Εκδημία Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου Ιγνατίου Πούτου

Εκδημία Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου Ιγνατίου Πούτου

Η Ιερά Μητρόπολη Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης μετά βαθυτάτης θλίψεως αναγγέλλει την προς Κύριον εκδημία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου, Αρχιμανδρίτου Ιγνατίου Πούτου.

Σήμερα Πέμπτη 28 Ιουλίου στις 9 το βράδυ στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορμπόβου θα ψαλεί η νεκρώσιμος Ακολουθία του εξοδιαστικού των μοναχών.

Εν συνεχεία ο Σεπτός μας Ποιμενάρχης κ. Χρυσόστομος θα τελέσει Ιερά Αγρυπνία στην ίδια Ιερά Μονή.

            Το Ιερό σκήνωμα θα τεθεί για λαϊκό προσκύνημα στην Ιερά Μονή  Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορμπόβου από σήμερα το βράδυ έως την Παρασκευή 29 Ιουλίου στη 1 το μεσημέρι.

Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί την Παρασκευή 29 Ιουλίου στις 5 το απόγευμα στην Ιερά Μονή Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου.

Η Ιερά Αγρυπνία και η εξόδιος ακολουθία θα αναμεταδοθούν από το διαδικτυακό κανάλι της Μητροπόλεώς μας στο YouTube: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΤΡΙΚΚΗΣ, ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ ΚΑΙ ΠΥΛΗΣ και από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό «ΑΓΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΟΣ» μέσω της συχνότητος των 102 F.M. και διαδικτυακά.

…………………………………………………………

Βιογραφικό σημείωμα γέροντος Ιγνατίου

Ο μακαριστός π. Ιγνάτιος γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά την 29η Απριλίου 1934.
Έλαβε το Πτυχίο Φιλολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το έτος 1964 και το Πτυχίο Θεολογίας από το ίδιο Πανεπιστήμιο το έτος 1970.
Εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Μεγάλου Μετεώρου.

Χειροτονήθηκε Διάκονος την 25η Οκτωβρίου 1964 και Πρεσβύτερος την 22α Νοεμβρίου 1964 από τον τότε Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών κυρό Διονύσιο.
Έκτοτε διακόνησε το Ιερό Θυσιαστήριο στις ενορίες Αγίας Παρασκευής Καλαμπάκας, Ζωοδόχου Πηγής Σαραγίων Τρικάλων και Κουμαριάς.

Από το έτος 1971 διορίσθηκε ως Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών. Εργάστηκε με πολύ ζήλο στον αμπελώνα του Κυρίου, έως την συνταξιοδότησή του ως ιεροκήρυκος το έτος 2000, σε οιανδήποτε εργασία και αποστολή του ανετέθη από τον εκάστοτε Μητροπολίτη. Με τη μόρφωσή του και τις πολλές ικανότητες στην κηρυκτική και λοιπή Ποιμαντική εργασία, διακόνησε το κήρυγμα με πολλή καρποφορία.

Την 16η Αυγούστου 1974 εγγράφηκε στο Μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής Δουσίκου ως απλός Μοναχός και έπειτα από ένα χρόνο την 16η Σεπτεμβρίου 1975 ανέλαβε την Ηγουμενία της Ιεράς Μονής Αγίου Βησσαρίωνος έως την ημέρα της κοιμήσεώς του
Παραλλήλως ποδηγετούσε πνευματικώς την γυναικεία Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορμπόβου.

Αναλώθηκε στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως είτε ως περιοδεύων Πνευματικός αναπαύοντας κάτω από το πετραχήλι του εκατοντάδες ψυχές ανθρώπων είτε ως Γέροντας της Μονής Δουσίκου και της Μονής Κορμπόβου.

Ο Γέροντας Ιγνάτιος υπήρξε ευγενής, ευπροσήγορος, πειθαρχικός, εργατικός η δε διαγωγή του αρίστη. Διακρίνονταν για την ακρίβεια των ενεργειών του, τον υπηρεσιακό του ζήλο, την ευρύτητα αντιλήψεως και έχαιρε εκτιμήσεως εκ μέρους των συνεργατών του και της ευρυτέρας Κοινωνίας. Σε όλα τα ανατεθέντα σε αυτόν έργα εργάσθηκε με προθυμία, ευσυνειδησία, αγάπη και απέδωσε άριστα αποτελέσματα. Ο χαρακτήρας του υπήρξε, ευθύς, πράος, αξιοπρεπής αφιλοχρήματος, σοβαρός και ανιδιοτελής και διακρίνονταν για την τάξη στη ζωή του.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, αμείβουσα τους κόπους και την εύορκον Διακονίαν αυτού, του απέμεινε το έτος 2007 την Τιμητική Διάκριση του Χρυσού Σταυρού του παρασήμου του Αποστόλου Παύλου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Φιλακόλουθος, άριστος λειτουργός, ακούραστος, ακόμα και το τελευταίο διάστημα με τη δοκιμασία της ασθενείας που με ιώβεια υπομονή αντιμετώπιζε.

Οι ισχυροί δεσμοί του με το Άγιον Όρος, η συναναστροφή του με σπουδαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες και σύγχρονούς μας Αγίους. τον ανέδειξαν σε μια σπουδαία μορφή της τοπικής μας Εκκλησίας και του Μοναχισμού.

Με κόπο και προσωπική εργασία, είδε να προχωρά η εκ βάθρων σχεδόν αναστήλωση της Ιεράς Μονής Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου. Μια Ιερά Μονή, που αποτελεί πλέον τόπο προσευχής όχι μόνο για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά και ολοκλήρου της Ελλάδος. Δίκαια θεωρείτε πλέον ο νέος κτήτορας.

Τις δοκιμασίες της ασθενείας του τις επισκίαζε ο ένθεος ζήλος του, η υποδειγματική αυταπάρνησή του, η πηγαία αγάπη, η ολοκάρδια αφοσίωσή του στο πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού και του Αγίου Βησσαρίωνος, αλλά και το γνήσιο ιερατικό του ήθος ενέπνεε τους αδελφούς και αδελφές των Μονών, αλλά και όλους όσους είχαμε την ευλογία να τον γνωρίσουμε.