Η «περίφημη» ολιστική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία της Κύπρου.

Η «περίφημη» ολιστική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία της Κύπρου. Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον Καθηγητή Ελπιδοφόρο Σωτηριάδη

Συζητούμε με τον Δρ. Ελπιδοφόρο Σωτηριάδη, Αναπληρωτή Καθηγητή Επιδημιολογίας και Δημόσιας Υγείας στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου

– κ. Καθηγητά, επειδή βρεθήκατε στην προμετωπίδα της αντίδρασης για το θέμα του κορωνοϊού, θα ήθελα την άποψή σας για το φλέγον ζήτημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία ως ένας προβεβλημένος επιστήμονας σε τομείς που σχετίζονται με το θέμα όπως είναι η Ιατρική και η Δημόσια Υγεία.

Α: Πάντοτε αισθάνομαι άβολα όταν μου απευθύνουν την προσφώνηση του καθηγητή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Ευαγγελικό λόγο «…μηδὲ κληθῆτε καθηγηταί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ καθηγητής, ὁ Χριστός», καθώς και τον Άγιο Αντώνιο, ως καθηγητή της ερήμου και καταλαβαίνω ότι δεν ικανοποιώ τα κριτήρια για αυτό τον τίτλο. Ως γονιός αλλά και ως επιστήμονας έχω άποψη για αυτό το θέμα και ανησυχώ μαζί με πολλούς άλλους ευαισθητοποιημένους συμπολίτες μας για την άσχημη τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στο θέμα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα και παγκοσμίως.

– Από την πρώτη σας τοποθέτηση, αντιλαμβάνομαι μια αρνητική στάση. Δεν πιστεύετε γιατρέ ότι θα πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας σε αυτό το τόσο σημαντικό θέμα;

Α: Η ερώτησή σας είναι δύσκολο να απαντηθεί με μια σύντομη τοποθέτηση, αλλά θα σας παραπέμψω στις βασικές αρχές. Η εκπαίδευση των παιδιών μας για όλες τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν στη ζωή, ακαδημαϊκές, προσωπικές και πνευματικές είναι απαραίτητη. Άλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός του σχολείου όπως επίσης και των γονέων και της Εκκλησίας, να προσφέρουν τα κατάλληλα εφόδια στα παιδιά για να ενηλικιωθούν και να γίνουν καλοί και αγαθοί πολίτες. Τα ερωτήματα λοιπόν για το ποιος θα εκπαιδεύσει τα παιδιά μας, για ποιο θέμα και με ποιο περιεχόμενο είναι άκρως σημαντικά. Το ακόμα πιο καίριο ζήτημα είναι όχι μόνο η εκπαίδευση αλλά περισσότερο η γενικότερη παιδεία που θα δώσουμε στα παιδιά μας. Διότι οι γνώσεις χωρίς ηθικό και πνευματικό νόημα οδηγούν στην καταστροφή και κυρίως στην απώλεια της ψυχής.

– Δεν θεωρείται το σχολείο αρμόδιο να προσφέρει εκπαίδευση στα παιδιά για το θέμα της σεξουαλικής συμπεριφοράς; Θέτω το ερώτημα διότι φαίνεται να μη συμφωνείτε παρόλο που το μάθημα αυτό διδάσκεται περισσότερο από 10 χρόνια. Τώρα θυμηθήκατε να αντιδράσετε;

Α: Είναι ενδιαφέρον ότι οι ερωτήσεις σας έχουν αρνητικό χαρακτήρα διότι με τον τρόπο που τίθενται δυσκολεύουν τον ερωτώμενο. Η διδασκαλία για το θέμα της σεξουαλικής συμπεριφοράς εδώ και περισσότερο από 10 χρόνια στην Κύπρο εντασσόταν μέσα στο μάθημα της αγωγής υγείας σε συγκεκριμένες ενότητες που διδάσκονταν στα παιδιά. Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν και παλαιότερα αντιδράσεις για ορισμένα θέματα (π.χ. για την παρουσίαση του θέματος των εκτρώσεων), οι οποίες μάλιστα εκφράστηκαν με επιστολές διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας και με αιτήματα γονέων για απαλλαγή των παιδιών τους από το μάθημα.

Όμως, η δικαιολογημένη αντίδραση των γονέων και των εκπαιδευτικών που προέκυψε τους τελευταίους μήνες, προκλήθηκε από την ψήφιση μιας καινούργιας νομοθεσίας στην Κύπρο τον Δεκέμβριο του 2022, η οποία προβλέπει την υποχρεωτική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και της UNESCO με έναρξη από τον τρέχοντα μήνα, Σεπτέμβριο.[1] Η σημαντική αυτή αλλαγή στην φιλοσοφία της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία (προς το άκρως χειρότερο) που αφορά τόσο το πνεύμα όσο και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης για το θέμα της σεξουαλικής συμπεριφοράς των παιδιών οδήγησε σε αυτές τις δικαιολογημένες αντιδράσεις. Με αυτή τη βάση, θεωρώ ότι δημιουργείται σοβαρότατο πρόβλημα όσον αφορά στην αρμοδιότητα του σχολείου να διδάξει το συγκεκριμένο θέμα, διότι η φιλοσοφία των κατευθυντήριων οδηγιών του ΠΟΥ ξεφεύγει από τα πλαίσια του σχολείου και στηρίζεται σε κοινωνικές ιδεολογίες που επηρεάζουν αρνητικά τα παιδιά, δηλητηριάζουν, θα έλεγα, την ευαίσθητη παιδική ηλικία και πλήττουν διαχρονικές αξίες του πολιτισμού μας και φυσικά αλλοιώνουν την Χριστιανική μας Πίστη.

Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρω ότι η συγκεκριμένη νομοθεσία που ψηφίστηκε από την Βουλή τον Δεκέμβριο του 2022 επί των ημερών της προηγούμενης κυβέρνησης, έχει κριθεί αντισυνταγματική από το Υπουργείο Παιδείας και τον Γενικό Εισαγγελέα ο οποίος γνωμάτευσε σε σχετική επιστολή του προς τη Βουλή και μάλιστα πριν από την ψήφιση του νόμου. Παρόλα αυτά ο νόμος τελικά ψηφίστηκε εγείροντας σοβαρά ερωτηματικά για το κύρος της νομοθετικής διαδικασίας. Ένας από τους λόγους που η συγκεκριμένη νομοθεσία παραβιάζει το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας (υπάρχουν και άλλοι λόγοι) είναι διότι περιφρονεί το Άρθρο 20, Παράγραφος 1 του συντάγματος στο οποίο αναφέρεται ότι «Έκαστος έχει το δικαίωμα να εκπαιδεύηται … συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος των γονέων, όπως διασφαλίζωσιν υπέρ των τέκνων αυτών εκπαίδευσιν συνάδουσαν προς τα θρησκευτικάς αυτών πεποιθήσεις».[2]

– Αν είναι αντισυνταγματική η νομοθεσία που ψηφίστηκε πρόσφατα όπως λέτε, γιατί ο προηγούμενος ή/και ο νυν Πρόεδρος δεν έχουν παραπέμψει το θέμα στο Ανώτατο Δικαστήριο;

Α: Αυτή την ερώτηση θα πρέπει να την υποβάλετε και στους δύο Προέδρους, (πρώην και νυν) για να απαντήσουν. Θα σας αναφέρω όμως ένα αντίστοιχο παράδειγμα από τον καιρό του κορωνοϊού, το οποίο είναι δηλωτικό της νέας πραγματικότητας. Ίσως να γνωρίζετε ότι η Κύπρος ήταν η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που παραβίασε το Σύνταγμά της κατά τους πρώτους μήνες της πανδημίας απαγορεύοντας στους πολίτες της να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Ξέρετε, αυτή η αντισυνταγματική απόφαση είχε τεράστιο κόστος κυρίως για τους φοιτητές που για 3 – 4 μήνες δεν μπορούσαν να επιστρέψουν πίσω στις οικογένειές τους και παρέμεναν εκτεθειμένοι σε ξένες χώρες. Όταν όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες, ακόμα και η Ελλάδα, έστελναν αεροπλάνα για να βοηθήσουν στην άμεση επιστροφή των πολιτών τους στις οικογένειές τους και στον τόπο τους, η Κύπρος το απαγόρευσε με εκτελεστικό όργανο τον τότε Υπουργό εξωτερικών και νυν Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επομένως, δεν με εκπλήσσει η επαναλαμβανόμενη παραβίαση του συντάγματος. Άλλωστε οι παράνομες ενέργειες των κυβερνήσεων έχουν γίνει πια κανόνας στην εποχή της πανδημίας αλλά και στην μετά κορωνοϊό εποχή.

Είναι επίσης πολύ σημαντικό να αναφέρω ότι αντίστοιχες παραβιάσεις από την πρόσφατη νομοθεσία της Βουλής αφορούν και μια σειρά από Ευρωπαϊκές και Διεθνείς διακηρύξεις και νομοθεσίες μερικές από τις οποίες παραθέτω πιο κάτω:

Άρθρο 14.3 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Η ελευθερία ίδρυσης εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με σεβασμό των δημοκρατικών αρχών καθώς και το δικαίωμα των γονέων να εξασφαλίζουν την εκπαίδευση και τη μόρφωση των τέκνων τους σύμφωνα με τις θρησκευτικές, φιλοσοφικές και παιδαγωγικές πεποιθήσεις τους, γίνονται σεβαστά σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή τους.»[3]

Άρθρο 18.4 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και τα Πολιτιστικά Δικαιώματα (κυρώθηκε με τον Νόμο 14/1969): «Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται την ελευθερία των γονέων και, εφόσον ενδείκνυται, των νόμιμων κηδεμόνων, ώστε να διασφαλίζουν στα παιδιά τους θρησκευτική και ηθική αγωγή σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις.»[4]

Άρθρο 26.3 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.»[5]

Άρθρο 2 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου: «Το Κράτος, όταν αναλαμβάνει την άσκηση οποιασδήποτε λειτουργίας στο πεδίο της αγωγής και της διδασκαλίας, θα πρέπει να σέβεται το δικαίωμα των γονέων να εξασφαλίζουν αυτή την αγωγή και διδασκαλία σύμφωνα με τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές τους πεποιθήσεις.»[6]

Άρθρο 5.1 της Διακήρυξης για την Εξάλειψη κάθε μορφής Διακρίσεων και Μισαλλοδοξίας που βασίζονται στη Θρησκεία ή τις Πεποιθήσεις (Ψήφισμα 36/55 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, 25/11/1981):* «Οι γονείς ή, ανάλογα με την περίπτωση, οι νόμιμοι κηδεμόνες του παιδιού έχουν το δικαίωμα να οργανώνουν τη ζωή εντός της οικογένειας σύμφωνα με τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις τους και λαμβάνοντας υπόψη την ηθική διαπαιδαγώγηση στην οποία πιστεύουν ότι πρέπει να ανατραφεί το παιδί.»[7]

Όπως αντιλαμβάνεστε, η πρόσφατη νομοθεσία του 2022 παραβιάζει και τις Ευρωπαϊκές νομοθεσίες οι οποίες υπερισχύουν του Εθνικού δικαίου. Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση της Κύπρου περιφρονεί τόσο το σύνταγμά μας όσο και τις πιο πάνω Ευρωπαϊκές νομοθεσίες. Τέτοια πολιτική αλαζονεία όμως είναι φυσικό να προκαλεί αντίστοιχες αντιδράσεις με αποτέλεσμα να προβάλλει το αρχαίο ελληνικό ηθικό σχήμα: ύβρις – νέμεσις – τίσις, δηλαδή αλαζονεία – δικαιοσύνη – τιμωρία. Γι’ αυτό και είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε την παραβίαση του πιο πάνω συνταγματικού δικαιώματος μας από καμία νομοθεσία και από κανένα κρατικό αξιωματούχο.

– Γιατρέ, έχουμε μπλέξει στα νομικά και νομίζω ότι κι εγώ και εσείς είμαστε εκτός του γνωστικού μας αντικειμένου. Πέστε μας γιατί είστε εναντίον της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με βάση τις κατευθυντήριες οδηγίες του ΠΟΥ και της UNESCO; Εσείς, γιατρός, δεν θα πρέπει να εμπιστεύεστε τον ΠΟΥ;

Α: Η εμπιστοσύνη σε ένα διεθνή οργανισμό δεν μπορεί να είναι ποτέ απόλυτη ούτε στον χρόνο ούτε στην θεματολογία. Άλλωστε, οι επιστήμονες αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορούμε να κρίνουμε και να αξιολογούμε το οποιοδήποτε θέμα με βάση τις δεξιότητες της κριτικής επιστημονικής έρευνας. Δεν υπάρχουν άκριτες αυθεντίες ούτε σε πρόσωπα ούτε σε οργανισμούς.

Για να απαντήσω στο ουσιαστικό μέρος της ερώτησης, είμαι κάθετα αντίθετος με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση η οποία στηρίζεται πάνω στην φιλοσοφία του ΠΟΥ και της UNESCO. Όπως μπορεί να διαπιστώσει ο κάθε καλόπιστος επισκέπτης από τις ιστοσελίδες των πιο πάνω οργανισμών, ο ιδεολογικός προσανατολισμός των κατευθυντήριων οδηγιών τους υιοθετεί τη θεωρία του κοινωνικού φύλου, την αλλοίωση του ορισμού της οικογένειας, την ομοφυλοφιλία και τον τρανσεξουαλισμό ως φυσιολογικούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς και πολλά άλλα. Όλα τα πιο πάνω είναι αντίθετα με ό,τι γνωρίζουμε από τις αντίστοιχες επιστήμες για τον άνθρωπο, την βιολογία, την ιατρική, την δημόσια υγεία, την κοινωνιολογία και την ψυχολογία σε σχέση με την νοηματοδότητση της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Πολύ περισσότερο, όλα τα πιο πάνω έρχονται σε αντίθεση με τον Χριστιανικό Ορθόδοξο τρόπο ζωής. Επιπλέον, η πιο πάνω λεγόμενη διαπαιδαγώγηση είναι αντιπαιδαγωγική, αλλά κυρίως βλαβερή για την ψυχολογία των παιδιών και την προσωπικότητά τους. Γι’ αυτό και διαφωνώ ολοκληρωτικά ως γονιός, ως Χριστιανός και ως επιστήμονας.

– Μου κάνει εντύπωση που λέτε ότι η εκπαίδευση είναι βλαβερή για τα παιδιά. Όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες την εφαρμόζουν εδώ και χρόνια με στόχο την προστασία των παιδιών. Με ποια στοιχεία εκφράζεστε αρνητικά;

Α: Θα σας αντιστρέψω το ερώτημα. Γνωρίζετε εσείς κάποια επιστημονική έρευνα που να τεκμηριώνει οποιαδήποτε οφέλη για τα παιδιά από την πιο πάνω εκπαίδευση; Μήπως γνωρίζει η αξιότιμη κ. Υπουργός Παιδείας που επιμένει πεισματικά να την επιβάλει πάνω στα παιδιά μας; Μήπως γνωρίζουν οι βουλευτές που έχουν ψηφίσει αυτή την αντισυνταγματική νομοθεσία; Θα σας απαντήσω με βάση την επιστημονική έρευνα, η οποία αρκετές φορές μας βοηθά να αποκαλύπτουμε την αλήθεια. Γι’ αυτό άλλωστε υπηρετώ την επιστήμη από την θέση του πανεπιστημιακού δασκάλου, διότι σέβομαι τις δυνατότητές της αλλά ταυτόχρονα έχω επίγνωση και των περιορισμών της. Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία και κουλτούρα εφαρμόζεται για πολλά χρόνια σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες. Έχουν γίνει πολλές επιστημονικές μελέτες για την αξιολόγηση αυτών των προγραμμάτων. Λυπάμαι να σας πω ότι σε όλες τις χώρες που έχουν εφαρμοστεί τα πιο πάνω προγράμματα έχουν αυξηθεί οι εκτρώσεις, έχουν αυξηθεί οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες σε ανήλικα κορίτσια, έχουν αυξηθεί τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και έχουν αυξηθεί τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης σε ανηλίκους.[8] Μήπως θα θέλατε να συνεχίσω; Ερωτώ και πάλι όλους όσοι υποστηρίζουν είτε λόγω άγνοιας είτε για άλλους λόγους αυτά τα προγράμματα. Για ποιο λόγο πρέπει να εφαρμόσουμε κι εμείς αυτό το αποτυχημένο μοντέλο σεξουαλικής εκπαίδευσης τα σχολεία μας;

Σας διαβεβαιώνω ότι με βάση τις διαθέσιμες επιστημονικές έρευνες, τα παιδιά μας όχι μόνο δεν θα προστατευθούν από το συγκεκριμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης αλλά αντίθετα θα οδηγηθούν σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια. Γι’ αυτό και είναι πολύ σημαντικό να μελετήσουν οι ιεράρχες της Εκκλησίας μας το συγκεκριμένο πρόγραμμα και να λάβουν γνώση για τις αρνητικότατες συνέπειες που έχει προκαλέσει σε άλλες χώρες πριν πάρουν την τελική τους απόφαση.

– Επανέρχομαι στο θέμα της Ορθόδοξης διδασκαλίας που αναφέρατε. Γιατρέ, μήπως ξεφεύγετε πάλι από τα χωράφια σας; Η Εκκλησία της Κύπρου έχει ήδη τοποθετηθεί θετικά στο συγκεκριμένο θέμα. Έχετε εσείς διαφορετική άποψη από την επίσημη Εκκλησία;

Α: Σε αυτή την ερώτηση να μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Η κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και το σώμα της Εκκλησίας είναι οι πιστοί, τόσο οι κεκοιμημένοι (θριαμβεύουσα Εκκλησία) όσο και οι εν ζωή πιστοί (στρατευομένη Εκκλησία). Δεν γνωρίζω να υπάρχει επίσημη και ανεπίσημη Εκκλησία. Επομένως, δεν είμαι εκτός των χωραφιών μου. Έχω άποψη ως μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου και πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτόχρονα αγωνίζομαι να βρίσκομαι μέσα στον αμπελώνα του Κυρίου.

– Τότε γιατί οι Ιεράρχες έχουν τοποθετηθεί θετικά; Δεν γνωρίζουν την ορθόδοξη διδασκαλία και μάλιστα καλύτερα από εσάς;

Α: Αισθάνομαι ότι με βομβαρδίζετε με σημαντικές ερωτήσεις με μορφή πολυβόλου. Θα απαντήσω όμως με νηφαλιότητα. Ο κάθε άνθρωπος τοποθετείται με βάση τις γνώσεις και τις εμπειρίες του. Για τις γνώσεις των ιεραρχών της Εκκλησίας της Κύπρου δεν μπορώ να απαντήσω. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για την προσωπική του γνώμη και τον τρόπο που την εκφράζει. Όταν όμως μιλάμε για την Ορθόδοξη διδασκαλία, τότε αυτή δεν μπορεί να προσδιοριστεί από κανέναν άλλο πέραν των Αγίων της Εκκλησίας. Η ορθότητα μιας συνοδικής απόφασης κρίνεται πάντοτε από τον βαθμό στον οποίο συμβαδίζει με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων. Μια σύνοδος δεν μπορεί να αλλάξει την πίστη που μας παρέδωσε η αγιότητα. Η διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ήταν, είναι και θα παραμείνει πάντοτε ίδια. Τα κριτήρια με τα οποία μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι κάτι είναι σύμφωνο με την διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν είναι η οποιαδήποτε Συνοδική απόφαση, αλλά η διδασκαλία της Αγίας Γραφής και η συμφωνία των Πατέρων της Εκκλησίας.

Επιπλέον, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι η Ιερά Σύνοδος δεν έχει αποφασίσει για το συγκεκριμένο θέμα. Οι πηχυαίοι τίτλοι των εφημερίδων δυστυχώς δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Με βάση την επίσημη ανακοίνωση της Συνόδου, γνωρίζουμε ότι έχει συζητηθεί το θέμα στην τελευταία συνεδρία της Ιεράς Συνόδου και οι ιεράρχες ζήτησαν χρόνο για να το μελετήσουν διεξοδικά και να επανέλθουν. Επίσης, η ανακοίνωση αναφέρει ότι σε μια επόμενη συνεδρία θα κληθεί και η Υπουργός Παιδείας για να ερωτηθεί για το θέμα και στη συνέχεια θα ληφθεί η τελική απόφαση από την Ιερά Σύνοδο. Επομένως δεν χρειάζεται να προτρέχουμε. Ας κάνουμε λίγη υπομονή και πολύ περισσότερη προσευχή για να μας φωτίσει όλους το Άγιο Πνεύμα.

– Με ενδιαφέρει η άποψή σας αφού λέτε ότι η σεξουαλική εκπαίδευση είναι αντίθετη με την Ορθόδοξη διδασκαλία. Το σεξουαλικό ένστικτο δεν μας το έδωσε ο Θεός;

Α: Θα σας απαντήσω αναγνωρίζοντας ότι αυτό είναι το σημαντικότερο ερώτημα της συζήτησής μας που αφορά τον πυρήνα του προβλήματος, δηλαδή την θεία προέλευση του σεξουαλικού ενστίκτου και τον τρόπο που η εν λόγω σεξουαλική διαπαιδαγώγηση έρχεται σε αντίθεση με την Χριστιανική διδασκαλία. Όντως, το ένστικτο αυτό το έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο και κάθε τι που δημιούργησε ο Θεός είναι καλό, αλλά κάθε τι έχει δημιουργηθεί για έναν συγκεκριμένο λόγο και σκοπό. Σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, και ιδιαίτερα του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, οι πρωτόπλαστοι πριν από την πτώση και την έξοδό τους από τον Παράδεισο ζούσαν βίο αγγελικό, χωρίς να υπάρχουν μεταξύ τους σχέσεις γαμικές.[8] Ο Χριστός διδάσκει στο κατά Λουκάν, το κατά Μάρκον και το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο ότι μετά την ανάσταση των νεκρών οι άνθρωποι δεν θα έχουν συζυγικές σχέσεις «Ἐν γὰρ τῇ ἀναστάσει, οὔτε γαμοῦσιν, οὔτε γαμίζονται, ἀλλ’ ὡς ἄγγελοι θεοῦ ἐν τῷ οὐρανῷ εἰσιν».[9] Έτσι λοιπόν μετά την κοινή ανάσταση όλων των ανθρώπων, δεν θα υπάρχει η σεξουαλική ορμή, ούτε συζυγικές σχέσεις, αφού η ανάσταση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η επάνοδος του ανθρώπου στην αρχέγονη, προπτωτική κατάστασή του. Μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, ενεργοποιήθηκε η σεξουαλική αυτή ορμή αφού ο Θεός είχε εξαρχής πλάσει τον άνθρωπο με τα χαρακτηριστικά αυτά που θα του επέτρεπαν μετά την πτώση να πολλαπλασιαστεί.

Επειδή όμως εμείς ζούμε έχοντας αυτή τη σεξουαλική ορμή λόγω του προπατορικού αμαρτήματος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας διδάσκει ότι ο γάμος μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας τον οποίο ευλογεί η Εκκλησία έχει ως κύριο στόχο την άσκηση της σωφροσύνης, της εγκράτειας και της σεμνότητας ώστε να αποφεύγει ο άνθρωπος την πορνεία και την μοιχεία.[10,11] Ο γάμος είναι προπάντων ένα στάδιο αρετών και όχι απλά μια τυπική νομιμοποίηση της συνεύρεσης του άνδρα και της γυναίκας. Ένα στάδιο αρετών στο οποίο κατά τον Άγιο Ιγνάτιο το Θεοφόρο το ζεύγος πρέπει να πορεύεται σύμφωνα με την γνώμη του επισκόπου, δηλαδή την διδασκαλία και πνευματική του καθοδήγηση και κατ’ επέκταση με την καθοδήγηση του πνευματικού τους πατέρα.[12] Τελικός σκοπός είναι η υπέρβαση κάθε σαρκικής επιθυμίας και η επίτευξη της απάθειας όπως παροτρύνει και ο απόστολος Παύλος.[13]

Αντίθετα προς όλα τα πιο πάνω κινείται το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία το οποίο αντιμετωπίζει τις σαρκικές ορμές ως κάτι από το οποίο ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να εγκρατεύεται καθόλου. Παροτρύνεται μάλιστα στο να τις εξερευνά σε όλο τους το φάσμα εκτός Εκκλησίας και τώρα ειδικά επιδιώκουμε να καλλιεργήσουμε τέτοιες ιδέες και στα παιδιά ακόμα και της προ-σχολικής ηλικίας!

– Τι σχέση έχει, γιατρέ, το προπατορικό αμάρτημα με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών; Μήπως είστε εκτός θέματος;

Α: Αντίθετα, πιστεύω ότι συζητούμε την ουσία του προβλήματος. Η πηγή της αμαρτίας στον άνθρωπο είναι ο εγωϊσμός. Αυτός οδήγησε και τους πρωτόπλαστους έξω από τον παράδεισο. Καθώς οι πρωτόπλαστοι βγήκαν από τον παράδεισο, ο Θεός, μέσα στην πρόνοια Του, βοήθησε τους ανθρώπους να μπορούν να υπερβαίνουν τον εγωϊσμό τους. Βλέπετε, οι άνθρωποι όταν συνευρίσκονται σεξουαλικά κατά φύση, έχουν προσωπική επαφή – επικοινωνούν πρόσωπο με πρόσωπο. Στα ζώα δε συμβαίνει αυτό. Η σεξουαλική – σωματική ένωση του άνδρα και της γυναίκας, έχει στόχο την υπέρβαση του εγωϊσμού, την προσφορά στον άλλο ολοκληρωτικά με ταπείνωση και αγάπη «…και έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν˙…». ώστε η κατά φύση σωματική ένωση να οδηγεί στην ψυχική ένωση. Δηλαδή, στην αλληλο-περιχώρηση των ψυχών τους. Αυτή η υπέρβαση του εγωϊσμού αποδίδει και τον καρπό της τεκνογονίας με την ευλογία του Θεού. Γι’ αυτό και η σεξουαλική επαφή στην ορθόδοξη διδασκαλία δεν μπορεί να είναι ούτε περιστασιακή, ούτε εφήμερη, ούτε αποκομμένη από το νόημα της ζωής, ούτε εκτός της αγάπης αλλά ευλογείται μέσα από την σχέση των ανθρώπων με τον Θεό.

Όπως σας έχω πει, αυτή είναι η ουσία της ένστασής μας για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση που προτείνεται με τα προγράμματα του ΠΟΥ και της UNESCO. Αυτά τα προγράμματα διδάσκουν την ανθρώπινη αποξένωση και καλλιεργούν τον άκρατο εγωϊσμό, ενώ ταυτόχρονα αποδεσμεύουν το σώμα και τη γενετήσια έλξη από την ψυχή του ανθρώπου. Είναι, με μια λέξη αντορθόδοξα. Όταν εκπαιδεύουν τα μικρά παιδιά ακόμα και του δημοτικού σχολείου να θεωρούν τον αυνανισμό μια φυσιολογική έκφραση του σώματος, οδηγούν το παιδί να αυτοϊκανοποιείται, δηλαδή να αποσυνδέει τη σωματική ηδονή από την ταπείνωση και την επικοινωνία με τον άλλο. Έτσι μαθαίνει το παιδί να καλλιεργεί τον εγωϊσμό του στην ατομική απόλαυση. Γι’ αυτό και ο αυνανισμός είναι αμαρτία – αστοχία από το θέλημα του Θεού. Το ίδιο ισχύει και για την ομοφυλοφιλική πράξη και τον τρανσεξουαλισμό τα οποία είτε ως επιλογή είτε ως ικανοποίηση μιας επίκτητης ψυχολογικής τάσης, αποτελούν μια προσβλητική για τον άνθρωπο πράξη που τον υποβιβάζει στο παρά φύση. Μέσα στην ομοφυλοφιλική, ή/και τρανσεξουαλική συμπεριφορά απουσιάζει επίσης η δυνατότητα της μετοχής στο έργο του Θεού. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη φιλοσοφία εφαρμοσμένη στην εκπαίδευση των παιδιών οδηγεί στην λανθασμένη χρήση αυτού του θεϊκού δώρου, αλλοιώνοντας την ορθόδοξη Χριστιανική πίστη για τη σεξουαλικότητα, τον έρωτα, τον γάμο, την οικογένεια και την τεκνογονία.

Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά παραδείγματα αυτής της επικίνδυνης διαστρέβλωσης της σωματικής ηδονής που μας δόθηκε από τον Θεό για να υπερβούμε το κατά φύση και να πορευθούμε στο υπέρ φύση. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθούμε στα επιμέρους. Πιστεύω ότι καταλαβαίνετε την ουσία του προβλήματος όπως το έχω περιγράψει. Για όλους τους πιο πάνω λόγους είμαστε ενάντια σε αυτή την τραγική υποβάθμιση και την δηλητηρίαση των παιδιών μας. Αν θέλαμε να συνοψίσουμε την ένστασή μας σε μια πρόταση, θα λέγαμε ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, όπως προτείνεται με τη νέα νομοθεσία και φιλοσοφία του ΠΟΥ, οδηγεί τα παιδιά μας κατ’ ευθείαν στο παρά φύση, δηλαδή στην απώλεια της αιώνιας ζωής.

– Ωστόσο, η Ιερά Σύνοδος αναφέρει ότι θα παρακολουθεί το θέμα στενά ώστε να προστατεύσει τα παιδιά από αυτά που λέτε. Δεν εμπιστεύεστε του Ιεράρχες της Εκκλησίας;

Α: Δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης. Σας έχω περιγράψει αναλυτικά τα επικίνδυνα και σαθρά θεμέλια της ξενόφερτης αυτής φιλοσοφίας που επιχειρείται να εισαχθεί στα σχολεία μας. Είναι ποτέ δυνατόν να οικοδομηθεί κάτι καλό πάνω σε τέτοιες βάσεις ακόμα και αν παρακολουθείται στενά; Το μόνο που θα καταφέρει να πιστοποιήσει μετά από λίγα χρόνια η εν λόγω παρακολούθηση, θα είναι η παταγώδης αποτυχία και οι τραγικότατες συνέπειες στα παιδιά μας. Τι άλλο να σας πω; Όταν έχουν φθάσει οι λαϊκοί να παρακαλούνε τους επισκόπους τους να κρατήσουν αλώβητη την Ορθόδοξη Πίστη και μάλιστα στο θέμα της σεξουαλικής εκπαίδευσης των παιδιών, πολύ φοβάμαι ότι έχουμε ήδη εισέλθει στα έσχατα χρόνια.

– Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά, εσείς προτείνετε, με πρόσχημα την θρησκεία, να μην προσφέρεται η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.

Α: Όχι ακριβώς. Απαιτούμε να αντικατασταθεί εξ’ ολοκλήρου ή να αλλάξει ριζικά η νομοθεσία που έχει ψηφιστεί ώστε να συνάδει με το Σύνταγμα και τις Ευρωπαϊκές νομοθεσίες και να κατοχυρώνει το δικαίωμα των γονέων και κηδεμόνων να έχουν λόγο στα θέματα εκπαίδευσης των παιδιών τους τα οποία άπτονται των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Η αλλαγή της πιο πάνω νομοθεσίας είναι απαραίτητη ώστε: α) να μην παραβιάζεται το Σύνταγμα και να μην αφαιρείται το δικαίωμα των γονέων και κηδεμόνων να έχουν λόγο στην εκπαίδευση των παιδιών τους, β) να μην εισάγεται απαράδεκτη και παράνομη υποχρεωτικότητα, γ) να αφαιρεθεί εξ’ ολοκλήρου η φιλοσοφία που ΠΟΥ στην σεξουαλική διαπαιδαγώγηση η οποία είναι αντι-χριστιανική, και το κυριότερο δ) να προστατευθούν τα παιδιά μας από την ξενόφερτη διδασκαλία που όχι μόνο δεν προφυλάσσει, αλλά οδηγεί σε σημαντική αύξηση των αρνητικότατων συνεπειών στα παιδιά που αφορούν τόσο την σεξουαλική τους ζωή όσο και την συνολική τους προσωπικότητά.

Πιστεύω ότι οι ιεράρχες μας, αφού ενημερωθούν σφαιρικά, θα συνταχθούν με την πλειοψηφία των γονέων και διδασκάλων και θα ζητήσουν την αλλαγή της νομοθεσίας και την ένταξη της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης πάνω σε υγιείς βάσεις οι οποίες θα συνάδουν με την Χριστιανική παιδεία που επιθυμούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας και ταυτόχρονα θα παρέχουν αληθινή προστασία απέναντι στις προκλήσεις της σύγχρονης κοινωνίας.

– κ. Σωτηριάδη, σας ευχαριστώ για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης.

Α: Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τον χρόνο και τη συνεργασία σας.

Βιβλιογραφικές αναφορές:

[1]. Ν. 205(Ι)/2022 Αρ. 4929, 14.12.2022. Ο περί της Ολιστικής Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης Νόμος του 2022. ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ.

[2]. ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. 1960. 95/1989. 106(I)/1996. 115(I)/1996. 104(I)/2002. 127(I)/2006. 51(I)/2010. ΜΕΡΟΣ 1: Γενικαί Διατάξεις. Άρθρο 20, παρ. 1.

[3]. Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πανηγυρική Διακήρυξη. 18.12. 2000/C 364/1.

[4]. Ν. 14/1969, 28.02.1969. Μέρος ΙΙΙ, Άρθρο 18, παρ. 4.ΝΟΜΟΣ Κ Υ Ρ Ω Τ Ι Κ Ο Σ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥ Π Ε Ρ Ι Ο Ι Κ Ο Ν Ο Μ Ι Κ Ω Ν , Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Ω Ν Κ Α Ι Π Ο Λ Ι Τ 1 Σ Τ Ι Κ Ω Ν Δ Ι Κ Α Ι Ω ΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ Τ Η Σ 16ης Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Υ 1966 ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥ Π Ε Ρ Ι Α Σ Τ Ι Κ Ω Ν ΚΑΙ Π Ο Λ Ι Τ Ι Κ Ω Ν Δ Ι Κ Α Ι Ω Μ Α Τ Ω Ν ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ Τ Η Σ 16ης Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Υ 1966.

[5]. Ηνωμένα Έθνη. Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Άρθρο 26, παρ. 3. 10.12.1948.

[6]. Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ στη Σύμβαση για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, Άρθρο 2, Παρίσι, 20 Μαρτίου 1952.

[7]. Διακήρυξη για την Εξάλειψη κάθε μορφής Διακρίσεων και Μισαλλοδοξίας που βασίζονται στη Θρησκεία ή τις Πεποιθήσεις. Άρθρο 5.1 (Ψήφισμα 36/55 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, 25/11/1981).

[8]. Γρηγόριος Νύσσης, Περὶ τῆς τοῦ ἀνθρώπου κατασκευῆς, PG 44, 188C-192A.

[9]. Κατὰ Ματθαίον 22:30, Κατὰ Λουκὰν 20:34-36, Κατὰ Μάρκον 12:25.

[10]. Ἰωάννης Χρυσόστομος, Ὁμιλία εἰς τὸ ἀποστολικὸν ῥητὸν Διὰ δὲ τὰς πορνείας ἕκαστον τὴν ἑαυτοῦ γυναίκα ἐχέτω, PG 51, 212-214.

[11]. Ἰωάννης Χρυσόστομος, Ὁμιλία εἰς τὸ Γυνὴ δέδεται νόμῳ ἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, PG 51, 222-224.

[12]. Ἰγνάτιος Θεοφόρος, Ἐπιστολὴ πρὸς Πολύκαρπον, PG 5, 724B.

[13]. Α΄ Κορινθίους κεφ. 7:1-7.

enromiosini.gr