Ό,τι κερδήθηκε με αίμα, δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής

 

Ό,τι κερδήθηκε με αίμα, δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

     Όταν υπογραφόταν η προδοσία της Μακεδονίας, την αμέσως επόμενη Κυριακή, 21 Ιουνίου 2018, εκφώνησα τον πανηγυρικό της ημέρας στον μητροπολιτικό ναό της πόλεως του Κιλκίς. Στην πόλη βρισκόταν τότε και ο κ. Μητσοτάκης, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Δεν προσήλθε στον ναό για να τιμήσει τα λαμπρά παλληκάρια, που με τις θυσίες τους, του χάρισαν σ’ αυτόν και στο υπόλοιπο καθεστώς της κομματοκρατίας, αξιώματα και μεγαλεία… Είχα χωρίσει την ομιλία σε δύο μέρη. Το πρώτο για να δοξάσω τους αθάνατους Κιλκισιομάχους, το δεύτερο για να «θρηνήσω» την μεγάλη προδοσία.  

Παραθέτω το δεύτερο θρηνητικό μέρος για να μην ξεχνάμε …

«Ως εδώ ο λόγος μου ήταν πανηγυρικός, για να τιμήσω τα λαμπρά παλληκάρια της μάχης του Κιλκίς. Από δω και στο εξής είναι επικήδειος.

Περίλυπος εστί η καρδία μου έως θανάτου. Φαρμακώθηκε η ψυχή μας...

Η Κυριακή που μας πέρασε δεν ήταν Κυριακή, ήταν η Μεγάλη Παρασκευή της Μακεδονίας μας, της πατρίδας μας. Πένθιμα πρέπει να χτυπούν και σήμερα οι καμπάνες και αντί για δοξολογία μνημόσυνο να τελέσουμε. Σταυρώθηκε η Μακεδονία μας... Οι γέροντες γονείς μας έκλαιγαν στα χωριά μας για την ατιμωτική, προδοτική συμφωνία. Και όχι δεν είναι ακραίοι ούτε εθνικιστές πατριδοκάπηλοι, όπως διατείνεται η κάθε κρανιοκενής ασημαντότητα που βρέθηκε σε ένα αξίωμα. Είναι η καθάρια και αγέρωχη φωνή των προγόνων μας, που βροντοφωνάζει: η Μακεδονία, των Ελλήνων το καμάρι, είναι μία και Ελληνική.

“Έκαστος ερμηνεύει τα πράγματα κατά το ίδιον νόσημα” λέει ένας άγιος. Με βάση την ασθένειά σου κρίνεις και τους άλλους. Ο ακραίος και ο φασίστας, όσους διαφωνούν μαζί του, τους χαρακτηρίζει ακραίους και φασίστες. Και στα μεγάλα συλλαλητήρια δεν πήγε ετερόκλητος όχλος, αλλά ο ελληνικός λαός για να βροντοφωνάξει, δημοκρατικότατα, την αντίσταση του στην προδοσία της Μακεδονίας μας. Την ιστορία την σηκώνει στους ώμους του ο λαός, όταν γονατίζει η ηγεσία. Και οι γονατισμένοι, οι προσκυνημένοι συνήθως προσπαθούν να ταπεινώσουν και τους όρθιους. Ξέρουμε, εμείς οι δάσκαλοι ότι οι μαθητές μας βγάζουν φτερούγες κι ανθίζουν, όταν τους διδάσκουμε με ταπείνωση και όχι ταπεινώνοντάς τους. Το ίδιο ισχύει και για τους ηγέτες. Οι λαοί ανθίζουν όταν έχουν ηγεσία που τους κυβερνά με σεβασμό και ταπείνωση.

Σήμερα ο λαός μας, στην συντριπτική του πλειοψηφία, αισθάνεται προδομένος, ντροπιασμένος και ταπεινωμένος. Ο αείμνηστος  Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε στις 12 Ιουνίου 2018: «Η χώρα μας σύρθηκε σε μια πράξη ιστορικής ήττας και εθνικής μειοδοσίας με απρόβλεπτες επιπτώσεις σε βάρος της χώρας και του λαού μας. Συνάμα ποδοπατήθηκε η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Ύστερα από αυτό το “ΝΑΙ” του κ. Τσίπρα εκείνο που πονάει πιο πολύ δεν είναι μόνοι οι κίνδυνοι που ανοίγονται μπροστά μας, αλλά προπαντός η μεγάλη Ντροπή που θα μας στιγματίζει για πάντα».

Μήπως μας νίκησαν οι Σκοπιανοί στο πεδίο της μάχης; Όχι. Τότε γιατί, για πρώτη φορά στην ιστορία μας, παραδίδουμε το άγιο όνομα της Μακεδονίας μας και – ακόμη χειρότερα – αναγνωρίζουμε μακεδονική εθνότητα και γλώσσα, πράξη που όχι μόνο δεν αναχαιτίζει, αλλά αποτελεί την ρίζα και εκτρέφει τον σκοπιανό αλυτρωτισμό; Με λίγα λόγια δεχθήκαμε ότι είμαστε, εμείς οι Μακεδόνες -οι μοναδικοί, οι άλλοι είναι ψευτομακεδόνες- ότι είμαστε ένα υποσύνολο του μακεδονικού έθνους που εδρεύει στα Σκόπια. Υπάρχει μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα; Υπάρχει Μακεδονία κι άλλη εκτός από την ελληνική; Όχι. Δεν κατάλαβαν, οι προδότες, ότι με την υπογραφή τους ακυρώνονται οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και νομιμοποιείται η πλαστογράφηση που ξεκίνησε από τον Τίτο τον οποίο, προφανώς κάποιοι ημέτεροι νοσταλγούν.

 Ερωτώ: Τι θα απολογηθώ εγώ ο δάσκαλος στους μαθητές μου, όταν δουν στην αίθουσα χάρτες με Βόρεια Μακεδονία, όταν τόσα χρόνια διδάσκω μία και μοναδική Μακεδονία; Θα μας τοξεύει αλύπητα το γεμάτο πίκρα και απογοήτευση βλέμμα των παιδιών μας. (Ουδέποτε δίδαξα την ψευτομακεδονία τους και πετούσα στα σκουπίδια τους ντροπιαστικούς χάρτες).

Αλήθεια τι το αλυτρωτικό θα αφαιρέσουν οι επιτροπές, που θα ελέγξουν και θα αναθεωρήσουν τα βιβλία ιστορίας μας, όπως προβλέπεται από την συμφωνία; Θα σβήσουμε τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Φίλιππο, θα διαγράψουμε τον Μακεδονικό αγώνα; Θα απαλείψουμε τον τίτλο μακεδονομάχοι δίπλα από το όνομα του Παύλου Μελά ή του Γερμανού Καραβαγγέλη; Αναθυμιάσεις του τύπου “συνωστισμός, στο λιμάνι της Σμύρνης”, θα εισπνέουμε πάλι; Ντροπή, να ντροπιαστούμε...Φτάνει πια με τους εθνομηδενιστές και τις ιδεοληψίες τους.  

Η επαίσχυντη συμφωνία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και τις ίδιες παρανοϊκές διεκδικήσεις θα ζήσουμε και για τα προϊόντα της Μακεδονίας και το αεροδρόμιο “Μακεδονία” και για το ίδρυμα και το Μουσείου του Μακεδονικού Αγώνα. Ενός κακού μύρια έπονται…

Η ιστορία είναι φωνή νεκρών διδάσκουσα τους ζώντας. Όλοι μαζί, ζωντανοί και πεθαμένοι, είμαστε αλληλέγγυοι και συνυπεύθυνοι, έλεγε ο Σεφέρης.

Η ιστορία, εξ ορισμού, είναι μία συμφωνία μεταξύ των νεκρών, των ζώντων και των αγέννητων. Κι αφού είναι τριμερής η συμφωνία, δεν μπορεί να αλλάξει εν απουσία των δύο μερών των νεκρών και των αγέννητων.

“Χρωστάμε σ' όσους πέρασαν

θα ρθούνε θα περάσουν

κριτές θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι και οι νεκροί” γράφει υπέροχα ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς.

Οι πρώτοι Κριτές, οι νεκροί, όπως οι χιλιάδες μαχητές του Κιλκίς έγραψαν με το αίμα τους: Η Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Οι δεύτεροι, οι αγέννητοι, θα μας δικάσουν, αν ανεχτούμε το ανοσιούργημα: την προδοσία της Μακεδονίας. Όχι. Ο Λαός θα αποτινάξει από πάνω του αυτό το στίγμα, αυτόν τον λεκέ της ιστορίας μας. Οι Μακεδόνες δεν μπορούν να ζουν σκλαβωμένοι και προδομένοι. Εμείς οι Μακεδόνες, εμείς οι Έλληνες, ξέρουμε να αγωνιζόμαστε, ξέρουμε να νικάμε.

Την μόνη συμφωνία για την Μακεδονία που αναγνωρίζει ο λαός είναι αυτή που υπογράφτηκε με το αίμα των Ελλήνων στρατιωτικών και αξιωματικών

για του Χριστού την πίστη την αγία

για της πατρίδος την Ελευθερία

και για την τιμή της Μακεδονίας,

εδώ στο Κιλκίς, πριν από 110 χρόνια. Και ό,τι κερδήθηκε με αίμα, δεν μπορεί να ξεπουληθεί με το μελάνι μιας υπογραφής».