«Γράμμα πρός σκληροκάρδιους ἱερεῖς πού κρύβονται πίσω ἀπό σκληροκάρδιους δεσπότες-δεσμῶτες!»

 

«Γράμμα πρός σκληροκάρδιους ἱερεῖς πού κρύβονται πίσω ἀπό σκληροκάρδιους δεσπότες-δεσμῶτες!»

Πορφυρίτης

Μετά ἀπό κάποια κυριακάτικη θ. Λειτουργία, ἀντίκρυσα μία κυρία μέ μάτια κλαμμένα. Τή ρώτησα ἄν εἶναι καλά καί μοῦ ἀπάντησε: «μά, ἀπό πού μᾶς διώχνουν;». Αὐτομάτως  θυμήθηκα τήν αὐστηρή ἀπειλή τοῦ ἱερέως, «νά τηροῦμε τά ὑγειονομικά μέτρα, γιατί αὐτό ἐπιτάσσει ὁ νόμος τοῦ κράτους καί ἡ Ἐκκλησία, καί σέ ὅποιον ἀρέσει. ῎Οσοι δέ συμμορφώνονται καί δέ φοροῦν μάσκα, ἔξω... γιά νά μή πιάσω ἕναν ἕναν καί τούς βγάζω ἔξω»!

Ἐκείνη τήν ὥρα εἷδα τό σκληρό πρόσωπο τοῦ ἱερέα, ἄκουγα ἄφωνος αὐτά πού ἔλεγε καί σκέφτηκα ὅτι ἐπικαλέστηκε τό νόμο, ἀλλά ὁ νόμος τοῦ κράτους ἰσχύει μέχρι τήν ἐξώπορτα τῆς ἐκκλησίας, ἔτσι τουλάχιστον νομίζω, καί ἐπιπλέον ἡ πολιτεία ἔχει ἕνα σωρό νόμους ἀντίθετους ἀπό τήν ἠθική τῆς Ἐκκλησίας μας καί κρατᾶ, στά λόγια, μιά οὐδέτερη στάση ἀπέναντί της, ἐνῶ στήν πράξη οὐσιαστικά εἶναι ἐχθρική.

Ἐπικαλέστηκε καί τήν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, ἔχει καί Αὐτή ἕνα σωρό νόμους πού ποτέ δέν ἐπιβάλλουν αὐτοί οἱ σκληροκάρδιοι ἱερεῖς μέ τέτοιο αὐστηρό τρόπο, μέ τέτοιο σκληρό καί ἀγέλαστο πρόσωπο! Ἀπαγορεύει γιά παράδειγμα, νά εἰσέρχονται γυναίκες καί ἄνδρες μέ ἀπρεπή ἐνδυμασία, κάτι πού κατά γενική ὁμολογία δέν τηρεῖται. Ἔβγαλαν ποτέ αὐτοί οἱ ἱερεῖς πού δέν ὑπηρετοῦν τόν Ὕψιστο, κάποια φορά γυναίκες ἔξω πού φοροῦν παντελόνια, μιά καί ὁ Θεός τό ἀπαγορεύει ὡς βδέλυγμα, αὐστηρῶς καί διά νόμου; Ἔβγαλαν ἔξω ἤ σταμάτησαν κάποιον γάμο ἐπειδή ἡ νύφη φοροῦσε ἀποκαλυπτικό νυφικό ἤ ὁ γάμος μετατράπηκε σέ «καφενεῖο»; Σταμάτησαν τό μυστήριο τοῦ βαπτίσματος γιά νά μιλήσουν μέ τέτοια αὐστηρότητα ἐπειδή οἱ γονεῖς μετέτρεψαν το μυστήριο σε «τσίρκο»; Ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τό ναό γιά νά μήν σκανδαλίζονται οἱ ὑπόλοιποι ἀπό τή γύμνια τους, κάποιες γυναίκες; Ίσως μᾶς ἀπαντήσουν ὅτι γιά ὅλα αὐτά ἐφαρμόζουν κάποια οἰκονομία. Μακάρι ὅμως, λέγοντας Ἐκκλησία νά ἐννοοῦσαν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ· ὄχι, ἐννοοῦν τούς ἀφέντες-δεσποτάδες τους.

Προσωπικά, δέν φορῶ μάσκα μέσα στό ναό, γιά λόγους θρησκευτικῆς συνείδησης καί ὄχι γιά κάποιο ἐγωιστικό καπρίτσιο. Αὐτοί πού θέλουν νά μοῦ ἐπιβάλλουν τή μάσκα, νοιώθω ὅτι βιάζουν τή συνείδησή μου καί δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τό Χριστό, πού καλεῖ ὅλους τούς πιστούς μέ τό «ὅποιος θέλει...».

Δε φορῶ μάσκα, πρώτον, διότι κάνω ὑπακοή στόν πνευματικό μου, ὁ ὁποίος ἔχει ἐνισχύσει τήν πίστη μου στόν Θεό μέ τή στάση του, γενικότερα καί εἰδικότερα μέ τήν ἐξαιρετική εὐκαιρία τοῦ κορωνοϊού. Αὐτό δέν εἶναι τό ζητούμενο; Ἄλλοι πνευματικοί δημιούργησαν φόβο στά πνευματικοπαίδια τους γιά τήν ἐκκλησία καί τήν πίστη της, καί ἐνῶ στήν ἐκκλησία φοροῦν μάσκες, κάνουν κάτι κορωνοπάρτι ἤ συνωστίζονται σέ ἄλλες περιπτώσεις, ὅπως στίς καφετέριες, καί δέ φοβοῦνται τίποτε. Προσωπικά αἰσθάνομαι ἀπολύτως ἀσφαλής στήν ἐκκλησία.

Δεύτερον, τήν ἴδια «γραμμή» σχετικά μέ τή μάσκα, ἔχουν διακριτικοί καί ἅγιοι γέροντες καί πατέρες, ἐντός καί ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, τούς ὁποίους ἐμπιστεύομαι. Τό κριτήριό μου γιά τήν ἐμπιστοσύνη εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πνευματικότητά τους. Ἡ «γραμμή» αὐτή συμπίπτει καί μέ τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τρίτον, διότι νοιώθω ὅτι προσβάλλω τόν Θεό. Πηγαίνω στήν ἐκκλησία γιά νά λατρέψω τόν Θεό. Νά τόν εὐχαριστήσω, νά τόν δοξολογήσω, νά τόν παρακαλέσω. Γιατί πιστεύω ὅτι ὁ Θεός εἶναι παντοδύναμος, μακρόθυμος, πολυέλεος, ἄκτιστος. Πηγαίνω γιατί πιστεύω στό θαῦμα, ἔχω βιώματα, ἄν καί ἁμαρτωλός, καί βρίσκομαι κυριολεκτικά στήν ἀγκαλιά του κυρίως μέσα στό ναό του ὅπου βρίσκεται καί σωματικῶς. Ἄν δέν τά πιστεύω ὅλα αὐτά γιατί νά πάω στήν ἐκκλησία; Γιά νά χάσω δύο ὧρες ἀπό τή ζωή μου; Καλύτερα νά καθίσω στό σπίτι μου. Ἐξ ἄλλου, ἡ Ἐκκλησία τήν ὁποία ἐπικαλοῦνται, αὐτή τήν ὁδηγία μᾶς ἔδωσε, καλύτερα νά μείνουμε καί νά κάνουμε προσευχή στό σπίτι μας καί νά βλέπουμε τή θ. Λειτουργία ἀπό τήν τηλεόραση.

Τέταρτον, γιά νά εἶμαι συνεπής μέ τήν πίστη μου. Γιατί, πατέρες μου, ὅταν παρουσιάζομαι στόν πανθαυματουργό, παντοδύναμο Θεό καί νομίζω ὅτι δέ θά μέ προστατεύσει αὐτός ἀλλά ἕνα κομμάτι ὕφασμα, ἄλλα πιστεύω καί ἄλλα κάνω. Δέ θά ἤθελα νά φορέσω μάσκα ἐπειδή ὁ νόμος τοῦ κράτους ἀμφισβητεῖ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ. Οὔτε νά τό κάνω καί ἄς μή τό πιστεύω, ἔτσι γιά νά τό βλέπουν οἱ ἄλλοι καί νά εἶμαι «νόμιμος». Δηλαδή νά ὑποκρίνομαι. Μοῦ θυμίζει αὐτό πού λέει ὁ ἅγιος Παΐσιος, ἄν ἤμασταν στά χρόνια τῶν μαρτύρων, μέ τόν ὀρθολογισμό πού ἔχουμε, θά λέγαμε, «τόν Θεό τόν ἀρνοῦμαι ἀπ’ ἔξω-ὄχι ἀπό μέσα μου-γιατί ἔτσι θά μοῦ δώσουν τήν τάδε θέση καί θά βοηθάω καί κανέναν φτωχό». Στή συγκεκριμένη περίπτωση, λέμε ὅτι ἔτσι θά γλιτώσω τά χρήματα τοῦ προστίμου καί θα τά δώσω σέ κανένα φτωχό, ἤ δέ θά σκανδαλίζονται οἱ ἀδύναμοι ἀδελφοί, ἤ δέ θά κλείσουν τίς ἐκκλησίες καί θά μποροῦμε νά ἐκκλησιαζόμαστε (μέ ἀσέβεια), κλπ.

Γιά ποιο λόγο, σκληρόκαρδοι ἱερεῖς, θά πρέπει κάποιος νά ἀσπαστεῖ τίς ἅγιες εἰκόνες μέ τή μάσκα; Γιατί ἔτσι πρέπει; Δέν προσβάλλεται ἔτσι τό εἰκονιζόμενο πρόσωπο; Δέν εἶναι βλασφημία; Κάποιοι ἀσπάζονται καί τό ἱερό Εὐαγγέλιο μέ τή μάσκα, δέν εἶναι αὐτό ἀσέβεια; Ὅταν ἀσπάζομαι τίς εἰκόνες, τό Εὐαγγέλιο, παίρνω τή χάρη τοῦ Θεοῦ, εὐλογοῦμαι. Καί γιά νά τό σκεφτοῦμε, ὅπως λέει ὁ ἅγιος Παΐσιος μέ ὀρθολογισμό, ὅσοι ἀσπάζονται τίς εἰκόνες μέ μάσκα, δέ μεταφέρουν περισσότερα μικρόβια στήν ἐπιφάνεια τῆς εἰκόνας, λόγῳ τοῦ ὅτι μέ τή διαδικασία τῆς ἀναπνοῆς - ἐκπνοῆς συγκεντρώνεται πλῆθος μικροβίων στή μάσκα πού τήν καθιστᾶ ἐπικίνδυνη ἐστία μολύνσεως; Τί θά κάνει ὁ ἐπόμενος πού βγάζει τή μάσκα του γιά νά ἀσπαστεῖ τήν εἰκόνα; Αὐτά βέβαια, ἰσχύουν ὀρθολογιστικῶς καί ἰατρικῶς, δεν ισχύουν ὅμως στήν πίστη μας, γιατί ὅπως λένε οἱ νεώτεροι πατέρες ὅπως ὁ π. Ἰωάννης Δρογγίτης, τά μικρόβια καθίστανται ἀνενεργά στήν ἐκκλησία.

Πέμπτον, ἡ εὐχή τοῦ πνευματικοῦ μου καί ἡ ὑπακοή σέ αὐτόν, μέ προστατεύει ἀπό τό δικό μου, ἐγωιστικό θέλημα. Ἄλλωστε δέν κατακρίνω κανέναν. Ὅποιος θέλει νά φορᾶ μάσκα, νά φορᾶ, δέν εἶμαι ἐγώ κριτής του, οὔτε ἔχω τήν εὐθύνη γιά τή σωτηρία του.  Ἡ ευθύνη εἶναι προσωπική τοῦ καθενός καί τοῦ ἐκάστοτε ἱερέως. Ἀλήθεια, δέ σᾶς πειράζει πού πιστοί κοινωνοῦν τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί ἀμέσως ξαναφοροῦν τή μάσκα καί μετά τήν πετοῦν στά σκουπίδια, σά νά μή συμβαίνει τίποτε;

Τόσα χρόνια προσωπικά πού πᾶμε στήν ἐκκλησία πατέρες, δέν κολλήσαμε τίποτε! Οὔτε ἠπατίτιδες, οὔτε φυματιώσεις, οὔτε ἔιτζ, οὔτε γρίπη, οὔτε τή γρίπη τῶν πτηνῶν, οὔτε τῶν χοίρων, οὔτε τῆς κορώνας (μέχρι νά τό ἐπιτρέψει ὁ Θεός). Ἡ Ἐκκλησία ποτέ στά χρονικά δέν εἶπε νά μήν ἀσπαζόμαστε τίς εἰκόνες διότι ὑπάρχει κίνδυνος νά κολλήσουμε γρίπη, μηνιγγίτιδα, ἠπατίτιδα καί ὅλες τίς ἀρρώστιες πού μεταδίδονται μέ σάλιο ἤ μέ ἄλλο τρόπο. Καί ἡ Ἐκκλησία βίωσε πολλές τέτοιες περιόδους. Κάποιες φορές πατέρες, πού ἀσπάστηκα εἰκόνες ἤ τζάμια που κάλυπταν ἅγια λείψανα καί εἶχαν ἐπάνω σάλιο ἀπό προηγούμενους, δέν ἔπαθα τίποτα. Δέν ἦταν θέμα τύχης, σύμπτωσης ἤ κάτι ἄλλο, ἦταν ἡ φροντίδα τοῦ Θεοῦ.

Γιά νά μή σᾶς κουράζω ἄλλο πατέρες, ἀφοῦ οὔτως ἤ ἄλλως εἴμαστε ἀνεπιθύμητοι στούς ναούς, ὅπου προσωρινά σᾶς ἔχει θέσει ὁ Θεός διαχειριστές καί δέ χωρᾶ καμμία οἰκονομία, δέ θά ξαναπατήσουμε. Ἔχει ὁ Θεός καί γιά μᾶς τά μιάσματα καί τά καθάρματα τῆς κοινωνίας πού δέ θέλουμε νά φορέσουμε μάσκα γιά νά μήν τόν προσβάλλουμε. Κατά τά ἄλλα, καλά τά λέτε στά κηρύγματά σας, γιά τό Χριστό, ὅτι συναναστρέφονταν καί ἀγαποῦσε τούς φτωχούς, τούς αδυνάμους καί τούς ἁμαρτωλούς, σάν καί ἑμᾶς. Νά μή φοβόμαστε, ἀλλά νά πιστεύουμε, καί ἄλλα τέτοια ὡραία λόγια, χωρίς ἀντίκρυσμα.

Σᾶς εὐχαριστῶ πατέρες, πού σπαταλήσατε τό χρόνο σας γιά νά διαβάσετε τό γράμμα μου. Πρίν κλείσω νά σᾶς θυμίσω κάτι πού ἔλεγε μιά ὁσιακή μορφή τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγώνα τῆς Ἐκκλησίας, μακαριστός πλέον, ὁ π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, «ἡ πρόθεση τῆς Νέας Ἐποχής δέν εἶναι νά ἀδειάσουν οἱ ἐκκλησίες, ἀλλά νά γεμίσουν μέ ἀνθρώπους πού θά ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα». Ἡ πίστη ὅτι ἡ μάσκα καί τό ἀντισηπτικό θά μᾶς σώσει καί τό θλιβερό θέαμα τῆς μασκοφορίας μέσα στό ναό, εἶναι ἀπό μόνο του ἕνα μάθημα θανάτου καί ὄχι ἀνάστασης καί ζωῆς. Εἶναι ἀκριβῶς μιά ἐκκλησία γεμάτη μέ πιστούς πού ἔχουν ἀλλοιωμένο φρόνημα.

Δέ σᾶς κρατῶ καμμία κακία πατέρες, νά ξέρετε ὅτι σᾶς ἔχω συγχωρήσει, ἀπλῶς ἔχω μιά πικρία, ἕνα παράπονο καί ἤθελα νά τό ξέρετε.

Καλή τεσσαρακοστή τῶν Χριστουγέννων,

καλή μετάνοια!