ΚΑΚΗ ΠΡΩΤΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Καμμία Ὀρθόδοξη χώρα δὲν νομοθέτησε ὑπὲρ τοῦ γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων

 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

ΚΑΚΗ ΠΡΩΤΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Καμμία Ὀρθόδοξη χώρα δὲν νομοθέτησε ὑπὲρ τοῦ γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων

1. Ἡ αὐτοκέφαλη ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δὲν ἔχει πανορθόδοξη ἀναγνώριση.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει διαχρονικὰ τὴν συνείδηση ὅτι μόνον αὐτὴ εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, καὶ ὅτι ὅλες οἱ ἄλλες χριστιανικὲς κοινότητες, ἐκτός αὐτῆς, εἶναι αἱρέσεις καὶ σχίσματα. Καὶ αὐτὴ ἡ βεβαιότητα στηρίζεται εἰς τὸ ὅτι μόνον αὐτὴ ἐκράτησε καὶ διετήρησε διαχρονικὰ τὸν καθολικὸ κανόνα τῆς Πίστεως, ὅπως πραδόθηκε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους, χωρὶς προσθῆκες, ἀφαιρέσεις καὶ ἀλοιώσεις. Μέχρι καὶ τὸν 19^ο αἰώνα, μετὰ καὶ τὴν ἀπόσχιση τοῦ Παπισμοῦ ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας τὸν 11^ο αἰώνα καὶ την χειρότερη ἀπόσχιση τῶν Προτεσταντῶν ἀπὸ τὸν Παπισμὸ τὸν 16^ο αἰώνα, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἔχουσα τὰ πρεσβεῖα τιμῆς ἀνάμεσα στὶς λοιπὲς τοπικὲς ἐκκλησίες, πρωτοστατοῦσε στοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν ἑδραίωση καὶ ἐξάπλωση τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 20^ου αἰώνα εἶναι συνδιαμορφώτρια καὶ κήρυκας τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ Συγκρητισμοῦ.

Πρόλαβε πρὸ τοῦ δυτικοῦ σχίσματος καὶ μετέδωσε τὴν Ὀρθοδοξία στοὺς σλαβικοὺς λαούς, οἱ ὁποῖοι εὐγνωμόνως σέβονται και τιμοῦν τοὺς Ἕλληνες ὡς φωτιστὲς καὶ διδασκάλους. Μετὰ ταῦτα στὸν ἀριθμὸ τῶν τεσσάρων πρεσβυγενῶν πατριαρχείων (Κωνσταντινουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων) μὲ τὴν ἀναγνώριση ἢ χορήγηση αὐτοκεφαλίας, λόγῳ τῆς δημιουργίας νέων ἐθνικῶν κρατῶν, οἱ τέσσερες αὐτοκέφαλες πρεσβυγενεῖς ἐκκλησίες πού ἀναφέραμε ἔγιναν δεκατέσσερες. Προστίθενται δηλαδὴ οἱ ἐκκλησίες α) Ρωσίας, β) Σερβίας, γ) Ρουμανίας, δ) Βουλγαρίας, ε) Γεωργίας, στ) Κύπρου, ζ) Ἑλλάδος, η) Πολωνίας, θ) Ἀλβανίας καὶ ι) Τσεχίας καὶ Σλοβακίας. Δὲν συναριθμοῦμε τὴν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, διότι ἡ αὐτοκεφαλία δὲν χορηγήθηκε στὴν κανονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπὸ τὸν μητροπολίτη Ὀνούφριο, ἀλλὰ σὲ σχισματικὴ μερίδα Οὐκρανῶν ὑπὸ τὸν μητροπολίτη Ἐπιφάνιο, μετὰ ἀπὸ ἀντικανονικὴ καὶ διαιρετικὴ εἰσπήδηση τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου σὲ ξένη δικαιοδοσία γιὰ ἐξυπηρέτηση γεωπολιτικῶν σχεδίων τῶν Δυτικῶν, ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ ἀποσπάσουν ὄχι μόνο πολιτικὰ ἀλλὰ καὶ ἐκ-κλησιαστικὰ τὴν Οὐκρανία ἀπὸ τὴν Ρωσία. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν δὲν ἀναγνωρίζουν τοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας ὡς κανονικὴ αὐτοκέφαλη ἐκκλησία. Καὶ ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει πανορθόδοξη συνοδικὴ ἀναγνώριση, κακῶς καὶ ἀντικανονικῶς μνημονεύεται ὁ σχισματικὸς Ἐπιφάνιος ὡς 15^ος προκα-θήμενος, ἀπό τέσσερες μόνον, δυστυχῶς ἑλληνόφωνες, ἐκκλησίες (Κων-σταντινουπόλεως, Ἀλεξανδρείας, Κύπρου καὶ Ἑλλάδος)[1].

2. Ὑποτονικὴ καὶ ἀναποτελεσματικὴ ἡ ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Συνένοχοι οἱ Ἐπίσκοποι.

Ἀπὸ τὶς δεκατέσσερες (14) λοιπὸν τοπικὲς ἐκκλησίες, ποὺ συγκροτοῦν τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, οἱ ἑπτὰ (7) δροῦν καὶ ἐνεργοῦν μέσα στὰ ὅρια ἐλεύθερων καὶ ἀνεξάρτητων κρατῶν, οἱ πολῖτες τῶν ὁποίων στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ οἱ χῶρες αὐτὲς χαρακτηρίζονται ὡς Ὀρθόδοξες χῶρες, καὶ ἐξακολουθοῦν πράγματι νὰ ἀκολουθοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση, παρὰ τὴν λυσσαλέα καὶ ἐπίμονη προσπάθεια τῆς ἀποχριστιανισμένης Δύσης, Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς, νὰ τὶς καταστήσουν ἄθρησκα καὶ οὐδετερόθρησκα κράτη. Οἱ Ὀρθόδοξες αὐτὲς χῶρες κατὰ σειρὰ τῶν Διπτύχων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ ἑξῆς: Ρωσία, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Γεωργία, Κύπρος, Ἑλλάδα[2].

Ἀπὸ τὸν καιρὸ λοιπὸν ποὺ ἄρχισε παγκοσμίως συστηματικὰ καὶ σχεδιασμένα ἡ προβολὴ τῆς Ὁμοφυλοφιλίας μὲ πρόσχημα τὰ δῆθεν δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ, ὡσὰν νὰ ὑπάρχει δικαίωμα στὴν ἁμαρτία νομικὰ καὶ ἠθικά, μὲ στόχο βέβαια νὰ πληγοῦν ἡ χριστιανικὴ Ἠθικὴ καὶ ἡ κοινωνικὴ εὐστάθεια καὶ εἰρήνη, ἀντέδρασαν δυναμικὰ οἱ ὀρθόδοξες ἐκκλησίες τῶν χωρῶν ποὺ ἀναφέραμε καὶ δὲν ἐπέτρεψαν στὶς πολιτικὲς ἡγεσίες νὰ προχωρήσουν στὴν νομιμοποίηση καὶ ἀθώωση τῆς φρικτῆς καὶ κορυφαίας ἁμαρτίας τοῦ Σοδομισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ λόγῳ ἱστορίας καὶ πολιτιστικῆς πνευματικῆς πρωτοπορίας ἔπρεπε νὰ ἡγεῖται στὴν προάσπιση τῶν ἀρχῶν τοῦ Εὐαγγελίου καὶ νὰ δίδει τὸ παράδειγμα καὶ στὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, ὄχι μόνον δὲν τὸ ἔπραξε πρώτη, ἀλλὰ οὔτε ἀκολούθησε, ἔστω καὶ ὡς οὐραγός. Ἀντίθετα γιὰ περισσότερα ἀπὸ δεκαπέντε χρόνια, ἀντιδρᾶ ὑποτονικὰ καὶ ἀναποτελεσματικὰ στὶς παρελάσεις ὑπερηφανίας (Gay Pride) σὲ Ἀθήνα καὶ Θεσσαλονίκη, πού ὀργανώνονταν ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῶν δημάρχων Καμίνη καὶ Μπουτάρη, στὸ Σύμφωνο Συμβίωσης Ὁμοφυλοφίλων τῆς κυβέρνησης Τσίπρα (2015) καὶ τώρα τὸ ἴδιο ὑποτονικὰ καὶ προσχηματικὰ στὸ πολὺ χειρότερο νομοσχέδιο γιὰ τὸν «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων τῆς δῆθεν συντηρητικῆς, παραδοσιακῆς δεξιᾶς κυβέρνησης τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Δὲν θὰ τολμοῦσε ὁποιαδήποτε κυβέρνηση νὰ προχωρήσει σὲ ὅλα αὐτά, που συνιστοῦν ὕβρη πρὸς τὸν Δημιουργό, κατάργηση τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητας, καὶ ἀντεισαγωγὴ ἑτέρου εὐαγγελίου, τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ἀσέλγειας, ἂν ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἐπίσκοποι καὶ οἱ ἄλλοι κληρικοί, περνούσαμε ἀπὸ τὰ λόγια στὰ ἔργα, στὶς πράξεις, καὶ ἐφαρμόζαμε αὐτὰ ποὺ διδάσκει τὸ Εὐαγγέλιο, ὅταν ἐπιχειρεῖται εἰσαγωγὴ ἄλλου «Εὐαγγελίου», ὅπως τὸ ἀποσαφηνίζει τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἐπικρίνει τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας, γιατί τόσο γρήγορα μεταπήδησαν «εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον» καὶ ἀκολούθησαν τοὺς ταραχοποιοὺς ποὺ μεταστρέφουν καὶ διαστρέφουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Μὲ ἔμφαση καὶ κατηγορηματικὴ ἐντολὴ λέγει πρὸς τοὺς Γαλάτες καὶ πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐπαναλαμβάνοντάς το μάλιστα δύο φορές, ὅτι ἀκόμη καὶ ἂν ἐγὼ ὁ ἴδιος ἢ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σᾶς κηρύξουμε διαφορετικὸ εὐαγγέλιο ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ σᾶς κηρύξαμε, νὰ εἴμαστε ἀναθεματισμένοι: «Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω»[3]. Καὶ γνωρίζουμε τί ἐκήρυξε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὴν Ὁμοφυλοφιλία[4].

3. Μᾶς ἀπαγορεύθηκε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο νὰ ἀντιδράσουμε. Ἀπραγότεροι βατράχων.

Ὅταν πολλοί ἀπό ἐμᾶς καὶ τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο ἀρχίσαμε νὰ ἀντιδροῦμε στὶς παρελάσεις ὑπερηφανίας καὶ ἑτοιμάζαμε καθόδους καὶ στὸ πεζοδρόμιο, μᾶς ἀπαγορεύθηκε στὴν Θεσσαλονίκη ἀπὸ τὸν τότε μητροπολίτης Ἄνθιμο. Στὸν αὐλόγυρο τοῦ ἱστορικοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὅπου «κρύψαμε» τὴν συγκέντρωση, οἱ ἱερεῖς δὲν μᾶς χορήγησαν οὔτε ἠλεκτρικὸ ρεῦμα γιὰ τὴν μεγαφωνικὴ ἐγκατάσταση, ἐνῶ στὸν γράφοντα ἀπαγορεύθηκε νὰ ὁμιλήσει στὴν σύναξη, ψαλλιδίσθηκε μάλιστα ἡ ἀφίσα ποὺ ἔφερε τὸ ὄνομά του ὡς ὁμιλητῆ, μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι ἔπρεπε νὰ φαίνεται ὅτι οἱ λαϊκοί ἀντιδροῦν καὶ ὄχι οἱ κληρικοί. Τὸ ποίμνιο ἐνεργεῖ δυστυχῶς χωρὶς ποιμένες, ἀφημένο στὴν διάθεση τῶν λύκων, ὅπως τὸ εἶχε προείπει ὁ Χριστὸς γιὰ τοὺς μισθωτοὺς ποιμένες[5].

Τότε στενοχωρούμενοι γιὰ τὴν δειλία αὐτὴ καὶ ἀνανδρία σὲ ἄρθρο μας μὲ τίτλο «Δὲν μᾶς ἔφθανε ὁ Οἰκουμενισμός, ἦλθε καὶ ὁ Σοδομισμός», παρουσιάσαμε τὰ «Ἀξιομίμητα παραδείγματα Ὀρθοδόξων Χωρῶν» γράφοντας τὰ ἑξῆς: «Ἔχομε τὸ καλὸ παράδειγμα ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖες ἀπέτρεψαν ἢ τουλάχιστον κατεδίκασαν συνοδικὰ τὶς παρελάσεις τῶν Ὁμοφυλοφίλων. Στὴν Γεωργία πλῆθος πιστῶν, ἔχοντας ἐπικεφαλῆς ἐπισκόπους, ἱερεῖς καὶ μοναχούς, παρεμπόδισαν τὴν παρέλαση τῶν Ὁμοφυλοφίλων. Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ στὸ Βουκουρέστι καὶ στὸ Βελιγράδι, ὅπου μάλιστα ἡ τότε ὑπουργὸς τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Χίλαρι Κλίντον, παρὰ τὴν παρεμπόδιση τῆς παρελάσεως τῶν Gay ἀπὸ τοὺς πιστούς, συνεχάρη τὸν Σέρβο πρωθυπουργό, γιατὶ ἐπέτρεψε νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ἐκδήλωση. Ἀποκαλυπτικὴ εἶναι ἐπίσης ἡ πληροφορία ὅτι ὅπου γίνονται αὐτὲς οἱ ἐκδηλώσεις τυγχάνουν τῆς προστασίας τῶν πρεσβειῶν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς αὐτόνομης Μολδαβίας ἐπίσης κατεδίκασε συνοδικὰ τὶς παρελάσεις τῶν Ὁμοφυλοφίλων μὲ τὸ πολὺ ὡραῖο ποιμαντικὸ καὶ ἠθικὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἔχομε ἐντολὴ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο νὰ παρεμποδίζουμε τὴν ἐξάπλωση τῆς ἁμαρτίας καὶ ὅτι δὲν ὑπακούουμε στὰ κελεύσματα τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου, ἀλλὰ στὶς ἐντολὲς τοῦ βασιλέως τῶν βασιλέων, τοῦ Κυρίου τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Ἀποφάσισε μάλιστα νὰ θέτει σὲ ἀκοινωνησία ὅποιον ὑποστηρίζει τὴν Ὁμοφυλοφιλία. Στὴν Ὀρθόδοξη Ρωσία δὲν χρειάσθηκε νὰ ἐπέμβει ἡ Ἐκκλησία, διότι οἱ πολιτικοὶ ἄρχοντες, μιμούμενοι τοὺς Ὀρθοδόξους βασιλεῖς τοῦ Βυζαντίου, ἐψήφισαν στὴν Βουλή τους (Δούμα) νόμο, μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἀπελαύνονται ἀπὸ τὴ Ρωσία ὅσοι ξένοι προπαγανδίζουν ὑπὲρ τῆς Ὁμοφυλοφιλίας καὶ θὰ φυλακίζονται ὅσοι Ρῶσοι προσ βάλλουν τὰ παραδοσιακὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ.

Καὶ ἡ Ἑλλάδα, τὸ «ψέμμα τὸ βασίλειο», ποὺ γεννήθηκε ἀτόφιο ἀπὸ τὴν Ρωμιοσύνη τοῦ Βυζαντίου, δὲν κληρονόμησε τίποτε ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο της, ἀλλὰ μόνο τὰ χαμηλὰ καὶ τιποτένια, ὅπως διαπιστώνει ὁ μεγάλος μας ποιητὴς Κωστῆς Παλαμᾶς στὸν «Δωδεκάλογο τοῦ Γύφτου». Τὸ χειρότερο μάλιστα, κατὰ τὸν ἴδιο ποιητή, εἶναι ὅτι δὲν τὴν κυβερνοῦν φρόνιμοι καὶ συνετοὶ ἄνδρες, ἀλλὰ μὲ λόγια παχιὰ πολιτικάντηδες καὶ ὁμοφυλόφιλοι»[6].

4. Πρωτοφανὴς στὴν ἱστορία τῆς Ἑλλάδας, γιὰ τὸ θράσος τῆς βλασφημίας, ἡ ἀπόφαση τῆς κυβέρνησης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ (2015).

Μὲ τὶς Παρελάσεις Ὑπερηφανίας» (Gay Pride) προετοιμάσθηκε τὸ κλῖμα γιὰ τὴν ἐπίσημη κρατικὴ νομιμοποίηση τῆς Ὁμοφυλοφιλίας. Ἡ τολμηρὴ στὶς κακὲς μεταρρυθμίσεις κυβέρνση τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα, σχεδὸν μόλις ἐξελέγη, ἔφερε στὴν Βουλὴ τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2015 τὸ «Σύμφωνο Συμβίωσης Ὁμοφύλων», τὸ ὁποῖο ὑπερψηφίσθηκε ἀπὸ 194 βουλευτὲς συμπολίτευσης καὶ ἀντιπολίτευσης, καταψηφίσθηκε ἀπὸ 55, ἐνῶ 51 ἀπουσίαζαν. Περιχαρὴς τότε ὁ καθ᾽ ὁμολογίαν του ἄθεος πρωθυπουργὸς ἐδήλωσε ὅτι μὲ τὴν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου «κλείνει ἕνας κύκλος ὀπισθοδρόμησης καὶ ντροπῆς», ἐνῶ στὴν πραγματικότητα γιὰ πρώτη φορά στὴν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα ἐγκανιαζόταν ἐπισήμως στὸ ἑλληνικὸ κοινοβούλιο ὁ ἀνάποδος κόσμος τῆς ἀσέβειας, τῆς ἀδιαντροπιᾶς τῆς ἀσχημοσύνης, τῆς ἀσέλγειας, τῆς διάλυσης τῆς οἰκογενείας καὶ τῆς κοινωνίας, τῆς ἀνατροπῆς τῶν φυσικῶν καὶ ἠθικῶν νόμων, τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τοῦ Γένους. Ἀντιδρώντας στὴν ἄθεσμη ἀνθελληνικὴ καὶ ἀντιχριστιανικὴ αὐτὴ ἐξέλιξη γράψαμε τότε καὶ ἀναρτήσαμε στὸ Διαδίκτυο ἄρθρο μὲ τίτλο: «Ὑβριστικὸ καὶ βλάσφημο τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο. Συνένοχη ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Ἡγεσία». Στὸ ἄρθρο αὐτὸ ἀναπτύσσαμε τὶς ἑξῆς ἑνότητες: 1. Νόμος ντροπῆς ἡ νομιμοποίηση τῶν κιναίδων. 2. Βδέλυγμα καὶ πάθος ἀτιμίας ἡ Ὁμοφυλοφιλία κατὰ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρες. 3. Τὸ θράσος καὶ ἡ οἴηση τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ ἄλλων· Ἑωσφορικὴ κατάσταση. 4. Οἱ εὐθύνες τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας[7].

5. Χειρότερη ἡ ἀπόφαση τῆς μεταλλαγμένης κυβέρνησης τῆς «Νέας Δημοκρατίας».

Ὅσα τότε ἐγράφαμε ἰσχύουν πολύ περισσότερο σήμερα μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ (8) χρόνια μὲ τὸ ἀσεβέστατο καὶ βλάσφημο νομοσχέδιο γιὰ τὸν «γάμο» τῶν Ὁμοφυλοφίλων ποὺ ἐσπευσμένα προωθεῖ στὴν Βουλὴ ὁ πρωθυπουργὸς Κυριάκος Μητσοτάκης, γιὰ νὰ δωρήσει στοὺς ΛΟΑΤΚΙ τὴν δυνατότητα τεκνοθεσίας, ποὺ δὲν ἦταν δυνατὴ μὲ τὸ «Σύμφωνο Συμβίωσης» τοῦ Τσίπρα, ὁ ὁποῖος ἐξέφραζε ὡς συνεπὴς ἀριστερὸς τὶς ἀξίες καὶ τὰ πιστεύματα τῆς πολιτικῆς του ἰδεολογίας. Ἀντίθετα ὁ σημερινὸς πρωθυπουργὸς ἐδικαιολογεῖτο ἴσως ὡς βουλευτὴς νὰ ἐνεργεῖ κατὰ συνείδησιν καὶ ἐλεύθερα, ὅπως ἔπραξαν αὐτὸς καὶ ἡ ἀδελφή του Ντόρα Μπακογιάννη, ποὺ ἐψήφισαν τὸ «Σύμφωνο» τοῦ Τσίπρα τὸ 2015, καὶ ἐπροξένησαν ρωγμὲς καὶ ἀναστατώσεις στὴν Νέα Δημοκρατία. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἀπὸ τοὺς 75 τότε βουλευτές τῆς Νέας Δημοκρατίας μόνον 19 ἐψήφισαν ναί, ὡς νεοταξικῆς προελεύσεως, 29 ὄχι, συνεπεῖς στὴν παραδοσιακὴ συντηρητικὴ γραμμὴ τοῦ κόμματος, καὶ 27 ἀπουσίαζαν, ἀφιταλαντευθέντες μεταξὺ τῶν δύο τάσεων. Ἦταν πάντως ἠχηρὴ ἡ ἀπουσία τοῦ τότε ἀρχηγοῦ τῆς Νέας Δημοκρατίας Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ὁ ὁποῖος, ἂν ἐξελέγετο στὴν συνέχεια ἀρχηγὸς τῆς Νέας Δημοκρατίας, οὔτε θὰ διενοεῖτο νὰ προωθήσει τέτοιο νεοταξίτικο καὶ βλάσφημο νομοσχέδιο. Ἡ ἐκλογὴ τοῦ νεοταξίτη Κυριάκου Μητσοτάκη ὡς ἀρχηγοῦ τῆς Νέας Δημοκρατίας ἀλλοίωσε καὶ παραμόρφωσε τὴν πολιτική της φυσιογνωμία, μὲ τὸν ἀρχηγό της φαινομενικὰ νὰ ἐνεργεῖ καὶ νᾶ ἐμφανίζεται ὡς Χριστιανός, γιὰ νὰ ξεγελᾶ τοὺς συντηρητικοὺς ψηφοφόρους, στὴν πράξη ὅμως νὰ ἐνεργεῖ ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου. Τί νὰ τοὺς κάνεις τοὺς σταυροὺς καὶ τοὺς ἐκκλησιασμούς, ὅταν νομοθετεῖς ἐναντίον τοῦ Εὐαγγελίου, ὅταν περιφρονεῖς τὴν γνώμη τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, ὅταν δίνεις ἐντολὴ νὰ κλείσουν οἱ ναοὶ καὶ νὰ τιμωροῦνται ὅσοι κληρικοὶ ἀρνοῦνται νὰ συμμορφωθοῦν, ὅταν ἀλλάζεις ἀκόμη καὶ τὴν ὥρα ποὺ θὰ γιορτασθεῖ ἡ Ἀνάσταση, καὶ ὅταν ἀθωώνεις καὶ νομιμοποιεῖς τὸ βδελυρὸ καὶ ἀκάθαρτο πάθος τῆς Ὁμοφυλοφιλίας; Δὲν εἶναι ἀρκετὸ τὸ νὰ φαίνεσαι Χριστιανός, πρέπει καὶ νὰ εἶσαι. Διαφορετικὰ εἶσαι ὑποκριτὴς ἢ παίζεις κάποιο ρόλο, ποὺ σοῦ ἀνέθεσαν.

5. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἀκόμη χριστιανικὸ κράτος.

Τὸ Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ποὺ ἐκφράζει τὴν παραδοσιακὴ Ἑλλάδα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, ποὺ ἀγωνίσθηκαν «γιὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν ἁγία, γιὰ τῆς πατρίδος τὴν ἐλευθερία», παρὰ τὶς προοδευτικές ἀναθεωρήσεις του, διασώζει μὲ τὴν ἐπικεφαλίδα του «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος» τὸν χριστιανικὸ χαρακτήρα τοῦ κράτους, τῆς πολιτείας. Ἡ Ἑλλάδα συνταγματικὰ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι χριστιανικὸ κράτος, νὰ ὑπάρχει συνταγματικὰ καθιερωμένος δεσμὸς Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, παρὰ τὶς μέχρι τώρα προσπάθειες νὰ γίνουμε ἄθρησκο, οὐδετερόθρησκο κράτος μὲ τὸν πολυσυζητούμενο καὶ σχεδιαζόμενο χωρισμὸ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, ποὺ τὸν ἐπανέφερε ὁ ἐκ τῆς σκοτεινῆς καὶ ἁμαρτωλῆς Δύσεως ἐλθὼν νέος ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης. Στὸ 3^ο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος ρυθμίζονται οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας καὶ ἀναγνωρίζεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία «τηρεῖ ἀπαρασάλευτα τοὺς ἱεροὺς ἀποστολικοὺς καὶ συνοδικοὺς κανόνες καὶ τὶς ἱερὲς παραδόσεις». Ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ ἔπρεπε νὰ διακόψει ἡ Ἐκκλησίας κάθε κοινωνία ἐκκλησιαστικὴ μὲ ὅσους ψηφίσουν τὸ ἀσεβὲς καὶ βλάσφημο νομοσχέδιο ποὺ ἀντίκειται στοὺς ἱεροὺς ἀποστολικοὺς καὶ συνοδικοὺς κανόνες καὶ τὶς ἱερὲς περὶ γάμου παραδόσεις. Ἂν τὸ πράξει, θὰ ἐνεργήσει ὄχι μόνο σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν Πατερικὴ Παράδοση, ἀλλὰ καὶ σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας, τὸ ὁποῖο ἐπὶ πλέον μὲ τὸ ἄρθρο 21 ἀναθέτει στὸ κράτος τὴν προστασία τῆς οἰκογένειας, τοῦ γάμου, τῆς μητρότητας καὶ τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Θεωρεῖ μάλιστα τὴν οἰκογένεια ὡς θεμέλιο τῆς συντήρησης καὶ προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους. Ὁ γάμος εἶναι ἕνωση ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς, ἡ μητρότητα χρειάζεται μητέρες, ἡ οἰκογένεια ἀπαρτίζεται ἀπό τὸν πατέρα, τὴν μητέρα καὶ τὰ παιδιά. Ἕως ὅτου ἰσχύει τὸ Σύνταγμα τῆς χώρας, ποὺ καθιερώνει τὴν συναλληλία καὶ συνεργασία Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, ὁ δρόμος τῆς προσφυγῆς στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας γιὰ τὴν ἀκύρωση τοῦ νόμου, ποὺ φαίνεται ὅτι θὰ ψηφισθεῖ, εἶναι εὔκολος καὶ ἀνοικτὸς καὶ μάλιστα γιὰ τὴν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας ἢ καὶ μεμονωμένους ἐπισκόπους, σωματεῖα καὶ ὁμάδες πιστῶν. Δὲν εἶναι βέβαια σίγουρο, ὅτι ὁ πρωθυπουργός θὰ σεβασθεῖ τὶς ἀποφάσεις τῶν ἀνθρώπων δικαστῶν, ἀφοῦ δὲν σέβεται τὶς ἀποφάσεις τοῦ Θεοῦ, τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. Καὶ ἂν αὐτός καὶ ἡ κυβέρνησή του ἔπεσαν ἀπὸ τὸ ὕψος τοῦ νόμου τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ, στὸν βάλτο τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἁμαρτίας, ἐλπίζουμε ὅτι τουλάχιστον οἱ δικαστὲς θὰ καταξιώσουν τὸ λειτούργημά τους καὶ θὰ τὸ κρατήσουν στὸ ὕψος του. Τὴν προηγούμενη Κυριακὴ στοὺς Ἀναβαθμοὺς τοῦ Ὄρθρου, ὁ συγγραφεύς τους, Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, μᾶς παρέδωσε νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεό, ἀφοῦ μᾶς ὑψώσει καὶ μᾶς ἀνεβάσει στὰ ὑψηλὰ ὄρη τῶν νόμων Του, νὰ μᾶς λαμπρύνει μὲ ἀρετές, ὥστε ἐπάξια νὰ τὸν ὑμνοῦμε: «Εἰς τὰ ὄρη τῶν σῶν ὑψώσας με νόμων, ἀρεταῖς ἐκλάμπρυνον, ὁ Θεός, ἵνα ὑμνῶ σε»[8].

---

[1]. Γιὰ τὴν ἀντικανονικὴ ἀναγνώριση αὐτοκεφαλία στοὺς σχισματικοῦς τῆς Οὐκρανίας, βλ. Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωρος Ζησης, Τὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο. Ἀντικανονικὴ καὶ διαιρετικὴ εἰσπήδηση τῆς Κωνσταντινούπολης, Θεσσαλονίκη 2018, ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον» καὶ Πρωτοπρεσβύτερος Αναστασιος Γκοτσοπουλος, Οὐκρανικὸ Ἁυτοκέφαλο. Συμβολὴ στὸν Διάλογο, Θεσσαλονίκη 2019, ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον».

[2]. Δὲν ἀναφέρουμε τὶς ἄλλες ἑπτὰ (7) Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, διότι τὰ κράτη εἰς τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν καὶ ζοῦν δὲν εἶναι ὀρθόδοξα, μερικὰ οὔτε χριστιανικά (Κων-σταντινούπολη, Ἀλεξάνδρεια, Ἀντιόχεια, Ἱεροσόλυμα, Πολωνία, Ἀλβανία, Τσεχία-Σλοβακία).

[3]. Γαλ. 1,6-9: «Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μὴ τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. Ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾽ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω».

[4]. Ρωμ. 1, 26-27: «Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι».

[5]. Ἰω. 10, 11-13: «Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὸν λύκον καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων». Γιὰ τὴν ἀπουσία ἢ σχεδὸν μηδαμινὴ ἀντίδραση ἐκ μέρους τῶν διοικούντων τὴν Ἐκκλησία βλ. τὸ ἄρθρο μας «Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀντίδραση κατὰ τῆς Ὁμοφυλοφιλίας. Ἀνύπαρκτη στὴν Ἀθήνα, ὑποτονικὴ στὴν Θεσσαλονίκη» στὸ περιοδικὸ Θεοδρομία 16 (2014), σελ. 163-171, καὶ στὸ νέο βιβλίο συλλογῆς ἄρθρων καὶ μελετῶν ὑπὸ τὴν ἐποπτεία μας: Ὁμοφυλοφιλία. Προβλήματα καὶ ἀντιδράσεις, Θεσσαλονίκη 2023, ἐκδόσεις «Θεοδρομία», σελ. 113-123.

[6]. Τὸ ἄρθρο στὴν Θεοδρομία 15 (2013) 163-170 καὶ στὸ βιβλίο: Ὁμοφυλοφιλία. Προβλήματα καὶ ἀντιδράσεις, ἔνθ᾽ ἀνωτ. σελ. 85-95. Ἀναπτύσσονται σ᾽ αὐτό οἱ ἑξῆς ἑνότητες: 1. Μὲ τὴν κουτσὴ Εὐρώπη κουτσαίνουμε καὶ ἐμεῖς. 2. Κορυφαῖο κακὸ ἡ Ὁμοφυλοφυλία. 3. Ἀποῦσα καὶ σιωπῶσα ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία στὴν Ἑλλάδα. Τὰ πνευματικά σκουπίδια στοὺς Δήμους Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης. 4. Τὸ ποίμνιο καθοδηγεῖ τοὺς ποιμένες. 5. Ἀξιομίμητα παραδείγματα Ὀρθοδόξων χωρῶν.

[7]. Τὸ ἄρθρο στὴν Θεοδρομία 17 (2015) 485-509 καὶ στὸ βιβλίο: Ὁμοφυλοφιλία. Προβλήματα καὶ ἀντιδράσεις, ἔνθ᾽ ἀνωτ. σελ. 270-304.

[8]. Ἀναβαθμοὶ Ὄρθρου, τοῦ α´ἤχου.