Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Ογδόντα χρόνια από τη γέννηση του Χριστόδουλου

Ογδόντα χρόνια από τη γέννηση του Χριστόδουλου

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Στις 17 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν ογδόντα χρόνια από τη γέννηση του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Αυτή την ημερομηνία είχε γεννηθεί στην Ξάνθη το 1939, προσφυγόπουλο από την Αδριανούπολη. Η επέτειος της γέννησής του συνέπεσε περίπου με το συλλαλητήριο στην Πλατεία  Συντάγματος για τη Μακεδονία. 

Υπενθυμίζεται ότι η τελευταία του δημόσια ομιλία ήταν για τη Μακεδονία. Στις 3 Ιουνίου 2007 μίλησε στην Έδεσσα ενώπιον πλήθους ενθουσιώντος λαού, για την επέτειο των εκατό ετών από την δολοφονία των Μακεδονομάχων Τέλλου Άγρα και Αντωνίου Μίγγα και στις 9 Ιουνίου εισήχθη στο Αρεταίειο Νοσοκομείο. Από τότε ήταν καταδικασμένος σε θάνατο και σύντομα μάλιστα. Ανεξήγητο το όλο επικοινωνιακό σενάριο  έως την κοίμησή του, στις 28 Ιανουαρίου 2008. Ίσως οι γιατροί κάποια μέρα μιλήσουν. Ίσως κάποια ημέρα αποκαλυφθεί ο ρόλος ορισμένων παρατρεχάμενων.

            Το πρώτο εξάμηνο του 2007 ήταν ένα καθημερινό ψυχικό και σωματικό μαρτύριο για τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο. Απέναντί του δεν ήταν μόνο η αθεϊστική και  ελαυνόμενη από την άθεη γαλλική κουλτούρα ιντελιγκέντσια, η περί τον Κώστα Σημίτη και την αμελητέα τότε Αριστερά. Δεν ήταν επίσης μόνο ο ισχυρός εξωτερικός παράγων, που επιχειρούσε, εις μάτην, να τον «συνετίσει», δια επισκέψεων στην Αρχιεπισκοπή πρέσβεων και ανωτάτων κρατικών στελεχών. Ήταν και η εντός της Εκκλησίας εξοντωτικής διάθεσης «αντιπολίτευση», στην οποία συμμετείχε και ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Παρά τις ψυχοφθόρες πικρίες ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μετέβη τον Μάϊο του 2007 στην Κύπρο και τον Ιούνιο στη Μακεδονία, στην Έδεσσα, όπου και εκφώνησε πατριωτικούς λόγους. Στην Έδεσσα ο δημόσιος λόγος του ήταν σα να γνώριζε τι τον περιμένει. Είπε: «Μου λένε να σιωπήσω. Δεν μπορώ να σιωπήσω όταν βλέπω να υπονομεύονται οι αξίες και οι αρχές του πολιτισμού μας... όταν κινδυνεύει η Πατρίδα μας... Δεν μπορώ να σιωπήσω, έστω και αν το ότι ομιλώ μου κοστίζει πολύ ακριβά». Και του στοίχισε...

Η ομιλία του για τους Μακεδονομάχους Άγρα και Μίγγα είναι προφητική. Τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι οι κριτές της γης και τα φερέφωνά τους «κανοναρχούν το τροπάριο της ειρήνης, της προσέγγισης των λαών και των πολιτισμών υπό έναν όρο: την απάρνηση της ιστορίας μας, την απάλειψη των θυσιών των πατέρων μας, τον ευνουχισμό της νεολαίας μας με την υπόσχεση της σεξομανίας, του ευδαιμονισμού και της απελευθέρωσης από τα δεσμά της θρησκείας, των θεσμών, της οικογένειας. Έτσι όμως εκκολάπτονται ή επιχειρείται να εκκολαφθούν Εφιάλτες και γραικύλοι, έτοιμοι να παραδώσουν όλα και να πουλήσουν τα ηθικά και εθνικά τους πρωτοτόκια στην αγορά των συνειδήσεων...».

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος  μιλούσε και είχε επιρροή στο λαό. Έφτασε στο να έχει θετική άποψη γι’ αυτόν το 80% και πλέον του ελληνικού λαού. Αυτό τρομοκράτησε το κατεστημένο... Ο Χριστόδουλος δεν είναι πλέον μαζί μας. Όμως προχθές, στο συλλαλητήριο, μου έμεινε ο λόγος ενός ιερέα που ήταν κοντά μου και πιάσαμε τη συζήτηση: «Εγώ είμαι με τον  “πεθαμένο” Χριστόδουλο  και όχι με τον “ζωντανό” Ιερώνυμο». -