”Διαμεσολαβητές του ΟΗΕ”: Οι πράκτορες των φανερών επιχειρήσεων της παγκόσμιας ηγεμονίας ΗΠΑ και ΝΑΤΟ

”Διαμεσολαβητές του ΟΗΕ”: Οι πράκτορες των φανερών επιχειρήσεων της παγκόσμιας ηγεμονίας ΗΠΑ και ΝΑΤΟ

του Χρήστου Μελίδη

Είναι ευρέως αποδεκτό σε όλη τη παγκόσμια διπλωματική κοινότητα ότι η χρήση των «διαμεσολαβητών» του ΟΗΕ είναι συχνά ένα πολύ αποτελεσματικό, μερικές φορές απαραίτητο εργαλείο για την επίλυση διαφορών μεταξύ δύο μερών, συνήθως μεταξύ δύο χωρών. 

Ο ΟΗΕ περιγράφει τη διαμεσολάβηση ως «μια εθελοντική διαδικασία διεξαγόμενη εμπιστευτικά, κατά την οποία ένα εκπαιδευμένο ουδέτερο πρόσωπο, γνωστό ως διαμεσολαβητής, βοηθά τα μέρη να εργαστούν προς μια συμφωνία διαπραγμάτευσης μιας διαμάχης ή διαφοράς».

Αλλά είναι αυτοί οι διαμεσολαβητές πραγματικά «ουδέτεροι»;

Πρόσφατα, ένα άρθρο από το Mintpress News εξέτασε το ιστορικό του Μάθιου Νίμιτς, του σημερινού διαμεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών για τη διαμάχη του ονόματος της Μακεδονίας. Θα κάνουμε ανασκόπηση σε ορισμένες από αυτές τις πληροφορίες προσθέτοντας αρκετά περισσότερα στοιχεία για να συνδέσουμε τα σημεία και να δώσουμε μια ευρύτερη οπτική των αμερικανικών «φανερών επιχειρήσεων».

Οι ΗΠΑ ασκούν τεράστια πίεση εδώ και χρόνια στην Ελλάδα και την ΠΓΔΜ να λύσουν τη διαφωνία τους για το όνομα, ώστε η ΠΓΔΜ να μπορέσει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα.

Δεδομένου του γεγονότος αυτού, πώς είναι δυνατόν ένας διορισμένος «ουδέτερος διαμεσολαβητής» όπως ο Μάθιου Νίμιτς να είναι ταυτόχρονα επίτροπος της Εθνικής Επιτροπής για την Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική; Δεν είναι μια κατάσταση σύγκρουσης συμφερόντων; Ε λοιπόν, για κάποιο περίεργο λόγο κανείς στη διπλωματική κοινότητα δεν φαίνεται να ενοχλείται. Αλλά από την άλλη, η συμμετοχή του Νίμιτς στις επιχειρήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ προχωρά πολύ πιο βαθιά απ’ αυτό και επίσης μακρύτερα από τα Βαλκάνια.

Οι στενοί δεσμοί του Νίμιτς με την κυβέρνηση και τα θεσμικά όργανα των ΗΠΑ φαίνονται από τα πρώτα βήματα της καριέρας του. Υπηρέτησε ως Βοηθός Προσωπικού του Προέδρου Λύντον Τζόνσον, ως Σύμβουλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από το 1977 έως το 1980 υπό τον Πρόεδρο Τζίμη Κάρτερ και ωςΥφυπουργός που εργάστηκε για τον Σάιρους Βανς ο οποίος ήταν επίσης Πρόεδρος του Συμβουλίου για το Ίδρυμα Ροκφέλερ και αντιπρόεδρος του διαβόητου Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων. Είναι ενδιαφέρον ότι, πρόσφατα, ο Τζούλιαν Ασάνζ του Wikileaks σήκωσε σε ένα tweet τους συνδέσμους αυτού του Συμβουλίου με τα συμφέροντα των μεγαλύτερων μέσων ενημέρωσης, μαζί με την Μπίλντερμπεργκ και την Τριμερή επιτροπή. Ο Σάιρους Βανς ήταν επίσης μέλος της Τριμερούς Επιτροπής και ο Μάθιου Νίμιτς είναι επίσης μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων.

Ο Βανς ήταν «διαμεσολαβητής» του ΟΗΕ όπως ο Νίμιτς και συνεργάστηκε με τον ΟΗΕ σε «ειρηνευτικές αποστολές» στις περιοχές των επιχειρήσεων της Gladio B της δεκαετίας του ’90, συμπεριλαμβανομένης τηςπρώην Γιουγκοσλαβίας, η οποία, όπως όλοι γνωρίζουμε, καταστράφηκε και διαλύθηκε, και τον Καύκασο. Ασχολήθηκε επίσης με το Μακεδονικόζήτημα με τον Μάθιου Νίμιτς ως αναπληρωτή του, ο οποίος διετέλεσε Ειδικός Απεσταλμένος του Προέδρου Μπιλ Κλίντον το 1994.

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συνδέσεις που δεν αναφέρονται στο άρθρο του Mintpress News είναι ότι ο Μάθιου Νίμιτς είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Αγροτικής Ανάπτυξης (που μετονομάστηκε ‘Landesa‘), μια δήθεν «μη κερδοσκοπική οργάνωση» που ισχυρίζεται ότι «εξασφαλίζει νόμιμα δικαιώματα γης για τις φτωχότερες οικογένειες του κόσμου», αλλά αυτό που πραγματικά κάνει είναι να τους γδύνει δίνοντάς τους δάνεια μικροχρηματοδότησης που δεν μπορούν να επιστρέψουν. Ο ιδρυτής της Landesa ήταν ο Ρόι Πρόστερμαν, ο οποίος βοήθησε στην ανάπτυξητης «Επιχείρησης Phoenix» της CIA στο Βιετνάμ, ένα πρόγραμμα που δολοφόνησε και βασάνισε χιλιάδες Βιετναμέζους πολίτες. Ο άνθρωπος που πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη επιχορήγηση στην ιστορία της Landesa ήταν ο Πιέρ Ομιντιάρ, ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής του eBay και ιδιοκτήτης του PayPal και της ιστοσελίδας Intercept η οποία κατέχει το σύνολο των αρχείων του Σνόουντεν, όμωςόπως αποδεικνύεται είναι μια βιτρίνα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και της NSA. Ο Ομιντιάρ το 2008 έδωσε 4,3 εκατομμύρια δολάρια στις επιχειρήσεις της Landesa στην περιοχή της Ινδίας Andhra Pradesh και μέχρι το 2009 είχε χορηγήσει 9 εκατομμύρια δολάρια. Αυτό που συνέβη τότε στην Andhra Pradesh ήταν αδιανόητο: περισσότεροι από 200 φτωχοί άνθρωποι αυτοκτόνησανεπειδή δεν μπορούσαν να εξοφλήσουν το δάνειό τους, κυρίως γυναίκες.

Και αυτός είναι ο ορισμός των παγκοσμιοποιητών της «βοήθειας στις φτωχότερες οικογένειες του κόσμου».

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Επειδή άνθρωποι όπως ο Πιέρ Ομιντιάρ και ο «ουδέτερος» Μάθιου Νίμιτς εξυπηρετούν πραγματικά τα γεωπολιτικά συμφέροντα του αμερικανικού κράτους εθνικής ασφάλειας και των υπηρεσιών πληροφοριών, δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους εκλεγμένους βουλευτές στην σημερινή Ινδική κυβέρνηση, ο Τζαιάντ Σίνχα, ήταν ο επικεφαλής σύμβουλος του Ομιντιάρ στην Ινδία, όπου βοήθησε στην εκλογή του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι. Με άλλα λόγια, τοποθέτησαν μέσα τον «δικό τους». Ο Μόντι, ο ίδιος ένας υπέρμαχος της παγκοσμιοποίησης, την υπερασπίστηκεσε μια ομιλία στο Νταβός πρόσφατα. Η Ινδία βρίσκεται λοιπόν στα γεωπολιτικά νύχια των ΗΠΑ και όπως φαίνεται θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του Πακιστάν, το οποίο τώρα στράφηκε προς την Κίνα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο ηγέτης του Κονγκρέσσου της Ινδίας, Σαντίπ Ντίκσι, δήλωσε πρόσφατα ότι ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι έχει γίνει «πράκτορας ξένων εταιρειών». Ή υπηρεσιών πληροφοριών.

Πίσω στον Μάθιου Νίμιτς, ο οποίος είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου / πρώην πρόεδρος του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE), μια οργάνωση που προσπαθεί να αλλάξει την ιστορία των Βαλκανίων μέσα από μια νεοφιλελεύθερη θεώρηση «περικοπής των άκρων» με ένα πρότζεκτ ”Κοινής Ιστορίας”, το οποίο στα βιβλία του χρησιμοποιεί για την ΠΓΔΜ τον όρο «Μακεδονία» αν και ο ίδιος ο Μάθιου Νίμιτς δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει επισήμως επειδή είναι, φυσικά, ο «διαμεσολαβητής».

Απίστευτα, μεταξύ των χορηγών που χρηματοδοτούν το CDRSEE βρίσκουμε το ίδιο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ μαζί με τα ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας του Τζορτζ Σόρος, τόσο από την ΠΓΔΜ όσο και από τη Βουλγαρία, την USAID, τον Δήμο Θεσσαλονίκης, τον επιχειρηματία Οσμάν Καβαλά, μέλος του Δ.Σ. της Ανοιχτής Κοινωνίας του Σόρος στην Τουρκία μέχρι την πρόσφατη σύλληψή του από τις Τουρκικές αρχές για συμμετοχή στο πραξικόπημα που υποστήριξε η CIA το 2016 και για σχεδιασμό στις διαμαρτυρίες του πάρκου Γκεζί (ο Ερντογάν τον αποκάλεσε μέχρι και «Σόρος της Τουρκίας») και το Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία, μια οργάνωση-βιτρίνα της CIA με «δημοκρατική» κάλυψη η οποία περιγράφηκε από ένα άρθρο της Washington Post το 1991 ως «ο μπαμπάς των φανερών επιχειρήσεων». Στο ίδιο άρθρο διαβάζουμε ότι ένας εμπλεκόμενος, που ονομάζεται Άλεν Γουάινσταιν, δήλωσε: «Πολλά από αυτά που κάνουμε σήμερα γινόντουσαν κρυφά πριν από 25 χρόνια από τη CIA».

Είναι επίσης ενδιαφέρον να επισημάνουμε ότι ο αντιπρόεδρος του CDRSEE, ο Έλληνας επιχειρηματίας Νίκος Ευθυμιάδης, δήλωσε στην εφημερίδα Καθημερινή ότι φιλοξένησε τον Μάθιου Νίμιτς αρκετές φορές στη βίλα του στη Θεσσαλονίκη όπου ο Ευθυμιάδης είχε επίσης φιλοδοξίες να γίνει δήμαρχος. Και σύμφωνα με τις ελληνικές εφημερίδες, το CDRSEE εγκαινιάστηκε στη Θεσσαλονίκη από τον Νίκολας Μπερνς, τον Αμερικανό πρέσβη στην Ελλάδα και το ΝΑΤΟ.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί μια άλλη κατάσταση σύγκρουσης συμφερόντων για τον Μάθιου Νίμιτς. Είναι σύμβουλος στην General Atlantic, η οποία έχει επενδύσει στη Δανέζικη τράπεζα Saxo, η οποία έχει ελληνική θυγατρική. Έχοντας αυτή τη θέση είναι μια οικονομική δέσμευση που έχει, οπότε πόσο «ουδέτερος» μπορεί στην πραγματικότητα να είναι; Και πάλι, μέχρι τώρα, κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση.

Ο Νίμιτς είναι επίσης επίτροπος στο Κεντρικό Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο (CEU) που είναι ακόμα ένας χορηγός του CDRSEE. Το CEU ιδρύθηκε και πάλι από τον Τζορτζ Σόρος, ο οποίος προσέφερε 880 εκατομμύρια δολάρια καθιστώντας το ένα από τα πιο πλούσια στην Ευρώπη. Για το λόγο αυτό, το CEU αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στην Ουγγαρία όπου η σημερινή κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπάν διενεργεί εκστρατεία εναντίον του Σόρος. Στο διοικητικό συμβούλιο του CEU μαζί με τον Μάθιου Νίμιτς βρίσκεται η Κέιτι Μάρτον, μέλος του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων, «δημοσιογράφος» που εργάστηκε για το ABC News και ένα από τα άτομα που υποστηρίζει σθεναρά τις σκιερές επιχειρήσεις του Σόρος στην Ουγγαρία . Είναι ενδιαφέρον ότι συμβαίνει να είναι η σύζυγος του αείμνηστου Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος ήταν ένας από τους κύριους υποκινητές του βομβαρδισμού του ΝΑΤΟ στην πρώην Γιουγκοσλαβία το 1999 που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους, για να μην αναφέρουμε την άλλη άγρια ​​πολιτική του από την Ινδονησία ως το Αφγανιστάν. Ο Χόλμπρουκ ήταν εκείνη την εποχή ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη και συμμετείχε επίσης στο Μακεδονικό ζήτημα το 1995 ως υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Αλλά η συμμετοχή του «ουδέτερου» Μάθιου Νίμιτς σε οργανισμούς που συγκαλύπτονται ως «δημοκρατικοί θεσμοί» δεν έχει τέλος. Είναι επίσης επίτροπος του Αμερικανικού Πανεπιστημίου Κεντρικής Ασίας (AUCA), το οποίο βρίσκεται στο Κιργιστάν. Το AUCA ιδρύθηκε το 1997 με χρηματοδότηση από την Αμερικανική κυβέρνηση και (πάλι) από το Ινστιτούτο Ανοιχτής Κοινωνίας του Τζορτζ Σόρος. Μεταξύ των χορηγών του είναι η USAID, οι Αμερικανικές πρεσβείες στην Καμπούλ και το Τατζικιστάν, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ίδιο το ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, το ΝΑΤΟ διεξάγει στρατιωτικά προγράμματα επανεκπαίδευσης σε αυτό το πανεπιστήμιο. Σύμφωνα με τη σελίδα της Βικιπαίδειας μεταξύ των ανθρώπων που επισκέφθηκαν προσωπικά το AUCA, είναι ο πρώην διευθυντής της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, η Χίλαρι Κλίντον και ο Τζον Κέρι. Το Κιργιστάν, φυσικά, δεν είναι τυχαίο μέρος για να κατευθυνθεί αυτή η επιρροή, όπως οι περισσότερες χώρες της Κεντρικής Ασίας όπου πραγματοποιήθηκε και ακόμη πραγματοποιείται η επιχείρηση Gladio B. Το 2005, ο Πρόεδρος Ασκάρ Ακάγιεφ του Κιργιστάν ανατράπηκε από ομάδες για τη «δημοκρατία» υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ με τη βοήθεια της CIA, και αυτό ακριβώς είναι που εκθρέφουν τα «πανεπιστήμια» όπως το AUCA και υποστηρίζουν άνθρωποι όπως ο Μάθιου Νίμιτς του ΟΗΕ, ο οποίος έχει ακόμη και ”Υποτροφία” στο όνομά του σ’ αυτό το πανεπιστήμιο. Ομοίως, υπάρχει το Ίδρυμα Εκπαίδευσης των ΗΠΑ – Κεντρικής Ασίας που δραστηριοποιείται στο Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν, και ένας επίσης από τους δωρητές του AUCA.

Επίσης ενδιαφέρουσα είναι μια άλλη σύνδεση που ανακαλύψαμε. Το AUCA έχει δημιουργήσει μια επίσημη συνεργασία με το Κολλέγιο Μπαρντ στη Νέα Υόρκη. Ο Πρόεδρος του Κολλεγίου Μπαρντ είναι ο Λέον Μπότσταϊν, ο οποίος είναι επίσης πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κεντρικού Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου του Σόρος που συναντήσαμε νωρίτερα. Το άρθρο του Mintpress News υπογραμμίζει σωστά ότι στο Κολλέγιο Μπαρντ εδρεύει επίσης το Ινστιτούτο Οικονομικών Λεβί, του οποίου Πρόεδρος ήταν ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο σημερινός υπουργός Οικονομικών επί ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η σύζυγός του Ράνια Αντωνοπούλου ήταν επίσης επικεφαλής οικονομολόγος στο Ινστιτούτο Λεβί και είναι η αναπληρώτρια υπουργός εργασίας. Ειρωνικά, οι δυο τους κάνουν το πλουσιότερο ζευγάρι Ελλήνων υπουργών, ενώ ταυτόχρονα ο ελληνικός λαός αγωνίζεται να βγει από τα νύχια του ΔΝΤ και την οικονομική λιτότητα που τους έχει καταστρέψει, μεποσοστό ανεργίας έως 20,7%, το υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συνδέοντας όλα τα παραπάνω, μοιάζει με έναν αόρατο γιγαντιαίο ιστό αράχνης που εξαπλώνεται παντού με όλα να συνδέονται μεταξύ τους, οδηγώντας σε ένα σκοπό: τη διαφύλαξη της ηγεμονίας των Παγκοσμιοποιητών-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, χρησιμοποιώντας σχεδόν αόρατα, ανυποψίαστα πρόσωπα όπως ο Μάθιου Νίμιτς μέσω «δημοκρατικών θεσμών» όπως τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία επικαλούνται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» αλλά τελικά «μεσολαβούν» για το δικό τους συμφέρον.

Όπως σημειώνει ο Τζέιμς Πεκ στο βιβλίο του με τίτλο ”Ιδανικές ψευδαισθήσεις: Πώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ εισήχθη στα ανθρώπινα δικαιώματα”: «Χιλιάδες έγγραφα εθνικής ασφάλειας (από τη CIA, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, το Πεντάγωνο, δεξαμενές σκέψης, και Αμερικανικές αναπτυξιακές υπηρεσίες) αποκαλύπτουν πώς η Ουάσιγκτον ξεκίνησε μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ να κατασκευάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μια νέα γλώσσα εξουσίας που αποσκοπούσε στην προώθηση της Aμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Ρίχνουν φως στον τρόπο με τον οποίο η Ουάσινγκτον έχει διαμορφώσει αυτόν τον ανερχόμενο ιδεαλισμό σε ένα ισχυρό ιδεολογικό όπλο για σκοπούς που λίγο έχουν να κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα – και όλα όσα έχουν να κάνουν με την επέκταση της παγκόσμιας εμβέλειας της Αμερικής».

Το offtherecord στο Facebook