Πατριαρχικὰ διδάγματα πρὸς τοὺς «φωτισθέντας»

 

Πατριαρχικὰ διδάγματα πρὸς τοὺς «φωτισθέντας»

Τοῦ κ. Παναγιώτου Κατραμάδου

Παρακολουθοῦμεν ὅλοι μετ’ ὀδύνης καὶ προσευχόμεθα μετὰ θέρμης δι’ ὅσα κλυδωνίζουν τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Παραλλήλως, γινόμεθα ὅλοι μάρτυρες τοῦ λίαν χαμηλοῦ ἐπιπέδου ἐγκλήσεων καὶ ἀντεγκλήσεων μεταξὺ τῶν Πατριαρχείων πρεσβυτέρων καὶ νεωτέρων. Θλιβόμεθα καὶ ἀπογοητευόμεθα ἀπὸ τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον ἀμφότεραι αἱ πλευραὶ χειρίζονται τὸ ζήτημα καὶ διαχειρίζονται τὴν ἐξουσίαν ποὺ διαθέτουν. Ἀνταλλάσσουν τὰ ἴδια ἐπιχειρήματα περὶ πολιτικῆς ὑποστηρίξεως ἀπὸ τὸν Πούτιν ἢ τὸν Μπάιντεν, περὶ χρηματισμοῦ εἴτε εἰς ρούβλια εἴτε εἰς δολλάρια, περὶ ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν εἴτε εἰς Οὐκρανίαν εἴτε εἰς Ἀφρικὴν κ.ἄ. Δὲν κατανοοῦν ὅτι αὐτὴ ἡ τακτικὴ εἶναι ἀδιέξοδος; Ἢ μήπως αὐτὸ ἐπιδιώκεται, ἡ πόλωσις; Ἀκόμη καὶ ἂν δὲν εἶναι τὸ ἐπιδιωκτέον, ἐκεῖ ὁδεύει ἡ κατάστασις, ἂν δὲν ἔχη φθάσει ἤδη. Ἐμφανὴς εἶναι ἀφ’ ἑνὸς ἡ ἔλλειψις αὐτοκριτικῆς καὶ ἀφ’ ἑτέρου τὸ πραγματικὸν ἐνδιαφέρον διὰ τοὺς πιστούς. Ἑκάστη πλευρὰ ἰσχυρίζεται ὅτι ὅλα τὰ ἔχει τελέσει τέλεια καὶ μόνον μέλημά της εἶναι, ἐὰν ἐθίγησαν τὰ κεκτημένα ἢ ἐὰν μετεκινήθησαν κάποιοι πιστοὶ εἰς ἑτέραν δικαιοδοσίαν δίκην ψηφοφόρων! Κανεὶς εἰλικρινὴς διάλογος οὔτε οὐσιαστικὴ διάθεσις ἐξευρέσεως λύσεως. Τελικῶς προέχει ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων πού μυοῦνται εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, τὴν μόνην ἀλήθειαν, ἢ μόνη ἀλήθεια κατέστη ἡ σωτηρία τοῦ «κύρους» τῶν Πατριαρχείων, ἂν πλέον ἔχη ἀπομείνει ὀλίγον ἴχνος αὐτοσεβασμοῦ; Πάντως ἡ μέχρι στιγμῆς στάσις αὐτῶν μᾶλλον ἀπωθεῖ οἱονδήποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ προφανῶς σκανδαλίζει καὶ τοὺς νεοφύτους τῇ πίστει εἴτε ἐν Ἀφρικῇ εἴτε ἐν Οὐκρανίᾳ εἴτε ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ εἴτε ἀλλαχοῦ.

Δὲν τοὺς προβληματίζει μᾶλλον ἰδιαιτέρως ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «Οὐαὶ ὑμῖν, ὑποκριταί, ὅτι περιάγετε τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηρὰν ποιῆσαι ἕνα προσήλυτον, καὶ ὅταν γένηται, ποιεῖτε αὐτὸν υἱὸν γεέννης διπλότερον ὑμῶν» (Μτ 23,15). Ἂν τοὺς προβλημάτιζε τότε τὸ μὲν Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας θὰ παρεχώρει τὴν θέσιν του εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας, διὰ νὰ ἐργασθῆ εἰς τὴν Ἀφρικὴν ἀντιλαμβανόμενον τὰ λάθη του, τὸ δὲ Πατριαρχεῖον Μόσχας οὐδέποτε θὰ διενοεῖτο νὰ ἐπιφορτισθῆ αὐτὸ τὸ ἔργον ἀπὸ φόβον μήπως διαπράξη χειρότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἔχει πράξει τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας καὶ λήψεται διπλοῦν κρῖμα.

Δὲν ἀναφερόμεθα οὐδόλως εἰς τὸν αὐτοανακηρυχθέντα «συντονιστὴν τῆς οἰκουμένης», τὸ Φανάρι, διότι ἤδη ἔχει καταβάλει κάθε δυνατὴν προσ­πάθειαν διὰ νὰ ἀπηυδήσουν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι καὶ νὰ ἀναθεωροῦν τὴν σχέσιν τους μὲ τὴν Ἐκκλησίαν διερωτώμενοι «ἡ Ἐκκλησία εἶναι παίγνιο ἐξουσίας; Χῶρος σπατάλης καὶ πλουτισμοῦ; Ἢ μήπως ὅλαι αἱ θρησκεῖαι εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας καὶ ἔχομεν τὸν ἴδιον Θεὸν, εἰς τὸν ὁποῖον συμπροσευχόμεθα;». Τὸ Πατριαρχεῖον Κων/λεως συμπεριφέρεται μὲ τὴν ταυτότητα τοῦ «αὐτοκρατορικοῦ πατριαρχείου», ἀφοῦ δὲν ἔχει συνειδητοποιήσει ὅτι ἡ ἱστορία τοῦ ἔχει πλέον ἀποδώσει νέα ταυτότητα, ἐκείνης τοῦ «ἱεραποστολικοῦ πατριαρχείου». Τό Πατριαρχεῖον ὅμως ἀντὶ νὰ κάνη ἱεραποστολὴ προβαίνει εἰς δημοσίας σχέσεις, διότι ἀρνεῖται τὴν σύγχρονον κατάταξιν ἀπὸ τὴν ἱστορίαν. Ὅσον ἀρνεῖται ὅμως τὴν πραγματικὴν ταυτότητά του, τόσον τελεῖ εἰς μίαν κατάστασιν «ρευστότητος φύλου», διὰ νὰ χρησιμοποιήσωμεν κατ’ ἀναλογίαν τὴν τρέχουσαν γλῶσσαν, ποὺ δημιουργεῖ μίαν «διχασμένην προσωπικότητα». Ἡ κρίσις ταυτότητος θὰ ἀντιμετωπισθῆ μὲ τὴν ἀποδοχὴν τῆς νέας θέσεώς του (ὄχι εἰς τὰ δίπτυχα), ἀλλὰ εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον, ἀφοῦ ἀπεκδυθῆ τὰ ὀθωμανικὰ κατάλοιπα.

Τὸ παρὸν κείμενον ὅμως ἔχει σκοπὸν νὰ ἑστιάση ἀκριβῶς εἰς τὴν αὐτοκριτικὴν, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τὸ πρῶτον μέλημα τῶν Πατριαρχείων ἀλλὰ καὶ τὴν «μεταχείρισιν» τῶν προσηλύτων. Τὸ καύχημά των εἶναι ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία πορεύεται μὲ γνώμονα τὴν Ἱ. Παράδοσιν καὶ τὴν Συνοδικότητα. Πέραν ἀπὸ τὰς ἀρχιερατικάς μεγαλοστομίας καὶ τὰς ἀκαδημαϊκάς θεωρίας περὶ αὐτῶν, τί συμβαίνει εἰς τὴν πρᾶξιν. Πρὸ μηνὸς μὲ ἀφορμὴν τὰς διαδικασίας διὰ τὴν πλήρωσιν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν φιλοπατριαρχικὴν ἱστοσελίδα «Ἑξάψαλμος» τῆς 5ης Ἰανουαρίου 2022 τὸ ἀκόλουθον:

«Συνήθως καὶ σύμφωνα μὲ τὸ Τυπικὸ ἀκολουθεῖται ἡ ἑξῆς σειρά:

1. Ὁ Πατριάρχης εἰσηγεῖται καὶ ἐπιχειρηματολογεῖ πρὸς στήριξη τοῦ εἰσηγουμένου ὑποψηφίου καὶ οἱ Συνοδικοὶ ἐκφράζουν καὶ αὐτοὶ τὴν γνώμη τους γιὰ τὴν περίπτωση καὶ τὸ πρόσωπο καὶ συνήθως ὑπάρχει συναίνεση.

2. Ἐὰν πρόκειται γιὰ ἐκλογὴ ἰδιαίτερης σημασίας, ὁ Πατριάρχης πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς Συνοδικῆς Συνεδρίας, καλεῖ τοὺς Ἀρχιερεῖς σὲ εἰδικὴ Σύσκεψη, ἄνευ τοῦ Συνοδικοῦ γραφείου -Ἀρχιγραμματέως καὶ Ὑπογραμματέως- κατὰ τὴν ὁποία καὶ πάλι εἰσηγεῖται μετ’ ἐπιχειρημάτων καὶ ἀκούει τὶς τοποθετήσεις τῶν Συνοδικῶν καὶ ἐὰν διακρίνει πλειοψηφία ἀκολουθεῖ ἡ ἐκλογή.

3. Ἐὰν νοιώθει ὁ Πατριάρχης ὅτι θὰ ὑπάρξουν ἀντιδράσεις γιὰ τὸν πρὸς προαγωγὴ ὑποψήφιο, καλεῖ τοὺς Ἀρχιερεῖς κατὰ σειρὰν σὲ κατ’ ἰδίαν ἐπικοινωνία πρὸς διάσκεψη καὶ στὴ συνέχεια ἀποφασίζει, ἐὰν θὰ προβεῖ ἡ Σύνοδος σὲ ἐκλογή, ἀναλόγως πρὸς τὶς ἀντιδράσεις ποὺ ὑπάρχουν καὶ τὶς διαφορετικὲς γνῶμες τῶν Συνοδικῶν.

4. Ἡ ἐκλογὴ γίνεται στὸν Πατριαρχικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, μὲ ἱεροτελεστία, παρουσίᾳ ὅλων τῶν Συνοδικῶν μελῶν, πλὴν τοῦ Πατριάρχου».

Θὰ εὐχόμεθα αὐτὰ νὰ διαψευσθοῦν, ἀλλὰ ὅταν συμβαίνουν ἀκόμη χειρότερα, ὅπως τὰ λεγόμενα «σύμψηφα» κατὰ τὴν πρόσφατον «ἐκλογὴν» τοῦ Σεβ. Κρήτης, δὲν εἶναι πλέον ἀναγκαῖον. Ἐσκανδαλίσθησαν ὅλοι μὲ τὰ «σύμψηφα», ὅταν ὅμως ἡ ὅλη διαδικασία δὲν εἶναι ἁπλῶς ἀντισυνοδικὴ, ἀλλὰ ἀντιαγιοπνευματική! Τὸ Πανάγιον Πνεῦμα ἔχει ἐξοβελισθῆ καὶ εἰς τὴν θέσιν Αὐτοῦ ἔχουν θεοποιήσει μεθόδους πού ὁ Ρῶσος Ρασπούτιν θὰ ζήλευε! Μάλιστα αὐτὸ θεωρεῖται ὡς τὸ «Τυπικό»! Ποίαν διάστασιν, δηλαδὴ δύναται νὰ ἔχη τὸ «ἄτυπον», ὅταν εἶναι γνωστὸν ὅτι εἰς τὸν ἀνθρώπινον παράγοντα εἰσχωροῦν πολλά, ὅταν ἤδη τὸ «Τυπικὸν» εἶναι διαδικασίαι «κομματικοῦ γραφείου» (διὰ νὰ τὸ διατυπώσωμεν ὅσο τὸ δυνατὸν πλέον πολιτισμένα γίνεται); Δὲν χρειάζεται νὰ ἀναλύσωμεν ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ ρίζα τῶν περισσοτέρων δεινῶν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Αὐτὸ ποὺ ὀφείλομεν νὰ ἐπισημάνωμεν εἶναι τὰς ἐπιπτώσεις ποὺ ἔχει αὐτὸ εἰς τὸ ποίμνιον. Δὲν εἶναι μόνον ὅτι καθίστανται Ἐπίσκοποι ἄνθρωποι ἀκατάλληλοι διὰ διαποίμανσιν, διότι κριτήριον ἀναδείξεώς των εἶναι τὸ ποῖος εἶναι ἀρεστὸς εἰς τὸν «Πάπαν τῆς Ἀνατολῆς», ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ ὑποφέρη τὸ ποίμνιον, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀντίκτυπος εἰς τοὺς πιστούς. Δὲν θὰ κλονισθῆ ἡ ἐμπιστοσύνη εἰς τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας ἂν ὄχι αὐτὴ ταύτη ἡ πίστις των, ὅταν δὲν εἶναι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ποὺ ἀναδεικνύει τὸν ἐκλεκτόν, ὡς τὸν Ἀπ. Ματθίαν, ἀλλὰ ἡ ἀνθρωπίνη ἰδιοτέλεια; Καὶ δὲν ἐξαιροῦμεν κανένα Πατριαρχεῖον, ἀπὸ τὰ ἐμπλεκόμενα, διότι καὶ τὰ ὑπόλοιπα παρόμοια δείγματα ἔχουν δώσει. Ἂν τὸ Πατριαρχεῖον πού θέλει νά εἶναι «πρῶτο» λειτουργεῖ ὑπ’ αὐτάς τὰς προϋποθέσεις, ποῖον εἶναι τὸ ὑπόδειγμα τῶν πιστῶν; Διατί ἀποροῦν ὅτι προσχωροῦν πιστοὶ εἰς τὴν Ἐξαρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας εἰς Ἀφρικὴν, ὅταν οἱ ἴδιοι ἔχουν διδάξει εἰς αὐτοὺς ὅτι «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα» ἀκόμη καὶ ὅταν αὐτὰ ἀναιροῦν κάθε θεμέλιον συνοδικότητος καὶ παραβαίνουν κάθε Ἱ. Κανόνα Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Οἱ «πρῶ­τοι» διδάξαντες ἐγκαλοῦν τοὺς μαθητάς;

Πλεὸν καταφανές τῆς ἀλλοτριώσεως ποὺ ἔχει συντελεσθῆ εἰς τοὺς προσερχομένους εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύσκολα ἀλλὰ ἁγνὰ μέρη εἶναι τὸ ἀκόλουθον περιστατικὸν ποὺ μνημονεύει ὁ ἴδιος ὁ Σεβ. Καμερούν, εἰς πρόσφατον δημοσιευθεῖσαν ἐπιστολήν του πρὸς τὸν Μητροπολίτην Κλὶν κ. Λεωνίδα, τὸν Ἔξαρχον τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας:

«Πρὶν τρία χρόνια ἕνας ἔγγαμος κληρικός μου ἡλικιωμένος ζήτησε ἀπὸ ἕναν νεώτερο κληρικό μου ἐπίσης, ὁ ὁποῖος χειρίζονταν τὸ διαδίκτυο, νὰ τοῦ βρεῖ μὲ τὸ ἀζημίωτο μία Ἀρχιερατικὴ στολή.

Ὁ νεώτερος κληρικὸς ἀμέσως, μέσῳ τοῦ Facebook ἄρχισε νὰ κάνει αἰτήματα φιλίας σὲ Ρώσσους κληρικοὺς καὶ σὲ λίγες ἡμέρες σὲ κάποιες συζητήσεις μὲ τοὺς φίλους του κληρικοὺς ἐκ Ρωσσίας ἄρχισε νὰ ἐρωτᾶ, ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ προμηθευτεῖ μία πλήρη Ἀρχιερατικὴ στολή, διότι ὅλοι οἱ κληρικοὶ τῆς Μητροπόλεως Καμερούν εἶχαν συνεισφέρει ἕνα ποσὸ νὰ ἀγοραστεῖ μία Ἀρχιερατικὴ στολὴ, ἡ ὁποία θὰ ἦταν τὸ δῶρο-ἔκπληξη πρὸς τὸν Ἐπίσκοπό τους τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του.

Οἱ Ρῶσσοι Ἱερεῖς εἶδαν μὲ συμπάθεια τὸ «αἴτημα τῶν ἱερέων τοῦ Καμερούν» καὶ εἶπαν: «θὰ σᾶς τὴν κάνουμε ἐμεῖς δῶρο κρατῆστε τὰ χρήματά σας».

Μετὰ μερικὲς ἡμέρες ὁ νεώτερος κληρικὸς παρέλαβε τὴν Ἀρχιερατικὴ Στολὴ καὶ τὴν παρέδωσε στὸν μεγαλύτερο Κληρικὸ, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶχε δώσει τὴν παραγγελία καὶ ὁ ὁποῖος τοῦ ἀπέδωσε τὸ συμφωνηθὲν ποσόν.

Μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες μὲ πληροφόρησαν ὅτι, ὁ μεγαλύτερος κληρικὸς συνάντησε ἕνα αὐτοαποκαλούμενο «Πατριάρχη τῆς Ἀφρικῆς», ὁ ὁποῖος ἐτέλεσε τὴν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονία τοῦ ἐγγάμου ἱερέως καὶ ὁ μὲν χειροτονῶν «Πατριάρχης τῆς Ἀφρικῆς» φοροῦσε λειτουργικὰ ἄμφια τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ λειτουργοῦσε ὡς Καθολικὸς, ὁ δὲ χειροτονούμενος ἐφόρεσε τὴν Ρωσσικὴ Ἀρχιερατικὴ στολή.

Ἦταν ὄντως μία ἔκπληξη γιὰ τὴν ἑορτή μου !

Ὅταν τὸν προσκάλεσα νὰ ἔλθει νὰ μοῦ ἐξηγήσει τί ἦταν αὐτὸ πού ἔκανε μοῦ δήλωσε ὅτι: « ἦταν δυσαρεστημένος μαζί μου καὶ μίας καὶ ὅλοι λένε ὅτι θὰ ἔλθουν οἱ Ρῶσσοι στὴν Ἀφρικὴ, θὰ ἤθελε νὰ τὸν βροῦν Ἐπίσκοπο καὶ ὄχι ἁπλὸ ἱερέα». Περιττὸ νὰ συμπληρώσω ὅτι ἀπὸ τὴν ἑπομένη ἄρχισε νὰ χειροτονεῖ «ἱερεῖς» καὶ «διακόνους» συγκροτώντας δική του «Ἐκκλησία», ἡ ὁποία δηλώνει Ὀρθόδοξη καὶ ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας. Πιστεύω ὅτι μὲ τὸ ἁπλὸ αὐτὸ παράδειγμα μπορεῖτε νὰ καταλάβετε ἀρκετά».

Ὁ Σεβ. Καμερούν χρησιμοποιεῖ αὐτὸ τὸ περιστατικόν, ποὺ δὲν εἶναι τὸ μοναδικόν, διὰ νὰ καταδείξη κατὰ τὴν γνώμην του πόσον κακὸν προκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Δὲν ἀντιλαμβάνεται ὅμως ὅτι αὐτὸ ἐπιστρέφει ὡς «μπούμερανγκ» ἐναντίον τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας. Κατὰ πρῶτον, τὸ συμβὰν ἀποδεικνύει ὅτι ἔχει μεταφερθῆ εἰς τὸν ἀγεώργητον ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου ἡ νοσηρὰ νοοτροπία τῆς δωροληψίας μεταξὺ κλήρου καὶ Ἀρχιερέων. Δὲν ἔχουν τροφήν, δὲν ἔχουν ὕδωρ, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν τὰ χρήματα, διὰ νὰ κάνουν δῶρον εἰς τὸν Μητροπολίτην; Κατὰ δεύτερον, καθίσταται πασιφανὲς ὅτι ἔχει ἐπικρατήσει μία «πνευματικὴ ἀσθένεια» Ἐπισκοπομονισμοῦ. Καθὼς ὁ Ἐπίσκοπος προβάλλεται ἐσφαλμένα ὡς ἡ ὑπεράρχιος ἀρχή, ὡς ὁ προσκυνούμενος ὑπὸ πάντων, ὡς ὁ λαμπροστόλιστος, ὅτι «αὐτὸς εἶναι καὶ κανένας ἄλλος», ὅλοι θέλουν νὰ γίνουν Ἐπίσκοποι / Πατριάρχαι, δὲν τοὺς ἀρκεῖ ὅτι εἶναι ἱερεῖς τοῦ Ὑψίστου καὶ λαμβάνουν εἰς χεῖρας των τὸν ἴδιον τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ! Εἶναι βεβαίως σφάλμα καὶ κακῶς ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας τοὺς δέχεται. Ποῖος τοὺς ἐδίδαξεν αὐτά, οἱ Ρῶσοι πρὶν ἔλθουν εἰς τὴν Ἀφρικήν; Ἢ μᾶλλον ὅσοι «ξεχείλωσαν» τὴν θεολογίαν καὶ προέβαλον ὑπὲρ τοῦ Κων/λεως ἕνα κείμενον, εἰς τὸ ὁποῖον ἀναφέρεται ὅτι «ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶναι ζῶσα εἰκὼν τοῦ Θεοῦ»; Δὲν ἀνέγνωσαν ποτὲ τὸ τοῦ Ἀπ. Πέτρου:

«Τοὺς πρεσβυτέρους σᾶς παρακαλῶ ἐγὼ ὁ συμπρεσβύτερος… Ποιμάνετε τὸ ποίμνιο τοῦ Θεοῦ, ἀσκώντας διαποίμανσι ὄχι σὰν ἀγγαρεία, ἀλλὰ προθύμως, οὔτε αἰσχροκερδῶς, ἀλλ’ ἀνιδιοτελῶς, οὔτε ὡς καταδυναστευταὶ ἐκείνων, ἀλλὰ συμπεριφερόμενοι ὡς ὅμοιοι πρὸς τὸ ποίμνιο» (Β΄ Πέτρου 5, 1-3, μτφ. Ν. Σωτηροπούλου).

Βεβαίως, ὑπάρχουν καὶ γνήσιοι ἱεραπόστολοι καὶ ποιμαινόμενοι ποὺ δὲν συγκαταλέγονται εἰς τὰ παρατεθέντα. Δὲν ἀκυρώνομεν τὸν ἀγῶνα ὅλων. Ὡστόσον, τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι ὅμως αἱ μεμονωμέναι περιπτώσεις, ἀλλὰ ὅτι ὅλον τὸ «πατριαρχικὸν σύστημα» πάσχει καὶ πάσχει ἀπὸ τὴν «κεφαλὴν» ὥς τὰ θεμέλια. Συνελόντι εἰπεῖν, πρὸς τοὺς ἐμπλεκομένους εἰς τὰς περιπετείας δικαιοδοσιῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἁρμόζει τὸ θυμόσοφον «δύο ὑποζύγια ἐμάλωναν εἰς ξένον ἀχυρῶνα» καὶ τοῦτο, διότι ὄχι μόνον ἡ Ἐκκλησία ἀνήκει εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ ἐπιδίδονται εἰς διαμάχην διὰ τὰς ἐκτάσεις καὶ ὄχι διὰ τὴν ποιμαντικήν. Ἡ πνευματικότης θὰ νικήση καὶ ὄχι τὰ προνόμια. Ἂς ἔχη ὅσην κοσμικὴν ὑποστήριξιν θέλει ὁ ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιος, ἂν δὲν ἔχη τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχει τίποτε. Τὰ Πατριαρχεῖα ὅμως ἐμμένουν νὰ διδάσκουν τοὺς ἀνθρώπους ὅτι τὸ νόμιμον καὶ τὸ ἠθικὸν δὲν ταυτίζονται! Ἡ Πανορθόδοξος εἶναι ἀναγκαία ὄχι ἁπλῶς, διὰ νὰ λύση τὰ ζητήματα ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὰς αὐθαιρεσίας, ἀλλὰ πρωτίστως διὰ νὰ συζητήση τὸ πῶς ἡ αὐθαιρεσία ἀνερματίστων «πρωτειομανῶν» κατέστη ἐκκλησιαστικὴ διδαχή!

Ορθόδοξος Τύπος