Ἡ μετάλλαξη ἢ ἀλλιῶς ἡ οὐνιτοποίηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω.

 

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

                                                                                              Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 5//18.6.2023.

                                                                            Κυριακή τῶν Ἁγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

                         Ἡ μετάλλαξη ἢ ἀλλιῶς ἡ οὐνιτοποίηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους  Ἄθω.

Τὸ στόμα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὁ μέγας τῶν ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή : «Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσκανε  τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι ;». Ὁ πρῶτος, μετὰ τὴν πτώση τῆς Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης, τὸ 1453, Πατριάρχης τοῦ γένους Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν, Γενάδιος Β΄Σχολάριος, ἔγκαιρα, πρὶν τὴν ἀποφράδα ἡμέρα τῆς ἅλωσης, προειδοποιοῦσε καὶ καυτηρίαζε τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἡ ὁποία ἔλαβε, ἐπίσημα, ἀρχὴ μὲ τὴν ἀπόφαση καὶ συμφωνία τῆς ψευδοσυνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας (1438-39) καὶ συντελέστηκε στὴν πράξη μὲ τὸ θεομίσητο «συλλείτουργο» ὀρθοδόξων καὶ παπικῶν στὶς 12-12-1452 στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας, στὸν «ὀφθαλμὸ τῆς Οἰκουμένης», στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ὁ μαθητὴς τοῦ «Ἄτλαντα τῆς Ὀρθοδοξίας» Ἁγίου ἐπισκόπου Ἐφέσου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ἀνήρτησε, στὴν θύρα τοῦ μοναχικοῦ Κελλίου του,   ἔγγραφο τοῦ ὁποίου  τὸ κείμενο  ἄρχιζε  ὡς ἑξῆς : «Ὦ ἀνόητοι (Κωνσταντίνου) Πολῖτες....».

Σήμερα, οἱ ταπεινοὶ Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες, χωρὶς ἐνδιασμούς, μποροῦμε νὰ ποῦμε:

«Ὦ ἁπλοϊκοὶ, ἐκ τῶν γνωστῶν Ἁγιορειτῶν διοικούντων Μοναχῶν, ποιός μετάλλαξε τὸν νοῦν σας καὶ ἀντὶ νὰ περιφρουρεῖτε τὰ μεγάλα καὶ σωτηριώδη (τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση), παραδίδετε ἕνα ἀπὸ  τὰ σπουδαῖα ὅπλα τῆς μάχης ἐναντίον τῶν «ἐφευρημάτων καινοτόμων ἀνθρώπων» (Μ.Βασίλειος). Τὸ ὅπλον αὐτὸ εἶναι τὸ Αὐτοδιοίκητον τῆς  Ἀθωνικῆς Πολιτείας. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὅπου ὑπάρχει διοικητικὴ ἐξάρτηση, τὸ ἐξάρτημα ἀργὰ ἢ γρήγορα, μετὰ ἀπὸ πιέσεις καὶ διωγμούς, ἀφομοιώνεται στὸ φρόνημα καὶ στὴν πράξη μὲ τὴν Διοίκηση, ὅπως ὑποστηρίζει καὶ ὁ μεγάλος ὁμολογητής, ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης : «Οἷον τὸ ἆρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον πέφυκε γίνεσθαι», ( P.G.99, 16330).

Στὴν περίπτωση ποὺ θὰ ἐπισημάνουμε κατωτέρω ἡ μετάλλαξη τοῦ φρονήματος τῶν «φιλοβαρθολομαιϊκῶν» κυρίως μοναστηριακῶν μοναχῶν, ὁδηγεῖ βαθμιαῖα καὶ σταθερὰ στὸν ἐξουνιτισμὸ αὐτῶν καὶ κατὰ συνέπεια, φεῦ, στὴν οὐνιτοποίηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους (Α.Ο.).

Τὸ ὁμολογοῦν, ἄλλωστε, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πρόθυμους αὐτοὺς μοναχούς, ἔξω ἀπὸ τὸ ἔρκος τῶν ὀδόντων τους, ὅτι θὰ συλλειτουργήσουν μὲ ὀποιονδήποτε τούς ὑποδείξῃ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος.

Δυστυχῶς καὶ στὸ Α.Ο. ἀκολουθεῖται ἡ δοκιμασμένη δόλια τακτικὴ τοῦ σαλαμιοῦ, δηλαδὴ ἡ σταδιακὴ μετάβαση στὸν οὐνιτισμό.

Μὲ πρόφαση ὅτι «ὁ Πατριάρχης γνωρίζει αὐτὸ ποὺ πράττει», πρῶτα κάμπτονται καὶ ἐκλείπουν οἱ ἀντιστάσεις καὶ μετὰ ναρκώνονται οἱ συνειδήσεις μὲ ἐνέσεις τύπου ἀπόλυτης καὶ ἀπροϋπόθετης ὑπακοῆς.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ «ἁγία ἀνυπακοὴ» ἀπέναντι στοὺς Βέκκους, Καλέκες, Μεταξάκηδες, Ἀθηναγόρους, δηλαδὴ στοὺς Βαρθολομαίους τῆς  ἐποχῆς μας, γιὰ νὰ μὴν καταντήσουμε «νέα ἐποχή», «μεταπατερικότητας», «πολιτικῆς ὀρθότητας» καί «μετανεωτερικότητας», τοὐλάχιστον οἱ ψυχὲς τῶν ἁγνῶν πιστῶν, τῶν ἀδούλωτων, ἀπροσκύνητων ἀγωνιστῶν καὶ ὁμολογητῶν.

Ἄς μὴν μᾶς ξενίζει τό «ἁγία ἀνυπακοὴ» γιατί αὐτὸ σημαίνει τὸ «κρείττων ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ» τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

Ἐπίσης καὶ τὸ «εἰ δὲ που τὴν εὐσέβειαν (δηλαδὴ τὴν πίστιν) παραβλαπτομένη ἴδοις, μὴ προτίμα τὴν ὁμόνοιαν τῆς ἀληθείας, ἀλλ' ἵστασο γενναίως ἕως θανάτου», τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (P.G.60, 609).

Μετὰ τὴν μετάλλαξη τοῦ φρονήματος κάποιων ἐκ τῶν διοικούντων Ἁγιορειτῶν μοναχῶν, εἰσάγεται τὸ πρότυπο τοῦ οἰκουμενιστικοῦ ἐργαστηρίου τῆς Οὐκρανίας, μὲ κατ' ἀρχὴν (καὶ ἕπεται συνέχεια....) χορήγηση τοῦ ἀρχαίου Κελλίου τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Φαλακροῦ, ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος, σὲ Οὐκρανοὺς τῆς σχισματο-αἱρετικῆς ψευδοεκκλησίας (μὴ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ δέκα -10- Ὀρθόδοξες τοπικὲς Ἐκκλησίες ἐν συνόλῳ δεκατεσσάρων-14-) τοῦ ἀχειροτόνητου, ἀνίερου Ἐπιφάνιου Ντουμένκο. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ παραχώρηση τοῦ Κελλίου Φαλακροῦ, ἔγινε μετὰ ἀπὸ ἀπαίτηση τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Ἡ ἀνωτέρῳ ἐνέργεια τῆς Ἱ.Μ.Παντοκράτορος προσκρούει στά :

α) Ἄρθρο 5 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ Α.Ο.,  τὸ ὁποῖο ξεκάθαρα καθορίζει : «Εἰς οὐδένα ἑτερόδοξο ἢ σχισματικὸ ἐπιτρέπεται ἡ Ἕν Ἁγίῳ  Ὄρει ἐγκαταβίωσις».

β) Ἄρθρο 105 τοῦ Ἑλληνικοῦ συντάγματος ποὺ νομοθετεῖ : «Ἀπαγορεύεται νὰ ἐγκαταβιώνουν στὸ Ἅγιον Ὄρος ἑτερόδοξοι ἢ σχισματικοί».

Ἤδη γιὰ τὸ Κελλὶ τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Φαλακροῦ,  συστάθηκε «Ἵδρυμα Φίλων Κυττάρου (sic) Ἁγίων Ἀρχαγγέλων στὸ  Ἅγιον Ὄρος» μὲ σκοπό, ὅπως ἀναρτήθηκε στὸ διαδίκτυο, «νὰ ξαναχτίσουμε τὸ οὐκρανικό μας σπίτι στὸ Ἅγιον Ὄρος» !  Ποτὲ στὴν ἱστορία δὲν ὑπῆρξε ἐθνικὸ κράτος μὲ τὸ ὄνομα Οὐκρανία, οὔτε ὑπάρχουν στὸ Α.Ο. διάφορα ἐθνικὰ σπίτια, παρὰ μόνο ἕνα «ἔθνος ἅγιον» (Πέτρ. Α΄-Β΄,9), τὸ ὀρθόδοξο Χριστιανικό. Στὴ συνέχεια διαβάζουμε : «τὸ κάνουμε αὐτὸ γιὰ νὰ ἔρθουν πολῖτες τῆς Οὐκρανίας, Οὐκρανοὶ στρατιῶτες καὶ προσκυνητὲς ἀπ' ὅλο τὸν κόσμο σ' αὐτὸ τὸ κελλὶ γιὰ κάθαρση καὶ ἀποκατάσταση....εἰδικές προσευχὲς θὰ τελοῦνται γιὰ ὅσους πέθαναν ἐξ αἰτίας τῶν Ρώσων εἰσβολέων».

Μήπως μὲ τὴν λέξη «στρατιῶτες» ὑπονοεῖται ἐγκαθίδρυση ...στρατιωτικῆς βάσης (πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους );

Ἀκόμη, ἐπίσης, δημιουργεῖται ὁ ἑξῆς προβληματισμὸς-ἀπορία : Οἱ Οὐκρανοὶ στρατιῶτες «γιὰ νὰ καθαρισθοῦν» πρέπει νὰ ἔρθουν στὸ Α.Ο. ;  Δὲν ἀρκεῖ ὅλη ἡ Οὐκρανία μὲ τὰ πολλὰ προσκυνήματα ;  Δὲν ὑπάρχουν στὴν χώρα αὐτὴ ἐξομολόγοι-πνευματικοὶ νὰ καθοδηγοῦν τοὺς πιστοὺς στὸ δρόμο τῆς μετανοίας καὶ τῆς κάθαρσης;

Οἱ  Ἅγιοι Πατέρες τόνισαν ὅτι : ὄχι ὁ τόπος, ἀλλὰ ὁ τρόπος (ὁ σύμφωνος μὲ τὴν σύνολη διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας) καθαρίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία.

Ἡ κάθαρση εἶναι μακροχρόνια καὶ ἐπίπονη διαδικασία γιὰ τὴν ὁποία δὲν ἀρκεῖ ὁ ἐλάχιστος χρόνος ἑνὸς τυπικοῦ προσκυνήματος (ὅπου γῆς).

Τὸ προσκύνημα δὲν εἶναι οἰωνεὶ «μαγικὸς» τρόπος γιὰ κάθε νόσο καὶ ἀσθένεια.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ στρατιῶτες-πολεμιστὲς παρουσιάζουν εἰδικὰ προβλήματα ψυχολογίας καὶ νοοτροπίας, ὅπως, ἀναλγησία, σκλήρυνση χαρακτῆρα, ἀπώλεια νοήματος κανονικότητας, βίαια καὶ προκλητικὴ συμπεριφορά, τὴν ὁποία, ἀναπόφευκτα, θὰ μεταφέρουν στὸ Ἅγιο Ὅρος τῆς Ἱερᾶς ἡσυχίας καὶ τοῦ ἀπερίσπαστου πνευματικοῦ ἀγῶνα.

Μποροῦμε, βάσιμα, νὰ ὑποθέσουμε ὅτι κάποιοι ἀπὸ τοὺς «προσκυνητὲς» θὰ δράσουν ὡς μυστικοὶ πράκτορες μὲ ράσα ἢ χωρὶς αὐτά, ὅπως ἔγινε τοὺς προηγούμενους αἰῶνες, μὲ ἔντονη προπαγάνδα στὰ πλαίσια τοῦ πανσλαβισμοῦ.

Μήπως αὐτὸ ἐπιδιώκουν νὰ προκαλέσουν στὸ Α.Ο. τὰ σκοτεινὰ κέντρα τῆς ἐξουσίας (ντόπια καὶ ξένα), γιὰ νὰ κλιμακώσουν καὶ νὰ ἐντείνουν τὴν ἀστυνόμευση τοῦ Α.Ο. μὲ συνέπεια τὴν φίμωση, τὴν τρομοκράτηση καὶ τὴν ὑποδούλωση τῶν ἀγωνιζομένων γιὰ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ  Χριστοῦ, Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν ;  

Θεωροῦμε χρήσιμο νὰ μεταφέρουμε πρόσφατο γεγονός, τὸ ὁποῖο ἀκούσαμε ἀπὸ αὐτόπτη μάρτυρα Ἁγιορείτη μοναχό, ποὺ συνέβη στὸν Πανίερο Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τοῦ Πρωτάτου στὶς Καρυὲς Α.Ο.

Συγκεκριμένα στίς 18//31.3.2023, ἡμέρα Σάββατο, ὁμάδα κληρικῶν καὶ λαϊκῶν ἀπὸ τὴν Οὐκρανία προσῆλθε στὸ Ἱερὸ Βῆμα τοῦ Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου νά προσκυνήση τὴν Ἐφέστια Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος «Ἄξιόν Ἐστιν», ἡ ὁποία εἶναι τοποθετημένη στὸ σύνθρονον, ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης.

Οἱ κληρικοὶ ἔφεραν ζωστικὸ χρώματος βύσσινου (ὡς παπικοὶ φράτορες) καὶ οἱ λαϊκοὶ κάτω ἀπὸ τὰ πανωφόρια τους, στρατιωτικὲς στολὲς «παραλλαγῆς».

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προσκύνησης ἕνας λαϊκὸς Οὐκρανὸς μὲ στρατιωτικὴ στολή, ξεδίπλωσε μιὰ οὐκρανικὴ σημαία καὶ κάλυψε μ' αὐτὴν τὴν Ἱερὰ Εἰκόνα «Ἄξιόν Ἐστιν». Σημειωτέον ὅτι ἡ ἐνέργεια αὐτὴ ἀπάδει πρὸς τὴν ἱερότητα τοῦ τελουμένου προσκυνήματος. Κάποιος ἄλλος βιντεοσκοποῦσε τὴν ὅλη διαδικασία μὲ κινητὸ τηλέφωνο. Στὴν κατ' ἐπανάληψη παρατήρηση, παρευρεθέντος Ἕλληνα Ἁγιορείτη Μοναχοῦ ὅτι αὐτὸ ἀπαγορεύεται, μετὰ ἀπό μιὰ μικρὴ συστολή, συνέχισε ὡς νὰ μὴν ὑπῆρχε κανένα πρόβλημα. Τὸ ἀνωτέρω συμβὰν φανερώνει τὴν ἀνευλάβεια καὶ τὴν προπέτεια τῶν ἀνωτέρω Οὐκρανῶν, οἱ ὁποῖοι στηρίζονται καὶ ἀποθρασύνονται ἀπὸ τίς ἔκνομες ἐνέργειες τοῦ Φαναριώτικου Πατριαρχικοῦ θρόνου, ἀλλὰ καὶ τοῦ «Δυτικοῦ κόσμου» τοῦ συμφέροντος καὶ τῆς διαφθορᾶς.

Μὲ ἀφορμὴ τὰ ἀνωτέρω ἐκφράζουμε τὴν γνώμη ὅτι ἡ Ἱερὰ Εἰκόνα «Ἄξιόν Ἐστιν» ἁρμόζει νὰ εἶναι τοποθετημένη σὲ προσκυνητάρι ἔξωθεν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, καθότι ἡ εἴσοδος ἐντὸς αὐτοῦ, ἀπαγορεύεται σ' ὅλους τούς μὴ ἱερωμένους κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπίσης, νομίζουμε ὅτι : ἀφοῦ ἀπαγορεύεται ἡ φωτογράφηση, κινηματογράφηση, βιντεοσκόπηση ἐντὸς κειμηλιακῶν χώρων (μουσείων, βιβλιοθηκῶν ) καὶ εἰδικὰ ἐντὸς Ἱερῶν ναῶν, εἶναι πρέπον νὰ ἀπαγορεύεται ἡ κατοχὴ φωτογραφικῶν καὶ ἄλλων μηχανῶν λήψεως εἰκόνας ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου καί ὅλων τῶν Ἁγιορειτικῶν προσκυνημάτων, μέχρι τὴν περάτωση τῆς διαδικασίας τῆς προσκύνησης.

Ἐφιστοῦμε τὴν προσοχὴ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Α.Ο. καὶ τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἀγιωνύμου Πολιτείας ὅτι τά ὡς ἄνω ἀναρτηθέντα στὸ διαδίκτυο εἶναι προπαγανδιστικὴ κοινωνικὴ καὶ ἐθνικιστικὴ ρητορικὴ ἐνέργεια, ἡ ὁποία ὅταν ἐφαρμοστῇ στὴν πράξη, μὲ τὴν λειτουργία τοῦ ὑπόψη Κελλίου, θὰ δημιουργήσῃ πλεῖστα ὅσα προβλήματα : ὅπως σύγχυση, ταραχές, διαμάχες μεταξὺ ἐθνοτήτων καὶ κατ' ἐπέκταση σκοτεινὲς ἐπεμβάσεις δυνάμεων ἐκτὸς Α.Ο. καὶ  Ἑλλάδας.

Μετὰ τὴν ἀπόκτηση Κελλίου ἀπὸ τοὺς οὐνιτίζοντες τοῦ ψευδοεπισκόπου Ἐπιφανίου, φυσικῷ τῷ λόγῳ, θὰ ἀπαιτήσουν (μὲ τὴν συνδρομὴ τοῦ ξένου παράγοντα) τὰ δικά τους «ἐθνικὰ σπίτια» στὸ Α.Ο. καὶ ἄλλες νέο-αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ( π.χ. Σκόπια, κ. ἄ.).

Ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ Α.Ο. εἶναι ἀπαγορευτικὸς σ' αὐτὰ τὰ τεκταινόμενα. Τό ἄρθρο 184 τοῦ ἀνωτέρῳ Κ.Χ.Α.Ο. διαλαμβάνει : «Πᾶσα προσηλυτιστικὴ καὶ προπαγανδιστικὴ ἐνέργεια, ἠθική, θρησκευτική, ἐκκλησιαστική, κοινωνική, ἐθνικιστικὴ οἱασδήποτε ἄλλης φύσεως τοιαύτη ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ἀπαγορεύεται ἀπολύτως ἐπὶ ποινὴ ἀπελάσεως».

Μαζὶ μ' αὐτά, φυσικὴ συνέχεια, θὰ εἶναι οἱ συλλειτουργίες, οἱ συμπροσευχὲς μεταξὺ τῶν ἁγιορειτῶν καὶ τῶν οὐνιτιζόντων Οὐκρανῶν, οἱ ὁποῖοι ἤδη συλλειτουργοῦν καὶ συμπροσεύχονται ἀδεῶς καὶ ἀσυστόλως μὲ παπικούς, οὐνῖτες, προτεστάντες, τόσο ἐντὸς τῆς Οὐκρανίας, ὅσο καὶ στὴ διασπορά. Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες προβλέπουν, γι' αὐτὲς τίς παράνομες ἐνέργειες, καθαίρεση γιὰ τοὺς κληρικοὺς καὶ ἀφορισμὸ γιὰ τοὺς λαϊκούς.

Δὲν συγκλονίζονται οἱ ἁγιορεῖτες μοναχοὶ ἀπὸ τὰ φοβερὰ αὐτὰ ἐπιτίμια ἢ μετέβησαν στὸ στάδιο ποὺ λέγεται ὅτι : «οἱ Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι ἀπαρχαιωμένα ἀνθρώπινα κατασκευάσματα ποὺ βρίθουν μὲ μισαλλοδοξίες καὶ ἀνοησίες ( ὁ ἐκλιπὼν Θυατείρων Ἀθηναγόρας Κοκκινάκης) γι' αὐτὸ πρέπει νὰ καταργηθοῦν μὲ ἄλλους προσαρμοσμένους στὶς συνθῆκες τῆς σημερινῆς ἐποχῆς (δηλαδὴ τοῦ συγκρητισμοῦ, τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ (ἐκ τῶν κάτω) μὲ συγχρωτισμούς, συμπροσευχὲς καὶ συλλειτουργίες».

Αὐτὰ διαλαλοῦσαν καὶ διαλαλοῦν Ἀρχιερεῖς ἀπὸ διάφορες τοπικὲς ἐκκλησίες καὶ τοῦ Φαναρίου καὶ αὐτὸς  ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, ὁ καί πάπας τῆς Ἀνατολῆς.

Μήπως πρέπει νὰ «ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τίς Ἑλληνικὲς βλακεῖες», ὅπως προπαγανδίζει ἡ Δύση, μὲ συγγράμματα μετὰ τὸ ὁριστικὸ σχίσμα τοῦ 1054 ;

Βέβαια οἱ οὐρανομήκεις βλακεῖες καὶ τὰ στυγερὰ ἐγκλήματα τῆς Ρώμης καὶ γενικότερα τῆς ἐκφραγκευμένης Δύσης εἶναι πολλὰ καὶ ἀνομολόγητα.

Κάποια ἀπ΄αὐτὰ εἶναι : τὰ συγχωροχάρτια, τὸ καθαρτήριο πῦρ, ἡ ἱερὰ ἐξέταση καὶ οἱ ληστρικὲς ἐπιχειρήσεις, οἱ κατ' εὐφημισμὸν ὀνομαζόμενες σταυροφορίες.

Πρὸς τούτοις, εἶναι ἡ κατάληψη καὶ κατοχὴ τῆς Κωνσταντινούπολης (1204-1261) καὶ μεγάλου τμήματος τῆς Ρωμανίας μὲ ἀνείπωτες βιαιοπραγίες καὶ βαρβαρότητες, ἁρπαγές, δηώσεις, λεηλασίες, φόνους, βιασμοὺς (σχεδὸν ὅλου τοῦ γυναικείου πληθυσμοῦ τῆς Πόλης κατὰ τὸν ἱστορικὸ συγγραφέα καὶ νομικὸ  Ἔντουϊν Πήαρς).

Νὰ προστεθῇ ἡ βεβήλωση καὶ σύληση τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας, καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ναῶν καὶ μοναστηριῶν.

Ὁ κατάλογος εἶναι μακρὺς καὶ φθάνει ὡς τίς μέρες μας μὲ τὴν παπικὴ ρομφαία νὰ σουβλίζῃ συνεχῶς τὴν χιλιοματωμένη Ρωμηοσύνη.

Ἐπίσης, ὁ παπισμὸς μὲ τίς Α' (1870) καὶ Β΄(1962-63) Βατικάνειες συνόδους κατοχύρωσε δογματικὰ τὰ τεραστίας παράνοιας δόγματα τοῦ ἀλαθήτου καὶ τοῦ πρωτείου παγκόσμιας ἐξουσίας, ἀνακηρύττοντας, ἔτσι, τὸν πάπα ἰσόθεο καὶ ὑπέρθεο, «Vicarious Christi» καὶ παραγκωνίζοντας τὸν Θεάνθρωπο Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶπε : «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ἡμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.», (Ματθ.ΚΗ΄, 20).

Ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ Χριστὸς παρών καὶ ἐνεργῶν (δηλαδὴ πανταχοῦ) εἶναι ὑπέρτατη βλασφημία νὰ προβάλλεται ἄνθρωπος ὡς Vicarius Christi (ἀντιπρόσωπος τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ).

Μετά τά ὡς ἄνω, ἐν συντόμῳ ἐπισημανθέντα, προκύπτει τὸ ἐναγώνιο ἐρώτημα:

Τί προτιθέμεθα νὰ πράξουμε, οἱ Ἁγιορεῖτες Μοναχοί, ὥστε ἡ ζωὴ στὸ Ἅγιον Ὄρος Ἄθω νὰ ἔχῃ συνέχεια καὶ συνέπεια καὶ νὰ ἐκπληρώνεται ἡ ἀποστολή του, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν σωτηρία τῶν ἐγκαταβιούντων σ' αὐτὸ καὶ τὴν μαρτυρία τῆς Ἀλήθειας τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης καὶ  Ζωῆς σ' ὅλο τὸν κόσμο;

Ἡ καινούργια ἀρχὴ γιὰ τὴν πορεία στὸ δρόμο τῆς συνέχειας καὶ τῆς συνέπειας, ἁρμόζει στὸ μοναχικὸ σχῆμα νὰ ΜΗΝ συμμετέχουμε στὰ γεωπολιτικοθρησκευτικὰ σχέδια (κομματικοποιημένες διενέξεις ) τῶν πονηρῶν τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ἡ ἐντατικοποίηση τοῦ  ἐν Χριστῷ ἀγῶνα, ὁ ὁποῖος ἀρχὴ ἔχει τὴν μετάνοια ἐκάστου καί ἀδιάλειπτη διάρκεια μέχρι τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς του.

Φύλακες ἀγρυπνεῖτε, ἀντιστέκεστε καὶ προσεύχεσθε

καὶ ὁ Θεάνθρωπος  Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς

μὲ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου Ἐφόρου τοῦ  Ἀγιωνύμου Ὄρους,

 μεθ΄ἡμῶν.

Ἀμήν.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ