Σάββας Ηλιάδης, «Ο ποιμενικός αυλός» του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και η παναίρεση του Οικουμενισμού

«Ο ποιμενικός αυλός» του  Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και η παναίρεση του Οικουμενισμού

Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος- Κιλκίς

Στις 25 Ιανουαρίου η αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Μέσα στον ίδιο μήνα τιμώνται χωριστά και οι Τρεις Ιεράρχες (1^η Ιανουαρίου Μέγας Βασίλειος, 25^η Γρηγόριος ο Θεολόγος, 27^η Ιωάννης ο Χρυσόστομος) και στις 30 του μηνός όλοι μαζί, στη γνωστή σχολική γιορτή των Τριών Ιεραρχών.

     Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μερικές σκέψεις πάνω στο απολυτίκιο το αγίου Γρηγορίου, που γιορτάζει αύριο:

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α'

Ο ποιμενικὸς αὐλὸς τῆς θεολογίας σου, τὰς τῶν ῥητόρων ἐνίκησε σάλπιγγας· ὡς γὰρ τὰ βάθη τοῦ Πνεύματος ἐκζητήσαντι, καὶ τὰ κάλλη τοῦ φθέγματος προσετέθη σοι· Ἀλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, Πάτερ Γρηγόριε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

     Η φλογέρα, το απλό όργανο του τσομπάνη, είναι αυτό που συμβολίζει το στόμα του ποιμένα των προβάτων της ποίμνης του Χριστού. Και, όπως αυτή παίζει με εύηχο, απλό και αρμονικό τρόπο τις μελωδίες, έτσι και το στόμα του ποιμένα της Εκκλησίας προσφέρει στο ποίμνιο τις αποκεκαλυμμένες αλήθειες της πίστης. Αυτό έκανε ο άγιος Γρηγόριος, για να προστατέψει το ποίμνιό του από τις αιρέσεις. Νίκησε «τις σάλπιγγες» των αιρετικών ρητόρων, οι οποίες και σαν  όργανα, ήταν πολύ ισχυρότερες στον ήχο, αλλά και σε αριθμό ήταν πολύ περισσότερες, καθώς είχαν επικρατήσει παντού.

    Η αρμονική μελωδία της αποκεκαλυμμένης θεολογίας δεν νικιέται από ισχυρούς ήχους ή παραφωνίες και  αθεολόγητες κραυγές. Ούτε από εκφοβισμούς και απειλές, διότι αυτές αποτελούν παρείσακτες, κακόβουλες, αλλά ανίσχυρες  αλλοιώσεις, στα ουρανόσταλτα μέλη, που άδουν στους αιώνες οι άγιοι της Εκκλησίας μας.

     Ο ποιμένας, όπως λέει το απολυτίκιο, διεισδύει στα βάθη του Αγίου Πνεύματος και του χαρίζεται ο θείος φωτισμός. Και δι` αυτού προστατεύει και καθοδηγεί ασφαλώς τα λογικά πρόβατά του.

     Ο ποιμένας! Ο άγιος Γρηγόριος είναι το πρότυπο του ποιμένα! Άφοβος, αταλάντευτος, σταθερός στη θεολογική του γλώσσα, έγινε ο θεοφώτιστος Γρηγόριος, ο Θεολόγος των εκλάμψεων του Ακτίστου φωτός, αυτός που μέχρι και διακοπή μνημοσύνου έπραξε, όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν, δίχως να λογαριάσει διώξεις, κοσμικές εξουσίες αρχόντων, αιρετικών επισκόπων, πατριαρχών, και  βασιλέων της εποχής εκείνης.

      Πού οδηγούμαστε σήμερα; Σήμερα, που η αίρεση του Οικουμενισμού εργάζεται ως  παναίρεση και κατεργάζεται την απώλεια ψυχών και η οποία όχι μόνο δεν πολεμείται, αλλά συνεπικουρείται από επισκόπους, ποιμένες ορθοδόξους;

     Δεν αγνοούν την εκκλησιαστική ιστορία. Την απαξιώνουν! Δεν είναι δυνατόν ένας ποιμένας, διάδοχος του αγίου Γρηγορίου, της Αγίας Παραδόσεως και των Αποστόλων, να αγνοεί τα αυτονόητα, που άπτονται της διακονίας του!

     Ο άγιος Γρηγόριος και οι Τρεις Ιεράρχες να πρεσβεύουν για την μετάνοια όλων μας και κυρίως των διαδόχων τους, διότι, αν δεν καμφθεί ο οικουμενιστικός οίστρος, που έχει καταλάβει τους κρατούντες, ο τόπος αυτός, ο ευλογημένος και ηρωικός τόπος της Ελλάδος, δεν μπορεί να  απαλλαγεί από τα δεινά που τον έχουν ήδη ζωσμένο!

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

Κιλκίς, 24-1-2018