Ὁ Ἅγ. Νικόλαος καί ὁ Ἅγ. Σπυρίδων ὑπῆρξαν πρόμαχοι τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐν ζωῇ καί ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας μετά θάνατον!…

 

Ὁ Ἅγ. Νικόλαος καί ὁ Ἅγ. Σπυρίδων ὑπῆρξαν πρόμαχοι τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐν ζωῇ καί ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας μετά θάνατον!…

     Γράφει ὁ κ. Νικόλαος Ζαχαριάδης, Καθηγητὴς Θεολόγος – συγγραφεύς & Πρωτοψάλτης

   Ὁσοιδήποτε ὕμνοι καὶ ἂν ἀφιερωθοῦν πρὸς τοὺς δύο αὐτοὺς μεγάλους Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν Ἅγιο Νικόλαο Ἐπίσκοπο Μύρων τῆς Λυκίας καὶ τὸν Κύπριο Ἅγιο Σπυρίδωνα Ἐπίσκοπο Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου, δὲν θὰ ἦσαν ἱκανοὶ, γιὰ νὰ ὑμνήσουν τὶς μεγάλες αὐτὲς Ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες, ποὺ γιορτάζονται στὶς 6 καὶ 12 Δεκεμβρίου κάθε χρόνο. Ἂν καὶ ἀγράμματοι ἐδογμάτισαν θεοπρεπῶς καὶ ἐθεολόγησαν ἁλιευτικῶς, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι, γιατί ἐδέχθησαν τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γνήσιοι ἐκφραστὲς τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὑπῆρξαν καὶ μετὰ θάνατο, μὲ τὰ ἄφθαρτα καὶ θαυματουργὰ σκηνώματά τους. «Γι’ αὐτὸ καὶ τὰ ἅγια λείψανα εἶναι τὸ ἀνεκτίμητο θησαυροφυλάκιο τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ ἡ αἰώνια δόξα της». (μοναχὸς Νικόδημος Μπιλάλης).

  Ἔζησαν σὲ μία ἐποχὴ ποὺ τάραζε τὴν Ἐκκλησία ἡ φοβερὴ αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ, ποὺ σήμερα τὰ ἐγγόνια καὶ δισέγγονα τοῦ Ἀρείου εἶναι οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἢ χιλιαστές. Καταπολέμησαν τὶς αἱρέσεις, ἀγωνίστηκαν, ἐβίωσαν τὴν Θεολογία καὶ ἀνεδείχθησαν πρότυπα Ἱεραρχῶν μὲ πίστη, θάρρος καὶ παρρησία, ὁμολόγησαν τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος «ἐστὶν ἡ κεφαλὴ» (Κολασ. 1,18) τῆς Ἐκκλησίας μας.

Θαυματούργησαν ἐν ζωῇ, ἀλλὰ καὶ μετὰ θάνατο. Τὰ σεπτά τους σκηνώματα ἀποτελοῦν τὸ πιὸ εὔγλωττο σύμβολο πνευματικῆς οἰκοδομῆς γιὰ κάθε Ὀρθόδοξο Χριστιανό. Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα λόγῳ Ἀραβικῶν ἐπιδρομῶν μεταφέρθηκε δι’ ἀσφάλεια στὴν Κωνσταντινούπολη (μέσα τοῦ 7ου αἰώνα). Μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1453 μ.Χ. μεταφέρθηκε στὴ νῆσο Κέρκυρα, ὅπου φυλάσσεται μέχρι σήμερα. Ὅμως τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου ποῦ εἶναι; Γιατί δὲν τὸ ἔχουμε; Γιατί; Τὴν ἐποχὴ τοῦ πολέμου τῶν Ἀγαρηνῶν, ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱερὸς συναξαριστής, τὸ μυροβόλο σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου γιὰ λόγους ἀσφαλείας τὸ μετέφεραν ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὸ Μπάρι τῆς Ἰταλίας. Ὁ πάπας τότε ἦταν ὀρθόδοξος, πρὸ τοῦ Σχίσματος Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ποὺ αὐτὴ εἶναι κράτος ἐν κράτει.

Τόσο μύρο ἔρρεε ἀπὸ τὰ πόδια τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ποὺ ὁ πάπας διέταξε νὰ κρατάει 3 καὶ 4 ὧρες ἡ θεία Λειτουργία, γιὰ νὰ μαζεύει περισσότερο μύρο, τὸ ὁποῖο θεράπευε ἀρρώστους. Γέμισε 2 βαρέλια μὲ μύρο! ΜΥΡΟ!!! Ὅταν ὁ πάπας ἔγινε αἱρετικός, δὲν ἔβγαζαν μύρο τὰ πόδια τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Τότε ὁ πονηρὸς καὶ δόλιος πάπας, ποὺ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας αἱρετικὸς καὶ ἄλλα… ἔβαλε ἕνα ὀρθόδοξο ἱερέα νὰ λειτουργήσει, μπροστὰ στὸ ἅγιο σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ὅταν ὁ ἱερέας ἄρχισε τὸ «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ…» ἀμέσως ἔγινε τὸ θαῦμα! Κρουνοί, ποτάμια ἄρχισαν νὰ τρέχουν ἀπὸ τὰ πόδια τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἅγιο μύρο. Μύρο! Ἀμέσως ὁ αἱρετικὸς πάπας ἐδαιμονίστηκε καὶ διέταξε καὶ διαμέλισαν τὸν Ἅγιο Νικόλαο καὶ τὸν πούλησε. Τὸ ἀκούσατε; Τὸ ΘΑΥΜΑ; Ἂς προβληματιστοῦμε…

Θέλετε ἄλλο ΘΑΥΜΑ; Στὸν τόπο ποὺ φυλάσσεται τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα, ἐπὶ βενετσιάνικης κατοχῆς,οἱ παπικοὶ γιὰ νὰ εἰσπηδήσουν στὰ ἄδυτα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔπιασαν τὸν Ἔπαρχο διοικητὴ, γιὰ νὰ τοὺς δώσει ἄδεια νὰ φτιάξουν ἕνα μικρὸ Ἀλτάριο, δηλ. παπικὴ ἁγία τράπεζα, γιὰ νὰ λειτουργήσουν στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα στὴν Κέρκυρα. Τὸ βράδυ ὁ Ἅγιος Σπυρίδωνας παρουσιάστηκε στὸ διοικητὴ στὸν ὕπνο του καὶ τοῦ εἶπε νὰ μὴ διανοηθοῦν νὰ φτιάξουν κάτι τέτοιο… Αὐτὸ ἐπαναλήφθηκε τρεῖς φορὲς χωρὶς νὰ δώσει ὁ διοικητὴς καμία σημασία. Ἔφτιαξαν τὸ ἀλτάριο! Τί ἔγινε; Ἀμέσως μία φωτιὰ βγῆκε σὰν κεραυνὸς ἀπὸ τὴν Ἁγία Λάρνακα (σκήνωμα) τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα καὶ σὲ ἐπίπληξη ὅλων ἔπεσε πάνω στὸ ἀλτάριο (παπικὴ τράπεζα) καὶ τὴν κατέκαυσε!!! Ἐπίσης κατακάηκε ὁλοσχερῶς ἀπὸ κεραυνὸ ἡ οἰκία τοῦ Ἔπαρχου. Ναὶ κατακάηκαν…

Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, οἱ γονεῖς τοῦ Ἁγίου Νικολάου ὀνομάζονταν Ἐπιφάνιος καὶ Νόνα. Ἐξελέγη ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας μὲ ὑπόδειξη Ἀγγέλου πρὸς τοὺς ἐπισκόπους.

Μόνον αὐτὰ τὰ δύο συγκλονιστικὰ θαύματα πρέπει νὰ μᾶς τονώνουν, ὥστε νὰ παραμείνουμε γνήσιοι Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἔδινε τὴν μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τῆς μυροβλυσίας καὶ ὁ Ἅγιος Σπυρίδωνας μὲ τὴ φωτιὰ ποὺ κατέκαυσε τὸ «ἀλτάριο». Ἂς τὰ ἀκούσουν αὐτὰ αὐτοὶ ποὺ θέλουν συλλείτουργα μὲ τοὺς αἱρετικοὺς παπικούς. Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος λέει ὅτι: «Ὁ παπισμὸς εἶναι ἕνα ἄψυχο σῶμα». Ὁ γέροντας τῶν Σέρβων Ἅγιος  Ἰουστῖνος Πόποβιτς τονίζει ὅτι: «Τρεῖς ὑπῆρξαν οἱ μεγάλες πτώσεις στὴν ἀνθρωπότητα τοῦ Ἀδάμ, Ἰούδα καὶ Πάπα». Ὁ παπισμὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία, εἶναι κράτος ἐν κράτει. Ὁ πάπας εἶναι ὁ 2ος πλανητάρχης ποὺ μία ζωὴ μᾶς περιπαίζει μὲ τὸ θεσμὸ τῆς ἐπαράτου Οὐνίας καὶ μὲ τὴν ἀπαγγελία τοῦ «Πιστεύω» ὀρθόδοξα. Εἶναι γνωστὰ τὰ ἐγκλήματά του σὲ βάρος τῶν ὀρθοδόξων λαῶν καὶ προπαντός τῆς ὀρθοδόξου Ἑλλάδας. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς τὸ εἶπε: «Νὰ καταρᾶσθε τὸν πάπα, γιατί αὐτὸς εἶναι αἰτία δεινῶν». Τὸ ἑλληνορθόδοξο γένος μας μέχρι σήμερα ἀντιστάθηκε ἡρωικὰ στὸν ἐκλατινισμὸ καὶ ἐξουνιτισμό. Καὶ πολλὲς φορὲς αὐτὴν τὴν ἀντίδραση τὴν πλήρωσε ἀκριβὰ μὲ τὶς Σταυροφορίες. Τὸν καιρὸ τῶν Σταυροφόρων ποὺ οἱ παπικοὶ ἅρπαζαν καὶ ἔκλεβαν τὰ ἅγια λείψανα τῶν ἁγίων μας, οἱ ὀρθόδοξοι ἀντικαθιστοῦσαν τὰ ἀληθινὰ λείψανα μὲ κάποια ἄλλα, γιὰ νὰ διασώσουν τὰ ἀληθινά.

Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες «Στήκετε καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις…»

Ὁ ὅρος καθολικός, ἀνήκει μόνον στὴν Ὀρθοδοξία. Κακῶς οἱ παπικοὶ λέγονται καθολικοί. Λέγονται παπικοὶ – αἱρετικοί. Στὰ παγκόσμια συμβούλια τῶν ἐκκλησιῶν (δηλ. αἱρέσεων καὶ σχισμάτων) αὐτὰ δὲν ἀποτελοῦν ἐκκλησίες, ἀλλὰ ὁμολογίες… Πρέπει ὅταν συζητᾶμε μὲ τοὺς αἱρετικούς, νὰ τονίζουμε κυρίως μὲ τοὺς παπικούς, τὶς διαφορὲς καὶ κακοδοξίες τους.

1) τὸ πρωτεῖο, 2) τὸ ἀλάθητο, 3) κτιστὴ χάρη, 4) παποκαισαρισμὸ καὶ 5) φιλιόκβε, (λένε οἱ παπικοὶ ὅτι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ – Μεγάλη αἵρεση…)

Τελειώνω μὲ τὰ λόγια τοῦ μεγάλου μου διδασκάλου ἀειμνήστου πατρὸς Θεοκλήτου Διονυσιάτη – Ἁγιορείτη, ὅτι: «Η ΑΓΙΑ ΜΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΣΥΖΗΤΑ – ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΖΗΤΑ. ΔΙΔΕΙ – ΔΙΔΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΝ…».

(Τὰ συμπεράσματα δικά σας).

orthodoxostypos