Γιατί οι Αλγερινοί μετανάστες δεν πάνε απέναντι στη Γαλλία και
οι Μαροκινοί απέναντι στην Ισπανία; Γιατί υπάρχει… έλεγχος
Το παράλογο θέατρο ανοχής της παράνομης μεταναστεύσεως
Γράφει
ο Περικλής Νεάρχου, Πρέσβυς
ε.τ.
Τα όσα έγιναν προσφάτως στην πλατεία Σαπφούς
στη Μυτιλήνη δείχνουν σαφώς σε ποιο σημείο έχει φτάσει η ανοχή μιας παράλογης
καταστάσεως. Εάν εξετάσει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει, θα διαπιστώσει ότι στην
πράξη δεν υπάρχει κανένας απολύτως έλεγχος στα σύνορα. Πρακτικά, όποιος θέλει
μπαίνει. Μόλις φανεί στον ορίζοντα βάρκα ή άλλο πλεούμενο σπεύδει να το
διασώσει και να το φέρει στο λιμάνι είτε απευθείας το Λιμενικό είτε σκάφος των
πολυποίκιλων ΜΚΟ.
Κανείς δεν ρωτά τους επιβαίνοντες
ποιοι είναι και πού πάνε. Κατάλληλα δασκαλεμένοι από τους διακινητές,
επικαλούνται όλοι την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τους πρόσφυγες και ζητούν άσυλο.
Εάν δει κανείς τα πρόσωπά τους, δεν
είναι δύσκολο να διαπιστώσει ότι στην πολύ μεγάλη πλειοψηφία τους είναι
Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί, Βορειοαφρικανοί και Αφρικανοί, που προφανώς δεν
εμπίπτουν στην κατηγορία των προσφύγων, όπως αυτή καθορίζεται από τη σχετική
Σύμβαση της Γενεύης. Δεν εκδηλώνεται όμως καμιά αντίδραση και δεν γίνεται
κανένας διαχωρισμός, γιατί αυτό θα παρεβίαζε δήθεν το πνεύμα της Ευρωπαϊκής
Οδηγίας, που παραπέμπει αδιακρίτως τους πάντες στην Επιτροπή Ασύλου και στη
διερεύνηση κάθε ατομικής περιπτώσεως διά της δικαστικής οδού.
Εάν εξετάσει επίσης κανείς το έργο
που έχουν αναλάβει οι ποικιλώνυμες ΜΚΟ και ο ρόλος που διαδραματίζουν οι
πολιτικές ιδεοληψίες των κυβερνώντων σε διάφορα επίπεδα, ολοκληρώνεται το
παράλογο αδιέξοδο και ο εμπαιγμός στον οποίο καταλήγει η ακολουθούμενη
πολιτική. Συμπερασματικά, δεν ασκείται καμιά πολιτική αποτροπής στη μέση γραμμή
των θαλασσίων συνόρων, η Άγκυρα είναι απολύτως ελεύθερη να στέλνει όσους θέλει
και να ρυθμίζει η ίδια τις ροές, ώστε να στοχεύει περισσότερο την Ελλάδα και να
είναι πιο προσεκτική με την άλλη Ευρώπη για να μη θέσει σε κίνδυνο τα ανταλλάγματα
που διαπραγματεύθηκε.
Προσφάτως αυξήθηκαν οι ροές από τον
Έβρο, με πρωταγωνιστές μετανάστες από την Αλγερία και το Κονγκό. Γιατί οι
Αλγερινοί μετανάστες δεν πάνε απέναντι στη Γαλλία και οι Μαροκινοί απέναντι
στην Ισπανία; Προφανώς, δεν πάνε γιατί υπάρχει έλεγχος και δεν περνάει τόσο
εύκολα το παραμύθι για «πρόσφυγες». Γιατί η Ελλάδα επιδεικνύει μια τέτοια ανοχή
και ασκεί μια πολιτική που στην πράξη καταλήγει να είναι συμπληρωματική της
Τουρκικής στρατηγικής και καθιστά ανεξέλεγκτη την παράνομη μετανάστευση;
Τα ερωτήματα αυτά γίνονται ακόμη πιο
αδυσώπητα μετά την αλλαγή πολιτικής από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την επίσημη
εγκατάλειψη της πολιτικής μετεγκαταστάσεως προσφύγων από την Ελλάδα και την
Ιταλία σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τι σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, που είναι
χώρα εισόδου; Δεν έπρεπε να αντιδράσει και να αναστείλει επ’ αόριστον την
εφαρμογή της περίφημης Ευρωπαϊκής Οδηγίας, εφόσον αρνούνται οι άλλες Ευρωπαϊκές
χώρες να αναδεχθούν τις συνέπειες από την εφαρμογή της;
Η χρηματοδότηση μάλιστα δεν δίνεται
στο κράτος αλλά σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Αναπτύσσεται, με τον τρόπο αυτό,
ένας νέος, ιδιότυπος παρακρατισμός, με τη βοήθεια εκατοντάδων εκατομμυρίων. Για
την εφαρμογή της πολιτικής αυτής διαμορφώθηκαν τα προγράμματα «Ήλιος» και
«Εστία», που έχουν ως στόχο να εγκαταστήσουν σε όλη την Ελλάδα οργανωμένους
συνοικισμούς ξένων μεταναστών.
Πού οδηγεί η κατάσταση αυτή;
Προφανώς, σε εποικισμό της χώρας με ξένους Μουσουλμανικούς πληθυσμούς, με
Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Σε διάσπαση της εθνικής συνοχής της χώρας και σε
υπονόμευση της εθνικής και της πολιτιστικής της ταυτότητας. Ο αφελής ζηλωτισμός
και η ιδεοληψία περί δήθεν προσφύγων του κυβερνώντος κόμματος και άλλων
πολιτικών ομάδων και κομμάτων, που συμπλέουν με την πολιτική αυτή και
επιδεικνύουν παθητική στάση και ανοχή, γίνονται όπλο στα χέρια της Άγκυρας.
Βρισκόμαστε σ’ έναν ασύμμετρο υβριδικό πόλεμο, που έχει ως στόχο τη δημογραφική
γκριζοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και την εγκατάσταση
Μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ελλάδα.
Η παράνομη μετανάστευση αποτελεί, σε
μακροπρόθεσμη βάση, κίνδυνο γεωπολιτικής ανατροπής, με εθνική αποδόμηση του
Ελληνικού χώρου. Σε βραχυπρόθεσμη βάση, με δεδομένες τις Τουρκικές διεκδικήσεις
και την Τουρκική επιθετικότητα, αντιπροσωπεύει άμεσο κίνδυνο εθνικής ασφάλειας.
Μέσα στο γενικότερο πνεύμα της ανοχής που επιδεικνύεται στην παράνομη
μετανάστευση, έχει επικρατήσει ένα απίστευτο κλίμα χαλαρότητας και στους ίδιους
τους θεσμούς που είναι από τον νόμο αρμόδιοι να εξετάσουν τις αιτήσεις ασύλου
και να πάρουν αποφάσεις. Έχουν παραιτηθεί ουσιαστικά από οποιαδήποτε αυστηρή
εφαρμογή των κανόνων και προδιαγραφών, αφού ούτως ή άλλως κανένας δεν
απελαύνεται.
Επιτροπή Ασύλου έφτασε στο σημείο να
αποφασίσει ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα. Με το κριτήριο αυτό, δεν
μπορεί ένας «πρόσφυγας», του οποίου απορρίπτεται η αίτηση για παροχή ασύλου, να
επαναπροωθηθεί στην Τουρκία, όπως προβλέπει η Ευρω-Τουρκική Συμφωνία, για την
οποία η Άγκυρα εισέπραξε διπλωματικά και οικονομικά ανταλλάγματα.
Κοντά σε τέτοιου είδους πρακτικές,
που μετατρέπουν σε φαύλο κύκλο την άσκηση οποιασδήποτε υπεύθυνης πολιτικής,
ήρθε προσφάτως να προστεθεί και μια παράξενη απόφαση του Συμβουλίου
Επικρατείας. Το τελευταίο απεφάνθη ότι όλοι οι πρόσφυγες-μετανάστες που
υποβάλλουν αίτηση για άσυλο στα νησιά του Αιγαίου δεν χρειάζεται να περιμένουν
σε hotspots την απάντηση στην αίτησή τους. Μπορούν να διακινηθούν ελεύθερα σ’
όλη τη χώρα!
Η χώρα δημιουργεί εκ του μη όντος
ένα τεράστιο πρόβλημα, με τις ανεύθυνες και ιδεοληπτικές πολιτικές των ιθυνόντων
της, που νομίζουν ότι ασκούν με τον τρόπο αυτό πρωτοποριακές «προοδευτικές»
πολιτικές. Η Κερκόπορτα της παράνομης μεταναστεύσεως στο Αιγαίο και στον Έβρο
πρέπει κατεπειγόντως να κλείσει και προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει μαζικά και
μαχητικά να κινητοποιηθεί ο Ελληνικός λαός.
Το Παρόν,03/05/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου