Πανηγύρια καί φιγουρομανία!...

Πανηγύρια καί φιγουρομανία!...

Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, ιεροκήρυκος

Μιλᾶμε γιά παράδοσι. Καί ζοῦμε τό παράδοξο! Μιλᾶμε γιά Εκκλησία. Καί ζοῦμε πανηγύρια φρικτῆς φιγούρας, τεράστιας σπατάλης, προκλητικοῦ θρη­σκευτικοῦ «χαβαλέ»! Μιλᾶμε γιά τιμή μαρτύρων, καί ζοῦμε τή λάμψι τῆς πολυτέλειας ἀκόμα καί στίς λάρνακες τῶν πάσης φύσεως καί προελεύσεως λει­ψάνων.

Δέν χρειάζεται νά δυσκολευθῆτε ψάχνοντας. Οἱ ἱστοσελίδες ἐκεῖνες, πού ἔχουν ἀποκλειστικά καί ἐργολαβικά ἀναλάβει νά καλύπτουν τά λεγόμενα «πολυαρχιερατικά συλλείτουργα», ἐνημερώνουν ἀνά μία περίπου ὥρα γιά τόν πλοῦτο τῆς κενοδοξίας καί φιγουρομανίας μέσα στόν ἅγιο χῶρο τοῦ θυσια­στηρίου.

• Μπορεῖτε νά φαντασθῆτε τόν Ἐσταυρωμένο τοῦ Γολγοθά, τόν Ἰησοῦ, τὀν Κύριο τῆς δόξης, νά δορυφορῆται τή Μεγάλη Παρασκευή ἀπό τριάντα (30) δε­σποτάδες, φανταχτερά καί χρυσοστόλιστα ντυμένους καί στεφανωμένους μέ περίλαμπρες μίτρες;

• Ἡ ἁγία Τράπεζα εἶναι ό Γολγοθάς. Τί δουλειά ἔχει ὅλος ὁ ἐπισκοπικός συν­ωστισμός γύρω-γύρω, πού τολμοῦν μάλιστα ὡρισμένοι ἀπό αὐτούς καί ἀπο­θέτουν τίς μίτρες τους πάνω στήν ἁγία Τράπεζα; «Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς».

Δέν θά πρότεινε κανείς σέ ἐπίσκοπο σήμερα νά λειτουργῆ μέ ἀκάνθινο στε­φάνι. Τουλάχιστον ὅμως ἄς λειτουργῆ καί ἄς παρίσταται στό Ναό τῆς λα­τρευτικῆς προσευχῆς καί συνάξεως, ὅπως ζητεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον διά τοῦ ἀποστόλου Παύλου, δηλαδή, ἀσκεπής (Α' Κορ. ια´ 5).

Ἀρέσκονται πολλοί σημερινοί ἐπίσκοποι νά λένε, ὅτι βρίσκοναι «εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ», ἐπικαλούμενοι τόν θεοφόρο Ἰγνάτιο, χωρίς βέβαια νά μᾶς πληροφοροῦν ποῦ καί γιατί λέει τό λόγο αὐτό ὁ ἀποστολικός Πατήρ.

Ἀλλ’ ὡς πρός τόν «τόπον», ὡρισμένοι λησμονοῦν δύο τόπους. Ὁ ἕνας εἶναι τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως μας ὁ τόπος. Εἶναι ὁ Σταυρός. Ὁ «κρανίου τόπος» (Ματθ. κζ 33). Οὕτε σέ σταυρό ζοῦμε οἱ σημερινοί διάκονοί Του, οὕτε σέ σταυρό μᾶς ἔχουν ανεβάσει.

• Λησμονοῦν, λοιπόν, πολλοί σημερινοί διάκονοί Του (κυρίως ἐπίσκοποι) τόν «κρανίου τόπον». Ἀλλά λησμονοῦν καί τόν ἄλλον, τόν δικό τους τόπο.

Πότε μερικοί (εὐτυχῶς ὄχι ὅλοι) Μητροπολίτες παραμένουν στόν τόπο τους;

Ὅταν διαρκῶς περιφέρωνται ἀπό πανηγύρι σέ πανηγύρι, ἀπό ὀνομαστήρια σέ ὀνομαστήρια, ἀπό χειροτονίες σέ χειροτονίες, ἀπό ὑποδοχές σέ ὑποδοχές, ἁπό λιτανεύσεις σέ λιτανεύσεις, ἀπό ταξίδια σέ ταξίδια, πότε θά τούς μείνη καιρός γιά τόν τόπο τους;

• Πότε θά ποιμάνουν τό λαό, πού τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος;

• Πότε θά ἐργαστοῦν πνευματικά, πρός οἰκοδομήν τοῦ λαοῦ, πρός φύλαξι τῶν προβάτων, ἰδίως τῶν παιδιῶν καί τῶν νέων;

• Πότε θά κλειστοῦν στό κελλί τους πρός περισυλλογή καί μελέτη;

Ὁ Χριστός γιά τόν κακό ποιμένα λέει, ὅτι «ἀφίησι τά πρόβατα καί φεύγει» (Ἰωάν. ι´ 12). Πιστεύουμε, ὅτι δέν θέλουν οἱ ἐπίσκοποί μας νά εἶναι κακοί ποι­μένες. Ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον παρασύρεται.

• Ἄς ἐπαναφέρη, λοιπόν, ἡ ἱερά Σύνοδος παλαιότερες ἐγκυκλίους γιά πε­ριορισμό τῶν πολυαρχιερατικῶν ἐμφανίσεων.

Ἑορτάζει ἕνας ἐπίσκοπος; Ἄς παραμείνη μέ τούς πιστούς τῆς ἐπαρχίας του, νά συμπροσευχηθοῦν. Καιρός ἄλλωστε λιτότητας.

Χειροτονεῖται ἕνας διάκονος ἤ πρεσβύτερος; Αρκεῖ ὁ ἐπίσκοπός του. Τί χρει­άζονται οἱ ἄλλοι;

Χειροτονεῖται ἕνας επίσκοπος; Ἀρκοῦν τρεῖς ἤ τέσσερις ἐπίσκοποι. Γιατί πρέ­πει νά μαζευθοῦν τριάντα δεσποτάδες;

Ἑορτάζει ὁ πολιοῦχος μιᾶς πόλεως; Εὐκαιρία ὁ ἐπίσκοπος νά δῆ τό λαό του, καί ἀντί νά κάνη προσφωνήσεις σέ ἀρχιερεῖς, νά ἀπευθύνη νουθεσίες πρός μετάνοια καί προκοπή πνευματική.