Τι αυτάρκεια τροφίμων έχουμε; Πόσο μπορούμε να αντέξουμε σε περίπτωση κρίσης;

Τι αυτάρκεια τροφίμων έχουμε; Πόσο μπορούμε να αντέξουμε σε περίπτωση κρίσης;

Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης 

Ζούμε σίγουρα σε περίεργους καιρούς.

Οι εποχές των παχιών αγελάδων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Ζούμε εποχές ισχνών αγελάδων αλλά ή δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι ή δεν θέλουμε να το πιστέψουμε.

Πριν δύο χρόνια επισκεφτήκαμε το Άγιο Όρος και πήγαμε να πάρουμε την ευχή του γέροντος Ευθυμίου της Καψάλας.

Εκεί παρουσία περίπου 50 προσκυνητών μεταξύ των οποίων και δύο βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, προέτρεψε να μεριμνήσουμε για την διατροφική μας ασφάλεια όλοι, να φτιάξουμε ή δυνατόν μερικές κότες και μερικά ζωντανά όσοι μπορούμε.

Μετά δύο χρόνια βλέπουμε τα εξής τρομακτικά γεγονότα.

Τα αιγοπρόβατα στην Ελλάδα σφάζονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες, κοντεύουν ήδη το μισό εκατομμύριο λόγω λέει της ευλογιάς που ωστόσο δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο, και πάντα κατά καιρούς παρουσιάζονταν στα ζώα.

Έχουν ξεκινήσει ήδη περιορισμοί και στα κοτόπουλα λόγω της γρίπης των πτηνών.

Τα χοιρίδια λένε ότι ήδη παρουσιάζουν την ασθένεια της πανώλης.

Στην επαρχία ελάχιστα σιτηρά και δημητριακά προϊόντα πλέον καλλιεργούνται από τους αγρότες, με ευθύνη των Ελληνικών κυβερνήσεων και των πολιτικών που εφαρμόζουν.

Προς ημερών ο κ. Σπύρος Καχριμάνης αγρότης και πρόεδρος του κέντρου αγροτικής επιχειρηματικότητας, σε συνέντευξη του στο κανάλι του Militaire News υποστήριξε ότι η χώρα έχει διατροφική αυτάρκεια μόλις 15 ημερών.

Να θυμίσουμε απλώς ότι την δεκαετία του 1970 η Ελλάδα είχε 100% διατροφική αυτάρκεια.

Από τότε μέχρι και σήμερα ο αγροτικός και κτηνοτροφικός κόσμος της Ελλάδας κυνηγήθηκε μέχρις αφανισμού.

Λες και οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι μελισσοκόμοι και όλοι οι κλάδοι της τροφικής αλυσίδας ήταν εχθροί της κοινωνίας.

Εις μάτην γινόντουσαν αμέτρητα συλλαλητήρια και αγροτικές κινητοποιήσεις.

Κάθε φορά που οι αγρότες διαμαρτύρονταν για την αδυναμία τους να παράγουν, η εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση αντί να λύσει το πρόβλημα, ανακοίνωνε κάποιου είδους επιδότηση.

Στον τομέα της μελισσοκομίας, η κυβέρνηση απαγορεύει από τον μήνα Μάρτιο μέχρι τον μήνα Νοέμβριο, ουσιαστικά στους μελισσοκόμους να ανάψουν το καπνηστήρι τους, για να ασκήσουν το επάγγελμα τους.

Ουσιαστικά τους απαγορεύει και να εισέρχονται στα δάση, λες και το μέλι βγαίνει στις τσιμεντουπόλεις.

Στις δίκαιες διαμαρτυρίες τους, ανακοίνωσε μικρή επιδότηση 11 ευρώ ανά κυψέλη.

Έτσι καταστρέφεται η παραγωγή όμως.

Το αυτό φυσικά είναι Ευρωπαϊκή πολιτική, ώστε να εισάγουμε αγαθά από τρίτες χώρες όπως η Ουκρανία, η Τυνησία, η Αίγυπτος το Βιετνάμ και άλλες, που είναι χώρες με προβλήματα, χαμηλό βιοτικό επίπεδο και με οικονομικά πρόβλημα.

Πρόσφατα το Μακεδονικό πρακτορείο ειδήσεων έγραψε ότι στην Τουρκία εγκλωβίστηκε πλοίο, φορτωμένο με 3.000 αγελάδες προερχόμενο από την Ουρουγουάη λόγω διαδικαστικών προβλημάτων, στα χαρτιά διακίνησης των ζώων.

Στην Ευρώπη η Ουγγαρία, η Γαλλία και η Γερμανία ήταν υπερδυνάμεις στην εκτροφή βοοειδών, αλλά πλέον και εκεί η αύξηση των τιμών των ζωοτροφών κάνει ασύμφορη την εκτροφή τους.

Για αυτό έφτασαν οι Τούρκοι στην Λατινική Αμερική σε αναζήτηση ζώων.

Στην Ελλάδα το αυτό έχει γίνει προ πολλού με αποτέλεσμα το Ελληνικό Βόειο κρέας να καλύπτει μόλις το 5% των αναγκών της χώρας.

Και το κακό δεν τελειώνει εδώ.

Η χρήση ζιζανιοκτόνων φυτοφαρμάκων για δεκαετίες από τους αγρότες, σε συνδιασμό με την μη καλλιέργεια της γης, και την στροφή στις δενδροκαλλιέργειες έχουν κάνει το χώμα να βγάζει ελάχιστα βρώσιμα άγρια χόρτα και λαχανικά.

Επιπλέον η χρησιμοποίηση υβριδίων σπόρων δημητριακών και λαχανικών, απαγορεύει στον χρήστη να κρατήσει δικό του σπόρο για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο, καθώς αυτοί δεν δίνουν παραγωγή την δεύτερη χρονιά, και πρέπει κάθε χρόνο ο γεωργός να αγοράζει πιστοποιημένο σπόρο από τις μεγάλες εταιρείες κυρίως του εξωτερικού που τους παράγουν.

Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι τι θα γίνει σε περίπτωση μιας κρίσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη που ακολουθούν αυτές τις πολιτικές;

Είναι δυνατόν μια χώρα όπως η Ελλάδα που μπορεί να παράγει τα πάντα για την διατροφική της επάρκεια, να διαμορφώνει έτσι τις συνθήκες ώστε η παραγωγή να γίνεται ασύμφορη και οι αγρότες να εγκαταλείπουν το επάγγελμα και την ύπαιθρο;

Ανησυχούμε καθόλου για το τι θα γίνει σε μια ατυχή συγκυρία όλος αυτός ο πληθυσμός, που θα αναζητεί τρόφιμα για την επιβίωση του;

Ο κάθε ένας που θα πάει να γεμίσει το καλάθι του για τις ανάγκες του σπιτιού του, μπορεί να τσεκάρει τις χώρες προέλευσης των προϊόντων που θα αγοράσει.

Θα διαπιστώσει ότι το 90% αυτών δεν είναι ελληνικά.

Εφόσον δεν είναι ελληνικά έχουμε ήδη τεράστιο πρόβλημα.

Αυτή είναι μια κοινή διαπίστωση που ακούγεται πλέον και από πολιτικούς σε διάφορες εκπομπές της TV.

Το θέμα είναι ότι όχι μόνο δεν κάνουμε τίποτα για την αντιστροφή αυτού του κλίματος, αλλά επιδεινώνουμε την κατάσταση θανατώνοντας ζώα σαν να μην υπάρχει αύριο.

Εκτός και αν το αύριο το έχουμε αποφασίσει από σήμερα.

Αν όντως είναι έτσι, τότε αυτό το αύριο είναι πολύ ζοφερό...

Πηγή Orthi-pisti