π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Η αξία της προφητείας (Κυριακή Ε΄ Νηστειών)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ

  Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

«Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-3-1988]    (Β193)                                     

      Το τέλος, αγαπητοί μου, της επιγείου ζωής και δράσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι κοντά. Ήδη οι εχθροί Του έχουν δείξει φανερά πια τις διαθέσεις τους τις φονικές. Και ο Κύριος γνωρίζει πλέον ποια είναι η πορεία. Εξάλλου γι' αυτήν την πορεία ήλθε εις τον κόσμον αυτόν. Την πορείαν της θυσίας.

     Ο Κύριος όμως, λίγο πριν το πάθος Του, που το γνωρίζει πολύ καλά, αποκαλύπτει τα πάντα εις τους μαθητάς Του, το τι επρόκειτο να συμβεί. Δηλαδή προφητεύει το άμεσο μέλλον, που αφορά στο πρόσωπό Του. Ας δούμε όμως το ιερόν κείμενο στην απόδοσή του· σε μία του απόδοση: «Ανηφόριζαν προς τα Ιεροσόλυμα και ο Ιησούς προχωρούσε μπροστά από τους μαθητάς Του, που ήσαν γεμάτοι από δέος. Τον ακολουθούσαν, αλλά είχαν φόβο, τόσο δια τον Ιησούν, όσο και δια τον εαυτόν τους, το τι τους περίμενε στην πόλη. Τότε, εκάλεσε κοντά Του τους δώδεκα και άρχισε να τους λέγει για όσα επρόκειτο να τους συμβούν. ‘’Δηλαδή, να, τους έλεγε, αναβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου, δηλαδή Εγώ ο Μεσσίας, θα παραδοθεί στους αρχιερείς και στους γραμματείς, που θα Τον καταδικάσουν σε θάνατον και θα Τον παραδώσουν στους ειδωλολάτρας. Θα Τον περιγελάσουν, θα Τον μαστιγώσουν, θα Τον φτύσουν και θα Τον θανατώσουν. Ύστερα όμως από τρεις ημέρες, θα αναστηθεί’’».

    Τίθεται όμως εύλογο το ερώτημα: Γιατί ο Κύριος αποκαλύπτει αυτό το άμεσο μέλλον; Τόσο άμεσο, που ήταν θέμα ημερών· διότι ήτο η τρίτη πρόρρησις του Κυρίου αυτή. Είχαν προηγηθεί άλλες δύο προρρήσεις του Κυρίου, προφητείες, για το ίδιο θέμα. Αυτή λοιπόν είναι η τρίτη πρόρρησις. Και είναι επί θύραις του μαρτυρίου Του. Γιατί λοιπόν ο Κύριος αποκαλύπτει αυτό το άμεσο μέλλον; Δεν θα εθορυβούντο οι μαθηταί ακούγοντάς το εκ των προτέρων; Δηλαδή τι σκοπό θα μπορούσε να εξυπηρετήσει μία τέτοια προφητεία; Κι αν ακόμη αν θέλετε, και ποια είναι η αξία μιας τέτοιας προφητείας; Αυτό το θέμα θα δούμε, αγαπητοί μου.

     Καταρχάς να δούμε ποιο είναι το πρόσωπον που προφητεύει. Εν προκειμένω, είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Ιησούς προεφητεύθη από όλους τους προφήτας της Παλαιάς Διαθήκης. Οι προφητείες όλων των προφητών συγκλίνουν μόνον σε ένα πρόσωπον. Το πρόσωπον το δικό Του. Όταν ο Κύριος προφητεύει, ουσιαστικά, αναγνωρίζει σε όλους τους παλαιούς προφήτας, τους επικυρώνει, τους επαληθεύει, τους ανανεώνει ό,τι εκείνοι είπαν, με τη βασική όμως θέση ότι αυτό το πρόσωπο, είναι το πρόσωπο το δικό Του. Εκείνοι ωμίλουν και έλεγαν για ένα πρόσωπο. Ο Κύριος τούς επικυρώνει, όπως σας είπα, λέγοντας τώρα ότι «το πρόσωπον αυτό είμαι Εγώ». Συνεπώς είναι προφήτης, όπως και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι προφήτης και μάλιστα ο μέγιστος των προφητών. Ξέρετε, δεν έγραψε τίποτα ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής. Μόνο μία κίνηση έκανε. Εμαρτύρησε περί του Ιησού. «Είναι Αυτός». Διότι, μεταξύ του να πεις για κάποιο πρόσωπο και να δείξεις αυτό το πρόσωπο, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη διαφορά. Και το να δείξεις το πρόσωπο, αν δεν είσαι αληθινός προφήτης, δεν μπορείς ποτέ αυτό να το κάνεις. Έτσι, ο Ιωάννης είναι ο μείζων των προφητών, σε αυτό το σημείο. Και ο Κύριος ταυτίζει τώρα το πρόσωπο του Μεσσίου των προφητών, με το πρόσωπό Του: «Ἐγώ εἰμί». Είμαι Εγώ.

      Ας θυμηθούμε τον προφήτη Ησαΐα, με πόση παραστατικότητα περιγράφει το πάθος του Μεσσίου στο 53 του κεφάλαιον. Όταν τώρα ο Κύριος προφητεύει το ίδιο Του το πάθος - θα δούμε εκεί με πόση ζωηρότητα το προφητεύει ο Ησαΐας- ο Κύριος, θα έλεγα με λιγότερη ζωηρότητα και τραγικότητα, ταυτίζει όμως το προφητικό πρόσωπο του Ησαΐου, θα επαναλάβω, με το δικό Του. Για να κατοχυρώσει πρώτα-πρώτα την αλήθεια που προφητεύει ο Ιησούς, τι πρόκειται τώρα να Του συμβεί στα Ιεροσόλυμα. Μην ξεχνάμε ακόμα ότι το θεμελιωδέστερο στοιχείο της αληθείας της Αγίας Γραφής, είναι η προφητεία. Θα ήθελα να σας έλεγα ότι δεν είναι το θαύμα. Το θαύμα μπορεί για μια στιγμή να σταθεί και ψεύτικο. Και το επιτελεί επιτέλους και ο σατανάς το θαύμα. Έστω και ψεύτικα. Έστω και κατ’ επίφασιν. Ο σατανάς όμως δεν γνωρίζει το μέλλον. Και συνεπώς ο σατανάς δεν μπορεί ποτέ να εκφέρει προφητεία. Και την προφητεία ακόμη, αν θέλετε, ο σατανάς δεν μπορεί ούτε καν -την υπάρχουσα προφητεία- ούτε καν να την ερμηνεύσει σωστά, διότι απαιτείται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Αλλά ο σατανάς δεν έχει το Πνεύμα το Άγιον. Και συνεπώς ούτε την ερμηνεία μπορεί να κάνει.

     Λέγει ο Απόστολος Πέτρος ότι καμία προφητεία δεν λύθηκε, δηλαδή δεν ερμηνεύτηκε, παρά μόνον άνδρες που έφεραν το Πνεύμα το Άγιον. Έτσι, για να γράψεις προφητεία, πρέπει να σου βάλει στο στόμα την προφητεία το Πνεύμα το Άγιον. Για να λύσεις προφητεία, δηλαδή να ερμηνεύσεις προφητεία, πρέπει πάλι το Πνεύμα το Άγιον να σου βάλει την λύσιν, την ερμηνείαν της προφητείας εις το στόμα σου το Πνεύμα το Άγιον. Θα επαναλάβω λοιπόν, ο σατανάς δεν έχει το Πνεύμα το Άγιον. Θαύματα κάνει. Προφητεία δεν μπορεί να κάνει. Γι΄αυτό, η σιγουριά της πίστεως της αληθείας του λόγου του Θεού και του προσώπου του Ιησού Χριστού, δεν βρίσκεται εις το θαύμα ή εις τα θαύματα. Αυτά συμπληρώνουν, αλλά δεν είναι το κύριον σημείον. Το κύριον σημείον είναι η προφητεία. Το λέγω γιατί μέσ’ την Ιστορία πολλοί πολλά θαύματα έκαναν. Βέβαια, δαιμονικά ενεργούμενοι. Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς επί παραδείγματι, μάγος ήταν, στην αρχαιότητα. Μπορούσε να βλέπει μακριά, να κάνει θαύματα καταπληκτικά. Αλλά προφητεία δεν έκανε ποτέ κανένας. Και μάλιστα προφητεία που να είναι 500 χρόνια πριν, 1000, 2000 χρόνια ή, αν θέλετε, προφητεία από την εποχή του Αδάμ και της Εύας. Κανείς, μα κανείς!

     Έτσι, θα λέγαμε, όλες οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ ήταν στην διάθεσή του -τίνος στην διάθεση; Του σατανά-, όμως ήταν σφραγισμένες. Δεν μπορούσε να τις ερμηνεύσει ο διάβολος. Δεν μπορούσε να καταλάβει. Διάβαζε. Μάλιστα, την ξέρει απέξω και ανακατωτά τη Γραφή. Όπως την ξέρουν και οι αιρετικοί. Άμα δεν έχεις το Πνεύμα του Θεού, δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Όχι το γράμμα. Το Πνεύμα. Και για να καταλάβεις το πνεύμα του Ευαγγελίου, πρέπει να έχεις το πνεύμα το Άγιον. Έτσι, δεν έγραφαν οι προφητείες ποιος είναι ο Ιησούς; Δεν άκουσε ο διάβολος: «Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον Οποίον Εγώ έχω ευδοκήσει», κατά την Βάπτισιν; Τ’ άκουσε όλα ο διάβολος. Εξάλλου, βάσει αυτού του τελευταίου δεν ήρθε να πειράξει τον Κύριον; «Εάν είσαι Υιός του Θεού- του λέγει εκεί στην έρημο- πες οι πέτρες να γίνουν ψωμιά» με τον τριπλόν εκείνον πειρασμόν. Τελικά αμφιβάλλει ο διάβολος ποιος είναι ο Ιησούς. Γιατί; Διότι… θα το πω άλλη μία φορά, δεν είχε το Πνεύμα το Άγιον. Και τότε εσταύρωσε τον Κύριον. Δηλαδή ο διάβολος εσταύρωσε τον Κύριον. Ναι. Διότι όργανά του στάθηκαν οι άρχοντες του λαού. Και στάθηκαν όργανα του σατανά, επειδή του έμοιαζαν, είχαν φθόνο. Και ο διάβολος έχει φθόνο και τους χρησιμοποίησε σαν όργανά του.

     Έτσι βλέπει κανένας, αγαπητοί, ότι τελικά η προφητεία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή, έξω από τον χώρον του Αγίου Πνεύματος. Μόνον όταν ο διάβολος έλαβε πείραν από την κάθοδο του Χριστού στον Άδη. Τότε αντελήφθη με Ποιον είχε να κάνει. Αλλά γι’ αυτόν ήταν πια πολύ αργά. Ήδη είχε καταβληθεί. Τον είχε ήδη νικήσει ο Κύριος.

    Ποίοι όμως είναι οι αποδέκται μιας προφητείας; Τότε, στην Παλαιά Διαθήκη, ήταν όλος ο λαός του Θεού. Τώρα είναι οι Απόστολοι και η Εκκλησία. Μόνο μεσ’ την Εκκλησία υπάρχει η γνήσια προφητεία. Αν υπάρχουν εκτός της Εκκλησίας άνθρωποι που προφητεύουν και… -προσέξτε- βγαίνει η προφητεία τους, είναι εκτός Εκκλησίας. Είναι γνωστό, όπως αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη, ότι το επιτρέπει αυτό ο Θεός, ώστε εκείνοι που θα πιστέψουν σε αυτούς να αποκτήσουν το πνεύμα της πλάνης. Είναι η τιμωρία τους. Κι αυτό είναι το φοβερό. Αν θα πας να σου πει η χαρτορίχτρα, η καφετζού ή το μέντιουμ το μέλλον σου, που δύναται να θεωρηθεί για μία στιγμή ότι είναι μία προφητεία, αν θα βγει…, ξέρετε, δεν ξέρει τίποτε ο διάβολος, ε; Αν θα βγει, το επιτρέπει ο Θεός. Κι όταν εσύ λες: «Μα εμένα μου βγήκε», ναι, σημαίνει… ω αλίμονό σου, επέτρεψε ο Θεός να έρθει επάνω σου το πνεύμα της πλάνης. Και είναι φοβερό. Είναι, θα έλεγα, η έσχατη τιμωρία που μπορεί να δώσει ο Θεός εις τον υπερήφανον άνθρωπον.

     Πάντως οι άπιστοι δεν μπορούν να δεχθούν την προφητεία. Διότι, θα επαναλάβω, δεν έχουν το Πνεύμα το Άγιον και την απωθούν. Και δεν την καταλαβαίνουν και την απωθούν. Γι΄αυτό γράφει ο Απόστολος Παύλος: «Ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις, ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν σημεῖον ἐστίν», Α΄Κορ. 14,22. «Η δε προφητεία», λέγει, «δεν είναι για τους απίστους αλλά είναι για εκείνους που πιστεύουν σημάδι, θαύμα, σημείον». Για ποιους; Για κείνους που πιστεύουν. Έτσι, προηγείται η πίστις της Εκκλησίας και ακολουθεί η προφητεία, πάντοτε μέσα εις την Εκκλησίαν. Πιστεύεις στον Χριστό, μετά βλέπεις πόσο φοβερά πειστική είναι η προφητεία που αφορά στο πρόσωπο το Θεανθρώπινο του Χριστού. Αλλά πρώτα θα πιστέψεις. Και μετά θα δεις δια της προφητείας Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός. Έτσι έχουμε, αγαπητοί μου, πάντοτε μέσα εις την Εκκλησίαν, για τους άλλους απέξω δεν έχει καμία σημασία, έτσι έχουμε τις χριστολογικές προφητείες, δηλαδή εκείνες που αφορούν στο πρόσωπο του Χριστού, που κυριολεκτικά στηρίζουν στην πίστη. Αν πίστεψες, αδελφέ μου, στον Χριστό και τώρα ασχοληθείς με τις προφητείες, ειλικρινά θα αποκτήσεις την πιο σίγουρη πίστη για το θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού. Ο δε σκοπός αυτής της χριστολογικής προφητείας είναι να κατοχυρωθεί πάντοτε και μεσ’ την Εκκλησία και στον κάθε πιστό η ταυτότητα του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτόν τον λόγο γράφουν οι ιεροί Ευαγγελισταί, παίρνουν, χρησιμοποιούν από την Παλαιά Διαθήκη προφητείες, γι΄αυτό τον σκοπό επισφραγίζουν την ταυτότητα του Ιησού Χριστού.

    Υπάρχει όμως και η προφητεία που αναφέρεται στην Εκκλησία. Εκτός από τις χριστολογικές προφητείες. Λέγει ο Θεοφύλακτος:  «Τίνος ἕνεκεν προλέγει τά μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν;(Για ποιο λόγο λέγει ο Κύριος αναφέρει στους μαθητάς Του εκείνα που θα Του συμβούν;) Διά τό προομαλεῖσαι τῶν μαθητῶν τήν διάνοιαν(να την προλειάνει τη διάνοιά τους)ὡσάν ἀκούσαντες εὐφορώτερον ἀνέγκωσι καί μή τῷ ἀθρόῳ καταπλαγῶσι(ώστε επειδή θα έχουν προακούσει, να μπορούν να φέρουν καλύτερα, ώστε να μην μείνουν έκπληκτοι από το ξαφνικόν, από το αθρόον, από το ξαφνικόν)».

     Ώστε η προφητεία που αφορά στην Εκκλησία, προετοιμάζει τον κάθε πιστό, μα και την Εκκλησία, με μία προετοιμασία ψυχολογική. Κατά το «ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην». Ετοιμάστηκα, γι΄αυτό και δεν ταράχτηκα.

    Ακόμη, ετοιμάζει η προφητεία ένα ενδεχόμενο μαρτύριον. Ώστε να γνωρίζει η Εκκλησία και ο πιστός πού ανήκει. Για να φανεί συνεπής στο βάπτισμά του. Μην πει: «Μα δεν ήξερα». Ακόμα, τον προετοιμάζει η προφητεία για την εμφάνιση ημερών πνευματικής παρακμής. Ώστε να μείνει όρθιος και να μην παρασυρθεί. Να μην πει: «Όλοι έτσι κάνουν». Όχι. Ειδοποιεί το Πνεύμα το Άγιον. Λέγει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεο: «Τοῦτο δὲ γίνωσκε(οφείλεις να το γνωρίζεις), ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται (θα σταθούν) καιροὶ χαλεποί (δύσκολοι καιροί)· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι (Γιατί οι άνθρωποι θα είναι) φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς(Πάρτε το θέμα των παιδιών που αντιδρούν και αφήνουν τα σπίτια τους…), ἀχάριστοι(όσα θέλεις λεφτά δώσε στους ανθρώπους, θέλουν κι άλλα… Έχει μπει το μικρόβιο της αχαριστίας. Κανείς δεν φτάνει να πει: ‘’Φτάνει, είμαι ευχαριστημένος’’. Φοβερό!), ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι (χαρακτηριστικό του 20ού αιώνος είναι η φιληδονία. Είναι το σήμα κατατεθέν της), ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι(έχουν βέβαια ένα σχήμα ευσεβείας. Δηλαδή πρόκειται περί Χριστιανών. Όχι περί ανθρώπων μη χριστιανών. Αλλά την δύναμιν της πίστεως, την δύναμιν της πνευματικής ζωής δεν την έχουν)».

    Ακόμη προετοιμάζει η προφητεία για την εμφάνισιν αιρετικών και αιρέσεων εις τον γύρω χώρον. Λέει στους πρεσβυτέρους της Μιλήτου ο Απόστολος Παύλος: «Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο(Αυτό ξέρω και αυτό σας λέγω. Προφητεία), ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς( οι λύκοι βαρεῖς είναι οι αιρετικοί) μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα(και από σας τους ίδιους, τους χριστιανούς δηλαδή, θα σηκωθούν άνθρωποι, άνδρες που μιλάνε διεστραμμένα. Δηλαδή έξω απ΄ την αλήθεια του Ευαγγελίου) τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε(ώστε να αποκτούν μαθητάς, να τους αποσπούν από τον Χριστόν και να τους κάνουν δικούς των. Μένετε ξυπνητοί)». Ώστε λοιπόν ο σκοπός της προφητείας, να μένω ξυπνητός, να ξέρω τι θα γίνει. Να μην καταληφθώ, σας είπα, από έναν αιφνιδιασμόν.

    Προφητεύει ακόμα η Εκκλησία και τον Αντίχριστο. Και οι Πατέρες μάλιστα αναλύουν το θέμα για να βοηθήσουν τους πιστούς. Ο σκοπός όμως της προφητείας του Αντιχρίστου δεν είναι να τρομάξουν ή να θορυβηθούν οι πιστοί. Το υπογραμμίζω αυτό. Αλλά να οπλιστούν και να αναμένουν όχι παθητικά, αλλά ενεργητικά. Είδατε τελευταία πόσος θόρυβος έγινε γύρω από το θέμα αυτό. Έφθασαν να λένε γονείς σε εκπαιδευτικούς, σε ιερείς: «Μα τα παιδιά μας, οι άνθρωποί μας, δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ». Γιατί; Θα το δούμε παρακάτω. Θέλει λοιπόν μία χαρούμενη, θα λέγαμε, αγωνιστικότητα. «Έλα. Σε περιμένουμε. Θα αγωνιστούμε». Ό,τι δηλαδή έκαναν οι 300 του Λεωνίδα, αναμένοντας τους Πέρσες  στα στενά των Θερμοπυλών. Όταν οι Πέρσες έστειλαν κάποιους κατασκόπους των να δουν τι κάνουν οι 300, γύρισαν και είπαν ότι «χτενίζονται, χορεύουν και ασκούνται!». Δηλαδή μία χαρούμενη αντιμετώπισις, μία χαρούμενη αγωνιστικότης. Έτσι ήσαν, αγαπητοί μου, και οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας· χαρούμενοι. Δεν κλαίγαν όταν πήγαιναν στο μαρτύριο. Είχαν χαρά. Γιατί λοιπόν πρέπει να θορυβηθούμε όταν ακούσουμε την προφητεία του Αντιχρίστου; Μήπως κάτι λείπει; Ναι. Μήπως δεν έχουμε το Πνεύμα του Θεού; Φοβάμαι…

      Προετοιμάζει με όλα αυτά την ενατένισιν των εσχάτων. «Οὐ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλὰ τὴν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν». Ακόμα, αυτοί οι πειρασμοί της Εκκλησίας, δεν είναι ατελείωτοι. «Ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι (Λέει ο Κύριος, όταν αρχίσουν οι πειρασμοί, οι μεγάλοι πειρασμοί) ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν(κοιτάξτε επάνω, στον ουρανό), διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν(γιατί πλησιάζει η απολύτρωσή σας)». Έτσι, υπάρχει η χαρά ότι όλοι οι πειρασμοί θα περάσουν και θα βρεθούμε στη Βασιλεία του Θεού.

     Έχουμε και προφητείες, αγαπητοί μου, που αφορούν σε εντελώς συγκεκριμένα πρόσωπα ή σε τοπικές Εκκλησίες, όπως προφητεύει για τον Απόστολο Παύλο ο Κύριος, το Πνεύμα το Άγιον για τον Απόστολο Πέτρο, για τις επτά Μικρασιατικές Εκκλησίες κ.ο.κ. Έχομε όμως και προφητείες που δεν αναφέρονται μόνον στο μέλλον. Αλλά και εις το παρόν και εις το παρελθόν. Προσέξτε αυτό το σημείο. Στην Αποκάλυψη λέει ο Κύριος στον Ιωάννη: «Γράψον οὖν ἃ εἶδες (εκείνα τα οποία είδες), καὶ ἅ εἰσι(εκείνα που υπάρχουν) καὶ ἃ μέλλει γίνεσθαι μετὰ ταῦτα(και εκείνα που πρόκειται να γίνουν μετά ταύτα)». Δηλαδή τα παρόντα και τα μέλλοντα. Η προφητεία του παρόντος είναι η αποκάλυψις, ό,τι αφορά στο παρόν που είναι κρυμμένο. Κι αυτό το βλέπομε στη ζωή των αγίων, σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Να προφητεύουν το παρόν οι άγιοι.

     Αλλά υπάρχει όμως και η προφητεία του παρελθόντος, αγαπητοί μου. Αυτό προσέξατε λιγάκι. Δυνάμει αυτής της προφητείας του παρελθόντος έγραψε ο προφήτης Μωυσής τη δημιουργία του κόσμου και τη δημιουργία του ανθρώπου. Όπως λέγει ένας πατήρ της Εκκλησίας μας: «Τό προφητικόν ἃπαν εἶδος τριχῇ τέμνεται· εἰς τε τό μέλλον, τό ἐνεστώς καί τό παρεληλυθός». Η προφητεία αναφέρεται σε κάτι που ανήκει στο μέλλον, στο παρόν και στο παρελθόν. Πού είναι η αξία του πράγματος; Ότι πάντα για τους πιστούς είναι η γνώσις του παρελθόντος ορθή και σωστή· που δεν επιτρέπει να παρασυρθεί ο πιστός από θεωρίες που υπάρχουν στην κάθε εποχή, που καθορίζουν το παρελθόν. Έτσι έχουμε την θεωρία περί της αιωνιότητος της ύλης. Υλισμός δηλαδή. Έχομε περί της αυτομάτου γενέσεως της ζωής. «Η ζωή, λέει, μόνη της έγινε»… Έχομε τη θεωρία του Δαρβίνου, την καταγωγή των ειδών.  Ο πιστός θα πει: «Έχω προφητεία. Και η προφητεία μού λέγει ο Θεός έκανε τον κόσμον και τον άνθρωπον». Να η αξία. Βλέπετε ποια είναι η αξία της προφητείας μέσα στην Εκκλησία;

     Αγαπητοί μου, η αξία της προφητείας διά την Εκκλησία είναι πολύ μεγάλη. Αλλά και στις ημέρες μας υπάρχει το προφητικόν χάρισμα· που ποτέ δεν θα λείψει, μέχρι τέλους της Ιστορίας. Μόνο προσοχή σε μερικούς που έχουν υπερήφανη ψυχή, πυρήνα περίεργον της ψυχής, που είναι σφετερισταί των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και δήθεν προφητεύουν, για να προσπορίζουν δόξαν στον εαυτό τους. Αυτοί δεν είναι λίγοι, σε κάθε εποχή. Και φαίνεται στην εποχή μας είναι αρκετοί. Πολλή προσοχή. «Αλίμονο σε εκείνον», λέγει η Παλαιά Διαθήκη, «που προφητεύει, χωρίς να του βάλει ο Θεός την προφητεία στο στόμα. Αυτός είναι ένας ψευδοπροφήτης». Το γνήσιον προφητικόν χάρισμα διαρκώς διαμαρτύρεται ότι έρχονται ημέρες μέσα εις την Εκκλησία, ότι έρχονται ημέρες δύσκολες διά την Εκκλησίαν. Και πρέπει να το ξέρομε. Όχι για να απογοητευτούμε. Αλλά για να οπλιστούμε με χαρά. Κι αυτή η χαρά είναι η χαρά του Χριστού που πήγαινε στα Ιεροσόλυμα για να σταυρωθεί! Και προλέγει το πάθος Του. Είναι η χαρά του Παύλου, είναι η χαρά των αγίων μαρτύρων. Δεν μας μένει παρά να έχομε μόνον το Πνεύμα το Άγιον για να τοποθετηθούμε σωστά έναντι της προφητείας και τότε θα ανακαλύψουμε την αξία της μέσα εις την Εκκλησία.

                           ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ

 και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,

    μεταφορά της απομαγνητοφωνημένης ομιλίας σε ηλεκτρονικό κείμενο και επιμέλεια: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος

• Απομαγνητοφώνηση ομιλίας δια χειρός του αξιοτίμου κ. Αθανασίου Κ.
• http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/omiliai_kyriakvn/omiliai_kyriakvn_391.mp3