Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς ὁμοφυλοφιλίας

 

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἔναντι τῆς ὁμοφυλοφιλίας

Γράφει ὁ κ. Εὐστράτιος Ἀνδριώτης

  Ὁ καθηγητὴς κ. Ἡρακλῆς Ρεράκης γράφει ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή, μαζὶ μὲ τὴν ἁγιοπνευματικὴ Ἱερὰ Παράδοση ἀποτελοῦν τὶς βάσεις τῆς πίστεώς μας. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀναφέρει ὅτι ὁ Θεὸς «ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ἄρσεν καὶ θῆλυ» (Γέν. 1, 27-28…). Ἡ Ἐκκλησία μας, ἐνῷ σέβεται καὶ ἀγαπᾶ ὅλους τούς πλανεμένους καὶ ἁμαρτωλούς, ὅπως ἔπραττε καὶ ὁ Χριστός, δὲν μπορεῖ, ὅμως, νὰ ἀποδεχθεῖ τὴν ὁμοφυλοφιλία, ὡς μία «φυσικὴ ἕνωση», διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ διδάσκει ὡς ζεῦγος, αὐτὸ ποὺ ὁ Θεὸς δημιούργησε, δηλαδὴ τὸ ἄρσεν καὶ θῆλυ. 

 Κάθε ἄλλη ἐφεύρεση φύλου ἢ ζεύγους ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἐκτός τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὁμοφυλοφιλικὴ συμβίωση, τοποθετεῖται ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη Θεολογία στὸ πλαίσιο τῆς φιληδονικῆς τάσεως τοῦ ἀνθρώπου. Πρόκειται, δηλαδή, γιὰ ἕνα ἀνθρώπινο πάθος, ἢ μία ἐκ­τροπὴ τῆς ἀνθρώπινης φυσιολογίας καὶ ὀντολογίας. Ἀκολουθώντας τὸν Ἀπ. Παῦλο (Ρωμ. 1, 26-27), ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ αὐτὸ τὸ πάθος, ὡς μία μετάλλαξη τῆς φυσικῆς χρήσης τῆς ἀναπαραγωγικῆς λειτουργίας τοῦ ἀνθρώπου σὲ μία «παρὰ φύσιν» κατάσταση, ποὺ δὲν εἶναι εὐλογημένη ὡς φυσικὴ λειτουργία ἀπὸ τὸν Θεὸ – Δημιουργό.

  Ὁ Πλάτων καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἀρχαῖοι συγγραφεῖς, ἐπίσης, μαρτυροῦν ὅτι οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ὑπῆρξαν ἀντίθετοι στὴν ὁμοφυλοφιλία, θεωρώντας τὴ συμβίωση καὶ τὴν ἕνωση τοῦ ἄνδρα μὲ τὴ γυναῖκα, ὡς τὴ μόνη ἀποδεκτὴ καὶ σύμφωνη μὲ τὴ φύση, ἐνῷ, ἀντίθετα, τὴ συζυγία τῶν ὁμοφύλων, ὡς παρὰ φύση (Πλάτ. Νόμοι 636c).

  Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ ὁποῖοι ἑρμήνευσαν, θεοπνεύστως, τὴν Ἁγία Γραφή, ἐπισημαίνουν ὅτι τρία εἶναι τὰ κύρια πάθη, ποὺ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο μακράν τοῦ Θεοῦ, στὴν ἀπώλεια τῆς σωτηρίας του: Ἡ φιλοπλουτία, ἡ φιλοδοξία καὶ ἡ φιληδονία. Στὸ τρίτο αὐτὸ πάθος ἐντάσσεται καὶ τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας… Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ μὴ ἀκολουθεῖ τή διδασκαλία της καὶ τὸν σκοπὸ τῆς ὑπάρξεώς της καὶ νὰ ἀκολουθεῖ τὶς διάφορες ἀνθρώπινες ἐφευρέσεις ἢ πλάνες. Ὁ Ἀπόστολος Παῦ­λος, ποὺ ἔφερε καὶ θεμελίωσε τὴ Χριστιανικὴ πίστη στὴν Ἑλλάδα, ὁλοκάθαρα καὶ σαφέστατα, σημειώνει: «Μὴν πλανιέστε, οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτρες, οὔτε μοιχοί, οὔτε κίναιδοι, οὔτε ἀρσενοκοῖτες, οὔτε κλέφτες, οὔτε πλεονέκτες, οὔτε μέθυσοι, οὔτε κακολόγοι, οὔτε ἅρπαγες θὰ κληρονομήσουν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ» (Α’ Κορινθίους 6, 9-11).

  Ὁρισμένοι μεθοδευμένα συκοφαντοῦν, ὡς συντηρητικὴ τὴν Ἐκκλησία, ἐπειδὴ δὲν δέχεται νὰ ἀνατρέψει τὶς ἀλήθειές της καὶ νὰ δεχθεῖ παραφυσικὰ ἀνθρώπινα πάθη, ὅπως εἶναι ἡ ὁμοφυλοφιλία καὶ ἄλλα πολλά, ὡς ἕνα χριστιανικὸ τρόπο ζωῆς. Ὅσοι, πιέζουν ἢ κακολογοῦν τὴν Ἐκκλησία δείχνουν ὅτι δὲν σέβονται οὔτε τὸν ἱδρυτὴ της Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὶς αἰώνιες ἀλήθειες ποὺ παρέδωσε, μὲ τὶς ὁποῖες εἶναι δομημένη, ὀντολογικά, ὡς διαχρονικὸς θεσμὸς οὔτε τὰ ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν ποὺ τὴν ἀκολουθοῦν.

  Ὁ καθηγητὴς κ. Ἰωάννης Δουκέλλης ἐπισημαίνει ὅτι τὸ δημιουργικὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγκειται στὴν ὕπαρξη δύο φύλων, τοῦ ἀρσενικοῦ καὶ τοῦ θηλυκοῦ ἔχει νὰ κάνει καὶ μὲ τὴν συνύπαρξη τῶν προσώπων, ἡ ὁποία φέρνει στὴν ζωὴ τὰ παιδιά, ὡς σημεῖα νέας δημιουργίας καὶ συνέχειας τοῦ ἀρχικοῦ ἔργου τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν προτροπή Του «..αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε»…  Ἡ ὁμοφυλοφιλία γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπορριπτέα, ὡς ἐπιλογὴ καὶ σεξουαλικὴ προτίμηση, ὅπως φάνηκε παραπάνω, δὲν εἶναι,ὅμως, ἀπορριπτέος, ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὁ ὁμοφυλόφιλος. Εἴτε ὀφείλεται σὲ γενετικὴ προδιάθεση τοῦ ἀνθρώπου, εἴτε σὲ συνειδητὴ ἐπιλογή, εἶναι ὑπεύθυνος καὶ πρέπει νὰ προσπαθήσει νὰ ἐγκρατεύεται, νὰ ἀγωνίζεται, νὰ σηκώνει τὸν Σταυρό του καὶ νὰ μετανοεῖ γιὰ τὸ πάθος του. Αὐτό, βέβαια, μπορεῖ νὰ γίνει αὐθεντικὰ μόνο μέσα στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή.

Ὁ Χριστός μᾶς προσκαλεῖ διακριτικά, ταπεινά, ὅλος ἀγάπη νὰ τὸν ἀφήσουμε νὰ μᾶς θεραπεύσει ψυχοσωματικὰ καὶ νὰ μᾶς ἑνώσει στὸ Σῶμα Του, τὴν Ἐκκλησία. Ἂν ἐμεῖς παραμένουμε στοὺς δαιμονικοὺς λογισμούς, ὅτι δῆθεν δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς θεραπεύσει ὁ Χριστός, ἢ ὅτι δὲν μᾶς διαφθείρει ἡ ἁμαρτία, τότε κάθε ψυχοσωματικὴ ἁμαρτωλότητα (φυσικὴ ἢ παρὰ φύση) μᾶς κάνει ἀμετανόητους, ἀπομακρυσμένους ἀπὸ τὸν Θεό, παραμένοντες δηλαδὴ στὴν πτώση μας.

Διαβάζουμε στὸν Ἅγιο Σώστη τῆς Ἱ. Μ. Νέας Σμύρνης: «Ὁ Χριστὸς ἀγαπάει τὸν καθένα μας… Ὀφείλει ὁ Χριστιανὸς νὰ σέβεται, νὰ μιλᾶ εὐγενικὰ καὶ μὲ ἦθος, νὰ ἀγαπᾶ τὸν κάθε ἀδελφό του καὶ νὰ τὸν τιμᾶ ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ… Ποτὲ δὲν πρέπει νὰ γενικεύεται ἡ ἔννοια ὁμοφυλοφιλία. Ὑπάρχουν πολλὲς διαφορετικὲς προσεγγίσεις της, ἀνάμεσα καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς ὁμοφυλόφιλους. Ὁ καθένας ἔχει τὴν δική του ἱστορία καὶ τὸν δικό του χαρακτῆρα. Ἄρα, δὲν ὑπάρχει «ΜΙΑ» ὁμοφυλοφιλία… Πολλοὶ δὲν ἦταν ἐκ γενετῆς, ἀλλὰ ἔγιναν στὴν πορεία. Ἄλλοι ἦταν καὶ ἑτερόφυλοι ἀρχικά. Ἄλλοι εἶναι ἀμφιφυλόφιλοι, ἄλλοι πειραματίζονται σεξουαλικὰ κ.ἄ.

Ὁ Χριστὸς μιλώντας γιὰ τὸ Γάμο ἀναφέρεται, ξεκάθαρα, μόνο σὲ ἑτεροφυλόφιλο γάμο καὶ παραπέμπει στὴν ἀρχικὴ Δημιουργία. Λέει: «οὐκ ἂν ἔγνωτε ὅτι ὁ ποιήσας ἀπ’ ἀρχῆς ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς; ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν; ὥστε οὐκ ἔτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω» (Ματθ. ιθ,4-6).

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ σπίτι ὅλων μας! Δὲν εἶναι λέσχη Ἁγίων, ἀλλὰ νοσοκομεῖο ἀσθενῶν… Ὅπως σὲ κάθε ἁμαρτία, δὲν ἀπορρίπτεται ὁ ἁμαρτωλός, ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία. Ἀγκαλιάζουμε τὸν ἁμαρτωλό, ἀλλὰ ὄχι τὴν ἁμαρτία…

Τὸ πρῶτο κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ δὲν ἦταν ἡ ἀγάπη, ἀλλὰ τὸ “Μετανοεῖτε” (Ματθαίου 6,17, Μάρκου 1,15).

Ἡ φράση τοῦ Χριστοῦ στὴ μοιχαλίδα (Ἰωάννου 8,11) ἦταν σαφέστατη! «… οὔτε ἐγὼ σὲ κατακρίνω [ἀποφυγὴ κατάκρισης], πήγαινε καί, ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς, μὴ ἁμαρτάνεις πλέον [ἐκφορὰ σαφοῦς κρίσης, ὅτι ἁμαρτάνει καὶ παρότρυνση νὰ σταματήσει τὴν ἁμαρτία]. Τὸ ἴδιο καὶ στὴν ἁμαρτωλὴ μὲ τὸ μύρο. Δὲν τῆς εἶπε ὅτι δὲν κάνει κάτι κακό, ἀλλά, «συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες σου οἱ πολλὲς» (Λουκ. 7, 47). Τῆς εἶπε ξεκάθαρα ὅτι ἁμάρτανε πολύ! Καὶ ἐκείνη, μετανόησε προηγουμένως καὶ ἔχυσε ἄφθονα δάκρυα. Μόνο, τότε, τὴ συγχώρεσε.  Ὄχι ἀπροϋπόθετα! Ὁ Χριστὸς συναναστρεφόταν μὲ ὅλους τούς ἁμαρτωλούς, ἀλλά, ποτέ, δὲν ἀποδέχθηκε τὴν ἁμαρτία τους! Ἤθελε νὰ τοὺς μεταμορφώσει, νὰ τοὺς ἀλλάξει!…

Στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δὲν μπορεῖ νὰ τελεστεῖ ὡς Μυστήριο, ἐκκλησιαστικὸς Γάμος ὁμόφυλων ζευγαριῶν. Ὁ γάμος στὸ Χριστιανισμό, ὡς ἱερὸ Μυστήριο, εἶναι ἑτεροφυλοφιλικὸς ἐξ ὁρισμοῦ!

Κατὰ τὸν ἅγιο Μέγα Ἀντώνιο: «Ἔρχεται καιρός, ὅπου οἱ ἄνθρωποι θὰ παραλογίζονται. Καὶ ἂν δοῦν κάποιον νὰ μὴ παραλογίζεται, θὰ ξεσηκωθοῦν ἐναντίον του, λέγοντας: «Σὺ εἶσαι παράλογος. Καὶ αὐτὸ θὰ συμβεῖ, γιατί δὲν θὰ εἶναι ὅμοιός τους»!

Εἶναι τραγικὸ λάθος νά ντρέπεται κάποιος/α ὁμοφυλόφιλος/η νὰ ἀναφέρει στὸν πνευματικὸ αὐτὸ τὸ λεπτὸ ζήτημα ἢ καὶ ὅποιο ἄλλο… Γιὰ ἕνα Πνευματικὸ Πατέρα, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι παιδιά του, ἀσχέτως σεξουαλικῆς ταυτότητας καὶ τοὺς ἀγαπᾶ, ἐξίσου, ὅπως τὰ ἄλλα πνευματικά του παιδιά, πονᾶ μὲ τὸν πόνο τους, κατανοεῖ τὸν Σταυρό τους· ἴσως, μάλιστα, κάποιοι/ες ὁμοφυλόφιλοι νὰ ἔχουν πολὺ ὡραιότερη καὶ εἰλικρινέστερη ψυχή, ἀπὸ ὅσο μερικοὶ «ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας».

Μία χριστιανικὴ οἰκογένεια ποτὲ δὲν ἀπορρίπτει ἢ διώχνει τὸ παιδί της, λόγῳ σεξουαλικῆς ταυτότητας. Ἡ ἀγάπη τῆς οἰκογένειας εἶναι δεδομένη καὶ δὲν ἀλλάζει, ἔστω καὶ ἂν δὲν συμφωνεῖ, θεολογικά, μὲ κάποια στάση ζωῆς. Ἡ ἀπόρριψη αὐτὴ δημιουργεῖ ἴσως τραύματα ψυχικά. Ἡ καρδιά μας καὶ τὸ σπίτι μας εἶναι πάντα ἀνοικτὰ στὰ παιδιά μας.

Οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ προσεύχονται ὅλοι, ὁλόθερμα καὶ καρδιακά, γιὰ ὅλους, γιὰ κάθε ἀδελφό μας, ἀσχέτως τῆς σεξουαλικῆς του ταυτότητας… Κάποιοι ὁμοφυλόφιλοι ἄλλαξαν σεξουαλικὸ προσανατολισμό, εἴτε μὲ θαῦμα τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ εἴτε μὲ τὸν δικό τους ἀγῶνα σὺν τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ… Ἡ ἀλλαγὴ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ, ἀνθρωπίνως, φαίνεται ἀδύνατη, ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα πάθη στὴ ζωή μας. Τίποτα,ὅμως, δὲν εἶναι ἀδύνατον γιὰ τὸν Θεό! Κανείς μας δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει μόνος του σὲ τίποτα. Ἡ Θεία Χάρις μᾶς μεταμορφώνει ὅλους…  Ἡ πνευματικὴ συμβουλὴ σὲ ἕνα ὁμοφυλόφιλο δὲν εἶναι τοῦ τύπου: «ἀπώθησε, πνίξε καὶ ξόρκισε τὴν ἕλξη σου, προσπάθησε νὰ ἐρωτευτεῖς μία κοπέλα/ ἀγόρι». Διότι πιθανότατα στὴν πρώτη φάση δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κάνει. Θὰ τοῦ ποῦμε: «Ζῆσε κοντὰ στὸν Χριστό, μὲ τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἐξομολόγηση, τὴν καθοδήγηση ἀπὸ τὸν Πνευματικὸ Πατέρα, καὶ ὁ Χριστὸς σιγὰ σιγά, ἂν εἶναι θέλημά Του, ἴσως θὰ μεταβάλλει καὶ τὴν καρδιά σου καὶ τὴν ἕλξη καὶ τὸν ἔρωτά σου, ἀκόμη καὶ τὴν φύση σου… Ζῆσε ἀληθινὴ πνευματικὴ ζωὴ καὶ αὐτὴ θὰ ἐπιδράσει στὴ φύση σου, στὴ σεξουαλικότητά σου, στὸ θυμό, στὴν ἀγάπη, παντοῦ! Νὰ εἶσαι ἁπλῶς στὸ καράβι τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ καράβι θὰ σὲ πάει μόνο του. Προσπάθησε νὰ γίνεις ἅγιος. Προσπέρνα τὸ ὁμόφυλος, ἑτερόφυλος καὶ γίνε Θεὸ-φίλος. Ἁπλῶς ζῆσε μὲ ἀρετή,κόβοντας τὶς ἁμαρτίες! Ἕνα (1) βῆμα θὰ κάνουμε ἐμεῖς, ἐνενῆντα ἐννέα (99) Ἐκεῖνος. Ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης «Ἄρχισε ἀπὸ σήμερα, νὰ κάνεις ὅλα αὐτὰ ποὺ μπορεῖς, καὶ ὁ παντοδύναμος Θεὸς θὰ κάνει τὸ ἕνα ποὺ δὲν μπορεῖς»…

Ἔλα στὴν Ἐκκλησία, ὅπως εἶσαι, ἀλλά, μὴ μείνεις, ὅπως εἶσαι! Ὅλοι πρέπει νὰ ἀλλάξουμε πολλά…

Τὸ ποιὸς θὰ πάει στὸν Παράδεισο καὶ ποιὸς στὴν κόλαση, δὲν εἶναι δική μας δουλειὰ νὰ τὸ κρίνουμε… Ὁ ἀμετανόητος πρώην Ἀπόστολος, Ἰούδας, πῆγε πρῶτος στὴν κόλαση. Ὁ μετανοημένος λῃστής, μπῆκε πρῶτος στὸν Παράδεισο… Ἡ Ἐκκλησία δὲν διώχνει ποτὲ κανένα. Εἶναι ἡ ἀγκαλιὰ τοῦ Χριστοῦ γιὰ ὅλους μας.

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος