Συχνά γινόμαστε ανόητοι, γιατί πιστεύουμε ότι ο χρόνος είναι στη διάθεση και την κατοχή μας. Πετάμε στα σύννεφα χωρίς να βλέπουμε την πραγματικότητα της ζωής: ο θάνατος παραμονεύει στο κάθε βήμα μας! Εκεί που λέμε «ζω», εκεί ήδη έχουμε φύγει! Είναι τυχαίο που ο ίδιος ο Κύριος χαρακτήρισε με τον ίδιο τρόπο τον πλούσιο που πίστευε ότι θα ζήσει αιώνια; «Άφρων!», ανόητε!
Μα γινόμαστε ανόητοι
και για άλλον λόγο: πιστεύουμε ότι ο επόμενος χρόνος θα αναπληρώσει τον χαμένο
και σπαταλημένο χρόνο μας. Αλλά πρέπει να είμαστε σε τέτοια εγρήγορση
προκειμένου να τηρούμε το θέλημα του Θεού, ώστε η κάθε στιγμή γίνεται στιγμή
κρίσης αν δεν αξιοποιείται. Η κάθε στιγμή δηλαδή είναι μοναδική και
ανεπανάληπτη! Όπως το σημειώνει με στοργική αυστηρότητα ο μέγας Ιωάννης της Κλίμακος:
««Μην απατάσαι, ανόητε εργάτη, ότι με τον επόμενο χρόνο θα αναπληρώσεις τον
χρόνο που έχασες. Διότι και της κάθε ημέρας ο χρόνος δεν επαρκεί ώστε να
εκπληρώσουμε όπως πρέπει τις καθημερινές μας υποχρεώσεις προς τον Δεσπότη (Χριστό)»
(λόγ. στ΄ 25).
Τι κρύβεται πίσω από
τον αφυπνιστικό λόγο του αγίου; Αφενός η εντολή του Κυρίου περί της αγάπης προς
τον Θεό «εξ όλης της ψυχής, εξ όλης της καρδίας, εξ όλης της διανοίας και εξ
όλης της ισχύος» - δεν έχουμε περιθώρια… χρόνου αφού ο Θεός
μάς ζητάει το εκατό τοις εκατό της ενέργειάς μας, αφετέρου ότι ο
χρόνος συνιστά δωρεά Εκείνου στον άνθρωπο προς αξιοποίησή του, δηλαδή προς
τήρηση ακριβώς των αγίων Του εντολών. «Δίνω χρόνο για μετάνοια» (πρβλ. Αποκ. 3,
23), επισημαίνει ο λόγος του Θεού. Αναξιοποίητος χρόνος λοιπόν δεν
είναι περιφρόνηση του δώρου αυτού; Πετάμε αυτό που μας δίνει ο Δημιουργός μας.
Η εξαπάτηση και η
ανοησία βεβαίως επαυξάνεται, όταν ληφθεί υπόψη και ένας ψυχολογικός παράγων: η
βαριεστημάρα που καραδοκεί πάντοτε στα λεγόμενα πνευματικά. Είναι αξίωμα πια:
ό,τι αναβάλλουμε να κάνουμε σήμερα, δύσκολα γίνεται αύριο. «Η αναβολή οδηγεί
στη χώρα του ποτέ»!
π. Γεώργιος Δορμπαράκης- Ακολουθείν
Ο μακαριστός Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος, σε μια κατηχητική του ομιλία κάνει λόγο για το "γρηγορείτε" που τόνισε ο Κύριος. Διαχωρίζει , ο μακαριστός Πατήρ, τους ανθρώπους σε εκείνους που επιδεικνύουν μια "εξυπνάδα" χωρίς προηγούμενο. Άνθρωποι που "αγοράζουν και πουλούν" χωρίς να τους αντιληφθείς! Άνθρωποι πανέξυπνοι! Τους χαρακτηρίζει, δηλαδή, μια "κοσμική εξυπνάδα"! Υπάρχουν και εκείνοι, που για χάρη της αγάπης τους στο Θεό, όλα τα επίγεια τα θεωρούν προσωρινά και όχι μόνιμα. Όπως ο Μέγας Αντώνιος, πουλούν ότι έχουν, για να "αγοράσουν" Παράδεισο! Άνθρωποι που οι πολλοί τους θεωρούν "ανόητους" κι όμως! Είναι οι πιο έξυπνοι απ όλους, διότι έχουν "πνευματική εξυπνάδα"!
ΑπάντησηΔιαγραφή