Ἐπιστολή πρός τήν ἐλλογιμοτάτην ἐν Χριστῷ δασκάλα καί τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῆς τάξεως Δ2 τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Λαρίσης

ΡΩΜΗΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΡΙΟΙ

Ἐπιστολή πρός τήν ἐλλογιμοτάτην ἐν Χριστῷ δασκάλα καί τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῆς τάξεως Δ2 τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Λαρίσης

Ἐλλογιμωτάτη,

ἀγαπητοί μας μαθητές καί μαθήτριες,

Εὐλογεῖτε! Εὐχόμαστε καλή ἐκπαιδευτική χρονιά σέ ὅλους σας, καλές ὑπομονές στό σχολεῖο, στά σπίτια καί στήν κοινωνία σας, καλό Παράδεισο, καλές σπουδές, καλή φώτιση ἀπό τόν Θεό καί ὅ,τι ποθεῖτε νά τό ἔχετε, ἀρκεῖ νά εἶναι σύμφωνο μέ τό θέλημα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Προσωπικοῦ Θεοῦ μας καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπου ἀνήκουμε ὅλοι μας.

Ἐχαρήκαμε καί συγκινηθήκαμε πολύ, ὅταν ἐδιαβάσαμε τήν ἐπιστολή καί τά ὀνόματά σας, πού μᾶς ἔδωσε ἐκ μέρους σας ὁ συμμαθητής σας Ἀθανάσιος. Τά ὀνόματά σας τά ἐδώσαμε στό Ἅγιον Ὄρος, γιά νά μνημονεύονται στίς καθημερινές Θεῖες Λειτουργίες, οἱ ὁποῖες γίνονται κατά δεκάδες καθημερινά στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, τό Ἅγιον Ὄρος Ἄθω.

Στό γράμμα σας θέτετε τρία ἐρωτήματα, τά ὁποία φανερώνουν τόν πόθο σας νά γνωρίσετε καί νά ζήσετε τήν ὀρθόδοξη χριστιανική ζωή, ὅπως βιώνεται στό Ἅγιον Ὄρος καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Σᾶς συγχαίρουμε καί σᾶς ἐπαινοῦμε γι' αὐτό καί εὐχόμαστε ὁ Θεός νά σᾶς προστατεύει, φωτίζει, βοηθάει καί ἁγιάζει μέ τήν ἄκτιστη Θεία χάρη Του. Νά εἶστε ὑπερήφανοι ἐν Χριστῷ, διότι εἶστε Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί Ἑλληνίδες Ὀρθόδοξες Χριστιανές, διότι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, πού σώζει τούς ἀνθρώπους πραγματικά καί σέ αὐτή καί στήν ἄλλη, τήν αἰώνια, ζωή. Ὁ Ἑλληνισμός σάν πολιτισμός, ἱστορία, πνευματικότητα, ζωή, ἤθη καί ἔθιμα ἔχει προσληφθεῖ ἀπό τήν Ὀρθοδοξία, ἔχει καθαρισθῆ ἀπό τήν προηγουμένη εἰδωλολατρεία, ἐμπάθεια, ἀθεΐα καί αἵρεσή του, ἔχει βαπτισθῆ στήν ἁγία κολυμβήθρα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔχει μεταμορφωθῆ, ἔχει ἁγιασθῆ καί ἔχει ἀνυψωθῆ ὡς τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔτσι μποροῦμε νά μιλᾶμε σήμερα γιά Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση, ἡ ὁποία εἶναι ὁ Ἑλληνισμός, πού ἔγινε αἰώνια ἀξία τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅπως λέγει ὁ μεγαλύτερος ὀρθόδοξος θεολόγος τοῦ 20^οῦ αἰῶνος Ρῶσσος πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκυ. Γι' αὐτό μήν πιστεύετε στά λόγια τῶν Δωδεκαθεϊστῶν, ἀρχαιολατρῶν, εἰδωλολατρῶν, πού θέλουν σήμερα νά χωρίσουν τόν Ἑλληνισμό ἀπό τήν Ὀρθοδοξία, λέγοντας ὅτι ὁ Ἑλληνισμός καταστράφηκε ἀπό τόν Ἑβραῖο Χριστό καί τούς Χριστιανούς. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Χριστός καί ἅγιο Σῶμα Του, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔσωσαν ἀπό βέβαιο πνευματικό καί ἐθνικό θάνατο τόν Ἑλληνισμό. Ὅ,τι ἔχουμε σήμερα ὡς Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση εἶναι τό καλύτερο, ἁγιώτερο καί ἀσύγκριτο σέ σχέση μέ τούς ἄλλους πολιτισμούς τῶν ἄλλων ἐθνῶν. Ἄλλωστε, ἡ Εὐρώπη μέχρι τό 1000 μ.Χ. εἶχε ὡς πολιτισμό της τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση, τήν ὁποία ἀρνήθηκε θεαματικά. Ἐπίσης, οἱ Σλαῦοι φωτίσθηκαν ἀπό τόν 9^ο αἰῶνα ἀπό τούς φωτιστές τους ἁγίους Κύριλλο καί Μεθόδιο, Ἑλληνορθοδόξους Θεσσαλονικεῖς, καί ἔγιναν ὀρθόδοξοι ἀπό τότε μέχρι σήμερα. Οἱ σημερινοί Ἕλληνες καί μάλιστα τά νέα παιδιά, πού ἀποτελοῦν τό μέλλον τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Εὐρώπης, πρέπει νά μελετήσουν εἰς βάθος, εἰς μῆκος, εἰς πλάτος τήν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση μέ ἀπαθῆ πίστη καί ἄδολο πατριωτισμό, χωρίς φανατισμό καί ἐθνικισμό, διότι ἡ Παράδοση αὐτή μπορεῖ νά δώσει λύσεις καί διέξοδα στόν σύγχρονο πεπτωκότα κόσμο ὅλου τοῦ πλανήτη γῆ καί στά προσωπικά σας προβλήματα καί ἀπορίες.

Μᾶς ἐρωτᾶτε τά ἑξῆς : 1)           Πῶς εἶναι ἡ ζωή στό Ἅγιον Ὄρος; 2) Τί πρέπει νά κάνουμε σάν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί νέοι στόν κόσμο καί νά ἀκολουθοῦμε τόν ἴσιο δρόμο του Θεοῦ;  3) Γιατί δέν ἐπιτρέπετε στίς γυναῖκες νά εἰσέρχονται στό Ἅγιον Ὄρος;

Ἐπειδή δέν θέλουμε νά σᾶς κουράσουμε πολύ μέ τήν πολυλογία μας, θά ἀπαντήσουμε μέ συντομία στίς τρεῖς ἐρωτήσεις σας καί, ἄν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες, θά σᾶς πεῖ ἡ εὐλαβεστάτη ἐν Χριστῷ δασκάλα σας στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, πού κάνετε στό σχολεῖο.

1)     Ἐρώτηση : Πῶς εἶναι ἡ ζωή στό Ἅγιον Ὄρος;

Ἀπάντηση : Τό Ἅγιον Ὄρος εἶναι μοναστικό κέντρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀνήκει οὐσιαστικά στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί πολιτικά εἶναι αὐτοδιοίκητο τμῆμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Κυβερνᾶται ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού ἑδρεύει στήν πρωτεύουσα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τίς Καρυές, πού εἶναι ἡ ἀρχαιότερη πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης. Ἡ Ἱερά Κοινότητα ἀποτελεῖται ἀπό εἴκοσι Ἀντιπροσώπους, ἕνα ἀπό κάθε Μονή τοῦ Ἁγίου Ὄρους, οἱ ὁποῖοι ἀνανεώνονται κάθε χρόνο. Κάθε χρόνο ἀνά τέσσερα μοναστήρια, πού ἐναλλάσσονται κάθε πέντε χρόνια στήν ἐξουσία, ἔχουμε τήν λεγομένη Ἱερά Ἐπιστασία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἐκτελεστική ἐξουσία τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἔχει συγχρόνως δημαρχιακά καθήκοντα γιά τίς Καρυές μόνο. Ἡ Ἱερά Κοινότητα ψηφίζει διατάξεις καί νόμους, πού ἰσχύουν μόνον ἐντός τῶν ὁρίων τῆς χερσονήσου τοῦ Ἄθω. Οἱ νόμοι αὐτοί πρέπει νά βασίζονται στά ἄρθρα τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού εἶναι τό λεγόμενο ἀλλοιῶς Σύνταγμα διοικήσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τό ὁποῖο ἐγκρίθηκε τό 1926 ἀπό τήν Σύνοδο τῶν ἐπισκόπων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ὡς νόμος τοῦ Κράτους. Ὁ Καταστατικός Χάρτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι κατοχυρωμένος συνταγματικῶς καί στό Σύνταγμα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καί στή συμφωνία ἐντάξεως τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τό 1980. Αὐτά ἐν ολίγοις γιά τόν τρόπο διοικήσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Πῶς εἶναι τώρα ἡ πνευματική ζωή στό Ἅγιον Ὄρος; Ἡ ζωή στό Ἅγιον Ὄρος εἶναι μοναχική, νηπτική, ἡσυχαστική, λειτουργική καί ἀσκητική καί χωρίζεται σέ τρεῖς ἑνότητες, σέ τρεῖς τρόπους ζωῆς : 1) Κοινοβιακή ζωή, 2) Σκητιωτική ζωή, 3) Ἀναχωρητική ἤ ἐρημική ζωή.

Λέγεται μοναχική ζωή, διότι πρέπει ὁ Ἁγιορείτης νά ζεῖ περισσότερο μόνος μέ μόνο τόν Θεόν, πρόσωπο πρός πρόσωπο μέ τόν Θεό, τήν Παναγία καί τούς Ἁγίους συντροφιά καί ὄχι μέ τούς ἀνθρώπους. Ἄν, ὅμως, ὁ μοναχός δέν ἔχει ἐπικοινωνία μέ τόν Θεό καί τούς Ἁγίους, δαιμονίζεται, γίνεται θηρίο ἤ ἔχει ἐμπαθεῖς σχέσεις μέ τόν κόσμο, τόν διάβολο καί τήν ἁμαρτία, τά ὁποῖα τόν χωρίζουν ἀπό τόν Θεό.

Ἡ μοναχική ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους λέγεται νηπτική καί ἡσυχαστική, διότι ἀσχολεῖται μέ τήν ὑπακοή, τήν παρθενία καί τήν ἀκτημοσύνη ὡς βάση γιά τήν ζωή του καί σάν πρόοδο καί πορεία ἔχει νά διατηρήσει καθαρά καί ἀμόλυντα ἀπό πονηρούς λογισμούς καί σκέψεις καί πάθη τό σῶμα, τήν ψυχή καί τίς ψυχοσωματικές δυνάμεις, πού ἔχουν ὡς κέντρο τους τήν καρδία. Νήφω θά πῆ στήν καθομιλουμένη εἶμαι σέ ἐγρήγορση, ξύπνιος καί διατηρῶ τήν πνευματική μου προσευχή τεταμένη, γιά νά διώξω τόν διάβολο, πού μέ πολεμᾶ μέ σκέψεις, πάθη, πειρασμούς ἀπό ἀνθρώπους. Ἡσυχάζω, σημαίνει αὐτό, πού λέγει στήν Παλαιά Διαθήκη : «Σχολάσατε καί γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμί ὁ Θεός», δηλαδή, νά ἡσυχάσετε ἀπό βιωτικές μέριμνες καί κοσμικές, φιλόδοξες προσπάθειες καί μέ τή νοερά, καρδιακή, μονολόγιστη προσευχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον μέ τόν ἁμαρτωλόν», νά βάλετε στό νοῦ καί στήν καρδιά σας τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἔτσι θά γνωρίσετε ὅτι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός εἶναι ὁ Χριστός, τό Δεύτερο Πρόπωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί κατά χάριν, δωρεάν χάρισμα καί ὄχι κατά φύσιν.

Ἡ μοναχική ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι λειτουργική καί ἀσκητική, διότι ἔτσι πραγματοποιεῖται ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου, πού εἶναι νά συντονίζει τήν δοξολογία καί λειτουργία τοῦ σύμπαντος κόσμου πρός τόν Θεό, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ἀδελφός τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, Ἐπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας.

Λειτουργική θά πεῖ ὅτι ὁ Θεός μᾶς προσφέρεται ὁ ἴδιος ὡς θύτης καί θῦμα, ὡς Ἀρχιερεύς καί Ἀρχιθύτης, καί μᾶς προσφέρει τόν κόσμο, νοερό καί αἰσθητό, ἁγιασμένο καί μεταμορφωμένο, γιά νά τόν πάρουμε, νά τόν γευθοῦμε καί νά ζήσουμε εὐτυχισμένα καί σέ αὐτή τή ζωή καί στήν ἄλλη. Ἐπίσης, οἱ Χριστιανοί προσφέρουμε τόν κόπο καί τόν μόχθο μας στή Θεία Λειτουργία μέ τά εἴδη τοῦ ἄρτου (ψωμιοῦ) καί οἴνου (κρασιοῦ), γιά νά γίνουν σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ μέ τόν καθαγιασμό τους ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, μέσα στή Θεία Λειτουργία. Θεία Λειτουργία ἑπομένως σημαίνει κάθοδος τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο καί ἄνοδος τῶν Χριστιανῶν στόν Οὐρανό. Σημαίνει, ἐπίσης, θεϊκή ἐργασία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, Μυστήριο τοῦ παρελθόντος, παρόντος καί μέλλοντος.

Ἡ μοναχική ζωή στό Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἀσκητική, πού σημαίνει ὅτι ἀσκοῦμε τό σῶμα καί τήν ψυχή μέ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή, κακοπάθεια, μετάνοιες, σταυροκοπήματα, ὀρθοστασία, ἐργασία – διακόνημα, γιά νά δείξουμε στόν Θεό καί στούς Ἁγίους ὅτι τούς ἀγαποῦμε μέ Θεῖο ἔρωτα, πόθο, παράφορα καί ἐκστατικά, καί ὅτι, ὄχι μόνο θέλουμε νά σωθοῦμε, ἀλλά θέλουμε νά γίνουμε θεοί κατά χάριν, καί νά δοῦμε μέ τά μεταμορφωμένα μας αἰσθητά καί νοερά μάτια τό Θεῖο ἄκτιστο Φῶς, ὅπως λέγει ὁ Χριστός στήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία Του : «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται»[1], δηλαδή εἶναι εὐτυχισμένοι ὅσοι ἔχουν καθαρή καρδιά, διότι αὐτοί θά δοῦν τόν Θεό ὅπως εἶναι, ὄχι τήν οὐσία Του, ἀλλά τήν ἐνέργεια, τό Φῶς Του.

Ὅσα ἀναφέραμε ὡς τώρα εἶναι τά γενικά πνευματικά γνωρίσματα τῆς μοναχικῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Τώρα θά δοῦμε τά εἰδικά γνωρίσματα τῆς μοναχικῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού εἶναι : 1) Ἡ κοινοβιακή ζωή, 2) Ἡ σκητιωτική ζωή καί 3) Ἡ ἀναχωρητική ἤ ἡσυχαστική ζωή.

1) Στό Ἅγιον Ὄρος ἔχουμε (20) εἴκοσι κοινόβια μοναστήρια, δώδεκα σκῆτες καί δεκάδες ἀναχωρητικά ἤ ἡσυχαστικά κελιά. Οἱ μοναχοί, ἀναλόγως, λέγονται κοινοβιάτες, σκητιῶτες καί ἀναχωρητές ἤ ἡσυχαστές. Ἄς δοῦμε πρῶτα τήν κοινοβιακή ζωή : Ἡ λέξη «κοινόβιο» σημαίνει κοινός βίος, δηλαδή εἶναι μιά ζωή, πού ἐξωτερικά εἶναι ἡ ἴδια γιά ὅλους τούς μοναχούς τοῦ κοινοβίου μοναστηριοῦ. Δηλαδή, ἀσκοῦν ὅλοι οἱ κοινοβιάτες τό ἴδιο πρόγραμμα, χωρίς, ὅμως, νά χάνουν τόν προσωπικό, ἰδιαίτερο, ἀνεπανάληπτο, ἱστορικό καί μοναδικό τους χαρακτῆρα. Ἄλλωστε, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία γενικά καί τό μοναστήρι εἰδικά ἔχουν σάν ἀρχέτυπο, πρότυπο τήν κοινωνία προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Ἁγία Τριάς δέν εἶναι μόνο κοινωνία, δέν εἶναι μόνο πρόσωπα, εἶναι καί τα δύο συγχρόνως, κοινωνία θεώσεως, κοινωνία προσώπων. Τό ἴδιο εἶναι καί τό κοινόβιο.

Τό πρόγραμμα τῆς Μονῆς τοῦ κοινοβίου ἀρχίζει μέ ἄσκηση καί προσευχή προσωπική στό κελί, στό ἰδιαίτερο δωμάτιο, πού μένει κάθε μοναχός μόνος του. Κάνει μετάνοιες 120 καί κομβοσχοίνια (12) δώδεκα ἐκατοστάρια, πού διαρκοῦν ὅλα μαζί μία ὥρα. Μετάνοια σημαίνει ὅτι πέφτω μπρούμητα καί ἀκουμπῶ τό κεφάλι μου κάτω στό πάτωμα μπροστά στό εἰκονοστάσι τοῦ κελιοῦ – δωματίου καί μετά σηκώνομαι ἐπάνω. Τό σῶμα μας μέ αὐτόν τόν τρόπο συμμετέχει στή νοερά, καρδιακή προσευχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν μέ τόν ἁμαρτωλόν», πού λέμε συγχρόνως μέ τό πέσιμο καί τό σήκωμα του ἐπάνω. Ἡ πτώση καί ἡ ἀνόρθωση τοῦ σώματος σημαίνει, ἐπίσης, τήν πτώση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως στήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο καί τήν ἔγερση, ἀνόρθωση, σήκωμα τοῦ ἀνθρώπου διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀποκατάσταση καί μεταμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου στή φυσική ζωή του.

Τό κομβοσχοίνι εἶναι ἕνα λουρί μάλλινο, πού ἀποτελεῖται ἀπό κόμβους. Κάθε κόμβος κατασκευάζεται μέ τέτοιο τρόπο στά δάκτυλα τοῦ μοναχοῦ μέ ἐννιά σταυρούς ὁ καθένας εἰς τύπον τῶν ἐννέα ἀγγελικῶν ταγμάτων. Κάθε κομβοσχοίνι ἀποτελεῖται συνήθως ἀπό (33) τριάντα τρεῖς κόμβους ἤ (50) πενήντα ἤ (100) ἑκατό ἤ (300) τριακόσιους κόμβους καί συμπληρώνει κύκλο, πού συνήθως ἔχει ἕνα μάλλινο σταυρό. Ὁ μοναχός, ἐκτός ἀπό τά (12) δώδεκα κομβοσχοίνια, πού κάνει τό πρωΐ στό κελί του, πρίν τήν κοινή ἀκολουθία στό Καθολικό (κεντρικό ναό τοῦ μοναστηριοῦ), κάνει κομβοσχοίνι καί στό ναό καί στήν Τράπεζα (τραπεζαρία κοινή, ὅπου τρῶνε ὅλοι μαζί οἱ μοναχοί μέ τούς λαϊκούς προσκυνητές). Σέ κάθε κόμβο τοῦ κομβοσχοινιοῦ, πού κρατᾶ ὁ μοναχός στό ἀριστερό του χέρι καί γυρίζει ρυθμικά μέ τόν ἀντίχειρά του, λέγει καί μιά φορά τή νοερά προσευχή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν μέ τόν ἁμαρτωλόν». Μέ τό δεξί του χέρι κάνει τόν σταυρό του μιά φορά σέ κάθε κόμβο, πού γυρίζει μέ τόν ἀντίχειρα. Ἔτσι προσεύχονται ὅλοι οἱ μοναχοί κοινοβιάτες, σκητιῶτες καί ἀναχωρητές.

Ἀφοῦ σημάνει τρεῖς φορές ἀνά ἕνα τέταρτο τῆς ὥρας πρίν τήν κοινή ἀκολουθία τό τάλαντο, τό ξύλινο σήμαντρο ὁ ἐκκλησιαστικός (νεωκόρος), τότε ὅλοι οἱ κοινοβιάτες μοναχοί μπαίνουν στό Καθολικό (τόν κεντρικό ναό τῆς Μονῆς) καί συμπροσεύχονται στό Μεσονυκτικό, στόν Ὄρθρο καί στή Θεία Λειτουργία, πού κάθε μέρα ξεκινοῦν στίς 4:00 π.μ. καί τελειώνουν στίς 8:00 π.μ. Κάθε μέρα τελοῦνται, ἐκτός Κυριακῆς, στά παρεκκλήσια τῆς Μονῆς 4-5 Θεῖες Λειτουργίες, γιά νά συμμετέχουν ἐνεργῶς ὅλοι σχεδόν οἱ μοναχοί, ἀλλά καί διότι πολλοί χριστιανοί δίδουν ὀνόματα ἀσθενῶν, κεκοιμημένων καί ζωντανῶν γιά μνημόνευση. Ἔτσι ἡ Μονή συμμετέχει στόν πόνο, στή θλίψη καί στή χαρά ταῶν χριστιανῶν.

Μετά τήν Θεία Λειτουργία ἀκολουθεῖ ἀμέσως γεῦμα, στήν Τράπεζα (Τραπεζαρία) τῆς Μονῆς, ὅπου ὅλοι οἱ μοναχοί καί οἱ προσκυνητές γευματίζουν. Γιά νά διατηρεῖται ἡ τάξη, ἀλλά καί νά ὠφελοῦνται οἱ συμμετέχοντες στήν Τράπεζα, ἕνας μοναχός διαβάζει ἀπό τήν Ἁγία Γραφή ἤ τά κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων ἤ τούς βίους τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς κάθε ἡμέρας, δυνατά καί εἰς ἐπήκοον πάντων (γιά νά ἀκοῦνε ὅλοι).

Μετά τό φαγητό, οἱ μοναχοί πᾶνε νά ἐργασθοῦν στά διακονήματά τους (ἐργασίες). Ἄλλος στόν κῆπο, στόν καθαρισμό τῶν πιάτων, στό μαγειρεῖο, γραφεῖο, βιβλιοθήκη, μηχανουργεῖο, κολλυβάδικο (κάνει κάποιος κόλλυβα, ὄχι μόνον γιά τούς κεκοιμημένους, ἀλλά καί στίς μνῆμες τῶν Ἁγίων). Πρίν τίς 4:00 μ.μ. ξεκουράζονται γιά μιά ὥρα οἱ μοναχοί καί ἀκριβῶς στίς 4:00 μ.μ. πᾶνε στό Καθολικό γιά ἑσπερινό καί Θεοτοκάριο (ὕμνοι στήν Θεοτόκο Μαρία). Μετά ἀκολουθεῖ δεῖπνο καί μία ὥρα ἐλεύθερη. Στίς 6:30 μ.μ. γίνεται πάλι στό Καθολικό Ἀπόδειπνο καί Χαιρετισμοί τῆς Παναγίας κάθε μέρα, διότι τό Ἅγιον Ὄρος ἀνήκει στήν βασίλισσά του Θεοτόκο Μαρία, εἶναι τό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Μόλις πεῖ ὁ ἐφημέριος παπάς στήν ἀπόλυση «Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν…», τότε ὅλοι οἱ μοναχοί πέφτουν μπρούμητα καί βάζουν μετάνοια μεταξύ τους καί λένε ἐσωτερικά μέσα τους : «Συγχωρέστε μέ καί ὁ Θεός νά σᾶς συγχωρέσει, ἅγιοι ἀδελφοί καί πατέρες, διότι δέν ξέρουμε, ἄν θά ζήσουμε ἤ ὄχι μέχρι τό πρωί. Καλό ξημέρωμα. Εὐλογεῖτε»! Ἀκολουθεῖ μία ὥρα μελέτη ἤ προσευχή καί μετά ὕπνος στό κελί του ὁ καθένας. Αὐτό εἶναι τό καθημερινό πρόγραμμα ἑνός κοινοβίου μοναστηριοῦ.

2) Ἡ σκητιώτικη ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους συνδυάζει τήν κοινοβιακή καί τήν ἀναχωρητική του ζωή. Δηλαδή, ἡ Σκήτη ἀποτελεῖται ἀπό μικρά σπίτια – καλύβες ξεχωριστά κτισμένα τό καθένα, ἀλλά εὑρισκόμενα ὅλα κοντά καί γύρω ἀπό τό Κυριακό, τόν κεντρικό ναό τῆς Σκήτης. Κάθε σπίτι – καλύβι ἔχει ἕνα παρεκκλήσι, κοινή τράπεζα, ἀποθήκη, χῶρο ἐργοχείρου (δουλειᾶς), κῆπο, μαγειρεῖο καί μικρό ξενώνα. Οἱ καθημερινές ἀκολουθίες εἶναι πολύ σύντομες καί γίνονται στό παρεκκλήσι τοῦ κάθε κελιοῦ – καλύβης ἀπό τούς σκητιῶτες. Τίς μεγάλες γιορτές καί τίς Κυριακές ὅλοι οἱ σκητιῶτες πᾶνε στίς κοινές ἀκολουθίες, πού γίνονται μόνο στό Κυριακό. Ἐπίσης, γίνονται καί παγκοινιές, ὅπως καί στά κοινόβια. Παγκοινιά σημαίνει πᾶν + κοινός, πού σημαίνει ὅτι ὅλοι οἱ μοναχοί ἑνός κοινοβίου ἤ μιᾶς Σκήτης παρατοῦν τά ἐπί μέρους διακονήματά τους ἤ ἐργόχειρα ἤ ἐργασίες τους καί κάνουν ὅλοι μαζί μιά κοινή ἐργασία, π.χ. μάζεμα ἐλιῶν, καθάρισμα ψαριῶν, ἑτοιμασία ἀρχονταρικιοῦ – ξενῶνος γιά τήν πανήγυρη κλπ.

Οἱ σκητιῶτες κάνουν ὡς ἐργασία ἤ διακόνημα ἕνα ἐργόχειρο π.χ. ἁγιογραφία, κατασκευή μικρῶν σταυρῶν, θυμιάματος, χρυσοχοεῖο, ξυλογλυπτική, μεταφορά μέ τά μουλάρια, τροφίμων καί ξυλείας κλπ. Ὅπως εἴπαμε οἱ Σκητιῶτες ζοῦν μισο-κοινοβιακά καί μισο-ἀναχωρητικά. Ἡ Σκήτη διοικεῖται ἀπό τήν Γεροντική Σύναξη, ὅπως καί κάθε ἕνα κοινόβιο, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Πρόεδρο τῆς Σκήτης, πού λέγεται Δικαῖος καί ἀλλάζει κάθε Μάϊο, ἐνῶ στά κοινόβια λέγεται Ἡγούμενος ἤ Γέροντας καί εἶναι ἰσόβιος. Λέγεται Γεροντική Σύναξη, δηλαδή Διοικητικό Συμβούλιο, διότι ἀποτελεῖται ἀπό τούς ἐπικεφαλῆς κελιῶν μοναχῶν, πού ὀνομάζονται Γέροντες στή Σκήτη ἤ στά κοινόβια ἀπό τούς γεροντότερους καί πεπειραμένους μοναχούς τῆς Μονῆς.

3)    Ἡ ἀναχωρητική ἤ ἀσκητική ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀποτελεῖται ἀπό τήν μοναχική, ἐρημητική ζωή. Δηλαδή, ἡ ζωή αὐτή ἀσκεῖται ἀπό πεπειραμένους καί δοκίμους στήν πνευματική ζωή μοναχούς, πού μένουν μόνοι τους στήν ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μακρυά ἀπό τά κοινόβια καί τίς σκῆτες, τά ὁποῖα καί τούς τροφοδοτοῦν μέ χρήματα, ἐνδύματα καί τρόφιμα, λιτά πάντοτε, γιά νά ἀφιερώνονται ἀπερίσπαστοι, σχεδόν ὅλη τήν ἡμέρα καί τήν νύχτα, μέ τήν νοερά προσευχή καί λίγο ἐργόχειρο, γιά νά μή τρῶνε δωρεάν τό ψωμί τους. Ἡ ἀναχωρητική ἤ ἡσυχαστική ζωή εἶναι ἡ ἀνώτερη πνευματικῶς ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους, διότι εἶναι ἡ τελεία ἐν Χριστῷ εὐαγγελική ζωή. Ἔχουν διαβεῖ, περάσει ἀπό τήν πρακτική φιλοσοφία, στή φυσική θεωρία καί λίγοι ἀπό αὐτούς στή μυστική θεολογία. Τά τρία αὐτά στάδια, κατά τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή, ὀνομάζονται κάθαρση ἀπό τά πάθη καί ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ πρῶτον, δεύτερον φωτισμός τοῦ νοός καί τῆς καρδιᾶς ἀπό τό ἄκτιστο Φῶς καί θεωρία τῶν λόγων τῶν ὄντων τῆς κτίσεως, δηλαδή βλέπουν οἱ φωτισμένοι τούς σκοπούς, τά θεία θελήματα, τούς θεϊκούς προορισμούς τοῦ κάθε δημιουργήματος, πού ἔβαλε ὁ Θεός μέσα τους, γιά νά κινοῦνται πρός τόν τελικό σκοπό ὅλων, πού εἶναι ὁ Θεός Λόγος, καί τρίτον ἡ θεία ἔλλαμψη, δηλαδή βλέπουν τό ἄκτιστο Θεῖο Φῶς μέσα στόν ἑαυτό τους, στήν καρδιά τους καί στήν κτίση. Τέλος, γίνονται θεοτόκοι κατά χάριν, δηλαδή γεννοῦν τόν Θεόν Λόγον κατά χάριν, ὅπως ἡ Θεοτόκος Μαρία κατά φύσιν, λέγει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος.

Ζητοῦμε συγγνώμην γιά τήν πολυλογία καί τόν βαθύ τρόπο, πού ὁμιλοῦμε σέ παιδιά τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου. Πιστεύουμε ὅτι, ἄν μεγαλώσουν λίγο ἀκόμη, θά τά καταλάβουν καλύτερα. Ἄς φωτοτυπήσει ἡ εὐλαβεστάτη ἐν Χριστῷ δασκάλα τό παρόν κείμενο καί ἄς τό μοιράσει στά παιδιά, ὥστε νά τό ἔχουν στό σπίτι τους καί, ὅταν μεγαλώσουν, ἄς τό ξαναδιαβάσουν. Πιστεύουμε ὅτι τότε θά εἶναι πιό κατανοητό. Ὅμως, καί οἱ διδάσκαλοι τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου θά ὠφεληθοῦν πνευματικά ἀπό τό κείμενο αὐτό καί πιστεύουμε ὅτι, ἄν τό ἁπλοποιήσουν μέ τήν παιδαγωγική μέθοδο, πού ξέρουν καλύτερα ἀπό ἐμᾶς, θά ἦταν εὐχῆς ἔργον.

2) Ἐρώτηση : Τί πρέπει νά κάνουμε σάν ὀρθόδοξοι χριστιανοί νέοι στόν κόσμο καί νά ἀκολουθοῦμε τόν ἴσιο δρόμο τοῦ Θεοῦ;

Ἀπάντηση : Σάν Ὀρθόδοξοι χριστιανοί νέοι στόν κόσμο, πού εἶστε, πρέπει νά κάνετε τά ἑξῆς δύο, ἄν θέλετε νά ἀκολουθήσετε τόν ἴσιο δρόμο τοῦ Θεοῦ : α) Νά ἀγαπήσετε τόν Θεό μέ ὅλη σας τήν καρδιά, δύναμη, μέ ὅλη σας τήν ψυχή. Καί, β) Νά ἀγαπήσετε τόν πλησίον σας, αὐτόν πού εἶναι δίπλα καί κοντά σας, ὅπως ἀγαπᾶτε τόν ἑαυτό σας. Σέ αὐτές τίς δύο ἐντολές συνοψίζεται ὅλος ὁ νόμος τοῦ Χριστοῦ, ὅλη ἡ Ἁγία Γραφή, τά κείμενα καί ἡ ζωή τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, Πατέρων, Μαρτύρων καί Μοναχῶν καί τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τώρα, πῶς θά φθάσουμε στό πνευματικό ἐπίπεδο αὐτό τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον; Γιά νά μή δευτερολογήσουμε καί ξαναγράφουμε τά ἴδια, κουράζοντάς σας, παραπέμπουμε στήν ἀπάντησή μας στήν πρώτη σας ἐρώτηση. Δηλαδή, κατ' ἀναλογίαν, ὅσον εἶναι δυνατόν στόν κόσμο, πού ζεῖτε, νά ἐφαρμόσετε τήν κοινοβιακή ἤ σκητιώτικη ἤ ἀναχωρητική ζωή τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί τότε θά ζήσετε θαύματα μικρά ἤ μεγάλα στήν καθημερινή σας ζωή. Ἄν ἀφήσετε κατά μέρος τήν τηλεόραση, τό ραδιόφωνο, τό βίντεο, τά ἠλεκτρονικά παιχνίδια καί ἐπιδοθεῖτε στήν νοερά προσευχή, στήν μελέτη βίων τῶν ἁγίων, στήν τέλεση τοῦ Ἀποδείπνου μέ τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας, πιστεύουμε πώς θά γίνετε σωστοί χριστιανοί ὀρθόδοξοι Ἕλληνες καί Ἑλληνίδες. Εἶναι στό χέρι σας αὐτό νά τό κάνετε.

3) Ἐρώτηση : Γιατί δέν ἐπιτρέπετε στίς γυναῖκες νά εἰσέρχονται στό Ἅγιον Ὄρος;

Ἀπάντηση : Ὅπως ξέρετε το Ἅγιον Ὄρος ὀνομάζεται καί ὄρος Ἄθω ἤ τό Περιβόλι τῆς Παναγίας. Βασίλισσα, Δέσποινα καί Κυρία τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι ἡ Θεοτόκος Μαρία. Ἡ Κυρία Θεοτόκος δέν θέλει ἄλλη γυναίκα νά μπαίνει στό Περιβόλι της, στό παλάτι καί σπίτι της. Αὐτό τό ἔδειξε ἱστορικῶς καί ἐπανειλημμένως. Θά σᾶς ποῦμε δύο περιπτώσεις ἀληθινές γιά νά καταλάβετε.

Στήν πρώτη περίπτωση συνέβη τό ἑξῆς : Μία βασίλισσα τοῦ Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους, τῆς Ρωμανίας ἤ Βυζαντίου, ἔδωσε πολλά χρήματα καί θησαυρούς αὐτοκρατορικούς, γιά νά κτισθεῖ τό Καθολικό (κεντρικός ναός τῆς Μονῆς) τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπεδίου Ἁγίου Ὄρους. Ὅταν κτίσθηκε τό Καθολικό, ἡ βασίλισσα αὐτή ἐξεκίνησε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη μέ καράβι καί ἐπῆγε στήν Ἱερά Μονή Βατοπεδίου. Μόλις, ὅμως, ἡ βασίλισσα αὐτή μπῆκε στόν Νάρθηκα τοῦ Καθολικοῦ τοῦ Βατοπεδίου, ἄκουσε μιά γυναικεία φωνή νά τῆς λέγει : «Σταμάτησε ἕως ἐδῶ καί μήν προχωρήσεις πιό μέσα. Ἐδῶ στό Ἅγιον Ὄρος ἐγώ εἶμαι βασίλισσα, ἡ Παναγία. Δέν ἔχουν θέση στό Ἅγιον Ὄρος ἄλλες γυναῖκες, πλήν ἀπό ἐμένα. Εὐχαριστῶ, πού ἔδωσες χρήματα, γιά νά κτισθεῖ τό Καθολικό τῆς Μονῆς μου. Πήγαινε τώρα πίσω στό καράβι καί ἐπέστρεψε στήν Κωνσταντινούπολη». Ἔτσι, λοιπόν, ἔφυγε ἡ βασίλισσα ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος.

2^η περίπτωση : Μετά τήν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τό 1453 μ.Χ. στούς Τούρκους, κάποιοι Τοῦρκοι, πού λεηλατήσανε τήν Κωνσταντινούπολη, βρῆκαν σέ μιά ἐκκλησία τά Δῶρα τῶν Μάγων, πού ἔδωσαν στόν Χριστό, ὅταν γεννήθηκε ἀπό τήν Θεοτόκο Μαρία, στήν Βηθλεέμ. Ἔδωσαν τά δῶρα τῶν Μάγων στή Μητέρα τοῦ Σουλτάνου Μωάμεθ Β' τοῦ Πορθητοῦ, τήν ὀρθόδοξη Σερβίδα Μάρω. Ὅταν αὐτή ἐγέρασε, σκέφθηκε πώς, ἄν πεθάνει, τά Δῶρα τῶν Μάγων θά χαθοῦν. Οἱ Τοῦρκοι δέν ἐπρόκειτο νά τά σεβασθοῦν. Ἔτσι, ἀποφάσισε νά τά δωρήσει στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου στό Ἅγιον Ὄρος. Ὅταν ἔφθασε στό λιμάνι τοῦ Ἁγίου Παύλου μέ αὐτοκρατορικό καράβι, κατέβηκε, κρατώντας τά Δῶρα τῶν Μάγων στά χέρια της μέ εὐλάβεια, καί ἐπερπάτησε ἀρκετά μέ τά πόδια ἀπό τό μονοπάτι, πού ὁδηγοῦσε ἀπό τό λιμάνι πρός τήν Ἱερά Μονή. Στή μέση τῆς ἀποστάσεως μεταξύ λιμανιοῦ καί Μονῆς τοῦ Ἁγίου Παύλου, ἄκουσε ἡ Μάρω μιά ἐπιτακτική γυναικεία φωνή νά τῆς λέγει : «Μάρω, σταμάτησε ἐκεῖ, πού εἶσαι τώρα. Εἶμαι ἡ Παναγία, ἡ βασίλισσα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Δέν ἐπιτρέπω, οὔτε θά ἐπιτρέψω ποτέ σέ ἄλλη γυναίκα, ἐκτός ἀπό ἐμένα νά ἔρχεται καί νά μένει στό Ἅγιον Ὄρος. Γι' αὐτό, στεῖλε μία ἀντιπροσωπεία σου ἀπό ἄνδρες νά ποῦν στούς Ἁγιοπαυλῖτες μοναχούς, νά ἔλθουν ἕως ἐδῶ καί νά τούς δώσεις τά Δῶρα τῶν Μάγων. Μετά, νά ἀναχωρήσεις ἀμέσως ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος μέ τό καράβι, πού ἦλθες». Ἔτσι, ἡ βασιλομήτωρ Μάρω ἐχάρισε τά Δῶρα τῶν Μάγων στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου καί ἀνεχώρησε μέ τό καράβι της, ὅπως τήν διέταξε ἡ Παναγία.

Ὑπάρχει, ὅμως, καί ἄλλος λόγος, πού δέν ἐπιτρέπεται στίς γυναῖκες νά εἰσέρχονται στό Ἅγιον Ὄρος. Λέγει ὁ Ὅσιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος ὁ Κύπριος (1134 – 1220) στό Τυπικό, πού συνέταξε γιά τήν Ἱερά Μονή Ἐγκλείστρα, πού οἰκοδόμησε στήν Πάφο τῆς Κύπρου, ὅτι ἡ Μονή πρέπει νά εἶναι «Θεοῦ ἔνθεον σκοπευτήριον», δηλαδή, οἱ μοναχοί, πού μένουν μέσα στή Μονή, πρέπει νά ἔχουν σάν σκοπό νά σκοπεύουν, μέ τήν ὑπακοή καί τήν προσευχή, τόν Θεό. Ἄν, ὅμως, μπαίνουν στό ἀνδρικό μοναστήρι γυναῖκες, τότε αὐτό γίνεται «γυναικοσκοπευτήριον», δηλαδή, οἱ μοναχοί θά σκοπεύουν τίς γυναῖκες καί ὄχι τόν Θεό.

Ἐπίσης, ὅταν κάποτε ἐρώτησαν ἕναν ἐνάρετο ἀσκητή Ἁγιορείτη, γιατί δέν ἐπιτρέπεται στίς γυναῖκες νά μπαίνουν στό Ἅγιον Ὄρος, αὐτός ἀπάντησε ὡς ἑξῆς : «Διότι ἀγαπᾶμε πολύ τίς γυναῖκες». Ἐννοοῦσε πώς οἱ Ἁγιορεῖτες, φεύγοντας ἀπό τόν κόσμο, θέλουν νά ἀσκηθοῦν στό Ἅγιον Ὄρος μέ σκοπό νά ἀντικαταστήσουν τίς ἐμπαθεῖς καί φιλήδονες παλαιές  σχέσεις μέ τόν κόσμο, πού εἶχαν ὅταν καί αὐτοί ἐζοῦσαν μέσα στόν κόσμο, μέ ἀπαθεῖς καί ἅγιες σχέσεις, χωρίς ἡδονή, δόξα καί χρῆμα, καθώς λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Χάριν, λοιπόν, καί τῶν ἀνδρῶν καί τῶν γυναικῶν οἱ Ἁγιορεῖτες ἀπομονώνονται σωματικά καί ψυχικά ἀπό τόν κόσμο, γιά νά καθαρισθοῦν ἀπό τά πάθη, τό κοσμικό φρόνημα, τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία, τόν ἐγωϊσμό καί μετά, ἄν εἶναι θέλημα Θεοῦ, θά προσφέρουν ἀπαθῶς, διακριτικῶς καί μέ ἀγάπη θεϊκή, ὄχι φιλήδονη, ὄχι σαρκική, καί στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες, πού τίς θεωροῦν πλάσματα τοῦ Θεοῦ λίαν καλά καί ὄχι δαιμονικά. Ἐκεῖνοι, πού δαιμονοποιοῦν τό θῆλυ, δέν ἔχουν θέση στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Αὐτά εἴχαμε νά σᾶς γράψουμε πρός τό παρόν, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί ἀδελφές, παιδιά, μαθητές καί μαθήτριες τῆς Δ2 τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Λαρίσης. Ζητοῦμε συγγνώμην καί πάλιν, διότι ἐγράψαμεν πολλά καί μερικά δυσνόητα καί ἀκατάληπτα στήν ἡλικία σας. Ἐλπίζουμε, ὅμως, ὅτι ἡ δασκάλα σας θά σᾶς τά πεῖ μέ ἁπλά λόγια, ὅσα δέν καταλαβαίνετε. Ἄλλωστε αὐτά ἀπευθύνονται καί στήν δασκάλα σας, τήν ὁποία καί εὐχαριστοῦμε πολύ, πού εἶχε τήν εὐγενῆ καλοσύνη νά ἐπιτρέψει νά διαβασθεῖ ἡ παροῦσα ἐπιστολή τήν ὥρα τοῦ μαθήματος. Πιστεύουμε, ὅμως, ὅτι ὅσα σᾶς ἔχουμε γράψει ἐξυπηρετοῦν καί τούς σκοπούς τῆς Παιδείας μας, πού εἶναι ἡ μετάδοση στά σημερινά Ἑλληνόπουλα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως, Ζωῆς, Πολιτισμοῦ, θεολογίας καί Πνευματικότητος, ἡ ὁποία, ἐπαναλαμβάνουμε, πώς δίδει λύσεις καί διέξοδα στά σημερινά ἀδιέξοδα, στόν πόνο, στήν μοναξιά, στό ἄγχος, στήν καταπίεση, ψυχολογική καί οἰκονομική, πού ὑφίσταται ὁ σημερινός ἄνθρωπος, ἰδίως ὁ Εὐρωπαῖος καί ὁ Ἀμερικάνος. Ἔχουμε μιά Παράδοση ἀνώτερη καί καλύτερη ἀπό ὅλους τούς ἄλλους. Ἡ Εὐρώπη περιμένει ἀπό ἐμᾶς αὐτό, πού δέν ἔχει ἐδῶ καί χίλια χρόνια, την Ἑλληνορθόδοξή μας Παράδοση. Ἄς τήν κρατήσουμε, ἄς τήν μεταδώσουμε στά παιδιά μας, σέ ὅλα τά παιδιά τοῦ πλανήτη Γῆ, ἰδίως στούς Εὐρωπαίους καί Ἀμερικάνους, πού, πιστεύουμε, εἶναι οἱ πιό δυστυχισμένοι καί ἀπελπισμένοι ἄνθρωποι τῆς γῆς σήμερα.

Καλό θά ἦταν νά ὀργανώσετε δάσκαλοι, γονεῖς καί παιδιά μιά ἐκδρομή προσκυνηματική καί νά κάνετε τόν περίπλου τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί νά προσκυνήσετε τά λείψανα τῶν ἁγίων, πού θά βγάλουν οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοί γιά σᾶς, ἄνδρες καί γυναῖκες, μέ δικό τους ταχύπλοο στό δικό σας κρουαζιερόπλοιο (500) πεντακόσια μέτρα μακρυά ἀπό τά παράλια τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἡ ἐκδρομή μπορεῖ νά γίνει μετά τό Πάσχα, ὅταν θά ἔχετε τελειώσει τήν διδακτέα ὕλη τῶν μαθημάτων καί ὁ καιρός θά τό ἐπιτρέπει. Ἐλπίζουμε ὅτι τά παιδιά καί οἱ γονεῖς τους θά ὠφεληθοῦν πνευματικά.

Σᾶς εὐχόμαστε καλό χειμώνα, καλά Χριστούγεννα καί εὐτυχισμένο τό νέον ἔτος. Εὐλογεῖτε!

Ὑστερόγραφο : Τώρα πού ἐγίναμε φίλοι, θά σᾶς παρακαλέσουμε νά πεῖτε στόν διευθυντή τοῦ σχολείου καί στήν δασκάλα σας, νά σᾶς πηγαίνουν μία φορά τόν μήνα στήν Θεία Λειτουργία, νά φέρουν στό σχολεῖο σας ἕνα σωστό πνευματικό ἐξομολόγο παπά, γιά νά ἐξομολογηθεῖτε καί νά κοινωνᾶτε κάθε Κυριακή, ἄν σᾶς δώσει ἄδεια-εὐλογία ὁ πνευματικός. Καί ἄν θέλετε νά βοηθήσετε οἰκονομικά, νά ἐρωτήσετε τόν πνευματικό ποῦ ὑπάρχει περισσότερη ἀνάγκη, νά δώσετε ἐκεῖ. Αὐτός ξέρει. Νά πεῖτε στήν δασκάλα σας, ἀλλά καί μόνοι σας, νά ψάξετε νά βρεῖτε σωστά βιβλία Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, Ἀρχαίας, Βυζαντινῆς, Τουρκοκρατουμένης καί Νεωτέρας καί νά μάθετε ποιοί ἦσαν οἱ προγονοί μας, τί πολιτισμό εἶχαν καί τί προσέφεραν οἱ Ἕλληνες στόν παγκόσμιο πολιτισμό, ἱστορία καί ἐπιστήμη. Ὁ λαός, πού δέν ξέρει τήν ἱστορία του, δέν μπορεῖ νά σταθεῖ στά πόδια του σήμερα, οὔτε νά θέσει στόχους καί ὁράματα γιά τό μέλλον.

Δέν σᾶς ἐγράψαμε τόσα πολλά, γιά νά γίνετε καλόγεροι, ἀλλά γιά νά γίνετε σωστοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί Ἕλληνες καί Ἑλληνίδες στήν κοινωνία, πού βρίσκεσθε σήμερα.

Μέ σεβασμό καί ἐκτίμηση, σᾶς χαιρετοῦμε ἐν Χριστῷ.

---

[1] Ματθ. 5,