Ἐκδικητικὴ στάσις τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας

Ἐκδικητικὴ στάσις τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

Ἐν μέσῳ τοῦ θέρους συνέβη ἕνα σημαντικὸν διὰ τὰς διορθοδόξους σχέσεις γεγονός, τὸ ὁποῖον δὲν ἔλαβε τὴν κατάλληλον προσοχήν. Πρόκειται διὰ τὴν ἀνταλλαγὴν ἐπισήμου ἐπιστολογραφίας μεταξύ τοῦ Πατριαρχείου Σερβίας καὶ τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. 

Ὁ Πατριάρχης κ. Πορφύριος ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Πατριάρχην κ. Θεόδωρον νὰ πράξη ἀπὸ πλευρᾶς του ὅ,τι δυνατὸν προκειμένου νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ Μητροπολίτου Βίσγκοροντ καὶ Τσερνόμπιλ κ. Παύλου, Ἡγουμένου τῆς περιωνύμου Λαύρας Κιέβου-Πετσέρσκ. Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἠρνήθη κάθε βοήθειαν. Ἀπεναντίας, ἕτεροι Προκαθήμενοι, οἱ ὁποῖοι ἔλαβον ἐπίσης ἐπιστολήν, ἀπήντησαν θετικά, ὡς ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων.

Αἱ ἐπιστολαὶ

Δὲν θὰ δημοσιεύσωμεν ὁλοκλήρους τὰς ἐπιστολάς παρὰ μόνον θὰ παραθέσωμεν τὰ βασικὰ σημεῖα, πρὸς διευκόλυνσιν τοῦ ἀναγνώστου.

Ὁ Πατριάρχης Σερβίας ἀρχίζει τὴν ἐπιστολὴν (22ας Ἰουλίου ἐ.ἔ. ὑπ’ἀριθμ. 801), θέτων ὡς βάσιν τὴν ὑποχρέωσιν κάθε ἀνθρώπου «νὰ ἐπισημαίνει τὶς ἀδικίες ποὺ διαπράττονται σὲ βάρος ἀτόμων καὶ τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τους», ἐξειδικεύων εἰς τὴν συνέχειαν εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Μητροπολίτου Βίσγκοροντ. Παραλλήλως, ὑποσημαίνων τὴν κατάστασιν εἰς Οὐκρανίαν, τονίζει ὅτι «ἡ ἑκάστοτε δικαστικὴ ἀπόφαση δὲν μπορεῖ καὶ δὲν βασίζεται σὲ κανένα νόμο ποὺ ἰσχύει ἀκόμη καὶ σὲ μέτρια νομικὰ ὀργανωμένα κράτη», διευκρινίζων ὅτι τὰ πραγματικὰ κίνητρα τῆς φυλακίσεως τοῦ Μητροπολίτου ἦσαν «οἱ φλόγες τοῦ πολέμου, καὶ …ἡ πρόθεση τῶν σημερινῶν ἀρχῶν νὰ καταλάβουν τὴ Λαύρα». Ὑπεραμύνεται τῆς ἀθωότητός του, δηλώνων ὅτι «φυλακίζεται γιατί εἶναι Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης, πιστὸς στὴν Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία του καὶ τὴν Οἰκουμενικὴ Ὀρθοδοξία». Κατακλείει τὴν ἐπιστολὴν ὄχι μόνον μὲ τὴν προσωπικήν του παράκλησιν, ἀλλὰ συνάμα καὶ μὲ τὴν «ἔκκληση τῆς Ἱερᾶς Συν­όδου τῶν Ἐπισκόπων τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας» πρὸς τὸ πρόσωπον τοῦ Ἀλεξανδρείας, διὰ νὰ συνδράμη εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν.

Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ἀπήντησεν «ὅτι τασσόμεθα ἀνεπιφυλάκτως ὑπὲρ τῆς προασπίσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων παντὸς συν­ανθρώπου, ἐφ’ ὅσον οὗτος σέβεται καὶ τηρεῖ τὴν κειμένην ἐν τῇ χώρᾳ του νομοθεσίαν, ὡς καὶ τὰ δικαιώματα τῶν συμπολιτῶν του». Ἔπειτα θέτει τὸν ἰδικὸν του «ἔμπονον προβληματισμόν», ἀναφερόμενος εἰς τὴν ὑπόθεσιν «τῆς ἀντικανονικῆς εἰσπηδήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας». Ἡ γραφίς του ἔπειτα γίνεται ἐπιθετική, γράφων:

«Τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας καὶ ὁ νῦν Προκαθήμενος αὐτοῦ, αὐθαιρέτως καὶ αὐταρχικῶς ἀντέδρασαν εἰς ἐκκλησιαστικὴν Πρᾶξιν ἱεροκανονικῶς καθιερωθεῖσα ἀπ’αἰώνων, ἤτοι τὴν ἐκχώρησιν αὐτοκεφαλίας εἰς τὴν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διὸ ληστρικῶς καὶ ἀναιδῶς εἰσέβαλαν εἰς τὴν ἐνόριον γεωγραφικῶς ποιμαντικὴν καὶ πνευματικὴν δικαιοδοσίαν ἡμῶν εἰς Ἀφρικήν, ὡς «λύκοι βαρεῖς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου» (Πράξ.20,29), ἐπιχειροῦντες ὅπως ἐπιφέρουν τὴν ἐπικατάρατον διάσπασιν τῆς ἡμετέρας Χριστεπωνύμου ποίμνης, δηλητηριάζοντες πνευματικῶς τὰς εὐάλωτας ψυχὰς τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων νεοφωτίστων Ἀφρικανῶν τέκνων ἡμῶν, διὰ τὴν ἐν Χριστῷ ἀναγέννησιν…».

Κατόπιν συμπληρώνει εἰς αὐτάς τὰς αἰτιάσεις καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι «δὲν κατονομάζετε τὸν ὑπαίτιον τοῦ ἐπιθετικοῦ τούτου πολέμου», ἐννοῶν τὴν Ρωσίαν, ἀλλὰ καὶ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας «εὐεργέτησε τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας διὰ τῆς κατοχυρώσεως τοῦ αὐτοκεφάλου καθεστῶτος αὐτῆς». Προσάπτει ἐπίσης καὶ τὴν κατηγορίαν ὅτι «ἡ Ὑμετέρα ἀγάπη… σιωπῶσα ἐκκωφαντικῶς, παρὰ τὰς ἐπανειλημμένας ἐκκλήσεις τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, τὰς ἀφορώσας ὄχι εἰς ἕνα μόνον πρόσωπον, ἀλλὰ εἰς χιλιάδας Ἀφρικανῶν Ὀρθοδόξων».

Κατακλείει μὲ τὴν ὑπόδειξιν ὅτι «οἱαδήποτε Συνοδικὴ Ἀπόφασις Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας δὲν ἐκχωρεῖ τὸ δικαίωμα εἰς ἑτέραν Αὐτοκέφαλην Ἐκκλησίαν τῆς καταστρατηγήσεως τῶν ἀπαρασαλεύτων Ἱερῶν Κανόνων, διαπράττουσα εἰσπήδησιν εἰς τὴν ἐνόριον δικαιοδοσίαν τῆς πρώτης» καὶ προειδοποιεῖ «προσευχόμενοι θερμουργῶς, ὅπως αἱ τοιαῦται ἀντιχριστιανικαὶ καὶ ἀντεκκλησιαστικαὶ ἐνέργειαι τῶν ἐκ Βορρᾶ ἀδελφῶν, δὲν κρούσουν τὴν ἐπαύριον καὶ τὰς ἰδικάς Σας θύρας δι’ εὐφαντάστων μὲν αἰτιάσεων, δραματικῶν δὲ συνεπειῶν πανορθοδόξως».

Σύγκρισις τῶν ἐπιστολῶν

Τὸ πρῶτον τὸ ὁποῖον ὀφείλει νὰ ἐπισημάνη κανεὶς εἶναι ποῖοι ὑπογράφουν τὰς ἐπιστολάς. Ἀνεξαρτήτως περιεχομένου (εἴτε αὐτὸ εἶναι ἔκκλησις εἴτε μομφὴ εἴτε ὁ,τιδήποτε ἕτερον) ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σερβίας ἀντιπροσωπεύει καὶ ἐκτελεῖ ἐντολὴν τοῦ συνόλου τῆς Ἱεραρχίας. Ἀντιθέτως, ἡ ἀπάντησις τοῦ Ἀλεξανδρείας εἶναι προσωπικὴ τοποθέτησις τοῦ ἰδίου. Αὐτὸ καὶ μόνον δεικνύει ποῖος καταφρονεῖ τοὺς θεσμούς, θεωρῶν ὅτι τὸ Πατριαρχεῖον εἶναι ὁ ἴδιος. Ἀκόμη καὶ ἂν ἡ Συνοδικὴ ἀπάντησις ἦτο ἐξίσου σκληρά, ὡς ἡ τοῦ Ἀλεξανδρείας, θὰ εἶχεν ὄχι μόνον ἄλλο κῦρος, ἀλλὰ καὶ ἄλλον ἐκκλησιαστικὸν ἦθος.

Τὸ δεύτερον καὶ ἐπίσης σπουδαῖον ὡς τὸ πρῶτον εἶναι ὁ τρόπος ἀντιμετωπίσεως τοῦ αἰτήματος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ὑπὸ τοῦ Ἀλεξανδρείας. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας διατυπώνει ἕνα σαφὲς αἴτημα, ἀνεξαρτήτως ἂν αὐτὸ εἶναι καλὸν ἢ κακὸν διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν. Δυσ­τυχῶς, ἡ ἀπάντησις τοῦ Ἀλεξανδρείας προβαίνει εἰς τρία κρίσιμα λάθη: α) ἀντίφασιν, β) ὑπεροψίαν  καὶ γ) ἐκδικητικότητα.

Ἡ ἀντίφασις εἶναι πολλαπλῆ. Στηρίζει τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀλλὰ ὄχι τὰ δικαιώματα τοῦ ἀδίκως φυλακισθέντος. Ἐπικαλεῖται τὴν σύμφωνον γνώμην ἁπάντων τῶν Προκαθημένων, ἀλλὰ ὄχι διὰ τὸ Οὐκρανικόν, (ἐπειδὴ ἡ πλειοψηφία εἶναι ἀντίθετος). Ἀποδέχεται τὸ ἀπαρασάλευτον τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀλλὰ μόνον ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὴν εἰσπήδησιν εἰς Ἀφρικὴν (ὄχι π.χ. διὰ τὰς συμπροσευχάς).

Ἡ ὑπεροψία εἶναι ἔκδηλος. Οἱ Ἕλληνες ἀνεγέννησαν τοὺς Ἀφρικανούς, ἐνῶ οἱ Ρῶσοι τοὺς δηλητηριάζουν, ὡς νὰ κηρύττουν ἄλλον Εὐαγγέλιον. Οἱ Ἕλληνες ἐφώτισαν τοὺς Σλάβους, ἐνῶ οἱ Σλάβοι… δὲν προσέφεραν τίποτε εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν; Μήπως νὰ ἤλεγχεν ἔστω τὸν κατάλογον τῶν Ρώσων εὐεργετῶν; Οἱ Ἕλληνες κατωχύρωσαν τὸ αὐτοκέφαλον εἰς τοὺς Ρώσους, εἰδάλλως τὰ 300.000.000 Ρῶσοι… δὲν θὰ εἶχον ἐκκλησιαστικὴν ὑπόστασιν!

Ἡ ἐκδικητικότης εἶναι παιδαριώδης. Δὲν πρόκειται κἄν διὰ «συναλλαγήν», δηλ. τουλάχιστον νὰ ζητήση ὁ Ἀλεξανδρείας τὴν καταδίκην τῆς ρωσικῆς εἰσπηδήσεως ὡς προϋπόθεσιν τῆς δραστηριοποιήσεώς του διὰ τὴν ἀποφυλάκισιν τοῦ Μητροπολίτου Βίσγκοροντ. Ἀπαιτεῖ μόνον τὴν καταδίκην τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖον Σερβίας. Ἄλλως: ἐπιδιώκει νὰ καταστήση Δικαστὴν μιᾶς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας μία ἄλλην Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν. Διατί; Διότι γνωρίζει ὅτι Σέρβοι καὶ Ρῶσοι ἀνήκουν εἰς τὴν αὐτὴν ὁμάδα καίτοι δὲν ἔχει τὸ θάρρος νὰ τὸ διατυπώση εὐθέως, ἀλλὰ κατεφεύγει εἰς τὰς ὑπονοίας. Ὡστόσον, τοιουτοτρόπως δὲν πράττει τίποτε τὸ διαφορετικὸν ἀπὸ τὸ νὰ προδίδη ὅτι ἡ «ἀντίπαλος» ὁμὰς εἶναι τὸ Φανάρι καὶ ὁ ἴδιος.

Ἐφ’ ὅσον θεωρεῖ ὅτι τὸ δίκαιον εἶναι πασιφανῶς μὲ τὸ μέρος τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, διατί δὲν θέτει μὲ παρρησίαν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Σερβίας τὸ αἴτημα συγκλήσεως Παν­ορθοδόξου; Διότι δὲν ἔχουν μάθει οἱ Προκαθήμενοι νὰ λειτουργοῦν μὲ ἐκκλησιαστικὸν τρόπον, ἀλλὰ πολιτικά. Γνωρίζει ὁ Ἀλεξανδρείας ὅτι οἱ συσχετισμοὶ εἶναι ἐναντίον τοῦ Οὐκρανικοῦ καὶ ὅτι ἂν συγκληθῆ Πανορθόδοξος θὰ τὸ ἀνατρέψη.

Ἀντιστοίχως, ἡ ἐπίκλησις τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῆς Ἱ. Παραδόσεως γίνεται ἐντελῶς ἐπιλεκτικὰ διὰ τὸ θεαθῆναι. Ὁ Ἀλεξανδρείας ἐπικαλεῖται τὸ ὑποτιθέμενον δικαίωμα τοῦ Κων/λεως νὰ δίδη αὐτοκεφαλίας, ἀλλὰ δὲν ἀναφέρεται καθόλου εἰς τὸ ζήτημα τῶν χειροτονιῶν, καθὼς αὐτοκεφαλία εἰς ἀχειροτονήτους δὲν ὑφίσταται ἐξ ὁρισμοῦ! Ἀπαιτεῖ νὰ κατονομάσουν τὸν ὑπαίτιον τοῦ πολέμου εἰς Οὐκρανίαν, ὅταν ἡ ἰδία ἡ ἀντικανονικὴ Αὐτοκεφαλία τοῦ Φαναρίου ἐδημιούργησεν ἐμφύλιον ὄχι μόνον ἐντός τῆς Οὐκρανίας, ἀλλά ἐντός τῆς Ὀρθοδοξίας (ἀφήνομεν κατὰ μέρος ὅτι ὁ ἴδιος ὁ πρ. ΥΠΕΞ τῶν ΗΠΑ Χ. Κίσινγκερ ὑπέδειξεν ὡς ὑπαίτιον τὴν χώραν αὐτοῦ). Ἀναφέρει ὅτι καμία Συνοδικὴ ἀπόφασις Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας δὲν ἐπιτρέπει εἰσπήδησιν εἰς κανονικὰ ὅρια ἑτέρας, ἀλλὰ παραβλέπει ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος μονομερῶς δημιουργεῖ ἐξαρχίας εἰς κράτη, τὰ ὁποῖα ἐκκλησιαστικὰ ἀνήκουν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας. Ἐγκαλεῖ τὸν Πατριάρχην Σερβίας ὅτι δὲν παραμένει σταθερὸς ἔναντι τῆς ἀδικίας, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Ἀλεξανδρείας ἐδήλωνε κατηγορηματικὰ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ἀνήκει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας καὶ αἴφνης ἐν μιᾷ νυκτὶ ἔκανε στροφὴν 180 μοιρῶν!

«Λάδι στὴ φωτιὰ»

Τονίζομεν καὶ ὑπογραμμίζομεν μετ’ ἐμφάσεως ὅτι ἡ ἐνέργεια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας νὰ εἰσβάλη εἰς τὴν Ἀφρικὴν δὲν εἶναι ἁπλῶς ἀντικανονική, ἀλλὰ κακουργηματικὴ καὶ καταδικαστέα. Αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποτελῆ προκάλυμμα διὰ τὸν Ἀλεξανδρείας Θεόδωρον: α) νὰ συντάσσεται ψυχῇ τε καὶ σώματι μὲ τὸ μέγιστον ἐκκλησιαστικὸν ἔγκλημα εἰς Οὐκρανίαν, πρόδρομον τοῦ πολέμου, β) νὰ ἐγκαταλείπη ἕνα ὁμολογουμένως ἀδίκως φυλακισμένον Ἱεράρχην, ὅταν ἄλλοι προάγονται, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε τουλάχιστον νὰ εἶχον καθαιρεθῆ καὶ γ) νὰ ἐπιτείνη τὸ διχαστικὸν μῖσος εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, χρησιμοποιῶν πλεῖστα ὅσα «κοσμητικὰ» ἐπίθετα διὰ ἕτερον Πατριάρχην, ὅταν ὁ ἴδιος δὲν ἀναγνωρίζει τὸ ἐλάχιστον πταῖσμα εἰς τὸν ἑαυτὸν του σχετικῶς μὲ τὰ μείζονα ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα.

Τίποτε ὅμως δὲν θὰ ἐπαναφέρη τὴν οὐσιαστικὴν ἑνότητα, ἐὰν δὲν ἀποβάλλουν τὴν παπικὴν νοοτροπίαν, συμφώνως πρὸς τὴν ὁποίαν οἱ κατέχοντες θώκους «πρεσβυγενῶν πατριαρχείων» εἶναι εὐεργέται ὅλων τῶν (ἀχαρίστων;) ὑπολοίπων καὶ δύνανται νὰ κρατοῦν εἰς ὁμηρίαν τὸ συνοδικὸν σύστημα, συγκαλοῦντες μείζονας Συνόδους π.χ. Κρήτη, ἔχοντες μεθοδεύσει τὰ ἀποτελέσματα διὰ στερήσεως ψήφου εἰς τοὺς Ἐπισκόπους, ἀποκλεισμοῦ Ἐπισκόπων, ἀντικαταστάσεως τῆς ὑπογραφῆς Ἐπισκόπων ἀπὸ Προκαθημένους λόγῳ διαφωνίας κ.ἄ.

Ἂς ἐννοήσουν «οἱ δοκοῦντες στῦλοι εἶναι» ὅτι ἡ πολιτικὴ στήριξις καὶ ἡ προπαγάνδα τῶν συστημικῶν ΜΜΕ δὲν θὰ καταφέρνουν ἐσαεὶ νὰ διατηροῦν δέσμια τὴν Ἐκκλησίαν εἰς μία νοσηράν κατάστασιν, ἡ ὁποία καταμαρτυρεῖται ἀπὸ τὴν συνείδησιν τοῦ πληρώματος ὡς «ἐπίπλαστος πρόσκαιρος».

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος

………………………………………………………………………….

Οι επιστολές του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και του Πατριάρχη Σερβίας

orthodoxianewsagency

Ακολουθεί το περιεχόμενο του Πατριαρχικού Γράμματος της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄, το οποίο αποτελεί απάντηση στο από 22ας Ιουλίου 2023 Γράμμα του Μακαριωτάτου Πατριάρχη Σερβίας κ.κ. Πορφυρίου, αναφορικά με τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία, το οποίο επίσης δημοσιεύεται ακολούθως σε μετάφραση:

«Ἀριθμ.Πρωτ.104/2023

Μακαριώτατε Πατριάρχα Σερβίας, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Πορφύριε, τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

            Ἐλάβομεν τό ἀπό 22ας Ἰουλίου ἐ.ἔ ὑπ’ ἀριθμ.801 ἀδελφικόν Γράμμα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, διά τοῦ ὁποίου διετραγωδεῖτε τήν κατάστασιν  τοῦ ἐν Οὐκρανίᾳ διακονοῦντος Σεβ. Μητροπολίτου Βίσγκοροντ καί Τσερνόμπιλ κ.Παύλου, τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.

Εὐθέως θά ἀπαντήσωμεν, ὅτι τασσόμεθα ἀνεπιφυλάκτως ὑπέρ τῆς προασπίσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων παντός συνανθρώπου, ἐφ’ ὅσον οὖτος σέβεται καί τηρεῖ τήν κειμένην ἐν τῇ χώρᾳ του νομοθεσίαν, ὡς και τά δικαιώματα τῶν συμπολιτῶν του. Εὐθαρσῶς ὅμως, θά θέσωμεν εἰς τήν ἀγάπην Σας τόν ἡμέτερον ἔμπονον προβληματισμόν, ὡς προκύπτει ἐκ τῆς ἀναγνώσεως τοῦ ἀποσταλέντος Γράμματος Ὑμῶν.

            Γράφετε αὐτολεξεί Μακαριώτατε: «Σέ καιρούς μεγάλων, δυσκόλων καί ἐπικινδύνων ἱστορικῶν ἀλλαγῶν, ὅπως εἶναι ἡ ἐποχή πού ζοῦμε σήμερα, εἶναι καθῆκον κάθε ἀνθρώπου πού ἀναζητᾶ δικαιοσύνη —ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῆς καταγωγῆς, ἑθνικότητας, ἰδεολογικοῦ ἤ πολιτικοῦ προσανατολισμοῦ— νά ἐπισημαίνει τίς ἀδικίες που διαπράττονται σέ βάρος ἀτόμων καί τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τους». 

            Τό καθ’ ἡμᾶς παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας ταλαιπωρεῖται ἀπό καιροῦ ἐκ τῆς γνωστῆς ὑποθέσεως τῆς ἀντικανονικῆς εἰσπηδήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας ἐντός τῶν ὁρίων τῆς ἡμετέρας Πατριαρχικῆς δικαιοδοσίας.

            Τό Πατριαρχεῖον Μόσχας καί ὁ νῦν Προκαθήμενος αὐτοῦ, αὐθαιρέτως καί αὐτααρχικῶς ἀντέδρασαν εἰς ἐκκλησιαστικήν Πράξιν ἱεροκανονικῶς καθιερωθεῖσα ἀπ’αἰώνων, ἤτοι τήν ἐκχώρησιν αὐτοκεφαλίας εἰς τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διό ληστρικῶς καί ἀναιδῶς εἰσέβαλαν εἰς τήν ἐνόριον γεωγραφικῶς ποιμαντικήν καί πνευματικήν δικαιοδοσίαν ἡμῶν εἰς Ἀφρικήν, ὡς «λύκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου» (Πραξ.20,29), ἐπιχειροῦντες ὅπως ἐπιφέρουν τήν ἐπικατάρατην διάσπασιν τῆς ἡμετέρας Χριστεπωνύμου ποίμνης, δηλητηριάζοντες πνευματικῶς τάς εὐάλωτας ψυχάς τῶν ἐκατοντάδων χιλιάδων νεοφωτίστων Ἀφρικανῶν τέκνων ἡμῶν, διά τήν ἐν Χριστῷ ἀναγέννησιν, τόν κουφισμόν καί τήν ἐν γένει προαγωγήν τῶν ὁποῖων ἐμόγησαν Ἕλληνες ἱεραπόστολοι ἄχρι θανάτου ἐπί δεκαετίας, ὡς ἄλλωστε ἐσυνέβη καί διά τόν ἐν Χριστῷ φωτισμόν τῶν Σλάβων καί Ρώσων ἀδελφῶν ἡμῶν κατά τούς παρελθόντας αἰῶνας.

            Εἰς καιρούς κρισίμους διά τήν ἀνθρωπότητα καί τόν χριστιανικόν κόσμον –ὡς καί Ὑμεῖς ἀναγνωρίζετε σαφῶς, ἀναφερόμενος εἰς τό Ὑμέτερον Γράμμα περί τῆς Οὐκρανίας «πού ἔχει τυλιχτεῖ στίς φλόγες», ὡς γράφετε, ἀλλά δέν κατονομάζετε τόν ὑπαίτιον τοῦ ἐπιθετικοῦ τούτου πολέμου εἰς βάρος ὁμοδόξου λαοῦ– οἱ Ρώσοι Ὀρθόδοξοι άδελφοί ἡμῶν κατακερματίζουν ἐνσυνειδήτως τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, ἀντιπελαργοῦντες ὄξος καί χολήν πρός τήν Δευτερόθρονον Ἐκκλησίαν τῶν Ἀλεξανδρέων, ἡ Ὁποία «ὅν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τά νοσσία αὐτῆς ὑπὸ τάς πτέρυγας» (Ματθ.23,37), εὐεργέτησε τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας διά τῆς κατοχυρώσεως τοῦ αὐτοκεφάλου καθεστώτος αὐτῆς.

            Ἐνώπιον ταύτης τῆς παντελῶς ἀδίκου, ἀναδέλφου, ἀντεκκλησιαστικῆς καί ἀντικανονικῆς πράξεως, μετά λύπης παρατηροῦμεν ὅτι ἡ Υμετέρα ἀγάπη δέν δείχνει τήν αὐτήν εὐαισθησίαν, ὡς εἰς τήν περίπτωση τοῦ ὑπό τό Πατριαρχείον Μόσχας Σεβ. ἀδελφοῦ, Μητροπολίτου Βίσγκοροντ κ. Παύλου, σιωπῶσα ἐκκωφαντικῶς, παρά τάς ἐπανειλημένας ἐκκλήσεις τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, τάς ἀφορῶσας ὄχι εἰς ἕνα μόνον πρόσωπον, ἀλλά εἰς χιλιάδας Ἀφρικανῶν Ὀρθοδόξων.

            Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι συμφωνεῖτε, τόσον Ὑμεῖς προσωπικῶς μετά τῆς περί Ὑμᾶς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅσον καί ἄπαντες οἱ Σεπτοί Προκαθήμενοι τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅτι οἱαδήποτε Συνοδική Ἀπόφασις Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας δέν ἐκχωρεῖ τό δικαίωμα εἰς ἑτέραν Αὐτοκέφαλην Ἐκκλησίαν τῆς καταστρατηγήσεως τῶν ἀπαρασαλεύτων Ἱερῶν Κανόνων, διαπράττουσαν εἰσπήδησιν εἰς τήν ένόριον δικαιοδοσίαν τῆς πρώτης.

            Ποῖος λόγος ὑπαγορεύει τήν κατακριτέαν καί ἄδικον, ἐνώπιον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου καί τῆς Ἱστορίας ταύτην σιωπήν, ἔναντι τῆς εἰς βάρος τοῦ καθ’ ἡμᾶς Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχικοῦ Θρόνου εἰσπηδήσεως;

            Μακαριώτατε,

            «Στῶμεν καλῶς», ἀλλά καί «στῶμεν δικαίως»! Θέτωμεν τήν Ὑμετέραν φίλην ἡμῖν Μακαριότητα καί τάς κατά τόπους Ὀρθόδοξες Εκκλησίες πρό τῶν εὐθυνῶν των, ἀναμένοντες τήν ἐκ μέρους Ὑμῶν καί Αὐτῶν φιλάδελφον ἐπίδειξιν τῆς αὐτῆς εὐαισθησίας, ὡς προσωπικῶς ἐπιδεικνύετε διά τόν ἀδελφόν καί συλλειτουργόν ἡμῶν Σεβ.κ.Παῦλον.

            Πάνυ ἐκτιμῶντες τήν εὐαισθησίαν τῆς Πατριαρχικῆς συνειδήσεως Ὑμῶν πρός τήν Θεόδοτον ἀρχήν τῆς Δικαιοσύνης, ἀναμένωμεν τήν ἐκ μέρους Ὑμῶν ἄμεσον καταδίκην τούτων τῶν ἀντικανονικῶν καί ὀθνείων ἐνεργειῶν εὐθαρσῶς, προσευχόμενοι θερμουργῶς ὅπως αἱ τοιαύται ἀντιχριστιανικαί καί ἀντεκκλησιαστικαί ἐνέργειαι τῶν ἐκ Βορρᾶ ἀδελφῶν, δέν κρούσουν τήν επαύριον καί τάς ἰδικάς Σας θύρας δι’ εὐφαντάστων μέν αἰτιάσεων, δραματικῶν δέ συνεπειῶν πανορθοδόξως.

            Ἐπί δε τούτοις, κατασπαζόμενοι τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα φιλήματι ἀδελφικῷ, διατελοῦμεν μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί πάσης τιμῆς.

Τῆς  Ὑμετέρας Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Κυρίῳ ἀδελφός

† Ὁ Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος Β’

Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει
τῆς Ἀλεξανδρείας
τῇ 25ῃ Ιουλίου 2023»

——————–

Το από 22ας Ιουλίου ε.ε. υπ’αριθμ. 801 Γράμμα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας κ.Πορφυρίου έχει ως εξής:

«ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
No. 801
22 Ιουλίου 2023
Βελιγράδι

Μακαριώτατον
Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής
ΘΕΟΔΩΡΟΝ Β’
Alexandria

Μακαριώτατε,
Περιπόθητε Αδελφέ και Συλλείτουργε εν Χριστώ

Σε καιρούς μεγάλων, δύσκολων και επικίνδυνων ιστορικών αλλαγών, όπως είναι η εποχή που ζούμε σήμερα, είναι καθήκον κάθε ανθρώπου που αναζητά δικαιοσύνη —ανεξαρτήτως θρησκευτικής καταγωγής, εθνικότητας, ιδεολογικού ή πολιτικού προσανατολισμού— να επισημαίνει τις αδικίες που διαπράττονται σε βάρος ατόμων και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Αυτές οι αδικίες συχνά χρησιμεύουν ως παράδειγμα της συνολικής κατάστασης σε μια περιοχή που πλήττεται από συγκρούσεις και δεινά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού σήμερα είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βίσγκοροντ και Τσερνομπίλ κ. Πάβελ, ο οποίος έχει φυλακιστεί από το ουκρανικό δικαστήριο. Είναι βεβαίως προφανές σε άτομα με την πολυμάθεια, την εμπειρία και τη γνώση σας για την κατάσταση στον κόσμο ότι η εκάστοτε δικαστική απόφαση δεν μπορεί και δεν βασίζεται σε κανένα νόμο που ισχύει ακόμη και σε μέτρια νομικά οργανωμένα κράτη. Η απόφαση αυτή είναι, αφενός, προϊόν της τεταμένης ατμόσφαιρας στην Ουκρανία, που έχει τυλιχτεί στις φλόγες του πολέμου, και αφετέρου, αποτέλεσμα της πρόθεσης των σημερινών αρχών να καταλάβουν τη Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ, έναν από τους σημαντικότερους ιερούς τόπους ολόκληρου του ορθόδοξου κόσμου. Φαίνεται, ωστόσο, ότι είμαι υποχρεωμένος να επιβεβαιώσω, με πόνο και πικρία, ότι ο Μητροπολίτης Παύλος, που πάντα ζητούσε για ειρήνη, παύση των συγκρούσεων και εξεύρεση λύσεων μέσω του διαλόγου, δεν μπορεί να καταδικαστεί και να φυλακιστεί λόγω, για παράδειγμα, πολιτικών πεποιθήσεων ή λεκτικών παραπτωμάτων, πόσο μάλλον για αδίκημα λόγω γνώμης. Ο Μητροπολίτης Πάβελ έχει φυλακιστεί και αυτό είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με βάση το ποιος είναι και την προσωπική και θρησκευτική του ταυτότητα. Φυλακίζεται γιατί είναι Ορθόδοξος Ιεράρχης, πιστός στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του και την Οικουμενική Ορθοδοξία. Ως εκ τούτου, είναι αταλάντευτος φύλακας της Μονής όπου κατέχει τη θέση του Ηγούμενου, και κατά συνέπεια, αντιπροσωπεύει ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο που εμποδίζει την κατάληψη της Λαύρας Κιέβου-Πετσέρσκ από οποιαδήποτε άλλη δομή, ακόμα κι αν, προκειμένου να αποκτήσει την όψη της νομιμότητας, ισχυρίζεται ότι είναι εκκλησιαστικό.

Γι’ αυτό, Μακαριώτατε, απευθύνω αυτήν την προσωπική έκκληση και την έκκληση της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ζητώντας από εσάς, αξιοποιώντας τη μεγάλη σας εκτίμηση στον κόσμο, να λάβετε μέτρα για να εξασφαλίσετε την απελευθέρωση του Μητροπολίτη Βίσγκοροντ και Τσερνομπίλ κυρίου Παύλου, ώστε να συνεχίσει την ευαγγελική αποστολή του, που μόνο καλό μπορεί να φέρει στα μέρη της σύγκρουσης, και ιδιαίτερα στον λαό της Ουκρανίας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων, παραμένω ο εν Χριστώ αδελφός της Μακαριότητας σας,

Αρχιεπίσκοπος Πέτς
Μητροπολίτης Βελιγραδίου-Κάρλοβτσι και Πατριάρχης Σερβίας
†ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων
της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας»

Το Γράμμα του Πατριάρχη Σερβίας κ.κ. Πορφυρίου στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρο Β’ στα Αγγλικά: