Είναι αληθές ότι, ο Δημιουργός του Σύμπαντος Κόσμου, αφού από το μηδέν «εποίησε» τα πάντα, τα αόρατα και τα ορατά, τον Ουρανό και την Γη, στο τέλος έπλασε τον Άνθρωπο, με ιδιαιτέρα φροντίδα, ως ψυχοσωματική οντότητα!
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ο Άνθρωπος επλάσθηκε
από τον Θεόν, την έκτη ημέρα της Δημιουργίας, σύμφωνα προς την Θεόπνευστη
Αγιογραφική διήγηση, όπως την καταγράφει στο πρώτο κεφάλαιο του πρώτου Βιβλίου
της Αγίας Γραφής, δηλαδή του βιβλίου της Γενέσεως, ο προφήτης Μωϋσής, αμέσως
μετά την Δημιουργία του χερσαίου ζωϊκού βασιλείου, αφού προηγουμένως, είχε
διαμορφωθή από τον Πάνσοφο Πατέρα και Παντοκράτορα η γήϊνη πραγματικότητα!
Η θέση του Ανθρώπου ωρίσθηκε αγαπητικά και
τιμητικά από τον Θεόν, να είναι αυθεντική και κυβερνητική
επάνω στην γήϊνη υλική Δημιουργία, τόσο στα φυσικά φαινόμενα (π.χ. καιρικές
συνθήκες, φωτιά) όσο και στην χλωρίδα και την πανίδα (δηλαδή, στα φυτά και τα
ζώα)! Άλλωστε, μόνο ο Άνθρωπος, πέρα από το υλικό σώμα, έλαβε ως ανεκτίμητη
δωρεά, από τον Θείο Δημιουργό, και την Αθάνατη λογική ψυχή εμπλουτισμένη με
ιδιαίτερα χαρίσματα, σε σχετικό βέβαια βαθμό, όπως το αυτεξούσιο
(δηλαδή, την δυνατότητα της ελευθέρας επιλογής), την διακυβέρνηση και διοίκηση
των επιγείων κτισμάτων, την δημιουργική δυνατότητα, την λογική επικοινωνία και
την προστασία των υπολοίπων δημιουργημάτων!
Όσο ο Άνθρωπος ήταν υπάκουος στα Θεσπίσματα και
τις Εντολές του Θεού, τα πάντα εξελίσσοντο ευλογημένα και αρμονικά, μέσα στον
γήϊνο Παράδεισο της Εδέμ! Όταν, όμως, ο Άνθρωπος αποφάσισε να παραβή τους
Νόμους και να παραβιάσει την Εντολή του Θεού, τότε και ολόκληρη η υλική
Δημιουργία επαναστάτησε εναντίον τού παραβάτη, και εισέβαλε στον γήϊνο κόσμο, ο
ανθρωποκτόνος διάβολος και η πολυειδής κακοδαιμονία…
Βέβαια, ο Πανάγαθος Θεός, δεν εστέρησε τον
Άνθρωπο από τα χαρίσματα που αναφέραμε προηγουμένως. Απλά επέτρεψε, ο
καταπατητής της Θείας Εντολής Του, να υποστή τις συνέπειες της κακής επιλογής
του και ως εκ τούτου, εξασθένησαν οι δυνατότητες του Ανθρώπου, και την θέση της
ζωής και της αθανασίας κατέλαβε η φυσιολογική φθορά και ο βιολογικός
θάνατος…
Φυσικό, επομένως, ήταν και είναι, ο Άνθρωπος
όσο υπάρχει εις αυτόν τον Πλανήτη και μέχρι το βιολογικό του τέλος, να
κυριαρχεί στα υπόλοιπα υλικά δημιουργήματα άρα και στα ζώα, με πολύ
περιωρισμένες, δυστυχώς, δυνατότητες στα φυσικά και καιρικά φαινόμενα…
Μετά την ανωτέρω πολύ περιληπτική αναφορά και
τοποθέτηση αντιλαμβανόμεθα ότι, εάν στην νέα κατάσταση, την μεταπτωτική
όπως ορθά χαρακτηρίζεται, επιθυμούμε να βαδίζωμε (έστω και εκ των υστέρων…)
σύμφωνα με τα Εντάλματα του Θεού, οφείλομε να αγαπάμε και να προστατεύωμε όλα
τα υλικά δημιουργήματα, ακόμη και το τελευταίο φυλλαράκι, πολύ δε περισσότερο
τα οικόσιτα ζώα!
Άρα, αγάπη και φροντίδα στα ζωάκια και μάλιστα
σ’ αυτά που αναλαμβάνομε υπό την προστασία μας (π.χ. ωδικά πτηνά, γατάκια,
σκυλάκια, κ.τ.λ)!
Αλλά μέχρις εκεί !!
Αυτό σημαίνει ότι, π ο τ έ τα ζώα δεν τα εξομοιώνομε με τους
Ανθρώπους και δεν τα συγκρίνομε μ’ Αυτούς!
Τα ζώα, όσο φιλικά και εάν διάκεινται προς τον
Άνθρωπο και όσα και αν προσφέρουν σ’ Αυτόν, αυτό είναι
διατεταγμένα να κάνουν από την φύση και το ένστικτό τους! ΔΕΝ έχουν
αθάνατη ψυχή και προορισμός τους είναι, αφού γιά κάποιο χρονικό διάστημα
υπηρετήσουν τον Άνθρωπο, να πεθάνουν.
Ο Άνθρωπος, αντίθετα, έχει ως δωρεά από τον Φιλάνθρωπο Πλάστη και Δημιουργό του,
την προωρισμένη να ζει στην αιωνιότητα Ψυχή, και υφίσταται ένα απλό
βιολογικό, σωματικό και προσωρινό θάνατο. Και ασφαλώς αυτός ο ανθρώπινος
θάνατος είναι προσωρινός, διότι την Μεγαλώνυμη ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας θα
αναστηθούν τα σώματα «των απ’ αιώνος κεκοιμημένων» και θα ενωθούν με τις
αθάνατες ψυχές τους, γιά να ζήσουν αιώνια με τον Τρισυπόστατον Θεόν ή να
κατακριθούν, ανάλογα με τα πεπραγμένα του καθ’ ενός εις την παρούσα γήϊνη
πραγματικότητα.
Από τα προηγούμενα γίνεται σαφέστατο ότι, ο
κάθε Άνθρωπος αποτελεί μία υπεραξία (!!),
μπροστά στην οποία ολόκληρο το υλικό Σύμπαν είναι μηδαμινό, εν αντιθέσει
προς τα ζώα, που έχουν ημερομηνία λήξεως.
Δυστυχώς, όμως, επειδή κατά συντριπτική
πλειοψηφία έχομε απομακρυνθή από τον Αληθινόν Θεόν, έχομε συγχρόνως χάσει και
την αίσθηση της προσωπικής υπεραξίας μας και εκπέσαμε στην τραγική
κατάσταση, που τρείς χιλιάδες χρόνια πριν είχε αποτυπώσει με θαυμαστή ενάργεια
ο Μέγας Προφήτης και Βασιλεύς Δαυΐδ: «Ἄνθρωπος ἐν
τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς»
(Ψαλμ.ΜΗ'13')!!!
Εξ’ αιτίας αυτής της αποστασίας, διαπιστώνομε
κάθε στιγμή, την απαξία και αδιαφορία και ασέβεια και εχθρότητα προς την
Ανθρώπινη ύπαρξη, και αντίθετα, μία ζωοφιλία που έχει εξελιχθή (κυρίως στις
Δυτικές και δήθεν προοδευτικές Κοινωνίες) κυριολεκτικά σε «ζωολατρεία»...
Τα παραδείγματα είναι καθημερινά και πάμπολλα…
Ενδεικτικά και ακροθιγώς αναφερόμεθα και σημειώνομε:
- Η κακοποίηση ενός ζώου, που είναι κατακριτέα
από όλους, πολλές φορές επιφέρει όχι μόνο την κατακραυγή των δήθεν
«φιλοζωϊκών» οργανώσεων, αλλά και μεγάλες ποινές. Η απάνθρωπη δολοφονία των ανθρωπίνων εμβρύων, από ποιούς φορείς και πότε
καταδικάσθηκε;;; Όχι μόνο δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα, οι
κακουργηματικές εκτρώσεις χαρακτηρίζονται ως «κατακτημένο δικαίωμα»…
- Η επίθεση ενός ανθρώπου προς ένα ζώο
(δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη), γίνεται πρώτη είδηση στα Μ.Μ.Ε. και
πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, και ο ένοχος περιλούζεται με τα χειρότερα
«κοσμητικά επίθετα» και πάραυτα καταδικάζεται σε εξόντωση και ολοθρεμό… Η
αιφνίδια και απρόσμενη επίθεση εξαγριωμένου ζώου κατά ανθρώπου ή δεν
αποτελεί είδηση ή γράφεται στα πολύ ψιλά των εφημερίδων, και πάντοτε
έχει όλες τις δικαιολογίες και την συμπάθεια των κατ’ επάγγελμα «φιλοζώων»
υποστηρικτών…
- Ο συλληφθείς ένοχος βιαιοπραγίας ή θανατώσεως
ενός ζώου όχι μόνο διασύρεται ως ο χειρότερος εγκληματίας, αλλά και σύρεται
βιαίως στα δικαστήρια και καταδικάζεται (βάσει μάλιστα των νεωτέρων νόμων) σε
βαρύτατες ποινές. Οι ιδιοκτήτες, αντίθετα, ενός αφύλακτου και αφηνιασμένου ζώου
που επιτίθεται και σκοτώνει ένα ανέμελο παιδάκι ή τραυματίζει βαρύτατα κάποιον
περαστικό, παραμένουν και προστατεύονται στην αφάνεια, και αν ποτέ
οδηγηθούν στα δικαστήρια όχι μόνον δεν εκτίθενται τα ονόματα τους, αλλά και οι
ποινές που τους επιβάλλονται, εν σχέσει με την κατασπάραξη ενός μικρού
παιδιού από το μανιασμένο ζώο τους, είναι ελαφρότατες…
- Ο δεχόμενος αιφνίδια επίθεση και τραυματισμό
από ανεξέλεγκτα επιθετικό ζώο, εάν τολμήσει και αντεπιτεθή και το κτυπήσει
θανάσιμα, θα δεχθή και δεύτερη πιο άγρια και απάνθρωπη επίθεση όχι μόνο
από τα αφεντικά του συγκεκριμένου ζώου, αλλά και από όλες τις φιλοζωϊκές
οργανώσεις… Εν συνεχεία, μάλιστα, θα υποβληθούν και μηνύσεις εναντίον του, και
όχι μόνο θα καταλήξει τραυματισμένος στο Νοσοκομείο, αλλά συγχρόνως, κατά το
κοινώς λεγόμενο… «την έβαψε»…
Μετά από τα ανωτέρω, όλως ενδεικτικά, είναι βέβαιο
ότι, ως Άνθρωποι, έχομε χάσει και το τελευταίο κριτήριο λογικής… Όσο, μάλιστα,
πιο πολιτισμένοι νομίζομε ότι είμεθα, τόσο χειρότερα τα πράγματα… Στις
περισσότερο πλούσιες Χώρες του Πλανήτη, θεωρούνται, γιά παράδειγμα, ως στοιχεία
πολιτισμικής προόδου τα πολυτελέστατα σπιτάκια-παλατάκια που κατασκευάζονται γιά τα κατοικίδια ζώα, ακόμη
και οι υπερπολυτελείς τάφοι, με δακρύβρεκτες επιγραφές σε ειδικά
Νεκροταφεία ζώων…! Ταυτόχρονα,
όμως, στις ίδιες «πολιτισμένες» Κοινωνίες, θυσιάζονται ανερυθρίαστα ανθρώπινες
ζωές μέσα από τις εκτρώσεις… Προς τούτοις, σε όλα τα Κράτη της Γης, Άνθρωποι πεθαίνουν εξαθλιωμένοι
από την πείνα ή εργάζονται κάτω από φοβερές συνθήκες (ακόμη και μικρά παιδιά…), σε βαρύτατες και
ανθυγιεινές εργασίες… Επί πλέον, ανάλγητα και απάνθρωπα, τα Ανθρώπινα θύματα
των Καταστροφικών Πολέμων χαρακτηρίζονται ως «μαλακοί στόχοι»…
Ευρισκόμεθα ή δεν ευρισκόμεθα στην επικίνδυνη
και καταστροφική τσουλήθρα μιάς ανεξέλεγκτης τρέλλας;;; Οδηγούμεθα ή όχι σε ένα
φοβερό και σκοτεινό θανατερό αδιέξοδο, χωρίς Θεό και πραγματική ελπίδα;;;
Ας σοβαρευθούμε, ας σκεφθούμε σωστά και ας ανακάμψωμε τάχιστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου