Περί «σχέσεων» Εκκλησίας – Κράτους.

Μόλις πριν λίγους μήνες ασχοληθήκαμε με την προβληματική στάση της διοικούσας Εκκλησίας απέναντι στους πολιτικούς που νομοθετούν αντίχριστους νόμους. [Παρεμπιπτόντως είχαμε ασχοληθεί και με τον Κώστα Σέλτσα  που είχε ψηφίσει 2 «ναι» στο νομοσχέδιο «αναγνώρισης ταυτότητας φύλου», ο ίδιος που σήμερα επέστρεψε να μας πει ότι είναι και «εθνικός Μακεδόνας»!] Η ανενόχλητη προσέλευσή τους μέσα στους Ναούς, δίχως ούτε καν τον παραμικρό λεκτικό έλεγχο από τους ταγούς της Εκκλησίας, προκαλούσε και προκαλεί την νοημοσύνη μας. Ο Οίκος του Θεού δεν μπορεί να μετατρέπεται σε στέγη υπόθαλψης της ανομίας, της αδικίας, της συγκατοίκησης του ψεύδους και της αληθείας. 

Το αποτέλεσμα αυτής της χρόνιας συμπεριφοράς γιγάντωσε ένα τέρας απέναντί μας, το οποίο τώρα ασχημονεί εις βάρος της Ορθοδοξίας και της Πατρίδος. Δικαίως χαρακτηρίσαμε την διοικούσα Εκκλησία ως «πλυντήριο» των πολιτικών, διότι τούτη της η στάση «εξαγνίζει» την συμπεριφορά τους μπροστά στο ποίμνιο, διαιωνίζει την τυραννία τους και τους κάνει ακόμη πιο θρασείς και πολυπληθείς. («τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον έχωσι» -Απόστολος Παύλος)

Επιπλέον, τούτη η στάση είχε ως αποτέλεσμα οι ίδιοι οι ιεράρχες να εξοικειωθούν με αυτήν την συμπεριφορά και να την θεωρούν ως την «μέση βασιλική οδό». Ναι. Δυστυχώς φτάσαμε στο θλιβερό σημείο να θεωρείται «τυπικό καθήκον» αυτή η υποκριτική συμπεριφορά όχι μόνο από πλευράς πολιτικών αλλά και από πλευράς των ταγών της Εκκλησίας. Λέξεις ουδέτερες όπως «υπευθυνότητα», «σύνεση», «ομαλές σχέσεις» και άλλες εμφανίζονται στο λεξιλόγιό τους για να δικαιολογήσουν την ανοχή που δείχνουν σε εκείνους που νομοθετούν την ανομία και την αδικία. Και ενώ υπενθυμίζουν στο ποίμνιο το άλλο «καθήκον» της ειλικρινούς μετάνοιας και αληθινής εκκλησιαστικής ζωής, εκείνοι δίνουν το παράδειγμα λούζοντας με βραβεία και δημόσια γλειψίματα τους πολιτικούς. Είναι αυτό που λέει ο λαός, δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις. (Να σημειώσω εδώ ότι δεν αναφέρομαι σε όλους τους επισκόπους, όντως υπάρχουν κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις ταπεινών Ποιμένων του Θεού.)

Άλλες φορές πάλι το γυρίζουν στο «πνευματικό», λέγοντας ότι η Εκκλησία δέχεται όλους τους ανθρώπους, δεν κάνει διακρίσεις και είναι υπεράνω των δικών μας κοσμικών προβληματισμών. Τούτο όμως είναι μεγάλη υποκρισία διότι οι πολιτικοί (πόσο μάλλον εκείνοι που ψηφίζουν αντίχριστους νόμους) δεν εισέρχονται στους Ναούς με διάθεση μετάνοιας, αλλά για να εκπληρώσουν τα «τυπικά τους καθήκοντα», εν πολλοίς να επιβεβαιώσουν την παρουσία και επιρροή του πολιτικού κόσμου στον θεσμό της Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι γι’ αυτούς ένα εργαλείο, ένα άλλο ‘ραντεβού’ στην ημερήσια διάταξη και τίποτε άλλο. Ο πολιτικός οφείλει να εισέρχεται στον Ιερό Ναό όπως όλοι οι υπόλοιποι Χριστιανοί Ορθόδοξοι για να εκκλησιαστεί και δεν ανακοινώνει την προσέλευσή του στα μέσα ενημέρωσης. Τί θέλει να του κάνει ο Ιησούς Χριστός; Να του στρώσει κόκκινο χαλί; Όταν εισέρχεται στον Ναό ως ο πολιτικός τάδε της τάδε παράταξης με συνοδείες και επισημότητες και όχι με το όνομα που βαπτίστηκε, το κάνει για να αποκομίσει κέρδος η πολιτική του ιδιότητα.

Και μιλάμε για τον οικουμενισμό που πάει να χτίσει τον διαβολικό Πύργο της Βαβέλ πάνω σε μία ψεύτικη αγάπη και δεν βλέπουμε ότι το ίδιο ακριβώς πνεύμα κυριαρχεί και σε αυτού του είδους τις «τυπικές» δοσοληψίες, πίσω από τις οποίες ένας Θεός ξέρει τί κρύβεται. Ας αναλογιστούμε σε ποιο βαθμό το ένα πνεύμα συνάντησε το άλλο όμοιό του, για να υλοποιηθούν οι τραγικές καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα: ψευδοσυνοδος Κρήτης, συγκρητιστικό μάθημα Θρησκευτικών, αντίχριστα νομοσχέδια, Σκοπιανό.

Κουραστήκαμε Σεβασμιώτατοι να σας βλέπουμε να χαχανίζετε δίπλα στους πολιτικούς. Έτσι απλά. ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΜΕ. Θα ‘θελα να ‘ξερα τι στην ευχή του Θεού σκεφτόσασταν πριν λίγες ημέρες όταν «τιμούσατε» των Απόστολο Παύλο.

Ἔγραψα ὑμῖν ἐν τῇ ἐπιστολῇ μὴ συναναμίγνυσθαι πόρνοις,
καὶ οὐ πάντως τοῖς πόρνοις τοῦ κόσμου τούτου ἢ τοῖς πλεονέκταις ἢ ἅρπαξιν ἢ εἰδωλαλάτραις· ἐπεὶ ὀφείλετε ἄρα ἐκ τοῦ κόσμου ἐξελθεῖν·
νῦν δὲ ἔγραψα ὑμῖν μὴ συναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ᾖ πόρνος ἢ πλεονέκτης ἢ εἰδωλολάτρης ἢ λοίδορος ἢ μέθυσος ἢ ἅρπαξ, τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν. [Α’ Προς Κορινθίους Κεφ. Ε 9,10,11]

Επειδή η αντίχριστη συγκυβέρνηση άνοιξε πάλι την συζήτηση για τις λεγόμενες «Σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας», καλό θα είναι την ώρα που δικαίως θίγονται κάποια θέματα να θιχτεί και αυτή η παράπλευρη «απώλεια»/συνέπεια των «όποιων σχέσεων» Εκκλησίας – Κράτους που συστηματικώς αποφεύγουν να θίξουν οι Ιεράρχες μας. Πρόκειται για ένα καρκίνωμα που έχει εξαπλωθεί σε τέτοιο βαθμό όπου κινδυνεύει πια να χαθεί η φωνή της Εκκλησίας. Διορθωθείτε και ξεριζώστε αυτό το καρκίνωμα πριν να είναι πολύ αργά. Δεν είναι τυχαίο γιατί η Στρατευομένη Εκκλησία έβρισκε πάντα τον αληθινό Της εαυτό στις κατακόμβες και μόνο στις κατακόμβες. Υπάρχουν και πνευματικοί νόμοι ξέρετε, διότι σε τελική ανάλυση αυτό που θέλει ο Τριαδικός Θεός από όλους μας είναι την σωτηρία της ψυχής μας.

***

ΥΓ. 1 Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δεν θεωρεί τα συλλαλητήρια για το μείζον εθνικό θέμα της Μακεδονίας έργο της Εκκλησίας. Θεωρεί όμως έργο της Εκκλησίας την….. οικολογία!!

Αυτό έκανε και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που πονούσε την Ρωμηοσύνη στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς. Βγήκε από το ασκηταριό του για να μάθει τις γυναίκες να φτιάχνουν κομπόστ και οικολογικό παστουρμά!!

ΥΓ. 2 Ο εκπρόσωπος Τύπου της Αρχιεπισκοπής έβγαλε αυστηρή ανακοίνωση στην οποία έλεγε ότι δεν ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μέσα στο αυτοκίνητο που προπηλακίστηκε, απειλούσε μάλιστα όσους διακινούσαν την είδηση ότι «θα υποστούν τις συνέπειες του νόμου». Ακόμα περιμένουμε την Αρχιεπισκοπή να βγάλει και μία ανακοίνωση στην οποία θα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ τους πραγματικούς ξυλοδαρμούς, τα πραγματικά χημικά και το πραγματικό καθημερινό υβρεολόγιο που δέχεται ο Ελληνικός λαός από την κυβέρνηση.

Ακόμα περιμένουμε…………………………………………

Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ