Πίστη ἢ προσωπικὲς θέσεις καὶ ἀπόψεις;

Αἰτωλικό 19-1-2024

Πίστη ἢ προσωπικὲς θέσεις καὶ ἀπόψεις;

Καρανίκας Παναγιώτης

Μὲ τὸ σύντομο αὐτὸ ἄρθρο θὰ ἤθελα νὰ στηλιτεύσω καλοπροαίρετα τὴν ἀντορθόδοξη πρακτικὴ καὶ συνήθεια κάποιων ὀρθοδόξων χριστιανῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι εἴτε σὲ δημόσιες δηλώσεις, εἴτε σὲ κείμενα, εἴτε σὲ ἰδιωτικὲς συζητήσεις ἐκφράζουν προσωπικὲς ἀπόψεις, θέσεις καὶ ἐκτιμήσεις γιὰ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν χριστιανικὴ πίστη καὶ διδασκαλία.

Μοῦ προκαλεῖ ἀλγεινὴ ἐντύπωση, λύπη καὶ συνάμα ἱερὴ ὀργὴ νὰ βλέπω χριστιανούς, καὶ δὴ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς, νὰ γράφουν ἢ νὰ μιλοῦν γιὰ ζητήματα χριστιανικῆς ἠθικῆς καὶ διδασκαλίας, ἐκφράζοντας προσωπικὲς ἀπόψεις καὶ θέσεις! Εἶναι τραγικὸ νὰ ἐρωτῶνται κληρικοί, στὰ τηλεοπτικὰ πάνελ ἢ σὲ δημόσιες ἐμφανίσεις τους, γιὰ θέματα χριστιανικῆς διδασκαλίας, δογματικά, ἐκκλησιολογικὰ ἢ ἠθικὰ καὶ νὰ ἀπαντοῦν ὡς... «Ἐγὼ πιστεύω...», «Ἐγὼ νομίζω...», «Ἡ δική μου θέση καὶ ἐκτίμηση εἶναι...», «Ἄποψὴ μοῦ εἶναι...» κτλ. Διερωτῶμαι, ἡ χριστιανικὴ διδασκαλία κατ' αὐτοὺς εἶναι ὑποκειμενική; Ὅσα μᾶς δίδαξε ὁ Τριαδικὸς Θεὸς στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ Ἱερὰ Παράδοση δύνανται νὰ ὑποσκελιστοῦν ἀπὸ τὰ προσωπικά μας πιστεύω; Ἐπιτρέπεται ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς νὰ θέτει τὴν προσωπική του πίστη ὑπεράνω τῆς πίστης τοῦ Χριστοῦ;

Ὁ Θεός μας δίδαξε εἴτε ἄμεσα μὲ θεοφάνειες καὶ μὲ τὰ χείλη τοῦ θεανθρώπου Χριστοῦ, εἴτε ἔμμεσα φωτίζοντας τοὺς Προφῆτες, τοὺς Ἀποστόλους καὶ τοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅταν βαπτιστήκαμε συμφωνήσαμε καὶ ὑποσχεθήκαμε νὰ ἀποτάξουμε τὶς δικές μας πεποιθήσεις περὶ Θεοῦ καὶ ὀρθοῦ βίου καὶ νὰ συνταχθοῦμε πλήρως μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ὅταν λοιπὸν ἐρωτώμεθα γιὰ τὸ ἂν ἡ ὁμοφυλοφιλία ἢ ὁ γάμος ὁμοφυλοφίλων ἢ ἡ τεκνοθεσία ὑπὸ ὁμοφυλοφίλων εἶναι ἀποδεκτή, φυσιολογικὴ καὶ ἀναγκαῖα, θὰ πρέπει νὰ ἀπαντοῦμε ὡς Χριστιανοὶ ὁμολογῶντας τὴν πίστη μας στὴ θεόθεν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι νὰ ἀπαντοῦμε μὲ προσωπικὲς θέσεις καὶ ἀπόψεις. Καλούμεθα νὰ ὁμολογοῦμε εὐσχήμως τὴν πίστη μας, ὅσα μᾶς παρέδωσαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Εἰδάλλως δὲν ἀποκρινόμαστε ὡς Χριστιανοὶ ἀλλ' ὡς ἄθρησκοι καὶ ἄθεοι ἄνθρωποι ποὺ προτάσσουν τὶς δικές τους ἀπόψεις σὲ πνευματικὰ θέματα.

Χρειάζεται πολὺ σκέψη καὶ ρητορικὴ δεινότητα νὰ ἀπαντήσουμε πὼς ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι θανάσιμη, βαριὰ ἁμαρτία καὶ κολάσιμο πάθος γιατί μᾶς τὸ εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Θεός; Καὶ ἂν μᾶς ρωτήσουν ποὺ τὸ εἶπε ὁ Θεὸς αὐτό, ἂς τοὺς παραπέμψουμε στὴν Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη καὶ στοὺς λόγους τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ πυρπόληση τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας, ὁ κατακλυσμὸς ἐπὶ Νῶε, οἱ λόγοι τῶν Προφητῶν, τὰ Εὐαγγέλια, οἱ ἀποστολικὲς ἐπιστολές, τὸ στόμα τοῦ Θεοῦ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, τὰ γραπτὰ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου κ.α. ἀποδεικνύουν καὶ μᾶς διδάσκουν περίτρανα πὼς ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι θανάσιμη καὶ κολάσιμη ἁμαρτία, βδελυκτή, ἀπεχθὴς καὶ ἀνόσια. Τί ἔτι περισσότερο χρειάζεται νὰ ἐπικαλεστοῦμε γιὰ νὰ ἀπαντήσουμε στοὺς θιασῶτες τοῦ κιναιδισμοῦ ποὺ μᾶς ρωτοῦν στὸ σπίτι, στὸ δρόμο, στὴν καφετέρια, στὴν ἐργασία καὶ στὰ τηλεοπτικὰ πάνελ; Κι ἂν δὲν τοὺς ἀρκοῦν τὰ ἀνωτέρω ἐπιχειρήματα, τότε πρόβλημά τους ἡ ἀπιστία καὶ ἀθεΐα τους.

Ὡς Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι ἀρνούμαστε καὶ καταδικάζουμε τὸν πολιτικὸ γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τὴν υἱοθεσία παιδιῶν ἀπὸ αὐτοὺς ἁπλούστατα ἐπειδὴ ὁ Κύριος καὶ Θεός μας τὰ καταδίκασε καὶ ὀφείλουμε νὰ πράττουμε τὸ θέλημά Τοῦ. Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπιλέξει τίνος τὸ θέλημα θὰ κάνει, τὸ δικό του ἢ τοῦ Θεοῦ, τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων ἢ τοῦ Θεοῦ, τῶν κυβερνώντων ἢ τοῦ Θεοῦ, τῶν μισθωτῶν ψευδοποιμένων ἢ τοῦ Θεοῦ.

Προσέτι, ἀναρωτιέμαι καὶ ἐκπλήσσομαι ποὺ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ μερικοὶ συνοδικοὶ ἀρχιερεῖς ἀναμένουν τὴ δημοσίευση τοῦ νομοσχεδίου γιὰ τὸν πολιτικὸ γάμο τῶν ὁμοφυλοφίλων ὥστε νὰ ἀποφανθοῦν. Ἡ ὁμοφυλοφιλία καὶ ἐπαγωγικῶς ἡ συμβίωση ὁμοφυλοφίλων δὲν εἶναι ἁμαρτωλὲς πράξεις γιὰ αὐτοὺς τοὺς συνοδικοὺς ἀρχιερεῖς; Γιατί δὲν τὰ καταδικάζουν τώρα μὲ συνοδικὴ ἐγκύκλιο; Ἢ μᾶλλον νὰ ὑπενθυμίσουν στὸ λαὸ πὼς εἶναι ἤδη καταδικασμένα ἀπὸ τὸν Θεό.

Ὅταν ἐρωτᾶται ἕνας μητροπολίτης γιὰ τὸ πρὸς ψήφιση ἐπίμαχο νομοσχέδιο τοῦ πολιτικοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων, γιατί θὰ πρέπει νὰ ἀποφασίσει πρῶτα ἡ Ἱερὰ Σύνοδος προτοῦ ἀπαντήσει ὁ ἱεράρχης δημόσια; Δὲν πρέπει νὰ ὁμολογοῦμε τὴν ἀλήθεια ἐν παντὶ καιρῷ καὶ τόπῳ; Μήπως δὲν συντασσόμαστε ὅλοι μὲ τὴν ἀλήθεια; Συνιστᾶ ντροπὴ ἱεράρχης τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νὰ δηλώνει δημόσια περὶ τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων πὼς θὰ ἀπαντήσει ἀργότερα ἢ πὼς «ἡ δική μου θέση εἶναι ἡ τάδε». Σεβασμιώτατε ὑποχρεοῦσαι, ἂν ὄντως τὰ πιστεύεις, νὰ ὁμολογεῖς τὴν ἀλήθεια καὶ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ἐνώπιον τοῦ ποιμνίου, τοῦ κόσμου, τῶν δημοσιογράφων καὶ τῶν πολιτικῶν. Ὑπεκφυγὲς καὶ προσωπικὲς τοποθετήσεις σὲ θέματα ὀρθοδοξίας καὶ ὀρθοπραξίας δὲν ἁρμόζουν σὲ ἀρχιερέα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Θεὸς δὲν ἐμπαίζεται καὶ θὰ ζητήσει λόγο γιὰ τὶς θέσεις μας ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων. Ὅποιος ντραπεῖ ἢ δειλιάσει νὰ τὸν ὁμολογήσει στὸν κόσμο, θὰ καταταχθεῖ μὲ τὰ ἐρίφια «ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Μτ Ι‐33)

Πρέπει νὰ προσέχουμε λοιπὸν ὅταν μᾶς ρωτοῦν... «τί πιστεύεις γιὰ τὴν ὁμοφυλοφιλία;», «τί ἄποψη ἔχεις γιὰ τὶς προγαμιαῖες σχέσεις;», «ποιά ἡ γνώμη σου γιὰ τὸν πολιτικὸ γάμο;», «τί λὲς γιὰ τὸ δικαίωμα τεκνοθεσίας τῶν ὁμοφυλοφίλων;», «τί νομίζεις γιὰ τὸ τρίτο φῦλο;», «θεωρεῖς κακὸ νὰ ἔχει κάποιος διαφορετικὸ σεξουαλικὸ προσανατολισμό;» κτλ. Ἡ ἐρώτηση κρύβει τὴν παγίδα νὰ ἀπαντήσουμε ἀφ' ἑαυτοῦ καὶ ὄχι ὡς Χριστιανοί. Ὀφείλει εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὁ ἐρωτώμενος νὰ διορθώνει τον ἐρωτῶντα πὼς σὲ ἐρωτήσεις πνευματικῆς φύσεως δὲν παρέχουμε δικές μας ἀπαντήσεις ἀλλὰ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος ἢ μὲ τὸ στόμα καὶ τὴ γραφίδα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Τοῦ. Ὥστε νὰ ἀντιληφθεῖ πὼς ἂν διαφωνεῖ, δὲν διαφωνεῖ μαζί μας ἀλλὰ μὲ τὸν Θεό.