Ο ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΕΣΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΥΝΑΞΙΝ

«Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἀκολουθεῖ τὸν Χριστόν!»

Ο ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΕΣΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΥΝΑΞΙΝ

 «Οἱ Ὀρθόδοξοι Προκαθήμενοι νὰ συγκεντρωθοῦν εἰς τὸ Ἀμμὰν τῆς Ἰορδανίας, διὰ νὰ ἐξετάσουν τὴν κρίσιμον καὶ δραματικὴν κατάστασιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἔχει περιέλθει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀναζητήσουν λύσεις».

 Γράφει ὁ κ. Διογένης Δ. Βαλαβανίδης, πρόεδρος Κέντρου Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας»

 Βελιγράδι, 06.11.2024

  Θειότατε,

  Τὸ «Κέντρο Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας» ἀπὸ τὸ Βελιγράδι ἀπευθύνει ἔκκληση σὲ Ἐσᾶς, ὡς Πατριάρχη Ἱεροσολύμων καὶ πάσης Παλαιστίνης, ἀλλὰ καὶ φύλακα τοῦ Τάφου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ προσκαλέσετε τοὺς Προκαθήμενους ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸ Ἀμμὰν τῆς Ἰορδανίας, ὅπως τὸ κάνατε τὸν Μάρτιο τοῦ 2020. Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτή, ἡ ἐξαιρετικὰ κρίσιμη καὶ δραματικὴ  κατάσταση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ ἐξετασθεῖ, μὲ  σκοπὸ νὰ βρεθοῦν λύσεις γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἑνότητά της.

  Πρὸς ἐπιβεβαίωση αὐτοῦ, ἐπισημαίνουμε ὅτι γινόμαστε μάρτυρες ἑνὸς θανάσιμου κινδύνου γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ σύνολό της, ἰδιαίτερα τὴν στιγμὴ ποὺ εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ ἀλλοίωση τῆς πίστης μας, εἶναι ὁ κύριος στόχος τῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης.

  Δυστυχῶς, μερικοὶ προκαθήμενοι συμμετεῖχαν σὲ αὐτὴν τὴν προσπάθεια, ὅπως ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος Α΄, ὁ ὁποῖ­ος ἀναγνώρισε τὴ λεγόμενη αὐτοκεφαλία τῶν σχισματικῶν στὴν Οὐκρανία, ἡ ὁποία πυροδότησε τὴ σπίθα τῆς σύγκρουσης ποὺ ὁδήγησε σὲ ἔνοπλες ἐνέργειες, ποὺ κρατοῦν σὲ αὐτὴ τὴ χώρα γιὰ σχεδὸν τρία χρόνια. Ταυτόχρονα, ἡ Οὐκρανικὴ Ὑπηρεσία Ἀσφαλείας ξεκίνησε μία, ἄνευ προηγουμένου, τρομοκρατία ἐναντίον μελῶν τῆς κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τὴν ὁποία ὁλόκληρος ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος, συμπεριλαμβανομένης τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ἔχει ἀναγνωρίσει ἐδῶ καὶ περισσότερα ἀπὸ 300 χρόνια! Στὴ συνέχεια, τὸ Οὐκρανικὸ Κοινοβούλιο (Verkhovna Rada) ψήφισε τὸ νόμο 8371 ποὺ ἀπαγορεύει τὴν διακονία καὶ τὴ δραστηριότητα τῆς κανονικῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι, ἡ πρώτη στὴν ἱστορία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, εἰς τὴν ὁποίαν ἀπαγορεύεται ἡ δραστηριότητά της. Ταυτόχρονα, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴ διακοπὴ τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας μεταξὺ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (τῆς πολυπληθέστερης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸν κόσμο).

  Γίναμε ἐπίσης μάρτυρες τῶν ἐπιζήμιων ἀποφάσεων τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μὲ τὴν δική της θέληση ἐγκατέλειψε τὸν πολὺ σημαντικὸ διοικητικό της ρόλο, «δίνοντας αὐτοκεφαλία ὡς Μητέρα Ἐκκλησία», καὶ ἔδειξε μὲ τοῦτο ὅτι ἐργάζεται ἐνεργὰ γιὰ τὴν ἀποδυνάμωση καὶ τὴν ἀποσύνθεση ὁλόκληρης τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο εἰσήγαγε πρόσθετη διχόνοια στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι δίνοντας τὸ ὄνομα στὴ νεοσύστατη αὐτοκέφαλη ἐκκλησία, «Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία – Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀχρίδας», δικαίως προκάλεσε ἀγανάκτηση στὶς ἑλληνόφωνες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, γιὰ τὸ λόγο ὅτι πολλοὶ ἀποκλείουν τὴν ἀναφορὰ τοῦ οὐσιαστικοῦ «Μακεδονία» καὶ τοῦ ἐπιθέτου «Μακεδονικός». Αὐτὸ εἶναι κατανοητό, γιατί εἶναι ἀναμφισβήτητο γεγονός, ὅτι τὸ «Μακεδονία» εἶναι ἕνα ἑλληνικὸ ὄνομα, ποὺ ὑπάρχει γιὰ περισσότερα ἀπὸ 3000 χρόνια.

  Τέλος, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἱστορικοὺς κανονολόγους καὶ ἐπιστημονικὸς σύμβουλος τοῦ Ἱστορικοῦ Ἰνστιτούτου τῆς Σερβικῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν καὶ Τεχνῶν, ὁ καθ. Δρ Miodrag M. Πέτροβιτς ἔγραψε: «Μέχρι τὸ τέλος τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀχρίδας δὲν ἦταν ποτὲ «Μακεδονική». Ἱδρύθηκε τὸ 535 ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἰουστινιανὸ Α’ (527-565) ὡς βυζαντινό, δηλ. ρωμαϊκό, ἐκκλησιαστικὸ ἵδρυμα. Ἦταν, λοιπόν, ἡ αὐτοκέφαλη ἐκκλησία τῶν Ρωμαίων, δηλ. Ἑλληνική, Βυζαντινή».

  Θὰ γίνουν τὰ πράγματα χειρότερα, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, τὴν ἄνοιξη τοῦ 2025 ποὺ προγραμματίζεται ἡ ὑπογραφὴ τῆς Ἕνωσης μεταξὺ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῆς Ἱερᾶς Ἕδρας, μὲ ἀφορμὴ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ κοινοῦ Πάσχα καθὼς καὶ τῆς 1700ῆς ἐπετείου τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Μάλιστα, τὸ Βατικανὸ καὶ ἡ Κωνσταντινούπολη θέλουν νὰ ἀνακηρύξουν μὲ ἔναυσμα αὐτὴ τὴν ἐπέτειο τὴν ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι ἀγνοοῦν πλήρως τὴν ὕπαρξη σχισμάτων καὶ αἱρέσεων τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἐδῶ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἐπισημάνουμε ὅτι τὸ 325 ἡ Ἐκκλησία καταδίκασε τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ἐνῷ αὔριο θὰ εὐλογήσει τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεση τῶν Λατίνων καὶ θὰ ἑδραιώσει μία ψευδῆ ἑνοποίηση στὸ ψέμα. Προφανῶς, ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία θέλει νὰ ἐπιτύχει τὴν παπικὴ πρωτοκαθεδρία μὲ ὁποιοδήποτε κόστος, γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίζεται ἐδῶ καὶ αἰῶνες.

  Στὸ σημεῖο αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ τονίσω ὅτι γιὰ ἐμένα προσωπικὰ ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοῦ Πρώτου Ἱεράρχη του εἶναι ὀδυνηρὸ γεγονός, λαμβάνοντας ὑπόψη ὅτι ἂν καὶ γεννήθηκα στὸ Βελιγράδι, ἀνατράφηκα μὲ τὸ ἑλληνικὸ πνεῦμα, πλήρους ἀφοσιώσεως στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στὴν οἰκογένεια, στὴν πατρίδα καὶ στὴν παράδοση. Ἂν καὶ ἡ καταγωγὴ τῆς οἰκογένειάς μου εἶναι ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία, τὴν Καισάρεια, τὴν Καππαδοκία, γιὰ ἐμένα, ἡ ἀφοσίωση στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ εἶναι πολὺ μεγαλύτερη, πιὸ σημαντικὴ καὶ πολύτιμη ἀπὸ τὴν πρωτοκαθεδρία τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ προκαθημένου του!

  Τὸ «Κέντρο Προστασίας τῆς Χριστιανικῆς Ταυτότητας» πιστεύει ὅτι ἡ συγκέντρωση τῶν Ὀρθοδόξων ἡγετῶν στὸ Ἀμμὰν πρέπει ἀπαραίτητα  νὰ  πρα­γματοποιηθεῖ, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀναμένεται μία σκληρὴ ἐκστρατεία ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης γιὰ ὑπονόμευση τῆς ἑνότητας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ τῆς προώθησης τῆς ἰδέας τοῦ λεγόμενου «ἀναντικατάστατου τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Κωνσταντινούπολης. Δηλαδὴ ὅτι εἶναι μία ἀρχὴ – sine qua non -, χωρὶς τὴν ὁποία εἶναι ἀδύνατο νὰ γίνει ὁποιαδήποτε Ὀρθόδοξη σύναξη στὴν Ἐκκλησία»! Αὐτὸ θὰ σήμαινε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία ὑπάρχει μόνο ἐκεῖ ποὺ εἶναι ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κάτι ποὺ εἴχαμε τὴν εὐκαιρία νὰ ἀκούσουμε προσωπικὰ ἀπὸ αὐτὸν κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὴ Μονὴ Καρακάλλου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ μοναχὸς Ἐπιφάνιος. Μὲ ἄλλα λόγια, αὐτὸ θὰ σήμαινε ὅτι τὸ μυστικὸ τῆς πίστης δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς ποὺ σαρκώθηκε, ποὺ ἔπαθε καὶ σταυρώθηκε, ποὺ ἀνέστη καὶ ποὺ ἀνελήφθη, ἀλλὰ τὸ μυστικό τῆς πίστης καὶ τῆς σωτηρίας εἶναι στὴν ἀναφορὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως!

Ἀντίθετα, σήμερα κάθε πιστὸς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας εἶναι πεπεισμένος ὅτι κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀκυρώσει τὴν πίστη, τὸ Εὐαγγέλιο ἢ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἀκόμα κι ἂν κάθεται στὸν ὑψηλότερο θρόνο τῆς Ἐκκλησίας ἢ τῆς αὐτοκρατορίας. Οὔτε οἱ εἰδωλολάτρες αὐτοκράτορες, οὔτε οἱ αἱρετικοὶ αὐτοκράτορες, οὔτε οἱ ἄθεοι ἄρχοντες, οὔτε οἱ ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε οἱ πατριάρχες τὸ κατάφεραν. Δὲν θὰ τὸ πετύχει οὔτε σήμερα, ὅποιος τολμήσει νὰ τὸ προσπαθήσει.

  Παναγιώτατε,

  Αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συγκαλέσουμε σύναξη τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, διότι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σήμερα, de facto, ἂν καὶ ὄχι de jure, ἔχουμε σχίσμα, ποὺ ἐκδηλώνεται μέσῳ τῆς ἔλλειψης κοινωνίας μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων ἐξαιτίας τῶν ἐνεργειῶν ἑνὸς ἀπὸ τοὺς Πατριάρχες, τοῦ Βαρθολομαίου Κωνσταντινουπόλεως. Εἶναι σαφὲς ὅτι αὐτὸ τὸ de facto σχίσμα ὑπάρχει λόγῳ ἐξωτερικῶν πιέσεων καὶ ἀνικανότητας ὁρισμένων ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων, ἀλλὰ καὶ λόγῳ τοῦ ὑπάρχοντος συστήματος ρύθμισης τῶν διορθοδόξων σχέσεων. Μὲ ἄλλα λόγια, ἕνας μεγάλος κίνδυνος μᾶς ἀπειλεῖ, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο ὑποκαθιστᾶ τὸ θεῖο στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ πρακτικὰ τὴν ἀκυρώνει.

  Ἡ στάση τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, μᾶς εἶναι ἀπολύτως σαφὴς ἀπὸ τὴν ἀπάντηση ποὺ ἔστειλε στὸν Πατριάρχη Ἀντιοχείας  Ἰωάννη, μετὰ ἀπὸ τὶς συχνὲς ἐκκλήσεις ἀπὸ μεγάλο ἀριθμὸ Ἐπισκόπων καὶ Προκαθημένων τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν νὰ συγκληθεῖ Πανορθόδοξη Σύνοδος. Ὁ Πατριάρχης ἀρνήθηκε, λέγοντας ὅτι  σὲ περίπτωση ποὺ θὰ συγκληθεῖ Σύνοδος αὐτὸ θὰ «δείξει ὅτι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμαστε ἑνωμένοι στὴ διαφωνία μας, δηλαδὴ ὅτι εἴμαστε ἑνωμένοι στὴ διχόνοιά μας»!

  Παναγιώτατε,

  Πιστεύουμε ὅτι βρισκόμαστε στὴν περίοδο τῆς αὐγῆς πρὶν ἀπὸ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ αὐτοὶ ποὺ ὑποτίθεται πὼς ὁδηγοῦν τὸ ποίμνιο ἔχουν πλανηθεῖ, καὶ τὸ ποίμνιο εἶναι αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ διορθώσει τοὺς ἀρχιποιμένες σήμερα. Γι’ αὐτὸ οἱ πιστοὶ πρέπει νὰ διορθώνουν τοὺς ἱερεῖς καὶ τοὺς πλανημένους ἐπισκόπους, ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν παρεκκλίνει ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς Ὀρθοδοξίας. Προσωπικά, ἀνατράφηκα σύμφωνα μὲ τὴν πίστη ὅτι πρέπει νὰ ἀκούω τὸν Ἐπίσκοπο ὡς τὸν Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ πρόβλημά μας εἶναι τεράστιο, ἀκριβῶς λόγῳ τοῦ ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως δὲν μοιάζει μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ὅτι ἀποκηρύσσει τὸν Χριστό.

  Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ Σᾶς παρακαλοῦμε, ὡς Πατριάρχη Ἱεροσολύμων καὶ πάσης Παλαιστίνης, ἀλλὰ καὶ ὡς φύλακα τοῦ Τάφου τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, παρὰ τὶς προκλήσεις καὶ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ συνεπάγεται μία τέτοια ἐνέργεια, νὰ προσκαλέσετε τοὺς Προκαθημένους ἀπὸ ὅλο τὸ ὀρθόδοξο ἐκκλησιαστικὸ σῶμα νὰ συγκεντρωθοῦν στὸ Ἀμμάν, στὴν Ἰορδανία, ὅπου νὰ ἐξετάσουν τὴν σημερινὴ κρίσιμη καὶ δραματικὴ κατάσταση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ νὰ βροῦν λύσεις καὶ τρόπους γιὰ τὴν ἑνότητά της.

  Προσευχόμαστε στὸν Κύριο καὶ Θεό μας γιὰ τὴν καλή Σας ὑγεία, ἀσπαζόμαστε τὴν ἁγία Σας δεξιὰ καὶ παραμένουμε γιὰ πάντα ἀφοσιωμένοι.

ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ

Ἀντίγραφα ἀποστέλλονται σὲ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες: (Σύμφωνα μὲ τὸ δίπτυχόν μας)

1. Κωνσταντινούπολη 2. Ἀλεξάνδρεια 3. Ἀντιόχεια 4. Μόσχα 5. Ρουμανία 6. Βουλγαρία 7. Γεωργία 8. Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου 9. Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν 10. Ἀλβανία 11. Πολωνία 12. Τσεχικὲς χῶρες καὶ Σλοβακία 13. Ἱερὰ Σύνοδο Ἐπισκόπων τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας

– Ἑλληνικὴ ἑβδομαδιαία ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος»

– Σερβικὴ Ὀρθόδοξη ἱστοσελίδα “Borba za veru”

– Σερβικὴ ἱστοσελίδα “Κέντρο Γεωστρατηγικῶν Μελετῶν”

orthodoxostypos