ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΙΣ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΔΕΣΣΗΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΙ Ι. ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
Στην αγιοκατάταξη
του μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρού Καλλινίκου
(1919-1984) προχώρησε στις 23 Ιουνίου του 2020 η Αγία και Ιερά Σύνοδος του
Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας οι καμπάνες των ενοριών
της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης ήχησαν χαρμόσυνα, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης
Εδέσσης κ. Ιωήλ, κληρικοί και πιστοί της Ι. Μητροπόλεως έψαλλαν ενώπιον του
τάφου του νέου αγίου της Εκκλησίας το Απολυτίκιον, το Κοντάκιον και το
Μεγαλυνάριόν του.
Ο εν αγίοις
Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας Καλλίνικος (κατά κόσμον Δημήτριος)
Πούλος γεννήθηκε στο χωριό Σιταράλωνα Αγρινίου στις 26 Ιανουαρίου 1919 από
ευσεβείς γονείς. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θερμού με άριστες επιδόσεις και
εισήχθη στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αρίστευσε στις πτυχιακές
εξετάσεις με προοπτικές πανεπιστημιακής προώθησης (1942). Προκειμένου να
προσφέρει στην τοπική Εκκλησία εργάσθηκε ως Γραμματέας της Ιεράς Μητροπόλεως
Αιτωλίας και Ακαρνανίας πλησίον του μακαριστού Μητροπολίτου Ιεροθέου μέχρι το
1946 κηρύττοντας παράλληλα στον λαό του Μεσολογγίου.
Το 1946 και σε
ηλικία 27 ετών κατετάγη στις Δυνάμεις Καταδρομών (ΛΟΚ) και υπηρέτησε με
πατριωτισμό και παροιμιώδη θρησκευτικό ζήλο μέχρι τον Απρίλιο του 1949.
Επιστρέφοντας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντα του
Γραμματέως και λαϊκού ιεροκήρυκος σε όλη την επαρχία.
Εκάρη μοναχός
στις 23 Νοεμβρίου 1957 στην Ιερά Μονή Μυρτιάς με το όνομα Καλλίνικος και την
επομένη χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ι. Μ. Ναό Αγ. Σπυρίδωνος Μεσολογγίου από
τον κατά σάρκα αδελφό του Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο. Την 1η
Δεκεμβρίου του ιδίου έτους χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και προχειρίσθηκε
Αρχιμανδρίτης. Μετά από 25ετή διακονία στην Ι. Μητρόπολη Αιτωλίας εξελέγη
Μητροπολίτης Εδέσσης και Πέλλης στις 24 Ιουνίου 1967 και την επομένη
χειροτονήθηκε στον Ι.Ν. Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου Αθηνών. Αγωνίσθηκε για τον
καταρτισμό των κληρικών της Ι. Μητροπόλεώς του διοργανώνοντας συνέδρια και
ιερατικές συνάξεις. Περιόδευσε ακούραστα την Αρχιερατική του περιφέρεια και
φρόντισε ιδιαίτερα για τις χειροτονίες νέων κληρικών, το κήρυγμα και την ιερά
εξομολόγηση. Ανέδειξε επίσης τις τοπικές αγίες, Νεομάρτυρα Χρυσή και μάρτυρα
Βάσσα την Εδεσσαία. Ίδρυσε Οικοτροφείο για την σπουδάζουσα νεολαία και
Γηροκομείο για τους ηλικιωμένους. Προέβαλλε τον μοναχισμό και ανασύστησε την Ι.
Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ Αριδαίας. Παρά την αρετή και την ακεραιότητά του δέχθηκε
άδικες και συκοφαντικές επιθέσεις προερχόμενες κυρίως από εχθρούς της Εκκλησίας
και του Έθνους. Τις αντιμετώπισε με υποδειγματική πραότητα και αγάπη. Εκοιμήθη
στις 7 Αυγούστου 1984 μετά από επτάμηνη ασθένεια. Στην εξόδιο ακολουθία του
παρέστησαν 29 Αρχιερείς, πολυάριθμοι κληρικοί και μεγάλο πλήθος λαού. Ετάφη στο
δημόσιο Κοιμητήριο της Έδεσσας μετά από δική του επιθυμία, επειδή θέλησε να
βρίσκεται κοντά στον λαό που υπηρέτησε και αγάπησε.
Υπήρξε
πανθομολογουμένως ένα ασκητής Επίσκοπος, με ιεραποστολικό ζήλος, πλήρως
αφιερωμένος στον Θεό και την Εκκλησία. Ο λόγος του ήταν βαθιά θεολογικός και
αναγεννητικός. Πληροφόρησε την ποιμαντορία του με υποδειγματική ευλάβεια και
φόβο Θεού θυσιάζοντας τον εαυτό του για το ποίμνιο. Αντιμετώπισε την ανίατη
ασθένειά του αφήνοντας τον εαυτό του στα χέρια του Θεού και αξιώθηκε οσιακού
τέλους λέγοντας λίγο πριν την εκδημία του: «Είμαι αμαρτωλός επίσκοπος, αλλά
αγαπώ τον Θεό και την Εκκλησία». Στην διαθήκη του έγραψε: «Ακίνητον περιουσίαν
δεν έχω. Χρήματα δεν έχω. Αν ευρεθούν ολίγα χιλιόδραχμα να κατατεθούν εις το
Γενικόν Φιλόπτωχον Ταμείον της Ιεράς Μητροπόλεως... Το έλεος του Κυρίου να με
συνοδεύει κατά την εκ του ματαίου τούτου κόσμου εκδημίαν μου».
Η παρουσία του
παραμένει ζωντανή μετά τον θάνατό του, ενώ πολλοί Αρχιερείς, κληρικοί και
λαϊκοί μαρτυρούν γραπτά και προφορικά για την αγιότητά του. Η εκδίωξη δαιμονίων
δια της προσευχής του και οι θαυματουργικές επεμβάσεις του σε αρρώστους μετά
την κοίμησή του φανερώνουν ότι δοξάσθηκε από τον Θεό.
Πνευματικά
αναστήματά του είναι ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος και ο νυν
ποιμενάρχης της Ι. Μητροπόλεως Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ.
Η Α.Θ.Π. ο
Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος σε επιστολή του προς τον Μητροπολίτη
Εδέσσης κ. Ιωήλ (3.8.2004) μνημόνευσε την οσιακή του κοίμηση και αναφέρθηκε
στον ίδιο ως εξής: «Ο ταπεινός και πράος, ο ευέντευκτος και γλυκύς, ο
φιλόστοργος και εν την φυλακή του πιστευθέντος αυτού ποιμνίου άγρυπνος και
περίφροντις, ο πιστός οικονόμος της ποικίλης χάριτος του Θεού... ο γρηγορών
φύλαξ της ιεράς παρακαταθήκης και των εκκλησιαστικών θεσμίων της Εκκλησίας
Εδέσσης Καλλίνικος... υπήρξεν όντως ''Κόσμημα της Εκκλησίας''».
Η ιερά μνήμη του
Αγίου θα εορτάζεται στις 8 Αυγούστου. Ακολουθία, Παρακλητικό Κανόνα,
Χαιρετισμούς και Εγκώμια του εν Αγίοις πατρός ημών Καλλινίκου, Μητροπολίτου
Εδέσσης συνέθεσε ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ. Παραθέτουμε σύνδεσμο της Ιεράς
Ακολουθίας:
…………………………………………………………………
Δελτίο Τύπου του
Μητροπολίτου Αιτωλίας
Ἐν Ἱερά Πόλει
Μεσολογγίου, τῇ 24ῃ Ἰουνίου 2020
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Αγιοκατάταξη
Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου
Xαρμόσυνα ήχησαν
σήμερα (ώρα 11:00΄π.μ.), οι καμπάνες όλων των Ιερών Ναών της Ιεράς Μητροπόλεως
Αιτωλίας και Ακαρνανίας, για την αγιοκατάταξη του μακαριστού Μητροπολίτου
Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρού Καλλινίκου (1919-1984), ο οποίος καταγόταν
από την Ιερά Μητρόπολή μας, όπου και εργάσθηκε πνευματικά.
Στην απόφαση αυτή
της αγιοκατατάξεως προχώρησε, χτες 23 Ιουνίου 2020, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του
Οικουμενικού Πατριαρχείου. Κατά την χθεσινή επίσημη ανακοίνωσή του, αναφέρει τα
εξής: «Συνήλθεν εν τω εν Σαμπεζύ Γενεύης Ορθοδόξω Κέντρω του Οικουμενικού
Πατριαρχείου, σήμερον, 23ην Ιουνίου, υπό την προεδρίαν της Α. Θ. Παναγιότητος,
η Αγία καί Ιερά Σύνοδος εις την τακτικήν αυτής συνεδρίαν μηνός Ιουνίου. Κατά
τήν συνεδρίαν ταύτην: α) απεφασίσθη, επί τη βάσει εκθέσεως της Κανονικής
Επιτροπής, η αγιοκατάταξις του μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης και Πέλλης κυρού
Καλλινίκου, της μνήμης αυτού μελλούσης εορτάζεσθαι τη 8η Αυγούστου».
Ο Άγιος
Καλλίνικος, (Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας - κατά κόσμον Δημήτριος Πούλος),
γεννήθηκε στα Σιταράλωνα Τριχωνίδος στις 26 Ιανουαρίου 1919. Αποφοίτησε από το
Γυμνάσιο Θέρμου, ενώ εισήχθη και αρίστευσε στην Θεολογική Σχολή του
Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέχρι το 1946, εργάσθηκε ως Γραμματεύς της Ιεράς
Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, πλησίον του μακαριστού Μητροπολίτου
Ιεροθέου, έχοντας και τα καθήκοντα του λαϊκού Ιεροκήρυκος. Εκάρη μοναχός και
έλαβε το όνομα Καλλίνικος, στις 23 Νοεμβρίου 1957, στην Ιερά Μονή Μυρτιάς
Τριχωνίδος, ενώ την επομένη χειροτονήθηκε Διάκονος, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό
Αγίου Σπυρίδωνος Ι. Π. Μεσολογγίου, από τον κατά σάρκα αδελφό του αείμνηστο
Μητροπολίτη Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Κωνσταντίνο. Την 1η Δεκεμβρίου του
ιδίου έτους χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και προχειρίσθηκε Αρχιμανδρίτης.
Διηκόνησε ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως, μέχρι την 24η Ιουνίου 1967
που εξελέγη Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, μετά από 25 έτη
πνευματικής διακονίας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Εκοιμήθη
πάμφτωχος, στις 8 Αυγούστου του 1984, αφού ήδη είχε δείξει εν ζωή σημεία
αγιότητος.
Εκ του Γραφείου
Τύπου και Επικοινωνίας
της Ιεράς
Μητροπόλεως
Δεν υπάρχει καμμία αντίρρηση ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Εδέσσης κυρός Καλλίνικος ήταν άνθρωπος αρετής, εξαίρετος Κληρικός και συνετός Ποιμενάρχης. Τέτοιοι στην μακραίωνη ιστορία της Εκκλησίας υπήρξαν πάρα πολλοί Ιεράρχες. Ομως η αγιοκατάταξή του εγείρει τον εξής προβληματισμό: Μήπως δεν γίνεται η πρέπουσα διάκριση μεταξύ των εναρέτων προσώπων και των προσώπων εκείνων που ο Θεός θέλει να τιμώνται ως Άγιοι απο την Εκκλησία Του; Διότι άλλο ενάρετος και άλλο άγιος ο οποίος προβάλλεται από την Εκκλησία ως θεωθέν μέλος της και μαρτυρηθέν υπό του Θεού δια να τιμάται ως Άγιος. Είναι ένα πολύ λεπτό ζήτημα, το οποίο όμως πρέπει να προσεχθεί, εν συνδυασμώ με το μάλλον ανησυχιτικό φαινόμενο των ασυνήθιστα πολλών αγιοκατατάξεων τις οποίες ενεργεί τελευταίως το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τέλος, προκαλεί απορία εν τοιαύτη περιπτώσει με ποιά κριτήρια το Πατριαρχείο "επιλέγει" τελικώς να αγιοκατατάσσει κάποια πρόσωπα που "προωθούνται" από κάποιες εκκλησιαστικές προσωπικότητες που συνδέονταν με αυτά, ενώ φαίνεται να ολιγωρεί ή αποφεύγει την αγιοκατάταξη κάποιων άλλων περισσότερο μεμαρτυρημένων οσιακών μορφών. Τελικώς ποιά κριτήρια εφαρμόζονται; Επιτρέψτε δε και μία απορία, θεωρώ εύλογη: Στην περίπτωση του αγιοκαταταχθέντος προσφάτως Μητροπολίτου Εδέσσης έχομε θεοσημεία που αφορά στα λείψανά του και καταγεγραμμένα αυθεντικά θαύματα που επιτελέστηκαν δια των πρεσβειών του ή υπό του ιδίου μετά θάνατον σε πιστούς; Διότι όπως ετόνιζε ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός "ο άγιος αν δεν θαυματουργεί δεν δοξάζεται". Μια αναφορά περί μαρτυρίας δαιμονιζομένου περί της αγιότητος του κυρού Καλλινίκου, την οποίαν ατυχώς επικαλείται ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου δεν πρέπει να θεωρείται ουτε επαρκής, ούτε σοβαρή. Ο συναισθηματισμός δεν επιτρέπει την διάκριση των αυθεντικών θαυμάτων τα οποία πρέπει να ανταποκρίνονται σε πνευματικά και θεολογικά κριτήρια από την πράξη και παράδοση της Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή