Χαιρετισμός στην Θεολογικὴ Διάσκεψη τοῦ Urziceni τῆς Ρουμανίας πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου.

 

­­­­Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Στὴν Θεολογικὴ Διάσκεψη τοῦ Urziceni τῆς Ρουμανίας.

Πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Παϊσίου.

(12 Ἰουλίου 2022)

Ἀγαπητοὶ Ὀρθόδοξοι Ἀδελφοὶ τῆς Παρατάξεως τοῦ Κυρίου,

Μὲ πολλὴ χαρὰ πληροφορηθήκαμε ὅτι πραγματοποιεῖτε σήμερα στὸ Urziceni Θεολογικὴ Διάσκεψη μὲ τὸ πολὺ ἐπίκαιρο θέμα «Ἡ Ὀρθοδοξία στὸ πλαίσιο τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης», σὲ συνδυασμὸ μάλιστα μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, στὸν ὁποῖο ἔχετε ἀφιερώσει καὶ παρεκκλήσιο. Ὁ ὅσιος Παΐσιος μὲ τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία του, στὰ ἴχνη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, μᾶς καθοδηγεῖ καὶ σήμερα νὰ μάθουμε καὶ νὰ βιώσουμε ὅτι ἡ μόνη ἀληθινὴ Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος καὶ στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων κάθε ἐποχῆς ἐπιτυγχάνεται μὲ τὸ σωτηριῶδες ἔργο τοῦ Χριστοῦ, ποὺ συνεχίζεται ἀδιάκοπα μέσα στὴν μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία, τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Οἱ ψευδοπροφῆτες καὶ οἱ ψευδοδιδάσκαλοι ὅλων τῶν ἐποχῶν, στοὺς ὁποίους ἀνήκουν καὶ οἱ σημερινοὶ σχεδιαστὲς τῆς «Νέας Ἐποχῆς» καὶ τῆς «Νέας Τάξεως», τοὺς ὁποίους ὀρθῶς ὀνομάζετε στὸ Πρόγραμμά σας «Ἀγορὰ τῶν Παγκοσμοιοποιητικῶν Ἐλίτ», προσπαθοῦν νὰ ἐπαναφέρουν τὰ παλαιά, νὰ παρουσιάσουν τὸν παλαιὸ ἁμαρτωλὸ κόσμο, τὸν κόσμο τοῦ Διαβόλου, ὡς κάτι καινούργιο καὶ θελκτικό, νὰ κατεδαφίσουν τὴν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὥστε στὸ βάθος νὰ δημιουργήσουν τὴν παγκόσμια θρησκεία τοῦ Ἀντιχρίστου, νὰ ἐπαναφέρουν τὸ σκοτάδι τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, παραπλανώντας τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸ δῆθεν νέο, ποὺ ὅμως εἶναι παλαιὸ καὶ καταστροφικό.

Ἐμεῖς, ὅμως, γνωρίζουμε ἀπὸ τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο ὅτι, ὅταν ἄρχισε ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν Βάπτιση τὸ κήρυγμά Του στήν «Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν», στὴν πολυθρησκειακὴ καὶ διαθρησκειακὴ Γαλιλαία, τότε μόνο «ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρα καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (Ματθ. 4, 12-17). Προτρεπόμενοι οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Ἰωάννης ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων νὰ παύσουν νὰ κηρύττουν τὸν Χριστό, ἀπήντησαν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος Σωτήρας καὶ Λυτρωτής, διακινδυνεύουν τὴν σωτηρία τους ὅσοι στρέφονται πρὸς ἄλλους ψευδοσωτῆρες, ὅπως πράττουν καὶ οἱ σημερινοὶ τῆς παγκόσμιας θρησκείας καὶ τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης: «Καὶ οὒκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. 4, 12).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπικρίνει τοὺς ψευδαποστόλους καὶ ψευδο-διδασκάλους οἱ ὁποῖοι, ὅπως οἱ σημερινοὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ Οἰκουμενι-σμοῦ, ἐνόθευαν καὶ ἄλλαζαν τὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα εἰσάγοντας δικές τους ἀνθρώπινες διδασκαλίες, οὐσιαστικὰ ἐκήρυτταν ἄλλο εὐαγγέλιο, «ἕτερον εὐαγγέλιον». Στὸν αὐστηρό του ἔλεγχο πρὸς ὅλους τοὺς ἐπίδοξους ἀνανεωτὲς καὶ ἐκσυγχρονιστὲς εἰσηγεῖται πιὸ αὐστηρὴ στάση ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ἐπιλέξαμε ἐμεῖς μὲ τὴν ἱεροκανονικὴ ἀποτείχιση, εἰσηγεῖται τὸν ἀφορισμὸ καὶ τὸν ἀναθεματισμό τους, πρᾶγμα ποὺ θὰ πράξει ἡ Ὀρθόδοξη Παράταξη, ὅταν ἐνισχυθεῖ καὶ ἐπικρατήσει μεταξὺ τῶν ἱεραρχῶν. Περιλαμβάνει μάλιστα καὶ τὸν ἑαυτό του σὲ περίπτωση ποὺ ἀλλάξει ὅσα προηγουμένως ἐκήρυττε. Θαυμάζω, λέγει, στοὺς Γαλάτες γιὰ τὸ πῶς τόσο γρήγορα φεύγετε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ πηγαίνετε σὲ ἄλλο εὐαγγέλιο, ἀναστατώνοντας τοὺς πιστούς. Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἂν ἐγὼ ἢ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σᾶς κηρύξει διαφορετικὰ ἀπὸ ὅσα σᾶς ἐκήρυξα, νὰ εἴμαστε ἀναθεματισμένοι: «Ἀλλὰ καὶ ἂν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίσηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω». Ἐπαναλαμβάνει ἄλλη μία φορὰ τὸ ἀνάθεμα, ὥστε νὰ μὴν ἀμφιβάλλει κανεὶς γιὰ τὴν αὐστηρή του τοποθέτηση. (Γαλ. 1, 6-9).

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ἀσκούμενος ὡς μοναχὸς γιὰ κάποιο διάστημα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Σταυρονικήτα Ἁγίου Ὄρους, δὲν διέκοψε κατ᾽ ἀρχὴν μαζὶ μὲ ὅλη τὴν μοναστικὴ Ἀδελφότητα τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα, ὅπως εἶχαν πράξει οἱ ἄλλες Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἐνοχλήθηκαν καὶ στενοχωρήθηκαν, ὅταν πληροφορήθηκαν ὅτι ὁ οἰκουμενιστὴς καὶ μασόνος πατριάρχης δημόσια ἐδίδαξε οἰκουμενιστικὲς θέσεις ἀπὸ τὶς ὁποῖες προέκυπτε ὅτι δὲν δεχόταν τὴν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἔλεγε ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες βελτιώνουν τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τὸ φοβερό-τερο, ὅτι δὲν ὑπάρχει τώρα ἡ Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἑνωθοῦν ὅλες οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες καὶ νὰ ἐπανιδρύσουν τὴν Ἐκκλησία. Τὸ σχετικὸ γράμμα αὐτῆς τῆς ἐνόχλησης τὸ ὑπογράφουν ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς ἀρχιμανδρίτης Βασίλειος (Γοντικάκης), ὁ ἱερομόναχος Γρηγόριος (Χατζηεμμανουήλ), καὶ ὁ μοναχὸς Παΐσιος. Τὸ γράμμα ἐγράφη στὶς 21.11.1968. Τελικῶς, ὅπως γράφει σὲ ἄλλο γράμμα του πρὸς τὴν Ἱερὰ Κοινότητα ὁ ἡγούμενος Βασίλειος ἐκ μέρους τῆς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος, καὶ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, στὶς 7 Ὀκτωβρίου 1970, «Μετὰ τὴν περὶ Φιλιόκβε καὶ Πρωτείου, ὡς ἁπλῶν ἐθίμων, δήλωσιν τοῦ Πατριάρχου, ἐπαύσαμεν τὸ μνημόσυνον, αἰσθανθέτες ὅτι ἐξέλιπεν πᾶν περιθώριον ἀνοχῆς ἢ προθεσμία ἀναμονῆς». Τώρα μετὰ τὶς πολὺ χειρότερες δηλώσεις τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου καὶ ἄλλων πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων, ἰδιαίτερα μετὰ τὶς ἀντορθόδοξες ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, οἱ ἐπίσκοποι σιωποῦν, δὲν τολμοῦν νὰ ἀντιδράσουν. Μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ μόνο ὅσοι ἀποτειχισθήκαμε βαδίζουμε στὸν δρόμο τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου.

Ὑπάρχουν πολλὲς ἀντιοικουμενιστικὲς καὶ ἀντινεοταξικὲς θέσεις τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, ποὺ δὲν χωροῦν στὰ ὅρια ἑνὸς Χαιρετισμοῦ. Πολλὲς ἀπὸ αὐτὲς ὑπάρχουν σὲ μελέτες συνεργατῶν μας ποὺ δημοσιεύσαμε σὲ εἰδικὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «Θεοδρομία», τὸ ὁποῖο ἀφιερώσαμε στὸν Ἅγιο μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπίσημη ἔνταξή του στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας (τεῦχος Ἀπριλίου-Ἰουνίου 2015).

Τελειώνοντας ἐπισημαίνουμε ὅτι ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐφήρμοσε στὴν ζωή του αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, συνοψίζοντας τὴν Ἁγιογραφικὴ καὶ Πατερικὴ διδασκαλία· ὅτι δὲν ὠφελεῖ ὁ καθαρὸς βίος, ὅταν διαφθείρονται τὰ δόγματα μὲ τὶς αἱρέσεις: «Οὐδὲν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων». Μὲ ἐπίπονους ἀσκητικοὺς ἀγῶνες καὶ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἐκαθάρισε ὁ Ὅσιος καὶ ἁγίασε τὸν ἑαυτό του τῇ συνεργίᾳ τῆς Θείας Χάριτος. Συγχρόνως ὅμως ἀναδείχθηκε ἀγωνιστὴς καὶ ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, πρότυπο καὶ ὑπόδειγμα γιὰ τὴν ζωὴ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων. Καὶ μόνον ἡ ὕπαρξή του καὶ ἡ παρουσία του στὸν 20ον αἰώνα φανερώνει πὼς πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἀληθινὸς ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ, ἀπέναντι στὸν κακοποιημένο μετάνθρωπο τῆς «Νέας Ἐποχῆς» τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὅλα τοῦ Χριστοῦ εἶναι καινούργια καὶ ἀγέραστα. Τοῦ Ἀντιχρίστου γερασμένα καὶ ἐπικίνδυνα. Ἡ εὐλογία καὶ οἱ πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Παϊσίου εὔχομαι νὰ μᾶς ἐνισχύουν στὴ ζωὴ καὶ στοὺς ἀγῶνες μας.