26 Ιουλ 2018

Φωνή εκ του τάφου! Ο μακαριστός π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος με αφορμή τους σεισμούς επιστομίζει τους αγαπολόγους που ισχυρίζονται ότι ο Θεός δεν τιμωρεί.


Αποτέλεσμα εικόνας για π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος

ΦΩΝΗ ΕΚ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ! Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ Π.ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΜΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΟΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙ.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Η επιστολή που ακολουθεί εστάλη από το μακαριστό, πανθομολογουμένως οσίας βιοτής γέροντα, π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, στις 23/10/1953 στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο "ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ". Προς "δόξαν" της δημοκρατίας η εν λόγω επιστολη δεν δημοσιεύθηκε. Είναι ειλημμενη από το μνημειώδες σύγγραμμα του μακαριστού πατρός με τίτλο "ΑΡΘΡΑ-ΜΕΛΕΤΑΙ-ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ", σελ.296-297. Αναφέρεται στους σεισμούς που είχαν πλήξει τότε τις Ιονίους Νήσους και απαντά σε όσους διισχυρίζονται ότι οι θεομηνίες και φυσικές καταστροφές είναι φαινόμενα άσχετα προς τη βούληση του Θεού. Εκτιμώ ότι το περιεχόμενό της τυγχάνει κατ εξοχήν επίκαιρο, ειδικά μετά τις πρόσφατες φονικές πυρκαιές της Αττικής και την ακατάσχετη, αιρετίζουσα  αγαπολογία από την πλευρά ενίων ποιμένων που τις ακολούθησαν. Δυστυχώς  οι τελευταίοι παρουσίασαν τις προσωπικές τους ιδεοληψίες ως θεολογικά-εκκλησιαστικά θέσφατα. Στην επιστολή που ακολουθεί ο αοίδιμος γέρων επιστομίζει εκείνους που θεωρούν ότι το τιμωρείν αντίκειται στην αγαθότητα του Θεού.

Η επιστολή συνετάγη και απεστάλη στην καθαρεύουσα. Έγινε απόδοση του κειμένου σε πιο ελεύθερη γλώσσα από τον υποφαινόμενο., πράγμα για το οποίο ζητώ την επιείκεια και την κατανόηση των αναγνωστών. Φιλόλογος δεν είμαι. Οι τυχόν υπογραμμίσεις επίσης ανήκουν στον υποφαινόμενο. Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής:
Κύριε Αθηναίε, ανέγνωσα προ καιρού στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τις δημοσιευθείσες απόψεις σας και όσων φρονούν όμοια με σας "περί σεισμών και Θεού". Παρ όλη την καλή μου θέληση δεν μπόρεσα να πεισθώ ότι οι σεισμοί και οι προκαλούμενες από αυτούς καταστροφές είναι άσχετες προς τη βούληση του Θεού. Δεν μπόρεσα δε να πεισθώ, διότι άλλα επιχειρήματα, Γραφικά και λογικά, με κρατούσαν στην αντίθετη άποψη. Τα επειχειρήματα αυτά παρατάσσω κατωτέρω.
1) Ο Κύριός μας βεβαιώνει (Ματθ.ι' 29), ότι ούτε ένα στρουθίο δεν πέφτει νεκρό στη γη, χωρίς το θέλημα του Θεού. Λοιπόν, πώς πέφτουν νεκροί διά των σεισμων χιλιάδες ανθρώπων, χωρίς τη θέληση Εκείνου;
2)Αφού ο Θεός ΤΙΜΩΡΗΣΕ όχι μόνο στην Παλαιά Διαθήκη (την οποία σεις και μαζί με σας και πολλοί άλλοι, δυστυχώς δε και κάποιοι Θεολόγοι ακόμη, ζητάτε, όπως φαίνεται και συνάγεται από τα γραφόμενα, να ρίψουμε στον κάλαθο των αχρήστων), αλλά ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ τις παραβάσεις, ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟ ΤΙΜΩΡΕΙΝ;
Τιμώρησε στην Καινή Διαθήκη: α) Διά θανάτου τον Ανανία και τη Σαπφείρα (Πραξ.ε,1-10), β) Διά θανάτου και δη και σκληρού τον Ηρώδη (Πραξ.ιβ', 23).γ) Διά τυφλώσεως τον ψευδοπροφήτη Βαριησού (Πραξ.ιγ', 11). δ)Δι ασθενεών και διά θανάτου ακόμη αναξίως μεταλαμβάνοντες χριστιανούς. (Α.Κορ.ια' 30).
Βέβαια όσοι επλήγησαν από τους σεισμούς δεν ήταν οι αμαρτωλότεροι όλων, αλλά πάνω σε αυτό μπορεί κάποιος να βρει εξήγηση στο κατά Λουκάν ιγ' 1-5. Μα θα πείτε, πεθαίνουν και αθώοι; Ναι, αλλά για αυτούς ο θάνατος δεν είναι τιμωρία. Μεταβαίνουν πλησίον του Πατρός τους πιο σύντομα. Γίνεται αυτό ΠΡΟΣ ΤΙΜΩΡΙΑ ΙΣΩΣ Ή ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΙΑΚΩΝ ΤΟΥΣ.
3)Αφού όπως παραδεχόμαστε, και όπως παραδέχονται όλες σχεδόν οι χριστιανικές ομολογίες, Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ ΜΕ ΑΙΩΝΙΑ ΠΟΙΝΗ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΜΩΡΕΙ ΚΑΙ ΕΔΩ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣΚΑΙΡΕΣ (ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ) ΠΟΙΝΕΣ;ΠΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΝ ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ;
4) Εάν πούμε ότι οι σεισμοί και οι καταστροφές που προκαλούνται από αυτούς είναι φαινόμενα άσχετα προς τη βούλησή του Θεού, ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΑΥΤΟΥ. Πώς εγώ, το τέκνο του Παντοδυνάμου Πατρός, είναι δυνατό να συντριβώ από τα στοιχεία της αψύχου και αλόγου Φύσεως, χωρίς καν να έχει σχέση αυτό με τη βούλησή Του; Πού είναι τότε η Παντοδυναμία του Πατέρα μου; Πού η Πρόνοιά Του για μένα; Πού είναι αυτές όταν εγώ βρίσκομαι στη διάθεση των τυφλών στοιχείων της Φύσεως; Ποια εμπιστοσύνη να έχω πλέον προς Αυτόν, όταν Αυτός είναι απαθής θεατής των εναντίον μου απειλών της Φύσεως;
Γιατί ο ευσυνείδητος χωροφύλακας, όταν δει μαινόμενο ταύρο εν μέση οδώ πόλεως ή χωριού, θα σπεύσει να τον σκοτώσει για να σώσει τους πολίτες από τον κίνδυνο, ο δε Θεός, ο Παντοδύναμος, δεν σπεύδει, βλέποντας τον επερχόμενο σεισμό, να τον ματαιώσει και να σώσει τα παιδιά Του; Πού είναι η αγάπη Του προς εμένα,όταν όχι Αυτός με διέπει τελείως και εξ ολοκλήρου, αλλά έχει επ εμού αυθαιρέτως μερίδιο και η μανία των αλόγων στοιχείων της Φύσεως;
Ποίου είδους Εξουσιαστής και Κυβερνήτης του Σύμπαντος είναι, όταν οι δυνάμεις της Φύσεως αφ εαυτών μπορούν να σκοτώσουν κατά χιλιάδες τα τέκνα Του; Εάν, μη επεμβαίνοντας να ματαιώσει τη δράση κάποιου κακού ανθρώπου, πράττει αυτό σεβόμενος την ελευθερία του, ποια ελευθερία της αβούλου Φύσεως έχει να σεβασθεί; Όταν φρονούμε αυτά, ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΕΙΣΜΟ;
5) Και ένα λογικό τρίλημμα, κατασκευασμένο κατ αναλογία προς το γνωστό του Λάιμπνιτς: Εάν οι σεισμοί, οι πλημμύρες κ.τ.λ. και οι καταστροφές που προκαλούνται από αυτά, ήταν άσχετα προς τη βούληση του Θεού, τότε ο Θεός ή δεν θα γνώριζε πότε γίνονται αυτά, ώστε να τα προλάβει ή δεν θα μπορούσε να τα προλάβει. Αλλά ο Θεός και γνώριζε, ως Παντογνώστης, και μπορούσε, ως Παντοδύναμος, και ήθελε, ως Πανάγαθος. Αρα...άρα δεν έπρεπε να γίνουν αυτά. Αφού έγιναν (απαγωγή εις άτοπον), έπεται ότι αυτά δεν ήταν άσχετα προς τη βούληση του Θεού, αλλά απεναντίας εξυπηρετούσαν κάποιο σχέδιο της Πανσόφου Διανοίας Του.
ΕΠΙΛΟΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ:  Ας δοξάσουμε τον εν Τριάδι Προσκυνητό Θεό για αυτά τα υπέροχα και εκλεκτά αυτά κείμενα. Και ας μελαγχολήσουμε και ας θρηνήσουμε για το αποκαρδιωτικό γεγονός ότι αυτός  ο τόσο καθάριος και ατόφιος λόγος έχει αρχίσει να σπανίζει στις μέρες μας. Τώρα κυριαρχεί η αγαπολογία και η έλλειψη λόγου περί οργής του Θεού, μετανοίας, μελλούσης κρίσεως και ανταποδόσεως και αιωνίου κολάσεως. Επιλεκτικό λόγο ακούμε εν πολλοίς. Πώς μετά να ελκύσουμε την ευλογία του Θεού όταν εν αντιθέσει προς τον Κύριο, τους προφήτες, τους αποστόλους και τους πατέρες δεν κηρύσσεται ακίβδηλος και ανόθευτος ο επίσημος εκκλησιαστικός λόγος αλλά "χαιδεύει αυτιά" κατά το δη λεγόμενο "εκδίδοντας ευχερώς εισιτήρια διά τον Παράδεισον", κατά το μακαριστό Φλωρίνης Αυγουστίνο; Μετά τους οικουμενιστές και τους νεο-νικολαίτες μας προέκυψαν και οι...αγαπολόγοι! Κύριε, ρύσαι την Εκκλησία Σου από δαύτους!

7 σχόλια:

  1. ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ
    ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΤΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ήταν ένας άξιος και πραγματικός ποιμένας της Εκκλησίας του Χριστού.
    Σήμερα η Εκκλησία έχει γεμίσει από ονομαζόμενους "ποιμένες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΕΥΓΕ ΕΞΑΔΕΛΦΕ ΛΥΚΟΥΡΓΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΝΤΑ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΕΣ ΣΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ....ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΕΜΙΣΑΜΕ ΑΓΑΠΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ....Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΗΣΕΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Απεφάνθη ο άγιος Δημητριάδος ότι "δεν υπάρχει τιμωρός Θεός αλλά Θεός αγάπης" και έσπευσε να ζητήση συγγνώμη «αν σκανδαλίσαμε κάποιους, παρουσιάζοντας έναν Θεό τιμωρό, που φοβόμαστε να προσεγγίσουμε. Πολλές φορές εμείς γινόμαστε η αιτία της απομάκρυνσης από τον Θεό, γιατί Τον παρουσιάζουμε ως κριτή μόνο, ενώ ήρθε για να σώσει τον κόσμο".
    Κανείς, μα κανείς, δεν παρουσίασε το Θεό μονάχα ως κριτή και τιμωρό. Τονίζουν πολλοί, όμως, το γεγονός ότι ο Θεός δεν είναι μονάχα αγάπη αλλά και δικαιοσύνη. Συνήθως, μένουμε μονάχα στο πρώτο και το δεύτερο το ξεχνάμε. Γράφει ο άγιος Νεκτάριος στο μνημειώδες σύγγραμμα ΠΕΡΙ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΨΥΧΗΣ για τη Θεία Δικαιοσύνη: Ή ίκανοποίησις τής θείας δικαιοσύ¬νης, τής προσβληθείσης δια τής δημι¬ουργίας τής άμαρτίας ύπό του άμαρτήσαντος, εΐναι καί άπαίτησις του δικαίου πρός θεραπείαν καί ένδόμυχος διάθεσις του άμαρτήσαντος πρός έξιλέωσιν του Θεού.
    Ή άπαίτηοις του δικαίου καί ή διάθεσις της καρδίας πηγάζουσιν έκ της αύτής πηγής, έκ τής άϊδιότητος του θείου νό¬μου- τό δίκαιον άπαιτεΐ τήν ΐκανοποίησιν δια τήν άϊδιότητα του θείου νόμου, όν έπεβουλεύθη ή άμαρτία- έπίοης καί ή καρδία ζητεί έξ ένδιαθέτου όρμής να ΐκανοποιήοη τήν θείαν δικαιοσύνην, δι¬ότι ένδομύχως έπιποθεΐ καί επιζητεί τήν έπικράτηοιν του θείου νόμου καί σπεύ¬δει να ένεργήση ύπέρ τής άϊδιότητος αύτού- ό ένδόμυχος ούτος πόθος προ¬έρχεται έκ τής συνταυτίσεως τού θελή¬ματος τού έσω άνθρώπου μετά τού νό¬μου τού Θεού».
    Πληθωρικός ο λόγος περί αγάπης του Θεού στις μέρες μας και μονοδιάστατος. Πενιχρός ή/και ανύπαρκτος ο λόγος περί δικαιοσύνης και περί μελλούσης κρίσεως και ανταποδόσεως και αιωνίου κολάσεως. Πού ο αφυπνιστικός και εγερτικός προς μετάνοια λόγος, πού η απειλή των αιωνίων βασάνων που διατρέχει όλα τα συγγράμματα των πατέρων και των αγίων; Εν ονόματι ποίας λογικής τονίζουμε μονάχα την αγάπη του Θεού και αποσιωπούμε τη δικαιοσύνη Του; Εν ονόματι ποίας αγιογραφικής και αγιοπατερικής βάσεως αποφαινόμαστε ότι ο Θεός δεν τιμωρεί; Μήπως επειδή κάτι τέτοιο δεν τυγχάνει politically correct;
    Δεν αιρετίζουμε έτσι; Δεν αναπαύουμε τον άνθρωπο στην αμαρτωλότητά του; Αφού δεν τιμωρεί ο Θεός μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Δεν πρόκειται να λογοδοτήσω. Τι διαλαμβάνει, όμως, εν προκειμένω η πατερική γραμματεία; Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και πολλοί άλλοι;
    Το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι αγαπολόγοι κληρικοί είναι να ζητήσουν συγγνώμη επειδή σκανδαλωδώς παρουσιάζουν το Θεό μονάχα σαν αγάπη και όχι και σαν δικαιοσύνη. Αιρετίζουν, σκανδαλίζουν τους πιστούς και κάθε άλλο παρά τους ωθούν προς τη σωτηριώδη μετάνοια.
    Επίσης κάποιος μητροπολίτης οφείλει όχι μία αλλά πολλές φορές να ζητήση συγγνώμη για την υπογραφή του στο επαίσχυντο και προδοτικό κείμενο του Porto Alegre, για τη λειτουργία της αντι-πατερικής και πατρομάχου "Ακαδημίας θεολογικών σπουδών" Βόλου, για τις δηλώσεις του-εισήγηση στην παπική ημερίδα για τη Β' Βατικάνεια Σύνοδο καθώς και για πολλά άλλα...
    Λ.Ν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Αγαπούληδες", ο π.Επιφάνιος σαφέστατα μιλάει για τιμωρία και ποινή.
    Το ακούτε "αγαπούληδες";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο μακαριστός καθηγητής και συγγραφέας Π.Τρεμπέλας στο "ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΙΔΑΘΗΚΗΣ, ΤΟΜΟΣ Α'), αναφερόμενος στο παύλειο χωρίο "κατά δε την σκληρότητά σου και αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ οργήν εν ημέρα οργής και αποκαλύψεως δικαιοκρισίας του Θεού) (Προς Ρωμαίους κεφ.β' 6-7) γράφει τα εξής για την οργή του Θεού: "Η οργή του Θεού δεν ομοιάζει προς την ιδικήν μας οργήν. Δεν είναι οργή εμπαθής και αχαλίνωτος , μολονότι είναι οργή ολοθρευτική και καταναλίσκουσα τα πάντα. Είναι όμως εν ταυτώ και δικαία. Ουδεμία παραφορά ή μανία παρά τω Θεώ. Θα τιμωρήση εν οργή και δικαιοσύνη".
    Λ.Ν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "«…Ποῦ δικαιοσύνη; Ἂν ῥίξουμε ἕνα βλέμ­μα καὶ στὴ δική μας κοινωνία ἀλλὰ καὶ σὲ παγ­κόσμιο κλίμακα, στὶς διεθνεῖς σχέσεις τῶν λα­ῶν, θὰ δοῦμε ὅτι δικαιοσύνη δὲν ὑπάρχει. Δὲν βασιλεύει ὁ νόμος τοῦ Χριστοῦ μας, τὸ «Ἀγαπᾶ­τε ἀλλήλους» (Ἰω. 13,34). Στὶς κοινωνίες μας, παρ᾿ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματά τους, βασιλεύει ὁ νόμος τῆς ζούγκλας ὅτι «τὸ μεγάλο ψάρι τρώει τὸ μι­κρό». Ἐγκλήματα γίνονται καθημερινῶς σὲ ὅλες τὶς χῶρες· ἐγκλήματα ἐκτελεσμένα μὲ τέτοια ἐντέλεια, ποὺ κι ὁ ἱκανώτερος ἀστυνόμος νὰ μὴ μπορῇ νὰ τὰ ἐξιχνιάσῃ. Ὁ ἔνοχος μένει ἀσύλληπτος, περιγελᾷ καὶ περιπαίζει τὶς ἀρχές. Οἱ δρᾶστες περιφέρονται ἀσύλληπτοι, μερικὲς φορὲς τιμῶνται κιόλας!
    Ὑπάρχουν ἐγκλήματα ἀτιμώρητα. Ἄλλοι βλα­στημοῦν τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια, ἄλλοι στὰ δικαστήρια ὁρκίζονται στὸ Εὐαγγέλιο, γυναῖκες ἀφήνουν τοὺς ἄντρες τους καὶ συζοῦν μὲ ἄλλους, ἄντρες ἀφήνουν τὶς γυναῖκες τους καὶ ζοῦν μὲ παλλακίδες, ἄλλοι σκληροὶ κι ἀπάνθρωποι ῥουφοῦν τὸ αἷμα τοῦ φτωχοῦ καὶ κάνουν περι­ουσίες…, καὶ ὅλοι αὐτοὶ μένουν ἀτιμώρητοι. Ἀ­τιμώρητα τὰ ἐγκλήματα. Ἡ ἀνθρώπινη δικαι­οσύνη ἀποδεικνύεται ἀνίσχυρη. Εἶνε, ὅπως ἔ­λεγε ἕνας ἀρχαῖος φιλόσοφος, ἕνα ἀραχνόπανο ποὺ πιάνει μυγάκια, μὰ οἱ σφῆγκες τὸ σχίζουν καὶ περνοῦν. Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη συλλαμβάνει τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα· τὰ με­γάλα ἐγκλήματα μένουν ἀτιμώρητα.
    Καὶ τί θὰ γίνῃ λοιπόν; αὐτοὶ θὰ μείνουν ἀτιμώρητοι αἰωνίως; Ὄχι! διαμαρτύρεται ἡ συνείδησις. Τὸ ἔνστικτο τοῦ δικαίου, ποὺ ὁ Θε­ὸς φύτεψε μέσα μας, φωνάζει, ὅτι ὁπωσδήπο­τε θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ οἱ ἐγκληματίες τῶν «τελεί­ων» ἐγκλημάτων, οἱ παραβάτες τῶν ἠθικῶν δι­ατάξεων, θὰ συλληφθοῦν στὰ δίχτυα τῆς ἀ­δεκάστου δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, που θ᾿ ἀπονείμῃ τὸ δίκαιο, θὰ τιμω­ρήσῃ τὸ ἔγκλημα καὶ θ᾿ ἀμείψῃ τὴν ἀρετή….»
    Μακαριστός Φλωρίνης Αυγουστίνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή