Κυριακή Δ΄ Λουκά (Των αγίων Πατέρων της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου)- «Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ».

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Τίτον γ΄ 8 – 15

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Λουκά η΄ 5 – 15

«Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ».

Πάνσοφος ο δημιουργός Θεός, αγαπητοί μου αδελφοί, έπλασε τον άνθρωπο και τον τοποθέτησε μέσα στην πλούσια και ποικίλη δημιουργία Του. Και όπως αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη «εἶδεν ὁ Θεός τά πάντα ὅσα ἐποίησε, καί ἰδού καλά λίαν».

Με την απέραντη αγάπη Του, και το απύθμενο ενδιαφέρον Του, δημιούργησε τα πάντα πολύ καλά, χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις. Έδωσε σε όλα τις ίδιες ευκαιρίες συντήρησης και ανάπτυξης. Κι όταν ακόμη μετά την παρακοή, έχασαν οι πρωτόπλαστοι τον παράδεισο, εξακολούθησε να ενδιαφέρεται για τα δημιουργήματά Του και να αγαπά τον άνθρωπο, που είναι η κορωνίδα της δημιουργίας, όπως την γνωρίσαμε. Την τεράστια αγάπη Του για τον άνθρωπο, για μας, την απέδειξε στέλνοντας τον μονογενή Υιό Του, να σταυρωθεί για τις αμαρτίες μας. Μάς έδωσε άλλη μιαν ευκαιρία σωτηρίας. Ωστόσο, μάς έπλασε ελεύθερους και αυτεξούσιους. Να διαλέξουμε, αν θα δεχτούμε τη δωρεά της σωτηρίας. Παρέμεινε το δικαίωμα να αποφασίζουμε μόνοι μας. Όμως, οι πρωτόπλαστοι εκμεταλλευόμενοι την ελευθερία τους, παρέβησαν την εντολή του Θεού, και φυσικά αυτό είχε και ως συνέπεια να χάσουν τον παράδεισο με τα προνόμια του. Τον έπλασε ακόμη «κατ’ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσιν του», δηλαδή να έχει τη δυνατότητα αλλά και την ελευθερία, να ομοιωθεί με τον Δημιουργό του, ακολουθώντας τον λόγον που είναι αξιόπιστος, όπως ανέφερε ο Απόστολος Παύλος στον Τίτο. Αλλά δεν επεμβαίνει για να καταργήσει την ελεύθερη ανάπτυξη και διαμόρφωση της ιδιαίτερης προσωπικότητας του καθενός.

«Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ».

Βγήκε ο γεωργός-σπορέας να σπείρει στα χωράφια του τον σπόρο.

 Όταν, αγαπητοί μου, ο Κύριος αναπτύσσοντας την παραβολή του σπορέως, αναφέρει τις τέσσερις χαρακτηριστικές ομάδες ανθρώπων, αυτή την ελεύθερη επιλογή του καθενός μας, θέλει να τονίσει. Ελεύθερη επιλογή, που φυσικά και λογικά συνεπάγεται και την ευθύνη για τις όποιες πράξεις, σχέσεις και συνέπειες, θα έχει η επιλογή μας.

 Η οποιαδήποτε επιλογή μας, προφανώς θα είναι και ο μελλοντικός οδηγός, στις πράξεις της καθημερινής μας ζωής. Αυτές θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα μας. Με βάση αυτή, θα επικοινωνήσουμε με τους γύρω μας. Αυτή θα καθορίσει τους στόχους για τη ζωή μας. Αλλά αυτή θα δείξει, ποια σχέση επιλέξαμε να έχουμε με τον Θεό. Άρα η επιλογή μας είναι μια τρίπλευρη πραγματικότητα. Η μια σε ότι αφορά τον εαυτό μας, τη διαμόρφωση της ζωή μας, η άλλη τις σχέσεις μας προς τον πλησίον, την κοινωνία μέσα στην οποία επιλέξαμε να ζούμε, και η τρίτη τη συμμόρφωση της ζωής μας, με το θέλημα του Θεού.

Καιρός της σποράς, αγαπητοί μου αδελφοί, και ο γεωργός, συγκέντρωσε τα εργαλεία του, ξεχώρισε τον εκλεκτό σπόρο, που είχε φυλάξει, τα φόρτωσε όλα, και πήγε στο χωράφι του. Ωστόσο, το χωράφι του, όπως και κάθε χωράφι, δεν ήταν τέλειο, για εξαιρετική απόδοση και καρποφορία. Όμως, αυτό υπήρχε, και οπωσδήποτε κάποιο καρπό θα παρήγε. Λίγο ή πολύ! «Ὅ μέν ἔπεσε παρά τήν ὁδόν», «ἕτερον ἐπί τήν πέτραν», «ἕτερον ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν», αλλά ευτυχώς «καί ἕτερον ἔπεσεν ἐπί τήν γῆν τήν ἀγαθήν». Γειτόνευε το χωράφι με τον δρόμο και ένα μέρος του σπόρου, όπως το έρριχνε, έπεσε στο δρόμο. Οι περαστικοί το πάτησαν και τα πουλιά, το έφαγαν. Υπήρχε και ένα πετρώδες τμήμα, που ο σπόρος μόλις φύτρωσε, δεν άντεξε και ξεράθηκε. Κάτι ανάλογο έπαθε και ο σπόρος που έπεσε μέσα στα αγκάθια. Έπνιξαν το φυτό, μόλις βγήκε. Αλλά υπήρχε και η «ἀγαθή γῆ». Ο σπόρος που έπεσε σε παχιά, καθαρή και υγρή γή, είχε μεγάλη απόδοση. «Ἐποίησε καρπόν ἑκατονταπλασίονα».

«Τίς εἴη ἡ παραβολή αὕτη;» Οι μαθητές δεν μπόρεσαν να καταλάβουν αμέσως το νόημα της παραβολής. Απαντά λοιπόν ο Κύριος, στους μαθητές Του, αλλά και σε μας, που ακούσαμε τη σημερινή παραβολή. Ο σπόρος είναι «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ». Επιπόλαιοι και μάλλον αδιάφοροι ακούνε τον λόγο του Θεού, αλλά είναι σα να έπεσε στον δρόμο. Έρχεται ο διάβολος και αφαιρεί τον λόγο του Θεού από την καρδιά τους. Υπάρχουν και εκείνοι, όπως ο σπόρος στις πέτρες, που εύκολα ενθουσιάζονται ακούγοντας τον λόγο του Θεού, αλλά γρήγορα τον ξεχνούν. Άλλοι, είναι ο σπόρος που έπεσε στα αγκάθια. Ακούνε με ενδιαφέρον τον λόγο του Θεού, αλλά τα προβλήματα, οι διασκεδάσεις της ζωής, τους παρασύρουν και ξεχνούν τον λόγο του Θεού. Αλλά, αγαπητοί μου, υπάρχει, ευτυχώς, και η «ἀγαθή γῆ», το καρποφόρο χωράφι. Είστε εσείς, που ακούτε με προσοχή τον λόγο του Θεού. Είμαστε όλοι εμείς που αποδεχόμαστε τον λόγο του Θεού, ως ρυθμιστή της ζωής μας. Η ζωή μας γίνεται καρποφόρα σε έργα αγαθά. Φροντίζουμε να εναρμονίζουμε τη ζωή με το ευαγγέλιο. Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους, καθοδηγούνται από τις εντολές του Κυρίου μας. Και συνεπώς και η σχέση μας με τον Θεό, τον οποίο αγαπούμε, είναι αυτή που τους προσφέρει την ειρήνη της ψυχής, τη βοήθεια στα έργα τους, τη συμπαράσταση στα προβλήματα και τις δυσκολίες μας.

Ανέφερε, αγαπητοί μου, η παραβολή τις τέσσερις χαρακτηριστικές κατηγορίες ανθρώπων, ώς προς τη σχέση τους με τον θείο λόγο. Δεν σημαίνει ότι ποσοτικά οι άνθρωποι χωρίζονται σ’ αυτές τις τέσσερις κατηγορίες. Πολλοί είναι οι πιστοί ακόλουθοι του Κυρίου, που μπορεί να μην παράγουν «ἑκατονταπλασίονα» καρποφορία καλών έργων στη ζωή τους, αλλά προσπαθούν. Προσπαθούμε όλοι, πολλές φορές, κάνοντας λάθη. Πολλοί είναι εκείνοι, που ενώ «αἱ ἄκανθοι ἀπέπνιξαν» τον λόγο του Θεού, στη ψυχή τους, κάποια στιγμή ξύπνησαν, κατάλαβαν το λάθος τους και επέστρεψαν στον δρόμο του Θεού. Είναι και εκείνοι, που ενώ επιπόλαια και αδιάφορα άκουσαν τον λόγο του Θεού, όταν βρέθηκαν μπροστά σε ανυπέρβλητα εμπόδια, δύσκολα προβλήματα, θυμήθηκαν τον Θεό και έτρεξαν να ζητήσουν βοήθεια και προστασία. Γιατί τελικά ο λόγος του Θεού, είναι «πιστός», πρέπει να τον εμπιστευόμαστε. Αλλά, αγαπητοί μου αδελφοί, δεν είναι απλώς ένα ευχάριστο ακρόαμα, που αναμφίβολα ειρηνεύει την ψυχή μας. Αποτελεί τον πρακτικό και ηθικό οδηγό, που μετατρέπει, με προσπάθεια και κόπο, την άκαρπη ζωή μας σε εκατονταπλάσια καρποφόρα. Διαμορφώνει την κοινωνία στην οποία ζούμε. Οικοδομεί νέο υψηλό πολιτισμό, πάνω σε στέρεες ηθικές βάσεις και απόλυτες αξίες. Αυτόν τον θείο λόγο, καλούμαστε σήμερα, ως «ἡ ἀγαθή γῆ», πρακτικοί αποδέκτες του, με την βοήθεια πάντοτε του Κυρίου μας, να τον μετατρέψουμε σε ζωντανό, ρυθμιστή μιας πολλαπλά καρποφόρας καθημερινής ζωής.

Δ.Γ.Σ.