Πάντοτε μὲ ὁδηγὸν τὴν ἀλήθειαν

 

Πάντοτε μὲ ὁδηγὸν τὴν ἀλήθειαν

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στὴ δύσκολη καὶ ὑποκριτικὴ ἐποχὴ μας χάσαμε τὴν ἀλήθεια. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἐξοικειωθεῖ σὲ μεγάλο βαθμὸ μὲ τὸ ψέμα καὶ κάποτε πιστεύουν, ἀπὸ τὴν πολλὴ χρήση, ὅτι εἶναι ἀλήθεια. Ψεύδονται καὶ σὲ γνωστοὺς καὶ σὲ ἀγνώστους, χωρὶς τὸν παραμικρὸ ἔλεγχο τῆς συνείδησής του. Μερικοὶ μάλιστα δικαιολογοῦν τὴν ψευδολογία τους ἐπικαλούμενοι τὸ τί κάνουν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι στὴν καθημερινή τους ζωή.

Εἶναι πολλὲς οἱ αἰτίες ποὺ οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν τὸ ψέμα. Ἐνδεικτικὰ σημειώνουμε μερικές. Ὅταν ἡ ἀλήθεια τοὺς μειώνει. Γιὰ ἐξυπηρέτηση συμφερόντων. Γιὰ κάλυψη προσωπικῶν ἐπιδιώξεων, ποὺ δὲν εἶναι κοινὰ ἀποδεκτές. Γιὰ νὰ ἀμυνθοῦν γιὰ ἀδικίες ποὺ ἔκαναν. Γιὰ συγκάλυψη παράνομων καὶ ἀνήθικων πράξεων. Ὅταν γίνονται συνήγοροι ἄδικων καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων. Ὅταν ἐπιδιώκουν τὴν προβολὴ καὶ εἶναι φιλόδοξοι καὶ πολλὲς ἄλλες.

Στοὺς ἀνθρώπους τοῦ ψεύδους δὲν ἔχεις τίποτα νὰ θαυμάσεις στὴ ζωή τους. Ἡ συμπεριφορὰ τους εἶναι πάντα ἀπωθητική. Τὸ λόγια τους εἶναι προκλητικὰ καὶ οἱ σκέψεις τους εἶναι παράλογες. Βγάζουν συμπεράσματα γιὰ πρόσωπα καὶ πρά­γματα, ποὺ δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν πραγματικότητα.

Ὅμως τὸ ἐνδιαφέρον μας πρέπει νὰ στραφεῖ στοὺς ἀν­θρώπους ποὺ ὑποστηρίζουν πάντα τὴν ἀλήθεια καὶ σταθερὰ ἀποφεύγουν τὸ ψέμα, γιατί εἶναι χριστιανοὶ καὶ τὸ θεωροῦν μεγάλη ἁμαρτία. Πρόκειται γιὰ ἐνάρετους ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀδιαφοροῦν γιὰ τά ὅσα γίνονται στὴν κοινωνία καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς ἀλήθειας παντοῦ. Κινοῦνται πάντα μὲ ἥσυχη τὴ συνείδησή τους, χωρὶς νὰ ὑποχωροῦν στὰ βέλη τῶν ἀνθρώπων τοῦ ψεύδους καὶ τῆς συκοφαντίας.

Χρησιμοποιώντας τὴν πολύτιμη ἐμπειρία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια πῶς κινοῦνται οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀλήθειας καὶ ποιὰ εἶναι τὰ πνευματικά τους κατορθώματα καὶ τί ἐπίδραση ἀσκοῦν στὴν κοινωνία. Εἶναι λοιπὸν δυνατοὶ καὶ ἀνώτεροι πνευματικά. Ἔχουν μεγάλη ἀρετή. Ὁ λόγος τους εἶναι καθαρὸς καὶ γυμνός. Διακρίνεται γιὰ τὴν ὀμορφιά του. Ἔχουν ἐσωτερικὴ γαλήνη καὶ ἀδιαφοροῦν στὶς ἀντιδράσεις τῶν ἐχθρῶν τους. Δὲν κρύβονται ἀπὸ κανένα, δὲν φοβοῦνται τὸν κίνδυνο, δὲν ἐπιθυμοῦν τὴ δόξα καὶ δὲν ταυτίζουν τὸν ἑαυτό τους μὲ τὰ κοινὰ καὶ ἀνθρώπινα. Εἶναι πέρα καὶ πάνω ἀπὸ αὐτά. Μένουν ἐπίσης ἀκατάβλητοι στὶς συκοφαντίες, ἐνῷ ὑπερασπίζονται μὲ παρρησία καὶ χωρὶς φόβο ἐκείνους ποὺ ἀδικοῦνται.

Ἡ ἀλήθεια χρησιμοποιεῖ λίγα λόγια καὶ νικᾶ τοὺς ψεῦτες καὶ συκοφάντες. Τὸ ψέμα χρησιμοποιεῖ ἄπειρα λόγια καὶ ἀποδυναμώνεται. Ἡ ἀλήθεια ὅσο πολεμεῖται, τόσο λάμπει. Τὸ ψέμα μὲ τὸν πληθωρικὸ λόγο αὐτοκαταστρέφται.

«Ἡ ὀμορφιὰ τῆς ἀλήθειας θέλει νὰ στηρίζεται πάνω στὶς πράξεις», λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι μόνο λόγος. Εἶναι καὶ στάση ἀπέναντι σὲ κάποιο γεγονός, ἡ ὁποία διακρίνεται ἀπὸ σταθερότητα στὴν περιγραφὴ καὶ ἀνωτερότητα στὴν ἀντιμετώπιση.

Ὁ ἐργάτης τῆς ἀλήθειας δὲν περιορίζεται στὸ παρὸν καὶ δὲν περιμένει ἀμέσως τὴν ὁποιαδήποτε ἀμοιβή. Δὲν εἶναι ἰδιοτελής. Εἶναι ἐθελοντὴς πού ἔχει ἀναφορὰ στὸ Θεό. Δὲν ἀνυπομονεῖ, οὔτε προετοιμάζεται γιὰ κάτι. Διακονεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ μέχρι ἐκεῖ. Καὶ πάντα γιὰ τοὺς ἄλλους καὶ ποτὲ γιὰ τὸν ἑαυτό του.

Ἕνας συνειδητὸς χριστιανὸς εἶναι ὁπωσδήποτε φίλος τῆς ἀλήθειας. Εἶναι καθαρός, σα­φὴς καὶ λαμπερός. Εἶναι τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ ἐλπίδα τῆς κοινωνίας.

Ορθόδοξος Τύπος