Λυκούργος Νάνης, Δυστυχώς ο διάλογος διεξάγεται δίχως ουσιώδεις όρους και προυποθέσεις

Δυστυχώς ο διάλογος διεξάγεται δίχως ουσιώδεις όρους και προυποθέσεις

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Από σχόλιο ΕΔΩ

Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που περιγράφει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος αλλά τυγχάνει εξ ολοκλήρου διαφορετική. Δυστυχώς ο διάλογος διεξάγεται δίχως ουσιώδεις όρους και προυποθέσεις με αποτέλεσμα να έχει αποβεί όχι μόνο ανωφελής, περιττός και μάταιος αλλά και βλαπτικός και επιζήμιος για τα συμφέροντα της Ορθοδοξίας.

Η εκλεκτή γραφίδα του μακαριστού πανεπιστημιακού καθηγητή Θεολογίας Κωνσταντίνου Μουρατίδη αποτυπώνει το μέγεθος της προσγενομένης, συνεπεία των διαλόγων, πνευματικής ζημίας ως εξής:

"" «Ὁ παρὼν θεολογικὸς διάλογος δὲν φαίνεται νὰ ὁδηγεῖ στὴν ποθητὴ ἑνότητα, ἀλλὰ στὴν "ἕνωση" τῶν "ἐκκλησιῶν". Οἱ προβλέψεις ὅσων ἔλεγαν ὅτι ἡ Ρώμη δὲν ἔχει διάθεση γιὰ διάλογο “ἐν τῇ ἀληθείᾳ”, ἀλλὰ μᾶς παραπλανᾶ καὶ στοχεύει σὲ ἕνωση ὑπὸ τὸν Πάπα, ἐπαληθεύονται. Ἀντίθετα, ὅσοι ἀπὸ ἐνθουσιασμό, κακὸ ὑπολογισμὸ ἢ ἄλλα κίνητρα μᾶς ἔσυραν στὸ διάλογο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἡ ἐκκλησία βγαίνει τραυματισμένη, καὶ μᾶς διαβεβαίωναν γιὰ τὶς καλὲς προθέσεις τῶν παπικῶν, ἀστόχησαν».

Ὁ Μουρατίδης ἐπίσης ἔγραφε, ὅτι ὅσοι συμμετέχουν στὸ διάλογο πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι διὰ τῆς συμμετοχῆς των «καλοῦνται νὰ συγκαλύψουν... τὴν πλεκτάνην τοῦ Βατικανοῦ πρὸς ἐξαπάτησιν...τοῦ Λαοῦ διὰ τὸν δῆθεν θεολογικὸν διάλογον… Κατὰ τὸ Παπικὸν σχέδιον… οἱ Ὀρθόδοξοι βλέποντες αὐτὸν τὸν συνεχῆ συγχρωτισμὸν Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ, τὴν συμπροσευχήν… θὰ περιέλθουν σὺν τῷ χρόνῳ καὶ βαθμιαίως εἰς πλήρη σύγχυσιν» (Μουρατίδη Κ., Ἡ ἀλήθεια διὰ τὸν «Θεολογικὸν» διάλογον, “Κοινωνία”, 1980, τ. 2ο, σελ. 145-146).

Αλλά και ο μακαριστός αγιορείτης γέρων π.Γεώργιος Καψάνης, ανήρ εγνωσμένου κύρους και ορθοδόξου φρονήματος, καταθέτει τα εξής βαρυσήμαντα που ανατρέπουν άρδην τους υπέρ των διαλόγων πατριαρχικούς ισχυρισμούς:

"Ο μακαριστός π.Γεώργιος Καψάνης για τους ζημιογόνους διαλόγους: «Ὁ ΡΚαθολικισμὸς ἀναγνωρίζεται ὡς ἰσότιμος Ἐκκλησία μὲ τὴν καθ’ ἡμᾶς Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία... Μετὰ τὴν ψευδο-σύνοδο Φερράρας... εἶναι ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ Ὀρθόδοξοι ἀμνηστεύουν τὶς σοβαρὲς αἱρέσεις» τοῦ παπισμοῦ. «Καὶ ὁ μὲν παπισμὸς ἐπέτυχε ...ὅ,τι μὲ τὸν Διάλογο “ἀγάπης καὶ ἀλήθειας” ἐστόχευε, ἡ δὲ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία …ἐξῆλθε ἀπὸ τὸν διάλογο τετρωμένη» (Καψάνη Γ., Ὀρθοδοξία καὶ Οὐμανισμός, Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός, 1995, σ. 7-8).

«Ἡ ἀνεκτικὴ στάσις τῶν Ὀρθοδόξων ἔναντι τοῦ παπισμοῦ δὲν δικαιολογεῖται γιὰ σοβαροὺς λόγους: α) Διότι τὸ Βατικανὸ ὄχι μόνο δὲν ἀρνεῖται ἢ τουλάχιστον ἀποσιωπᾶ τὰ αἱρετικά του δόγματα, ἀλλὰ τὰ ἀνανεώνει καὶ διακηρύττει…, β) Διότι τὸ Βατικανὸ ἐργάζεται κατὰ τῶν ὀρθοδόξων λαῶν μὲ τὴν οὐνία καὶ τὶς πολιτικοοικονομικές του ἐπεμβάσεις…, δ) Διότι πολλοὶ δυτικοὶ χριστιανοὶ ἀπογοητευμένοι ἀπὸ τὴν ἔκπτωση τοῦ ΡΚαθολικισμοῦ ἀναζητοῦν τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ τελικῶς δὲν τὴν εὑρίσκουν, διότι οἱ διαλεγόμενοι... λέγουν: “Μείνατε ὅπου εἶστε. Εἴμαστε τὸ ἴδιο. Ἡ ἕνωσις ἐπίκειται”. Ἔτσι κλείνεται ἡ θύρα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν σὲ πολλὲς ψυχὲς ποὺ ἀναζητοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ τὴ σωτηρία τους» (Καψάνη Γ., Ὀρθοδοξία καὶ Οὐμανισμός, Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός, 1995, σ. 8).

Όσο για το ακανθώδες ζήτημα της δαιμονικής και επαράτου Ουνίας αυτό κι αν δεν μπορεί και δεν πρέπει ούτε με σφαίρες να παρακάμψει η Ορθόδοξη πλευρά. Και αποτελεί εξ αντικειμένου έναν απ τους πιο σοβαρούς ουσιώδεις λόγους διακοπής του αρξαμένου και διεξαγομένου διαλόγου. Και όμως! Ο διάλογος συνεχίζεται παρά την ύπαρξη και δράση της τελευταίας!

Τέλος ενδιαφέρον θα είχε ο υπό του πατριάρχη Βαρθολομαίου σχολιασμός του χαρακτηρισμού "ανούσιο παίγνιο", τον οποίο χρησιμοποίησε όχι κανείς "συντηρητικός", φωνασκών υπερ-ζηλωτής", "ταλιμπάν", "μουτζαχεντίν", "φονταμενταλιστής", "τζιχαντιστής", "ακραία ψυχοπαθολογική προσωπικότητα", "ορθοδοξοαμύντορας" (ζητώ συγγνώμη απ τους φίλους του ιστολογίου για την παράθεση του γλωσσικού "ανθολογίου" απ το οποίο αντλούν οι θεράποντες του οικουμενισμού όταν πρόκειται η"χαριτόβρυτη" γλώσσα και γραφίδα τους να πλήξει τους αντιτιθεμένους και ενισταμένους), αναφερόμενος στον εν θέματι διάλογο, αλλά ο ομόφρων του πατριάρχη, γνωστός και μη εξαιρετέος, αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός που χρημάτισε επί σειράν ετών ηγετικό στέλεχος της Ορθόδοξης αντιπροσωπείας στους προαναφερθέντες διαλόγους.

Λ.Ν