Ἀρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Ἀλλοιώνεται τό Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας»

Ἀρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Ἀλλοιώνεται τό Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας»

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΜΙΜΗΣΙΣ ΕΚΛΟΓΩΝ

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κοσμίδης, θεολόγος

Α. ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Γέροντος Ἐπιφανίου εὐστοχίαι

Προβαίνουμε εἰς ἐκκλησιαστική ἀναδρομή. Κατά τήν ἐπεξεργασία τοῦ “Καταστατικοῦ Χάρτου” τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Νόμος 590/1977), συμμετεῖχε ἀτύπως καί ὁ ἐμβριθής Κανονολόγος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Οἱ προσπάθειες πού κατέβαλε, ὑπῆρξαν καρποφόρες. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικῶς τρεῖς ἱεροκανονικές κατευθύνσεις:

i. Νά ἀποπτυθῆ τό ἐπάρατο “μεταθετό” τῶν Ἐπισκόπων, φυσικά, ἀπό μικρές, σέ μεγάλες Μητροπόλεις. Τό ἐπέτυχε, ἔμμεσα, καθότι ἐπέβαλε, γιά τό μεταθετό, νά ἀπαιτεῖται ηὐξημένη πλειοψηφία τῶν, δυσκόλως ἐξασφαλιζομένων, 2/3 (= 53 ψῆφοι) τῶν παρόντων ἐκλεκτόρων. Αὐτό εἶχε ὡς εὐεργετική συνέπεια, κατά τό διαρρεῦσαν μακρό χρονικό διάστημα τῶν σαράντα πέντε (45) ἐτῶν, νά συντελεσθοῦν μόνον τέσσερες (4) ἀθέμιτες μεταθέσεις.

ii. Νά ἐξαλειφθῆ οὐσιαστικά ἡ ἐκλογή βοηθῶν Ἐπισκόπων, τιτουλαρίων κ.λπ., ἄνευ ποιμνίου, καθότι ὁ θεσμός, λογίζεται καθαρά ἀντικανονικός, ὡς παρεισάγων ἀπολελυμένες χειροτονίες. Μέ ἐξαίρεσι, κατ’ ἄκραν οἰκονομίαν, ἐλαχίστων εἰδικῶν ἐπιτελικῶν θέσεων, ὅπως π.χ. τοῦ Ἀρχιγραμματέως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.

iii. Ὡς γνωστόν, κατά τήν ἐκλογή τοῦ Ἀποστόλου Ματθία, ἀπό τήν πρώτη Ἐκκλησία καί τούς Θεοφόρους Ἁγ. Ἀποστόλους, ἐφηρμόσθη, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ἡ ἰδανική διαδικασία. Ἐν πρώτοις, ἐπιλογή ἀπό τούς πιστούς, τῶν δύο προσοντούχων Μαθητῶν. Στήν συνέχεια, προσευχή καί ἐπίκλησις τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Μέ περαίωσι τήν κλήρωσι, ὥστε, ὁ Καρδιογνώστης Κύριος, νά “ἀναδείξη” τόν Ἀπόστολο, τόν ὁποῖον “ἐξέλεξε”.

«Καὶ προσευξάμενοι εἶπαν, Σὺ Κύριε, καρδιογνῶστα πάντων ἀνάδειξον ὃν ἐξελ­λέξω ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα… καὶ ἔδωκαν κλήρους αὐτοῖς, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ Ματθίαν καὶ συγκατεψηφίσθη μετὰ τῶν ἕνδεκα ἀποστόλων» (Πράξ. α΄ 24-26).

Λόγῳ τῆς συγκεκριμένης Ἀποστολικῆς διεργασίας, ὁ πατήρ Ἐπιφάνιος, προωθοῦσε, ὡς ἐνδεδειγμένο σύστημα, τήν ψηφοφορία καί στήν τελική φάσι, τήν ἀνάδειξι διά κληρώσεως. Βέβαια, κατετέθησαν διάφορα ὑποσενάρια γιά τήν μεθοδολογία καί τίς χρονικές προτεραιότητες. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά δέν προεκρίθη καί ἡ ἐκλογή ἐθεσπίσθη νά δρομολογεῖ­ται, μόνον διά ψηφοφορίας ἀπό τούς ἐκλέκτορες. Ἡ διαδικασία, ἐποικοδομητική καί ἀρκετά θετική, ὁσάκις δέν καταστρατηγεῖται καί δέν παρακάμπτεται ἡ Θεία Βουλή καί Εὐδοκία.

Παραπεταμέναι Χριστοδουλικαὶ “Ἐξαγγελίαι”

Ὁ Προκαθήμενος Σεραφείμ Τίκας παρέμεινε στόν Θρόνο τοῦ Προκαθημένου Πάσης Ἑλλάδος ἀπό τό 1974 ἕως τό 1998. Κατά τήν μακρά αὐτή περίοδο, ἐστερέωσε τήν μονοκρατορία του, μέ τόν σχεδόν πλήρη ἔλεγχο τοῦ Ἱεραρχικοῦ Σώματος, μέ προαγωγές τῶν ὑποχειρίων του Κληρικῶν.

Κατά τήν παρατεταμένη περίοδο τῆς προσμονῆς ἐκλογῆς νέου Προκαθημένου, ὡς ὑποψήφιοι πρωτοστατοῦσαν οἱ, Σεβ. Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης, Σεβ. Ἱερώνυμος Λιάπης, κ.ἄ.. Ὁ ἰσχυρός καί βέβαιος, ἐθεωρεῖ­το ὁ Σεβ. Ἱερώνυμος, καθόσον ἤλεγχε τήν ἀναφερομένη ὡς “Σεραφειμική” μερίδα Ἐπισκόπων.

Κατ’ αὐτή τήν περίοδο τῆς προεργασίας καί προετοιμασίας τῶν “Δελφίνων”, ὁ Σεβ. Χριστόδουλος, σέ ἀπόρρητο συνάντησι στενῶν συνεργατῶν, διερευνοῦσε, ὁριοθετοῦσε, καί προγραμμάτιζε τήν ἀναθεώρησι τῆς νοθευομένης διαδικασίας ἐκλογῆς Ἀρχιερέων. Ἐτέθησαν ἐπί τάπητος, ποικίλες ἐκδοχές, μέ τελικό συμπέρασμα πώς, ὡς τό πιό θεόσδοτο σύστημα, καταδεικνύεται, ἡ συνδυασμένη ἀνασύνθεσις ψηφοφορίας καί κληρώσεως. Κάτι τό ὁποῖο, ὑποτίθεται πώς θά ἐθεσμοθετεῖτο, κατά τήν ἀπίθανο περίπτωσι τῆς ἀνελίξεώς του, στόν ὑψηλό Θῶκο τῆς Ἐθνικῆς Καθέδρας Εὐθύνης.

Ἡ ὑπερβεβαία ἐκλογή τοῦ Σεβ. Ἱερωνύμου ἐναυάγησε καί “ἐστέφθη” ὁ Σεβ. Χριστόδουλος. Ὡστόσο, αὐτός τάχιστα, μετέθεσε τίς δίκαιες ἀπόψεις του. Ἀμέλησε νά ἐνεργοποιήση τήν Ἐξαγγελία του γιά τίς νοσηρές ἐκλογές Ἀρχιερέων. Καθόσον, στενοκέφαλα, ἠπατήθη πώς, δῆθεν, τόν συνέφερε τό ὑπάρχον ἐλεγχόμενο σύστημα. Ἐνήργησε, σοφόμωρα καί μέ ἐγωπάθεια. Ἀποτέλεσμα, οἱ, σχεδόν πλήρως ἀποτυχημένες ἐκλογές. Τεκμηρίωσις; Ἐνῶ προέκρινε τριάντα δύο (32) Μητροπολίτες, μετά τό θάνατό του, ἐπεβλήθη τό “ἀπρόσφορο” ἀντίπαλον δέος τοῦ Σεβ. Ἱερωνύμου.

Προσέτι, ὁ Μακ. Χριστόδουλος, “ἐλησμόνησε” καί ὅλες τίς ἄλλες ὁραματικές Ἐξαγγελίες. Ἐνδεικτικά καταγράφουμε τήν ἀξιοποίησι τῆς ἐλαχίστης ἐναπομεινάσης Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Συγκεκριμένα, ἀγνόησε τό ἀνασυρθέν καί προσφερθέν ὁραματικό “Σχέδιο Παλαιοκρασᾶ”, τό συνταχθέν ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Κοτσώνη (Γέν. 1905-Ἐνθρ. 1967-Ἐκθρόν. 1973-Κοίμ. 1988).

“Μανιφέστο” Σεβ. Ἱερωνύμου

Ὁ Μακ. Χριστόδουλος πλέον, ὡς Προκαθήμενος πάσης Ἑλλάδος (1999-2008), καθίσταται πλήρως ἐπικυρίαρχος τοῦ παιγνιδιοῦ καί ποδηγετεῖ πλήρως τίς ἀρχαιρεσίες. Παράλληλα, ὁ Σεβ. Ἱερώνυμος βιώνει μαῦρες μέρες, πιεσμένος, παγιδευμένος, παραγκωνισμένος, καταπικραμένος καί… συναπτά, κατηγορούμενος.

Ἐν προκειμένῳ, μέσα σ’ αὐτή τήν σαθρή ἀλγεινή ἀτμόσφαιρα, κατά τίς ὄγδοες (8ες) ἐπισκοπικές ἐκλογές ἐπί Χριστοδούλου, τήν 10/10/2006, γιά τήν Ἱ. Μητρόπολι Κορίνθου, ὁ Σεβ. Ἱερώνυμος ξεσπαθώνει. Ὑψώνει πρωτοφανές Ἐπαναστατικό “Λάβαρο”. Ἐξαπολύει ἕνα “χειρόγραφο”, πρὸς τὸν Χριστόδουλο καὶ τοὺς Ἱεράρχες, δῆθεν (;) ἀηδιασμένος καί ἀγανακτισμένος καί ἀποχωρεῖ δυναμικά. Ἰδού, μεταγράφουμε τό σχετικό παρατιθέμενο “τηλεσιγραφικό” Ριζοσπαστικό “Μανιφέστο”. Τήν “Διακήρυξι” καί συνάμα ὑποδόριο “Ἐπαγγελία” “Καθάρσεως”:

«Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

-Ὁ Ἐπίσκοπος ὅταν συκοφαντεῖται (σ.σ. ὑπογράμμισις ἡμετέρα) καί διασύρεται σιωπᾶ καί συγχωρεῖ. (σ.σ. ἀναφέρεται στίς βαρύτατες ποινικές κατηγορίες ἐναντίον του, γιά τό σκάνδαλο τῆς διασπαθίσεως τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας).

Ὅταν ὅμως ἀλλοιώνεται τό Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας ἡ σιωπή δέν συγχωρεῖται. Τότε διαμαρτύρεται καί διαχωρίζει τήν θέσι του. Αὐτό τό νόημα ἔχει καί ἡ ἀποχώρησίς μου ἀπό τήν σημερινή συνεδρία.

Εἶναι τραγικό νά διαπιστώνει κανείς, Ἱεράρχες νά ξεπουλᾶνε τήν ἐλευθερία τους γιά ἕνα κομμάτι … ψωμί».

10/10/2006

(Ὑπογραφή)

Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερώνυμος».

Ἀλλοίωσις πολιτεύματος Ἐκκλησίας

Ἐξόφθαλμα, ὁ νῦν Προκαθήμενος Ἑλλάδος, ὁ Μακ. Ἱερώνυμος Λιάπης, τότε, τό 2006, προέβαλε ἀνήκουστες ἐγκλήσεις:

1o. Ὅτι ἀδίκως μέν, «ἐσυκοφαντήθη καί διεσύρθη, ἀλλά … συγχωρεῖ».

2o. «Ὅταν ἀλλοιώνεται τό Πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας, δέν συγχωρεῖται νά σιωπᾶ (ὁ ἴδιος). Διαμαρτύρεται καί διαχωρίζει τήν θέσι του».

3o. Καταμαρτυρεῖ, τήν δομική καί οὐσιώδη «ἀλλοίωσι» τοῦ Θεανδρικοῦ «Πολιτεύματος» τῆς Ὀρθοδοξίας.

4o. Θεωρεῖ, «τραγικό οἱ Ἱεράρχες, νά ξεπουλᾶνε τήν ἐλευθερία τους γιά ἕνα κομμάτι … ψωμί».

Ἐν προκειμένῳ, ὁ Σεβ. Ἱερώνυμος Λιάπης, ἐξαπολύει πυρίνους μύδρους. Διασύρει τό καθεστώς τῆς Διοικήσεως. Καταθέτει, βαρύτατες ὕβρεις, προσβολές καί ὑποτιμήσεις γιά τούς συνεπισκόπους του. Ἤγουν, ὅτι «ξεπουλᾶνε τήν ἐλευθερία» τους, τήν συνείδησί τους, τό Θρόνο τους, γιά ἀσήμαντες ὑλικές ἀπολαυές καί ὀφέλη. Γιά «ἕνα κομμάτι ψωμί».

5o. Ἡ κατάπτωσις κατέπεσε στό ἀπροχώρητο, ξεπέρασε τά ἐσκαμμένα. Δέν ὑφίσταται πλέον δυνατότης ἀποτελεσματικοῦ τρόπου ἀντιδράσεως. Ἐξέλειπε πᾶσα ἐλπίς. Καί γι’ αὐτό τό λόγο, «… ἀποχωρεῖ …».

Πάντα ταῦτα ἐκφράζουν ἆραγε μία ὑπερβολική ἀτομική πικρία; Μήπως θεωρεῖται πώς ἀποτυπώνουν τήν ἀναμφισβήτητο ἀνίατο κατάπτωση τοῦ Μονοπολικοῦ Διοικητικοῦ Συστήματος; Προφανέστατα ναί.

Περίτρανος, ἀδιασάλευτος τεκμηρίωσις. Αὐτοί οἱ ἴδιοι Ἱεράρχες, οἱ ἐξυβρισθέντες, οἱ λοιδορηθέντες, οἱ ὑποτιμηθέντες, ἐγγράφως, τί ἀνταπέδωσαν, μετά ἀπό τήν παρέλευσι μόλις ἑνάμισι (1,5) ἔτους; Αὐτοί, οἱ “ἀνελεύθεροι”, οἱ “ξεπουλημένοι” “γιά ἕνα κομμάτι ψωμί”, τά κατάπιαν ἀφελῶς ὅλα καί … τόν ἀνέδειξαν, ἐν δόξῃ (;), ὡς Πάσης Ἑλλάδος Προκαθήμενο!.

Ὅσον ἀφορᾶ τόν ἴδιο, ἀπό τήν ἀνάρρησί του στόν πρῶτο Θρόνο τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐδῶ καί δεκατέσσερα (14) ὁλόκληρα ἔτη, οὐδέν ἐθεράπευσε ἀπό τά βδελυρά, τά ὁποῖα ὁ ἴδιος διαπρυσίως διεκτραγωδοῦσε. Οὔτε φυσικά τροχιοδρόμησε, ὅσα ὁραματικά εἶχε προαναγγείλει. Σιωπή.

Β. ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΚΛΗΡΟΔΟΣΙΑ

Σύνθεσις Ἐκλογῆς καί Κληρώσεως

Ἤδη, ἐπέρχονται Ἐπισκοπικές ἐκλογές καί τό νομοθετικό πλαίσιο τοῦ “Καταστατικοῦ Χάρτου” τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, εἶναι ὁριοθετημένο καί δέν εἰσάγει κληρώσεις.

Ὡστόσο, τό πρᾶγμα δύναται νά θεσμοθετηθῆ, ἄτυπα, μέσα στά πλαίσια τοῦ γνησίου πνεύματος τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Μέ τό ἀκόλουθο μοντέλο:

1. Πραγματοποιεῖται ἡ πρώτη ψηφοφορία καί καταρτίζεται τό ἀναφερόμενο ὡς “τριπρόσωπο”, μέ τούς τρεῖς πρώτους ὑποψηφίους.

2. Πάραυτα, ἐκτελεῖται κλήρωσις μεταξύ αὐτῶν, ἐπάνω σέ Ἱ. Εὐαγγέλιο καί ἐντός Ἁγ. Ποτηρίου. Ἐκεῖνον, τόν ὁποῖον ὁ Θεός θά “Ἐκλέξη” μέ αὐτόν τόν τρόπο, προωθεῖται, ὥστε νά τόν “Ἀναδείξουν”, νά ὑπερψηφίσουν, ἐν αὐτεξουσίῳ προθέσει, οἱ ἐκλέκτορες Ἱεράρχες.

3. Τήν κλήρωσι, ἐπιβάλλεται νά ἐκτελέση, ἀτύπως, ἀλλά δημοσίως, ὁ ἴδιος ὁ Προκαθήμενος, μέ φωτεινή καθαρότητα καί διαφάνεια.

4. Σέ ἄρνησι τούτου, δικαιοῦται νά τό ἐνεργοποιήση, ἔστω μερικῶς, οἱοσδήποτε σώφρων καί ἀξιοπρεπής Ἱεράρχης, μέ τήν σύμφωνο γνώμη καί ἄλλων ἀδελφῶν. Παράδειγμα, ὁ Μητροπολίτης Σπάρτης, ὁ Εὐστάθιος, καί οἱ ὑπερψηφίσαντες αὐτόν γιά Προκαθήμενο, κατά τίς ἀρχαιρεσίες ἐπωδύνου ἥττας, τοῦ 2008.

5. Ἔστω. Στήν ἐνδεχομένη “ἀποχή σιωπῆς” αὐτοῦ, νομιμοποῦνται νά πυροδοτήσουν τό σχέδιο, οἱ ἕτεροι Ἀρχιερεῖς, εἴτε καθ’ ὁμάδας, εἴτε μεμονωμένα, ὁ καθένας μόνος του, γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τήν συνείδησί του.

6. Ὁ κάθε Ἀποστολικός Διάδοχος, προγραμματίζει, ἀπό τό προηγούμενο βράδυ, ὥστε νά ἐναποθέση, στό Ἱ. Εὐαγγέλιο, τρεῖς ψήφους, α-β-γ καί νά κληρώση. Ὅπου, α-β-γ, ἡ σειρά ἐκείνη, πού θά ἀνακύψη ἀπό τό “τριπρόσωπο”. Τήν δέ ἑπομένη, νά ὑπερψηφίση, κατά τήν τελική φάσι, τόν “κληρωθέντα” ὑποψήφιο.

7. Ἐν κατακλεῖδι, καί κατά τήν ἐκλογή τοῦ Προκαθημένου, εὐκταῖος θά ἐθεωρεῖτο ἡ ἀνάλογος μεθόδευσις καί διαδικασία.

Σημείωσις: Ἀριστοποιημένο θά ἦτο, γιά τήν ἐκλογή κάθε Ἐπισκόπου, νά προηγεῖται βαθύγνωμη καί ἀδιάβλητος ψηφοφορία ἀπό τόν Ἱ. Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό, τῆς διαποιμανθησομένης Ποίμνης. Μέ ἐκλέκτορες τοὺς Κληρικούς, Μοναχούς, Μοναχές, Ἐπιτρόπους, Ἱεροψάλτες, Φιλόπτωχα κ.τ.λ..

Ἀνατροπή τῆς Μονοκρατορίας

Ἐάν ὑποθέσουμε δρομολογεῖται, ἔστω, τό ἔσχατο, τό ἕκτο (ΣΤ) σενάριο. Λοιπόν, θά ἀνακύψουν ὑπέροχα, συν­αρπαστικά ἐπακόλουθα.

Ὅλοι οἱ σχεδιασμοί καί τά πλάνα τοῦ ἰσχυροῦ ἀνδρός, τοῦ Προκαθημένου, θά ναυαγήσουν στά ρηχά. Ἕκαστος Ἐπίσκοπος, κατά τήν τελική ψηφορία, θά ἀπορρίψη, τήν ἐπαίσχυντο, τυφλή “ὑπακοή”, πρός τόν “Πρῶτο” καί θά ἀναλάβη τήν σώζουσα “Ὑπακοή” πρός τόν Θεό. Θά διακπεραιώση τήν Συνοδική “Λειτουργία”, κατά συνείδησι καί κατά τήν “προσταγή” τῆς κατά Θεόν “Κληρώσεως”, ἀποτασσόμενος ποικιλώνυμες πιέσεις, ἐκβιασμούς, ἐξαγορές καί ἰδιοτέλειες.

Σερβικά “Ἔκτροπα”;

Ἀναδιφοῦμε στό Πανορθόδοξο γίγνεσθαι. Στήν Ὁμόδοξο Σερβική Ἐκκλησία, γιά τήν ἐκλογή Πατριάρχου, ὁριοθετεῖται, μία ἀνάλογος μέθοδος κληρώσεως, μετά τήν σύνταξι τοῦ “Τριπροσώπου” τῶν ὑποψηφίων.

Παρά ταῦτα, ἐρωτηματικά ἀνακύπτουν, καί γιά τίς δύο προγενέστερες ἐκλογές Πατριαρχῶν στό Βελιγράδι (τό 2010 καί τό 2021), διά ψηφοφορίας-κληρώσεως. Ἀμφότεροι οἱ “κληρωθέντες”, προηγουμένως περιεβλήθησαν μέ τό “χρῖσμα” τοῦ ἐκλεκτοῦ τῆς Κυβερνητικῆς Ἐξουσίας. Ἤγουν, ἐξαγόρασαν τό “δακτυλίδι” τῆς ὑποταγῆς τους.

Εἰδικά, ὁ προσφάτως ἐκλεγείς (2021), ὑπῆρξε καί “Χειροφιλητής”. Δημοσίως, ἠσπάσθη τήν δεξιά τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχου Πάπα (2016).

Προφανέστατα, ἀκόμη καί τό πιό ἰδανικό σύστημα, ὅταν εἰσβάλλη, ἡ ἄκρατος φιλοδοξία, ἡ πολιτική τυραννία καί ὁ δόλος τοῦ “Λεβιάθαν”, τότε αὐτό, ἀσφαλέστατα νοθεύεται καί ψευδίζει. «Μετασχηματίζεται σέ ἀρένα κολάσεως, μέ διαιτητή τόν Διάβολο». Σέ «ληστευομένη “Στάνη” μέ “λυκίζοντες” ψευτο-ποιμένες».

“Σιμωνιακές” “Δωροδοκίες”

Συγκεφαλαιώνοντας τά παρατεθέντα στοιχεῖα. Κατά τούς ἀρχαίους σοφούς, «εἴτε τό ὕψος τῆς ἀρετῆς ἄγει τήν ψυχήν εἰς ἀπάθειαν, εἴτε τό μέγεθος τοῦ πάθους εἰς ἀναλγησίαν. Κανένα ἀπό αὐτά δέν εἶναι ἀσήμαντον οὔτε ἀνθρώπινον, ἀλλά, εἴτε θεῖον, εἴτε θηριῶδες».

Ὡς «χειροτέρα μορφή ἀδικίας, λογίζεται ἡ πλαστή, ἡ ψευδεπίγραφος δικαιοσύνη». Μειζόνως, ὅταν προβάλλεται, ὡς “Θεόθεν Ἐνέργεια” τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἀσύληπτος μιαρότης, παναληθῶς, πανορθοδόξου καταπτώσεως.

Ἐάν ἐγκύψουμε στίς Ὁσιοπατερικές τροπαιοφόρες ὁμοβροντίες, ἐναντίον αὐτῶν τῶν παλαιόθεν, ἄνευ αἰδοῦς μεθοδεύσεων, τότε θά ἀναλάβουμε ἐλπιδοφόρο ψυχικό θάρσος.

Ἐνδεικτικῶς, ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ δι’ ἀργοῦ θανάτου Μεγαλομάρτυρας, καθήρεσε, μέσα σέ ἕνα μῆνα, σαράντα ἑπτά (47) Ἐπισκόπους τῆς Μ. Ἀσίας, μέ τήν βαρυτάτη κατηγορία τῆς “Σιμωνίας”.

Δεόμεθα, εὐελπισθοῦμε καί ἱκετεύουμε, ἡ ἀνά χεῖρας εἰσήγησις νά καταστῆ, ἀσμένως ἀποδεκτή. Τότε, ἐν πολλοῖς, ἀσφαλῶς θά ἰαθοῦν, παθογένειες δεκαετιῶν. Οἱ βδελυρές “Δωροδοκίες”, οἱ μιαρές “Δωροληψίες” “Σιμωνιακοῦ Τύπου” κ.τ.λ..

• Θά καταπολεμηθοῦν δραστικά, οἱ καταδολιεύσεις, πού μηχανορραφοῦνται στά ἐνδότερα ἄβατα, ἀπό τήν καταλαβοῦσα τήν ἀρχή, ἐκκλησιαστική “δράκα”:

• Καταδολιεύσεις, πού ἀπεκάλυψε ἐναργέστατα, ὁ τότε (2006) Σεβ. Ἱερώνυμος, στίς τρεῖς κομβικές συμπυκνωμένες φράσεις του: “Ἀλλοίωσις Πολιτεύματος”, “Ξεπούλημα Ἐλευθερίας”, καί, “γιά ἕνα κομμάτι ψωμί”! Στό Ἐπαναστατικό “Μανιφέστο” του.

• Καταδολιεύσεις, τίς ὁποῖες «δέν διενοήθη καί δέν συν­έλαβε, ἀκόμη, οὔτε καί ὁ Ἑωσφόρος» (Γεροντικόν).

• Καταδολιεύσεις ἐπιόρκων, ρασοφορούντων, πού «ἐγεννήθησαν πρίν ἀπό τόν Διάβολο», καθώς ἀπεκάλυψε ἀφελῶς, ὁ ἀλγεινῆς μνήμης προκαθήμενος, ὁ “μελανοχίτων”, ὁ «ἀποθανὼν καί ταφείς» (Λουκ. ιστ’ 22).

Σημείωσις: Πρός ἐπίρρωσιν τῆς ἀνήκουστης «ἀλλοιώσεως τοῦ Πολιτεύματος», ὑπενθυμίζουμε καί δύο ἀπερίγραπτα κακουργήματα καταπτώσεως, τῆς τελευταίας πενταετίας. Πρῶτον τήν “Ψευτο-σύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου” (2016), ὅπου τό σύνολον τῶν Ἐπισκόπων ἀπεκλείσθη, οἱ ἐπιλεγμένοι Ἀρχιερεῖς, δέν διέθετον μήτε ψῆφο μήτε λόγο καί ἀπουσίαζε τό 90%, πληθυσμιακά, τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Καί, δεύτερον τήν ἀναγνώρισι ἀχειροτονήτων καί “Ψευδο-Εκκλησίας” στήν Οὐκρανία μέ, ἀποτέλεσμα, ἕνα βαθύτατο Σχίσμα καί ἕναν ἐπικίνδυνο ἀνθελληνισμό τῶν Σλαύων καί Ἀράβων ἀδελφῶν.

Ἐξαγορά εἰδωλολατρῶν

Κοστολογημένη ψευτο-ἱερωσύνη: «πᾶς ὁ προσπορευόμενος πληρῶσαι τὰς χεῖρας ἐν μόσχῳ ἐκ βοῶν καὶ κριοῖς ἑπτὰ καὶ ἐγίνετο εἰς ἱερέα τῷ μὴ ὄντι θεῷ» (Β’ Παραλ. ιγ’ 9).

Ἀναδιατύπωσις: Ἐσεῖς ἄπιστοι Ἰσραηλίτες, ἐκδιώξατε τούς Ἱερεῖς τοῦ Κυρίου. Καί ὁποιοσδήποτε ἀλλόφυλος ἐνεφανίζετο, προκειμένου νά “καθαγιασθῆ”, νά καταστῆ “ψευδο-ιερεύς” τῶν εἰδώλων, ἐξηγόραζε τήν θέσι, κρατῶντας στά χέρια του, ἕνα (1) μοσχάρι καί ἑπτά (7) κριάρια. Καί τότε καθίστατο δῆθεν “ἱερεύς” γιά ἀνύπαρκτο θεό, θεό-εἴδωλο τόν ὁποῖον ἐσεῖς τόν λατρεύατε.

Ορθόδοξος Τύπος