Αντίσταση κατά των εθνικών αποδομητών

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ KATA TΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΠΟΔΟΜΗΤΩΝ

Η απαξίωση της Ελληνικής ταυτότητας προπαγανδίζεται με επιστημονική μεθοδολογία εδώ και περίπου 30 χρόνια

Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφάλα*

Την ημέρα του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη ένας σημαντικός αριθμός άρθρων του συμπολιτευόμενου και αντιπολιτευόμενου Τύπου επιχειρηματολογούσε υπέρ της σύνθετης ονομασίας και της ανάγκης υποχώρησης της χώρας μας στις απαιτήσεις των Σκοπιανών, των Ευρωπαίων και των Αμερικανών.

Οι μηχανισμοί εξαθλίωσης του ελληνικού πληθυσμού είχαν κινητοποιηθεί επαρκώς ρίχνοντας στη μάχη της προπαγάνδας τους καλύτερους αρθρογράφους τους μαζί με τους ικανότερους επαγγελματίες της εθνικής αποδόμησης, καθώς και όλες τους τις εφεδρείες σε τέτοιο επίπεδο ετοιμότητας, ώστε ακόμα και οι δημοσιογράφοι της κρατικής ΕΡΤ να καλούν μέσω του διαδικτύου τους πολίτες να συμμετάσχουν στις αντισυγκεντρώσεις του παρακράτους. 

Το ανθελληνικό σύστημα εξουσίας ακόμη μία φορά είχε κινητοποιήσει ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους, πρώην συμβούλους πρωθυπουργών, επαγγελματίες αποδομητές, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τηλεπαρουσιαστές, καθώς και τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να επιχειρηματολογήσουν όλοι μαζί υπέρ της σύνθετης ονομασίας.

Το αξιοπερίεργο στην πολιτική συμπεριφορά όλων αυτών εστιάζεται σε δύο σημεία. Αφενός όλος αυτός ο εσμός υιοθετεί τα επιχειρήματα των Σκοπιανών, προσπαθώντας να αποδομήσει την εθνική ιδεολογία και τις δομές της χώρας που τους σιτίζει και τους μισθοδοτεί πλουσιοπάροχα με τους φόρους και το αίμα του λαού της, και αφετέρου συντάσσεται με τα φασιστικά και ναζιστικά ιδεολογήματα των Σκοπίων, όταν κυνηγούν ακόμα και σήμερα κατοχικούς φασίστες και γερμανοτσολιάδες στην Ελλάδα, τη στιγμή που οι ίδιοι «φορούν δημοσίως τη γερμανική στολή» μέσω των φιλομνημονιακών πράξεών τους, της φτωχοποίησης και της αρπαγής της περιουσίας του ελληνικού λαού.

Επιπλέον, όλοι αυτοί δεν περιορίζονται αποκλειστικά στην επιχειρηματολογία υπέρ της χρήσης ενός συνθέτου ονόματος για το γειτονικό κράτος. Ταυτόχρονα βάλλουν κατά της εθνικής ταυτότητας και της Ιστορίας της χώρας μας με το να επαναλαμβάνουν συνεχώς με τη γνωστή γκεμπελική συνέπειά τους τη σκοπιανή, αλβανική και τουρκική προπαγάνδα, ότι δηλαδή «η ελληνική εθνική ταυτότητα είναι ένα τεχνικό οικοδόμημα και κατασκεύασμα, χωρίς συνέχεια στον τόπο και τον χρόνο». Συνεπώς, αφού λείπουν οι τίτλοι της εθνικής κατοχής κατ’ αυτούς, η παραχώρηση ιστορικών και γεωγραφικών τίτλων στον οποιονδήποτε είναι θεμιτή πράξη.

Η αποδόμηση της εθνικής ταυτότητας προπαγανδίζεται με επιστημονική μεθοδολογία εδώ και περίπου 30 χρόνια, όταν άρχισε η εποχή της παγκοσμιοποίησης από σύσσωμο σχεδόν το ακαδημαϊκό, πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα, το οποίο αναγνωρίζει, κατανοεί και δικαιολογεί όλους τους άλλους εθνικισμούς ανά την υφήλιο, την ίδια στιγμή που δαιμονοποιεί τον αντίστοιχο ελληνικό. Η θέση αυτή βεβαίως είναι κατανοητή και δικαιολογημένη, επειδή μεγάλο μέρος των παραπάνω μισθοδοτούνται μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, των ΜΚΟ, των ελληνικών υπουργείων που εκφράζουν τον «πολιτικό ορθολογισμό», καθώς και των ιδρυμάτων του Σόρος, ο οποίος ως κερδοσκόπος έχει κάθε συμφέρον να διαλύσει τα έθνη και τους φραγμούς που αυτά βάζουν στην ελεύθερη διακίνηση των κερδοσκοπικών κεφαλαίων και των μισθωτών σκλάβων, που απαξιώνουν την εργασία και τη μεσαία τάξη.

Οι κερδοσκόποι της παγκοσμιοποίησης αποσκοπούν στο να διαλύσουν και το δικαίωμα στην εργασία και τις ζωές των πολιτών, επειδή η φτωχοποίηση παράγει πειθήνια και παθητικά άτομα, που θα εργάζονται αποκλειστικά και μόνο για ένα κομμάτι ψωμί, ώστε να εξακολουθεί να συσσωρεύεται ο πλούτος στις τσέπες των ολίγων. Το αποτέλεσμα σήμερα των επιτυχημένων προσπαθειών των παγκοσμιοποιητών είναι ότι το 1% του πληθυσμού κατέχει το 80% του παγκόσμιου πλούτου.

Για τους εθνικούς αποδομητές η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού είναι το πρώτο βήμα προς τον τελικό στόχο. Ο θρίαμβός τους θα κορυφωθεί με τον ενταφιασμό της συλλογικής μνήμης, της Ιστορίας, του χώρου και της κοινής συνεκτικής ιδεολογίας του λαού, διότι τότε και μόνον τότε θα είναι σίγουρο ότι οι πολίτες δεν θα αντιδράσουν ποτέ στην απόλυτη εξαθλίωσή τους.

Συμπερασματικά, είναι συνταγματικά επιβεβλημένη η μαζική συμμετοχή στα όποια άλλα συλλαλητήρια διοργανωθούν στο μέλλον για τα εθνικά και τα κοινωνικά θέματα. Διαφορετικά είναι αμφίβολο αν οι σημερινοί προλεταριοποιημένοι πολίτες θα μπορούν να διασχίσουν τα νέα «σύνορα της Μελούνας» στο μέλλον, την ίδια στιγμή που οι οικονομικές ελίτ και οι πολιτικοί εφιάλτες θα απολαμβάνουν τις σαμπάνιες τους στις διάφορες Κουρσεβέλ ανά την υφήλιο, στην υγειά των κορόιδων που δεν αντέδρασαν δυναμικά όταν έπρεπε.

*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

dimokratianews30.01.2018