Τί λείπει σήμερα ἀπὸ τὰ παιδιά;

 

Τί λείπει σήμερα ἀπὸ τὰ παιδιά;

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Ἀφορμὴ γι’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, καλοί μου φίλοι, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ὅσα θὰ ἀκολουθήσουν, ἦταν δύο δημοσιεύματα ποὺ ἔπεσαν στὴν ἀντίληψή μας. Τὸ ἕνα ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν πρόθεση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας νὰ καθιερώσει τὴν ἐπίσκεψη τῶν μαθητῶν στὸν ψυχολόγο τοῦ σχολείου καὶ μάλιστα χωρὶς τὴν ἄδεια τῶν γονέων τους (!!!) καὶ τὸ ἄλλο μὲ τὴν πανευρωπαϊκὴ ἔρευνα τῆς γνωστῆς Vodafone γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν ἐλλειμμάτων στὶς ψηφιακὲς δεξιότητες τῶν παιδιῶν (!!!).

*   *   *

  Εἰδικότερα, σύμφωνα μὲ τὸ πρῶτο δημοσίευμα, τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας βρίσκεται στὴ διαδικασία μελέτης ἀπὸ νομικῆς πλευρᾶς (δηλαδὴ στὸ ἂν στέκει νομικά), προκειμένου νὰ ἔλθει ρύθμιση στὴ Βουλή, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία θὰ προβλέπονται τὰ ἑξῆς: α) Γιὰ τὴν πρώτη ἐπίσκεψη τοῦ μαθητῆ στὸν ψυχολόγο τοῦ σχολείου νὰ μὴ ἀπαιτεῖται ἄδεια τοῦ γονέα, β) Μετὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ μαθητῆ, ἐφ’ ὅσον τὸ κρίνει ὁ ψυχολόγος, νὰ καλοῦνται οἱ γονεῖς στὸ σχολεῖο γιὰ ἐνημέρωση καὶ γ) ὁ ψυχολόγος σὲ συνεργασία μὲ τοὺς γονεῖς καὶ μετὰ ἀπὸ συναίνεσή τους νὰ μπορεῖ νὰ προγραμματίζει τὶς ἐπισκέψεις του μὲ τὸν μαθητή.

  Σύμφωνα μὲ τὸ δεύτερο δημοσίευμα, ἡ Vodafone πραγματοποίησε μεγάλη ἔρευνα μὲ τὴ συμμετοχὴ 10.000 γονέων σὲ 10 εὐρωπαϊκὲς χῶρες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ Ἑλλάδα. Ἡ ἔρευνα αὐτὴ ἀποτύπωσε τὴν ἀνησυχία τῶν γονέων σχετικὰ μὲ τὴν ποιότητα τῶν ψηφιακῶν ἐργαλείων ποὺ παρέχουν σήμερα τὰ σχολεῖα στοὺς μαθητὲς καὶ τὴν ἀνάγκη γιὰ περισσότερη ὑποστήριξη τῶν δασκάλων μὲ καθοδήγηση καὶ ἐκπαίδευση.

  Μάλιστα τὸ 85% τῶν γονέων ἀνέφερε ὅτι οἱ προοπτικὲς καριέρας τῶν παιδιῶν τους ἐξαρτῶνται ἀπ’ τὶς ψηφιακές τους δεξιότητες, τὸ 22% ὅτι τὰ παιδιά τους δὲν ἔχουν πρόσβαση σὲ ψηφιακὰ ἐργαλεῖα, ὅπως εἶναι οἱ φορητοὶ ὑπολογιστές, τὰ tablets καὶ οἱ διαδραστικοὶ πίνακες στὴν τάξη (στὴν Ἰταλία, τὴν Οὑγγαρία καὶ τὴν Ἑλλάδα αὐτὸ τὸ ποσοστὸ εἶναι 30%), ἐπιπλέον δέ, μόνο τὸ 59% τῶν σχολείων παρέχει συσκευὲς γιὰ ἐκπαίδευση στὸ σπίτι. Τέλος τὸ 85% ὑποστήριξε ὅτι ἡ ψηφιακὴ ἐκπαίδευση θὰ πρέπει νὰ ἀποτελεῖ βασικὸ ἀντικείμενο στὴ σχολικὴ ὕλη γιὰ τὸ καλὸ τῶν παιδιῶν!

*   *   *

  Καὶ ἀναρωτιέται κανείς. Στ’ ἀλήθεια αὐτὸ λείπει σήμερα ἀπὸ τὰ παιδιὰ καὶ τὰ σχολεῖα; Οἱ ψυχολόγοι καὶ οἱ ψηφιακὲς δεξιότητες – συσκευές;

  Εἶναι ἑπόμενο νὰ καταλήγουν τὰ πράγματα στοὺς ψυχολόγους, ὅταν τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὅλο καὶ κάτι πνευματικὸ ἀφαιρεῖται ἀπὸ τὰ παιδιά. Ἡ ἐξομολόγηση, ὁ ἐκκλησιασμός, ἡ πρωινὴ προσευχή, ἡ ὀρθὴ διδασκαλία τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ κ.λπ.

  Ὅσο γιὰ τὶς ψηφιακὲς δυνατότητες, τί νὰ πεῖ κανείς; Ἀρκεῖ τὸ παράδειγμα τῆς Σουηδίας ποὺ ἤδη ἀπὸ τὴν τρέχουσα σχολικὴ χρονιὰ ἐπέστρεψε, μετ’ ἐπιτάσεως μάλιστα, στὸ παραδοσιακὸ γράψιμο καὶ διάβασμα, ἀπομακρυνόμενη σαφῶς ἀπὸ τὰ ψηφιακὰ μέσα. Τὸ ἴδιο ἤδη γίνεται σὲ πλῆθος σχολείων τῶν ΗΠΑ καὶ μάλιστα πρὸ πολλοῦ. Ὅπως καὶ σὲ ὅλα τὰ σχολεῖα τῆς Σίλικον Βάλεΐ (τοῦ Σὰν Φρανσίσκο τῶν ΗΠΑ), ἐκεῖ ποὺ εἶναι ἐγκατεστημένες ὅλες οἱ γνωστὲς πολυεθνικὲς τῆς τεχνολογίας (γι’ αὐτὸ καὶ λέγεται «Μέκκα τῆς τεχνολογίας») καὶ κατοικοῦν ἐκεῖ οἱ χιλιάδες τῶν ἐργαζομένων σ’ αὐτές.

*   *   *

   Θέλετε καὶ μία ἄλλη, ἴσως πιὸ εὔγλωττη προσ­έγγιση, στὸ θέμα;

  Τελευταῖα βρεθήκαμε, μέρα γιορτῆς, σ’ ἕνα Ναὸ τῆς Ἀττικῆς. Πρὸς μεγάλη μας χαρὰ καὶ ἔκπληξη, εἴδαμε κατὰ τὴν ὥρα τῆς δοξολογίας, νὰ τὸν ἐπισκέπτονται τὰ παιδιὰ τῆς ἐνορίας (ἦταν περὶ τὰ 100 τῆς Γ΄ Γυμνασίου). Ἐκεῖνο δὲ ποὺ παρατηρήσαμε εἶναι ὅτι, τὰ περισσότερα παιδιὰ στάθηκαν στὸν πρόναο καὶ τὰ ἄλλα ἦταν ἔξω περιμένοντας νὰ μποῦν. Βρίσκονταν δὲ σὲ μεγάλη ἀμηχανία, γιατί δὲν ἤξεραν τί νὰ κάνουν εἰσερχόμενα στὸν Ἱ. Ναό !!

  Τότε τὰ πλησίασε ὁ νεωκόρος καὶ τοὺς εἶπε: «Ἐλᾶτε, παιδιά, περᾶστε. Ἀνάψτε κερί, ἂν δὲν ἔχετε χρήματα δὲν πειράζει, προσκυνῆστε ἐδῶ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ δίπλα τὴν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου ποὺ ἑορτάζει σήμερα καὶ μετὰ καθίστε, ἔχει καθίσματα γιὰ ὅλους». Ἐκεῖνα πρόθυμα, καὶ χαρούμενα θὰ ἔλεγα, ἴσως ἐπειδὴ βγῆκαν ἀπ’ τὸ ἀδιέξοδο, ἔκαναν ὅπως τοὺς εἶπε. Κάθισαν καὶ μὲ ἐντυπωσιακὴ ἡσυχία καὶ τάξη παρακολουθοῦσαν τὴ Θεία Λειτουργία.

  Στὴ συνέχεια ὁ ἀριστερὸς ψάλτης πῆρε τὴν πρωτοβουλία καὶ πῆγε στὶς δύο καθηγήτριές τους ποὺ τὰ συνόδευαν καὶ τοὺς εἶπε: «Μποροῦν νὰ ποῦν κάποια ἀπὸ τὰ παιδιὰ τὸ “Πιστεύω”;». Ἐκεῖνες ἀπάντησαν ὅτι πολλὰ δὲν τὸ γνωρίζουν, ἄλλα ὅτι ντρέπονται κ.λπ. Τότε τοὺς εἶπε: «Μπορῶ νὰ ἀπευθυνθῶ στὰ παιδιά;». Ἐκεῖνες συμφώνησαν.

  Τότε πῆγε στὰ παιδιὰ ποὺ ἦταν στὰ μπροστινὰ καθίσματα καὶ κοντὰ στὸ ψαλτήρι καὶ τοὺς ζήτησε νὰ ποῦν τὸ “Πιστεύω”. Ἐκεῖνα ἔνοιωσαν ἀμήχανα, ὅμως διαπίστωσε ὅτι δὲν ἦταν ἀρνητικά. Τότε τοὺς εἶπε: «Παιδιά, δὲν εἶναι δύσκολο, θὰ σᾶς δώσω βιβλία καὶ θὰ τὸ διαβάσετε, ἀρκεῖ νὰ θέλετε». Ἀμέσως τὰ παιδιὰ συμφώνησαν, πῆραν τὰ βιβλία, ἄκουσαν προσεκτικὰ τὶς ὁδηγίες ποὺ τοὺς ἔδωσε καὶ σηκώθηκαν γύρω στὰ 10 ἀπ’ αὐτά, γιὰ νὰ τὸ ποῦν. Τὸ εἶπαν δὲ τόσο καθαρὰ καὶ δυνατά, ποὺ ὅλοι συγκινήθηκαν καὶ ὁ ψάλτης μὲ δάκρυα στὰ μάτια, τοὺς εἶπε: «Μπράβο σας, παιδιά, συγχαρητήρια, σᾶς εὐχαριστῶ …».

  Ὅταν ἦλθε καὶ ἡ ὥρα τοῦ «Πάτερ ἡμῶν», πλησίασε πάλι τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς ἔδωσε τὰ βιβλία. Ἐκεῖνα τοῦ εἶπαν: «Δὲν χρειάζεται, κύριε, τὸ “Πάτερ ἡμῶν” τὸ ξέρουμε». Μία δὲ ἀπ’ τὶς καθηγήτριές τους, πῆγε στὴν ψάλτη αὐτὸν καὶ τοῦ εἶπε: «Ἂν θέλετε, ἂς τὸ ποῦν ὅλα τὰ παιδιά». Τότε ἐκεῖνος, ἀπευθυνόμενος στὰ παιδιὰ αὐτά, τοὺς εἶπε: «Θὰ πῶ ἀπ’ τὸ μικρόφωνο νὰ ποῦμε τὸ “Πάτερ ἡμῶν” ὅλοι μαζί, ἐσεῖς ὅμως ποὺ εἶστε ἡ πιὸ δυνατὴ ὁμάδα θὰ τὸ πεῖτε πιὸ δυνατὰ καὶ καθαρά», πρᾶγμα τὸ ὁποῖο καὶ ἔγινε. Ἡ χαρὰ ὅλων τῶν παιδιῶν ἦταν ἀπερίγραπτη, ὅπως καὶ ἡ συγκίνηση ὅλων τῶν μεγάλων.

  Στὸ τέλος τοὺς μίλησε μὲ σύντομα καὶ ζεστὰ λόγια καὶ ὁ ἱερέας. Τότε τὰ παιδιὰ τοῦ εἶπαν μὲ μία φωνή: «Σᾶς εὐχαριστοῦμε, πάτερ»! Ἀκολούθως πῆραν τὸ ἀντίδωρο καὶ ἔφυγαν χαρούμενα γιὰ τὸ σχολεῖο τους. Μάλιστα κάποια ἀπ’ αὐτὰ κοινώνησαν κιόλας. Ἔτσι πῆγαν τὸν Χριστὸ στὴν τάξη!!

*   *   *

  Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι ἀποκαλυπτικότατο. Δείχνει καθαρὰ ὅτι τὰ παιδιὰ εἶναι σαφῶς ἀνοικτὰ στὸ Χριστό. Πόσοι ὅμως τοὺς Τὸν δείχνουν;

  Ἔπειτα πόσοι καὶ πόσο τοὺς δείχνουν καὶ τὸ ἀπαιτούμενο παράδειγμα, τὸ ὁποῖο τόσο πολὺ ἔχουν ἀνάγκη ὅλα τὰ παιδιά; Κάτι ποὺ θυμίζει τὴν καβουρίνα ποὺ ἔλεγε στὸ καβουράκι της νὰ πηγαίνει ἴσια καὶ ὄχι στὰ πλάγια. Καὶ μὴ μπορώντας ἐκεῖνο νὰ τὸ κάνει αὐτό, γύρισε καὶ τῆς εἶπε: «Μάνα, δεῖξε μου ἐσὺ πῶς νὰ τὸ κάνω αὐτὸ καὶ θὰ δεῖς ὅτι θὰ τὰ καταφέρω ἀμέσως»! Ναί, ζητᾶμε ἀπ’ τὰ παιδιὰ νὰ εἶναι πρότυπα, ὅταν δὲν ἔχουν οὔτε παραδείγματα, οὔτε καὶ ὑποδείγματα ζωῆς.

  Μπορεῖ κάποιοι νὰ εἶπαν ὅτι τὰ παιδιὰ ποὺ πιὸ πάνω ἀναφέραμε, δὲν ἤξεραν τί νὰ κάνουν σὲ πολὺ ἁπλὰ πράγματα, ὅπως εἶναι ἡ εἴσοδος στὸν Ἱ. Ναὸ καὶ ἡ ἀπαγγελία τοῦ «Πιστεύω». Ὅμως τοὺς τὰ ἔμαθε αὐτὰ κανείς; Τὰ πῆγαν ποτὲ στὴν Ἐκκλησία; Τοὺς εἶπαν κάτι γιὰ τὴν προσευχή; Ὁλοκάθαρα τὰ περιστατικὰ αὐτά, κι ἂς εἶναι μόνο δύο, δείχνουν τὸ κενὸ ποὺ ὑπάρχει ἐπ’ αὐτοῦ τόσο στὴν οἰκογένεια, ὅσο καὶ στὸ σχολεῖο. Τὸ τελευταῖο δέ, ἀντὶ νὰ καλύψει αὐτὸ τὸ κενὸ μὲ ὅ,τι καὶ ἐκ τοῦ συντάγματος ἀκόμη προβλέπεται, ψάχνει νὰ βρεῖ τοὺς ψυχολόγους, τὶς νομικὲς λύσεις κ.λπ. Καημένα παιδιά!

Θέλετε νὰ ποῦμε καὶ κάτι ἀκόμη; Τὰ παιδιὰ αὐτὰ τοὺς παραδείγματός μας, ἐπιστρέφοντας στὸ σχολεῖο τους, τί λέτε, ἦταν καλύτερα ἢ χειρότερα; Καὶ ὄχι μόνο ψυχολογικά, ἀλλὰ καὶ στὴ συμπεριφορά τους ἀκόμη. Στοὺς καθηγητές τους, στοὺς συμμαθητές τους κ.λπ. Πιὸ … μπούλινγκ θὰ μποροῦσε νὰ τὰ παρασύρει ἢ καὶ ὅποια ἄλλη ἀπρεπὴς συμπεριφορά;

Σκεφθεῖτε τώρα ἂν ἐκκλησιάζονταν τακτικά, ἂν προσεύχονταν πάντοτε, ἂν εἶχαν τὸ σωστὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, ἂν ἐξομολογοῦνταν, ἂν εἶχαν τὸ παράδειγμα, ἂν ἔκαναν τὴν πνευματικὴ ζωὴ ποὺ ἔχουν ἀνάγκη κ.λπ. Θὰ πέταγαν, ὅπως λέμε. Καὶ ἐπιπλέον ὅλα θὰ γίνονταν, ἀλληλοεπιδρώντας, σαφῶς καλύτερα. Καὶ τὸ σχολεῖο καὶ ἡ οἰκογένεια καὶ ἡ κοινωνία.

*   *   *

  Λοιπόν, ποῦ καταλήγουμε; Ὅτι αὐτὸ ποὺ λείπει σήμερα ἀπὸ τὰ παιδιά, δὲν εἶναι οἱ ψυχολόγοι, οἱ ψηφιακὲς δεξιότητες καὶ ὅλες αὐτὲς οἱ καθαρὰ κοσμικὲς ἀντιλήψεις ποὺ πάντοτε ὁδηγοῦν σὲ ἀδιέξοδα, κάποτε μάλιστα καὶ τραγικά. Αὐτὸ ποὺ τοὺς λείπει, εἶναι ἐκεῖνο ποὺ τονίζει ὁ ἱ. Χρυσόστομος, «ἡ μετάληψη τῆς ἁγιότητας». Ναί, ἡ μετάληψη τῆς ἁγιότητας …

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος