Κοινωνικός Μηδενισμός

 

Κοινωνικός Μηδενισμός

Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω

Ο κλοιός της πανδημίας, σφίγγει ως δια μαγείας ενόψει της ελεύσεως του Αγίου Πάσχα, καίτοι εφαρμόστηκαν τουλάχιστον τους τρεις πρώτους μήνες, δρακόντεια μέτρα εγκλεισμού και ελέγχου της ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών, πλην των πολυπληθών πορειών υπέρ του ενός Ισοβίτου ή άλλης υφής ζητήματα, περί του ασύλου του Πανεπιστημίου κτ.

Εν άλλοις λόγοις δηλαδή, βιώσαμε την λογική του παραλόγου, την πρόδηλη Συνταγματική αποψίλωση του πυρήνα των θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανθρώπων, ήτοι αφενός της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας των πολιτών και εξ ετέρου την απαγόρευση της θρησκευτικής τους ελευθερίας.

Εις επίρρρωση των ως άνω, υπήρξε ρητή απαγόρευση άσκησης του δικαιώματος του συναθροίζεσθαι κατά την ημέρα της 25ης Μαρτίου, ενώ τις προηγούμενες ημέρες παρήλαυναν μαζικά πλήθος νέων υπέρ του Κουφοντίνα.

Η κατάφωρη και το όντι απροσχημάτιστη αυτή μεροληπτική μεταχείριση  των πολιτών, καταδεικνύει την εσκεμμένη σκοπιμότητα της Πολιτείας, η οποία υπηρετούσα άνευ ετέρου τινός τους άνωθεν σχεδιασμούς της αποεθνικοποιήσεως, καταργεί την μνήμη προς την Ιστορία και την καλλιέργεια της Εθνικής συνειδήσεως, προάγοντας και υποστηρίζοντας τις φανατισμένες μάζες συνειδησιακού εκμαυλισμού, δίχως εθνική συνείδηση και συλλογικό επαναστατικό όραμα.

Εκ παραλλήλου, ενώ τα κρούσματα ήσαν ελεγχόμενα επέβαλαν κλιμακωτά ιδιαίτατα αυστηρά μέτρα καθολικού εγκλεισμού, εντούτοις όμως, με την έκρηξη και τον πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων ανακοινώθηκε αίφνης σταδιακή αποκατάσταση εις την κανονικότητα.

Η ως άνω κατάσταση υποδηλώνει σχιζοφρένεια ή σιωπηρά ομολογία αποτυχίας εκ μέρους της Πολιτείας, πλην όμως, μεσούσης της άνυδρης αυτής περιόδου, η επίσημος Εκκλησίας, καθεύδει τον νήδυμον ύπνο, καθότι βαίνουμε ολοταχώς προς την δεύτερη Ανάσταση με κλειστές Εκκλησίες, την στιγμή την οποία, η Ελλάς βιώνει μία ασύμμετρη απειλή, έναν υβριδικό πόλεμο και εν γένει μία πολεμική κατάσταση με ειρηνικά μέσα.

Η περιθωριοποίηση της Εκκλησίας, η λεηλασία των Ναών, υπό αγνώστους, η βεβήλωση των Ιερών εικόνων, η κακόβουλη βλασφημία των Θείων και η ιταμή καταφρόνηση της προμετωπιδας του Συντάγματός μας, συνιστούν μία ζοφερή πραγματικότητα, την οποία τα Μ.Μ.Ε παρασιωπούν, με αποτέλεσμα να συντασσόμαστε άπαντες προς την αλγεινή εκρίζωση των παραδόσεών μας, την κατάλυση της εθνικής μας ταυτότητας.

Το πνεύμα, της Νηστείας, και εν γένει η προπαρασκευή μας ενόψει του Αγίου Πάσχα απουσιάζουν σήμερα από την δημόσια σφαίρα όχι μόνον της Εκκλησίας αλλά και της Πολιτείας, η οποία προλειάνει το έδαφος προς την ολοταχώς εγκαθίδρυση της ανθρωπολογικής Νέας Τάξης πραγμάτων, με θεραπαινίδα τον πολιτισμικό μαρξισμό και υποζύγιο τα χρεοκωπημένα παλαιο-μαριξιστικά επιχειρήματα.

Η εκκλησία ως θεσμός δεν πρέπει να ομφαλοσκοπεί, όλως τουναντίον δε  πρέπει να γρηγορεί ίνα ελκύσει τα υγιή μέρη της κοινωνίας προκειμένου να αφυπνίζονται και να ανανήπτουν ιδίως εξ αφορμής των Χριστουγέννων της Αναστάσεως αλλά και εν γένει κατά την διάρκεια  των Μεγάλων Εορτών της Χριστιανοσύνης μας, καθότι εν προκειμένω η Ανάσταση, δεν αποτελεί απλώς ένα φολκλόρ, μία εθιμοτυπική καθιερωμένη εορτή την οποία την βιώνουμε στείρα και άνευ ουσίας και νοήματος.

Η ελπίδα μας για την εξέλιξη της ζωή μας εδράζεται εις την πίστη μας η οποία καθίσταται ζωτικής σημασίας, όχι μόνον για την νοηματοδότηση της καθημερινότητά μας, αλλά και για την αντίστασή μας προς τον κοινωνικό θάνατο εις τον οποίο έχουμε σήμερα αφεύκτως περιέλθει, εγκλωβισμένοι εκόντες άκοντες, ο καθείς εντός της άνευρης ψηφιακής του πραγματικότητας.