Ἡ συγκοινωνία μέ τούς σχισματικούς, ἡ βλασφημία, καί ἡ ἀκοινωνησία τῶν πιστῶν.

Ἡ συγκοινωνία μέ τούς σχισματικούς, ἡ βλασφημία, καί ἡ ἀκοινωνησία τῶν πιστῶν.

Ὅταν ὁ ἀρχιερέας Καϊάφας, κινούμενος ἀπό φθόνο, ἔσχιζε τά ἱμάτιά του εἰς ἔνδειξιν ἀγανάκτησης κατά τοῦ Χριστοῦ ἐπειδή τάχα βλασφήμησε, δέν μποροῦσε βέβαια νά φανταστεῖ ὅτι τήν ἀμέσως ἑπόμενη μέρα, μετά τίς βλασφημίες τῶν ἀρχόντων καί τοῦ λαοῦ κατά τοῦ Ἐσταυρωμένου, κατά τή στιγμή τοῦ θανάτου τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, θά ἔσχιζε ὁ Θεός τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἰουδαίων εἰς ἔνδειξιν τῆς ἐγκαταλήψεώς τους ἀπό Αὐτόν [1].

Ἔτσι καί ὅταν κατόπιν πολιτικῶν πιέσεων οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου, τῶν Ἀθηνῶν καί τῆς Ἀλεξανδρείας ἀναγνώριζαν παρανόμως τούς σχισματικούς τῆς Οὐκρανίας καί ἄρχιζαν νά συγκοινωνοῦν μαζί τους [2], δέν μποροῦσαν καί αὐτοί νά φανταστοῦν ὅτι λίγους μῆνες ἀργότερα θά ἐπέτρεπε ὁ Θεός νά πιεστοῦν νά ἐφαρμόσουν τίς νομοθετικές διατάξεις τῆς Πολιτείας γιά ἕνα μεταδοτικό ἰό, μέ τίς ὁποῖες ἐπιβλήθηκε οὐσιαστικά ἡ ἀκοινωνησία τῶν πιστῶν –ἔστω καί προσωρινή.

Ὁμοίως καί οἱ ἄρχοντες τῆς πατρίδας μας πού πρόσφατα ψήφισαν καί ἐπικύρωσαν τήν ἀποποινικοποίηση τῆς κακόβουλης δημόσιας βλασφημίας τῶν θείων [3]. Ὅταν φρόντιζαν νά ξεφράξουν τελείως τά ἀπύλωτα στόματα τῶν βλασφήμων, δέν ἤξεραν ὅτι λίγους μῆνες  ἀργότερα θά ἐπέτρεπε ὁ Θεός νά φραχθοῦν μέ προστατευτικές μάσκες ἀκόμη καί τά στόματα αὐτῶν πού τούς ψήφισαν.

Ὅσον ἀφορᾶ στό Οὐκρανικό ζήτημα ἡ ὁμοιότητα μέ τά παρόντα δεινά εἶναι ἐμφανής:

Ἐκεῖ, μετά τήν ἀναγνώρισή τους ἀπό τό Φανάρι, ἄρχισαν οἱ σχισματικοί νά καταλαμβάνουν τούς Ἱερούς Ναούς τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, σπάζοντας τίς κλειδαριές καί βγάζοντας ἔξω τούς πιστούς, συχνά μέ τή βοήθεια ἤ τήν ἀνοχή τῶν ἀρχῶν καί τῆς ἀστυνομίας· ἐδῶ οἱ Ἱ. Ναοί κλειδώνονται καί φρουροῦνται ἀπό τήν ἀστυνομία γιά νά μή μποῦνε μέσα οἱ πιστοί.

Ἐκεῖ, ἀπό ὅ,τι ἔχει γραφτεῖ, αἴτιο ὑπῆρξε ἡ ματαιοδοξία καί φιλαρχία κάποιων ἀνθρώπων (Ντενισένκο καί θιασῶτες τοῦ «Ἀνατολικοῦ Παπισμοῦ» [4])· ἐδῶ ἕνας ἰός σέ σχῆμα κορώνας, πού εἶναι σύμβολο ἀρχῆς καί ἐξουσίας!

Ἐκεῖ, ἡ αὐθαίρετη ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν ὁδήγησε στήν ἐπιβολή ἀκοινωνησίας μεταξύ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας καί τῶν τριῶν Ἑλληνικῶν Ἐκκλησιῶν (Κων/πόλεως, Ἀθηνῶν καί Ἀλεξανδρείας) γιά νά μή διασπαρεῖ στούς πιστούς ὁ «ἰός» τοῦ σχίσματος· ἐδῶ ἡ ἀποδοχή τῶν μέτρων τῆς Πολιτείας ὁδήγησε στήν ἀκοινωνησία τῶν πιστῶν γιά νά μή διασπαρεῖ –ὑποτίθεται– ὁ κορονοϊός.

Οἱ περισσότεροι Ἕλληνες Ἱεράρχες ἀφήνουν τώρα τούς πιστούς ἀλειτούργητους καί ἀκοινώνητους γιά νά τούς προστατεύσουν ὑποτίθεται ἀπό τόν κορονοϊό,  ἐνῶ πρίν αὐτοί οἱ ἴδιοι, μέ τήν ἀναγνώριση τῶν σχισματικῶν ἤ τήν ἀνοχή τους, ἄφηναν τούς πιστούς ἐκτεθειμένους στόν «ἰό» τῶν ἀνίερων «κληρικῶν».

Μήπως, λοιπόν, εἶναι καί αὐτός ἕνας λόγος γιά τόν ὁποῖον ἐπέτρεψε ὁ Θεός τήν παρούσα δοκιμασία; γιά νά προστατευθοῦν οἱ πιστοί ἀπό τόν χειρότερο «ἰό», δηλαδή αὐτόν τοῦ σχίσματος; Γιά νά καταλάβουν τόν κίνδυνο καί νά ἀπομονώσουν τούς φορεῖς τοῦ «ἰοῦ», δηλαδή τούς σχισματικούς καί ὅσους συγκοινωνοῦν μαζί τους; «Τίς ἔγνω νοῦν Κυρίου;», καί «ὡς ἀνεξερεύνητα τά κρίματα Αὐτοῦ!».

Ἀλλά φαίνεται ὅτι καί πολλοί ἄλλοι «ἰοί» ἔχουν ἤδη προσβάλει ἐμᾶς τούς Ἕλληνες καί δέν κάναμε αὐτά πού ἔπρεπε γιά νά τούς ἀντιμετωπίσουμε, καί γι᾿ αὐτό τώρα πληρώνουμε τά ἐπίχειρα, μήπως καί μετανοήσουμε.

Ἡ ἐπικύρωση τῆς ἀποποινικοποίησης τῆς βλασφημίας ἀπό τό κυβερνών κόμμα κατά τόν παρελθόντα Νοέμβριο [5] δέν καθιστᾶ ὑπόλογους ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μόνο τήν Κυβέρνηση καί τούς βουλευτές τῆς ΝΔ, ἀλλά καί τό 40% τῶν ψηφοφόρων τῆς πατρίδας μας πού τούς ψήφισε, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ περισσότεροι εἶναι Χριστιανοί (περιττό νά λεχθεῖ ὅτι ἄλλο ἕνα 45% περίπου ψήφισε κόμματα πού καί αὐτά ὑποστήριξαν τήν ἐν λόγω ἀποποινικοποίηση). Μάλιστα οἱ πολλοί δέν ἔχουν ἐλαφρυντικά ὅτι «δέν ἤξεραν»· γιατί δέν εἶναι κάτι νέο τό κυβερνών κόμμα –ὅσο καί ἄν τό ὄνομά του ὑπονοεῖ κάτι τέτοιο– ἀλλά ἔχει ἱστορία πέντε δεκαετιῶν, καί ἡ στάση του ἀπέναντι στούς ἀντιχριστιανικούς νόμους πού ψηφίστηκαν ἀπό τό 1981 μέχρι σήμερα [6] εἶναι γνωστή.

Ἄραγε, γιά τήν συλλογική αὐτή ἁμαρτία καί μόνο (τήν ἀποποινικοποίηση τῆς κακόβουλης δημόσιας βλασφημίας τῶν Θείων) δέν θά ἦταν δίκαιο καί εὔλογο νά ἐγκαταλειφθοῦμε ὡς Ἔθνος ἀπό τόν Θεό καί νά βρεθοῦμε ἀντιμέτωποι μέ τήν παρούσα δοκιμασία καί μέ ὅ,τι ἄλλο ἀκολουθήσει; Εἶναι γνωστός ἐξάλλου ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, ὅτι «ὅταν κάτι πού ἀντίκειται στίς ἐντολές τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπό τό κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ σέ ὅλο τό ἔθνος, γιά νά παιδαγωγηθῆ» [7].

Εἶναι ἀνάγκη λοιπόν νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί νά ἐξομολογηθοῦμε μεταξύ ἄλλων καί γιά τήν ψῆφο μας πού τόσο ἀσυλλόγιστα ρίξαμε καί ρίχνουμε σέ αὐτούς πού νομοθετοῦν ἀντίθετα μέ τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ [8]. Γιατί δέν εἶναι μικρό ἁμάρτημα αὐτό, καί μόνο ἡ εἰλικρινής μετάνοιά μας, πού θά συνοδεύεται ἀπό ἐξομολόγηση σέ πνευματικό, μπορεῖ νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τό μέγεθος τῆς εὐθύνης καί τήν ἐνοχή μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Φ.Τ. ἱερομόναχος

22/4/2020

_______________________

[1] Ματθ. κζ΄ 39, 51, Μαρκ. ιε΄ 38, Λουκ. κγ΄ 35, 45

[2] Στίς 11/10/2018 τό Φανάρι, στίς 12/10/2019 ὁ Ἀθηνῶν καί ὅσοι Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συμφωνοῦν μαζί του, καί στίς 8/11/2019 ὁ Ἀλεξανδρείας μέ τούς δικούς του.

[3] Ἀρχικά ψηφίστηκε στίς 6/6/2019, λίγες μέρες πρίν νά κλείσει ἡ Βουλή γιά τίς ἐθνικές ἐκλογές, ὡς διάταξη τοῦ νέου Ποινικοῦ Κώδικα (κατάργηση ἄρθρων 198, 199 & 201) –ἦταν τό ἀποχαιρετιστήριο «δωράκι» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στούς πιστούς καί τήν Ἐκκλησία, ἤ μᾶλλον ἡ τελευταία ντουφεκιά ... Κατόπιν τόν Νοέμβριο τοῦ 2019, λίγο πρίν ἀπό τήν ψήφιση τῶν τροποποιήσεων τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα (Ν. 4637/2019), πού εἶχε ἐξαγγείλει προεκλογικά τό κόμμα τῆς ΝΔ, ὁ ὑπουργός Δικαιοσύνης τῆς σημερινῆς Κυβέρνησης ἀπέσυρε τήν προταθεῖσα διάταξη γιά τήν ἐπαναφορά τοῦ ἀξιοποίνου τῆς κακόβουλης δημόσιας βλασφημίας, ἐπικυρώνοντας ἔτσι οὐσιαστικά τήν τελεία ἀποποινικοποίησή της.

[4] «Ἀνατολικός Παπισμός» ὀνομάστηκε ἡ ἄποψη ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης πρέπει νά ἔχει ὄχι μόνο τό πρωτεῖο τιμῆς μεταξύ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Προκαθημένων, ἀλλά καί ἕνα εἶδος πρωτείου ἐξουσίας.

[5] βλ. ἀνωτέρω στήν ὑποσημ. [3].

[6] ἀποποινικοποίηση τῆς μοιχείας, νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων, διαγραφή τοῦ θρησκεύματος ἀπό τίς ταυτότητες, σύμφωνο συμβίωσης ὀμοφυλόφιλων κλπ

[7] βλ. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι, τόμος Δ΄, α΄ ἔκδ., σελ. 78.

[8] Ἡ λεγόμενη «χαμένη ψῆφος» μοιάζει νά εἶναι καί αὐτή μία νόσος , πού ὅταν προσβάλλει ὀλιγόπιστους ἀνθρώπους τούς βάζει νά ψηφίζουν κόμματα πού εὐθύνονται γιά τήν ἀποχριστιανοποίηση καί τήν ὑποδούλωση τῆς πατρίδας μας, ἐπειδή τάχα ἡ ψῆφος σέ ἄλλα μικρά κόμματα θά πάει χαμένη. Καί δέν τούς ἀφήνει νά σκεφτοῦν ὅτι σέ τέτοια σοβαρά θέματα, ὅπως ἡ ἐκλογή τῶν ἀρχόντων τῆς χώρας μας, αὐτό πού προέχει εἶναι νά κινηθεῖ ὁ πιστός κατά Θεόν (ἐν προκειμένω, νά ψηφίσει ἀνθρώπους πού φοβοῦνται τόν Θεό καί πράττουν τό θέλημά Του).