Καταδρομέας - Αλεξιπτωτιστής Μπούχλης Εμμανουήλ

Καταδρομέας -  Αλεξιπτωτιστής Μπούχλης Εμμανουήλ

Αντιστράτηγος (εα) Θεόκλητος Ρουσάκης, Επίτιμος Διοικητής Β΄ΣΣ

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε όλοι τον άκρως υπερβολικό τρόπο με τον οποίο η Ιεραρχία του Στρατού αντιμετώπισε ένα σύνηθες παράπτωμα που έκανε ο Καταδρομέας Μπούχλης Εμμανουήλ.Πρόκειται για την πραγματικά επιπόλαιη ενέργειά του να αυτο-βιντεοσκοπηθεί τραγουδώντας το τραγούδι - ύμνο για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, κατά την διάρκεια της πτώσης του με αλεξίπτωτο. Μια ενέργεια που πράγματι παραβαίνει τα μέτρα ασφαλείας του άλματος με αλεξίπτωτο, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο την δική του ασφάλεια αλλά και των συναδέλφων του αλεξιπτωτιστών.

Κατόπιν αυτού, επειδή τυχαίνει να είμαι αλεξιπτωτιστής από το 1978 και να έχω υπηρετήσει επί 30 περίπου χρόνια σε όλους τους βαθμούς στις Ειδικές Δυνάμεις και έχω ασκήσει τα καθήκοντα Διοικήσεως από αυτόν του Διμοιρίτη μέχρι του Διοικητού του Σώματος Στρατού στις Μονάδες Ειδικών Δυνάμεων, θα επιθυμούσα να εκφράσω μερικές σκέψεις και προβληματισμούς για τον τρόπο με τον οποίο η Στρατιωτική Ιεραρχία του Καταδρομέα Μπούχλη Εμμανουήλ αντιμετώπισε το παράπτωμά του διατάσσοντας ΕΔΕ, διακόπτοντας την εκπαίδευσή του με ενδεχόμενο την απομάκρυνσή του από τις Ειδικές Δυνάμεις κλπ.

Εκ προοιμίου βέβαια πρέπει να πούμε ότι το παράπτωμα αυτό δεν συμβαίνει πρώτη φορά. Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο βεβαιώνει αυτή τη διαπίστωση,  ότι παρομοίου τύπου βιντεολήψεις ή φωτογραφήσεις  κυκλοφορούν πάρα πολλές και όχι μόνο από Στρατιώτες – Καταδρομείς αλλά και από Στελέχη. Η τάση αυτή των Αλεξιπτωτιστών εξηγείται. Απορρέει από την ψυχική ευφορία, το ηθικό αλλά και την απαλλαγή από το άγχος του άλματος που αισθάνεται ο νέος κυρίως αλεξιπτωτιστής,  κατά την διάρκεια των πρώτων αλμάτων του, όταν ανοίξει το αλεξίπτωτό του και κατά τη διάρκεια της πτώσης του. Είναι ένα συναίσθημα μοναδικό,που δημιουργεί μια ευχάριστη ψυχική κατάσταση ικανοποίησης και υπερηφάνειας, που καλλιεργείται και κατά τη διάρκεια της εκπαιδεύσεως του αλεξιπτωτιστή και δύσκολα μπορεί να ελέγξει κάποιος, ιδίως όταν είναι 18-20 ετών. Έτσι ορισμένες φορές ξεπερνιέται η ορθολογιστική σκέψη εκτιμήσεως του κινδύνου από την υπέρβαση των μέτρων ασφαλείας.

Ως εκ τούτου ένας πειθαρχικός έλεγχος του παραπτώματος στα πλαίσια της Μονάδος, η εντατικοποίηση της εκπαιδεύσεως στον τομέα αυτό με οδηγίες, διαταγές, νουθεσίες και συμβουλές για τους κινδύνους μιας τέτοιας ενέργειας, είναι οι συνήθεις επιλογές για να κλείσει το θέμα “χωρίς το βελόνι να γίνει αλώνι”, όπως λέει και ο λαός μας.

Αντί αυτών, προς τί αυτή η εξοντωτική αυστηρότητα; Μήπως συμβαίνει κάτι άλλο που όλοι φανταζόμαστε, αλλά δεν αναφέρεται στο αιτιολογικό των εξοντωτικών μέτρων ελέγχου που ελήφθησαν για τον Καταδρομέα; Μήπως αν αντί για το τραγούδι – ύμνο για τη ΜΑΚΕΔΟΝΊΑ, ο Καταδρομέας τραγουδούσε ένα άλλο τραγούδι ή εμβατήριο, τώρα δεν θα μάθαινε κανείς και τίποτα για το γεγονός; Η άποψή μου αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου που έμαθε για το συμβάν, αν κρίνω και από τα τηλεφωνήματα που δέχτηκα για το θέμα, είναι ότι πράγματι το θέμα θα περνούσε απαρατήρητο. Δεν ενόχλησε στην πραγματικότητα η παραβίαση των μέτρων ασφαλείας του άλματος, όπως και δεν απασχολούσαν την Ιεραρχία  παρόμοια γεγονότα μέχρι τώρα, διότι αφορούσαν αποκλειστικά τη Μονάδα.Το τραγούδι της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ είναι αυτό που ερέθισε τους υποστηριχτές της απαράδεκτης Συμφωνίας των Πρεσπών και μεθόδευσαν αυτόν τον επίσης απαράδεκτο χειρισμό στο πειθαρχικό παράπτωμα του Καταδρομέα.

Αλλά ας υποθέσουμε, θεωρητικά, ότι στην περίπτωση του Καταδρομέα Μπούχλη Εμμανουήλ ο έλεγχος του παραπτώματος αφορούσε τα μέτρα ασφαλείας του άλματος. Ο προβληματισμός που αναδύεται στο μυαλό όλων ημών και κυρίως αυτών που έχουμε επί σειρά ετών ασκήσει Διοίκηση στις Ένοπλες Δυνάμεις και κυρίως στις Ειδικές Δυνάμεις, είναι πόσο παιδαγωγικά λειτουργεί ένας τέτοιος ακραίος έλεγχος ενός παραπτώματος, τόσο για τον διαπράξαντα το παράπτωμα, όσο και για τους υπολοίπους Στρατιώτες, προκειμένου να λειτουργήσει ο έλεγχος του παραπτώματος αποτρεπτικά και να μην επαναληφθεί.

Το συμπέρασμα επ΄αυτού είναι ότι σε ένα Κληρωτό Καταδρομέα 18-20 ετών, που ενώ μπορούσε να περάσει μια θητεία ευκολότερη και αυτός διάλεξε την επίπονη αλλά και επικίνδυνη θητεία του Καταδρομέα και μάλιστα αλεξιπτωτιστή, διότι με αυτόν τον τρόπο θεώρησε ότι θα προσφέρει τα μέγιστα στην Πατρίδα του, “δεν του τσακίζεις τα φτερά”για ένα πειθαρχικό παράπτωμα. Και όταν ακόμη κάνει κάποια επιπολαιότητα που έχει να κάνει με τον ενθουσιασμό του και την υπερηφάνεια που νιώθει για την προσφορά του στην Πατρίδα, οφείλουμε όλοι και κυρίως η Ιεραρχία του να τον σεβαστεί και να εκτιμήσει το “μείζον” από το “έλασσον”. Διαφορετικά δίνει την εντύπωση η Ιεραρχία, ότι όχι μόνο δεν αναγνωρίζει την προσφορά του και τα αγνά πατριωτικά του αισθήματα, αλλά τον “περιμένει στη γωνία  για να τον γονατίσει”. Και δυστυχώς,αυτό το πνεύμα της Ιεραρχίας,που διαχέεται σε όλο το στρατιωτικό περιβάλλον,δημιουργεί“πολύ ωραία” το πνεύμα της ήσσονος προσπαθείας και της αγγαρείας για την θητεία.

Καταλήγοντας εύχομαι, η Στρατιωτική Ιεραρχία,έχοντας ως οδοδείκτη μόνο την Στρατιωτική της Αποστολή, χωρίς να αποδεχθεί άλλου είδους εξωτερικές παρεμβάσεις, να λάβει κάθε μέτρο άμεσα, να ρίξει τους τόνους και να αποκαταστήσει τον Καταδρομέα Μπούχλη Εμμανουήλ ελέγχοντάς τον μεν πειθαρχικά αλλά και τιμώντας τον για το θάρρος και την ψυχραιμία του.

Αυτό θα πρέπει να είναι μονόδρομος για την εξέλιξη σε ένα θέμα που πήρε απίστευτες διαστάσεις σε όλη την Ελλάδα και επιβάλλεται άμεσα να δρομολογηθεί για το καλό της Πατρίδος μας, του Στρατού μας αλλά κυρίως για τις Ειδικές Δυνάμεις μας, για τις οποίες όλοι είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι. Και τούτο διότι η ιστορία των Ειδικών Δυνάμεων  ποτίστηκε με πολύ ιδρώτα και αίμα από τους θρυλικούς Λοκατζήδες μέχρι τώρα. Και τώρα οι απόγονοί τους Καταδρομείς, σαν τον Καταδρομέα Μπούχλη Εμμανουήλ, συνεχίζουν να τις υπηρετούν με υπερηφάνεια, εθελοντισμό, σκληρή εκπαίδευση, ανιδιοτέλεια αλλά και κίνδυνο.

Ας τους σεβαστούμε όλοι και ας εκτιμήσουμε την ψυχική δύναμη, την διάθεση, το φρόνημα, το θάρρος έναντι των φυσικών κινδύνων, το έλεγχο του φόβου, το ηθικό,την αγάπη για την πατρίδα,που ο Καταδρομέας Μπούχλης Εμμανουήλ και κάθε Καταδρομέας την κάνανε τραγούδι στην πιο επικίνδυνη φάση της εκπαιδεύσεώς τους που είναι το άλμα με το αλεξίπτωτο.