Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης:Έργο του Διαβόλου το κλείσιμο των Εκκλησιών από την Ιερά Σύνοδο

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητής Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ

1. Οἱ πολιτικοί προσκυνοῦν ἄλλους κυρίους, ὄχι τόν Χριστό;

Κάθε χρόνο μεταξύ Χριστουγέννων καί Πάσχα καί ἰδιαίτερα κατά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀκόμη καί τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα, ἐξαπολύεται ἄγριος καί πολυμέτωπος πόλεμος ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπό ἀντίχριστες καί ἐκκλησιομάχες δυνάμεις. Δέν μποροῦν νά ἀντέξουν τήν ἧττα πού ὑπέστησαν στόν ἀγώνα τους ἐναντίον τοῦ θεανθρώπου Χριστοῦ· πληγώνονται θανάσιμα ἀπό τήν ἀνάμνηση τῆς Σταύρωσης καί τῆς Ἀνάστασης. 

Ὁ θριαμβευτικός ὕμνος «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος» διαλύει καί σκορπίζει τόν φόβο τοῦ θανάτου, τό ἰσχυρότερο ὅπλο τοῦ Διαβόλου μέ τό ὁποῖο κρατᾶ τούς ἀνθρώπους δεμένους καί αἰχμάλωτους στήν πρόσκαιρη ζωή καί στίς ἡδονές τοῦ κόσμου, στερώντας τους τήν προοπτική τῆς αἰωνιότητος. Ἐπιδίδονται γι᾽ αὐτό ὀργανωμένοι στό νά συκοφαντήσουν καί νά προσβάλουν τό πρόσωπο καί τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ μέ πολλούς καί ποικίλους τρόπους· μέ συγγραφή ἀνιστόρητων βιογραφιῶν καί σκηνοθεσία πανάθλιων κινηματογραφικῶν ἔργων, κύριο γνώρισμα τῶν ὁποίων εἶναι ἡ παρουσίαση τοῦ Χριστοῦ ὡς κοινοῦ ἀνθρώπου μέ ἀδυναμίες καί πάθη. Ἐπιδιώκουν πρό παντός νά ἀποκρύψουν καί νά συκοφαντήσουν τήν θεμελιώδη ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως, τό πιό παρήγορο καί ἀσιόδοξο μήνυμα πού ἄκουσε ἡ ἀνθρωπότης, ἀλλά καί τό πιό ἑλκυστικό κίνητρο πρός τήν χριστιανική πίστη καί ζωή.

Καί ἐπειδή μέχρι τώρα ἀποτυγχάνουν στό ἐγχείρημά τους αὐτό, καί κάθε χρόνο ἀναρίθμητοι χριστιανοί γιορτάζουν τό Πάσχα καί ψάλλουν τό «Χριστός Ἀνέστη» καί ἀντιφωνοῦν τό «Ἀληθῶς Ἀνέστη», βρῆκε ἐφέτος ὁ πολυμήχανος Διάβολος ἄλλο τρόπο γιά νά ἀποφύγει τήν διαπόμπευση καί τόν ἐξευτελισμό του. Ἐκμεταλλευόμενος τήν λοίμωξη ἀπό τόν διάσημο πλέον Κορωνοϊό, πού ὁδηγεῖ πολλούς ἀνθρώπους στόν θάνατο, ὅπως καί ἄλλες λοιμώξεις στό παρελθόν καί στό παρόν, διέσπειρε μέ τά ὄργανά του τόν τρόμο καί τόν πανικό, μέχρι σημείου νά διαφημισθεῖ ὅτι κινδυνεύουν οἱ Χριστιανοί νά μολυνθοῦν ἀκόμη καί μέσα στούς ναούς, ὅταν μεταλαμβάνουν τήν Θεία Κοινωνία, τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γι᾽ αὐτό καί κατά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα καί κατά τήν Μεγάλη ἑορτή τοῦ Πάσχα πρέπει νά μείνουν στά σπίτια τους, νά ἀποφύγουν τόν ἐκκλησιασμό. Μέ κυβερνητικές ἀποφάσεις τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων, γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῆς Ρωμιοσύνης, ἀπαγορεύτηκαν οἱ λατρευτικές συνάξεις στούς ναούς, τώρα δέ μεγαλόκαρδα μᾶς κάνουν τήν χάρη νά ἐπιτραποῦν τήν Μ. Ἑβδομάδα, καί τό Πάσχα οἱ ἀκολουθίες, ἀλλά «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν» μέ κλειστούς τούς ναούς καί μόνον μέ τήν παρουσία ἑνός ἱερέως, ἑνός ψάλτη καί τοῦ νεωκόρου. Τό πλῆθος τῶν πιστῶν, τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, πού συναποτελοῦν μαζί μέ τούς κληρικούς τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, θά μείνει τίς Ἅγιες αὐτές ἡμέρες ἀλειτούργητο καί ἀκοινώνητο, δέν θά γιορτάσει τό θρίαμβο τῆς Ἀνάστασης, τήν νίκη ἐναντίον τοῦ κακοῦ καί τοῦ θανάτου, γιατί αὐτό ἐνοχλεῖ τόν Διάβολο.

Λυπούμαστε γιά τήν ἀπόφαση αὐτή τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων, πού εἶναι καί αὐτοί βαπτισμένοι Χριστιανοί, καί θά ἔπρεπε οὔτε νά τούς περάσει ὁ λογισμός ὁ κακός νά κλείσουν τούς ναούς, τίς ἐκκλησίες, νά ἀπαγορεύσουν τήν Θεία Λατρεία, νά στερήσουν ἀπό τούς πιστούς καί ἀπό τούς ἑαυτούς των τήν Θεία Κοινωνία. Μόνον ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ἀντίχριστοι καί ἐκκλησιομάχοι, θά ἐλάμβαναν τέτοια μέτρα. Ἐπειδή, ὅμως, φαίνεται ἔχουν καί ἄλλα ἀφεντικά, δουλεύουν καί εἰς ἄλλους κυρίους, ἐνῶ ὁ δικός μας Κύριος ζητεῖ ἀποκλειστικότητα, λέγοντας «οὐ δύνασθε δυσί κυρίοις δουλεύειν»[1], δέν μπορεῖτε νά ἔχετε δύο ἀφεντικά, τόν Χριστό καί τόν Διάβολο, αὐτοί προτίμησαν τόν κοσμοκράτορα τοῦ αἰῶνος τούτου, γι᾽ αὐτό καί ἀπενεργοποιήθηκε ἡ Χάρη τοῦ Χριστιανικοῦ βαπτίσματος πού ἔλαβαν, καί τώρα ἀφώτιστοι καί ἀχαρίτωτοι βαδίζουν καί ὁδηγοῦν τούς Χριστιανούς πολίτες σέ δρόμους ἀπωλείας.

2. Μοιάζει μέ πρωταπριλιάτικο ψέμα ἡ ἀπόφαση. Ἀπίστευτη, μοναδική στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία.

Τί νά ποῦμε ὅμως γιά τούς ἐκκλησιαστικούς ἄρχοντες, γιά τούς ἐπισκόπους, πού ὑποτίθεται ὅτι εἶναι «εἰς τόπον καί τύπον Χριστοῦ», μετά ἀπό τήν τελευταία ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς «Ἱερᾶς» Συνόδου πού ἐλήφθη πρό ἡμερῶν τήν 1η Ἀπριλίου τρέχοντος ἔτους; Μόνον ὡς πρωταπριλιάτικο ψέμα θά μπορούσαμε νά τήν ἐκλάβουμε. Δέν βρίσκει κανείς χαρακτηρισμούς γιά νά τήν περιγράψει οὔτε ἐπιθετικούς οὔτε ὀνομαστικούς· ἀχαρακτήριστη, ἀπίστευτη, ἀντιευαγγελική, ἀντιπατερική, ἀντικανονική, ἀνατρεπτική ὅλων τῶν ἀρχῶν καί τῶν ἀξιῶν καί γι᾽ αὐτό ἀναρχική, ἀφιλάδελφη καί ἀφιλάνθρωπη, μισάνθρωπη, μισόθεη, δαιμονική, αἶσχος, ντροπή, κατάπτωση, διαστροφή, παρεκτροπή, παρέκκλιση καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ κανείς νά σκεφθεῖ. Δέν πρόκειται γιά ἀπόφαση σύμφωνη μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὑπηρετική τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά γιά παράβαση βασικῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἐπί ζημίᾳ καί βλάβῃ τῶν πιστῶν, καί ἑπομένως γιά ἀνίερη ἀπόφαση. Τί ἀποφάσισαν λοιπόν οἱ ἀρχιερεῖς στό νέο αὐτό συνέδριο τῶν παρανόμων; Ἀποφάσισαν γιά ἐφέτος, καί ποιός ξέρει γιά πόσα ἄλλα ἔτη, νά κρύψουν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, νά μήν ἀκουσθεῖ καί νά μήν ψαλεῖ τό «Χριστός Ἀνέστη», νά μήν ὑποδεχθοῦμε τόν Χριστό μετά βαΐων καί κλάδων, νά μή συνθρηνήσουμε γιά τήν Σταύρωση καί τά Ἅγια Πάθη, νά μήν ἀποδοκιμάσουμε τούς ἀγνώμονες Ἰουδαίους καί τόν προδότη Ἰούδα καί μαζί μ᾽ αὐτούς τούς ἀγνώμονες ὅλων τῶν ἐποχῶν καί ὅλους τούς προδότες.

Δίνουν ὅλα αὐτά καί μία ἄλλη διάσταση, στό οἰκουμενιστικό ἐγχείρημα τῆς ψευδοένωσης καί τῆς ψευδοειρήνης, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο πρέπει νά ἀποφεύγονται χαρακτηρισμοί πού θίγουν ἄλλα θρησκεύματα καί ἄλλα δόγματα, γιατί καμμία θρησκεία καί κανένα δόγμα δέν ἔχει τήν πλήρη ἀλήθεια, ὅλοι ἔχουν κομμάτια τῆς ἀλήθειας, δέν εἶναι πλάνες οὔτε κακοδοξίες, ἀλλά θεμιτές ποικιλίες στήν πίστη. Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα ὅμως καί τό Πάσχα εἶναι κατ᾽ ἐξοχήν ἀντιϊουδαϊκές ἑορτές καί ἐκδηλώσεις, τά λειτουργικά κείμενα εἶναι γεμᾶτα ἀπό βαρύτατους χαρακτηρισμούς ἐναντίον τῶν Ἑβραίων. Ἐδῶ καί πολλά χρόνια οἱ οἰκουμενιστές μεθοδεύουν τήν κάθαρση τῶν λειτουργικῶν κειμένων ἀπό ἐκτιμήσεις καί χαρακτηρισμούς εἰς βάρος ἄλλων θρησκειῶν, και ἔχουν συσταθῆ μάλιστα καί εἰδικές ἐπιτροπές λειτουργιολόγων γιά τόν σκοπό αὐτό. Ἤδη στά ἐγκώμια τῆς Μ. Παρασκευῆς ἡ «Ἀποστολική Διακονία» στίς ἐκδόσεις της ἔχει ἀπαλείψει τροπάρια ἀντιεβραϊκά. Μήπως λοιπόν θά γίνει καί ἑορτολογική κάθαρση; Μήπως θά ἀφήσουν μόνον ἑορτές ὁμολογιακά καί θρησκειολογικά οὐδέτερες στά πλαίσια ἑνός οἰκουμενιστικοῦ ἑορτολογίου, στήν ἀρχή διαχριστιανικοῦ καί μετά διαθρησκειακοῦ, ὅπου θά ὑμνεῖται ὁ ΜΑΤΣ (=Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος) τῶν Mασόνων; Μήπως ὅλα αὐτά εἶναι μία προειδοποίηση, μέ μεγάλη δόση τρομοκράτησης, πρός ἐμᾶς τούς πολλούς Ὀρθοδόξους πιστούς καί τούς ὀλίγους ἀντιστεκόμενους καί ἀντιδρῶντες, ὅτι δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε γιατί ἀκόμη καί τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα ἀκόμη καί τό Πάσχα μποροῦν νά καταργήσουν, ἀφοῦ ἔχουν ἁλώσει ἐκ τῶν ἔσω τήν ἐκκλησιαστική ἡγεσία, μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ὅμως δυστυχῶς, δέν αἴρονται στό ὕψος τῶν Ἁγίων Ὁμολογητῶν καί τῶν Ἁγίων Μαρτύρων.

Ἀποφάσισαν λοιπόν μέ πλήρη ὑποταγή στούς ὑποταγμένους καί ἁλωμένους πολιτικούς ὅτι ἔχοντας «ὡς κριτήριο πάντοτε τήν διαφύλαξη τῆς δημόσιας ὑγείας» συμφωνοῦν καί κατανοοῦν τό κλείσιμο τῶν ναῶν, διότι «στήν παρούσα συγκυρία ἡ παρακοή δέν δικαιολογεῖται οὔτε ἐν ὀνόματι τῆς χριστιανικῆς πίστης». Ὅτι «τήν προσεχῆ Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, θά κληθοῦμε ὅλα τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, ἀπέχοντας ἀπό τίς ἱερές ἀκολουθίες, τήν Θεία Λειτουργία, ἀλλά καί ἀπό αὐτή τήν Θεία Κοινωνία». Ὅτι, ἄκουσον, ἄκουσον!!, παρερμηνεύοντας καί κακοποιώντας κείμενα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου τόν παρουσιάζουν νά συμφωνεῖ μέ τίς ἀνίερες ἀποφάσεις τους. Ὅτι «εὐχόμαστε... νά ἀξιωθοῦμε νά ἑορτάσουμε, τήν Λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας μέ πανηγυρική Ἀναστάσιμη Παννυχίδα, κατά τήν ᾽Απόδοση τῆς Μεγάλης Ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, δηλαδή κατά τό μεσονύκτιο μεταξύ Τρίτης 26 πρός Τετάρτη 27 Μαΐου». Μᾶς καλεῖ ὅλους νά ἐμπιστευόμαστε τήν κρίση καί τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νά ἐπιδείξουμε πνεῦμα συνοδικῆς ἐμπιστοσύνης καί «δέν ἐπιτρέπει πλέον σέ κανέναν ἀπολύτως Ἀρχιερέα, Ἱερέα, Διάκονον, Μοναχό ἤ ἄλλον ἐργάτη τῆς Ἐκκλησίας, νά προβαίνει σέ δημόσιες δηλώσεις ἤ ἐμφανίσεις στά μέσα τῆς Γενικῆς Ἐνημερώσεως καί τό Διαδίκτυο καί προτρέπει ὅλους νά ἡσυχάζουν νά ἀσκοῦνται στήν σιωπή καί τήν ἐντονότερη προσευχή». Τέτοιο σιωπητήριο, ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή, καί μάλιστα μέ ἀπόλυτο τρόπο -«δέν ἐπιτρέπει πλέον σέ κανέναν ἀπολύτως»-, τέτοια κατάργηση τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου οὔτε φασιστικά καί δικτατορικά καθεστῶτα τολμοῦν νά τήν διατυπώσουν φανερά, μολονότι τήν ἐπιβάλλουν. «Τό μόνο ὑπεύθυνο πρόσωπο» ὁ μόνος πού κατέχει τήν ἀλήθεια καί δικαιοῦται νά δίδει ἀπαντήσεις ἐπί ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων εἶναι ὁ μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος!!! Νέος ἀλάθητος.

3. «῞Υπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ. Ὅτι οὐ φρονεῖς τά τοῦ Θεοῦ ἀλλά τά τῶν ἀνθρώπων»[2]

Καθώς βαδίζουμε πρός τήν Ἁγία καί ΜεγάληἙβδομάδα καί τήν περίλαμπρη ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως, πού εἶναι «ἑορτῶν ἑορτῆ καί πανήγυρις πανηγύρεων», διδασκόμαστε ἀπό τήν στάση τοῦ Κυρίου ἀπέναντι στά μεγάλα θέματα τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, τήν ὁποία πρέπει καί ἐμεῖς νά ἀκολουθοῦμε, ἀφοῦ ἕνας ἀπό τούς βασικούς στόχους τοῦ σωτηριώδους ἔργου του εἶναι νά μᾶς δείξει πῶς ἔζησε Αὐτός, γιά νά ζήσουμε καί ἐμεῖς, νά γίνει πρότυπο, ὥστε νά ἀκολουθήσουμε τά ἴχνη Του: «Εἰς τοῦτο γάρ ἐκλήθητε, ὅτι καί Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ»[3]. Καί μολονότι ἐπί τρία καί πλέον ἔτη οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔζησαν κοντά Του καί ἀπήλαυσαν τήν διδασκαλία καί τά ἔργα Του, ὅταν ἐπλησίασε ὁ καιρός τοῦ πάθους, ἔδειξαν ὅτι δέν εἶχαν ἀπαλλαγῆ ἀκόμη ἀπό τά κοσμικά κριτήρια, ἀπό τά ἀνθρώπινα κριτήρια, ὅπως δυστυχῶς ἔδειξαν καί οἱ ἐπίσκοποί μας μέ τήν φοβερή, τήν φρικτή, ἀπόφασή τους νά κλείσουν οἱ ναοί κατά τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Ἅγιο Πάσχα καί νά στερηθοῦν, ἰδιαίτερα οἱ λαϊκοί, τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Ὅταν ἐπορεύετο πρός τό Σταυρό καί τό Πάθος ὁ Χριστός, δέν βρισκόταν σέ προχωρημένη ἡλικία, στίς εὐπαθεῖς ὁμάδες τῶν γερόντων, οὔτε εἶχε ὑποκείμενα νοσήματα, δέν εἶχε προσβληθῆ οὔτε ἀπό τόν ἰό τῆς ἁμαρτίας, ὁ ὁποῖος προσβάλλει ὅλους ἀδιακρίτως, καί ἀπό τόν ὁποῖο μόνον ὁ θάνατος μᾶς λυτρώνει· ἦταν ὁ μόνος ἀναμάρτητος. Δέν κινδύνευε ζώντας πολλά χρόνια νά διαπράξει πολλές ἁμαρτίες ὅπως ὅλοι μας, ἀφοῦ «οὐδείς καθαρός ἀπό ρύπου, ἐάν καί μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς»[4]. Ἦταν στά τριάντα τρία του χρόνια (33) ἀκμαῖος, ὑγιής καί δυνατός καί θά μποροῦσε νά ζεῖ πολλά ἀκόμη χρόνια. Καί ὅμως ἀποφάσισε νά πάει στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου δέν κινδύνευε ἁπλῶς νά ἀρρωστήσει, νά χάσει τήν ὑγεία του, ἀλλά νά πεθάνει· τόν περίμενε ὁ θανατηφόρος ἰός τοῦ φθόνου καί τοῦ μίσους τῶν Ἀρχιερέων, τῶν Γραμματέων καί τῶν Φαρισαίων, πού ἔχει καί σήμερα διασπαρῇ στίς καρδιές τῶν ἀνά τόν κόσμο Χριστομάχων καί ἐκκλησιομάχων. Καί γιά νά προετοιμάσει ψυχολογικά τούς μαθητές Του, τούς προϊδέασε ὅτι βαδίζει πρός τόν θάνατο: «Ἀπό τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτόν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα καί πολλά παθεῖν ἀπό τῶν πρεσβυτέρων καί ἀρχιερέων καί γραμματέων καί ἀποκτανθῆναι, καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι»[5]. Μέ κοσμικά κριτήρια ἦταν δικαιολογημένη ἡ ἀντίδραση τοῦ αὐθόρμητου, τοῦ παρορμητικοῦ Πέτρου, τοῦ κορυφαίου τῶν Ἀποστόλων, ὁ ὁποῖος πῆρε κατά μέρος τόν διδάσκαλο καί ἄρχισε νά τόν μαλώνει, νά τόν ἐπιτιμᾶ, ὅπως νόμιζε ἀπό ἀγάπη: Θεός φυλάξοι, Κύριε! Νά μή σοῦ συμβεῖ αὐτό· «ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μή ἔσται σοι τοῦτο». Σάν νά τοῦ ἔλεγε· ἡ ζωή εἶναι μέγιστο ἀγαθό καί σύ πᾶς νά τήν χάσεις; Τί κριτήριο εἶναι αὐτό πού ἔχεις; Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ καταρρίπτει τά κοσμικά κριτήρια τῶν ἀγαπολόγων ὅλων τῶν ἐποχῶν, πού δέν ξέρουν νά ἱεραρχοῦν τά πράγματα καί τίς ἀξίες. Συγχρόνως ὅμως δείχνει ὅτι ὁ Διάβολος παρασύρει μέ τίς συμβουλές του καί τούς ἐκλεκτούς, ὅπως παρέσυρε καί τόν Ἀπόστολο Πέτρο. Προηγουμένως ὁ Χριστός τόν εἶχε ἐπαινέσει γιά τήν ὀρθή του ὁμολογία καί τόν ἐμακάρισε λέγοντας μάλιστα ὅτι ὁ Θεός τοῦ ἀποκάλυψε ὅσα ὀρθά εἶχε ὁμολογήσει. Καί τώρα τοῦ λέγει: «Χάσου ἀπό μπροστά μου σατανᾶ· γιατί δέν σκέπτεσαι τά ἀρεστά στόν Θεό, ἀλλά τά ἀρεστά στούς ἀνθρώπους»[6]. Δέν θά ἀναφερθοῦμε σέ ὅσα στήν συνέχεια εἶπε γιά τήν ἀπροσμέτρητη ἀξία τῆς ψυχῆς, γιά τήν ὁποία ἀξίζει νά χάσει κανείς καί τήν ζωή του, καί γιά τό ὅτι ἡ χριστιανική ζωή καί ἡ ἀκολούθηση τοῦ Χριστοῦ σημαίνει σταυρική πορεία καί κακοπάθεια, πού δέν ἔχουν καμμία σχέση μέ τό διαβολικό φιλόϋλο καί σαρκικό φρόνημα πού ἔχει καταλάβει ὅλους μπροστά στόν φόβο καί στόν πανικό τοῦ θανάτου, ἀκόμη καί τούς ἀρχιερεῖς μας[7]. Μᾶς ἐνδιέφερε στή συνάφεια αὐτή νά δείξουμε ὅτι τό νά κλείσουμε τούς ναούς καί νά ἀπαγορεύσουμε τήν συμμετοχή μας στόν Σταυρό καί στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἀρεστό στό Θεό ἀλλά στόν Διάβολο. Μήπως θά ἔλεγε καί στά μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὁ Κύριος: «Χαθῆτε ἀπό μπροστά μου σατανάδες· γιατί δέν ἀποφασίζετε αὐτά, πού ἀρέσουν στόν Θεό, ἀλλά αὐτά πού ἀρέσουν στούς ἀνθρώπους»;

Κάποιοι, βέβαια ἰσχυρίζονται ὅτι τό μέτρο αὐτό τοῦ κλεισίματος τῶν ναῶν καί τῆς ἀποχῆς ἀπό τήν Θεία Εὐχαριστία εἶναι προσωρινό καί γίνεται κατ᾽ οἰκονομίαν καί, ὅταν παύσει ἡ ἀνάγκη αὐτή τῆς ἀπομόνωσης καί τοῦ ἐγκλεισμοῦ στά σπίτια, θά ἐπανέλθει ἡ κανονικότητα. Αὐτό σημαίνει ὅτι μᾶς συνιστοῦν, νά ἀγαποῦμε τόν Θεό, ὄχι ὁλοκληρωτικά «ἐν παντί καιρῷ, ἐν ἑσπέρα, καί πρωΐ καί μεσημβρίᾳ», νά ἀναπνέουμε τόν Θεό, ἀλλά νά τόν ἀγαποῦμε μέ διαλείμματα· νά μήν εἴμαστε ἀποφασιμένοι σέ ὧρες ἀνάγκης καί βίας, ἀκόμη καί τήν ζωή μας νά προσφέρουμε, νά χύσουμε καί τό αἷμα μας, ὅπως πρῶτος ἔκανε ὁ Χριστός στό Σταυρό καί τόν ἀκολούθησαν πλῆθος μαρτύρων, ἀλλά νά προσαρμοζόμαστε στίς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν, γιά νά εἴμαστε «προοδευτικοί», «σύγχρονοι», τοῦ ὀρθοῦ λόγου καί τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας. Ἔτσι συνιστοῦσαν καί στούς Ἁγίου Μάρτυρες· κρατῆστε ἐσεῖς μέσα σας τήν πίστη στό Χριστό, ἀλλά τώρα ἀφοῦ τό ζητοῦν οἱ πολιτικοί ἄρχοντες, ὁ αὐτοκράτορας, θυμιάστε λίγο στούς κρατικούς θεούς, θυσιάστε στά κρατικά εἴδωλα, κάντε ὑπακοή, μήν εἶστε ἀνυπάκουοι καί ἀναρχικοί. Ἔτσι μᾶς λένε τώρα· δέν σᾶς ζητοῦμε νά ἀρνηθῆτε τήν πίστη σας· κρατῆστε την γιά τούς ἑαυτούς σας. Ἀλλά κάντε ὑπακοή στόν πρωθυπουργό καί προσκυνῆστε τό νέο εἴδωλο τῆς δημόσιας ὑγείας, πού τώρα εἶναι πάνω ἀπό τόν Θεό. Ὅσοι ὑπάκουσαν τότε καί ὅσοι ὑπακούουν τώρα, ἀνήκουν στούς «πεπτωκότες», οἱ ἀνυπάκουοι στούς κακούς ἄρχοντες καί στούς κακούς ἐπισκόπους ἀνήκουν στούς Μάρτυρες καί Ὁμολογητές. Ὁ Χριστός μᾶς θέλει δικούς του ὁλοκληρωτικά, ὄχι μέ διαλείμματα. Νά εἴμαστε ὑπάκουοι εἰς Αὐτόν καί ὄχι στίς καιρικές ἀναγκαιότητες, τίς ὁποῖες, ἄν παρουσιασθοῦν, τίς ἀφήνουμε, τίς προσπερνᾶμε, γιά νά μή χωρισθοῦμε οὔτε ἀκαριαία στιγμή, οὔτε ἕνα δευτερόλεπτο ἀπό Αὐτόν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος κατανοεῖ τήν ὑπακοή ὡς ταύτιση μέ τό θεῖο θέλημα καί ὡς ἀπεριόριστη αὐταπάρνηση· δέν ἐπιτρέπει οὔτε στιγμή νά ἀναβάλλουμε τήν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν του, γι᾽ αὐτό καί ὅταν κάποιος τοῦ ζήτησε νά φύγει γιά λίγο, ὥστε νά θάψει τόν πατέρα του, οὔτε αὐτό τό ἐπέτρεψε γιά νά δείξει ὅτι μπροστά σέ ὅλα τά σπουδαῖα καί πάνω ἀπ᾽ ὅλα τά σπουδαῖα πρέπει νά προτιμοῦμε τήν ἀκολούθησή του· «δεικνύς ὅτι πάντων τήν ἀκολούθησιν τήν ἑαυτοῦ προτιμᾶν δεῖ»[8]. Ἦταν ἀκραῖος καί ζηλωτικός ὁ Χριστός πού δέν οἰκονόμησε τόν ἄνθρωπο νά πάει νά θάψει τόν πατέρα του καί νά ἐπιστρέψει; Δέν ὑπάρχουν μεσότητες στήν χριστιανική ζωή. Ἤ θά εἶσαι μέ τόν Χριστό ἤ θά εἶσαι μέ τόν Διάβολο· ἤ θά εἶσαι κρύος ἤ θά εἶσαι ζεστός. Τούς χλιαρούς καί μέσους θά τούς ἐμέσει ὁ Κύριος, ὅπως λέγει ἡ Ἀποκάλυψη: «Οἶδα σου τά ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρός εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρός ἦς ἤ ζεστός· οὕτως ὅτι χλιαρός εἶ, καί οὔτε ζεστός οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου»[9].

4. Ὑπακοή σέ ὅσους ὑπακούουν στό Χριστό καί στούς Ἁγίους. Διαφορετικά ἡ ἀνυπακοή εἶναι ἁγία.

Ἡ ὑπακοή στούς ἐπισκόπους καί στούς ἱερεῖς, πνευματικούς καί ἡγουμένους, εἶναι ὄντως μεγάλη χριστιανική ἀρετή, ὑπό μία ὅμως προϋπόθεση· ὅτι καί αὐτοί ὑπακούουν στό Χριστό, στό Εὐαγγέλιο, στούς Ἁγίους, εἶναι ἀληθινοί ποιμένες καί ὄχι ψευδοποιμένες καί ψευδοδιδάσκλοι οὔτε προβατόσχημοι λύκοι πού κατασπαράσσουν οἱ ἴδιοι τά πρόβατα. Εἶναι γεμᾶτο τό Εὐαγγέλιο ἀπό συστάσεις τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων νά μήν ἀκολουθοῦμε τούς κακούς ποιμένες· ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία εἶναι γεμάτη ἐπίσης ἀπό παραδείγματα πατριαρχῶν καί λοιπῶν κληρικῶν πλανεμένων, πού ζητοῦσαν καί αὐτοί ὑπακοή στίς πλάνες καί στίς ἑτεροδιδασκαλίες τους. Ἄν δέν ὑπῆρχαν οἱ φωτισμένοι Ἅγιοι Πατέρες καί οἱ μεγάλοι Ὁμολογητές νά ἀγωνισθοῦν ἐναντίον τους καί νά ἀποκαλύψουν τίς πλάνες καί τίς αἱρέσεις τους, ὥστε νά καταδικασθοῦν στήν συνέχεια ἀπό τίς Ἅγιες Συνόδους, οἰκουμενικές καί τοπικές, θά εἶχε κατορθώσει ὁ Διάβολος νά διαλύσει τήν Ἐκκλησία μέ τίς αἱρέσεις, τά σχίσματα καί τήν ἠθική διάβρωση καί ἐκκοσμίκευση.

Δέν εἶναι βέβαια δυνατόν σέ ἕνα μικρό ἄρθρο νά παρουσιάσουμε τό σχετικό βιβλικό καί πατερικό ὑλικό. Γιά τόν λόγο αὐτό, ἐπειδή ἐδῶ καί πολλά χρόνια ὅλοι οἱ χλιαροί καί δειλοί ἤ καί ἀδιάφοροι σέ θέματα πίστεως ἐπίσκοποι καί πνευματικοί ἀποκοιμίζουν τούς πιστούς καί ἀπονευρώνουν τό ἀγωνιστικό τους φρόνημα, προβάλλοντας τό καθῆκον τῆς ὑπακοῆς, ἀναγκασθήκαμε μέ πόνο καί ποιμαντική περίσκεψη νά γράψουμε ἕνα μικρό βιβλίο μέ τίτλο «Κακή ὑπακοή καί ἁγία ἀνυπακοή»[10], ὅπου παρατίθεται ἡ σχετική εὐαγγελική καί πατερική διδασκαλία. Τοῦ βιβλίου αὐτοῦ ἔχει οὐσιαστικά ἀπαγορευθῆ ἡ διάδοση καί ἡ κυκλοφορία· δέν θά τό βρεῖ κανείς σέ χριστιανικά βιβλιοπωλεῖα ἤ βιβλιοπωλεῖα Ἱερῶν Μητροπόλεων ἤ Ἐκθέσεις βιβλίων «ὑπάκουων» μοναστηριῶν. Φοβοῦνται μήπως ἀφυπνισθοῦν καί ξυπνήσουν κάποιοι εὐλαβεῖς πιστοί, ἀφιονισμένοι μέ τή διδασκαλία τῆς ἀπροϋπόθετης ὑπακοῆς, πού σημαίνει αἰχμαλωσία στίς πλάνες τῶν ἐπισκόπων, στήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού ἔχει ἐκ τῶν ἔσω διαβρώσει καί καταλάβει σχεδόν τό σύνολο τῶν ἐπισκόπων, χωρίς οἱ ὁλίγοι ὀρθοφρονοῦντες νά ἀνθίστανται μέ πράξεις, ὄχι μέ λόγια καί ἀνακοινωθέντα, μέ ὁμιλίες καί κηρύγματα.

Θά κάνουμε λοιπόν ὑπακοή στόν ἀρχιαιρεσιάρχη πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος ἔχει διατυπώσει τοῦ κόσμου τίς πλάνες καί ἔχει μηνυθῆ γι᾽αὐτές στήν Ἱερά Σύνοδο ἀπό τόν ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Λογγοβάρδας ἀρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Πῆχο; Ἔχει κατακριθῆ ἐπίσης μέ πολλά κείμενα τῆς «Συνάξεως Κληρικῶν καί Μοναχῶν», ἡ ὁποία μάλιστα μέ δεκάδες ἄρθρων, στό ἱστολόγιο «Κατάνυξις» ἔχει παρουσιάσει τά κατά καιρούς «Οἰκουμενιστικά λεχθέντα καί πραχθέντα» τοῦ πρωτεύθυνου γιά τήν διάδοση τοῦ ἰοῦ τῶν αἱρέσεων πατριάρχη. Ἡ κορυφαία βλάσφημη θέση του, πρό πολλῶν ἐτῶν, ἦταν αὐτή πού παρουσίαζε τούς Ἁγίους πού ἀγωνίσθηκαν ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ καί προκάλεσαν δῆθεν τό σχῖσμα!!! ὡς «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», δηλαδή τοῦ Διαβόλου, τόν ὁποῖο βέβαια Παπισμό μαζί μέ ἄλλες αἱρέσεις ἀθώωσε καί ἐκκλησιοποίησε στήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης (2016), γιά νά ἀκολουθήσει καί ἡ νομιμοποίηση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας πού ἀπειλεῖ μέ γενικό σχίσμα τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Στήν ἴδια γραμμή συμπρωταγωνιστής καί συνυπεύθυνος ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖος μέ ὁμάδα οἰκουμενιστῶν ἀρχιερέων στηρίζει ὅλες τίς ἐπιλογές τοῦ Φαναρίου, στό Κολυμπάρι καί στό Οὐκρανικό, τώρα δέ καί στό κλείσιμο τῶν ναῶν καί στήν ἀπαγόρευση τῶν λατρευτικῶν συναθροίσεων. Αὐτοί ἀποφάσισαν καί οἱ σύν αὐτοῖς χλιαροί, δειλοί, ἐξουσιολάγνοι καί καισαρόδουλοι, νά μᾶς ζητήσουν νά κάνουμε ὑπακοή καί νά ἐμπιστευθοῦμε τήν κρίση τους.

Μέ εὐθυκρισία καί ποιμαντική εὐθύνη ἀπαντοῦμε ἀρνητικά καί τούς κατατάσσουμε στούς κακούς ἐπισκόπους. Σέ δύο ἑπόμενα ἄρθρα μας θά παρουσιάσουμε ἐν πρώτοις μέ ποιά κριτήρια ἔπρεπε νά ἀρνηθοῦν στόν Καίσαρα-Πρωθυπουργό νά κλείσουν τούς ναούς καί νά στερήσουν ἀπό τούς πιστούς τήν Θεία Κοινωνία. Κατόπιν θά δείξουμε ὅτι αὐτό πού γίνεται τώρα στούς ναούς, νά τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία χωρίς τήν παρουσία τῶν πιστῶν, ἀποτελεῖ διακωμώδηση τοῦ μυστηρίου, ἐξευτελισμό καί παραποίηση τῶν στοιχείων του, καί εἶναι καλύτερο νά μή γίνεται καί νά προσεύχονται ὅλοι μόνον στά σπίτια τους· φθάνει ἡ κοροϊδία καί ἡ καταφρόνηση τῶν θείων. Οὔτε ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖ ὡς κεφαλή, ἐνῶ ἀπουσιάζει τό σῶμα, οὔτε τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ ἐκεῖ πού ἔδιωξαν ὅλους τούς βαπτισμένους ἔξω ἀπό τίς ἐκκλησίες· κλείνουμε τίς πόρτες στούς ἀβάπτιστους καί ἀμύητους, ὄχι στούς βαπτισμένους. Αὐτό τό νόημα ἔχει τό λειτουργικό παράγγελμα «Τάς θύρας, τάς θύρας ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν». Περισσότερα στό ἑπόμενο ἄρθρο.

Κλείνοντας αὐτήν τήν συνάφεια καί γιά νά μή θεωρηθοῦν ἀπό κάποιον ὅσα γράφουμε ἀκραῖα καί ζηλωτικά ὑπενθυμίζουμε ὅτι γράφουμε μόνον ὅσα διδάσκει τό Εὐαγγέλιο καί ἀκολουθοῦμε τούς Ἁγίους Πατέρες. Θά τό πράττουμε αὐτό μέ παρρησία ὅσες ἀπαγορεύσεις καί ὅσες ἀπειλές ἐπισείουν οἱ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Αὐτό λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος ὅτι εἶναι πρώτιστο καθῆκον τῶν ἐπισκόπων καί τῶν ἱερέων, νά προσκαλοῦν ὅλους στήν ὑπακοήν τοῦ Εὐαγγελίου, νά ὁμιλοῦν καί νά κηρύττουν μέ παρρησία ὡς μάρτυρες τῆς ἀλήθειας, ἔστω καί ἄν κάποιοι τούς ἐμποδίζουν καί τούς διώκουν μέ ὁποιοδήποτε τρόπο: «Ὅτι δεῖ πάντας προσκαλεῖσθαι πρός ὑπακοήν τοῦ Εὐαγγελίου καί μετά παρρησίας καταγγέλλειν τόν λόγον καί μαρτυρεῖν τῇ ἀληθείᾳ, κἄν τινες κωλύωσι καί διώκωσι οἱῳδήποτε τρόπῳ μέχρι θανάτου»[11].

---

[1]. Ματθ. 6,24: «Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνός ἀνθέξεται καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνᾷ».

[2]. Μάρκ. 8, 33 καί Ματθ. 16, 23: «Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τά τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τά τῶν ἀνθρώπων».

[3]. Β´ Πέτρ. 2,21.

[4]. Ἰώβ 14, 4-5 « Τίς γάρ καθαρός ἔσται ἀπό ρύπου; Ἀλλ᾽ οὐδείς, ἐάν καί μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς».

[5]. Ματθ. 16, 21-22.

[6]. Αὐτόθι 22-23.

[7]. Αὐτόθι 24-26.

[8]. Παραθέτουμε ὁλόκληρο τό σχετικό χωρίο ἀπό Ὁμιλία εἰς Ματθαῖον 14,2, PG 57, 219: «Τοιαύτην γάρ ὁ Χριστός ὑπακοήν ζητεῖ παρ᾽ ἡμῶν, ὥστε μήτε ἀκαριαῖον ἀναβάλλεσθαι χρόνον, κἄν σφόδρα τι τῶν ἀναγκαιοτάτων ἡμᾶς κατεπείγῃ. Διό καί ἕτερόν τινα προσελθόντα καί ἀξιοῦντα θάψαι τόν ἑαυτοῦ πατέρα οὐδέ τοῦτο ποιῆσαι ἀφῆκε, δεικνύς ὅτι πάντων τήν ἀκολούθησιν τήν ἑαυτοῦ προτιμᾶν δεῖ». Βλ. καί Ματθ. 8,21-22.

[9]. Ἀποκ. 3,15-16.

[10]. Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, Κακή ὑπακοή καί ἁγία ἀνυπακοή, Θεσσα-λονίκη 2006.

[11]. Μ. Βασιλειου, Ἠθικά, Ὅρος Ο´, κεφ. ΙΒ´, PG 31, 825-828.