Ἡ κατάργησις τῶν Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων

Ἡ κατάργησις τῶν Θρησκευτικῶν Ἐλευθεριῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων

Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Κων/νου Ραμιώτη, πτυχ. Νομικῆς – Θεολογίας, τ. Δικηγόρου – τ. Δικαστοῦ

Στὶς ἡμέρες αὐτὲς τῆς βαθείας θλίψεως, ἀνησυχίας καὶ ἀπορίας τοῦ κόσμου, καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ποὺ ἀντιπροσωπεύουν, ἐν τοῖς πράγμασι, τὸ 97% τοῦ πληθυσμοῦ, μὲ ἀφορφμῆ μία λοιμώδη καταστροφικὴ νόσο (αὐτὴ τοῦ κορωνοϊοῦ, ποῦ καὶ ποῖοι τὴν κατασκεύασαν καὶ γιὰ ποίους σκοπούς;), 

ἐν ὄψει τῆς τελείας ἀναστολῆς τῶν ἄρθρων 3 καὶ 13 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, δηλαδὴ τῶν θρησκευτικῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ὅπως ἡ πορεία τῶν πραγμάτων, περιτράνως ἀποδεικνύει, καὶ τῶν προβαλλομένων ἀβασίμων, μὴ νομίμων, ἀνεδαφικῶν καὶ ἐν πολλοῖς προκαλούντων θυμηδίαν δικαιολογιῶν, ἰσχυρισμῶν καὶ ἐπιχειρημάτων ἐκ μέρους τῆς πολιτειακῆς ἐξουσίας, εἶναι ἀνάγκη νὰ εἰποῦμε καὶ νὰ ὑπενθυμίσουμε μερικὰ πράγματα, ποὺ τὰ περιφρονοῦμε καὶ ἀδικοῦμε καὶ τοὺς ἑαυτούς μας, ἀλλὰ καὶ τὸ πολίτευμα, ποὺ καυχόμαστε ὅτι ἔχουμε, τῆς Δημοκρατίας.

1. Ἡ ὅλη κατάσταση, ὅπως ἀποδεικνύεται μέχρι σήμερα, κατὰ τὴν κοινὴ ἀντίληψη καὶ πίστη τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, πῆρε καὶ κατὰ τὴν ταπεινή μου ἄποψη, καὶ ὡς ἐλευθέρου πολίτου καὶ Ἕλληνος καὶ ὡς ἱερέως, λανθασμένο(;) δρόμο, καὶ ἀστόχησε περὶ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη, τὴν παράδοση, τὰ ἤθη τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὴν ὁλοκληρωτική, πραγματικά, παρέμβαση τῆς κοσμικῆς πολιτικῆς καὶ πολιτειακῆς ἐξουσίας, σὲ τρόπο ὥστε νὰ ἔχουμε ὁλοκληρωτικὴ ἀναστολὴ καὶ τελεία κατάργηση τῶν ἄρθρων 3 καὶ 13 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος, δηλαδὴ τῶν θρησκευτικῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν, τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἐν μέσῳ τῆς μεγαλύτερης καὶ κεντρικῆς, ἀπὸ δογματικὴ καὶ κανονικὴ ἄποψη, ἐκκλησιαστικῆς περιόδου, τῆς μεγάλης τεσσαρακοστῆς, εἶναι μεγάλη ἀνάγκη καὶ προβάλλει ἱερὸν καθῆκον καὶ χρέος, καὶ Συνταγματικὴ ὑποχρέωση, ὄχι μόνο νὰ διαμαρτυρηθοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ ζητήσουμε τὴν ἄμεση ἐφαρμογὴ τῶν ἀτομικῶν μας θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν, ὡς ἄτομα-πολίτες, ἀλλὰ ἀκόμη περισσότερο ὡς πιστὰ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας. Ἑπομένως ἀνακύπτει εὐθύνη ἐκζητήσεως τῶν ἀτομικῶν δικαιωμάτων μας καὶ ἡ περίσταση τώρα δίνει ἀφορμὴ νὰ ὑπενθυμίσουμε στοὺς ἑαυτούς μας μερικὰ πράγματα, ποὺ ἀγγίζουν καὶ τὶς ψυχές μας, τὴν ἱστορία καὶ τὸν πολιτισμὸ αὐτοῦ τοῦ τόπου, καὶ ἀκόμη περισσότερο τοῦ τί εἶναι καὶ ἦτο ἡ Ἐκκλησία, ὡς θρησκεία καὶ θεῖος θεσμὸς γιὰ τὴν ὑπόσταση καὶ πρόοδο αὐτοῦ τοῦ τόπου. Καὶ αὐτὰ γιατί καὶ οἱ πιστοὶ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες ἔχουν λόγο γιὰ τὴν πορεία αὐτοῦ τοῦ τόπου. Πονοῦμε καὶ ἐμεῖς ἐξίσου μὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες καὶ θέλουμε τὴν προκοπὴ τῆς Χώρας.

2. Ἡ μεγαλύτερη δογματικὴ καὶ προφητικὴ ἀλήθεια τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ! Ἡ ἀνάσταση τῶν κεκοιμημένων. Ἡ αἰωνιότητα τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ αἰωνιότητα τῶν ψυχῶν μας (σεβόμαστε καὶ προσ­ευχόμαστε γιὰ τοὺς ἀρνουμένους). Συνέπεια τῆς Ἀναστάσεώς μας, φυσική, εἶναι καὶ ἡ προφητευομένη Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὴ Γῆ καὶ ἡ κρίσις ζώντων καὶ νεκρῶν.

Πρὸς τὴν Δευτέρα Παρουσία βαδίζει ὅλος ὁ κόσμος, ὅλο τὸ ὑλικὸ Σύμπαν. Καινούργια γῆ καὶ καινούργιο οὐρανὸ περιμένουμε, στὸν ὁποῖο κατοικεῖ ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ! Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς καὶ τὸ τέλος τῆς δημιουργίας. Καὶ πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ λειτουργεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία.

3. Ὁ Χριστὸς στὰ Εὐαγγέλιά Του, γιὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία Του λέγει:

«… Ὅταν δὲ ἀκούσητε πολέμους καὶ ἀκαταστασίας, μὴ πτοηθῆτε· δεῖ γὰρ ταῦτα γενέσθαι, πρῶτον, ἀλλ’ οὐκ εὐθέως τὸ τέλος… ἐγερθήσεται ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείας, σεισμοί τε μεγάλοι κατὰ τόπους καὶ λιμοὶ καὶ λοιμοὶ ἔσονται, φόβητρά τε καὶ σημεῖα ἀπ’ οὐρανοῦ μεγάλα ἔσται πρὸ δὲ τούτων πάντων ἐπιβαλοῦσιν ἐφ’ ὑμᾶς τὰς χεῖρας αὐτῶν καὶ διώξουσι… καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου… ἀρχομένων δὲ τούτων γίνεσθαι ἀνακύψατε καὶ ἐπάρατε τὰς κεφαλὰς ὑμῶν διότι ἐγγίζει ἡ ἀπολύτρωσις ὑμῶν (Λουκᾶ κεφ. ΚΑ. Μάρκ. ΙΓ΄)

4. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος καταγγέλλοντας τὸν ἀληθινὸ Θεό, δηλ. τὸ Χριστό, στοὺς Ἀθηναίους εἶπε: «…Ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ πάντα ὡς δεισιδαιμονεστέρους ὑμᾶς θεωρῶ» . Δηλαδή: σὰν πιὸ εὐλαβέστερους καθ’ ὅλα καὶ πιὸ θρήσκους ἀπὸ πολλοὺς ἄλλους σᾶς βλέπω. Προγονική, λοιπόν, ἡ εὐσέβεια τῶν Ἑλλήνων.

5. Ὁ Πλούταρχος αἰῶνες πρίν, στοὺς ἀρνουμένους τὴν θρησκεία καὶ τὴν κοινωνικὴ νομιμοποίησή της, ἀπαντᾶ: «…Εὕροις δ’ ἂν ἐπιὼν καὶ πόλεις ἀτειχίστους, ἀγραμμάτους, ἀβασιλεύτους, ἀοίκους, ἀχρημάτους, νομίσματος μὴ δεομένας, ἀπείρους θεάτρων καὶ γυμνασίων, ἀνιέρου δὲ πόλεως καὶ ἀθέου, μὴ χρωμένης εὐχαῖς, μηδ’ ὅρκοις, μηδὲ μαντείαις, μηδὲ θυσίαι ἐπ’ ἀγαθοῖς, μηδ’ ἀποτροπαῖς κακῶν, οὐδείς ἐστιν οὐδ’ ἔσται γεγονὼς θεατής· ἀλλὰ πόλις ἂν μοι δοκεῖ μᾶλλον ἐδάφους χωρίς, ἢ πολιτεία τῆς περὶ θεῶν δόξης ὑφαιρεθείσης παντάπασι, σύστασιν λαβεῖν ἢ λαβοῦσα τηρῆσαι». (Πλούτ. πρὸς Κωλώτην φ. ΛΑ)

6. Οἱ προφητευόμενοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ λιμοὶ (πεῖνες) λοιμοὶ (ἀσθένειες), σεισμοί, πόλεμοι κ.λπ., δὲν εἶναι τυχαῖα γεγονότα, ἀλλὰ κατὰ τὴν Χριστιανική μας πίστη, ὅλα γίνονται μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ εἶναι στὸ σχέδιο τῆς προνοίας Του. Πολὺ σωστὰ ὁ λαὸς τὰ ὀνομάζει «ὀργὴ τοῦ Θεοῦ» διὰ τὶς ποικίλες παραβάσεις μας τοῦ θείου νόμου (θεομηνίες) καὶ συνεπῶς ἡ προσ­φυγὴ στὸ θεῖο ἔλεος γιὰ τὴν ἀποτροπή, μὲ τὴν ἐπιβαλλόμενη ἐν ἐπιγνώσει καὶ ἀναγκαία μετάνοια, εἶναι ἡ μόνη ὁδὸς σωτηρίας. Παλαιότερα ἐγίνοντο λιτανεῖες, παρακλήσεις στὸν Θεὸ Δημιουργὸ καὶ εὐχές. Σήμερα κλείνουμε τὶς Ἐκκλησίες.

7. Ἐμεῖς, σήμερα, θέλουμε νὰ εἴμαστε «κοσμικὸ» κράτος, δηλαδὴ δὲν θέλουμε νὰ ἔχουμε μαζί μας, στὴ ζωή μας, τὸν Θεό. Θέλουμε νὰ εἴμαστε, λέει, «οὐδετερόθρησκο», γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἐμποδίζει ὁ Θεὸς στὴν πρόοδο τῆς κοινωνίας! Θέλουμε νὰ χειραφετήσουμε τοὺς ἀνθρώπους -πολίτες μας ἀπὸ τὶς θρησκευτικὲς ἀντιλήψεις τους, γιὰ τὸν Θεό, τὸν κόσμο, καὶ τὸν ἄνθρωπο, καὶ νὰ τοὺς κάνουμε θνητόψυχους! Γιαυτὸ ἔχουμε κάμποσα χρόνια τώρα, ποὺ τὰ βάλαμε μὲ τὸν νόμο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ψηφίσαμε ἕνα σωρὸ νόμους ἐναντίον τῆς καλῶς ἐννοουμένης καὶ μετρημένης κοινωνικῆς ἠθικῆς ζωῆς.

8. Τὸ ὅτι τὰ βάλαμε μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη, νὰ ποῦμε ἐδῶ, ὅτι ἀκολουθήσαμε τὸ δόγμα Κίσσιγκερ, ποὺ ἔλεγε νὰ κτυπήσουμε τὸν Ἑλληνικὸ ἀπείθαρχο λαό, στὴν Ὀρθόδοξη πίστη του, τὴν παράδοσή του κ.λπ. Εἶναι γνωστὴ ἡ ρήση του στοὺς Ἕλληνες. Ἀκολουθήθηκε καὶ ἀπὸ κάποιο διανοούμενο ὑπουργὸ Ἕλληνα, ποὺ ἔγινε καὶ πρωθυπουργὸς τῆς Χώρας μας, ποὺ ἔγραψε σὲ βιβλίο του νὰ κτυπήσουμε τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση! Τὸ βιβλίο ἀφαιρέθηκε ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Βιβλιοθήκη! Καὶ μ’ ὅλα αὐτὰ μᾶς λένε ὅτι δὲν κάνουν διωγμὸ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία!

9. Ἔχει εὔστοχα παρατηρηθῆ: Ὅτι «σκοπὸς τοῦ Κράτους δὲν εἶναι ἡ πραγματοποίηση τοῦ παραδείσου πάνω στὴ γῆ, ἀλλὰ ἡ παρεμπόδιση τοῦ κόσμου νὰ μεταβληθῆ σὲ κόλαση…. Ὅταν τὸ Κράτος ἀπολυτοποιεῖται καὶ ὑπόσχεται στὸν πολίτη τὰ πάντα, λησμονεῖ τὴν πραγματική του ἀποστολὴ καὶ ἐκτρέπεται ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς του. Ἡ ἀπόλυτη ἐξουσία ἀνήκει στὸ Θεό. Τὸ Κράτος (κοσμικὴ ἐξουσία) ἀποτελεῖ θεσμὸ τῆς κοινωνίας ποὺ ἐξυπηρετεῖ καὶ προάγει τὴν κοινωνικὴ ζωή τῶν ἀνθρώπων, ὅταν δὲν προσλαμβάνει ὁλοκληρωτικὸ χαρακτῆρα καὶ δὲν ἐπιζητεῖ τὴν ἐξαφάνιση τῆς ἐλευθερίας τοῦ προσώπου, στὸ ὁποῖο ὁ χριστιανισμὸς διακρίνει τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Κάθε ἄνθρωπος, ὡς δημιούργημα «κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ ἔχει ἀνεπανάληπτη ἀξία, ποὺ θεμελιώνει καὶ τὰ ἀπαράγραπτα δικαιώματά του ἀπέναντι στὸ Κράτος. Ἡ ἀπολυτοποίηση τοῦ Κράτους, ὅπως συμβαίνει στὴν παροῦσα κατάσταση στὴ Χώρα μας, ὡς ὁλοκληρωτισμός, καταργεῖ τὴν ἐλευθερία τοῦ προσώπου, παραθεωρεῖ τὰ δικαιώματά του καὶ ἐκτιμᾶ τὴν ἀξία του μὲ βάση τὸ βαθμὸ τῆς ἐντάξεως καὶ τῆς προσφορᾶς του στὸν ἀπρόσωπο θεσμὸ τοῦ Κράτους. Δηλαδὴ ἡ φύση τοῦ Κράτους δὲν εἶναι μία αὐτοτελὴς ὀντότητα, ἀλλὰ θεσμὸς ποὺ ἡ πηγὴ τὴν δικαιωμάτων του, κατὰ τοὺς μὴ δεχομένους τὴν θεία πρόνοια, εἶναι οἱ πολίτες, τῶν ὁποίων ἀσφαλῶς καὶ μὲ τὶς ὑπερσυνταγματικὲς ἀρχὲς τῆς δικαιοσύνης καὶ τοῦ φυσικοῦ , ἀπὸ Θεοῦ, δικαίου, πρέπει νὰ σέβεται καὶ νὰ προστατεύει ὅλα τὰ δικαιώματά τους. Ἂν νοηθῆ ἡ φύση τοῦ Κράτους ὡς αὐτοτελὴς ὀντότητα, τότε οἱ ἀτομικὲς ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν κινδυνεύουν.

10. Γιὰ τὶς ἀτομικὲς ἐλευθερίες ἔχουν χυθεῖ ποταμοὶ αἱμάτων καὶ δὲν μπορεῖ τὸ Κράτος ὑπὸ ὁποιαδήποτε μορφή, ἢ σχῆμα, ἢ πρόβλημα ἢ ἀνάγκη νὰ μεταβάλη τὸν πολίτη – πρόσωπο σὲ «ἀπρόσωπο» μονάδα καὶ ἀριθμητικὸ μηχανικὸ ἐξάρτημα τοῦ «κοινωνικοῦ συνόλου» καταργώντας τὴν μοναδικότητά του, πρᾶγμα ποὺ ὁδηγεῖ ἀπὸ τὴν πίσω πόρτα σὲ ἀνελεύθερα καὶ τυραννικὰ καθεστῶτα.

11. Ἡ ἐπίκληση ἐπιχειρημάτων τοῦ «τύπου» ὅτι οἱ διαμαρτυρόμενοι μπροστὰ στὶς Ἐκκλησίες εἶναι φανατικοί, ὅπως ἐλέ­χθη ἀπὸ ἁρμοδίους, μόνο θυμηδία προκαλοῦν καὶ ἀποτελοῦν προσβολὴ τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ποὺ διεκδικοῦν τὰ θρησκευτικά τους δικαιώματα, ὅπως κάθε πολίτης. Οἱ καμπάνες ἂν κτυπήσουν θὰ μεταδώσουν κορωνοϊό;

Εἶναι μέτρο πρὸς περιφρούρηση τῆς ὑγείας, ἀφοῦ ἡ συνάθροιση ἀπαγορεύτηκε; Ἡ σκέψη ὅτι ἡ καμπάνα ἂν κτυπήση καθὼς π.χ. καὶ ἡ ἀπαγόρευση, σὲ καμμία περίπτωση, μετάδοσις τῆς Θείας Λειτουργίας ἀπὸ τὰ μεγάφωνα, ἐπὶ τῆς οὐσίας κάτι τέτοιο θὰ λειτουργοῦσε ὡς ἀνοικτὸ προσκλητήριο πρὸς τοὺς πολίτες. Ἡ ἐπιβληθεῖσα γενικὴ ἀπαγόρευση μετακίνησης, εἶναι μέτρο ὑγειονομικό, πρὸς περιφρούρηση τῆς δημόσιας ὑγείας ἢ κρυφὸς καὶ δόλιος διωγμὸς τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ξεκίνησε ἐδῶ καὶ κάμποσα χρόνια καὶ τὸ ξέρουν πολὺ καλὰ οἱ Χριστιανοί; Φθηνὰ ἐπιχειρήματα ποὺ δὲν πείθουν κανένα.

12. Τί ἔγινε μὲ ἐκεῖνο τὸ περίφημο «διακριτοὶ ρόλοι;». Ποὺ ἡ πολιτεία ἄλλα εἶχε στὸ νοῦ της καὶ ἄλλα ἀντιλαμβάνονταν οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες; Ποιὸ νόημα πραγματικὰ ἔκρυβε;

Ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαίου στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/κης κ. Ἀντώνης Μανιτάκης, σὲ παρέμβασή του στὴν ἐφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» τῆς 4/3/2019, προσδιορίζει ἐπακριβῶς τὸ ἀληθινὸ νόημα καὶ τὴν σημασία του, γράφοντας τὰ ἑξῆς: «….ἡ πρόταση γιὰ τὸν «χωρισμὸ Κράτους καὶ Ἐκκλησίας» , ποὺ μετονομάστηκε, ἐπὶ τὸ ἠπιότερο, «διακριτοὶ ρόλοι» καὶ εἶχε ὡς ἀναθεωρητικὴ «κατεύθυνση» τὴ «θρησκευτικὴ οὐδετερότητα τοῦ Κράτους» πέρασε σύρριζα, μὲ τὸ ζόρι στὴν πρώτη συζήτηση στὴ Βουλή…». Συνεπῶς δὲν κρύβεται ὁ στόχος καὶ ἡ κατεύθυνση. Σήμερα μάλιστα, στὴν προκειμένη περίπτωσή μας, ποὺ κλείστηκαν οἱ Ἐκκλησίες καὶ παραβιάστηκαν, μὲ πρόσχημα μία λοιμώδη νόσο, τὰ θεμελιώδη ἀνθρώπινα δικαιώματα, τοῦ 97% ὀρθοδόξου χριστιανικοῦ λαοῦ, μὲ ἐπιχειρήματα ἀντίθετα πρὸς τὸ Σύνταγμά μας (ἀρ. 3 καὶ 13) ἡ ἐπιδιωκόμενη «κατεύθυνση» πλήρως πρα­γματοποιήθηκε, καὶ ὄχι μόνο αὐτὸ ἔγινε, ἀλλὰ στὴν οὐσία ἡ ἐξουσία τελείως φίμωσε καὶ σύρριζα ξερίζωσε τὰ θρησκευτικὰ δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Τὸ «οὐδετερόθρησκο» Κράτος μας δὲν ἐξασφάλισε σήμερα τὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία μας, ὅπως λέει καὶ ὁ Καθηγητὴς Δημ. Τσάτσος (βλ. Συντ. τ. Β΄ σελ. 588).

13. Ἔγινε «ἐπίκληση» ἀπὸ τοὺς πολιτειακοὺς ἁρμοδίους τοῦ δημοσίου συμφέροντος καὶ γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν, γενικῶς καὶ ἀορίστως, γιὰ τὴ δημόσια ὑγεία. Δηλαδή, ἡ τέλεια ἀναίρεση τῶν ἀτομικῶν θρησκευτικῶν δικαιωμάτων τῶν Χριστιανῶν, ποὺ ἄρχισε ἀπὸ τὸ κέντρο τῆς λατρείας της, τὴ Θεία Εὐχαριστία, ἔχει χαρακτηριστικὰ ὑγειονομικῶν μέτρων, στὸ μέτρο τῶν ἐπιταγῶν τοῦ Συντάγματος γιὰ τὴν μέριμνα τῆς Πολιτείας γιὰ τὴ Δημόσια Ὑγεία; Ἢ ἔχει χαρακτηριστικὰ φανεροῦ διωγμοῦ; Οἱ Χριστιανοὶ αὐτὸ βλέπουν καὶ αὐτὸ αἰσθάνονται. Γιατί στεροῦνται τὸ πιὸ πολύτιμο ἀγαθὸ τῆς ζωῆς τους, τὴ Θεία Κοινωνία!!!

14. Διευκρινίζουμε πρὸς ἀποφυγὴ κάθε παρεξηγήσεως, ὄχι ὅτι ἐμεῖς, οἱ διαφωνοῦντες καὶ οἱ διαμαρτυρόμενοι γιὰ τὰ δικαιώματά μας, δὲν βλέπουμε τὴν λοιμώδη κατάσταση καὶ τοὺς κινδύνους, καὶ πονοῦμε καὶ συναισθανόμαστε. Καὶ πιστοὶ Χριστιανοὶ εἶναι θύματα. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ μέχρι τὴν τελεία ἀποκοπή μας ἀπὸ τὸ κέντρο καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴ λατρεία μας, ποὺ καμμία κοσμικὴ ἐξουσία δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ κρίνει καὶ νὰ ἐκφέρει λόγο, γιὰ τὸ πῶς γίνεται ἡ λατρεία καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι τὰ πολύτιμα πνευματικὰ ἀγαθά μας, ὑπάρχει ἀπόσταση καὶ χάσμα μεγάλο. Συνεπῶς, ἡ ἀναίρεση τοῦ δικαιώματος τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀποτελεῖται ἄρρηκτα καὶ ἀδιάσπαστα ἀπὸ τοὺς Κληρικοὺς καὶ τοὺς πιστούς, σὲ μία ἕνωση τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, συνιστᾶ ἀπροκάλυπτα τὴν παραβίαση τοῦ Συντάγματός μας.

15. Πράγματι, ἡ ἐπίκληση τοῦ δῆθεν γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, ἀπὸ τὴν κοσμικὴ ἐξουσία, εἶναι τελεῖος ἀνίσχυρη, γιὰ πολλοὺς βάσιμους λόγους. Ἀναφέρουμε τὸν πρῶτο:

Τὸ πολίτευμά μας ὑπὸ τὸ Σύνταγμά μας τοῦ 1975, ὅπως ἀναθεωρήθηκε, ἔχει τρία βασικὰ καὶ θεμελιώδη χαρακτηριστικά: α) Εἶναι φιλελεύθερο στὰ ἀτομικὰ δικαιώματα. β) Εἶναι δημοκρατικό, στὶς διαδικασίες καὶ γ) Εἶναι κοινωνικὸ στὶς ὑποχρεώσεις τοῦ Κράτους πρὸς τοὺς πολίτες. Κανένα ὅμως ἀπὸ τὰ τρία αὐτὰ χαρακτηριστικὰ δὲν λειτουργεῖ εἰς βάρος τοῦ ἄλλου. Ἔτσι τὰ θεμελιώδη ἀτομικὰ δικαιώματα π.χ. τῆς ἰδιοκτησίας, τῆς οἰκονομικῆς ἐλευθερίας, τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀναπτύξεως τῆς προσωπικότητας κλπ. δὲν μπορεῖ νὰ ἀναιρεθοῦν γιὰ χάρη τοῦ κοινωνικοῦ σκοποῦ τοῦ δικαιώματος ἢ ἄλλως τοῦ γενικοῦ συμφέροντος, ὅπως συμβαίνει στὴν προκειμένη περίπτωση τοῦ κλεισίματος τῆς λειτουργίας τῶν Ἐκκλησιῶν.

16. Βέβαια τὸ Σύνταγμα τονίζει τὸ κοινωνικὸ συμφέρον, ὅμως δὲν μετατρέπει τὰ ἀτομικὰ θεμελιώδη δικαιώματα καὶ Ἐλευθερίες σὲ κοινωνικὸ λειτούργημα. Οὔτε συγχωρεῖ τέτοιους περιορισμοὺς ἤ μεθοδεύσεις ἤ ἄλλες ἐνέργειες, ἐν ὄψει μιᾶς ἀνάγκης, ὅπως τώρα τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν, γιὰ τὴν ὁποία κυρίως οἱ ἴδιοι ἔχουν εὐθύνη, σὲ τρόπο ὥστε νὰ καταργεῖται τελείως τὸ ἀτομικὸ δικαίωμα, ἀλλὰ συνδέει, μέσα στὰ κοινωνικὰ πλαίσια, τὸν περιορισμὸ μὲ τὴν Ἐλευθερία, σὲ μιὰ ἁρμονικὴ θὰ λέγαμε συνεργασία, χωρὶς νὰ πλήττωνται οἱ Ἐλευθερίες τοῦ ἀτόμου, γιὰ τὶς ὁποῖες χύθηκαν ποταμοὶ αἱμάτων.

17. Καὶ ἄλλες χῶρες, ὅπως οἱ Ὀρθόδοξες Σλαυϊκὲς Ἐκκλησίες, ποὺ ἔπληξε ἡ λοιμώδης νόσος, ὅπως ἔδειξαν μέχρι σήμερα τὰ πράγματα, βρῆκαν ὅμως τρόπο καὶ τὰ μέτρα ὑγιεινῆς νὰ ἰσχύσουν καὶ ἐλεύθερες οἱ Ἐκκλησίες νὰ λειτουργήσουν. Στὴν περίπτωση τῆς Χώρας μας ὅμως ὑφέρπει μία ἐγωϊστικὴ ἀντίληψη ἀσκήσεως τῆς Ἐξουσίας. Καὶ φθάσαμε στὴ στέρηση τῆς θείας λατρείας τῶν Χριστιανῶν, ἐν ὄψει δῆθεν διασφαλίσεως τῆς ὑγείας, ἡ ὁποία ὅμως δὲν εἶναι αὐτὸ τὸ μόνο ἀγαθό, ποὺ προστατεύει τὸ Σύνταγμα. Οἱ πολίτες – Ἕλληνες, Ὀρθόδοξοι – Εἰκόνες τοῦ Θεοῦ ἔχουν ἀδιαμφισβήτητα νὰ ἀπολαύσουν, μέσα στὴν Ἑλληνικὴ Πολιτεία, καὶ ἄλλα πολυτιμότερα ἀγαθὰ πνευματικῆς φύσεως, ψυχικά, θρησκευτικὰ ἀγαθά, περισσότερο προστατευτέα, ὅπως ἡ θεία μετάληψη ποὺ εἶναι γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς πίστη καὶ θαῦμα, καὶ ἀποτελεῖ αὐτὸ τοῦτο τὸ κέντρο τῆς λατρείας μας καὶ στὸ ὁποῖο ἡ προστασία τοῦ Συντάγματος εἶναι ἀπόλυτος καὶ συνεπῶς ἡ κατάργηση τῆς λατρείας στοχεύει αὐτὴ αὕτη στὴ θεία Κοινωνία καὶ ἡ κατάργηση αὐτὴ δὲν εἶναι περὶ τὸν πυρήνα τοῦ ἀτομικοῦ δικαιώματος, ἀλλὰ ὁλοκληρωτικὴ καὶ τελεία στέρηση ἀπὸ τοὺς πιστούς. Πράγματα στὰ ὁποῖα ὁ κοινὸς νομοθέτης δὲν μπορεῖ νὰ ὑπεισ­έλθη κατὰ τὸ Σύνταγμα. Πολὺς λόγος ἔγινε καὶ γίνεται μὲ τὸν βλάσφημο λογισμὸ γιὰ τὴν θεία Κοινωνία, ἄν δηλαδὴ μεταδίδεται ὁ ἰός. Ὄχι δά. Στὴ θεία Μετάληψη ἔρχονται μόνο οἱ πιστεύοντες στὸ θαῦμα τῆς ζωῆς ποὺ δίνει ὁ Χριστός. Οἱ μὴ πιστεύοντες ἀσθενεῖς στὴν πίστη, δὲν προσ­έρχονται. Δὲν πέφτει λόγος συν­επῶς στοὺς ἀντί-χριστους. Στοὺς μὴ πιστεύοντες. Οὔτε μπορεῖ ἡ Πολιτεία νὰ πῆ ἐγὼ ἐπεμβαίνω μὲ μέτρα καὶ προστατεύω μὲ τὸ ζόρι τὴν ὑγεία τοῦ πιστοῦ.

18. Διότι τώρα τὶ γίνεται; Μὲ τὸ κλῖμα ποὺ δημιουργεῖται καὶ καλλιεργεῖται ποικιλοτρόπως ἀσκεῖ­ται, ἐν τοῖς πράγμασι, διωγμὸς κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ ὑφέρπει ἡ ὑπόνοια κατὰ τοῦ μυστηρίου τῆς λατρείας, ὡς βλαπτικοῦ κατὰ τῆς ὑγείας. Καὶ στὸ διωγμὸ αὐτὸ ἡ Πολιτεία ἀφήνει ὑπόνοιες κατὰ τοῦ μυστηρίου τῆς πίστεως, ἀνεπιτρέπτως, μὲ τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνει. Ἔτσι μιὰ ἐπίσημη προπαγάνδα κυκλοφορεῖ καὶ διαδίδεται στὸ κόσμο. Ἀποτέλεσμα μία ὑπόκουφη ἐμπάθεια. Ἔκλεισαν οἱ Ἐκκλησίες! Μακάρι, νὰ κλείσουν καὶ τὰ Χριστούγεννα, ἀκούγεται νὰ λένε οἱ ἐμπαθεῖς, ἀντί-χριστοι. Οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ζητοῦν τὰ δικαιώματά τους εἶναι φανατικοί, κατὰ τοὺς ἁρμοδίους τῆς πολιτείας! Δηλαδὴ ἡ κοσμικὴ ἐξουσία, στὴ Χώρα μας, μὲ αὐτὰ τὰ ἐπιχειρήματα ἔφτασε σὲ σημεῖο διωγμοῦ. Κανένας λόγος καλός, συμπαθείας δὲν ἀκούστηκε. Μὰ ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα; Καὶ βέβαια! Τὶ εἶναι στὴν οὐσία ἡ διακοπὴ τῆς λατρείας τῶν πιστῶν, ἡ ὁποία κατὰ τὸ ἰσχῦον (;) Σύντα­γμα τῆς Χώρας πρέπει ἀνεμπόδιστα καὶ ἀκωλύτως νὰ γίνεται; Κοσμικὸ φρόνημα διέπει καὶ τὴν Πολιτεία. Ἡ Πολιτεία, φυσικά, δὲν πιστεύει στὸ θαῦμα τῶν Χριστιανῶν. Νὰ ὅμως ποὺ τὸ Σύνταγμα τὸ προστατεύει. Ἑπομένως ἡ κατάργηση τῆς λατρείας εἶναι διακοπὴ τῆς ἐπικοινωνίας τῶν πιστῶν Χριστιανῶν μὲ τὸν Χριστό – Θεό τους, δηλαδὴ κατάργηση τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας.

Αὐτὰ δὲν ἔκαναν καὶ οἱ Στάλιν, Λένιν καὶ ὁ Χότζας μὲ τοὺς λαούς των; Θέλησαν νὰ ἀλλάξουν τὴν πίστη τοῦ κόσμου, τὴν ἐλπίδα στὴ μέλλουσα ζωὴ τὴν ἔκαναν ποινικὸ ἀδίκημα. Τὴν Χριστιανικὴ θεώρηση τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἔκαναν Μαρξιστική – Λενιστική. Διέκοψαν τὴν ἐπικοινωνία – Κοινωνία τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό! Ἔγιναν αἴτιοι μεγάλων ἐγκλημάτων!

19. Εἶναι μάλιστα χαρακτηριστικὸ ὅτι ἡ τῶν ἄρθρων 3 καὶ 13 παραβίαση, γίνεται μὲ πράξεις νομοθετικοῦ περιεχομένου τοῦ ἄρθρου 44 τοῦ Συντάγματος ἀπὸ μόνη τὴν Κυβέρνηση καὶ τὰ ἄρθρα αὐτὰ καὶ στὴν περίπτωση ἐφαρμογῆς ἀκόμη τοῦ νόμου, περὶ καταστάσεως πολιορκίας, κατ. ἄρθ. 48, οὔτε ἡ Βουλὴ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὰ ἀναστείλει. Αὐτὸ καὶ μόνο ἀποδεικνύει τὴν καταπάτηση τῆς ἰσχύος τοῦ Συντάγματος.

20. Στοὺς Ὀρθοδόξους πολίτες- Ἕλληνες γεννᾶται, ἐκ τῶν πραγμάτων πλέον, τὸ εὔλογο ἐρώτημα: Ἂν ἡ λοιμώδης κατάσταση παραταθεῖ ἐπὶ μῆνες ἢ καὶ ἔτη οἱ Ἐκκλησίες θὰ παραμείνουν κλειστές; Ὁ καθένας βλέπει ὅτι τὸ ἐρώτημα αὐτὸ δὲν παίρνει ἀπάντηση ἀπὸ τὴν κυβέρνηση. Ἀποδεικνύει ἔτσι τὴν ἀντισυνταγματικότητα τῶν μέτρων ποὺ ἐπιβλήθηκαν ὑπὸ συνθῆκες κρυφοῦ διωγμοῦ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας.

21. Κάτω ἀπὸ τὶς σκέψεις καὶ τὶς περιγραφὲς αὐτές, ἀντιλαμβάνεται καθένας ὅτι στὴν σημερινὴ κατάσταση ἀντιμετώπισης τῆς λοιμικῆς νόσου, ὅσον ἀφορᾶ τὰ θεμελιώδη ἀτομικὰ δικαιώματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν πιστῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ἡ πολιτεία παρανόμησε ἄκρως καὶ παραβίασε τὸ Σύνταγμα. Κατέλυσε στὸ ἀκέραιο καὶ ἀπολύτως τὰ δικαιώματα τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, ἀναστέλλοντας ἐπ’ ἀόριστον τὴν λειτουργία τῶν Ἐκκλησιῶν μας καὶ τοῦ κατ’ ἐξοχὴν μυστηρίου τῆς Θείας Λειτουργίας. Μᾶς κοροϊδεύουν ἀσύστολα ὅτι δῆθεν «θὰ ἑορτάσουμε ἀπὸ τὰ σπίτια μας ἕνα ἄλλο, διαφορετικὸ Πάσχα!». Ἕνα εἶναι τὸ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἡ Θεία Λειτουργία. Δὲν ἀντικαθίσταται μὲ ὡραῖα λόγια, οὔτε μὲ τὴν τηλεόραση, οὔτε μὲ τὸ ραδιόφωνο. Ἑπομένως, ἀνακύπτουν εὐθύνες καὶ θὰ ἀναζητηθοῦν. Ἡ Πολιτεία ἐπέδειξε καὶ ἐπιδεικνύει ἀκόμη διάφορη καὶ δυσανάλογη καὶ δυσεξήγητη συμπεριφορά.

Ἑπομένως, εἶναι καιρὸς τώρα νὰ ἄρει τὰ ὁλοκληρωτικὰ μέτρα κλεισίματος τῶν Ἐκκλησιῶν. Νὰ ἀποδοθοῦν οἱ θρησκευτικὲς ἐλευθερίες στοὺς πιστοὺς χριστιανούς. Ὁ Κορωνοϊὸς δὲν ἦρθε μόνος του. Κάποιος τὸν ἔστειλε. Εἶναι ὁ πλάστης ὅλου τοῦ κόσμου. Αὐτὸς μπορεῖ νὰ τὸν πάρει. Οἱ Χριστιανοὶ συνεπῶς, θέλουν νὰ λατρέψουν τὸν Πλάστη τους, ὅπως ὁρίζει ἡ πίστη τους. Γιατί τὸ ἀπαγορεύουμε; Ὁ Πατριάρχης τῆς Ρωσίας λιτάνευσε μὲ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ἐμεῖς δὲν μποροῦμε; Ἐμεῖς δὲν θέλουμε ἕνα «διαφορετικὸ Πάσχα», ἕνα «ἄλλο Πάσχα», (ποιό). Ἐμεῖς θέλουμε τὸ Πάσχα ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστης μας. Ἀλλιῶς δὲν θὰ κάνουμε τὸ Πάσχα τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ Χριστιανοί.

orthodoxostypos.gr