σ.σ. Ο θλιβερός και σιχαμερός ρόλος της υποταγμένης διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος που εξέκλινε της πορείας της, φαίνεται στις δόλιες δράσεις της λεγόμενης ‘Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου’ στην Ουκρανία.
Η μεταπατερική ψευτοθεολογική σχολή Βόλου, αυτό το ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ στην Μητρόπολη Δημητριάδος που λαμβάνει κρατικές, και άλλες, χορηγίες, είναι η αιχμή του δόρατος μιας ιμπεριαλιστικής γεωπολιτικής που χρησιμοποιεί την Εκκλησία για να υλοποιήσει τους πιο βρωμερούς και τρισάθλιους σκοπούς της. Πώς θα ανατραπεί τούτο το κακό που προκαλούμε αυτήν την στιγμή στην χιλιοβασανισμένη Ουκρανία; Μαζεύουμε εδώ αχειροτόνητους που παριστάνουν τους κληρικούς και λαϊκούς wannabe θολολόγους του σχισματικού μορφώματος της Ουκρανίας που διώκει την κανονική Εκκλησία, τους φορτώνουμε με σάπια οικουμενιστική ψευτοθεολογία και αντιπάθεια για τους Ρώσσους αδελφούς τους, και τους στέλνουμε πίσω για να δηλητηριάσουν την κοινωνία τους. Και όσο είναι εδώ, χλευάζουμε και τα Μυστήρια επιτρέποντάς τους να συλλειτουργήσουν στις Θείες Λειτουργίες. Ενώ ως Έλληνες θα έπρεπε να μεταλαμπαδεύουμε το αληθινό Ευαγγέλιο, εμείς δείχνουμε αχαριστία και ασέβεια, εξάγουμε βρώμα, διχόνοια και δυσωδία επειδή επιτρέπουμε στην γνωστή συμμορία των βανδάλων και των ληστών να αλωνίζουν μέσα στην Εκκλησία. Ως πότε θα τους ανεχόμαστε;
Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς
«Ολοκληρώθηκε την Κυριακή, 21 Ιουλίου, το Πέμπτο Θερινό Σχολείο για Ουκρανούς Κληρικούς και Λαϊκούς Θεολόγους, που διοργανώθηκε από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου, με την υποστήριξη της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, της Μητρόπολης Δημητριάδος και της Μητρόπολης Περιστερίου. Το θερινό σχολείο είχε ως στόχο να εξοικειώσει τους συμμετέχοντες με τις νέες κοινωνικο-πολιτικές προκλήσεις (εκκοσμίκευση, παγκοσμιοποίηση, θρησκευτικός πλουραλισμός, ανοιχτή κοινωνία), προσφέροντας πρόσβαση σε πηγές και στην πιο πρόσφατη βιβλιογραφία πάνω στα θέματα που σχετίζονται με την οργάνωση και τη λειτουργία μιας Εκκλησίας στο σύγχρονο και απαιτητικό ευρωπαϊκό περιβάλλον, καθώς και επαρκή επισκόπηση των πλέον προσφάτων εξελίξεων στη σύγχρονη ορθόδοξη θεολογία.
Οι διδάσκοντες και τα θέματα που πραγματεύτηκαν ήταν οι παρακάτω: Paul Ladouceur (Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Τορόντο και Πανεπιστήμιο Λαβάλ, Καναδάς) «Ο Θεός και ο κόσμος: Σύγχρονες Ορθόδοξες Θεολογίες της Δημιουργίας» & «Ένα βιβλίο ζωής: Η Φιλοκαλία και η φιλοκαλική αναβίωση»· Νίκος Κουρεμένος (Επιστημονικός Συνεργάτης της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου) «Η επίδραση των Ελλήνων Θεολόγων του 18ου αιώνα στην περιοχή της Ουκρανίας: Οι περιπτώσεις του Ευγενίου Βουλγάρεως και του Νικηφόρου Θεοτόκη»· Μαρία Κωνσταντίνα Terss (Τερζοπουλου) (Υποψήφια Διδάκτωρ και Εκπαιδεύτρια, Τμήμα Τεχνών και Ιστορίας Τεχνών, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, ΗΠΑ) «Η Εικονομαχία και η Εικονολατρεία ως μεσαιωνικά γεωπολιτικά και κοινωνικοπολιτισμικά ορόσημα» & «Οι εικόνες ως διπλωματία: Η πολιτιστική ενσάρκωση αξιών μέσα στον λόγο, την εικόνα και το συναίσθημα»· Νικόλαος Ασπρούλης (Αναπληρωτής Διευθυντής, Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου· Διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο) «Προς μια Θεολογία ανοχής: Μια Ορθόδοξη Άποψη»· π. Βασίλειος Θερμός (Καθηγητής, Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών, Ψυχίατρος παίδων και εφήβων) «Πνευματική και ψυχολογική ζωή: Μια αμοιβαία αλληλεπίδραση» και «Η νεολαία του 21ου αιώνα και η Ορθόδοξη συνείδηση»· Δημήτριος Μόσχος (Καθηγητής και Πρόεδρος Τμήματος Θεολογίας Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών) «Η ιστορία του μοναχισμού ως μέσο επαναπροσέγγισης της κοινωνίας και της χριστιανικής κοινότητας στον πρώιμο μεσαίωνα και το μέσο Βυζάντιο» & «Η εξέλιξη της ελληνόφωνης θεολογίας μετά τον 19ο αιώνα»· Gayle Woloschak (Καθηγήτρια, Τμήμα Ογκολογίας, Πανεπιστήμιο Νορθουέστερν, ΗΠΑ· Ορθόδοξη Σεμινάριο «Αγία Σοφία», Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία στις ΗΠΑ, Οικουμενικό Πατριαρχείο) «Ιατρικά και ποιμαντικά ζητήματα προβληματισμού για τους Ορθόδοξους χριστιανούς», Vassa Larin (Ορθόδοξο πρόγραμμα κατήχησης «Καφές με την αδελφή Βάσσα», Αυστρία) «Η Oρθόδοξη κατήχηση στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης»· π. Brandon Gallaher (Αναπληρωτής Καθηγητής Συστηματικής Θεολογίας, Πανεπιστήμιο Έξετερ, Μεγάλη Βρετανία) «Ο εθνοφυλετισμός και ο “Ρωσικός κόσμος”: Αίρεση ή κοσμικό πολιτικό δόγμα; Η συζήτηση στη διασπορά» & «Ορθόδοξος Χριστιανισμός και διαθρησκευτικές επαφές»· Παντελής Καλαϊτζίδης (Διευθυντής, Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου) «Νέες τάσεις στην Ελληνική Ορθόδοξη Θεολογία»· Γεώργιος Βλαντής (Διευθυντής του Συμβουλίου Χριστιανικών Εκκλησιών της Βαυαρίας, Γερμανία· Eπιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου) «Η Ορθόδοξη συμμετοχή στον διαχριστιανικό διάλογο: Θεολογικές Αρχές» & «Η επέτειος της συνόδου της Νίκαιας (325) και η οικουμενική σημασία της»· Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος (Παπαθωμάς) (Καθηγητής Κανονικού Δικαίου, Θεολογική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών) «Οι συλλογές κανονικού νόμου της Ορθόδοξης Εκκλησίας»· Ionut Billiuta (Επιστημονικός συνεργάτης, Ινστιτούτο Γ. Σινκάι, Ρουμανική Ακαδημία, Τάργκου Μούρες, Ρουμανία) «Θρησκευτική ελευθερία στην μετα-κομμουνιστική Ρουμανία: Μια ιστορία πολλών σιωπών – Μια εκκλησία πολλών φωνών» και Μητροπολίτης Σηλυβρίας Μάξιμος (Βγενόπουλος) (Δρ. Πανεπιστημίου Λονδίνου, Οικουμενικό Πατριαρχείο) «Ο διμερής διάλογος Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών: Ιστορία και Θεολογία».
Στο πλαίσιο του θερινού σχολείου, οι καταρτιζόμενοι επισκέφθηκαν επίσης χριστιανικά μνημεία της Μητρόπολης Δημητριάδος (τις μονές Άνω και Κάτω Ξενιάς, τον ναό των Ταξιαρχών στις Μηλιές, τον ναό των Ταξιαρχών στην Τσαγκαράδα, τους ναούς της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, των αγίων Πάντων και του αγίου Νικολάου, όπως επίσης και το Μουσείο Βυζαντινής τέχνης και Πολιτισμού, στη Μακρινίτσα), ενώ επίσης συμμετείχαν σε ακολουθίες και στην τέλεση της θείας λειτουργίας, και σε αρκετές περιπτώσεις οι συμμετέχοντες ιερείς συλλειτούργησαν. Πρόκειται για το πέμπτο θερινό σχολείο αυτού του τύπου, και το τρίτο που πραγματοποιήθηκε με φυσική παρουσία (λόγω της πανδημίας, τα μαθήματα του 2021 και του 2022 έγιναν διαδικτυακά).»
Η λέξη "καρκίνωμα" είναι πολύ "λίγη" προκειμένου να περιγράψει το μέγεθος της επικινδυνότητας που συνεπάγεται η ύπαρξη και δραστηριότητα της ακατονόμαστης αυτής δράκας, των αποδομητών της Ορθοδόξου Θεολογίας και θεραπόντων της νοθεύσεως της γνήσιας εκκλησιαστικής διδαχής, για το εκκλησιαστικό σώμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή