Αντιορθόδοξος φονταμενταλισμός και “νέα κανονικότητα”

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

Αντιορθόδοξος φονταμενταλισμός και “νέα κανονικότητα”

Τον τελευταίο καιρό που εξυφαίνεται από τους πρόθυμους της κοινωνίας μας η κοινωνική λεγόμενη “πρόοδος” έχουν κάνει την εμφάνισή τους ποικίλα φαινόμενα, νέες μέθοδοι προσέγγισης των παιδιών και εφήβων, ανησυχητικά αυξανόμενη βία μεταξύ ανηλίκων, ασυδοσία στους τρόπους της εκπαιδευτικής διαδικασίας και μηδενική ανοχή των ψευτο-προοδευτικών στην διαφορετική από τη δική τους άποψη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της ταινίας που προβλήθηκε σε παιδιά 10 ετών σε δημοτικό σχολείο της πατρίδας μας.

Το γεγονός αυτό είναι πλέον καλυμμένο επαρκώς οπότε δε θα χρειαστούν λεπτομέρειες. Θα τονιστούν μόνο κάποια, κατά την άποψή μου προβληματικά σημεία της απάντησης στα διάφορα δημοσιεύματα από την έγκυρη, γύρω από εκπαιδευτικά θέματα, ιστοσελίδα alfavita.gr (26/5/2023 05:49) 

Έγραψαν για “στοχοποίηση εκπαιδευτικού”.

Στοχοποίηση είναι το ρεπορτάζ; Στοχοποίηση είναι το συμβάν;

Στοχοποίηση είναι η ελεύθερη διατύπωση της διαφωνίας;

Στοχοποίηση είναι η υπόδειξη της υπέρβασης του καθήκοντος της εκπαιδευτικού;

Στοχοποίηση είναι η διατύπωση γνώμης από τον νόμιμο κηδεμόνα ενός μαθητή;

Όχι κύριοι. Αντίθετα, στοχοποίηση συνιστά ο απαξιωτικός χαρακτηρισμός από μέρους σας των όποιων ρεπορτάζ κάλυψαν το θέμα ως “πρόχειρων” που “ουδεμία σχέση έχουν με τον σινεμά ή την παιδαγωγική”!

Η υπερ-απλούστευση ενός σύνθετου κοινωνικού – εκπαιδευτικού διλήμματος είναι αρκούντως προβληματική.

Και μάλιστα θα θέσουμε και το ερώτημα. Η εν λόγω ιστοσελίδα (alfavita.gr) έχει άμεση σχέση και προφανώς και γνώσεις γύρω απ’ το σινεμά και την παιδαγωγική; Γιατί γι’ αυτό εγκάλεσε εμμέσως πλην σαφώς όλους όσους έγραψαν ρεπορτάζ ως άσχετους με τα παραπάνω.

Εμείς, όντως, δεν είμαστε σχετικοί με το σινεμά. Είμαστε όμως σχετικοί με τα παιδαγωγικά αφού είμαστε οι κύριοι υπεύθυνοι – ως γονείς και ανάδοχοι- ανατροφής των παιδιών μας. Και υποστηριζόμαστε από άλλους ειδικούς όπως η κλινική ψυχολόγος και Δρ Ιατρικής Σχολής Άννα Κανδαράκη η οποία δήλωσε σύμφωνα με την ιστοσελίδα ieidiseis.gr (26/5/2023, 11:10) πως

“Η ταινία απευθύνεται σε παιδιά άνω των 12 ετών και δεν έπρεπε να προβληθεί…υπάρχει μια παρανομία…δε δείχνουμε τέτοιο υλικό σε παιδιά χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία…δεν είναι όλα τα παιδιά ίδια μέσα στην τάξη”.

Κατόπιν, ισχυρίστηκαν πως “η εκπαιδευτικός (θεατρολόγος) χωρίς να κάνει κάτι μη προβλεπόμενο, βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα…”.

Λυπάμαι αλλά η συγκεκριμένη ενέργεια καθόλου προβλεπόμενη δεν ήταν. Αν κάποιος μπει στο σαϊτ του cinedu θα διαπιστώσει κατ’ αρχάς πως όντως η ταινία απευθύνεται σε παιδιά Γυμνασίου-Λυκείου και όχι Δημοτικού. Άρα η πράξη ήταν μη προβλεπόμενη!

Το επιχείρημα ότι η εκπαιδευτικός μπήκε με κωδικούς της πρωτοβάθμιας και δεν εμποδίστηκε από την πλατφόρμα να κατεβάσει την ταινία, συνεπώς δεν υπήρξε κάποιο πρόβλημα, δεν ευσταθεί. Διότι πάντα υπάρχουν ή προκύπτουν ελλείψεις, λάθη, αστοχίες. Αλλιώς, γιατί δεν τηρήθηκε απ’ την πλατφόρμα ο συγκεκριμένος όρος;

Άλλωστε, το ίδιο το γνωμοδοτικό όργανο του Υπουργείου Παιδείας, το ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) αρνήθηκε με σχετική δήλωσή του (iep.edu.gr 24/5/2023, δελτίο τύπου) ότι έχει δώσει έγκριση προβολής των συγκεκριμένων ταινιών αν και η ιστοσελίδα την παρουσιάζει ως δεδομένη γράφοντας πως “κατά εκπαιδευτικές πηγές η συγκεκριμένη πλατφόρμα έχει την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας (μέσω του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής)…”. Μήπως θα μπορούσε το ειδικό σ αυτά alfavita.gr να μας πληροφορήσει αν το Υπουργείο έστειλε ποτέ εγκύκλιο στα σχολεία προτρέποντας-επιτρέποντας στους Διευθυντές και τους Συλλόγους των Καθηγητών να τις προβάλλουν στις αίθουσες; Απορία προκαλεί και το “άδειασμα” της εκπαιδευτικού από τον Διευθυντή ότι δεν γνώριζε την πρωτοβουλία της συναδέλφου του όπως και του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου ο οποίος δήλωσε πως δεν ήξερε κάτι σχετικά με τις ταινίες αυτές (newsbreak.gr 25/5/2023, 15:00).

Θα περιμένουμε να δούμε τι θα απαντήσει το Υπουργείο Παιδείας προσεχώς, ωστόσο δείχνουν ξεκάθαρα τα πράγματα πως υπήρξε υπέρβαση εκ μέρους της εκπαιδευτικού. Και το χειρότερο δεν είναι η πράξη της αλλά τα επιχειρήματα της “συμπολίτευσης” που φτάνουν και ξεπερνούν τα όρια της ευπρέπειας, της ευγένειας, της δημοκρατίας και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Εκεί είναι που αρχίζουν όλα τα τρελά. Τότε όλες οι αστοχίες, οι παθογένειες, τα λάθη του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι μόνο, αποδίδονται στις θέσεις, τα “πιστεύω”, τις ιδέες των χριστιανών που επιλέγουν να ορίζουν αυτοί την διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους κατά τα ιδανικά και τις αξίες τους που προστατεύονται, άλλωστε, από το Σύνταγμα και τους νόμους της Πολιτείας.

Μέσα απ’ αυτήν την οπτική, έντονο προβληματισμό δημιουργεί η τελευταία ανάρτηση της ανακοίνωσης της ΟΛΜΕ στην ιστοσελίδα alfavita.gr (30/5/2023, 12:02).

Η ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) εγκαλεί στο δημοσίευμα αυτό, το ΙΠΕ (Ινστιτούτο Παιδαγωγικής Εκπαίδευσης) για την άρνησή του να καλύψει την εν λόγω εκπαιδευτικό και επικαλείται υπερβαλλόντως την “προάσπιση της παιδαγωγικής ελευθερίας” και των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”!

Δηλαδή, αγαπητοί κύριοι και κυρίες της ΟΛΜΕ, εμείς που δεν επιθυμούμε να “παιδαγωγούνται” τα παιδιά μας στο σχολείο μέσω αμφιλεγόμενων ταινιών δεν έχουμε το ίδιο ανθρώπινο δικαίωμα μ’ εσάς; Ή μήπως νομίζετε ότι η παιδαγωγική ελευθερία δεν έχει όρους και όρια;

Πάντως μεταξύ των όποιων “προοδευτικών πρόθυμων” λείπει η ψυχραιμία αφού προβαίνουν σε  χαρακτηρισμούς και ανοίκειες επιθέσεις, συχνά στοχοποιώντας τη χριστιανική ιδιότητα – όπου υπάρχει- των διαφωνούντων με τις δικές τους πρωτοβουλίες. Φανερά ή συνεσκιασμένα (διπλωματικά) όπως στις παρακάτω φράσεις : “η τοξικότητα και ο κιτρινισμός μερίδας των ΜΜΕ βλάπτει σοβαρά την ομαλή λειτουργία των σχολείων”.

Επίσης στην παρακάτω τοποθέτηση : ” Αν ορισμένοι κύκλοι επιθυμούν την επιστροφή στο σκοταδισμό και την εποχή της παραπληροφόρησης των παιδιών…οι εκπαιδευτικοί που έχουμε χρέος να φωτίσουμε τη νέα γενιά, υπερασπιζόμαστε το…σχολείο της ολόπλευρης γνώσης και της δημοκρατίας”!!!

Ποιά δημοκρατία επικαλείστε; Αυτήν που όποιος δεν συμφωνεί μαζί σας είναι σκοταδιστής; Της δημοκρατίας που χαρακτηρίζει την γνώση παραπληροφόρηση; Αυτήν που χαρακτηρίζει οτιδήποτε δεν μας κάνει ως” τοξικότητα” και” κιτρινισμό”;

Και ποιά” ολόπλευρη” γνώση υποδεικνύετε; Μονόπλευρη είναι η γνώση που θέλετε να προσφέρετε ή μάλλον να επιβάλλετε στα παιδιά. Διαφορετικά, γιατί δεν δίνετε εσείς ως…γνήσιοι δημοκράτες σε λανθάνουσα κατάσταση, προσθέτω εγώ, την επιλογή σε γονείς, που είναι οι κατά νόμον γνήσιοι παιδαγωγοί των παιδιών τους, την δυνατότητα της επιλογής ή της αποχής από τα συγκεκριμένα θεάματα που κι αν ακόμα δεν είναι ομοφυλοφιλικά, όμως παραπέμπουν εκεί και προκαλούν την φαντασία των παιδιών μας;

Γιατί απεχθάνεστε τόσο πολύ μιά πλευρά της ολόπλευρης, όπως λέτε, γνώσης;

Επίσης, προβληματική και δυσνόητη τυγχάνει η τοποθέτησή σας σχετικά με την “ανάγκη” τα παιδιά από την πιο μικρή και αθώα ηλικία τους να ερευνούν τις “νόρμες της αρρενωπότητάς τους” και τον “ανδρισμό” τους.

Θεωρείτε, βάσει ποιάς επιστημονικής έρευνας, ποιάς επιστημονικής γνώσης, ότι τα παιδιά από την τρυφερή ακόμα αυτή των 10 οφείλουν να “ψάχνουν” τα όρια της αρρενωπότητας και του ανδρισμού τους και μάλιστα μονόπλευρα, χωρίς την προσφορά και άλλων επιλογών, όπως η αγνότητα και η οριοθέτηση του ανδρισμού απέναντι στο άλλο και όχι στο ίδιο φύλο; Και μάλιστα όταν εσείς οι ίδιοι (τελικά μάλλον ψευδώς ή ου κατ’ επίγνωσιν) αποκαλείτε τη γνώση που προσφέρετε στα παιδιά ως “ολόπλευρη”!

Βέβαια, σε όλο αυτό υπάρχει η απάντηση-διαπίστωση του λαού πως “το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι”!

Δηλαδή, έχουμε επιστήμονες που υπηρετούν σε θέσεις κλειδιά που “δογματίζουν” εντελώς ανεξέλεγκτα, από πάνω τους υπουργούς που ανέχονται, αδιαφορούν ή το χειρότερο προωθούν συγκεκριμένες πρακτικές καθ’ υπόδειξιν αμφιλεγόμενων παγκόσμιας εμβέλειας οργανισμών και τέλος σιωπούμε μπροστά στις δράσεις και θεωρίες διαταραγμένων νόων και αμβλυμμένων συνειδήσεων μιάς στρατιάς νεόκοπων “φωστήρων” του παγκόσμιου στερεώματος.

Κι ας βλέπουν ότι τα συστήματα αυτά και οι μέθοδοι δεν μπορούν παρά να εξαγριώσουν τα πάθη, να διαστρεβλώσουν τα μυαλά και τελικά να αποδομήσουν ό, τι πιο όμορφο διαθέτει σήμερα ο κόσμος μας. Την παιδική αγνότητα, καθαρότητα και απλότητα.

Βλέπουν ότι χρόνια τώρα εφαρμόζουν όλο και πιο πιστά τις αθεράπευτα ανούσιες και αποδομητικές θεωρίες τους και τα παιδιά μας αναστατώνονται και γίνονται ακόμη πιο ατομοκεντρικά και βίαια. Έδιωξαν από τα σχολεία τους κληρικούς και στη θέση τους έβαλαν ψυχολόγους. Δέστε τι γίνεται στα σχολεία μας. Δεν είναι, βεβαίως, το μόνο πρόβλημά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα αυτό. Αλλά είναι και αυτό.

Γεμίζουν τα μυαλά των παιδιών μας γνώσεις για να αναπτύσσουν δεξιότητες και παράλληλα αντί να τους οδηγήσουν σε κριτική σκέψη, τους συγχύζουν τις ψυχές τους με εμπαθείς καταστάσεις και φλυαρίες για τα πάντα. Και άκαιρα.

Αν φαίνονται αυτά υπερβολικά σε κάποιους, τους καλούμε να μας απαντήσουν. Ρώτησαν ποτέ τα παιδιά μας, τα 8χρονα, τα 10χρονα και μεγαλύτερα, τι σκέφτονται αυτά; Τους δώσαμε “βήμα” για διάλογο; Τους δώσαμε σφαιρική γνώση, πολύπλευρη και δημοκρατική, και τα βοηθήσαμε να μάθουν να σκέφτονται, να κρίνουν, να ξεχωρίζουν το καλό απ’ το κακό ώστε όταν φτάσουν σε κατάλληλη ηλικία να αποφασίσουν για τη ζωή τους; Όχι. Καθόλου. Τους δίνετε μονόπλευρη γνώση και μετά τους λέτε να διαλέξουν ελεύθερα και δημοκρατικά αυτά που τους επιβάλλετε και μάλιστα ως δήθεν σχολική γνώση. Ως (α)δεξιότητες.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα παραπαίει. Τα παιδιά “μπουκώνονται” με άχρηστες γνώσεις, η παραπαιδεία βασιλεύει, η δωρεάν παιδεία ενταφιάστηκε, ο σεβασμός των παιδιών στην ιερότητα του χώρου του σχολείου και των εκπαιδευτικών εξέπεσε. Οι εκπαιδευτικοί ξέχασαν ότι δεν είναι επαγγελματίες της εκπαίδευσης αλλά λειτουργοί και διακονητές της μάθησης. Τα σχολεία μας έγιναν καπνιστήρια, χώροι διακίνησης ουσιών και ψυχοναρκωτικών. Ένα χάος επικρατεί και είναι πολύ λίγα τα σχολεία που ξεφεύγουν απ αυτή τη μιζέρια και το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να προλάβουμε γονείς και αναδόχους στην σεξουαλική “απελευθέρωση” των παιδιών από τον “σκοταδισμό” της επιλογής τρόπου ζωής.

Επιδιώκετε να μάθετε στα παιδιά τα πάντα γύρω απ’ το φύλο τους και τα χαρακτηριστικά του, ενίοτε τα μπερδεύετε με την (προσωπική μου άποψη) δαιμονικής έμπνευσης θεωρίας της “ρευστότητας του φύλου”, αλλά δεν ξέρουν- αν και στη συντριπτική τους πλειοψηφία βαπτισμένα Ορθόδοξα – ούτε το σταυρό τους να κάνουν.

Γιατί το σχέδιο είναι πανούργο. Επικαλούμαστε τις γνωστές καραμέλες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, του πλουραλισμού, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών (εκτός της Ορθόδοξης πίστης!) και επιβάλλετε μονόπλευρα τον συγκρητισμό, τον οικουμενισμό, την αθεΐα και τον μηδενισμό.

Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι. Ποιών;

Ας πούμε, μεταξύ αυτών των πολλών με τις αμφιλεγόμενες επιστημονικές θεωρίες όπως αυτές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που συστήνει στις κυβερνήσεις την ενσωμάτωση στα εκπαιδευτικά συστήματα οδηγιών που ουσιαστικά καταστρατηγούν τα ανθρώπινα δικαιώματα παιδιών (ακόμη και βρεφών!!!), γονέων, εκπαιδευτικών. Σε κάποιες δράσεις πρωτοστατεί η κατά τα άλλα προστατευτική των παιδιών UNICEF εξωθόντας μάλιστα τα παιδιά στην έμμεση πλην σαφή σεξουαλική εκμετάλλευση. Είναι γνωστές, μέσω διαδικτύου, οι διεστραμμένες οδηγίες των οργανισμών αυτών όπως η παρότρυνση για εκπαίδευση των παιδιών στις μεθόδους αντισύλληψης στην ομάδα ηλικιών 4-6 (!!!), την πρώτη σεξουαλική εμπειρία στην ηλικιακή ομάδα των 9-12 ετών (!!!) ή την αυτοϊκανοποίηση και πολλά άλλα σε νήπια και βρέφη από 0 ως 4 ετών. Και μετά, όταν οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι, επιστήμονες και μη αντιδρούμε, εσείς οι “προοδευτικοί” μας χαρακτηρίζετε “οπισθοδρομικούς”, “χριστιανοταλιμπάν”, “σκοταδιστές”, κλπ.

Σας φαίνονται υπερβολικά τα παραπάνω; Κι όμως δεν είναι. Ρίξτε μιά ματιά στην ιστοσελίδα www.icmec.org και θα φρίξει το πνεύμα σας.

Θα επιχειρηθεί στο σημείο αυτό μιά σύντομη προσπάθεια διάγνωσης.

Φαίνεται πως στην πατρίδα μας αλλά και στην Ευρώπη έχουν δημιουργηθεί Χριστιανοί και Ορθόδοξοι δύο ταχυτήτων.

Οι αληθινοί ορθόδοξοι χριστιανοί που ζουν “κατά τας των αγίων θεοπνεύστους θεολογίας και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα” οι οποίοι δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από την “προοδεύουσα” κοινωνία ως “φονταμενταλιστές”, “σκοταδιστές”, “απροσάρμοστοι”, “εθνικιστές”…

Και από τους χριστιανούς της “ελίτ”. Μόνο κατ’ όνομα χριστιανοί, κατά τον Νομικό κ. Ν. Σταυριανίδη,” προοδευτικοί”,” ανοιχτοί”, ” δημοκρατικοί”. Προέρχονται από όλες τις τάξεις, πολιτικοί, οικονομολόγοι, νομικοί, κληρικοί, εκκοσμικευμένοι λαϊκοί και όσοι άλλοι παρασυρθούν από την ελίτ που με διάφορα ανταλλάγματα θα δηλώνουν “ορθόδοξοι χριστιανοί” αλλά θα χρησιμοποιούν διγλωσσία για να προκαλούν σύγχυση, αποσυντονισμό και διάλυση.

Ο μακαριστός και διορατικός π. Σεραφείμ Ρόουζ (“Μηδενισμός : η αρχή της αποστασίας στη σύγχρονη εποχή”, Εκδ. Μυριόβιβλος 2007, σελ 44) επισημαίνει πως” στο νέο κόσμο που προκύπτει (των Μηδενιστών) από όλα αυτά για τα οποία υπήρχε πρωτύτερα η θέση ότι ήταν αληθινά, ούτε μία λέξη δεν διατηρεί την αξία της. Ενώ, αντιθέτως, κάθε τι που πρωτύτερα θεωρείτο ανίερο, απαγορευμένο, ανάξιο λόγου και θανατηφόρο, όλα αυτά τα λουλούδια αναδύονται πάνω στα πλέον χαριτωμένα μονοπάτια της αλήθειας”.

Υπάρχει, όμως, αλήθεια; Τι είναι η αλήθεια; Αλήθεια είναι μόνο ο Θεός και αφού είναι απόλυτος, άρα και η Αλήθειά Του είναι απόλυτη.” Εγώ ειμί η Αλήθεια”.

Όπως εξηγεί, όμως, η ερευνήτρια κ. Δάφνη Βαρβιτσιώτη, οι “ινστρούχτορες” της Νέας Εποχής (Περιοδικό Διάλογος τευχ. 33/2003, σελ. 18-19), μεταξύ άλλων τεχνικών “καταστρέφουν κάθε πνευματικό, ηθικό, κοινωνικό, εθνικό, θρησκευτικό έρεισμα του δυτικού ανθρώπου με τον δογματικό πλουραλισμό, δηλαδή με την σχετικοποίηση του απόλυτου και την απολυτοποίηση του σχετικού. Για παράδειγμα, προωθούν τη φράση ‘πρέπει να αποδεχθούμε κάθε άποψη ως εξίσου έγκυρη, αφού δεν υπάρχει μία και μόνη αλήθεια και ο καθένας μας είναι φορέας της δικής του αλήθειας’ “.

Αν, συνεπώς, συνεχίσουμε να διακηρύσσουμε την πίστη μας στη μόνη απόλυτη αυθεντία και Αλήθεια, τον Ιησού Χριστό, εγκαλούμαστε ως “φανατικοί”, ή ως “φασίστες” και καλούμαστε να δεχθούμε ως αλήθεια την μη ύπαρξη μιάς αλήθειας.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν στο χώρο του μηδενισμού ο οποίος προέρχεται από την αθεΐα που αναπτύχθηκε βρίσκοντας εύφορο ιδεολογικό υπόβαθρο στη Γαλλική Επανάσταση, κατά την μαρτυρία του αγ. Αθανασίου του Παρίου (Απολογία Χριστιανική, Εκδ. Γρηγόρη, 2015, σελ. 56). Ο Άγιος επισημαίνει ότι “στόχος” δεν είναι μιά ταξική αντιπαράθεση αλλά η Εκκλησία και πιο συγκεκριμένα η Ορθόδοξη Πατερική Παράδοση ως ξένη ιδεολογία στην Ευρώπη!

Την ίδια θέση εξέφραζε και ο αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς (“Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο Οικουμενισμός”, Εκδ. Ι. Μ. Αρχαγγέλων Τσέλιε, Σερβία) όταν έγραφε σχετικά “οι Ευρωπαίοι σχετικοποιούσαν τα πάντα και κυρίως κάθε τι πνευματικό, την Αλήθεια, τον Χριστό…Η σχετικοκρατία αυτή γέννησε τον αναρχισμό και τον μηδενισμό που αποτέλεσαν την πιο σκοτεινή περίοδο της Ευρωπαϊκής ουμανιστικής περιόδου. Όπισθεν της οποίας προόδου παραμόνευε ο θάνατος, ενώσω διά της θεανθρώπινης προόδου, διά της πίστεως  μόνο στον Αναστάντα Χριστό, προσφερόταν ως αντίδωρο η αθανασία”.

Ο μηδενισμός εκείνος, απότοκος της αθεΐας, καλά κρατεί και σήμερα και επιδίδεται σε ανουσιουργήματα όπως ο εσχάτως αναπτυχθείς και αναχθείς εις” επιστήμη”, πόλεμος των λέξεων.

Συνήθης η πρακτική αυτή σε σέκτες και νεοφανείς αιρέσεις. Ο μακαριστός έμπειρος, εμβριθής συνταγματολόγος Γεώργιος Κρίππας (Διεθνές Πολιτικό Συνέδριο “Έθνος-Θρησκείες-Ορθοδοξία και τα νέα Ευρωπαϊκά δεδομένα“, Αθήνα 17-19 Απριλίου 2005, Εισήγηση Κρίππα : ” Νεοφανείς Αιρέσεις και θρησκευτικός φονταμενταλισμός στην Ευρώπη”) μνημονεύει ακριβώς αυτό το “παιχνίδι” των λέξεων ως μέθοδο που στις σέκτες είναι γνωστή ως “διανοητική διαχείρηση” ή “διανοητικός επηρεασμός” και επιλέγει από τα συμπεράσματα του Γάλλου ειδικού Max Bouderlique : ” α) η γλώσσα την οποία χρησιμοποιούν οι αιρέσεις είναι ‘ψευδοσυμβολική’. Είναι δε αποδιοργανωτική της προσωπικότητας, δημιουργεί ψυχώσεις, φοβίες και ντελίριο, καταλήγει δε εις το ότι οι οπαδοί των αιρέσεων δέχονται ως αληθινό, κάτι που είναι φανταστικό”.

Ακριβώς έτσι λειτουργεί σήμερα η λεγομένη” Νέα Τάξη Πραγμάτων”. Οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι ινστρούχτορες της Παγκοσμιοποίησης, της” σούπας” των πολιτισμών – όπως έλεγε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος – διά των πιστών και φρονίμων υποστηρικτών τους, κυρίως καναλαρχών αλλά και πολιτικών και πολλών “ειδικών” εξαφανίζουν από το καθημερινό λεξιλόγιο λέξεις και φράσεις όπως “ευλαβής”, “φιλόπονος”, “ανιδιοτελής”, “δίκαιος”, “συνεπής”, “επιμελής” κλπ.

Ο νομικός κ. Ν. Σταυριανίδης εύστοχα επισημαίνει πως οι παραπάνω πάντα πρόθυμοι “παραποιούν τη σημασία άλλων λέξεων όπως η λέξη “αγάπη” που χρησιμοποιείται πλέον για να δηλώσει μόνο την σαρκική επιθυμία…γελοιοποιείται η σημασία λέξεων όπως “χριστιανισμός”, “μοναχός”. Αντικαθιστούν λέξεις με χριστιανικό περιεχόμενο για να αλλάξει η κοσμοαντίληψή μας π.χ. αντί “γραφεία κηδειών και μνημοσύνων” τα ονομάζουν “γραφεία τελετών” ή εσχάτως “γραφεία κοινωνικής εξυπηρέτησης”. Η λέξη “θάνατος” αντικαθίσταται από τη λέξη” πέρασμα”, η λέξη “έκτρωση” από τη φράση “διακοπή κύησης”. Λέξεις όπως: μετάνοια, κερί, λιβάνι, σταυρός, Εσταυρωμένος, ταυτίζονται με εκδηλώσεις “φανατικών” χριστιανών.

Γενικότερα, ο αποχριστιανισμός ονομάζεται “εκσυγχρονισμός”, η αποιεροποίηση της ζωής μας” ααπομυθοποίηση του κόσμου”, η βαρβαρότητα “πολιτισμός και τεχνολογική εξέλιξη”, η τρομοκρατία του δικαίου του ισχυροτέρου “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας”, ο ατομοκεντρισμός “ελευθερία”, η εγκράτεια κατά των παθών “καταπίεση”, η Ορθοδοξία “φανατισμός”, η ηθική σήψη “εκδημοκρατισμός”, η προπαγάνδα “δημόσιος διάλογος”, ο ναζισμός της Νέας Εποχής “θρησκευτική ελευθερία”.

Έτσι, καταλήγει ο κ. Ν. Σταυριανίδης, προκειμένου να μη χαρακτηρισθούν ως φανατικοί, πολλοί χριστιανοί παρασύρονται και αποστασιοποιούνται από εκδηλώσεις και απόψεις που αφορούν την ακεραιότητα του ορθόδοξου τρόπου ζωής”.

Με την παραπάνω μέθοδο η προπαγάνδα πετυχαίνει να συσκοτίζει την διάνοια των ανθρώπων και ο καθένας, χωρίς προϋποθέσεις αντικειμενικής αντίληψης, ερμηνεύει αυτά όλα με τον δικό του τρόπο, συνήθως αντίθετα με το αντικειμενικά σωστό περιεχόμενο και νόημα των λέξεων και φράσεων.

Η τακτική της ανανοηματοδότησης των σημασιών των λέξεων και εννοιών, άριστο εργαλείο στα χέρια των παγκοσμιοποιητών, δημιουργεί στις μέρες μας τη νεκρανάσταση πανάρχαιων ξοφλημένων και επικίνδυνων για την ανθρωπότητα μεθόδων με ρίζες στον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, τον Ρομαντισμό και τον σκοτεινό Μεσαίωνα. Δημιουργούν, με άλλα λόγια, τον εφιάλτη των “Αφηρημένων και Γενικών Εννοιών”!

Σταχυολογούμε τα παρακάτω από μιά πολύ εύστοχη ανάλυση πάνω στο θέμα, του Γενικού Συντονιστού Αιρέσεων της Ι. Μητροπόλεως Μεσογαίας και Λαυρεωτικής πατρός Πέτρου Πανταζή.

“Ο νεφελώδης ουμανιστικός Ρομαντισμός της δυτικής εκκοσμικευμένης κοινωνίας και ζωής, από τον 17ο αιώνα και εξής θεωρείται ότι διεύρυνε το πνευματικό κενό που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη, υπό την επίδραση του ορθολογικού Διαφωτισμού και τον” θάνατο” του μεσαιωνικού Θεού. Με συνέπεια, ο καθένας να αγωνίζεται πλέον ατομικά στην εποχή μας να καλύψει με υποκειμενικές-ατομικές εμπειρίες τις υπαρξιακές του αναζητήσεις και ανάγκες…

…κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των εμπειριών είναι η εκζήτηση ενός ατομικού οράματος “σωτηρίας”, ενός ατομικού “παραδείσου”, ο οποίος εγκλωβίζει υπαρξιακά και κοινωνικά το ανθρώπινο πρόσωπο έως ότου το αφανίσει και οντολογικά. Αυτή η αντιφατική πορεία της εκκοσμικευμένης πνευματικής καθιζήσεως του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου, ενώ ψάχνει κάποιο” ανώτερο εαυτό” μέσα σε κάποια ” μεταφυσική – φαινομενολογική ουτοπία”, είναι η αιτία δημιουργίας του σημερινού πνευματικού κενού στο νέο κυρίως άνθρωπο”.

Συνεπώς, τα” ανθρωπιστικά” κινήματα της Ευρώπης, κινήματα χωρίς Θεό, αξίες, ιδανικά, δημιούργησαν ολόκληρες γενιές όχι μη σκεπτομένων ανθρώπων αλλά το χειρότερο, κενών ανθρώπων. Το κενό αυτό αυτοκλήτως προσπάθησαν να γεμίσουν άνθρωποι με καινοφανή εργαλεία μεταξύ των οποίων οι” Γενικές ή Αφηρημένες” ιδέες οι οποίες μπορούσαν να βιώνονται ατομικά και υποκειμενικά.

Οι έννοιες αυτές, τονίζει ο π. Πέτρος Πανταζής, υπέστησαν μιά “δογματιστική επεξεργασία, επενδύθηκαν με τον μανδύα του επιστημονισμού και κατεστάθησαν ” αντικειμενικές” αλήθειες συμπαντικής εμβέλειας. Αυτή η διαδικασία η οποία εξάγει εννοιολογικά συμπεράσματα ψυχολογικής τάξεως καλείται” ενδογματισμός”.

Όταν αυτή η διεργασία παύει να είναι μόνο ιδεολογική, αλλά μεθοδεύεται και οργανώνεται στην πράξη, ανάγει φαινόμενα και γεγονότα ανερμήνευτα με την κοινή λογική ή υποκειμενικές και ψευδείς εντυπώσεις και μυθώδεις ισχυρισμούς σε “έγκυρες και απόλυτες αλήθειες”, απευθυνόμενη σε πρόσωπα εξαρτημένα από καταστροφικές έξεις ή δόγματα, καλείται “mind control” ή “διανοητικός χειρισμός” και είναι ηθικά και νομικά καταδικαστέα.

Ως τέτοιες αφηρημένες ιδέες αναφέρει ο π. Π. Πανταζής τις : “Ειρήνη, Γαλήνη, Πίστη, Ιερότητα, Αγάπη, Αναγέννηση κ.α. που δεν στηρίζονται σε σταθερή εκκλησιαστικοδογματική βάση όπως για παράδειγμα οι όροι των Οικουμενικών Συνόδων, οι όροι των Οικουμενικών Συνόδων, οι οποίοι εκφράζουν μιά κοινά αποδεκτή, καθολική θρησκευτική εμπειρία. Αντίθετα, συνεχίζει ο π. Π. Πανταζής, οι ιδεαλιστικής – ουμανιστικής φύσεως θρησκευτικές ιδέες δεν παρέχουν καμμία θεολογική ασπίδα έναντι της ψευδούς θρησκείας και της νεοφανούς παραθρησκείας, επαφιέμενες στη χίμαιρα της ελεύθερης θρησκευτικής επιλογής (με νομικούς όρους σημαίνει θρησκευτική ελευθερία), η οποία απολυτοποιείται μέσω του νομικού  ιδεολογήματος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Επομένως, καταλήγει, η ουμανιστική-ρομαντική αντίληψη των ανθρωπίνων πραγμάτων, που δέσποζε τους 3 τελευταίους αιώνες…είναι αντίθετη με την ορθόδοξη κοσμοθεώρηση και πίστη”.

Απότοκη φθορά των εννοιών και μάλιστα εργαλειοποιημένη ώστε να δημιουργήσει σύγχυση στο μυαλό των ανθρώπων και η νεοφανής “ποικιλία” των φύλων. Μέχρι πριν λίγα χρόνια γνωρίζαμε την ύπαρξη δύο φύλων. Άντρας και Γυναίκα. Σήμερα, τα φύλα” “εμπλουτίστηκαν” με πάνω από 70 επιλογές, μεταξύ των οποίων, τα παρακάτω :” Ασεξουαλικός, Ουδέτερο Γένος, Ερμαφρόδιτος, Άντρας προς Γυναίκα, Γυναίκα προς Άντρα, Πολυγενικός, Δίψυχα Άτομα, Χωρίς Γένος, Ανδρογυναίκα, Ρευστού Γένους, Ερωτηματικού Γένους, Διάφορο Γένος, Τίποτα, Άλλο, Πανγένος, Διαφυλικός Άντρας, Διαφυλικό Πρόσωπο… “!!! (telegraph.co.uk 27/6/2014). Ενώ προσφάτως εισήχθη ένα νέο ” φύλο”,  το sapiosexual ή noosexual ή  euphyiolagnoi σύμφωνα με το οποίο τα άτομα αυτά διεγείρονται σεξουαλικά από το μυαλό και τη διορατικότητα ενός άλλου ατόμου (in.gr 27/5/2023 19:26)!!!

Όσον αφορά αυτό το παράδειγμα της εισαγωγής καινοφανών όρων και της ανανοηματοδότησης των λέξεων “άντρας”, “γυναίκα”, “γένος”, “φύλο”, συναντά κανείς σε έκθεση του νόμου περί της αλλαγής του φύλου όπου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ.κ. Ιερόθεος εντόπισε σειρά σημαντικών και εσκεμμένων υπερβολικών σε αριθμό χρήσεων συγκεκριμένων λέξεων και όρων. Όπως ο υπερτονισμός των λέξεων και φράσεων : “πρόσωπο”, “δικαίωμα”, “δυσφορία του γένους”, την οποία υπερβολική χρήση τους ο Σεβασμιώτατος αποδίδει σε πολιτικές και θεολογικές σκοπιμότητες.

Ο υπερτονισμός των “δικαιωμάτων” του προσώπου υποκρύπτει την παραδοχή ότι αφού το πρόσωπο είναι ελεύθερο, απαλλαγμένο από την “αναγκαιότητα της φύσης”, αλλά και την αναγκαιότητα του φύλου, σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα της επιλογής του φύλου του.

“Γίνεται έτσι κατανοητό”, υποστηρίζει ο Σεβασμιώτατος, ” ότι από την άποψη αυτή το δικαίωμα του προσώπου λειτουργεί ανεξάρτητα από τις συνέπειες και τις ευθύνες των χαρακτηριστικών του ιδιαιτέρου φύλου με την σύλληψη και την γέννηση των παιδιών”!

Μνημονεύει, μάλιστα προς επίρρωσιν τούτου, την πρόβλεψη του μακαριστού π. Ιωάννη Ρωμανίδη “ότι ένα από τα προβλήματα που θα απασχολούσαν την Ορθόδοξη Θεολογία και την Εκκλησία στην εποχή που έρχεται είναι το θέμα των δικαιωμάτων του προσώπου ή του ανθρώπου. (romfea.gr/epikairotita-xronika/17558-naupaktou-ierotheos-to-prosop-kai-i-diorthosi-tou-fylou,  13/11/2017).

Στο νόμο, επισημαίνει ο Σεβασμιώτατος, υπερτονίστηκε η “βούληση του προσώπου” εις βάρος της φύσης την οποία όπως διευκρινίζει θεώρησαν αναγκαστική αφού δημιουργεί ανελευθερία, “δυσφορία” και “βία”.

Με αυτήν την έννοια θεωρείται, όπως έχει γραφτεί από ανθρώπους αυτής της νοοτροπίας, ότι και ο γάμος, όπως τον γνωρίζουμε και όπως λειτουργεί με τον τρόπο εκφράσεως των δύο φύλων – άρρεν και θήλυ – και την γέννηση των παιδιών, θεωρείται ως μια “αναγκαιότητα του ενστίκτου”, πράγμα που δεσμεύει ή καταργεί την “ελευθερία του προσώπου”. Οπότε, η “διόρθωση τιυ φύλου” συνδέεται, κατ’ αυτούς, με την “ελευθερία του προσώπου”. (βλέπετε θεωρία ενοφυλίας των Γνωστικών).

Έτσι, όπως συμπεραίνει ο Μητροπολίτης κ. Ιερόθεος, “με την απολυτοποίηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, καταστρατηγούνται τα δικαιώματα του Θεού στη ζωή του ανθρώπου και οδηγούμαστε στην απόλυτη “ελευθερία” ως προς τις ευαγγελικές εντολές”!!!

Κατόπιν όλων των παραπάνω, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δυσκολευόμαστε να συννενοηθούμε μεταξύ μας. Κυρίως δυσκολεύονται όσοι βρέθηκαν σε σύγχυση νοός γύρω από την ύπαρξη της αυθεντικής και μόνης Αλήθειας που είναι ο Χριστός. Οι λέξεις που περιέγραφαν την πίστη ή το βίωμα, άλλαξαν. Ανανοηματοδοτήθηκαν. Δεν σημαίνουν πια όσα ως τώρα νομίζαμε και γι αυτό διατηρούσαμε μια ελάχιστη, μεταξύ μας, συννενόηση. Κάτι που λείπει τώρα. Πώς, για παράδειγμα , να χρησιμοποιήσουμε λέξεις όπως κατάνυξη, μετάνοια, εξομολόγηση, Πατέρες της Εκκλησίας, Ορθοδοξία, σωματικό πάθος, θεία χάρη, κλπ και να μπορέσουμε να συννενοηθούμε με τον διπλανό μας και παράλληλα να μη θεωρούμαστε από τους δήθεν προοδευτικούς ως “σκοταδιστές”;

Ας προσπαθήσουμε τώρα να μπούμε λίγο πιο βαθιά στο κρυμμένο “κάλλος” των αιτίων που “οπλίζουν” την νοητική “φαρέτρα” της “προόδου” και του “φωτός”!

Όλα κρύβονται, μάλλον, πίσω από το πρόσωπο ή το προσωπείο του άθεου φιλελευθερισμού.

Στο αξιόλογο εκκλησιαστικό περιοδικό “Εκκλησιαστική Παρέμβαση” της Ι. Μ. Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου (Μάϊος 2016, τευχ. 238) διαβάζουμε βαθυστόχαστο άρθρο του π. Θωμά Βαμβίνη με τίτλο “Φιλελεύθερος εθνομηδενισμός και εκκλησιαστικός μηδενισμός”.

Από το κείμενο αυτό σταχυολογώ ορισμένες διατυπώσεις που θα καταδείξουν την λογική εξήγηση όσων ανεφέρθησαν παραπάνω.

“Ουσία του φιλελευθερισμού είναι ο εξωραϊσμός της φιλαυτίας και η μεταμφίεσή της σε ελευθερία, μέσα από την οποία προσφέρονται όλες οι απαιτήσεις του πεπτωκότος ανθρώπου ως δικαιώματα του ανθρώπου…υπόσχεται να κάνει τους ανθρώπους εγκόσμιους θεούς…είναι γέννημα κυρίως  του Προτεσταντισμού ο οποίος με την ηθική του οδήγησε στην απενοχοποίηση του πλουτισμού και την μετατροπή του σε τεκμήριο της ευλογίας του Θεού. Έτσι, έγινε ο θρησκευτικός θεμέλιος λίθος του καπιταλισμού, αλλά και αυτός που αφυδάτωσε τελείως τον Χριστιανισμό στη Δύση αφού τον απέκοψε από τη θεολογική και ασκητική παράδοση των Αγ. Πατέρων και Αποστόλων και τον αποσυνέδεσε από τη ζωή που προσφέρουν τα θεοπαράδοτα μυστήρια της Εκκλησίας…

Ο φιλελευθερισμός αυτός παρουσιάζεται ακόμη και από θεολόγους, περίπου ως αρετή και ως χαρακτηριστικά του θεωρεί : την αποδοχή του διαφορετικού, την ενότητα παρά τις δογματικές διαφορές, την εξίσωση της αλήθειας με το ψεύδος, της Ορθοδοξίας με την αίρεση. Επίσης δέχεται την ‘ιερότητα του ατομοκεντρισμού’, τον σεβασμό των ‘ανθρωπίνων δικαιωμάτων’, μέχρι την ανοχή της διακωμώδησης και εξύβρισης των ιερών, είναι υπέρ του ανοιχτού διαλόγου με όλους, χωρίς την ‘εγωϊστική’, όπως λένε, αντίληψη ότι οι Ορθόδοξοι κατέχουμε την αλήθεια”.

Ο π. Θωμάς πολύ εύστοχα επισημαίνει πως τα στοιχεία που περιγράφουν όντως την αλλοιωμένη ηθικά ζωή του σύγχρονου κόσμου συναντώνται με αυτά του άκρατου φιλελευθερισμού και είναι ακριβώς αυτά που σήμερα βιώνουμε στην ελληνική κοινωνία όπως η “ιερότητα” του ατομοκεντρισμού, η “συκοφάντηση της παραδοσιακότητας ως θρησκοληπτικού συντηρητισμού, η σταδιακή κατάργηση των εθνικών συνόρων για την απρόσκοπτη ανάπτυξη της ελεύθερης αγοράς, η κυριαρχία των μεγάλων τραπεζών των παγκοσμίων ‘ηγετών του πλούτου’, οι οποίοι δείχνουν ότι αγαπούν την πολυπολιτισμικότητα, δηλαδή την ανάμειξη των λαών και των εθνικών, πολιτισμικών και θρησκευτικών παραδόσεών τους, γιατί τους βοηθά στην εδραίωση της κυριαρχίας τους”.

Θα πίστευε κανείς μετά τα παραπάνω πως οι καπιταλιστές  καταπιάστηκαν τα τελευταία χρόνια με μιά αγωνιώδη προσπάθεια να αποδομήσουν όσα πιο πολλά μπορούσαν από τα κοινωνικά και μη δεδομένα και μάλιστα ως περίπου μοναχικοί” λύκοι”. Αυτό είναι μάλλον εσφαλμένο γιατί τότε θα έπρεπε να “αγιοποιηθεί” η στάση και ο ρόλος της αριστεράς που θέλει να φαίνεται ως προασπιστής του λαού- αντίληψη που κείται μακράν της αληθείας. Προς επίρρωσιν τούτου, επιλέγουμε από το ίδιο άρθρο την αναφορά του π. Θωμά στον Γ. Καραμπελιά ο οποίος στην ιστοσελίδα του περιοδικού ΑΡΔΗΝ εξηγεί σχετικά : ” Η αριστερά, προωθώντας την αποϊεροποίηση του κόσμου και της φύσης, την άρνηση της πατρίδας και του ριζώματος, την ισοπέδωση των φύλων και την παγκοσμιοποίηση την οποία βάφτισε ‘διεθνισμό’, αποδείχθηκε ο ισχυρότερος σύμμαχος του καπιταλισμού την εποχή της παγκοσμιοποίησης παράλληλα και με την νεοφιλελεύθερη δεξιά…

Για να διαλυθεί η εθνική ταυτότητα και να μπορεί η Ελλάδα απρόσκοπτα να ενταχθεί στους υπερθενικούς οργανισμούς της Δύσης ως ημιαποικία, θα έπρεπε η ‘πρωτοπόρα’ αριστερά να έχει αποσυνθέσει τους ίδιους τους πυλώνες της εθνικής ιδιοπροσωπίας, τη διαχρονία του Ελληνισμού, τη σχέση του με την Ορθοδοξία, την συνέχεια της γλώσσας. Για να καταρρεύσει η δημογραφία της χώρας θα έπρεπε να καλλιεργηθεί το μοντέλο μιάς ακραίας προσωπικής ανεξαρτησίας και των ‘δικαιωμάτων’, να επιταθεί ο εθνομηδενισμός και η ολοκληρωτική συκοφάντηση των οικογενειακών δεσμών…”!

Και καταλήγει τονίζοντας πως “η διάλυση της ιστορικής μνήμης και των συλλογικών ταυτοτήτων, που αφορά την εθνική ιδιοπροσωπία, έχει ως εκκλησιαστικό αντίστοιχό της την προσπάθεια παραθεώρησης της ιστορίας των θεοπτών Αγ. Αποστόλων και Πατέρων και την αλλοίωση της συνείδησης, ότι ανήκουμε στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Επίσης, η καλλιέργεια ενός ακραίου μοντέλου ατομικής ανεξαρτησίας, προκειμένου να είναι εύκολη η διάλυση του οικογενειακού θεσμού, συναντάται πανομοιότυπη σε μέλη της Εκκλησίας, τα οποία συνδέουν την ελευθερία όχι με τη φύση, αλλά με την ‘ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου’, ‘σεβόμενοι’ κάθε ιδιορρυθμία, φθάνοντας μέχρι την αποιεροποίηση του γάμου, τον οποίο δεν θεωρούν μυστήριο”!!!

“Δηλαδή”, συμπεραίνει ο π. Θ. Βαμβίνης, ” μαζί με τον φιλελεύθερο εθνομηδενισμό της αριστεράς, βλέπουμε να αναπτύσσεται ένας φιλελεύθερος εκκλησιομηδενισμός που παραθεωρεί την δογματική αλήθεια, την οποία θεωρεί άσχετη με τη ζωή των ανθρώπων, οπότε χαρακτηρίζει ως θρησκοληψία την εμμονή στην πίστη ότι ένα είναι το σώμα του Χριστού, Μία είναι και η Εκκλησία Του (η Ορθόδοξη) και όχι πολλές”!

Μετά τα παραπάνω νομίζω απαντήθηκαν όλα τα” γιατί” της σκληρής, άγονης, άκριτης, φανατικής και συκοφαντικής κριτικής τόσο πολλών διανοητών, πολιτικών, καλλιτεχνών, παγκοσμιοποιητών, διαμορφωτών της κοινής γνώμης κλπ, απέναντι στην Εκκλησία και τους ανθρώπους της. Τώρα εξηγείται η επιθετικότατη στάση πολλών στις όποιες θέσεις, ακόμη και αυτές που στηρίζονται και υπαγορεύονται από τα δόγματα της Εκκλησίας μας. Θέματα που ενοχλούν είναι για παράδειγμα η στάση μας στο θέμα της μη αποδοχής του πάθους της ομοφυλοφιλίας (της κατάστασης της ομοφυλοφιλίας και όχι του προσώπου του ομοφιλόφιλου!), στο θέμα των εκτρώσεων, της φιλοπατρίας, της ευγονικής, της ομόφυλης τεκνοθεσίας, του “εγκεφαλικού θανάτου”, των πειραματισμών με έμβρυα, κλπ. Επίσης, τώρα, εξηγείται η αήθης επίθεση κατά των όποιων αντιρρήσεων των ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται ως Χριστιανοί σε θέματα παιδείας, δικαιοσύνης, γεωπολιτικής, οικονομίας, με τα οποία δεν προσβάλλουν τις ιδέες αλλά τα πρόσωπα. Το είδαμε ξανά στην περίπτωση της κριτικής που δέχτηκε η γνωστή δασκάλα με το βίντεο με επιχειρήματα, εκτός των άλλων, και ηθικής φύσεως.

Ακόμη και στην περίπτωση του γνωστού πολιτικού κινήματος, άνθρωποι του οποίου λοιδωρήθηκαν, εξυβρίσθηκαν, συκοφαντήθηκαν με απίστευτο μένος επειδή τόλμησαν να ομολογήσουν την χριστιανική τους πίστη και ζωή. Δεν είδαμε τον ίδιο ζήλο στην περίπτωση ούτε καν του νέου φιλοναζιστικού μορφώματος που θα συμμετάσχει στις δεύτερες εκλογές της 25ης Ιουνίου. Φαίνεται ο φασισμός εξυπηρετεί ως συστημικός ενώ η Ορθοδοξία όχι. Και δόξα τω Θεώ.

Θα κλείσουμε αυτό το κείμενο με μιά ακόμη θλιβερή διαπίστωση. Αυτή τη φορά από τον μακαριστό, λόγιο, ακαδημαϊκό καθηγητή και ιερέα π. Γεώργιο Μεταλληνό (Περιοδικό “Παρακαταθήκη”, Σεπτ-Οκτ. 2018, Αριθμ. 122, σελ. 13 άρθρο με τίτλο :  ” Η ενότητα του Έθνους είναι ο Εκκλησιαστικός χώρος”)

“Παρά τις αδυναμίες μας, διατηρούμε το υψηλότερο ήθος, απέναντι μάλιστα στον οιονδήποτε πολιτικό κόσμο και τη μεγαλύτερη φιλοπατρία. Είναι δύναμη λοιπόν ο εκκλησιαστικός χώρος και πρέπει να διαλυθεί. Το πρόβλημα ριζώνει εκτός Ελλάδος.

Είναι μόνιμη η προσπάθεια της άλλης Ευρώπης – γιατί κι εμείς Ευρώπη είμαστε – να διαλυθεί ο Ελληνισμός. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διάλυση του εκκλησιαστικού χώρου, που είναι ο πυρήνας της ενότητας του Ελληνισμού.

Από την εποχή του Καρλομάγνου, του μεγαλύτερου εχθρού του Ελληνισμού, υπάρχει άσπονδο μίσος της Φραγκικής και Τευτονικής Ευρώπης εναντίον της Ορθοδοξίας.

Η Ορθοδοξία είναι πάντοτε στο στόχαστρο των Φραγκικών Δυνάμεων επειδή είναι το μόνο διαφοροποιητικό στοιχείο του Έθνους μας από τη Δύση”!

Αλλά μη φοβού το μικρόν ποίμνιον λέει ο Κύριος. Είμαστε λίγοι κι εκείνοι πολλοί μα αιώνες τώρα όπως θα έλεγε ο Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης δεν μας αφανίζουν γιατί ενώ αυτοί τρώνε όμως πάντα μένει η μαγιά. Κι απ’ τη μαγιά αυτή ξεπετάγεται ξανά ανανεωμένος ο Ελληνισμός ζυμωμένος και αδιάρρηκτα δεμένος με την Αγία Ορθοδοξία. Θαρσείτω λοιπόν αδελφοί γιατί “ει ο Θεός μεθ’ ημών τις καθ’ ημών;”.

entaksis.gr