Τη σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου με πρωτοβουλία του
Οικουμενικού Πατριαρχείου για την αποκατάσταση της ενότητας μεταξύ των
Ορθοδόξων Εκκλησιών, ύστερα από την παραχώρηση του Αυτοκεφάλου στην Ουκρανία,
προτείνει, εμμέσως πλην σαφώς, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος.
Τρεις μόλις μέρες μετά την απόφαση του Πατριάρχη
Ιεροσολύμων Θεόφιλου να συγκαλέσει Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων
Εκκλησιών στην Ιορδανία, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας, σε δημόσια επιστολή του,
υποστηρίζει ότι η αυτή πρέπει να συγκληθεί από τον Οικουμενικό Πατριάρχη.
Στην επιστολή του, ο κ. Αναστάσιος αναφέρει ότι έχει
δημιουργηθεί μια νέα πραγματικότητα στον ορθόδοξο κόσμο, μετά την εκχώρηση της
Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, στην οποία, όπως υποστηρίζει, υπήρξε ανάμειξη
γεωπολιτικών ενδιαφερόντων και σκοπιμοτήτων. Η πραγματικότητα αυτή μπορεί να
αλλάξει μόνο με τη βασική αρχή της Συνοδικότητος, υποστηρίζει, καθώς “είναι η
μόνη τελικά που μπορεί να ανοίξει διέξοδο στην υφισταμένη κρίση”, προσθέτοντας
ότι “όσο αναβάλλεται η αξιοποίηση της Συνοδικότητος σε Πανορθόδοξο επίπεδο, οι
πολυμερείς διασπάσεις στην Ορθόδοξη Οικουμένη θα γίνονται πολλαπλά
επικίνδυνες”.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας επισημαίνει ότι υπάρχει
ανησυχητική σιωπή από τις περισσότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες για το ζήτημα της
Ουκρανίας καθώς και ότι οι πολιτικές πιέσεις που διαφαίνονται τραυματίζουν το
κύρος της Ορθοδοξίας.
Φοβούμενος την πρόκληση εθνοφυλετικής διάσπασης αλλά
ακόμη και ενός εκκλησιαστικού σχίσματος, ο κ. Αναστάσιος θεωρεί επείγουσα την
υπέρβαση της εκκλησιαστικής πόλωσης. Για αυτό, προτείνει το Οικουμενικό
Πατριαρχείο να αναλάβει πρωτοβουλία “για τη θεραπευτική αγωγή της νέας
πραγματικότητος”, χωρίς, όμως, να αφήνει άμοιρες ευθυνών και όλες τις
Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, καθώς, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά “όλοι ανεξαιρέτως οι
Ορθόδοξοι έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε στη συμφιλίωση”.
Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή του Αρχιεπισκόπου
Αλβανίας:
1. Πολλά γράφονται και λέγονται, μήνες τώρα, σχετικά
με το Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα. Το πιο κρίσιμο και αναγκαίο, όμως, είναι
να τονισθεί το χρέος της ενότητος της Ορθοδοξίας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
εκφράζοντας την πατερική πνευματική εμπειρία και εκκλησιαστική παράδοση
διακήρυξε: «Τό τῆς Ἐκκλησίας ὄνομα οὐ χωρισμοῦ, ἀλλά ἑνώσεως καί συμφωνίας ὄνομα.
Ἐκκλησία γέγονε οὐχ ἵνα διῃρημένοι ὦμεν, ἀλλά συνημμένοι». Και αλλού: «Οὐδέν οὕτω
παροξύνει τόν Θεόν ὡς το Ἐκκλησίαν διαιρεθῆναι». Οποιαδήποτε, λοιπόν, ενέργεια
οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τη βασική αυτή αλήθεια: Η ενότητα της
Εκκλησίας είναι πριν και πάνω από όλα.
2. Τα εκκλησιαστικά γεγονότα του έτους που πέρασε,
δημιούργησαν μία νέα πραγματικότητα, με την προφανή ανάμειξη και γεωπολιτικών
ενδιαφερόντων και σκοπιμοτήτων. Η νέα αυτή κατάσταση δεν είναι δυνατόν εμμέσως
ή αμέσως να αγνοείται. Η παραχώρηση του Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Ουκρανίας
δεν έφερε την ποθητή ενότητα των Ορθοδόξων ούτε την ειρήνη, όπως είχε συμβεί με
όλες τις προηγούμενες παραχωρήσεις Αυτοκεφαλίας. Το κεντρικό πρόσωπο του
Ουκρανικού προβλήματος, ο αυτοαποκαλούμενος «Πατριάρχης» κ. Φιλάρετος, τελικά
αρνήθηκε τον Τόμο, κατηγορώντας το περιεχόμενο και τον σκοπό του. Οι διχασμοί
έχουν επεκταθεί και σε άλλες περιοχές και γενικότερα στον Ορθόδοξο κόσμο.
Παράλληλα, το κατεξοχήν μυστήριον της ενότητος και της συγγνώμης -η Θεία
Ευχαριστία- χρησιμοποιήθηκε από το Πατριαρχείο Μόσχας κατά την αντιπαράθεση ως
μοχλός πιέσεως. Δεκάδες εκατομμύρια Ορθοδόξων έχουν διακόψει την ευχαριστιακή
κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και την
Εκκλησία της Ελλάδος. Εξάλλου το ζήτημα της εγκυρότητος των χειροτονιών που
ετέλεσε ο αυτοαποκαλούμενος «Πατριάρχης» κ. Φιλάρετος, ενώ ήταν αφορισμένος και
αναθεματισμένος, εξακολουθεί να διχάζει. Τα επώδυνα αποτελέσματα της γενομένης
εγχειρήσεως είναι πασίγνωστα όχι μόνο στους Ορθοδόξους κύκλους, αλλά γενικότερα
σε όλο τον χριστιανικό κόσμο.
3. Προς το παρόν, στις περισσότερες Ορθόδοξες
Εκκλησίες επικρατεί μία ανησυχητική σιωπή. Oι διαφαινόμενες εκατέρωθεν
πολιτικές πιέσεις τραυματίζουν το πνευματικό κύρος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ενώ
η κινητοποίηση ανεύθυνων προσώπων, για να λοιδορούν εκείνους που διατυπώνουν
διαφορετικές εκτιμήσεις, κολακεύοντας συγχρόνως όσους υποστηρίζουν, ευτελίζει
τον διορθόδοξο διάλογο σε μία κρίσιμη για την Ορθοδοξία εποχή. Ορισμένοι
εκκλησιαστικοί κύκλοι εκφράζουν την προσδοκία ότι σιγά-σιγά όλες οι Ορθόδοξες
Εκκλησίες θα αναγνωρίσουν τον παραλαβόντα Τόμο. Όμως, κι αν ακόμη ορισμένες
Αυτοκέφαλες Εκκλησίες τoν αναγνωρίσουν, αρκετές άλλες, όπως δηλώνουν στις μέχρι
τούδε δημόσιες τοποθετήσεις τους, θα παραμείνουν στην άρνηση. Με αποτέλεσμα μια
εθνοφυλετική διάσπαση (σε Έλληνες, Σλάβους και όσους επιθυμούν αρμονικές
σχέσεις με όλους), η οποία ακυρώνει τον πολυεθνικό και πολυπολιτισμικό
χαρακτήρα της Ορθοδοξίας και την οικουμενικότητά της. Τα εκκλησιαστικά σχίσματα
δεν τα διορθώνει αυτομάτως ο χρόνος ούτε τα επουλώνει˙ αντιθέτως τα παγιώνει
και τα βαθαίνει.
4. Επείγει πλέον να αναζητηθούν δρόμοι υπερβάσεως της
εκκλησιαστικής πολώσεως. Για την αντιμετώπιση των ποικίλων συγκρούσεων στον
κόσμο το πρώτο στάδιο ενεργειών είναι η αποκλιμάκωση. Είναι ευρύτατα αποδεκτό
και συχνά επαναλαμβάνεται διεθνώς ότι μόνον με σοβαρό διάλογο είναι δυνατόν να
αντιμετωπιστούν οι εντάσεις. Ας επιδιωχθεί το συντομότερο εκ νέου επικοινωνία
και ανταλλαγή δημιουργικών προτάσεων μεταξύ των βασικών παραγόντων της κρίσεως.
Υπάρχουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία πρόσωπα που μπορούν να συμβάλουν στην άμεση
έναρξη διαβουλεύσεων.
5. Καιρός να τεθούν ως βάσεις των νέων προσπαθειών
αλήθειες της Ορθοδόξου Παραδόσεως, οι οποίες στηρίζονται στην Αγία Γραφή. Πχ:«Τί
δέ με καλεῖτε, Κύριε Κύριε, καὶ οὐ ποιεῖτε ἃ λέγω;» (Λουκ. 6:46, πρβλ.
Ματθ.7:21)˙ «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς
καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς…» (Ματθ. 5:44)˙«ἄφες ἡμῖν τὰ
ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…»(Ματθ.
6:12)˙«…σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης»
(Εφεσ.4:3, βλέπε και Γαλ.5:15). Ακολουθώντας πιστά τις εντολές του Κυρίου θα
διακρίνουμε νέους δρόμους για την υπέρβαση της κρίσεως.
6. Υπάρχουν λύσεις. Θα μας φωτίσει ο Θεός να τις
προσδιορίσουμε. Οι λύσεις βεβαίως δεν θα επιτευχθούν με την ανταλλαγή
προσβλητικών και απειλητικών κειμένων ή με εξωεκκλησιαστικές παρεμβάσεις˙ ούτε
είναι δυνατόν να επιβληθούν μονομερώς ή αυτομάτως με το πέρασμα του χρόνου.
Κάθε καθυστέρηση επιδεινώνει την ήδη οδυνηρή κατάσταση. Και αν «στο τέλος»,
«στο μέλλον», βρεθεί κάποια λύση, θα έχουν πλέον συσσωρευθεί στην ιστορία της
Ορθοδοξίας πολλές δυσάρεστες σελίδες. Η βασική αρχή της Συνοδικότητος, στην
οποία έχει στηριχθεί διαχρονικά η πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι η μόνη
τελικά που μπορεί να ανοίξει διέξοδο στην υφισταμένη κρίση. Συνηγμένοι ἐν Ἁγίῳ
Πνεύματι, με αλληλοσεβασμό και αποκλειστικό σκοπό την ανεύρεση μιας ειρηνικής
ρυθμίσεως, έχουμε τη δυνατότητα να καταλήξουμε σε μια λύση κοινώς αποδεκτή για
όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όσο αναβάλλεται η αξιοποίηση της Συνοδικότητος σε
Πανορθόδοξο επίπεδο, οι πολυμερείς διασπάσεις στην Ορθόδοξη Οικουμένη θα
γίνονται πολλαπλά επικίνδυνες. Η σημερινή τεχνολογία επιτείνει τον θόρυβο,τη
σύγχυση και την αναταραχή μεταξύ των Ορθοδόξων˙ και τελικά μειώνεται η
αξιοπιστία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο.
7. Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, η μεγάλη εορτή
της ελεύσεως στην ανθρωπότητα του Υιού και Λόγου του Θεού, της εκπληκτικής
πρωτοβουλίας του Πατρός για τη συμφιλίωση με το ανθρώπινο γένος, εντείνουμε
ταπεινά τη δέησή μας όπως επιταχυνθούν τα βήματα προς συμφιλίωση, προς
καταλλαγή. Ώστε να δικαιούμεθα να συμψάλουμε όλοι οι Ορθόδοξοι το «Δόξα ἐν ὑψίστοις
Θεῷ και ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2:14). «Τὰ δὲ πάντα ἐκ τοῦ
Θεοῦ τοῦ καταλλάξαντος ἡμᾶς ἑαυτῷ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν
τῆς καταλλαγῆς». (Όλα δε προέρχονται από τον Θεό, ο οποίος μας συμφιλίωσε με
τον εαυτό του δια του Ιησού Χριστού και μας ανέθεσε το έργο της συμφιλιώσεως)
(Β΄Κορ. 5:18).
Η πρωτοβουλία για τη θεραπευτική αγωγή της νέας
πραγματικότητος ανήκει αναμφιβόλως στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αλλά και όλες
οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, όλοι ανεξαιρέτως οι Ορθόδοξοι, έχουμε ευθύνη να
συμβάλουμε στη συμφιλίωση.
Με την καταλλαγή θα ειρηνεύσουν εκατομμύρια πιστών
ανθρώπων. Συγχρόνως η Ορθοδοξία θα επιβεβαιώσει την πνευματική της ικανότητα να
επουλώνει τις πληγές, με οδηγό τον Λόγο του Θεού και την ενέργεια του Αγίου
Πνεύματος.
Επιβεβαιώνοντας την αλήθεια ότι είναι η Μία, Αγία,
Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η οποία έχει Κεφαλήν τον Χριστόν, τον
σαρκωθέντα Υιόν του Θεού, «δι’ ὅν τά πάντα και δι’οὗ τά πάντα» (Ἑβρ. 2:10),
«…τοῦ δόντος ἡμῖν τὴν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς» (Β΄Κορ. 5:18).
Σοφία Καρεκλά orthodoxia.info
Όλοι μας επικαλούμαστε το Κύριο αλλά διαφορετικά ερμηνεύουμε το λόγο του! Μα είναι τόσο πολύ ακατανόητος ώστε οι άνθρωποι να μην ομονοούν τω αυτό; Μας έδωσε δύο δηνάρια, δε μπορούμε να τα δούμε ούτε αυτά με τα μάτια μας; Δώδεκα Απόστολοι και ο απόστολος Παύλος μας είπαν κάποια πράγματα, δε μπορούμε ούτε αυτά να τα καταλάβουμε; Έγιναν 7 Σύνοδοι, οι Πατέρες φωτίστηκαν από το Άγιο Πνεύμα και μας έδωσαν ένα Κανόνα πίστεως ούτε αυτόν δε καταφέρνουμε να κατανοήσουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από τη Ρωσία, διότι η Ρωσία θα θέσει σαν όρο να ανακληθεί ο τόμος της αυτοκεφαλίας. Τελικά φαίνεται ότι το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, όπως το σκιαγράφησαν οι Ρώσοι διαδηλωτές, με τους Δημοκρατικούς σε πρώτη θέση και κυρίως το Ίδρυμα Κλίντον, στο οποίο υποτάχθηκε και ο προηγούμενος πρωθυπουργός και ο τωρινός, τα έχει καταφέρει. Ο πρέσβης των ΗΠΑ Πάιατ εκτελεί δικές τους εντολές, δηλαδή εντολές του Ρότσιλντ, με στόχο το σχίσμα μέσα στην Ορθοδοξία. Είναι πολύ σοβαρή η όλη κατάσταση και όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης διαπράττει το ένα λάθος μετά το άλλο, ο πρωτοπρεσβύτερος Διώτης έχει κάνει λόγο για ηθελημένη αθέτηση των Ιερών Κανόνων, εφόσον σε μια επισκοπή αυτή τη στιγμή υπάρχουν δυο επίσκοποι και αυτό δείχνει το μέγεθος του προβλήματος. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει το λόγο να αποσύρει το τόμο της αυτοκεφαλίας και να άρει την κατάσταση και τα τετελεσμένα γεγονότα που δημιούργησε. Ο ρόλος ενός Πνευματικού Πατέρα δεν είναι να παίζει γεωπολιτικά παιχνίδια, αλλά να ενώνει το ποίμνιο και να το οδηγεί στην οδό της Σωτηρίας. Να το ενώνει με τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, διότι τίποτε και κανένας δεν είναι ανώτερος από τον Ιησού Χριστό και για κανέναν απολύτως λόγο και για καμία σκοπιμότητα δεν μπορεί να διασαλεύεται η τάξη μέσα στην Εκκλησία και να αθετούνται κανόνες. Ούτε μπορεί με τις διάφορες μεθοδεύσεις να γίνεται λόγος για το Άγιο Πνεύμα, το οποίο έχει φύγει. Δεν είναι ο Θεός υπηρέτης των γεωπολιτικών καταστάσεων και των λογής-λογής σκοπιμοτήτων, όπως προσπαθούν να τον παρουσιάσουν. Σαν ένα άβουλο Όν που πάντοτε είναι μακριά και ευλογεί τις όποιες παρανομίες των ιθυνόντων για να εμπαίζουν τον κόσμο βέβαια και όχι τον Ίδιο, αφού ο Ίδιος δεν μυκτηρίζεται. Ούτε βέβαια βρίσκεται μακριά μας, διότι η Σάρκωση του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, η Πορεία Του μέσα στην ιστορία μας, η Σταύρωση Του, η Ανάσταση Του και η Έλευση του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας, ακριβώς τονίζουν το πόσο κοντά μας είναι. Και εμείς ακριβώς επιθυμούμε όχι την εξυπηρέτηση των γεωστρατηγικών συμφερόντων του οποιουδήποτε, αλλά τη τήρηση των Ιερών Κανόνων. Για αυτό ακριβώς το λόγο στη Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, με την αίρεση του Μονοφυσιτισμού ζήτησαν την επέμβαση του Θεού, για να τους υποδείξει το ποιος έχει δίκιο και ο Θεός το έπραξε μέσω της Αγίας Ευφημίας. Επομένως θα πρέπει πρώτα ο Οικουμενικός Πατριάρχης να άρει τα εμπόδια που ο ίδιος έθεσε και μετά να λάβει πρωτοβουλίες για Πανορθόδοξη Σύνοδο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα θεραπεύσουμε ή να καταδικάσουμε τη "νέα πραγματικότητα" που δημιούργησε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος; Γιατί σας είναι τόσο πολύτιμη η "νέα πραγματικότητα"; Θα ήταν φρονιμότερο ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος να αποδεχτεί την πρόταση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, αν ενδιαφέρεται για την Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι για την ψεύτικη εικόνα μας στον κόσμο, που δεν είναι παρά "διπλωματική" διαστροφή του σκοπού της. Επίσης να προσέχει να μην συμπαρασυρθεί με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο γιατί και τα δικά του έργα δείχνουν σλλοίωση του Ορθόδοξου φρονήματος, για τα οποία δεν έχει ζητήσει δημοσίως συγγνώμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανθρωπότητα έζησε τρεις συνταρακτικές πτώσεις, μέχρι στιγμής, των Πρωτοπλάστων, των Εβραίων και του Πάπα. Στις μέρες συντελείται η τέταρτη, του Οικουμενικού Πατριάρχη και της Ελληνικής Εκκλησίας. Τα δεινά που μας συμβαίνουν και θα συμβούν περισσότερα, προφανώς, σχετίζονται με την έλλειψη της απαιτούμενης μετάνοιας. Μακάρι να πρυτανεύσει η λογική και αλήθεια και να μην αποσχιστούμε από το Σώμα της αληθινής Εκκλησίας, το Σώμα του Χριστού, διαφορετικά θα γίνουμε η εκκλησία του Αντιχρίστου, προδρομική της ελεύσεώς του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω! Ακόμη πιο πίσω! Λαέ του Θεού, μην λησμονείς το Κολυμπάρι! Εκεί, στο Κολυμπάρι! Εκεί συναντώνται όλες οι ευθύνες των "υπευθύνων"! Να γκρεμιστούν πρώτα τα ψευδολογήματα και οι ψευδεπινοήσεις της ψευδοσυνόδου, από τα οποία προκύπτουν όλα τα διλήμματα και τα ψευδοδιλήμματα του σήμερα και τα οποία θα συνεχίσουν ψευδωνύμως και εν πάση βεβαιότητι, να ταλανίζουν και στο μέλλον την ζωή της Εκκλησίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανορθόδοξη Σύνοδος για το Ουκρανικό τώρα, είτε με πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, είτε με πρωτοβουλία οποιουδήποτε Πατριάρχη ή Αρχιεπισκόπου. Ας μην διακόψουμε τις σχέσεις αγάπης με τους ομόδοξους Ρώσους αδελφούς μας για χάρη των Αμερικανών!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που χρειάζεται τώρα δεν είναι διαπραγματεύσεις και φαύλοι συμβιβασμοί, υποκρισίες και αγαπολογίες, αλλά καθαρισμό του τόπου, δηλαδή εφαρμογή των Ιερών Κανόνων. Ενότητα χωρίς αλήθεια είναι ψευδό-ενότητα που δεν μπορεί να φέρνει τίποτα το καλό. Ας γίνει Πανορθόδοξη Σύνοδο που θα καλέσει τον Βαρθολομαίο σε μετάνοια, και εάν αρνηθεί, ας τον καθαιρέσουν όπως το επιβάλλουν οι Ιερείς Κανόνες, και μαζί του όλους αυτούς που αμετανόητοι τον στηρίξουν. Έτσι έκαναν οι Άγιοι Πατέρες με τους αιρετικούς και προδότες, και χάρις αυτού συνέχισε η πορεία της Ορθοδοξίας ανά των αιώνων. Για ποιο λόγο υπάρχει ο Νόμος του Θεού και ο νόμος της Εκκλησίας; Δεν είναι για το γενικό και προσωπικό καλό όλων μας; Εάν όμως το βάλουμε στην άκρη, μόνο ατέλειωτος χάος και ατέλειωτη φθορά θα ακολουθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπατώνται όσοι πιστεύουν ότι ο Βαρθολομαίος θα δεχτεί ποτέ Σύνοδο Προκαθημένων για το Ουκρανικό, διότι αυτό αντιτίθεται με τα σχέδια των Αμερικανών που τα προκάλεσαν όλα αυτά. Θα συνεχίζει να πιέζει με το γνωστό του τρόπο ή θα συναλλαγεί σιγά σιγά με διάφορα ανταλλάγματα και με προσωπικές κολακείες με τις διάφορες εκκλησίες, οι οποίες θα πιεστούν και από τους Αμερικανούς και άλλους δυτικούς, αυτές και οι κυβερνήσεις τους (ότι έγινε δηλ. και με την Ελλάδα), ώστε οι περισσότερες να συνταχθούν μαζί του και να μείνει μόνη και απομονωμένη η Ρωσική. Σε μια πιθανή Σύνοδο, θα χρειαστεί να συμβιβαστεί με πιο πιθανή διέξοδο να παραμείνει η υπό τον Ονούφριο Εκκλησία παράλληλα με τους σχισματικούς. Κάτι που δεν το θέλουν με τίποτε οι πάτρονές του. Η μόνη ορθή θεολογικά και εκκλησιολογικά λύση είναι η άρση του Αυτοκεφάλου που δόθηκε από τον Βαρθολομαίο, η δημόσια συγγνώμη και μετάνοια του Επιφανίου και η επιστροφή του στην κανονική εκκλησία. Όλα τα άλλα είναι διπλωματίες του "πονηρού" και κοσμική συμπεριφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Τα εκκλησιαστικά σχίσματα δεν τα διορθώνει αυτομάτως ο χρόνος ούτε τα επουλώνει˙ αντιθέτως τα παγιώνει και τα βαθαίνει»
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετίζουμε τήν «Ἐν ἀναμονῇ τῶν Χριστουγέννων 2019, Έκκληση –Δέηση για την υπέρβαση της εκκλησιαστικής πολώσεως» τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ.κ. Ἀναστασίου, πού ἐναγωνίως ἀπευθύνει πρός ἅπαντα τά Πατριαρχεία καί τίς Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες καί ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς Ὀρθοδόξους πρός ἴαση τῆς τετραυματισμένης εἰρήνης μεταξύ τῶν πιστῶν καί συμφιλίωσης αὐτῶν.
Ἡ «ἀγάπη ἐν ἀλλήλοις» εἶναι ὁ βασικός συνεκτικός κρίκος πού διέπει καί συνέχει τίς μεταξύ τῶν πιστῶν Χριστιανῶν σχέσεις καθώς καί χαρακτηριστικό γνώρισμα αὐτῶν ὡς μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ κατά τό λόγιό Του «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις.» (Ἰωάνν.ιγ΄35).
Αὐτό βεβαίως, ἡ ἐπίτευξη δηλαδή τῆς πολυπόθητης «ἀγάπης ἐν ἀλλήλοις» μέ τήν ἐπίλυση τοῦ Οὐκρανικοῦ προβλήματος πού ἔχει ἐπιφέρει διχοστασίες καί διαιρέσεις μέ ὁρατό τόν κίνδυνο ἐνός σχίσματος ἐντός τῶν κόλπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, προϋποθέτει τήν λήψη πρωτοβουλιών γιά ρηξικέλευθες ἀποφάσεις ἐκ μέρους τῶν διεστώτων ἀλλά καί συμπάσης τῆς Ὀρθοδοξίας.
Πρός αὐτόν τόν σκοπό κινούμενη ἡ ἀνωτέρω «Έκκληση –Δέηση» τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ.κ. Ἀναστασίου, πού ἀντιλαμβανόμενος ὅτι προϊόντος τοῦ χρόνου ἡ λυπηρή αὐτή κατάσταση δέν διορθώνεται ἀλλά παγιώνεται ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνει, μᾶς εὑρίσκει δεομένους ὅπως εἰσακουστεῖ παρά Κυρίου καί καρποφορήσει ἡ ἔμπονος αὕτη κραυγή καί ἱκεσία του.
Πρός τούτοις εὐχόμεθα, ὅπως τό παράδειγμά του ἀκολουθήσουν καί ἄλλοι προκαθήμενοι διά νά μήν δώσωμε ἀφορμή καί εὕρη τραγική πραγμάτωση τό τοῦ Ἀποστόλου «τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι» (Ρωμ. β΄24)
Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ,
Θεόδωρος Σ.
Αν είχαμε 5 αρχιεπισκοπους σαν τον. Αλβανιας ποσο θα ειρηνευε η. Εκκλησία μας. Δυστυχώς δεν έχουμε. Πηρε στάχτη την. Αλβανια κ την εκανε με την βοήθεια του Θεού Εκκλησια κ αλλοι πήραν λαμπρές εκκλησιες κ με τα καμωματα τους τις εκαναν ερείπια που η δοξα τηα. Κωνσταντινουπολεως που των. Αθηνων της. Αλεξάνδρειας που εβγαλαν τόσους. Αγιους γιναμε ρεζίλι στους άπιστους με τα κατορθώματα των προκαθημενων δεν ακους λογο πνευματικό αλλα μονο δικαιώματα ανυπαρκτα κ εξουσιας που το πνεύμα του. Ευαγγελιου; βρωμισε ολος κόσμος απο την δυσωδία των λογων τους. Ιλεως γενου ημιν. Κτριε.
ΑπάντησηΔιαγραφή