Σὲ ποιὲς ρίζες ἀναφέρεται ὁ Πάπας καὶ ποιὰ Ἐκκλησία ἀπώλεσε τὴ χαρὰ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ πρέπει νὰ τὴ βρεῖ;

«Οὐδὲν ὠφελεῖ βίος ὀρθὸς δογμάτων διεστραμμένων» – Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

Τοῦ κ. Πέτρου Κούλενδρου, Φοιτητοῦ Παιδαγωγικῆς Α.Π.Θ.

Ἐπικαλυμμένο καὶ «χαμηλῶν τόνων» τὸ μήνυμα τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, μὲ τὸ ὁποῖο προαναγγέλλει τὴν ἔλευσή του σὲ Κύπρο καὶ Μητροπολιτικὴ Ἑλλάδα. Ὁ αἱρεσιάρχης, ὡς γνωστόν, θὰ ἐπισκεφθεῖ τὰ ἁγιασμένα χώματα τῆς Κύπρου καὶ τῆς κυρίως Ἑλλάδας ἀρχὲς Δεκεμβρίου στὸ πλαίσιο ἑνὸς «ἀποστολικοῦ ταξιδιοῦ», ὅπως ὀνομάστηκε καὶ στὸ ὁποῖο θὰ συναντηθεῖ μὲ ἐκπροσώπους τῶν δύο αὐτοκέφαλων Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν.

Σὲ μία πρώτη ἀνάγνωση, τὰ λεγόμενα τοῦ ἡγέτη τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν δὲν περιεῖχαν κάτι τὸ μεμπτό, ἀφοῦ ἐπιδόθηκε σὲ σωρεία φιλοφρονήσεων καὶ ἐκδηλώσεων «ἀγάπης» πρὸς τὶς χῶρες, ποὺ θὰ ἐπισκεφθεῖ. Εἶπε μεταξὺ ἄλλων:

«Ἀγαπητὰ ἀδέλφια. Μὲ τὰ συναισθήματα αὐτά, δὲν βλέπω τὴν ὥρα νὰ σᾶς συναντήσω. Ὅλους, ὄχι μόνον τοὺς Καθολικούς. Ζητῶ γιὰ ὅλους σας τὴν εὐλογία τοῦ Ὕψιστου, καὶ φέρω ἤδη ἐνώπιόν του τὰ βλέμματα καὶ τὶς προσδοκίες σας, τὶς ἐλπίδες καὶ τὶς ἀνησυχίες σας».

Τὸ πρόβλημα ὅμως κρύβεται στὸ γενικὸ πλαίσιο τοῦ μηνύματός του, καθὼς αὐτὰ ποὺ ὑπονοεῖ ἀνακαλοῦν στὴ μνήμη μας ἱστορικὲς στιγμὲς ποὺ ἡ Ὀρθοδοξία ὑπέφερε ἀπὸ τοὺς Καθολικούς. Ἤδη, ἀπὸ τὶς τρεῖς πρῶτες προτάσεις του ὁ Πάπας μᾶς ἀφήνει μὲ ἐρωτήματα γιὰ τὸ τί ἐννοεῖ, ἀφοῦ ἀναφέρεται σὲ ἐπιστροφὴ στὶς ρίζες καὶ εὕρεση τῆς χαρᾶς τοῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Αὐτολεξεί, εἶπε τὰ ἑξῆς:

«Ἔρχομαι μὲ χαρά, στὸ ὄνομα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ στὰ χνάρια τῶν πρώτων μεγάλων ἱεραποστόλων. Ἰδίως τῶν ἀποστόλων Παύλου καὶ Βαρνάβα. Εἶναι ὡραῖο νὰ ἐπιστρέφουμε στὶς ρίζες καὶ εἶναι σημαντικὸ γιὰ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ ξαναβρεῖ τὴ χαρὰ τοῦ Εὐαγγελίου»

Σὲ ποιὲς ρίζες ἀναφέρεται ὁ Πάπας καὶ ποιὰ Ἐκκλησία ἀπώλεσε τὴ χαρὰ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ πρέπει νὰ τὴ βρεῖ; Ἂν ὁ αἱρετικὸς Φραγκίσκος κατανόησε τὴν πλάνη τοῦ Καθολικισμοῦ καὶ θέλει νὰ ἐπιστρέψει στὶς ρίζες τῆς ὀρθῆς δόξας καὶ νὰ βρεῖ τὴ χαρὰ τοῦ Εὐαγγελίου, καλῶς. Ἀλλὰ καὶ πάλι σφάλλει, γιατί τότε ἀναφέρεται σὲ ἐκκλησία καὶ ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ δὲν εἶναι ἐκκλησία, ὅπως καὶ καμιὰ ἄλλη αἵρεση παρόλο ποὺ ἡ Σύνοδος στὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης ἀποφάσισε τὸ ἀντίθετο. Ἂν ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐννοεῖ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅταν λέει ὅτι χρειάζεται νὰ ἐπιστρέψει στὶς ρίζες καὶ νὰ βρεῖ τὴ χαρὰ τοῦ Εὐαγγελίου, τότε πρέπει πραγματικὰ νὰ ἀνησυχοῦμε καὶ οἱ ἀρχιεπίσκοποι Χρυσόστομος Β’ καὶ Ἱερώνυμος θὰ πρέπει νὰ ἐπιληφθοῦν τοῦ θέματος. Ἂν ἰσχύει αὐτὸ τὸ δεύτερο ἐνδεχόμενο, τότε τὸ «ἀποστολικὸ ταξίδι» πρέπει νὰ ὀνομαστεῖ «οὐνιτικό», ἀφοῦ θὰ ἐπαληθευτεῖ μετὰ θάνατον, ὁ μακαριστὸς Πρωτοπρεσβύτερος, πατὴρ Γεώργιος Μεταλληνὸς ὁ ὁποῖος διαλαλοῦσε ὅτι τώρα γίνεται προσπάθεια νὰ ἐπιβληθοῦν τὰ ἀποτελέσματα τῆς Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας.

Ἀκολούθως, ὁ Πάπας παραδέχεται τὶς ἐντατικὲς προσπάθειες τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τοῦ ὁποίου μέρος εἶναι καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, περὶ δημιουργίας ἑνὸς θρησκευτικοῦ συνονθυλεύματος, μίας πανθρησκείας ἡ ὁποία ἔχει πάρει τρομαχτικὲς διαστάσεις ἀκυρώνοντας τὴν ἀποστολικὴ καὶ πατερικὴ παράδοση.

«Συναντώντας σας θὰ μπορέσω νὰ ξεδιψάσω στὶς πηγὲς τῆς ἀδελφοσύνης, τόσο πολύτιμες, τὴ στιγμὴ ποὺ ξεκινήσαμε μία παγκόσμια συνοδικὴ πορεία»

Πρὶν ἀναφερθεῖ στοὺς ὁμόδοξούς του, τοὺς καθολικούς, ὁ Πάπας ἐντέχνως ἔχωσε μέσα στὸ μήνυμά του ἀκόμα μία φράση ἀνεπίτρεπτη πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους, μὲ τὴν ὁποία ἀποκάλεσε τὸν ἑαυτό του «ἀδελφὸ ἐν τῇ πίστῃ», ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν λαὸ τῆς Κύπρου καὶ τῆς Μητροπολιτικῆς Ἑλλάδας, σὲ μία στιγμὴ σκόπιμης οὐνιτικῆς ἔξαρσης.

Ἂν προσπεράσουμε τὴν ὑπεροψία, μὲ τὴν ὁποία κλείνει τὸ μήνυμά του, ἀφοῦ μιλᾶ ὡς ὁ Πρῶτος καὶ ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὁ θεὸς ἐπὶ τῆς γῆς, θυμίζοντάς μας τὶς διαμάχες περὶ τοῦ πρωτείου τῆς Ρώμης, θὰ ἤθελα νὰ θυμίσω καὶ ἐγὼ μὲ τὴ σειρά μου κάποια ἱστορικὰ γεγονότα, ποὺ ἴσως ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ αὐτὰ τὰ «μηνύματα ἀγάπης» τῶν καθολικῶν πρὸς τοὺς Ἕλληνες.

Τὸ 1231, στὴν τότε λατινοκρατούμενη καὶ σήμερα ἡμικατεχόμενη ἀπὸ τοὺς Τούρκους Κύπρο, μόναζαν στὴν Μονὴ Παναγίας τῆς Καντάρας 11 μοναχοί. Στὸ πλαίσιο τῆς προσπάθειας τῶν Λατίνων νὰ ἐπιβάλουν τὸν καθολικισμὸ στὸ νησί, ἔφτασαν κάποια στιγμὴ καὶ στὶς κορυφὲς τοῦ Πενταδακτύλου, ὅπου βρίσκεται τὸ μοναστήρι μέχρι καὶ σήμερα μὲ σκοπὸ νὰ ἐλέγξουν τοὺς μοναχούς, δύο ἀπεσταλμένοι τοῦ Λατίνου Ἀρχιεπισκόπου. Ἔπειτα ἀπὸ ὁμολογία πίστεως περὶ τῆς ὀρθότητας τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ 13 μοναχοὶ (προστέθηκαν καὶ δύο ἀπὸ τὴ Μονὴ Παναγίας τοῦ Μαχαιρᾶ) φυλακίστηκαν στὴ Λευκωσία. Ὅταν οἱ κατακτητὲς κατάλαβαν ὅτι οἱ μοναχοὶ θὰ παρέμεναν ἀμετακίνητοι ὁμολογητὲς μέχρι τέλους, τοὺς ἔσυραν γυμνοὺς δεμένους πίσω ἀπὸ ἄλογα, ταυτόχρονα τοὺς λιθοβολοῦσαν καὶ τελικῶς τοὺς ἔκαψαν. Ἡ μνήμη τους τιμᾶται στὶς 19 Μαΐου. Στὸ πλαίσιο τῆς ἐπίσκεψής του ὁ Πάπας, ἂς πάει καὶ στὴ μονὴ Μαχαιρᾶ καὶ καθὼς εἰσέρχεται στὸν πρόναο τοῦ Καθολικοῦ, πάνω ψηλὰ θὰ δεῖ ἁγιογραφημένους τοὺς 13 μοναχοὺς ποὺ μαρτύρησαν, ἐπειδὴ δὲν δέχτηκαν τὴν αἵρεση ποὺ ἐκπροσωπεῖ. Ὅσο γιὰ τὰ 57 χρόνια λατινικῆς κατοχῆς τῆς Κωνσταντινούπολης, ἂς μὴ ἀναφερθοῦμε· τὰ αἴσχη τῶν καθολικῶν τῆς Δ΄ Σταυροφορίας εἶναι ἀναρίθμητα.

Ὡς ἐκ τούτου, ξέρει καλὰ ὁ Ἑλληνισμὸς τί θὰ πεῖ Ρωμαιοκαθολικισμός. Οἱ ἱεράρχες ὀφείλουν νὰ μὴ ἀφήσουν τὸ Χριστεπώνυμο πλήρωμα νὰ παρασυρθεῖ ἀπὸ τὶς «ἐκδηλώσεις ἀγάπης» τοῦ Πάπα, καθὼς ἡ ὀρθότητα τῆς πίστης μας δὲν ἐπιδέχεται ἀμφιβολία. Ἀπαιτεῖται νὰ βρεθοῦν ἱεράρχες, ὅπως ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ Ἅγιος Μέγας Φώτιος καὶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νὰ ὀρθοτομήσουν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας καὶ νὰ κρατήσουν σταθερὴ τὴν πίστη τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν γνωρίζει τὴν πονηρία τῆς οὐνίας. Ὁ Θεὸς νὰ φωτίσει τοὺς Ὀρθοδόξους κληρικοὺς νὰ σταθοῦν ἀντάξιοι τῆς πατερικῆς παράδοσης καὶ νὰ κρατήσουν ἀνόθευτη τὴν πίστη σὲ καιροὺς χαλεποὺς καὶ αἰσχροὺς σὰν αὐτούς.

Ορθόδοξος Τύπος