Τό πρῶτο Ζέν μοναστῆρι στήν Ἑλλάδα εἶναι σχεδόν ἕτοιμο, στή νῆσο Σέριφο, ἐνῶ παράλληλα κατασκευάζεται ναός Ζέν στόν Κεραμεικό τῆς Ἀθήνας.[1] Ὁ «ἡγούμενος» Κωνσταντῖνος Σγουμπόπουλος, δάσκαλος τοῦ τάε κβό ντό [2], δήλωσε: «Χτίζουμε τήν ὑποδομή πού θά μπορεῖ νά φιλοξενήσει καί νά διδάξει τό Ζέν γιά τό μέλλον, ὥστε νά μπορεῖ νά περάσει τίς διδασκαλίες κατά τά εἰωθότα, ὅπως καί στήν Ἰαπωνία, ἐκεῖ ὅπου βρίσκονται ἡ ρίζα, τό δέντρο καί ἡ ἀναφορά μας» [3].
Ἡ ἰαπωνική λέξη «Ζέν» σημαίνει «διαλογισμός» καί ἔχει προπαγανδιστεῖ τά τελευταῖα χρόνια, ὡς συνώνυμό τῆς ἠρεμίας καί τῆς πραότητας, ὡς κάτι ἀπολύτως θετικό καί χρήσιμο.
Τό ἄγχος καί ἡ στεναχώρια τά ὁποῖα ὑποτίθεται ὅτι ἐξουδετερώνει τό Ζέν, εἶναι καταστάσεις πού προκαλεῖ ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά μιμηθεῖ τό Θεό, ἀλλά δέν μπορεῖ νά προσφέρει αὐτά πού προσφέρει ὁ Θεός. Οἱ βουδιστικές μέθοδοι, ὅπως τό Ζέν, προσφέρουν μία ἐπίπλαστη εἰρήνη, ὄχι τήν «ἐμήν εἰρήνην»[4] πού ἀναφέρει ὁ Χριστός.
Μέ τό Ζέν, ὁ δαίμονας τοῦ ἄγχους, δίνει τή σκυτάλη στό δαίμονα τοῦ διαλογισμοῦ καί οἱ δυό μαζί ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στήν ἀπώλεια. Μόνο μέ τήν ἐμπιστοσύνη στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, μέ μυστηριακή ζωή καί μέ τή συνειδητοποίηση τῆς προσωρινότητας αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἐξαφανίζονται τό ἄγχος καί οἱ στεναχώριες. Πρωτίστως μέ τήν ἀπό καρδιᾶς συγχώρεση τῶν ἄλλων, ἀφοῦ ἡ μνησικακία εἶναι μητέρα τῆς θλίψης καί πρόγευση τῆς κολάσεως.
Ὅμως, ἐνῶ ὑπάρχει ἡ ὀρθή μέθοδος, δοκιμασμένη γιά δυό χιλιετίες, ἕνα σημαντικό μέρος ἀκατήχητων νεοελλήνων, εἶναι πρόθυμοι νά ἀκολουθήσουν κάθε ὀλισθηρή μέθοδο πού προσφέρεται ἄκοπα, θεωρώντας ξεπερασμένη τήν ὀρθόδοξη πίστη τῶν Πατέρων μας, χωρίς κάν νά τήν ἐρευνήσουν.
Ὁ ἀρχαῖος δάσκαλος τοῦ Ζέν, Ντόγκεν Ζέντζι, (13ο αἰώνας), εἶπε: «Τό νά μελετᾶς τό Ζέν, σημαίνει νά μελετᾶς τόν ἑαυτό. Τό νά μελετᾶς τόν ἑαυτό σημαίνει νά ξεχνᾶς τόν ἑαυτό. Τό νά ξεχνᾶς τόν ἑαυτό σημαίνει νά φωτίζεσαι ἀπό χιλιάδες πράγματα».
Τό Ζέν ὁδηγεῖ σέ κλείσιμο στόν ἑαυτό, μέ στόχο τήν τελική κατάργηση τοῦ ἑαυτοῦ. Ἀντίθετα, ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία ὁδηγεῖ σέ δόσιμο τοῦ ἑαυτοῦ στούς ἄλλους, στήν αὐτοθυσιαστική ἀγάπη πού καταργεῖ ὄχι τόν ἑαυτό, ἀλλά τόν ἐγωισμό. Μέ τήν κατάργηση τοῦ ἐγωισμοῦ ἔρχεται ἡ εὐτυχία, τήν ὁποία εὐαγγελίζεται ὅτι προσφέρει τό Ζέν, ἀλλά στήν πραγματικότητα ἡ «εὐτυχία» πού προσφέρει, εἶναι δαιμονική ψευδαίσθηση, πού διαλύει τόν ψυχικό κόσμο τῶν ἀνθρώπων καί δέν τούς προσφέρει τίποτα περισσότερο ἀπό ὅσα τούς προσφέρουν οἱ ναρκωτικές οὐσίες.
Ὁ ἄνθρωπος δέν δημιουργήθηκε γιά νά καταργήσει τόν ἑαυτό του, ἀλλά γιά νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό καί νά γίνει κατά χάριν θεός. Οἱ βουδιστικές καί ἰνδουϊστικές θεωρίες περί κατάργησης τοῦ ἑαυτοῦ, ὑποβαθμίζουν τόν ἄνθρωπο, τόν ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό καί τόν παραδίδουν στόν διάβολο. Εἶναι τόσο ἔντονη ἡ παρουσία τοῦ διαβόλου στόν κάθε λογῆς διαλογισμό, ὥστε ἡ ἀπεμπλοκή πολλῶν ἀνθρώπων πού ἐπέστρεψαν στήν ὀρθόδοξη πνευματική ζωή, νά συναντᾶ σφοδρή ἀντίδραση τοῦ διαβόλου, μέ ὀφθαλμοφανεῖς ἐνοχλήσεις καί ἐπιθέσεις.
Οἱ χριστιανοί ἔχουμε ἰσχυρά ὄπλα κατά τῶν μεθόδων τοῦ διαβόλου. Ἴσως αὐτά τά γεγονότα νά εἶναι εἰδοποιήσεις ἀπό τόν Θεό, ὅτι πρέπει νά ἐντείνουμε τίς προσευχές μας, μέ τίς ἀκολουθίες, τό ψαλτῆρι, τό κομποσκοίνι, τούς χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου, μέ ὅλο τό πλούσιο ὁπλοστάσιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τό ὁποῖο ἀφήσαμε ἀνεκμετάλλευτο στή μάχη μέ τίς δυνάμεις τοῦ σκότους. Χωρίς ἔντονη προσευχή, δέν θά μπορέσουμε νά διέλθουμε ἀλώβητοι ἀπό τίς πνευματικές δοκιμασίες πού εἶναι ἀσταμάτητες.
Ὁ διάβολος στήνει τά στρατηγεῖα του. Ἄς κάνουμε καί ἐμεῖς τά σπίτια μας, στρατηγεῖα προσευχῆς πού θά ἐξουδετερώσουν τίς δαιμονικές δυνάμεις καί θά βοηθήσουν τήν πατρίδα μας νά ὀρθοποδήσει πνευματικά. Δέν τελείωσαν ὅλα. Ἔχουμε στοργικό Πατέρα πού συγχωρεῖ καί θά ἀνατρέψει τήν κατάσταση, ἄν παραδεχτοῦμε τά λάθη μας, ἀναλάβουμε τό δικό μας μερίδιο εὐθύνης καί μετανοήσουμε.
………………………………………………..
[2] Αρχαία κορεάτικη πολεμική τέχνη με έντονα θρησκευτικά στοιχεία απωανατολικών θρησκειών που έγινε και ολυμπιακό άθλημα από το 2000.
[4] Ιω. 14, 27
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου