Ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς εἰς ρόλον Ταρτούφου;

 

Ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς εἰς ρόλον Ταρτούφου;

Γράφει ὁ κ. Βασίλειος Καλογερόπουλος, θεολόγος

Ἀλγεινὴν ἐντύπωσιν προεκάλεσεν ἡ δήλωσις τοῦ Πρωθυπουργοῦ σχετικῶς μὲ τὴν μετατροπὴν τῆς Μονῆς τῆς Χώρας εἰς τζαμί. Ὁ κ. Μητσοτάκης ἐπισκεπτόμενος τὴν ΠτΔ, διὰ νὰ συζητήσουν περὶ τὰς εὐρωεκλογάς μεταξὺ ἄλλων ἐσημείωσε, συμφώνως πρὸς τὸ ἐπίσημον ἀναρτηθὲν βίντεο τοῦ πρωθυπουργικοῦ γραφείου τῆς 8ης Μαΐου 2024, τὰ ἀκόλουθα:

«…νὰ ἐκφράσω καὶ δημόσια τὴν ἔντονη δυσαρέσκειά μου… γιὰ τὴν παντελῶς ἀχρείαστη μετατροπὴ ἑνὸς ἱστορικοῦ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΤΕΜΕΝΟΥΣ, τῆς Μονῆς τῆς Χώρας, σὲ τζαμί. Εἶναι, πιστεύω, μία ἐνέργεια ἡ ὁποία προσβάλλει τὴν πλούσια ἱστορία τῆς ἴδιας τῆς Κωνσταντινούπολης ὡς ἕνα σταυροδρόμι πολιτισμῶν…».

Τὸ πρωθυπουργικὸν γραφεῖον ἐπεχείρησε νὰ διορθώση τὴν δήλωσιν, ἀλλάζον εἰς τὴν γραπτὴν ἀπομαγνητοφώνησιν τὴν λέξιν «τέμενος» μὲ τὴν λέξιν «ναός». Ὡστόσον, τὸ ἐνδεικτικόν τοῦ τρόπου σκέψεως τοῦ κ. Μητσοτάκη δὲν ἔγκειται ἁπλῶς εἰς τὴν λανθάνουσαν γλῶσσαν, ἀλλὰ εἰς τὴν εὐθαρσῶς διατυπωμένην αἰτιολόγησιν: «προσβάλλει τὴν πλούσια ἱστορία»! Ἡ Μονὴ τῆς Χώρας εἶναι δι’ αὐτὸν ἕνα μουσεῖον, ὄχι ἕνα Ὀρθόδοξον Μοναστήριον. Ἡ Κωνσταντινούπολις εἶναι χοάνη πολιτισμῶν καὶ ὄχι ἡ χιλιετὴς πρωτεύουσα τοῦ Ὀρθοδόξου Βυζαντίου. Καμία ἀπολύτως ἀναφορὰ εἰς τὴν προσβολὴν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Οὐδεμία νύξις περὶ τῆς βεβηλώσεως Ὀρθοδόξου ἱ. ναοῦ, ἁπλῶς μία «ἀχρείαστη μετατροπή»! Παντελὴς σιωπή, ὡσαύτως, διὰ τὴν καταπάτησιν τῶν Ὀρθοδόξων θρησκευτικῶν δικαιωμάτων. Πῶς ἄλλωστε, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἐσφράγισε τοὺς ἱ. ναοὺς καὶ ποινικοποίησε τὸ «Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ»; Τώρα «κόπτεται» δι’ ἕνα… «τέμενος», ἐνῶ ἐπὶ κορωνοϊοῦ μὲ ἁπλῆν ἀνάρτησίν του εἰς κοινωνικὸν δίκτυον ἐπέδειξε τὸν… «σεβασμόν» του, καταργῶν σύμπασαν τὴν Ὀρθόδοξον λατρείαν.

Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ στάσις του ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὄχι ἡ ἐπίπλαστος πρόσκαιρος, κατὰ τὴν Μ. Ἑβδομάδα, ὅπου ἀνήρτα φωτογραφίας ἀπὸ ὀλιγολέπτους ἐμφανίσεις αὐτοῦ εἰς ἱ. ναούς. Ἦτο ἁπλῶς ἕνα ἐπικοινωνιακὸν «διάλειμμα» μεταξὺ τῶν μεγάλων βλασφημιῶν του, καθὼς ὄχι μόνον τώρα μὲ τὴν Μονὴν τῆς Χώρας, ἀλλὰ καὶ πρὸ τῆς Μ. Ἑβδομάδος εἶχε δηλώσει δημοσίως, ὡς ἀναφέρει ἡ ἐφημερὶς «Τὸ Βῆμα» τῆς 20ῆς Ἀπριλίου 2024:

«Μετὰ τὸ πέρας τῶν δηλώσεων κατόπιν τῆς Συνόδου Κορυφῆς, ρώτησαν οἱ δημοσιογράφοι τὸν Μητσοτάκη ἂν σχηματίστηκε [μὲ τὸ Ἅγιον Ἔλαιον ἐντός τῆς Κολυμβήθρας] κάτι στὴ δική του βάπτιση καὶ ἀπάντησε «μία μπάλα μπάσκετ».»!

Ὁ ΠτΒ εἰρωνεύεται τὸν Ἅγιον πολιοῦχον τῆς Σπάρτης;

Αὐτὴ τὴν ἀπαξίωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ κ. Μητσοτάκης ἔχει μεριμνήσει νὰ τὴν ἀναπαράγη ἀπὸ ὅλας τὰς ὑψηλοβάθμους πολιτειακάς θέσεις, τοποθετῶν ὁμοφρόνους αὐτοῦ. Τὰ τῆς ΠτΔ κ. Σακελλαροπούλου εἶναι γνωστὰ καὶ πολλάκις ἔχουν στηλιτευθῆ. Τὸ ἑπόμενον κατὰ τὴν τάξιν πρόσωπον εἶναι ὁ νῦν Πρόεδρος τῆς Βουλῆς κ. Κ. Τασούλας, ὁ ὁποῖος δὲν ὑπολείπεται εἰς τίποτε.

Παλαιότερα μέλος τοῦ κόμματος εἶχε μεταφέρει εἰς ἡμᾶς ὅτι, ὅταν εἶχε δηλώσει τὴν ἐπιθυμίαν αὐτοῦ πρὸς τὸν κ. Τασούλαν νὰ φοιτήση εἰς τὴν θεολογίαν, ἐκεῖνος μὲ ἀπαξίωσιν («Θεολόγος θὰ γίνης; Αὐτὸ ἦταν ἐπάγγελμα ἄλλων ἐποχῶν») τὸν συνεβούλευσε νὰ ἐπιδοθῆ εἰς ἑτέραν σπουδὴν περισσότερον ἐπικερδῆ. Αὐτὸ ὅμως καίτοι ἐνδεικτικὸν εἶναι πταῖσμα ἐνώπιον ὅσων ἐδήλωσεν εἰς τὸ «skairadio.gr» καὶ τὴν ἐκπομπὴν «Μία τοῦ Νότη, δύο τοῦ Χιώτη» τῆς 25ης Ἀπριλίου 2024 παραμονὰς Μεγάλης Ἑβδομάδος:

«Κ. Τασούλας: Ὅταν ἀρχηγὸς κόμματος, ὅπως ὁ κ. Βελόπουλος, παριστάνοντας τὸν προστατευτικὸ συνιστᾶ νὰ μὴ πᾶν στὶς ἐκκλησίες ἐκτὸς ἂν μετανιώσουν, δηλ. οἰκειοποιεῖται τὸν λόγο τοῦ Νίκωνος «τοῦ μετανοεῖτε» [γέλια ἀπὸ τὸν Δημοσιογράφο], ὁ ὁποῖος ἔλεγε, ἀντιπροσωπεύοντας τὸν Νικηφόρο Φωκᾶ στὴν Κρήτη, στοὺς ἁμαρτωλοὺς νὰ μετανοήσουν, τώρα ὁ κ. Βελόπουλος παριστάνοντας τὸν προστατευτικό, στὴν οὐσία προτρέπει τὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα σὲ ἀποδοκιμασίες καὶ δὲν ξέρω ἐγὼ τί ἄλλο εἰς βάρος Βουλευτῶν, γιὰ ψῆφο τὴν ὁποία ἔδωσαν.

Δημοσιογράφος: Ἔχει δικαίωμα, γιατί ἔχει στενὲς σχέσεις μὲ τὸν Ἰησοῦ, ὅπως ξέρετε.

Τασούλας: Αὐτὸ εἶναι δυσεξιχνίαστο καὶ προσωπικὸ καὶ δὲν ὑπεισέρχομαι».

Κατ’ ἀρχάς, διαφαίνεται ὅτι ὁ κ. Τασούλας πρεσβεύει ἀπόψεις τῶν ἁγιομάχων, οἱ ὁποῖοι ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ Ἅγιος Νίκων ἦτο ἐνεργούμενον τοῦ Νικηφόρου Φωκᾶ. Μάλιστα γύρω ἀπὸ τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου ἔχει ἀναπτυχθῆ μία πολεμικὴ τῶν νεοπαγανιστῶν, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐμφανίζουν ὡς «σφαγέα τῶν Ἑλλήνων». Ὁ Ἅγιος Νίκων ὅμως προσεκλήθη εἰς τὴν Κρήτην ἀπὸ τὸν Ὅσιον Ἀθανάσιον τὸν Ἀθωνίτην. Ἀλλὰ καὶ ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς, παρὰ τὰ λάθη του, ἠγάπα τὸν μοναχισμόν: ἐβοήθησε τὸν Ὅσιον Ἀθανάσιον τὸν Ἀθωνίτην νὰ οἰκοδομήση τὴν Μεγίστην Λαύραν, ἑδραιώνων τὸν μοναστικὸν χαρακτῆρα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ καὶ προσωπικὰ ἐφλέγετο ὑπὸ θείου ζήλου.

Κατὰ δεύτερον, ὁ ΠτΒ οὔτε τὸν γέλωτα τοῦ δημοσιογράφου ἐσχολίασεν οὔτε τὴν φράσιν περὶ «στενῶν σχέσεων μὲ τὸν Ἰησοῦ», ἀντὶ νὰ ἀντείπη «Σᾶς παρακαλῶ μὲ τὰ θεῖα δὲν παίζουμε»!

Τρίτον καὶ κυριώτερον, εἶναι ἡλίου φαεινοτέρα ἡ περιπαικτικὴ διάθεσις τοῦ ΠτΒ εἰς τὸ ζήτημα τῆς μετανοίας. Τί εἴδους παρομοίωσις τυγχάνει αὐτὴ μεταξὺ ἑνὸς Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἑνὸς προέδρου κόμματος; Ποῦ ἔγκειται τὸ «πρόβλημα», ἐὰν ἕνας Ἅγιος ὁμιλεῖ περὶ μετανοίας; Δὲν εἶναι ἀπαραίτητος προϋπόθεσις ἡ μετάνοια διὰ τὴν προσέλευσιν εἰς τὴν «Ἐκκλησίαν»; Δὲν αἰσθάνεται ὁ κ. Τασούλας ἁμαρτωλός; Δὲν τὸν βαρύνουν ὅσα ὑπεστήριξε καὶ ἐψήφισεν εἰς τὴν Βουλήν; Ὄχι, βεβαίως, διότι συμφωνεῖ ἀπολύτως μὲ τὸν κυβερνητικὸν ἐκπρόσωπον κ. Π. Μαρινάκην, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσεν ἀπὸ βήματος «ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι ἁμαρτία»! Διὰ τοῦτο, ὁ δεινὸς ὑποστηρικτὴς αὐτῆς κ. Τασούλας θεωρεῖ ὅτι ἡ βουλευτικὴ ψῆφος ὑπὲρ τοῦ ἐπαισχύντου νόμου δὲν χρήζει μετανοίας!

Ἡ ὁμιλία τοῦ ΠτΒ περὶ τῆς ὁμοφυλοφιλίας

Παραθέτομεν ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν ὁμιλίαν του εἰς τὴν Βουλήν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μνημεῖον διαστροφῆς τῆς ἀληθείας, ὡς ἀπομαγνητεφωνήθησαν εἰς τὰ ἐπίσημα πρακτικὰ τοῦ Κοινοβουλίου τῆς 15ης Φεβρουαρίου 2024:

«Κυρίες καὶ κύριοι συνάδελφοι, ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς δὲν συνηθίζει νὰ τοποθετεῖται ἐπὶ νομοθετημάτων. Μάλιστα ὑπάρχει καὶ μία ἱεροτελεστία στὴν ἀπόφασή του νὰ τοποθετηθεῖ. Πρέπει νὰ ἀποφύγει νὰ προεδρεύσει καὶ νὰ ὁμιλήσει ὡς ἁπλὸς Βουλευτής. Αὐτὸ κάνω τώρα, ὄχι τόσο γιατί αἰσθάνομαι ὅτι ὑπάρχει κάποιος κίνδυνος γύρω ἀπὸ αὐτὸ τὸ νομοσχέδιο, ὅσο γιατί ἤθελα νὰ ἐπισημάνω ὡς γνήσιος συντηρητικὸς καὶ παραδοσιακὸς πολίτης καὶ πολιτευόμενος… ὅτι ψηφίζω αὐτὸ τὸ νομοσχέδιο ὄχι παρὰ  τὸ  ὅτι εἶμαι συντηρητικὸς, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶμαι συντηρητικός… μία νομοθετικὴ πρωτοβουλία ἡ ὁποία συνάδει μὲ τὶς συνταγματικές, εὐρωπαϊκὲς ἀξίες ἀλλὰ καὶ τὶς ἑλληνικές…

Αὐτὸ τὸ βῆμα ποὺ γίνεται τώρα μὲ τὸ γάμο τῶν φιλομόφυλων, ποὺ γιὰ λόγους νομικῆς ἀκριβολογίας πρέπει νὰ ὀνομάζεται… δικαίωμα σύναψης γάμου ἀνεξαρτήτως φύλου, εἶναι καίριο ἀλλὰ εἶναι καὶ ἁπλό. Αἴρεται ὁποιοσδήποτε περιορισμὸς φύλου ὡς πρὸς τὰ πρόσωπα ποὺ συνάπτουν μία δικαιοπραξία.

Ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μία δικαιοπραξία δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ μία ἱερουργία. Αὐτὸ  συμβαίνει στὸ πεδίο τῆς κρατικῆς ἔννομης τάξης, συμβαίνει στὸ πεδίο τῆς κρατικῆς ἔννομης τάξης, ἐπαναλαμβάνω, [δὲν] συμβαίνει στὸ πεδίο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἀκολουθεῖ γιὰ τοὺς πιστούς της τὰ δικά της δόγματα καὶ τοὺς δικούς της κανόνες στὸ πλαίσιο τῆς ἀπόλυτης σεβαστῆς -καὶ ἀπὸ μένα πρῶτον- θρησκευτικῆς ἐλευθερίας οὔτε συμβαίνει στὸ πεδίο  ὁποιασδήποτε ἄλλης θρησκευτικῆς κοινότητας…

Δεῖτε πῶς μία ὁμάδα συνανθρώπων μας, συμπολιτῶν μας, μὲ τὴ δική μας νομοθετικὴ πρωτοβουλία προσχωρεῖ ἐπιτέλους πολιτισμένα καὶ θεσμικὰ σὲ ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ παραδοσιακοὺς θεσμοὺς τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας ποὺ εἶναι ὁ γάμος ὁ ὁποῖος προϋπῆρχε τοῦ κράτους…

Ποῦ εἶναι τὸ διαστροφικό; Ποῦ εἶναι τὸ ἐπαναστατικό, τὸ ἀνατρεπτικό, τὸ ἐπικίνδυνο;… Δὲν τοὺς χαρίζουμε ἀπόλαυση. Δὲν τοὺς χαρίζουμε γοῦστο. Δὲν τοὺς χαρίζουμε κάτι τὸ περίεργο. Εὐθύνη ἀναλαμβάνουν…

…ἡ παραδοσιακὴ οἰκογένεια -ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, ἀλλὰ δὲν εἶναι κάτι τὸ ὑποχρεωτικὸ ἐπιτέλους… ἡ ἴδια ἡ μορφὴ τῆς οἰκογένειας, ὅπως καὶ ἄλλων ἐννοιῶν, ἐξελίσσεται… αὐτὴ τὴν οἰκογένεια σήμερα καλωσορίζουμε στὴ χορεία τοῦ πιὸ παραδοσιακοῦ θεσμοῦ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας… Κυρίες καὶ κύριοι συνάδελφοι, ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαιότερα συγγράμματα οἰκογενειακοῦ δικαίου…¨. Ἐξηγεῖ ὅτι ὑπῆρξαν στὸ διάβα τῶν αἰώνων πάρα πολλὲς μορφὲς οἰκογένειας τὶς ὁποῖες καὶ παραθέτει. Μιλάει γιὰ τὴ μονογαμία, μιλάει γιὰ τὴν πολυγαμία, γιὰ τὴν πολυανδρία, γιὰ διάφορες μορφὲς οἰκογένειας… Ὑπὸ αὐτὴν τὴν ἔννοια στηρίζω αὐτὸ τὸ νομοσχέδιο ὄχι παρὰ τὸ ὅτι εἶμαι συντηρητικὸς, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶμαι συντηρητικός».

Ὁ κ. Τασούλας ἀρχίζει τὴν ἀγόρευσιν ὁμιλῶν περὶ «ἱεροτελεστίας γιὰ τὸν ΠτΒ», ἀλλὰ ὄχι περὶ ἱερουργίας διὰ τὸν γάμον. Τὸ πολιτικὸν εἶναι ἱερὸν καὶ χρήζει τελετῆς, ἐνῶ ἡ ἀπὸ τὸν Θεὸν δοθεῖσα ἕνωσις ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς δὲν εἶναι ἱερὰ καὶ δὲν χρήζει εὐλογίας;

Συνάδει μὲ τὰς ἑλληνικάς ἀξίας, ὡς ἰσχυρίζεται, ὁ γάμος ὁμοφυλοφίλων;! Οὔτε εἰς τὴν ἀρχαίαν εἰδωλολατρικὴν ἐποχὴν δὲν ἦσαν ἀποδεκτοὶ οἱ «κίναιδοι». Μήπως ὅμως ἔπειτα ἀπὸ 2.000 χριστιανισμοῦ αἱ ἑλληνικαὶ ἀξίαι δὲν εἶναι αἱ Ὀρθόδοξοι ἀξίαι; Ἄλλο Ἑλλάς, ἄλλο Ὀρθοδοξία; Αὐτὸ θέλουν, νὰ ἀφαιρεθῆ ἡ πνευματικότης τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας; Τὸ σπουδαιότερον: διατί δὲν διερωτήθη, ἂν συν­άδη μὲ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν ὁ «ὁμοφυλοφιλικὸς γάμος»; Δὲν τὸν ἀπασχολεῖ διόλου;

Ὁ κ. Τασούλας ἐχρησιμοποίησε τὴν λέξιν «φιλομόφυλος», προκειμένου νὰ εἶναι «πολιτικὰ ὀρθός», ἐννοῶν βεβαίως τοὺς ὁμοφυλοφίλους. Ὅμως «ὁμόφυλος», κατὰ τὴν διεθνῆ ἐπιστήμην, εἶναι ὁ «ὁμοεθνὴς» καὶ ἄρα «φιλομόφυλος» εἶναι εἰς τὴν προκειμένην ὁ «φιλέλλην»! Ἀκόμη ὅμως καὶ ἂν κανεὶς ὑπερβῆ τὴν λογικὴν καὶ τὴν γλωσσολογίαν καὶ ὁρίση τὸν «ὁμόφυλον» ὡς συνώνυμον τοῦ ὁμοφυλοφίλου, τότε τὸ «φιλομόφυλος» σημαίνει «φιλικὸς πρὸς τοὺς ὁμοφυλόφιλους». Ὅλα τὰ διέστρεψαν, διὰ νὰ προάγουν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶχον ὡς σκοπόν. Ἂς θυμήσωμεν εἰς τὸν δοκοῦντα κατέχειν τὴν γλῶσσαν τί γράφει ὁ Θουκυδίδης (Ἱστορίαι 3,82.4-6, μτφρ. Ἄγγ. Βλάχος):

«Γιὰ νὰ δικαιολογοῦν τὶς πράξεις τους ἄλλαζαν ἀκόμα καὶ τὴν σημασία τῶν λέξεων… ὅποιος πρόφταινε νὰ κάνει κακὸ πρὶν ἀπὸ ἄλλον, ἦταν ἄξιος ἐπαίνου, καθὼς κι ἐκεῖνος ποὺ παρακινοῦσε στὸ κακὸ ὅποιον δὲν εἶχε σκεφτεῖ νὰ τὸ κάνει. Ἀλλὰ καὶ ἡ συγγένεια θεωρήθηκε χαλαρότερος δεσμὸς ἀπὸ τὴν κομματικὴ ἀλληλεγγύη, γιατί οἱ ὁμοϊδεάτες ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ἐπιχειρήσουν ὁ,τιδήποτε, χωρὶς δισταγμό, καὶ τοῦτο ἐπειδὴ τὰ κόμματα δὲν σχηματίστηκαν, γιὰ νὰ ἐπιδιώξουν κοινὴ ὠφέλεια μὲ νόμιμα μέσα, ἀλλά, ἀντίθετα, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουν τὴν πλεονεξία τους παρανομώντας. Καὶ ἡ μεταξύ τους ἀλληλεγγύη βασιζόταν περισσότερο στὴν συνενοχὴ τους παρὰ στοὺς ὅρκους τους στοὺς θεούς».

Ὡμολόγησεν ὅμως καὶ κάτι πλέον συγκλονιστικὸν ὁ κ. Τασούλας: οἱοσδήποτε περιορισμὸς φύλου πλέον αἴρεται! Ἀπεφάσισεν ὁ ΠτΒ ὅτι δὲν ὑπάρχουν φῦλα! Ὁ κ. Τασούλας εὑρέθη ἀντιπράττων εὐθέως ἐναντίον τοῦ Θεοῦ! Συνακόλουθον, λοιπόν, ὅτι καὶ ἡ ἱερουργία τοῦ γάμου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εἶναι κατωτέρα πάσης δικαιοπραξίας, καθὼς ὁ νόμος προέχει κατὰ τὸν ΠτΒ. Ὁ κοσμικὸς νόμος, ἑπομένως, ὄχι μόνον δὲν χρειάζεται νὰ συμφωνῆ μὲ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος Αὐτὸς ἔδωσε τὰς προδιαγραφάς τῆς φύσεως καὶ τῆς κοινωνίας τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ εἶναι προσέτι ἀνώτερος τοῦ θείου νόμου! Αὐτὸ συμβαίνει ἐπειδὴ τὸ ἀπεφάσισεν ὁ κ. Μητσοτάκης μὲ τὸν κ. Τασούλαν! Δὲν ὑπάρχει μείζων ὕβρις! Βαυκαλίζονται ὅτι θὰ ἐκφύγουν τῆς τιμωρίας, τὴν ὁποίαν θὰ ἐπιφέρη ἡ ἄκρατος ἀλαζονεία των, διότι τὸν Θεὸν δὲν τὸν ὑπολογίζουν.

Ἂς προσέξη ὅμως ὁ μυημένος ἀναγνώστης μὲ ποῖον ἐκλεπτυσμένον τρόπον ἀπωθοῦν τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὸ περιθώριον: τὴν θεωρεῖ κάτι ἐντελῶς ξένον ἀπὸ τὸ κράτος, τῆς ὁποίας τὰ δικαιώματα εἶναι ταυτοχρόνως καὶ τὰ χαλινάρια της, δηλ. ἡ διδασκαλία της περὶ τῆς σωτηρίας τοῦ ὅλου ἀφορᾶ ἀποκλειστικῶς τὸν θρησκευτικὸν τομέα καὶ ἐκεῖ τὴν περιορίζει. Δηλώνει ὅτι ὁ γάμος προϋπῆρχε τοῦ κράτους, ἀλλὰ λησμονεῖ ὅτι καὶ ἡ Ἐκκλησία προϋπῆρχε τοῦ κράτος καὶ ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν θὰ ὑπῆρχε σήμερα Ἑλλάς. Τὸ λησμονεῖ ὅπως… «λησμονεῖ» νὰ ἀναφέρη ὁ,τιδήποτε διὰ τὰ δικαιώματα τῶν παιδιῶν! Οὔτε ἥμισυ φράσεως διὰ τὰ παιδιά! Ἀποσιώπησις! Τοσαύτη ἡ «εὐαισθησία» αὐτοῦ… τοῦ «συντηρητικοῦ»!

«Ποῦ εἶναι τὸ διαστροφικό;», διερωτᾶται! Βέβαια, ὅταν τοὺς ἔχουν ἤδη χαρίσει «ἀπόλαυσιν», «γοῦστο» μὲ προηγούμενα νομοθετήματα καὶ τώρα τοὺς χαρίζουν καὶ παιδιά, πῶς νὰ ἀντιληφθῆ τὸ «διαστροφικόν»; Ὄχι «διαστροφικό», ἀλλὰ οὔτε κἄν «κάτι τὸ περίεργον» δὲν ὑποπίπτει εἰς τὴν ἀντίληψίν του! Πῶς νὰ τὸ συλλάβη ἡ συνείδησίς του, ὅταν αὐτὴ δὲν εἶναι πλέον χριστιανική; Ὅταν ἔχη ἀποξενωθῆ ὁλοκληρωτικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν; Ὅταν ἔχη σκοτασθῆ ὁ νοῦς; Ὅταν ἔχη ἀπεμπολήσει τὴν μετάνοιαν;

«Ἡ παραδοσιακὴ οἰκογένεια δὲν εἶναι κάτι τὸ ὑποχρεωτικὸ ἐπιτέλους», λέγει μὲ στεντορείαν τὴν φωνὴν ἀπὸ βήματος! Τοιαύτη σύγχυσις νοὸς δὲν εἶναι ἀνθρώπινον κατόρθωμα… Δὲν γνωρίζει ὅτι ἡ οἰκογένεια ἦτο ἀνέκαθεν ἐπιλογή, ἀλλὰ ἡ μορφὴ της ὑποχρεωτική; «Ἐπιτέλους» ὅμως φεύγει ἀπὸ ἐπάνω του ἕνα ἀβάστακτον βάρος, διότι οὔτε ἡ μορφή της δὲν θέλει νὰ δεσμεύη αὐτὸν καὶ τὴν κοινωνίαν! Δὲν εἶναι αὐτὸ προαναγγελία τῆς ἐπερχομένης πολυγαμίας, ἡ ὁποία ἔχει τεθῆ εἰς τὸν δημόσιον διάλογον εἰς εὐρωπαϊκὰ κράτη; Ἡ ὁμιλία του δίκην «μανιφέστου» διαλύσεως τῆς οἰκογενείας, ἀνατροπῆς τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν καὶ ἀπροκαλύπτου ἀγνοήσεως τῶν δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν δίδει τὸ στίγμα τῆς «πλώρης» τῆς Κυβερνήσεως Μητσοτάκη.

Αὐτοὶ εἶναι οἱ «εὐσεβεῖς», οἱ ὁποῖοι τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα ἔκαναν «σεργιάνι» εἰς τοὺς ἱ. ναούς, εὐχόμενοι «Καλὴ Ἀνάσταση», ὁδηγοῦντες μας εἰς τὸν αἰώνιον πνευματικὸν θάνατον. Δὲν τὸ κάνουν ἁπλῶς διὰ τὰς ψήφους, ἀλλὰ ἐπειδὴ αὐτὰ πιστεύουν. Καλὴ μετάνοια!

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος