Θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς γιά τήν Ἁγία Σοφία

Θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς γιά τήν Ἁγία Σοφία

Τοῡ Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ,  Ἱεροκήρυκος

Ἀνείπωτη εἶναι ἡ θλίψη μας γιά τό ἀσεβές διάβημα τοῦ ὑπερφίαλου καί ἀσεβή δικτάτορα τῆς Τουρκίας Ἐρντογάν, νά μετατρέψει τήν Ἁγία Σοφία, τό Μεγάλο Μοναστήρι, σέ τζαμί δηλαδή ναό τοῦ δαίμονα Ἀλλάχ καί τοῦ ψευδοπροφήτη του Μωάμεθ, ὁ ὁποῖος ἐπεβλήθη στήν ἀνθρωπότητα μέ τή βία καί τήν ἀνηθικότητα γενικότερα.

Αὐτές τίς μέρες, ἦρθαν στή σκέψη μας ὅλα τά φρικτά γεγονότα τῆς Ἁλώσεως ὅπως τά ἀφηγεῖται στό Χρονικό τῆς Ἁλώσεως ὁ Γεώργιος Φραντζής. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Ἔτσι οἱ ἐχθροί ἐκυρίευσαν ὅλη τήν Πόλη στίς 29 Μαΐου 1453 ἡμέρα Τρίτη καί ὥρα 2:30 τό μεσημέρι. Οἱ Τοῦρκοι ἅρπαζαν καί αἰχμαλώτιζαν ὅσους συναντοῦσαν μπροστά τους.Ἐκείνους πού προσπαθοῦσαν νά ἀντισταθοῦν τούς ἔσφαζαν. Ποιός μπορεῖ νά διηγηθεῖ τά κλάματα καί τίς κραυγές τῶν παιδιῶν, τή βεβήλωση καί τή λεηλασία τῶν ἁγίων Ἐκκλησιῶν; Ὅλα αὐτά τά φρικτά πράγματα;

Τό Ἅγιο Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ἐχύνετο καί ἐρρίπτετο στό ἔδαφος. Ἅρπαζαν τά πολύτιμα σκεύη καί ἄλλα μέν τά ἔσπαζαν καί ἄλλα τά ἔπαιρναν ὁλόκληρα. Τό ἴδιο ἔκαναν καί μέ τά ἄλλα κοσμήματα. Ποδοπατοῦσαν τίς ἅγιες εἰκόνες πού ἦταν στολισμένες μέ χρυσό, μέ ἄργυρο καί πολύτιμες πέτρες. Αὐτό τό θησαυρό τόν ἅρπαζαν καί ἔφτιαχναν κρεβάτια καί ὑφάσματα πού ἦταν κατασκευασμένα ἀπό μετάξι καί χρυσό. Ἐσκέπαζαν τά ἄλογά τους καί ἄλλοι ἔτρωγαν ἐπάνω σ’αὐτά. Ἅρπαζαν ἀμέσως τά πολύτιμα μαργαριτάρια ἀπό τά ἱερά κειμήλια, ἐσκόρπιζαν καί καταπατοῦσαν τά λείψανα τῶν ἁγίων μας. Αὐτά καί ἄλλα πολλά κακουργήματα διέπραξαν, γιά τά ὁποῖα πρέπει νά θρηνεῖ κανείς, οἱ πρόδρομοι αὐτοί τοῦ Ἀντιχρίστου.

Χριστέ Βασιλέα, πόσο ξεπερνοῦν τό ἀνθρώπινο μυαλό οἱ σοφές κρίσεις καί ἀποφάσεις τους! Ἔβλεπε κανείς τή συμπεριφορά  τῶν ἀπίστων μέσα στήν παμμέγιστη έκείνη Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας, πού ἦταν σάν οὐρανός πάνω στή γῆ, ὁ Θρόνος τοῦ μεγαλείου τοῦ Θεοῦ, τό ἅρμα τῶν ἀγγέλων Χερουβείμ, τό δεύτερο οὐράνιο στερέωμα, τό δημιούργημα τῶν χειρῶν τοῦ Θεοῦ, τό καύχημα ὅλης τῆς γῆς, τό ἀξιοθαύμαστο αὐτό ἔργο, τό ὡραιότερο καί ἀπό τό ὡραῖον. Μέσα, λοιπόν, στό ἱερό Βῆμα καί ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα, ἔτρωγαν καί ἔπιναν οἱ ἄπιστοι καί κάτι ἀκόμη πιό τρομερό^. ἐπάνω στά ἱερά Θυσιαστήρια προσπαθοῦσαν νά χορτάσουν τίς κτηνώδεις ἐπιθυμίες τους μέ γυναῖκες καί παρθένους, νέες καί παιδιά. Ποιός λοιπόν, νά μή σέ κλαύσει Ἁγία μας Ἐκκλησία; Παντοῦ ἦταν σκορπισμένο τό κακό καί κάθε ἄνθρωπος πονοῦσε».

Τί εἶναι γιά μᾶς ἡ Ἁγία Σοφία

Τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Σοφίας ἔλαβε ὁ Ναός γιά νά ὑποδηλώσει τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τόν Υιό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Κατά τόν ἅγιο Ἰουστίνο  Πόποβιτς ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας, ὁ ἀληθινός Θεός, ὁ ὁποῖος ἀπελευθέρωσε τόν ἄνθρωπο ἀπό τή φθορά, τήν ἁμαρτία, τό θάνατο καί τό διάβολο καί τοῦ χαρίζει  τήν ἀληθινή ἐλευθερία ἀπό τά πάθη, τούς εὐκλεεῖς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν αἰώνια ζωή.

Συνάμα, ἡ Ἁγία Σοφία εἶναι  καί τό διαχρονικό Οἰκουμενικό Σύμβολο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ. Ἐδῶ ἀκριβῶς ἑνώθηκαν ἄρρηκτα ὁ Χριστιανισμός καί ὁ Ἑλληνισμός.

Ὁ ἀείμνηστος καθηγητής Δημήτριος Κωνσταντινίδης λέει τά ἑξῆς: « Ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, κοινῶς γνωστός ὡς ἁγία Σοφία, δέν εἶναι μόνον τό ἀριστούργημα τῆς Βυζαντινῆς Ἀρχιτεκτονικῆς, ἀλλά δι’ ἡμᾶς τούς Ἕλληνας ἐνσαρκώνει καί τό Σύμβολον τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, διαιωνίζον διά τῆς παρουσίας του τήν ζῶσαν ἀνάμνησιν ταύτης» (Θ. Η. Ε. II, 326).

Εἶναι τό πρῶτο κτίσμα πού χτυπάει στά μάτια τοῦ ἐπισκέπτη, καθώς εἰσέρχεται ἀπό τήν Προποντίδα. Ὁ πρῶτος ναός τῆς Ἁγίας Σοφίας θεμελιώθηκε ἀπό τό Μεγάλο Κωνσταντίνο τό 330 μ.Χ.

Κατά τήν ἐποχή τοῦ Ἀρκαδίου, τό 404, ἡ πρώτη Ἁγία Σοφία πυρπολεῖται καί θά κτισθεῖ ἐκ νέου ἀπό τό Θεοδόσιο Β'. Τά ἐγκαίνια θά γίνουν στίς 10 Ὀκτωβρίου τοῦ 415, ὅμως ὁ ναός θά πυρποληθεῖ καί πάλι τό 532, κατά τή Στάση τοῦ Νίκα. Ἔτσι, ὁ αὐτοκράτορας Ἰουστινιανός Α' ἀποφασίζει νά κατασκευάσει τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν ἀρχή, στό ἴδιο χῶρο, ἀλλά πολύ πιό ἐπιβλητική, γιά νά δεσπόζει στή Βασιλεύουσα. Τά θεμέλια αὐτοῦ τοῦ μεγαλοπρεπή Ναοῦ θᾶ μποῦν στίς 23 Φεβρουαρίου τοῦ 532, μέ σχέδια πού ἐκπόνησαν οἱ ἀρχιτέκτονες Ἀνθέμιος Τραλλιανός καί Ἰσίδωρος ὁ Μιλήσιος.

Γιά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ κολοσσιαίου ἔργου δούλεψαν ἀδιάκοπα ἐπί ἕξι χρόνια 10.000 τεχνίτες, ἐνῶ ξοδεύτηκαν 320.000 λίρες. Ἀπό κάθε σημεῖο ὅπου ὑπῆρχε Ἑλληνισμός, ἔγινε προσφορά: Τά πράσινα μάρμαρα ἀπό τή Μάνη καί τήν Κάρυστο, τά τριανταφυλλιά ἀπό τή Φρυγία καί τά κόκκινα ἀπό τήν Αἴγυπτο. Ἀπό τόν ὑπόλοιπο κόσμο προσφέρθηκαν τά πολύτιμα πετράδια, ὁ χρυσός, τό ἀσήμι καί τό ἐλεφαντόδοντο, γιά τή διακόσμηση τοῦ ἐσωτερικοῦ.

Τά ἐγκαίνια ἔγιναν στίς 27 Δεκεμβρίου τοῦ 537 ἀπό τόν Ἰουστινιανό, ὁ ὁποῖος βλέποντας τήν ὑπεροχή τῆς Ἁγίας Σοφίας ἔναντι τοῦ ξακουστοῦ ναοῦ τοῦ Σολομώντα, ἀναφωνεῖ: «Δόξα τῷ Θεῷ τῷ καταξιώσαντί με τελέσαι τοιοῦτον ἔργον. Νενίκηκά σε Σολομών».

Γιά χίλια καί πλέον χρόνια (537-1453), ἡ Ἁγία Σοφία θά ἀποτελέσει τό κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἐκεῖ, ὁ λαός θά γιορτάσει τούς θριάμβους, θά θρηνήσει τίς συμφορές καί θά ἀποθεώσει τούς νέους αὐτοκράτορες.

Ἡ τελευταία λειτουργία τελέστηκε στίς 29 Μαΐου τοῦ 1453. Ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος, ἀφοῦ προσευχήθηκε μαζί μέ τό λαό καί ζήτησε συγγνώμη γιά τά λάθη πού ἔκανε, ἔφυγε γιά τά τείχη, ὅπου ἔπεσε μαχόμενος. Μετά τήν ἅλωση, ἡ Ἁγία Σοφία ἔγινε τζαμί ἀπό τόν Μωάμεθ Β΄ τόν Πορθητή καί μετά τήν Μικρασιατική Καταστροφή καί τήν ἐπικράτηση τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ, τοῦ ἱδρυτή τοῦ σύγχρονου Τουρκικοῦ κράτους μετατράπηκε σέ μουσεῖο μέ ἀπόφαση τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου πού ἐλήφθη στίς 24 Νοεμβρίου 1934.

Ἡ Ἁγία Σοφία ὡς μουσεῖο ἄνοιξε τίς πύλες της τήν 1η Φεβρουαρίου 1935 καί στίς 6 Δεκεμβρίου 1985, ἀνακηρύχθηκε ἀπό τήν UNESCO, Μνημεῖο τῆς Παγκόσμιας Πολιτιστικῆς Κληρονομιᾶς.

Στίς 10 Ἰουλίου 2020, ὁ πρόεδρος τῆς Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν ὑπέγραψε διάταγμα, μέ τό ὁποῖο ἡ Ἁγία Σοφία θά μετατραπεῖ καί πάλι σέ τζαμί.

Μᾶς κάνει ἐντύπωση, ἀγαπητοί, πώς, κατά τῆς ἀπόφασης Ἐρντογάν νά μετατρέψει τό Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας σέ τζαμί, τάσσονται δημόσια Τοῦρκοι νομπελίστες καί διανοούμενοι. «Ἡ ἐπαναφορά τῆς Ἁγίας Σοφίας σέ τζαμί σημαίνει δυστυχῶς ὅτι δέν εἴμαστε πλέον κοσμική κοινωνία», δηλώνει ὁ βραβευμένος μέ Νόμπελ συγγραφέας Ὀρχάν Παμούκ στό BBC, σημειώνοντας ὅτι «ὑπάρχουν ἑκατομμύρια κοσμικοί Τοῦρκοι σάν ἐμένα πού ἀντιτίθενται σέ αὐτό, ἀλλά δέν εἰσακούγονται».

Στό ἴδιο μῆκος κύματος κινήθηκαν καί οἱ δηλώσεις τῆς διάσημης Τουρκάλας συγγραφέως Ἐλίφ Σαφάκ πού μίλησε γιά μιά πολύ ἀτυχή ἀπόφαση, ἡ ὁποία ἐλήφθη καθαρά γιά πολιτικούς λόγους (…). Αὐτή ἡ παγκόσμια κληρονομιά θά πρέπει νά φυλάσσεται ὡς Μουσεῖο(…), καθώς ὁ Θόλος τῆς Ἁγίας Σοφίας εἶναι ἀρκετά μεγάλος γιά νά ἀγκαλιάσει τήν ἀνθρωπότητα».

Οἱ Times χαρακτήρισαν τό διάγγελμα τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ Τουρκικοῦ κράτους, λίγα λεπτά μετά τό κάλεσμα στήν ἀπογευματινή προσευχή, μιά ἀπό «τίς πιό δραματικές στιγμές στήν ἱστορία τῶν 1.500 ἐτῶν» τοῦ ἐμβληματικοῦ βυζαντινοῦ μνημείου.

Ἡ ἐπαχθής αὐτή ἀπόφαση  τοῦ Τούρκου προέδρου, γράφει ἔγκριτος δημοσιογράφος, μπορεῖ νά ἑρμηνευτεῖ ὡς κίνηση μαζικοῦ ἀποπροσανατολισμοῦ καί ἐπικάλυψη τῶν πολλῶν ἐσωτερικῶν προβλημάτων τῆς Τουρκίας, ὅπως ἐπί παραδείγματι, ἡ βαθιά οἰκονομική κρίση, ἡ ἀνεργία πού ἔχει φθάσει στό 12,8% - αὐτός εἶναι μόνο ὁ ἐπίσημα ἐγκεκριμένος ἀριθμός-, ἡ συνεχής ὑποτίμηση τῆς τουρκικῆς λίρας, ἡ καθημερινή ἀποδυνάμωση τοῦ τουριστικοῦ τομέα – ἑπόμενο, λοιοπόν, εἶναι νά  μηχανεύεται τρόπους, γιά  νά κρύψει τή νευρικότητά του καί ἀλαζονικά νά προωθεῖ στίς ἐξωτερικές ὑποθέσεις  τήν ἀνάδειξη τῆς τουρκικῆς ἰσλαμικῆς ταυτότητας. Στήν ἐθνική σκηνή, ἡ ἀπόφασή του μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ, ὡς μία προσπάθεια νά αὐξήσει τή φθίνουσα ὑποστήριξη στόν κυβερνητικό του συνασπισμό, νά συσπειρώσει τή βάση του γύρω ἀπό τό πρόσωπό του καί ὁπωσδήποτε ἔτσι δείχνει τό σκληρό του πρόσωπο νά μή θέλει σέ καμμία περίπτωση νά ἀποκτήσει μία εὐρωπαϊκή προοπτική καί νά συνταχθεῖ μέ τό πνεῦμα τῆς Δύσης.

Ὡστόσο, ἔχει πολύ μεγάλη σημασία, ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες τί κάνουμε, γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἐρντογάν ἀνέκαθεν ἔλεγε ὅτι θά μετατρέψει τήν Ἁγία Σοφία σέ τζαμί γιά νά  «ἐκπληρώσει τό ὄνειρο» τῶν ἰσλαμιστῶν καί τῶν ἐθνικιστῶν στή χώρα του, πού ἦταν «ἡ κατάκτηση ἐκ νέου, θρησκευτικά καί πολιτικά, αὐτοῦ τοῦ συμβόλου τῆς Κωνσταντινούπολης» (New York Times).

Εὔλογα, λοιπόν, ἀναφύονται τά ἐρωτήματα: Τί ἔκανε  ὁ δικός μας πολιτικός κόσμος ὅλων τῶν κομματικῶν ἀποχρώσεων; Τί ἔκανε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο; Τί ἔκανε ἡ Ἐκκλησία τῆς  Ἑλλάδος; Γιατί πάντα τρέχουμε μετά τά γεγονότα; Πότε θά ἀποκτήσουμε ἑλληνορθόδοξη γρηγοροῦσα συνείδηση καί θά ἀφήσουμε τή φιλοζωία, τίς δάφνες καί τίς κοσμικές δόξες;

Γιά τήν προκειμένη περίπτωση πολύ ἀφυπνιστικά εἶναι τά λόγια τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου:

«Ἑλλάς ἐμή, νεότης τε φίλη,

                                     κι ὅσσα πέπασμαι καί δέμας

  ὡς Χριστῷ εἴξατε προφρονέως».

«Ἑλλάδα μου, ἀγαπημένη, ὅπου πέρασα τή νεότητά μου

                    καί ὅσσα μέ συγκροτοῦν καί σῶμα μου,

                   σᾶς ἀγαπῶ, διότι προθύμως δοθήκατε στόν Χριστό»!

(Γρηγορίου Θεολόγου Ἔπη εἰς ἑαυτόν, Migne Ἑλληνική Πατρολογία, τόμος 37).

Ἀκόμη, πῶς νά χαρακτηρίσουμε τή δήλωση τοῦ πρώην Ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν καί νῦν προέδρου τοῦ Ἐπιστημονικοῦ Συμβουλίου τοῦ ΥΠΕΞ κ. Χρήστου Ροζάκη ὁ ὁποῖος τόνισε ὅτι τό Καστελλόριζο εἶναι μακριά ἀπό τή Ρόδο, ἀλλά πολύ κοντά στήν Τουρκία!   Ἤ τόν ἀνερυθρίαστο Ναύαρχο καί Σύμβουλο Ἐθνικῆς Ἀσφάλειας τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ἀλέξανδρο Διακόπουλο πού δήλωσε: «Δέν ἔχουμε κουλτούρα γιά ἐπωφελεῖς συμβιβασμούς στά Ἐθνικά θέματα» !

Τήν ἀπάντηση ἄς τήν πάρει ἀπό τόν ἥρωα συνάδελφό του Κωνσταντίνο Κανάρη: Ρώτησαν κάποτε τόν πυρπολητή Κωνσταντίνο Κανάρη, ἐκεῖνον τόν σεμνό ἥρωα τοῦ 1821 πού ἔγινε κατόπιν Ναύαρχος, Ὑπουργός καί Πρωθυπουργός.

-Πῶς τόν ἔκανες τόν ἆθλον Ναύαρχε;

Καί αὐτός ἀπάντησε:

-Νά! ξύπνησα κάποιο πρωΐ καί εἶπα: Κωσταντή, θά πεθάνεις!

Σ’ αὐτό τό θά πεθάνεις βρισκόταν ἡ ἠθική δύναμή του. Ἱστορική καί ἀμετάκλητη ἀπόφαση  πού τόν ἔρριξε στήν ἑλληνική θάλασσα καί μέ τά στιβαρά του χέρια ἄναψε τό δαυλό, ἔκαψε τόν τουρκικό στόλο και ἔγινε ὁ φόβος καί ὁ τρόμος τοῦ Ἀγαρηνοῦ.

Σέ ὁμιλία του μέ θέμα «Ὀρθοδοξία καί φιλοπατρία»  ὁ ἀείμνηστος καί διακριτικός διδασκάλος τοῦ Γένους μας πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός εἶπε συγκεκριμένα: «Ἡ ἐκκλησιαστική λατρεία μαζί μέ σύνολη τή ζωή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος ἀναρρίπιζε συνεχῶς τή συνείδηση καί τόν πόθο τῆς ἐλευθερίας, σέ σημεῖο πού ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ», νά συνοδεύεται, στήν περίοδο τῆς μακρόσυρτης δουλείας μας, μέ τό «ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΣ ΑΝΕΣΤΗ!». Πρόκειται γιά τή συνείδηση πού ἐξέφραζε ὁ κοινός ἐκεῖνος λόγος: «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία» ἤ ἀκόμη ἡ ὁμολογία τοῦ Ρωμιοῦ  Μακρυγιάννη ὅτι «ἡ Πατρίδα τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί ἡ  θρησκεία του εἶναι τό πᾶν».

            Εἶναι, λοιπόν, ἐπιτακτική  ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τή ραχοκοκαλιά τοῦ Γένους, ἀλλά καί ὅλοι οἱ Ἕλληνες νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ὁ Ναός τῆς Ἁγίας Σοφίας εἶναι Ἑλληνορθόδοξος Ναός πού θά πρέπει νά δοθεῖ γιά νά τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία, τή στιγμή πού μέ πόση σπουδή τό Ἑλληνικό Κράτος σπεύδει νά φτιάξει τό τζαμί μέ ἔξοδα τῶν Ἑλλήνων φορολογουμένων.

Ὅπως εἰπώθηκε, ἡ  ἀνάδειξη τῆς Ἁγίας Σοφίας ὡς Παγκόσμιο Μνημεῖο περιλαμβάνεται στίς ἱστορικές ζῶνες τῆς Κωνσταντινούπολης πού ἔχουν ἐγγραφεῖ στόν «κατάλογο παγκόσμιας κληρονομιᾶς» τό 1985.

 Τί ἔχουν κάνει ὅμως μέχρι τώρα ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἀποτελοῦν μέλη τῆς UNESCO; Ποιά εἶναι τά μέτρα πού ἔλαβαν ἐναντίον τῆς Τουρκίας;

Γιά τοῦτο:

1.   Νά κλείσουν τά στόματά τους ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εἶναι ἄθεοι καί ἀποδητές τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας, οἱ ἀπάτριδες πού δέν ἔχουν ἑλληνορθόδοξο φρόνημα καί νά πᾶνε σέ ἄλλη χώρα νά ζήσουν.

2.   Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νά συγκροτήσει συλλαλητήρια. Συλλαλητήριο Πανεθνικό καί νά χτυπήσουν πένθιμα οἱ καμπάνες, προκειμένου νά διακηρύξουμε ὅτι ὁ Ναός τῆς Ἁγίας Σοφίας εἶναι τό προπύργιο τῆς Ὀρθοδοξίας καί δέν θά πρέπει σέ καμμία περίπτωση νά ἐπαναπαυθοῦμε.

3. Νά παραιτηθεῖ ἡ Ἐπιτροπή πού ἔχει συσταθεῖ γιά τό 1821, γιατί εἶναι ἀνάξια καί ἀνιστόρητη καί δέν ἔχει σκοπό νά προβάλει τίς μεγάλες ἀλήθειες πώς οἱ ἅγιοι καί οἱ ἥρωες τῆς Πατρίδος μας ἀγωνίστηκαν γιά τό Χριστό καί τήν Ἑλλάδα. Ἔφτασαν στό σημεῖο μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς  νά κατηγορήσουν τόν Καραϊσκάκη ὡς βωμολόχο ἀγνοώντας τήν ὅλη θυσία του καί τόν Ἰωάννη Καποδίστρια ὡς δικτάτορα. Ποιόν; Ἐκεῖνον πού πολιτεύθηκε μέ Ἑλληνορθόδοξο φρόνημα καί ὁδηγήθηκε στό θάνατο ἀπό μισέλληνες καί ἀνθέλληνες. Ἄς τούς θυμίσουμε  ὅτι τά ζωντανά Ἑλληνικά συναισθήματα τοῦ Καποδίστρια καί ἡ ἀκοίμητη ἀγάπη του γιά τήν Πατρίδα, καθρεφτίζονται καί σέ μιά ἐπιστολή πού ἔγραψε ἕνα περίπου μήνα πρίν ἀπό τό θάνατό του (6 Σεπτεμβρίου 1831) στόν παλιό του φίλο βαρῶνο Φόν Gagern( Γκάγκερν). Ἔγραφε ὁ Καποδίστριας: «Ὁ Τσάρος (Νικόλαος Α΄) μοῦ προσέφερε πάλιν τό Ὑπουργεῖον^. Ἀλλ’ ἀπήντησα, ὅτι ἐπειδή εἰς τά Συμβούλια αὐτοῦ θά εἶμαι μόνον Ἕλλην, προτιμότερον εἶναι νά μένω Ἕλλην ἐν Ἑλλάδι. Εὑρίσκομαι εἰς θέσιν λίαν δυσάρεστον: εἰς μέν τό Λονδῖνον μέ ὑποθέτουν Ρῶσον, εἰς δέ τήν Πετρούπολιν Ἀγγλομανή»!           

Αὐτός ὅμως ἔμεινε πάντα  μόνον Ἕλληνας. Ζώντας λιτά, δουλεύοντας σκληρά (ζήτημα ἄν κοιμόταν τέσσερις ὧρες τό εἰκοσιτετράωρο), θυσιάζοντας δόξες καί τιμές, πού τοῦ πρόσφερε ἡ πλούσια καί δυνατή Ρωσία τῶν Τσάρων^.  θυσιάζοντας τά πλούτη, τήν ὑγεία του – ἄν καί ἦταν μόνιμα φιλάσθενος – καί τελικά τή ζωή του!...

 Καί, ἀβίαστα, γίνεται ἡ σύγκριση ὅλων αὐτῶν πού ἀγωνίστηκαν καί θυσιάστηκαν γιά τήν ἐλευθερία μέ τούς σύγχρονους πολιτικούς, κόμματα καί συνδικαλιστές πού ἐν καιρῷ εἰρήνης μᾶς ὁδήγησαν στήν ἀπώλεια τῆς ἀνεξαρτησίας ὑποθηκεύοντας τή χώρα σέ ξένους διαχειριστές.

4. Νά μήν ἐπιτρέψουμε τά Ἐθνικά θέματα νά πᾶνε στό δικαστήριο τῆς Χάγης- δέν ἔχουμε τίποτε νά διαπραγματευτοῦμε μέ τούς Τουρκαλάδες. Ὁ ἐχθρός εἶναι ἐντός τῶν πυλῶν καί συνεχῶς ἀνοίγει καινούριες κερκόπορτες.

5. Νά διακηρύξουμε σέ ὅλους τούς ξένους ὅτι ἡ Ἑλλάδα δέν παραδίνεται σέ κανέναν ἀλλοεθνή καί σέ καμμία περίπτωση δέν πρέπει νά κάνουμε ὑποχωρήσεις σέ κανέναν ἐχθρό.

6. Νά κλείσουμε τίς Τουρκικές πρεσβεῖες στήν Ἑλλάδα ἔτσι ὥστε νά ἀναθεωρήσει τήν ἀπόφασή του ὁ Ἐρντογάν.

7. Καί βέβαια, νά μήν ξαναψωνίσουμε τούρκικα προΐόντα οὔτε νά χρησιμοποιήσουμε διάφορες τουρκικές ὑπηρεσίες.

8. Προβληματίζει, ἀγαπητοί, ἡ σιωπή τοῦ Προέδρου  τῆς Ἀμερικῆς Τράμπ, ἡ ἀφωνία τοῦ Πούτιν καί ἡ ἐξαφάνιση τῆς Μέρκελ^. πρόσωπα τά ὁποῖα θά μποροῦσαν νά ἐπηρεάσουν καταλυτικά τόν αἱμοσταγή Πρόεδρο τῆς Τουρκίας. Καί βέβαια,  κάνει ἐντύπωση τό γεγονός ὅτι κρατήθηκε πολύ χαμηλά τό θέμα τῆς Ἁγίας Σοφίας ἀπό τόν Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη- παρά τίς φραστικές δηλώσεις οἱ ὁποῖες φαίνονται νά εἶναι σκληρές^. όταν, ὅμως, δέν συνδυάζονται τά λόγια μέ τίς πράξεις δέν κάνουμε ἀπολύτως τίποτα.

9. Δέν μποροῦμε νά διανοηθοῦμε ὅτι ὁ Πρωθυπουργός κάλεσε -μέ τή συνέργεια, φυσικά, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου καί τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου-, τόν Πάπα Φραγκίσκο τῆς Ρώμης νά πατήσει τά αἱματοβαμένα χώματα τῆς Πατρίδος μας. Ὁ ἀείμνηστος καί ἁγιασμένος Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης ὑπογραμμίζει πρός ὅλους τούς Οἰκουμενιστάς: «Παπικοί, Προτεστάνται, Χιλιασταί, Μασῶνοι, Ἑνωτικοί, Οἰκουμενισταί  καί κάθε ἄλλη «ρίζα πικρίας», ὅλοι αὐτοί μίαν γνώμην ἔχουσι, καί τήν δύναμιν καί τήν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ Θηρίῳ διδόασιν. Οὗτοι κατά τοῦ Ἀρνίου πολεμήσουσι, καί τό Ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι Κύριος κυρίων ἐστί καί Βασιλεύς βασιλέων, καί οἱ μετ’ αὐτοῦ κλητοί καί ἐκλεκτοί καί πιστοί» (Ἀποκ. 17,13).

Γιατί λησμονοῦμε τίς αἱρετικές διδασκαλίες τοῦ παπισμοῦ; Γιατί ἀκολουθοῦμε τόν αἱρεσιάρχη Πάπα Φραγκίσκο, τόν πρόδρομο τοῦ Ἀντιχρίστου, κατά τόν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη;         

 Γιατί δείχνουμε ἀνοχή στίς ἀνθελληνικές ἐνέργειές του; Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε τίς Σταυροφορίες, τή στάση τῶν παπικῶν στή διχοτόμηση τῆς Κύπρου καί στό Μακεδονικό ζήτημα. Τόν προσκαλοῦμε, μάλιστα κατά τόν ἑορτασμό τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση, γιά νά τόν εὐχαριστήσουμε, ἐπειδή ὅταν ἔπεσε ἡ Κωνσταντινούπολη καί βεβηλώθηκε ἀπό τούς Ἀγαρηνούς ἡ Ἁγία Σοφία, οἱ παπικοί ἔκαναν δοξολογία στό Βατικανό !!!

Μᾶλλον ἔχουμε παραφρονήσει, γιατί ἀθετοῦμε τό ἱερό Εὐαγγέλιο, ἀρνούμαστε τήν ἀποστολική παράδοση, ποδοπατοῦμε τίς Ἅγιες Οἰκουμενικές Συνόδους, ἀμνηστεύουμε τήν ἁγιοπατερική διδασκαλία τῶν θεηγόρων Πατέρων καί τούς ποταμούς τῶν αἱμάτων τῶν Ἁγίων, πού χύθηκαν γιά νά διαφυλάξουν ἀκέραια τά ἱερά δόγματα. Ὀφείλουμε «περισσοτέρως τολμᾶν ἀφόβως τόν λόγον λαλεῖν» (Φιλιπ.Α΄14), ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Σ’ αὐτές τίς ὁριακές στιγμές, σύσσωμη  ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καλεῖται νά πεῖ τό μεγάλο ΟΧΙ στήν ἔλευση τοῦ δαιμονόπληκτου Πάπα καί πρωτεργάτη τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων καί, βέβαια, ὅλοι ἐμεῖς κληρικοί καί λαϊκοί νά ἐγερθοῦμε.

Ἡ τουρκική ἐφημερίδα «Σαμπάχ» πού κυκλοφόρησε αὐτές τίς ἡμέρες τόνιζε: «Τελείωσε ἡ νοσταλγία γιά τήν Ἁγία Σοφία». Ἄς πάρει ὅμως ἡ ἐφημερίδα πού ἀνήκει στόν Ἐρντογάν καί σέ ὅλο τό δαιμονικό ἑσμό τῶν Τούρκων τήν ἀπάντηση ἀπό τόν ἀγαπημένο μας Ἅγιο Παΐσιο: «Θά διαλυθεῖ ἡ Τουρκία, οἱ μεγάλες Δυνάμεις θά μᾶς δώσουν τήν Πόλη, ὄχι γιατί μᾶς ἀγαποῦν, ἀλλά γιατί θά οἰκονομήσει ὁ Θεός τά πράγματα ἔτσι ὥστε τό συμφέρον τους θά εἶναι νά τήν ἔχουμε ἐμεῖς. Θά λειτουργήσουν οἱ πνευματικοί νόμοι. Οἱ Τοῦρκοι ἔχουν νά πληρώσουν πολλά ἀπό αὐτά πού ἔχουν κάνει. Αὐτό τό Ἔθνος θά καταστραφεῖ, διότι δέν προῆλθε μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τά κόλλυβά τους τά ἔχουν στό ζωνάρι τους, δηλαδή πλησίασε τό τέλος τους. Καί ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος  ἔλεγε πρίν τήν ἀνταλλαγή: «Τήν Πατρίδα μας θά τήν χάσουμε, ἀλλά πάλι θά τήν βροῦμε»

(Βίος Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου 2004, ὑπό ἱερομονάχου Ἰσαάκ).

Ἄς μή ξεχνάει, ὁ δολοπλόκος Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν, ὅτι ἡ τελευταία Θεία Λειτουργία στήν Ἁγία Σοφία πρίν τῆς Ἁλώσεως δέν τελείωσε… Καί ὅτι το ξίφος ἀπό τό θηκάρι τοῦ Μαρμαρωμένου Βασιλιά ἔχει βγεῖ ἀρκετά μπροστά σύμφωνα μέ τή μαρτυρία τοῦ Γέροντα Ἐφραίμ τοῦ Φιλοθεΐτη.

Ἄς εὐχηθοῦμε νά ἐπαληθευθεῖ ἡ προφητεία καί νά ἐκπληρωθεῖ ἡ προσδοκία μέ τήν ὁποία ὅλοι μας ἔχουμε γαλουχηθεῖ γιά μελλοντική ἀποκατάσταση τῆς Ρωμανίας:

«Ἡ Ρωμανία πέρασεν, ἡ Ρωμανία πάρθεν       Ἡ Ρωμανία κι ἄν πέρασεν, ἀνθεῖ καί φέρνει κι’ ἄλλο»

 καί μέ πνεῦμα μετανοίας ἄς ποῦμε στήν Παναγία μας:

«Σώπασε, Κυρά Δέσποινα, μήν πολυδακρύζεις:     Πάλι μέ χρόνους , με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι».