Να μή γίνει ποτέ η ευθανασία Ιατρική επιλογή (Margreet's Story)

Σχόλιο Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά:

Ἡ εὐθανασία εἶναι ἁμαρτία γιατί παίρνουμε τή θέση τοῦ Θεοῦ καί βάζουμε τέλος σέ μιά ζωή, καί πού δέν εἶναι δική μας δημιουργία, ἀλλά καί μήν ἀφήνοντάς την νά ἐξιλεωθεῖ γιά τυχόν ἁμαρτήματά της.

MARGREET, Ολλανδία.

-Τη στιγμή που της έκαναν την ένεση είπαν πως την έδωσαν κάτι ώστε να κοιμηθεί, αλλά στην πραγματικότητα απλά σκότωσαν τη μητέρα μου.

Σκηνή από τα Θανατηφόρα Ελαττώματα.

-Ο γιατρός είπε: Λοιπόν είμαι εδώ με τη μητέρα σου και έχω καλέσει ασθενοφόρο γιατί νομίζω πως έχει πνευμονία.

-Οδήγησα ως εκεί που ήταν το Νοσοκομείο, και έλαβα ένα τηλεφώνημα στον τηλεφωνητή μου από ένα γιατρό από το τμήμα Επειγόντων που έλεγε: Μην βιάζεστε γιατί δεν θα την βρείτε ζωντανή όταν έλθετε στο Νοσοκομείο.

-Και είπε ακόμη: Πρέπει να της κάνουμε κάποια ένεση, με την οποία θα πέσει σε κώμα αλλά θα είναι ένα κώμα από το οποίο δεν θα ξυπνήσει ποτέ.

-Η κόρη μου ήταν μαζί μου, οδήγησα προς το Νοσοκομείο, και τον ρώτησα: Γιατί; Γιατί δεν την διασωληνώσατε; Και μου είπε πως κάλεσε τον γιατρό της και εκείνος είπε πως ήταν μοναχική, πως ήταν καταθλιπτική, πως δεν ήθελε να βγαίνει από το σπίτι της, πως ήθελε να μένει μέσα στο σπίτι της και πως δεν ήθελε να έλθει στο δικό μας σπίτι, οπότε εμείς αποφασίσαμε πως θα ήταν προτιμότερο να μην συνεχίσουμε άλλο την θεραπεία της.

-Είπαν πως η μητέρα μου ήταν καταθλιπτική, αλλά δεν ήταν καταθλιπτική.

-Η γιατρός μου τηλεφώνησε μέσα στη νύχτα και μου είπε πως είχε φύγει. Την ρώτησα: Ποια ήταν η αιτία θανάτου; Μου απάντησε: Πνευμονία και καρδιακή ανεπάρκεια.

-Αλλά σκέφθηκα καθώς καθόμουν εκεί: Όχι αυτό δεν είναι σωστό. Η αιτία ήταν η θανατηφόρος ένεση που της έκανες.

KEVIN DUNN:

-Υποστηρίζουν πως είναι μια υπόθεση που αφορά την αυτοδιάθεσή τους. Αλλά σε αυτή τη περίπτωση ήταν αυτοδιάθεση;

MARGREET:

-Όχι, απολύτως όχι. Της έγινε ευθανασία χωρίς την συγκατάθεσή της. ΕΚΕΙΝΟΙ αποφάσισαν.

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ .

RENEE JOUBERT- Διευθυντικό στέλεχος του “Νέα Ζηλανδία χωρίς ευθανασία”.

-Το 2015 οι Γερμανοί γιατροί τερμάτισαν τις ζωές σε 431 ασθενείς χωρίς εκείνοι να δώσουν την συγκατάθεσή τους. Η Ολλανδία αποποινικοποίησε την ευθανασία 15 χρόνια πριν, και είναι παράνομο να τερματίσεις τη ζωή κάποιου χωρίς τη συγκατάθεσή του. Αλλά αυτό ακόμη συμβαίνει. Γιατί; Ο νόμος για την ευθανασία υποστηρίζει πως είναι προτιμότερο να πεθάνεις παρά να υποφέρεις. Κάποιοι γιατροί νομίζουν πως ένα άτομο υποφέρει. Ή πως είναι πιθανόν να υποφέρει στο μέλλον. Και διακόπτουν την ζωή αυτού του ατόμου. Ακόμη και αν το πρόσωπο δεν το ζήτησε.

-Τι έχει να κάνει αυτή η αντίληψη με την Νέα Ζηλανδία; Αυτή τη στιγμή το Κοινοβούλιό μας συζητά ένα νόμο ο οποίος βασίζεται στον Βελγικό και Γερμανικό νόμο. Η νομική επιτροπή του Κοινοβουλίου ζητά την άποψή σας για αυτό το νόμο στις 20 Φεβρουαρίου.

-Στα λίγα επόμενα λεπτά θα σας πω εν συντομία τι ακριβώς προβλέπει αυτός ο νόμος και πώς θα διαμορφώσετε την δική σας άποψη.

ΑΠΟΚΤΗΣΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΘΕΣΗ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

-Ο νόμος που αφορά τις επιλογές στο τέλος της ζωής ΔΕΝ αφορά το εάν θα αποσύρουν τα τεχνικά μέσα που σας κρατούν στη ζωή, δεν αφορά το αν επιθυμείτε να σας γίνει ανάνηψη ή όχι, δεν είναι για το εάν θα διακοπεί η θεραπεία σας, δεν είναι για το αν θα λάβει ένας ασθενής όσα αναλγητικά του χρειάζονται.

-Αυτό που προβλέπει αυτός ο νόμος είναι το να καταστεί νόμιμο για τον γιατρό, το να διακόψει την ζωή ενός ατόμου σκόπιμα, και με την χρήση θανατηφόρων ουσιών.

Αυτός ο νόμος δεν αφορά μόνο ασθενείς με νοσήματα που τους οδηγούν σύντομα στο θάνατο. Ο νόμος αφορά επίσης ανθρώπους με μη αναστρέψιμες νοσηρές καταστάσεις.

Περιλαμβάνονται δυνητικά οι αναπηρίες, τα ψυχικά νοσήματα, εκφυλιστικές καταστάσεις που συσχετίζονται με τη γήρανση, χρόνια νοσήματα όπως η αρθρίτιδα ή ο διαβήτης.

- Εάν αυτή η πρόταση γίνει νόμος, ένας δεκαοκτάχρονος ο οποίος διαγιγνώσκεται με μια τέτοια νόσο, μπορεί να ζητήσει μια θανατηφόρο ένεση από το πρώτο κιόλας ραντεβού, και να πεθάνει μέρες αργότερα χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα σχετικό με τη διάγνωση ή την επιθυμία του να πεθάνει.

-Και δεν έχει σημασία τί άλλο μπορεί να συμβαίνει στη ζωή αυτού του ανθρώπου, οικονομικά, στενοχώριες στη προσωπική σχέση, άγχος. Όσο το πρόσωπο κατανοεί πως θα πεθάνει, ανάλογα και θα τα αξιολογεί όλα αυτά.

-Άσχετα πάντως με τις λεπτομέρειες, ο νόμος υπέρ της ευθανασίας θα αποβεί επικίνδυνος για την κοινωνία μας, διότι θα κάνει το θάνατο ιατρική «θεραπεία», θα κάνει νόμιμο το να διακόπτει το ένα άτομο τη ζωή του άλλου, ή το να το βοηθά στην αυτοκτονία του.

-Θα γίνει το να παραμείνει κάποιος ζωντανός και να λάβει ιατρική φροντίδα απλά μια ακόμη επιλογή, και όχι το φυσιολογικό που οφείλει να πράξει.

-Ο άνθρωπος θα πρέπει να δικαιολογήσει στον εαυτό του και στους άλλους το γιατί εξακολουθεί ακόμη να ζει, θα πρέπει να δικαιολογήσει το γιατί είναι ακόμη ζωντανός, εφόσον ο θάνατος αποτελεί την φθηνότερη επιλογή.

-Ίσως να αναρωτηθείτε: Μα ο νόμος αυτός δεν αφορά εκείνους που υποφέρουν, και έχουν πάρει το δρόμο τους προς έναν επώδυνο και τρομερό θάνατο;

-Στην πραγματικότητα, στις μέρες μας, στη Νέα Ζηλανδία, όλοι έχουν την δυνατότητα να φύγουν από τη ζωή με όλα τους τα συμπτώματα φροντισμένα, με τον πόνο τους ανακουφισμένο.

-Είναι υπόθεση πρόσβασης. Πρέπει να εξασφαλίσεις πως το άτομο απολαμβάνει της φροντίδας που απαιτείται και όταν αυτή απαιτείται. Εδώ οφείλουμε να ρίξουμε το βάρος.

-Η έρευνα μας πληροφορεί πως όταν ένα άτομο επιθυμεί την υποβοηθούμενη αυτοκτονία ή την ευθανασία, αυτό το επιθυμεί για υπαρξιακούς και συναισθηματικούς λόγους και όχι επειδή φοβάται τον σωματικό πόνο.

-Είναι εύκολο το να διαμορφώσετε άποψη για αυτή τη πρόταση νόμου.

ΚΑΝΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ.

Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ.

Πηγή: youtube.com & mumdadandkids.gr