Εγώ, ο Ναυπάκτου….

  

Εγώ, ο Ναυπάκτου….

του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου

Είναι τώρα πολύς καιρός που παρακολουθούμε με θλίψη μία αλλαγή, αν όχι «μετάλλαξη», στην όλη στάση και συμπεριφορά του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου (Βλάχου). Αλλαγή, η οποία έχει αρνητικό πρόσημο, αφού διαφοροποιεί την εικόνα του παραδοσιακού Επισκόπου που ενδιαφερόταν αποκλειστικά για την πνευματική στήριξη των πιστών και την υπεράσπιση της ορθοδόξου αληθείας, σε πολυπράγμονα Μητροπολίτη που ευκαίρως ακαίρως αποφαίνεται επί παντός επιστητού, ακόμη και εκτός των αρμοδιοτήτων και γνώσεών του. Καί, κυρίως, εκπλήσσει δυσάρεστα ταυτιζόμενος ακρίτως με θέσεις και απόψεις που εκφράζουν το "πολιτικώς ορθόν" ή, επί εκκλησιαστικών υποθέσεων, τις νεοπαπικές επιδιώξεις και τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς του Φαναρίου.

Η αφετηρία αυτής της αλλαγής, χωρίς να υπεισερχόμεθα σε βαθύτερα αίτια και τυχόν προδιαθέσεις, έχουμε εκτιμήσει ότι μπορεί να εντοπιστεί χρονικά και σημειολογικά στην απόφαση της συμμετοχής του στη διαβόητη πλέον «Σύνοδο της Κρήτης» που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2016 στο Κολυμπάρι Χανίων, και, κυρίως, στη στάση του εντός και έναντι αυτής. Εκεί, εκτιμούμε ότι ο πολύς Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος διακινδύνευσε σοβαρώς και τελικώς έπληξε ανεπανόρθωτα το θεολογικό του κύρος.

Η «Σύνοδος της Κρήτης» απεδείχθη «ζυγός» (ζυγαριά) Ορθοδοξίας, των μέν (όσων συμμετείχαν και την αναγνωρίζουν) καταγομένων εις Άδην (απιστίας και ανυποληψίας) τω βάρει της βλασφημίας (δια της συμφωνίας προς τις «αποφάσεις»  της), των δε (όσων αρνήθηκαν για λόγους Πίστεως να συμμετέχουν ή διαφώνησαν με την αντικανονική σύγκληση και τις κακόδοξες αποφάσεις της) κουφιζομένων πταισμάτων προς γνώσιν (δια της Ομολογίας) Θεολογίας. Μόνον που στην περίπτωση αυτής της αντι-Συνόδου, δυστυχώς, δεν υπήρξαν….«δε»! Όλοι οι συμμετασχόντες, είτε συμφωνούντες, είτε παγιδευθέντες, βαρύνονται με τις βλασφημίες της. Αυτό ισχύει και για όσους δεν την αποκηρύσσουν ή σιωπηρώς την ανέχονται.

Βεβαίως, ο κ. Ιερόθεος διεφώνησε και επιφυλάχθηκε έναντι ορισμένων αποφάσεων της εν λόγω αντι-Συνόδου του Κολυμπαρίου. Συνέγραψε μάλιστα και δημοσίευσε ογκωδέστατο βιβλίο με τις σχετικές απόψεις του. Επί της ουσίας, όμως, αμνήστευσε τη βλάσφημη παρεμβολή αυτής της «Συνόδου» στον εκκλησιαστικό χώρο, η οποία αποδεδειγμένως υπήρξε η πρώτη επίσημη, αν και λαβωμένη όσον αφορά την τυπική «νομιμοποίησή» της, οικουμενιστική «Παν-"ορθόδοξος" Σύνοδος» στον χώρο της Ορθοδόξου Ανατολής. Και αυτή η αμνήστευση του κ. Ιεροθέου συνίσταται στην πρωτοφανή και πατερικώς αμάρτυρη και καινοτόμο θεωρία του ότι είναι δυνατόν να γίνονται αποδεκτές ή ανεκτές στην Εκκλησία Σύνοδοι, όπως η περί ού ο λόγος, οι οποίες μεταξύ των αποφάσεών των περιέχουν σαφώς κακόδοξες, αλλά και αμφιλεγόμενες, από πλευράς Ορθοδόξου Πίστεως και Θεολογίας, θέσεις!

Αυτό ακριβώς «στοιχειοθετεί» το καταληκτικό συμπέρασμα-τοποθέτηση ως επιστέγασμα του προαναφερθέντος πολυσέλιδου βιβλίου του Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ.  Ιεροθέου, ο οποίος παραπέμπει στις σύγχρονες εκκλησιαστικές καλένδες την αποδοχή ή απόρριψη ή και «διόρθωση» (!) των πεπραγμένων της «Συνόδου» του Κολυμπαρίου, ωσάν να είναι δυνατή και ανεκτή η συνύπαρξη (εφ΄ όσον ομιλούμε περί Συνοδικών Αποφάσεων) εν τη Εκκλησία αληθείας και ψεύδους, φωτός και σκότους!

Εάν όμως τα προαναφερθέντα, τα οποία αφορούν στην αφετηρία της «μεταλλάξεως» του άλλοτε θεωρουμένου υπερασπιστού της Ορθοδοξίας έναντι των συγχρόνων πολλών και ποικίλων αιρετιζόντων, Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, είναι αποκαρδιωτικά, η συνέχιση αυτής της πορείας του και η παρατηρουμένη κλιμάκωσή της είναι άκρως ανησυχιτικά.

Και τούτο διότι, πλέον, ο εν λόγω Μητροπολίτης, με την όλη στάση του, τις δημόσιες τοποθετήσεις και τις πρωτοβουλίες του, υπεισερχόμενος (και) σε τομείς πέραν των «αρμοδιοτήτων» του και των γνώσεών του, προβάλλει, προωθεί και προπαγανδίζει πράγματα περί των οποίων δεν μπορεί να αναλάβει τη μεγάλη και σοβαρή ευθύνη των επιπτώσεων σε όσους είναι δυνατόν να επηρεασθούν από αυτά.

Αναφερόμαστε στην μη αναμενόμενη πειθήνια στάση του έναντι των πρωτοφανών απαγορευτικών κυβερνητικών μέτρων όσον αφορά τη Θεία Λατρεία (κλείσιμο Ναών, απαγόρευση συμμετοχής πιστών, επιβολή χρήσεως μασκών εντός των Ναών, πρακτική μη προσκυνήσεως Εικόνων κ.α.) λόγω της επιδημίας του κορωνοϊού. Τελευταίο δε δείγμα, ή «κρούσμα», αυτής της στάσεώς του είναι η απροκάλυπτη προπαγάνδα υπέρ του εμβολιασμού των πιστών με τα συγκεκριμένα αμφιλεγόμενης παρασκευής (προελεύσεως), συστάσεως, δοκιμής, ασφαλείας και αποτελεσματικότητος κυκλοφορηθέντα εμβόλια κατά του νέου "περίεργου" ιού covid-19.

Είναι ενδεικτικό το πρωτοσέλιδο άρθρο του κ. Ιεροθέου στο φύλλο της εφημερίδος της Μητροπόλεως Ναυπάκτου «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» (Δεκ. 2020, αρ. τεύχ. 293), με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Γιατί εμβολιάστηκα», όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Είμαι από τους πρώτους στην Ελλάδα που έκανα το νέο εμβόλιο…» , «Όλα πρέπει να τεθούν στην υπηρεσία της προστασίας της σωματικής υγείας…», «ζούμε σε έναν ιδιότυπο αόρατο πόλεμο και μάλιστα παγκόσμιο….», «…δεν δίνω συνωμοσιολογικές και ιδεολογικές ερμηνείες στα εμβόλια. Θεωρώ ότι με τον τρόπο αυτό μπορώ να παρατείνω την βιολογική ζωή, χωρίς αυτό να είναι αυτοσκοπός μου, ώστε να βοηθήσω όσο μπορώ όσους με έχουν ανάγκη….», «ο Υπουργός Υγείας κ. Βασίλειος Κικίλιας μου τηλεφώνησε μου πρότεινε να είμαι εκείνος από πλευράς Εκκλησίας που θα λάβω μέρος στους πρώτους εμβολιασμούς.», «Τελικά, ο θεολόγος δεν εισέρχεται στον χώρο της επιστήμης, εκτός κι αν είναι συγχρόνως και επιστήμονας, και ο επιστήμονας δεν εισέρχεται στον χώρο της θεολογίας, εκτός και αν είναι συγχρόνως και θεολόγος. Και όταν κάνω λόγο για θεολόγο, εννοώ τον θεούμενο άγιο.», «Για το νέο εμβόλιο γίνεται συζήτηση επειδή εισάγεται στο mRNA γενετικά τροποποιημένη πληροφορία που κωδικοποιεί την πρωτεΐνη της επιφάνειας του ιού, ώστε να επιτευχθή ανοσολογική απάντηση. Όμως, οι Παγκόσμιοι Οργανισμοί έχουν αποφανθή για την ασφάλειά του και εν πάση περιπτώσει με αυτό, παρά τις παρενέργειές του, όπως έχουν όλα τα φάρμακα, αντιμετωπίζεται το φάσμα του θανάτου που θερίζει την ανθρωπότητα.», «Και το ότι αυξήθηκε το προσδόκιμο όριο ηλικίας του ανθρώπου οφείλεται στην προσφορά της επιστήμης. Αυτή μας βοηθά στην παράταση της βιολογικής ζωής, ώστε να βοηθήσουμε όσο μπορούμε τους συνανθρώπους μας και να προετοιμασθούμε καλύτερα με την μετάνοια και την προσευχή, για να αντιμετωπίσουμε τον θάνατο και να συναντήσουμε τον Χριστό.», «Γίνεται διάλογος κατά πόσον η Εκκλησία μπορεί να συστήσει τον εμβολιασμό του ανθρώπου για την ασθένεια covid-19. Υπάρχουν κάποιες αντιρρήσεις, από πλευράς μερικών ιατρών,…», «Επίσης, υπάρχουν άλλοι που ισχυρίζονται ότι οι διεθνείς και Ευρωπαϊκοί οργανισμοί, που ενέκριναν το νέο εμβόλιο, πιέστηκαν από διάφορα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Αυτό, όμως,…γίνεται και για άλλες περιπτώσεις…», «Υπάρχουν, βέβαια, και μερικοί συνωμοσιολόγοι, που βλέπουν και στο θέμα αυτό διάφορες συνωμοσίες….το θέμα αυτό δεν είναι αυστηρά θεολογικό, είναι καθαρά θέμα σωματικής υγείας του ανθρώπου, και τον πρώτο λόγο έχει η ιατρική επιστήμη και ο θεράπων ιατρός κάθε ανθρώπου, ο οποίος γνωρίζει το ιατρικό ιστορικό του. Αν θελήση κανείς να βρή συνωμοσίες, σε όλα τα θέματα, τότε πρέπει να κλειστή σε μία «προστατευτική γυάλα», να μη χρησιμοποιή καθόλου την σύγχρονη τεχνολογία ή να αναχωρήση στην έρημο και να μη χρησιμοποιή τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης σε όλες τις πτυχές της ζωής μας.», «τι πρέπει να κάνη η Εκκλησία στο θέμα αυτό. Νομίζω…είναι ένα θέμα ελευθερίας του ανθρώπου,…Όπως σε όλα τα άλλα εμβόλια και τις ιατρικές θεραπείες δεν αποφαίνεται η Ιερά Σύνοδος, έτσι δεν μπορεί να αποφανθή και στο θέμα αυτό.», «Πρέπει να βοηθήσουμε, σεβόμενοι την ελευθερία κάθε ανθρώπου, στο να δημιουργηθή «ανοσία» στον πληθυσμό.», «Και αν υπάρχουν μερικές παρενέργειες, όπως γίνεται σε όλα τα φάρμακα, θα είναι λιγότερες από τα καθημερινά κρούσματα και τους θανάτους, και θα βοηθήση να αποβληθή ο φόβος του θανάτου και να επανέλθη η κανονικότητα στην κοινωνία μας και το Κράτος, αλλά και στην Εκκλησία για να τελούμε ελεύθερα τα Μυστήρια και τις ακολουθίες.», «ο πλούτος των γνώσεών σας (σ.σ. πρόκειται για λόγους του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου προς τον κ. Ιερόθεο, τους οποίους παραθέτει στο άρθρο του ο τελευταίος) – πέρα από την Θεολογία – και μάλιστα στο κεφάλαιο της ιατρικής επιστήμης, να σας βοηθάει άνετα ώστε να κρατάτε τα όρια της Εκκλησίας και της Επιστήμης.», «εμβολιάσθηκα στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός την Κυριακή 27 Δεκεμβρίου ε.ε., στις 5:00 μ.μ.».

Τα ανωτέρω, καίτοι παρατίθενται αποσπασματικά, όχι όμως αλλοιωμένα, σχηματίζουν ανάγλυφη την εικόνα των θέσεων, τοποθετήσεων αλλά και της συλλογιστικής του Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου. Αυτή όμως η εικόνα μπορεί να ικανοποιεί τους Κυβερνητικούς παράγοντες, τους συνεργαζομένους με αυτούς επιστήμονες, ίσως και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών για τους δικούς τους λόγους, αλλά μάλλον απογοητεύει τους πνευματικούς ανθρώπους οι οποίοι ανέμεναν από τον Σεβασμιώτατο λόγο πνευματικό, λόγο στηρίξεως, λόγο πίστεως, λόγο που ιεραρχεί και προσεγγίζει πατερικά και θεολογικά τα ζητήματα.

Οι Ναοί έχουν «αδειάσει» εκ του σκοπίμως καλλιεργουμένου φόβου, οι πιστοί διχάζονται από την κατευθυνομένη άθεη προπαγάνδα και σκανδαλίζονται από την παθητική και ενδοτική στάση των Ποιμένων των, η Θεία Λατρεία διώκεται, τα ιερά Μυστήρια χλευάζονται, η διδασκαλία της Εκκλησίας υπονομεύεται και αλλοιώνεται, οι μελέτες για την τεχνητή προέλευση του ιού έχουν δημοσιοποιηθεί χωρίς αντίκρουση, οι φήμες και οι καταγγελίες μετά τεκμηρίων για την πολιτική εργαλειοποίηση της λεγομένης πανδημίας  έχουν κατακλύσει τα μη συστημικά μέσα ενημερώσεως, οι επιστημονικές αντιρρήσεις για τον τρόπο αντιμετωπίσεως του ιού και τον προτεινόμενο εμβολιασμό έχουν φθάσει στα όρια της καταγγελίας εγκληματικών κατά της ανθρωπότητος ενεργειών  και δεδομένων όλων αυτών ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου επιλέγει να σιωπά μεν επ’ αυτών, να γράφει δε και υποστηρίζει τα προεκτεθέντα!

Τι συμβαίνει; Άραγε αρέσκεται ή επαναπαύεται στους επαίνους που του επιδαψιλεύουν για προφανείς σκοπιμότητες οι υψηλά ιστάμενοι της κρατικής και εκκλησιαστικής διοικήσεως ; [Σημείωση: Αξέχαστος θα μείνει στα Πρακτικά της «συνόδου» στο Κολυμπάρι ο χειρισμός εκ μέρους του προεδρεύοντος κ. Βαρθολομαίου των διαφωνιών του κ. Ιεροθέου προς τις προωθούμενες θέσεις του Περγάμου Ιωάννου (Ζηζιούλα). Αρκούσε η εξυμνητική αναφορά του πρώτου σε «δύο μεγάλες θεολογικές προσωπικότητες» για να προσγειώσει συμβιβαστικά, επί θέματος Πίστεως, τον «ζήλο» του Μητροπολίτου Ναυπάκτου!]. Μήπως έχει πιστεύσει ή πεισθεί ότι είναι (και) ιατρός επιστήμων και νομιμοποιείται να αποφαίνεται επί ιατρικών θεμάτων; Ή μήπως έχει δόση αληθείας ο ισχυρισμός ή μάλλον η εκτίμηση ορισμένων οι οποίοι  υποστηρίζουν ότι έτσι ο κ. Ιερόθεος δηλώνει παρών, με τον δικό του τρόπο, ως υποψήφιος διεκδικητής υψηλοτέρων θρόνων; Κύριος οίδεν!

Να μας συγχωρήσει μόνον να του υπενθυμίσουμε κάτι που ισχύει για όλους μας και πρέπει να το προσέχουμε πάντοτε και ιδιαιτέρως στους πονηρούς καιρούς μας, το οποίο είναι και επιστημονικό και θεολογικό. Ἰσως φανεί χρήσιμο. Προέρχεται δε από έναν αναμφισβήτητα ειδήμονα στη διαπίστωση των ψυχικών και πνευματικών ασθενειών και αληθινό θεολόγο, τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, ο οποίος πνευματικώς αποφαίνεται ότι: «Αρχή των κακών φιλαυτία, τέλος δε υπερηφάνεια» . Ο Θεός να μας γίνει ίλεως!