Τί Ἐκκλησία, τί χάβρα, τί τζαμί; Ἄρνησις τῆς ΘΕΙΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΟΣ!

 

Ὁ οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος –ἀπὸ τὸ 1998 καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ– ἐξισώνει ἄ­νευ φόβου τὴν ἄμωμον ἐξ οὐρανοῦ Ἀλήθειαν καὶ Χάριν τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς ἐπινοήσεις ἀν­θρωπίνων διανοιῶν, τὶς δαιμονικὲς συμπιλήσεις τοῦ Μωάμεθ καὶ τὶς σατανικὲς ἐμ­μονὲς καὶ παρερμηνεῖες τῶν καμ­­παλιστῶν Ἰουδαίων. Στὶς 23/27-9-1998 δήλωσε τὰ ἑξῆς.

  «Τὸ κύριο πρόβλημα στὴν ἀλληλοκατανό­ηση, τὴν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη καὶ συν­ερ­γασία μεταξὺ τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ ἀπολυτότης. Ἡ θέση δηλαδὴ τῆς κάθε θρησκείας ὅτι αὐτὴ καὶ μόνον κατέχει τὴν ἀπόλυτη πε­ρὶ Θεοῦ καὶ κόσμου ἀλήθεια. Ὡστόσο, ἐ­πειδὴ ὁ Θεὸς μόνος εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀ­λή­θεια, ἀπὸ τὴν ὁποία κάθε ἄν­θρω­πος γνωρίζει ὄψεις μόνον τῆς ἀληθείας, γι᾽ αὐτὸ ὁ καθένας ὀφείλει νὰ ὁμολογεῖ, ὅ­πως ὁ Σωκράτης, τὴν ἄγνοιά του καὶ νὰ εἶναι ἀνοικτὸς πρὸς τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλ­λων. Ἑπομένως οἱ δυσκολίες στὴ διαθρησκειακὴ ἐπικοινωνία ἀνακύπτουν ἀ­πὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ καθένας γνωρίζει μὲν διάφορες ὄψεις τῆς ἀ­ληθείας, ἀλλὰ αὐτὲς τὶς ἀπολυτοποιεῖ καὶ θέ­λει νὰ τὶς ἐπιβάλλει στὸν ἄλλο. Οἱ θρησκευτικοὶ ἡ­γέτες καθῆκον ἔχουν νὰ ἀπορρίπτουν τέτοιες ἀπολυτοποιήσεις. Ἀκριβῶς τὸ κα­θῆ­κον αὐτό, ποὺ ἐκφράζει τὸν σεβα­σμὸ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου πρὸς τὴν θρησκευτικὴ πίστη καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεση τῆς θρησκευτικῆς συνυπάρξεως καὶ τῆς κα­λῆς συνεργασίας τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεὸς προίκισε τὸν ἄνθρωπο μὲ ἐλευθερία βου­­λήσεως καὶ δὲν εὐαρεστεῖται οὔτε μὲ τὴν βιαία καὶ ἀπατηλὴ ἐπιβολὴ τῆς πίστης σ᾽ αὐ­τὸν οὔτε μὲ τὴν κατάλυση τῆς ἐλευθερίας του. Ἑπομένως, ὁ διάλογος μεταξὺ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ μόνη θεάρεστη ὁδὸς μαρτυρίας καὶ μεταδόσεως τῆς ἀληθείας»

[πηγή· Περιοδικὸ «Ὀρθοδοξία» Δ΄ (1998) 749-752].

  Πολλὰ θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ σχολι­άσῃ στὸ κείμενο αὐτό, ἀλλὰ θὰ χρειαζόταν ἄρθρο ὁλόκληρο. Τὴν τρομερὴ εὐ­θύ­νη τῶν δηλώσεων αὐτῶν ἀντιλαμβάνεται κάθε βαπτισμένος στὸ ὄνομα τῆς ἁ­γίας Τριάδος καὶ φωτιζόμενος ἀπὸ τὸ πανάγιο Πνεῦμα. Ἀρκεῖ νὰ σκεφθῇ, ὅτι γιὰ τὴν ἀποκάλυψι καὶ προσφορὰ στὸ ἀνθρώπινο γένος τῆς ἀμωμήτου αὐτῆς Πίστεώς μας ἐνανθρώπησε καὶ ἐσταυρώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ τὴν παράδοσί της –ἀκεραίας καὶ ἀνοθεύτου– οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ σεπτοὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας θυσίασαν τὰ πάντα. Γιὰ τὶς δηλώσεις αὐτὲς ἀναρτήθηκαν στὸ διαδίκτυο καὶ σχόλια ὅπως αὐτά·

• «Μόνο ἕνας μασόνος ὑποστηρίζει τὴν σχετι­κότητα μὲ τόσο ἐκκωφαντικὸ τρόπο. Τί δὲν καταλαβαίνεις, φίλε ἀναγνώστη;».

• «Τὴν ἀρχικὴ φρίκη, ποὺ δημιουργεῖται στὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν μὲ αἰτία τίς δαιμονόπνευστες αὐτὲς δηλώσεις, τὴ διαδέχεται ταχέως ἡ ἀγανάκτηση. Ναί, ἡ ἀγανάκτηση! Ἀγανάκτηση γιατὶ ἕνας κορυφαῖ­ος ἐκ­κλησιαστικὸς ἀξιωματοῦχος μὲ τίς θέσεις ποὺ ἀνερυθρίαστα ὑποστηρίζει – ἐξυπηρετεῖ τὴ στοχοθεσία τοῦ σατανᾶ. Ἀγανάκτηση γιὰ τὴ στάση τῶν ἄλλων “προκαθημένων” ποὺ τὸν ἔχουν ἀφήσει ἀσύδοτο νὰ κακοποιεῖ βάναυσα τὴν ἀλήθεια ἀντὶ νὰ τὸν καταστήσουν κανονικῶς ὑπόδικο, ὅπως ἐπιβάλλεται ἀπὸ τὶς ἱεροκανονικὲς ἐπιταγές. Ἀγανάκτηση γιὰ τὴ στάση τῶν “νεοχωριτῶν”, Ἑλλαδιτῶν μητροπολιτῶν ποὺ τὸν ὑποδέχονται μὲ τιμὲς καὶ τὸν ἐπαινοῦν σκανδαλωδῶς. Ἀγανάκτηση καὶ γιὰ κάποιες μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ ἔχουν καταστεῖ ὑποχείρια τοῦ Φαναρίου. Τί δὲ νὰ ποῦ­με καὶ γιὰ κάποια ἱστολόγια καὶ “πρακτορεῖα ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων” ποὺ τὸν λιβανίζουν μέρα-νύκτα; Ποῦ καταντήσαμε ἀλήθεια; Ποῦ μᾶς ἔχει ὁδηγήσει ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα καὶ ἡ ἐπάρατη σκοπιμότητα;».

  Καὶ ἂν ληφθῇ ὑπ᾽ ὄψιν ἀπὸ τίνος τὰ χείλη βγῆ­καν τὰ λόγια αὐτά, τότε! τότε…

Πηγή: «Χριστιανικὴ ΣΠΙΘΑ» ἀρ. φύλ. 777 Σεπτέμβριος – Ὀκτώβριος 2022

Ορθόδοξος Τύπος