Εθνική ασφάλεια με τεράστιες «τρύπες»!

Στο σημερινό άρθρο θα γίνει προσπάθεια να θιγούν θέματα εθνικής ασφάλειας, τομέας στον οποίο η Ελλάδα έχει «τρύπες» και πάσχει.

Από τον Σάββα Καλεντερίδη

Πριν όμως μπούμε στα «βαθιά», να ξεκινήσουμε με το ΚΥΣΕΑ, που είναι ο υπέρτατος θεσμός για θέματα εξωτερικών και άμυνας, που συγκλήθηκε εκτάκτως στις 31 Αυγούστου 2019, με αντικείμενο την εξέταση του φαινομένου της αύξησης των μεταναστευτικών ροών και τον έλεγχό του. Σημειώνεται ότι, έπειτα από τρεις εβδομάδες, δηλαδή στις 21 Σεπτεμβρίου, είχαμε ευρεία έκτακτη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό με το ίδιο αντικείμενο.

Όταν μια κυβέρνηση και ένα κράτος σε ανώτατο επίπεδο συσκέπτονται και αποφασίζουν κάποια μέτρα για την εξέταση και τον περιορισμό ενός φαινομένου που αγγίζει πλέον για τα καλά την εθνική ασφάλεια της χώρας, και το φαινόμενο, αντί να περιορίζεται, διευρύνεται, τότε το μήνυμα που εκπέμπουμε ως χώρα στους εμπλεκομένους σε αυτό το εθνικό και διεθνές έγκλημα, που είναι το εμπόριο σαρκών και ψυχών, είναι ότι είμαστε ένα ανυπόστατο κράτος, ένα «μη κράτος», μια χώρα που αδυνατεί -ή δεν θέλει, γιατί «παίζει» κι αυτό- να υπερασπιστεί τον εαυτό της.

Για όσους επικαλεστούν τη δικαιολογία ότι τα μέτρα που αποφασίστηκαν αργούν να αποδώσουν, το αντεπιχείρημα είναι ότι θα έπρεπε να ληφθούν μέτρα άμεσης απόδοσης, μαζί με τα άλλα που θα αποδώσουν ποιος ξέρει πότε – και αν αποδώσουν.

Άρα, η Τουρκία, που είναι ο βασικός ενορχηστρωτής αυτού του εγκλήματος, και τα κυκλώματα ΜΚΟ, λαθρεμπόρων ψυχών, δικηγόρων, ενοικιαστών και λοιπών οι οποίοι λυμαίνονται χρήματα και οφέλη από αυτή την ιστορία έγραψαν τις αποφάσεις της Ελλάδας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και συνεχίζουν με απίστευτη αναίδεια και θράσος το «έργο» τους απέναντι στο σώμα και στην κοινωνία της Ελλάδας, που παραμένει μια ανυπεράσπιστη χώρα, ένα ξέφραγο αμπέλι, μια που είμαστε και στην εποχή του τρύγου.

Πάμε τώρα στα «βαθιά».

Τούρκος υπήκοος, με πιθανή βαθύτερη ελληνική καταγωγή, του οποίου τα στοιχεία δεν δίνονται στη δημοσιότητα για λόγους που θα γίνουν κατανοητοί αμέσως μετά, αφού έκανε μεταπτυχιακές σπουδές σε πανεπιστήμιο της νότιας Ελλάδας, επέστρεψε στην Τουρκία για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και να επανέλθει στην Ελλάδα για να κάνει το διδακτορικό του.

Ενώ δεν είχε κανένα πρόβλημα όταν μπήκε στην Τουρκία, όταν παρουσιάστηκε στη μονάδα, σε κάποια πόλη της κεντρικής Τουρκίας, τον κάλεσε ο διοικητής και άνοιξε μπροστά του έναν ογκώδη φάκελο. Στη συνέχεια άρχισε να του απευθύνει σειρά ερωτήσεων, το σύνολο των οποίων αφορούσαν την παρουσία του στην Ελλάδα και τις επαφές που είχε με Κούρδους, Έλληνες πολίτες (Πόντιοι, Μικρασιάτες κ.ά.), αλλά και με παράγοντες της Εκκλησίας, του Κράτους και της κυβέρνησης.

Μάλιστα, ο Τούρκος διοικητής τού ζητούσε να του πει ποιοι Έλληνες τον βοηθούσαν στη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, αλλά και στη διαδικασία απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας. Στη διαδικασία αυτή τον ρωτούσε και επαναλάμβανε συνεχώς ορισμένα ονόματα Ελλήνων των παραπάνω κατηγοριών.

Αν το πράγμα είχε μείνει εκεί, θα ήταν ευχής έργον για τον παθόντα, γιατί όσο έμεινε στον στρατό δεν πέρασε ημέρα που να μην υποστεί βασανιστήρια, μαζί φυσικά με την επανάληψη των ερωτήσεων – οι ίδιες και οι ίδιες κάθε μέρα για να υποπέσει σε αντιφάσεις και να τον τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί.

Όσο για τα βασανιστήρια: φάλαγγα, ανηλεές ξύλο, σβήσιμο τσιγάρου στα χέρια του (τα σημάδια είναι μέχρι σήμερα εμφανή), αλλά και άλλα πράγματα, που δεν θέλω καν να αναφέρω εδώ.

Το συμπέρασμα που έβγαλε ο παθών είναι ότι οι πληροφορίες που περιείχε ο φάκελός του προέρχονται από το ίδιο το ελληνικό κράτος, ακόμα και από το Μαξίμου. Δεν το προχωρώ το θέμα και το αφήνω εδώ.

Για να αντιληφθεί δε ο αναγνώστης μας τη σοβαρότητα του θέματος, να αναφέρουμε ότι ο νεαρός σκοπεύει να αποσύρει την αίτηση πολιτογράφησης και απόκτησης της ελληνικής ιθαγένειας, γιατί πιστεύει ότι το ελληνικό κράτος τον πρόδωσε στην Τουρκία.

Με άλλα λόγια, έχασε την εμπιστοσύνη του στο ελληνικό κράτος, στο οποίο προσέφυγε για να προστατευθεί μακροπρόθεσμα από την τουρκική βαρβαρότητα.
Για ευνόητους λόγους, δεν αναφέρω περισσότερα.

Όσο για εκείνους τους καλόπιστους, που αμφιβάλλουν για όσα καταγγέλλει ο παθών, ειδικά για την πεποίθηση που έχει ότι τον «έδωσαν» κυβερνητικοί παράγοντες οι οποίοι συνεργάζονται με την Τουρκία, τους πληροφορώ ότι -πέραν της υπόθεσης Οτζαλάν, όπου, εκτός από τον ΑπΌ, η κυβέρνηση «πούλησε» και εμένα- έζησα κι άλλη μια περιπέτεια, με την παρουσίαση του βιβλίου του Μουράτ Καραγιλάν «Η ανατομία του πολέμου στο Κουρδιστάν», στις 28 Νοεμβρίου 2012, στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου. Τότε, όταν ο Τούρκος πρέσβης απαίτησε από υψηλόβαθμο διπλωμάτη του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών να ακυρωθεί η παρουσίαση, με βάση αδιάσειστα στοιχεία που έχω μέχρι σήμερα στα χέρια μου, εκείνος με «έδωσε» κανονικά στον Τούρκο πρέσβη, αφού με «στόλισε» με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς.

Όσο για το τι γινόταν στο Μαξίμου μέχρι πριν από λίγο καιρό, οι παροικούντες εκεί γνωρίζουν…

Συμπέρασμα:

Η Ελλάδα δεν είναι μόνο ξέφραγο αμπέλι για κάθε είδους εισβολείς, ανάμεσα στους οποίους και πολλές δεκάδες πράκτορες της Τουρκίας και πόσων άλλων χωρών… Είναι, στην κυριολεξία, μια θεσμικά ανοχύρωτη χώρα.

Τη στιγμή που ο πρόεδρος των ΗΠΑ εγκαλείται για μια συνομιλία που είχε με τον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι και κατηγορείται για προδοσία,* κατηγορία που στοιχειοθετείται με την απομαγνητοφώνηση της συνομιλίας, η οποία καταγράφηκε επειδή όλες οι συνομιλίες -όχι μόνο οι τηλεφωνικές- του προέδρου, του ΥΠΕΞ, αλλά και των αξιωματούχων των ΗΠΑ καταγράφονται και τίθενται στα αρχεία του κράτους, ενώ κρατούνται σημειώσεις μέχρι και για τους μορφασμούς που κάνουν κατά τις συνομιλίες με ξένους, στην Ελλάδα μιλούν όλοι με όλους, καταδίδουν Έλληνες σε ξένες υπηρεσίες, ενώ τα αρχεία των διπλωματικών και άλλων επαφών τους τα κρατούν οι ίδιοι οι πρωθυπουργοί στα γραφεία τους -δηλαδή, όσα τους συμφέρουν και δεν τους ενοχοποιούν-, και μετά αυτά τηρούνται στα ιδρύματα που ιδρύουν και χρηματοδοτούνται από τον κρατικό Προϋπολογισμό.
Παγκόσμια πρωτοτυπία κράτους «παράγκας».

Δεν θέλω να αναφερθώ σε άλλες περιπτώσεις, όμως άλλη μια φορά η σκληρή πραγματικότητα μας χτυπά το καμπανάκι του κινδύνου.

Όσοι έχετε θεσμικό ρόλο και θέση φροντίστε να οχυρώσετε θεσμικά και υπηρεσιακά τη χώρα, γιατί υπάρχουν τεράστιες «τρύπες» σε θέματα εθνικής ασφάλειας. Η Ελλάδα δεν είναι ούτε Λουξεμβούργο ούτε Ελβετία ούτε Βέλγιο. Τα θέματα εθνικής ασφάλειας στην πατρίδα μας πρέπει να είναι ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.

Ξυπνάτε και ξεκινήστε τη δουλειά!

*Στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ κατηγορείται για προδοσία, επειδή πάτησε τον όρκο του κατά τη συνομιλία του με τον Ουκρανό ομόλογό του, ζητώντας πληροφορίες για τον πολιτικό του αντίπαλο Μπάιντεν. Στην Ελλάδα ένας πρωθυπουργός και ένας υπουργός Εξωτερικών παραχώρησαν όνομα, μακεδονική γλώσσα και ταυτότητα στους Σλάβους, και η Ν.Δ. μάς λέει ότι δεν ήταν προδοσία. Βλέπετε, κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Δύσμοιρη Ελλάδα, σε ποιων τα χέρια έχεις πέσει…

newsbreak.gr