Ευδοξία Αυγουστίνου, O tempora! O mores!

O tempora! O mores!

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος 

Ποιός περίμενε ὅτι στίς μέρες μας θά ἐκτυλισσόταν καί αὐτό τό ἀνείπωτο δράμα τοῦ εὐτελισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς παλινωδίας πρός τή βαρβαρότητα! Τό ἑλληνικό Κοινοβούλιο νομοθέτησε ὑπέρ τῆς ἀναδοχῆς παιδιῶν ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια καί μάλιστα μέ εὐρεία πλειοψηφία, ἀφοῦ 161 βουλευτές ἀ­πο­φάσισαν νά ψηφοθηρήσουν εἰς βά­ρος τῆς κοινωνίας, τῆς φύσης καί κάθε λογικῆς, «χαϊδεύ­οντας» μεμο­νω­μένες ὁμάδες με ἐτσιθελικούς προσανατολισμούς, κόντρα σέ ὁποιαδή­ποτε γνώμη κοινωνική, ἐπιστημονική, βιολογική. Γιά τήν ἱστορία σημειώνουμε ὅτι 103 βουλευτές τάχθηκαν κατά τοῦ κατάπτυστου ἄρθρου, ἐνῶ 36 ἦταν ἀπόντες ἀπό τήν ὀνομαστική ψηφοφορία.

Μέχρι σήμερα τό Π.Δ. 86/2009 (ἄρθρο 1 παρ. 1) προέβλεπε ὅτι κα­τάλ­ληλοι γιά ἀναδοχή εἶναι οἰκογένειες ἀποτελούμενες ἀπό συζύγους μέ ἤ χωρίς παιδιά. Σέ ἀντίθεση μέ αὐτό, τό ἄρθρο 8 τοῦ ψηφισθέντος νόμου ἀναφέρει ὅτι κατάλληλοι γιά νά γίνουν ἀνάδοχοι εἶναι, ἐκτός ἀπό οἰκογένειες ἀποτελούμενες ἀπό συζύγους, καί οἱ ἔχοντες συν­άψει σύμφωνο συμβίωσης μέ ἤ χωρίς παιδιά.

 Μάλιστα ἡ ἁρμόδια ὑπουργός δήλωσε ὅτι τά ὁμόφυλα ζευγάρια δέν θά ἔχουν τή δυνατότητα υἱοθεσίας παιδιῶν, ἀφοῦ ἀκόμη δέν ἔχει νομοθετηθεῖ γάμος ὁμοφυλόφιλων, ὅμως αὔριο θά γίνει καί αὐτό. Ἄλλωστε ἡ ἀναδοχή εἶναι προστάδιο τῆς υἱοθεσίας.

 Μετά ἀπό αὐτά ἡ κυβέρνηση στοχεύει νά ἐπιταχύνει καί ὅλες τίς διαδικασίες ἀναδοχῆς καί υἱοθεσίας, ἱ­­δρύ­οντας δύο ἐθνικά μητρῶα: τό μη­τρῶο παιδιῶν πρός ἀναδοχή-υἱοθεσία, στό ὁποῖο θά ἐγγράφονται τά παιδιά, καί τό μητρῶο ὑποψήφιων ἀ­ναδόχων ἤ θε­τῶν γονέων, στό ὁποῖο θά ἐγγράφονται ὅλοι οἱ ὑποψήφιοι γονεῖς πρός ἀναδοχή, ἀφοῦ προη­γουμένως ἔχουν ἐλεγχθεῖ.

Τέτοιο κατάντημα ὁμολογουμένως δέν ξαναείχαμε στήν ἱστορία μας! Τέτοιους νόμους οὔτε καί οἱ Σοδομίτες μποροῦσαν νά διανοηθοῦν! Φτάσαμε στήν αἰσχίστου εἴδους νομοθετική σύλ­ληψη νά κατασκευάζου­με νόμους πού ἀποϊεροποιοῦν τήν οἰκογένεια, τήν ὁποία ὁ ἑλληνικός λαός ἐξακολουθεῖ μέχρι καί σήμερα νά ἐμπιστεύ­εται ὡς βασική ἀξία, καί κατα­στρέ­φουν τόν κοινωνικό ἱστό. Μέ τήν ψῆ­φο τῶν 161 «Ἐθνοπατέρων» ἡ ἠθική στηλιτεύεται, ἡ οἰκογένεια πλήτ­τεται, ἡ σήψη προωθεῖται. Ἀρχές καί ἀξίες πού χαρακτήριζαν τήν πατρίδα μας ἰσοπεδώνονται. Πρό πάντων ὅμως παραβιάζεται ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ βίαια ἀνατρέπεται ἡ φυσική τάξη, τήν ὁποία ὁ Δημιουργός ὅρισε.

Συνέπεια ὅλης αὐτῆς τῆς τραγικότητας εἶναι νά πληγώνεται ὁ ψυχικός κόσμος τῶν παιδιῶν, καθώς ἀπειλεῖται ἡ ὁμαλή ψυχοσωματική τους ἀνάπτυξη. Καί πά­λι «δυστυχῶς ἐπικράτησε ... ἡ "πολιτική ὀρθότητα" ἐνάντια στή φυσική τάξη καί στό συμφέρον τοῦ παιδιοῦ», τονίζει στήν ἀ­νακοίνωσή της ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος.

 Ἀναμφισβήτητα, κάθε παιδί δικαι­οῦ­ται νά ἔχει πατέρα καί μητέρα. Καί τοῦτο δέν ἀποτελεῖ μόνον διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά φυσιολογική καί παγκόσμια ἀξιακή κληρονο­μιά, παν­ανθρώπινη σειρά, τάξη καί συμπερι­φο­ρά. Σκέφτεται κανείς τά δικαιώματα αὐ­τῶν τῶν ἀθώων ὑπάρξεων; Πόσο ὑ­ποκριτικά τιμοῦμε καί τήν περίφημη «Παγ­κόσμια Ἡμέρα τοῦ Παιδιοῦ»! Δικαιολογημένα ἡ Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὑπο­γραμ­μίζει στήν ἐπιστολή πού ἀπέ­στει­λε στήν ὑπουργό Ἐργασίας καί σέ ὅλους τούς βουλευτές πρίν τήν ψήφιση τοῦ νομοσχεδίου (23 Ἀπριλίου 2018): «Πῶς εἶναι δυνατόν τό νομοσχέδιο νά μεριμνᾶ διά τήν ψυχικήν καί συναισθηματικήν ὑγεία τοῦ παιδιοῦ καί νά ἐπιτρέπει τό παιδί νά ἀνατρέφεται ἀπό “ζεῦγος”, ὅπου τήν θέση τοῦ πατρός θά κατέχει γυ­ναί­κα ἤ ἀντιστοίχως τῆς μητρός ἄν­δρας, χωρίς αὐτό νά ἔχει οἱανδήποπτε δυνατότητα ἐπιλογῆς; Δέν παραβιάζονται τά στοιχειώδη ἀνθρώπινα δικαι­­ώματα τοῦ παιδιοῦ, ὅταν ἀπό τήν τρυ­­φεράν ἡλικία του θά διατρέχει σοβαρούς ἠθικούς κινδύνους;».

 Προφανῶς ἡ θολοκουλτούρα τῶν ψηφισάντων δέν τούς ἐπιτρέπει νά δοῦν καί νά ἐνδιαφερθοῦν γιά τά πρα­γματικά δικαιώματα τῶν πρός ἀ­να­δο­χή παιδιῶν πού, χωρίς νά τά ρωτήσουν καί χωρις νά μποροῦν τά ἴδια νά ἔχουν γνώμη, θά κληθοῦν νά βιώσουν καί νά μεγαλώσουν σέ ἕνα περιβάλλον τό λιγότερο περίεργο καί ἐν πολλοῖς ἀφύσικο. Γύρω τους ἡ πλειοψηφία τῶν συνομηλίκων καί συμμαθητῶν τους θά ἔχουν μία μαμά κι ἕναν μπαμπά. Κι αὐ­τά θά ἔχουν δυό μπαμπάδες ἤ δύο μαμάδες. Στά ἤδη μεγάλα προβλήματα τῶν ταλαίπωρων παιδιῶν προστίθεν­ται καί ἄλ­λα ἀδιέξοδα, πού θά ἐπιβαρύνουν ἀκόμη περισσότερο τήν ψυ­χο­­σύν­θεση καί τήν κοινωνικοποίησή τους. Γιά νά ἱκανοποιήσουμε κάποιους καί γιά νά νιώσουν αὐτοί πιό φυσιολογικοί, πρέπει νά θυσιάσουμε τά παιδιά;

Ποιός ἀπό τούς νομοθετοῦντες, παρά τίς ὑποκριτικές τους ἀγορεύσεις, ἐνδιαφέρεται εἰλικρινά γιά τίς εὐαίσθητες παιδικές ψυχές! Τόσες τραγικές ἀποκαλύψεις καί ὀδυνηρές δημόσιες καταθέσεις παιδιῶν, πού υἱοθετήθηκαν ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια, τούς ἄφησαν ἀσυγκίνητους; Ἕνα μάλιστα ἔκλεισε στή φυλακή τόν ὑ­ποτι­θέμενο «πατέρα» του καί ὁμολογεῖ: «Κάθε παιδί ὁμοφυλόφιλων γο­νιῶν μέ τό ὁποῖο μίλησα εἶχε κάποια κοινά πράγματα. Ἐκεῖνοι πού εἶχαν μόνο γονεῖς τοῦ ἴδιου φύλου στό σπί­τι πονοῦσαν γιά τόν χαμένο γονέα τους καί ἐπιθυμοῦσαν ἕναν πραγματικό πατέρα, καί σχεδόν ὅλοι μας εἴχαμε σεξουαλικά κακοποιηθεῖ πολύ μικροί» (Moira Greyland).

 Ἕνα ἄλλο κραυγάζει: «Καταλα­βαί­­­νω ὅτι ὑπάρχουν πολλά πού χρειάζονται κατανόηση. Ὑπάρχει ὅμως τόσο χάος πίσω ἀπό αὐτό τό κίνημα. Δέν ἔ­χω δεῖ ποτέ στή ζωή μου κάτι νά κινεῖται τόσο γρήγορα καί τόσο ἐπιθε­τικά. Καταστρέφει κάθε δομικό συστατικό τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ δη­μιουρ­γή­ματος τοῦ Θεοῦ, συναισθηματικό, σωματικό, πνευματικό» (Denis).

Σεβαστές βεβαίως οἱ ἐπιλογές τοῦ καθενός,• μόνον πού ὅλοι ὀφείλουν νά σέβονται τόν τρόπο ζωῆς τῶν ἄλλων. Πάντοτε ὑπῆρχαν ἄνθρωποι μέ ποικίλες ἰδιαιτερότητες. Δέν εἶχαν, ὅμως, τήν ἀπαίτηση νά ἐπιβάλουν τόν δικό τους τρόπο ζωῆς στούς ἄλλους.

 Σιγά σιγά μέ τή βούλα τῶν ἰθυνόντων καί τήν ἀνοχή μας μπαίνει ταφόπλακα στήν οἰκογένεια. Κι ἐνῶ ἡ πα­τρίδα μας σβήνει καί ἀργοπεθαίνει ἀ­πό τό δημογραφικό, ἔρχονται νά προσ­τεθοῦν καί τά ἐν λόγῳ προβλήματα, πού ἀποτελοῦν συνέπεια τῆς ἐπέκτασης τοῦ συμφώνου συμβίωσης καί πρός τά ὁμόφυλα ζευγάρια. Ἡ ἀ­ποδόμηση, ὅμως, ἑνός κράτους κι ἑ­νός ἔ­θνους δέν στηρίζεται μόνον στήν οἰ­κο­νομική ἐξαθλίωση. Συνεπικουρεῖ­ται ἀπό τήν κοινωνική, τήν ἠ­θική καί τήν πνευματική κατάπτω­ση. Σέ αὐτό τό πλαίσιο ἐντασσόμαστε κι ἐμεῖς. 

 Ἀσφαλῶς ἡ νομοθετική αὐτή πρά­ξη, ἀπ’ ὅπου κι ἄν προσεγγισθεῖ, συ­νι­στᾶ «ὕβριν». Καί ἀλίμονο στόν ὑ­βρι­στή! Ὁ ἀψευδής καί ἀδέκαστος λόγος τοῦ Θεοῦ προειδοποιεῖ: «Πρὸ συντριβῆς ἡγεῖται ὕβρις, πρὸ δὲ πτώματος κακοφροσύνη» (Πρμ 16,18). Ἄς περιμένουμε, λοιπόν...