Ὁ Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Δαμασκηνὸς «ξανακτύπησε»: Ἀπαγόρευσις ἐξορκισμῶν εἰς τὴν Μητρόπολιν
Γράφει ὁ κ. Βασίλειος Ξεσφίγγης
Ἀλγεινὴ ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ νέα ἐπινόηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ.κ Δαμασκηνοῦ νὰ ἀπαγορεύσει τὴν τέλεση ἐξορκισμῶν στὴν Μητρόπολη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας.
Μὲ ἐγκύκλιό του ἀπαγορεύει ρητὰ τὴν τέλεση τοῦ ἐξορκισμοῦ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του.
Παρὰ τὸ νεαρό τῆς ἡλικίας του ὁ Μητροπολίτης Δαμασκηνὸς μὲ τὶς πράξεις του δείχνει νὰ συμπεριφέρεται ὡς ὁ ἔχων τὸ ἀλάθητο ἀπὸ τὴν μία πλευρά, καὶ μὲ τὴν στήριξη ὀλίγων κλακαδόρων ἱερέων δυστυχῶς ὡς ἄλλος Γρηγόριος Περιστερίου ἀπὸ τὴν ἄλλη.
Ὀλίγων κλακαδόρων ποὺ ἐξαργυρώνουν μὲ τὴν συγκατάθεσή τους στὸ γκρέμισμα τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ μία μετάθεση σὲ καλύτερη ἐνορία.
Ἂς δοῦμε ὅμως τί εἶναι ὁ ἐξορκισμὸς καὶ πότε αὐτὸς πρέπει νὰ τελεῖται.
Ἐξορκισμός: Ὅπως διαβάζουμε στὰ διάφορα εἰδικὰ ἐγχειρίδια, ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἐξορκισμοὺς ἐννοοῦμε ὅτι πρόκειται γιὰ μία ἁγιαστικὴ πράξη τῆς Ἐκκλησίας μας τῆς κατηγορίας τῶν ἀρνητικῶν καθιερώσεων.
Σκοπὸς τοῦ ἐξορκισμοῦ εἶναι ἡ ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ ἀπαλλαγή τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ τῶν κτισμάτων Του ἀπὸ τῆς δαιμονικῆς κατοχῆς ἢ ἐπηρείας ἢ καὶ αὐτῆς τῆς ροπῆς τῶν δαιμονίων δυνάμεων, ὑπὸ τὴν ὁποία βρίσκεται ἡ λογικὴ καὶ ἄλογη φύση.
Ὡστόσο μὲ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν διδασκαλία της πορεύτηκε τὸ ἔθνος καὶ τὸ γένος μας ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο χιλιάδες χρόνια.
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀλλάζουν παραδόσεις, συνήθειες καὶ πίστη αἰώνων μὲ μία μονοκονδυλιά.
Στὰ μάτια τῶν ἁπλῶν πιστῶν αὐτὸ φαντάζει σὰν ἡ Ἐκκλησία νὰ ἀφήνει τὸν διάβολο νὰ ἁλωνίζει ἀνενόχλητος.
Ἡ νεωτεριστικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποὺ βλέπουμε τελευταῖα νὰ δημιουργεῖται δείχνει νὰ ὁμοιάζει περισσότερο μὲ Προτεσταντική, μὲ τὴν χειροτονία Ἱερειῶν, μὲ τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τὸ ἱερὸ θυσιαστήριο, μὲ τὴν κατάργηση τῶν Τέμπλων τοῦ Ἱεροῦ βήματος, μὲ τὴν συντόμευση καὶ τὴν περικοπὴ τῶν ἀκολουθιῶν, μὲ τὸ κοινὸ Πάσχα ποὺ δὲν θὰ εἶναι σύμφωνο μὲ ὅσα ὅρισε ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Νίκαιας καὶ τόσα ἄλλα.
Λέει λοιπὸν ὁ ποιμενάρχης μας στὴν ἐγκύκλιό του, πὼς σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τοὺς ἐξορκισμοὺς οἱ ἄνθρωποι πρέπει νὰ στέλνονται σὲ ψυχιάτρους καὶ νὰ μὴ διαβάζεται ἐξορκισμὸς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς.
Ὡς ταπεινὸς χριστιανὸς σᾶς ρωτάω Δέσποτα.
Ἂν ἐγὼ χρήζω ψυχιατρικῆς ἐξετάσεως ἢ καὶ ἀγωγῆς, ἀλλὰ παράλληλα μὲ τὴν ἀγωγή μου ἐπιθυμῶ καὶ τὸν ἐξορκισμὸ γιὰ λόγους πίστεως ἢ καὶ ἐμψυχώσεως στὸν ἀγῶνα πού κάνω, γιὰ ποιὸ λόγο μοῦ τὸ ἀπαγορεύετε αὐτό;
Ποιὸς εἶστε ἐσεῖς ποὺ θὰ μᾶς στερήσετε τὸ δικαίωμα στὴν Ἐλπίδα καὶ στὴν ἴαση;
Σεβασμιώτατε, μήπως ἦλθε ἡ ὥρα νὰ ἀλλάξετε ρότα στὸ πλοῖο πρὸς τὸ Ὀρθοδοξότερον πρὶν οἱ πιστοί τῆς Μητροπόλεως ἀναλάβουμε δράση;
Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος
Τα σχόλια του αρθρογράφου πολύ μικρή σχέση έχουν με το «εγκύκλιο σημείωμα». Ο μητροπολίτης κοινοποιεί εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου. Δεν αποκλίνει καθόλου από την πατερική διδασκαλία για τις περιπτώσεις που πρέπει να διαβάζονται εξορκισμοί. Ο αρθρογράφος απομονώνει τις λέξεις της εγκυκλίου «απαγορεύεται ρητά», παραβλέποντας όλες τις υπόλοιπες που ακολουθούν και αποσαφηνίζουν το θέμα. Ο γέροντας όσιος Παΐσιος αναφέρει περιστατικά χρείας εξορκισμών και της διάκρισης που πρέπει να υπάρχει μεταξύ ψυχοπάθειας και «πνευματικής προσβολής» από πονηρό πνεύμα. (βλ. Γέροντος Παΐσίου Λόγοι Γ΄ - σελ. 191 κ.ε. Εκδ. Ι.Η. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2010). Ως εκ τούτου ο μητροπολίτης, ο οποίος προφανώς επιχειρείται να μειωθεί με την αναφορά του νεαρού της ηλικίας του – αν και είναι ήδη πεντηκοντούτης – φαίνεται ότι έχει λόγους να αποστείλει αυτό το εγκύκλιο σημείωμα στους πρεσβυτέρους της μητρόπολής του, με αναφορές που συνάδουν πλήρως με τη διδασκαλία και την παράδοση της Εκκλησίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ο Άγιος Παϊσιος μίλησε για διάκριση στο θέμα του εξορκισμού, ο σεβασμιώτατος δεν δείχνει την ίδια διάκριση, αλλά λειτουργώντας ως "πρώτος" απαγορεύει και οικειοποιείται το πνευματικό όπλο της Εκκλησίας, λες και η Εκκλησία είναι δική του. Λυπηρά πράγματα αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφή